Relaties
alle pijlers
Opgelucht!!
vrijdag 22 januari 2010 om 23:47
Bijna 9 jaar waren wij bij elkaar en de afgelopen maanden kwam er vanuit mij een hoop twijfel over het bestaansrecht van onze relatie. De intimiteit was al langere tijd ver te zoeken, maar toch wil je zo'n lange relatie niet meteen laten stranden. Persoonlijk ben ik ook erg veranderd van het afhankelijke stille onzekere meisje is in de loop der jaren een zelfstandige vrouw die ook haar eigen vrienden kring aan het opbouwen was. De afgelopen maanden wilden ik ook alleen maar weg, borrelen met collega's, shoppen met vriendinnen, avondje stappen met anderen. Het kon zo gek genoeg niet, maar toch altijd rekening houdend met vriendlief die thuis op de bank zat. Hij was ook precies hetzelfde, druk met zijn hobby's en zijn werk. We leefden helemaal langs elkaar. In oktober begonnen mijn twijfels de overmacht te nemen en ben ik een paar dagen bij mijn ouders gegaan om rustig over de situatie na te denken. Na een paar dagen weer gillend naar huis gegaan (ik dacht toen voor hem), maar helaas nu na 3 maanden heb ik afgelopen maandag de knoop doorgehakt. Mijn ex kwam er ook zelf mee dat het beter is als we er mee gaan stoppen. Het gekke is dat we nu beide opgelucht zijn, de frustatie om lief aardig leuk tegen elkaar te doen is weg. We kunnen weer samen lachen en zijn al bijna klaar met het verdelen van de spullen. Hij wil graag in het huis blijven wonen, dus ook de man van de assurantiën is gebeld om dat verder in gang te zetten.
En tja wat is mijn gevoel nu. Heel gek ben ontspannen, opgelucht en heb zin om mijn eigen dingen verder te gaan ondernemen. Er is een last van mijn schouders, maar toch bekruipt ergens een soort van angst of dit wel normaal is. Je bent 9 jaar bij elkaar hoe kun je dan zo blij zijn? Is dit tijdelijk? Geen idee
Het enige wat me wel tegenstaat is dat ik vanaf maandag weer bij mijn ouders ga wonen. Dat zal even wennen zijn, maar goed gelukkig heb ik een super band met ze, dus dat gaat ook helemaal goed komen.
En tja wat is mijn gevoel nu. Heel gek ben ontspannen, opgelucht en heb zin om mijn eigen dingen verder te gaan ondernemen. Er is een last van mijn schouders, maar toch bekruipt ergens een soort van angst of dit wel normaal is. Je bent 9 jaar bij elkaar hoe kun je dan zo blij zijn? Is dit tijdelijk? Geen idee
Het enige wat me wel tegenstaat is dat ik vanaf maandag weer bij mijn ouders ga wonen. Dat zal even wennen zijn, maar goed gelukkig heb ik een super band met ze, dus dat gaat ook helemaal goed komen.
zaterdag 23 januari 2010 om 00:01
Mijn ex gaf aan dat ik zo lang mocht blijven als ik zelf wilde, echter als de keuze gemaakt is moet je afstand gaan nemen (daar zijn we het nu ook samen over eens). Ga liever nu naar mijn ouders en als alles achter de rug is met betrekking tot de financiële afhandeling kijk ik verder.Ik kijk liever rustig verder als in één keer hals over kop op zoek te gaan naar iets anders.
zaterdag 23 januari 2010 om 08:54
Wat fijn dat je er zo'n gevoel bij hebt, beter dan andersom toch? En je kan hem nog wel gaan missen, maar ik denk dat je dit snel kan relativeren en dat je weet dat jullie er beiden gewoon klaar mee waren. Je bent ook zelfverzekerd geworden, dat scheelt ook dat je er niet in blijft hangen. Leuk om ook een keer een positief topic te lezen hierover haha. Ik ken dat gedweil ook niet, ben 1x verdrietig geweest nadat een relatie van 9 jaar over was zonder dat ik het wilde, maar altijd gedacht uit is uit, klaar. Geniet van je nieuwe leven!
zaterdag 23 januari 2010 om 12:15
Waarom zou dit raar zijn? Je bent het er toch samen overeens. Dit was gewoon de beste oplossing. Mooi dat jullie het zo hebben gedaan. Met ruzie uit elkaar zou alleen maar meer verdriet veroorzaken. Ik vind het knap van je... Ga het er lekker van nemen en geniet van je nieuwe leventje! You go Girl...
