Relaties
alle pijlers
partner & alcohol
zondag 14 februari 2010 om 22:48
Op dit moment ben ik aan het wikken en wegen wat betreft de relatie tussen mijn vriend en mij (doe ik trouwens al een tijdje, maar de knoop doorhakken wil nog niet helemaal).
Sinds 5 jaar hebben we een ontzettend leuke relatie, we doen veel leuke dingen samen, kunnen praten, lachen, huilen, eigenlijk schort er niets aan. 2 jaar geleden hebben we besloten een kindje te willen krijgen, en dit is ook heel snel gelukt, de kleine wordt binnenkort 1.
In het begin van onze relatie dronk hij erg veel, door de verliefdheid en de lol was ik ook niet heilig en tikten we samen het een en ander weg. Na een tijdje vond ik het teveel worden en heb ik hem erop aangesproken. Ging prima, dronken allebei minder, niets aan de hand.
Tijdens mijn zwangerschap is mijn vriend helaas weer meer gaan drinken, vaak met grote ruzies als gevolg. Hij wordt er vervelend van, gaat verwijten maken (voornamelijk: je poets / kookt te weinig, ik ben potdorie zijn moeder toch niet!) Iedere dag opnieuw deze ruzies, deze vervelende man om me heen maakt me razend. Op dit moment is hij weer met een kwade kop de deur uit gegaan, geen idee waar hij is, geen idee of / wanneer hij terugkomt, en het kan me nu ook even niets schelen.
Natuurlijk heeft hij beloofd te stoppen met drinken, maar tot op heden heeft hij hier geen gevolg aan gegeven.
Ik wil zooo graag de situatie verbeteren, een fijne stabiele omgeving blijven voor onze kleine en er samen weer voor gaan, maar het wordt me zo ontzettend moeilijk gemaakt... Hebben jullie tips om een alcoholist een spiegel voor te houden, of enig andere tips en adviezen om deze moeilijke tijd te overleven? Ik hoor het heel graag!
Sinds 5 jaar hebben we een ontzettend leuke relatie, we doen veel leuke dingen samen, kunnen praten, lachen, huilen, eigenlijk schort er niets aan. 2 jaar geleden hebben we besloten een kindje te willen krijgen, en dit is ook heel snel gelukt, de kleine wordt binnenkort 1.
In het begin van onze relatie dronk hij erg veel, door de verliefdheid en de lol was ik ook niet heilig en tikten we samen het een en ander weg. Na een tijdje vond ik het teveel worden en heb ik hem erop aangesproken. Ging prima, dronken allebei minder, niets aan de hand.
Tijdens mijn zwangerschap is mijn vriend helaas weer meer gaan drinken, vaak met grote ruzies als gevolg. Hij wordt er vervelend van, gaat verwijten maken (voornamelijk: je poets / kookt te weinig, ik ben potdorie zijn moeder toch niet!) Iedere dag opnieuw deze ruzies, deze vervelende man om me heen maakt me razend. Op dit moment is hij weer met een kwade kop de deur uit gegaan, geen idee waar hij is, geen idee of / wanneer hij terugkomt, en het kan me nu ook even niets schelen.
Natuurlijk heeft hij beloofd te stoppen met drinken, maar tot op heden heeft hij hier geen gevolg aan gegeven.
Ik wil zooo graag de situatie verbeteren, een fijne stabiele omgeving blijven voor onze kleine en er samen weer voor gaan, maar het wordt me zo ontzettend moeilijk gemaakt... Hebben jullie tips om een alcoholist een spiegel voor te houden, of enig andere tips en adviezen om deze moeilijke tijd te overleven? Ik hoor het heel graag!
maandag 15 februari 2010 om 12:07
Blond_blauw, de keuze om hulp te gaan zoeken is niet aan jou. Hij moet dat zelf willen. Jij kan hem daar niet bij helpen als hij zelf het initiatief neemt: dan is het geen helpen maar dwingen/duwen/overtuigen en dat werkt niet bij een alcoholist. Je kan hem pas helpen als hij zelf de stap neemt.
De keuze die jij wel hebt is of je je leven wilt delen met een alcoholist of niet. De vader van je kind is hij, daar verander je niets aan. Maar er is wel een verschil of jij je leven met hem deelt of niet, vooral ook voor je kind. Dat zal opgroeien in een gezin waarin excessief alcoholgebruik normaal is. Dat kan allerlei uitwassen met zich meebrengen (ruzies, agressie, uitjes/sociale kring waarin drank centraal staan, werkloosheid, geldproblemen, slaapproblemen enz. enz.). Dat is geen gezonde omgeving voor een kind om in op te groeien.
Maar daarnaast gebeurt er iets anders heel schadelijks: je kind groeit op met het idee dat drank normaal is. Het went aan de geur van alcohol en dronkenschap: die geur hoort bij papa en is dus vertrouwd. Het zal zien dat drinken een manier is om met problemen om te gaan. Dat zijn levenslessen die hun weerslag hebben als je kind volwassen is. De kans dat hij/zij zelf alcoholist wordt of een partner kiest die alcoholist is, is hierdoor groter.
Het leven met een alcoholist is moeilijk, maar die keuze kun je als volwassene voor jezelf maken. Maar als er een kind in het spel is, maak je die keuze ook voor je kind, met alle schadelijke gevolgen van dien.
Meteen opstappen is een radicale keuze en dat hoeft ook niet. Je kan je man ook de kans geven om in te zien dat hij zijn gezin kapotmaakt en dat jij zo niet verder wilt met hem. Hou in elk geval op met hem het drinken makkelijker te maken. Eis dat hij gewoon op tijd opstaat en meedoet met de normale gezinsactiviteiten (inclusief huishouden en spelen met jullie kindje). Eis dat hij voor jullie kind zorgt als hij alleen thuis is en dat hij dan nuchter blijft. Als jij zorgt voor opvang voor zijn dronkenschap, stel je hem in staat om te drinken en werk je dus mee aan zijn drankprobleem, niet aan de oplossing.
De keuze die jij wel hebt is of je je leven wilt delen met een alcoholist of niet. De vader van je kind is hij, daar verander je niets aan. Maar er is wel een verschil of jij je leven met hem deelt of niet, vooral ook voor je kind. Dat zal opgroeien in een gezin waarin excessief alcoholgebruik normaal is. Dat kan allerlei uitwassen met zich meebrengen (ruzies, agressie, uitjes/sociale kring waarin drank centraal staan, werkloosheid, geldproblemen, slaapproblemen enz. enz.). Dat is geen gezonde omgeving voor een kind om in op te groeien.
Maar daarnaast gebeurt er iets anders heel schadelijks: je kind groeit op met het idee dat drank normaal is. Het went aan de geur van alcohol en dronkenschap: die geur hoort bij papa en is dus vertrouwd. Het zal zien dat drinken een manier is om met problemen om te gaan. Dat zijn levenslessen die hun weerslag hebben als je kind volwassen is. De kans dat hij/zij zelf alcoholist wordt of een partner kiest die alcoholist is, is hierdoor groter.
Het leven met een alcoholist is moeilijk, maar die keuze kun je als volwassene voor jezelf maken. Maar als er een kind in het spel is, maak je die keuze ook voor je kind, met alle schadelijke gevolgen van dien.
Meteen opstappen is een radicale keuze en dat hoeft ook niet. Je kan je man ook de kans geven om in te zien dat hij zijn gezin kapotmaakt en dat jij zo niet verder wilt met hem. Hou in elk geval op met hem het drinken makkelijker te maken. Eis dat hij gewoon op tijd opstaat en meedoet met de normale gezinsactiviteiten (inclusief huishouden en spelen met jullie kindje). Eis dat hij voor jullie kind zorgt als hij alleen thuis is en dat hij dan nuchter blijft. Als jij zorgt voor opvang voor zijn dronkenschap, stel je hem in staat om te drinken en werk je dus mee aan zijn drankprobleem, niet aan de oplossing.
Ga in therapie!
