Relaties
alle pijlers
Perfecte vriend, een storend minpunt
zaterdag 4 juli 2009 om 11:27
Hey allemaal!
Zoals de titel al zegt, ik ben helemaal blij met mijn vriend, maar hij heeft één ding waar ik me ongelofelijk aan stoor: hij is zo ongelofelijk lui en onambitieus.
Als ik hier iets over zeg, zegt hij; dat wist je al toen je iets met me begon, zo ben ik nu eenmaal en dat heb je altijd geweten.
Dat klopt inderdaad, maar toen we iets kregen waren we nog jong en onbezonnen, zoals dat heet.
Nu zijn we een paar jaar verder, en denk ik toch wat serieuzer na over de toekomst. Zo willen we allebei dolgraag reizen. Ik heb hier geld genoeg voor, hij niet. En hij werkt er ook niet voor. 'Komt allemaal wel', zegt hij dan. Hij heeft zelfs nog een grote schuld bij me staan van onze vorige grote reis. Daar doet hij ook niets aan, komt ook wel..
En zo heeft hij ook geen geld om bijv eens een weekendje te weg te gaan, terwijl we dat allebei graag zouden willen. Kortom: hij wíl wel vanalles, maar hij dóet er niets voor.
Als ik trouwens niet op zijn uitgaven zou letten, zat hij in no time weer in de schulden (wat ik toendertijd voor hem heb opgelost)
De aanleiding dat ik me op dit moment zo zit te ergeren: We hadden afgesproken vandaag naar de stad te gaan, om 13:00. Het is nu 11 uur geweest en ik had hem eigenlijk al wakker moeten maken, hij heeft namelijk minstens 2 uur nodig om wakker te worden en zich klaar te maken. Komt niet bij hem op om zn wekker te zetten, ik 'moet' er maar aan denken. (En nee dat MOET niet, maar als ik het niet doe heb ik daar, in dit geval, ook mezelf mee)
Zo gaat dat ook als hij 's morgens naar college moet. Als ik hem 's morgens niet wakker maak, dan verslaapt hij zich. En ja, het is een kleine moeite, maar hij is verdomme toch volwassen en kan hier toch wel zelf verantwoordelijk zijn?
Eigenlijk is het zo, dat als ik hem niet wakker maak, hij rustig tot 14:00 uur slaapt, en dan rond 16:00u klaar is om aan de dag te beginnen.
Als ik dit alles zo nalees, komt het allemaal nogal zeurderig over, maar ik begin me toch steeds meer aan hem te storen. Soms overweeg ik zelfs bij hem weg te gaan, omdat ik het idee heb dat er toch niks van hem terrecht komt (wat ik dan weer heel erg vind om te denken) Hij hoeft niet persé keihard te werken en ongelofelijk goed te verdienen, maar het zou fijn zijn als hij iig íets van zn leven zou maken.
Maar zoals ik het nu voor me zie, ben ik straks degene die voor het (grootste deel) voor het inkomen zorgt en voor het huishouden, terwijl hij minimale bijdrage levert en verder niets anders doet dan slapen, gamen en biertjes drinken.
Zo, dat moest ik even kwijt. Dan ga ik hem nu maar eens wakker maken...
Aanvulling: De titel is nogal ongelukkig gekozen, ik wou een korte titel die de lading een beetje dekte. Had beter 'Dol op vriend maar....' ofzoiets kunnen zijn.
Zo, nu hoeven jullie niet meer te vallen over dat woordje 'perfect', ik weet zelf ook wel dat hij dat niet is
Zoals de titel al zegt, ik ben helemaal blij met mijn vriend, maar hij heeft één ding waar ik me ongelofelijk aan stoor: hij is zo ongelofelijk lui en onambitieus.
Als ik hier iets over zeg, zegt hij; dat wist je al toen je iets met me begon, zo ben ik nu eenmaal en dat heb je altijd geweten.
Dat klopt inderdaad, maar toen we iets kregen waren we nog jong en onbezonnen, zoals dat heet.
Nu zijn we een paar jaar verder, en denk ik toch wat serieuzer na over de toekomst. Zo willen we allebei dolgraag reizen. Ik heb hier geld genoeg voor, hij niet. En hij werkt er ook niet voor. 'Komt allemaal wel', zegt hij dan. Hij heeft zelfs nog een grote schuld bij me staan van onze vorige grote reis. Daar doet hij ook niets aan, komt ook wel..
En zo heeft hij ook geen geld om bijv eens een weekendje te weg te gaan, terwijl we dat allebei graag zouden willen. Kortom: hij wíl wel vanalles, maar hij dóet er niets voor.
Als ik trouwens niet op zijn uitgaven zou letten, zat hij in no time weer in de schulden (wat ik toendertijd voor hem heb opgelost)
De aanleiding dat ik me op dit moment zo zit te ergeren: We hadden afgesproken vandaag naar de stad te gaan, om 13:00. Het is nu 11 uur geweest en ik had hem eigenlijk al wakker moeten maken, hij heeft namelijk minstens 2 uur nodig om wakker te worden en zich klaar te maken. Komt niet bij hem op om zn wekker te zetten, ik 'moet' er maar aan denken. (En nee dat MOET niet, maar als ik het niet doe heb ik daar, in dit geval, ook mezelf mee)
Zo gaat dat ook als hij 's morgens naar college moet. Als ik hem 's morgens niet wakker maak, dan verslaapt hij zich. En ja, het is een kleine moeite, maar hij is verdomme toch volwassen en kan hier toch wel zelf verantwoordelijk zijn?
Eigenlijk is het zo, dat als ik hem niet wakker maak, hij rustig tot 14:00 uur slaapt, en dan rond 16:00u klaar is om aan de dag te beginnen.
Als ik dit alles zo nalees, komt het allemaal nogal zeurderig over, maar ik begin me toch steeds meer aan hem te storen. Soms overweeg ik zelfs bij hem weg te gaan, omdat ik het idee heb dat er toch niks van hem terrecht komt (wat ik dan weer heel erg vind om te denken) Hij hoeft niet persé keihard te werken en ongelofelijk goed te verdienen, maar het zou fijn zijn als hij iig íets van zn leven zou maken.
Maar zoals ik het nu voor me zie, ben ik straks degene die voor het (grootste deel) voor het inkomen zorgt en voor het huishouden, terwijl hij minimale bijdrage levert en verder niets anders doet dan slapen, gamen en biertjes drinken.
Zo, dat moest ik even kwijt. Dan ga ik hem nu maar eens wakker maken...
Aanvulling: De titel is nogal ongelukkig gekozen, ik wou een korte titel die de lading een beetje dekte. Had beter 'Dol op vriend maar....' ofzoiets kunnen zijn.
Zo, nu hoeven jullie niet meer te vallen over dat woordje 'perfect', ik weet zelf ook wel dat hij dat niet is
zondag 5 juli 2009 om 09:00
@Snoek: Ja, zó'n mooi verhaal heb ik ook altijd in mn hoofd, alleen komt het er nooit zo goed uit en vergeet ik de helft enzo
Gisteravond een tweede keer gepraat en het lijkt wel een beetje door te dringen hoe hoog dit me zit.
De wetenschap dat ik niet meer voor m op de klok hoef te kijken en andere dingen voor m hoef te regelen voelt iig al heel fijn.
@Babado: Bedoel je die vraag in het algemeen of voor komende zomer? Deze zomer ga ik, net als vorig jaar trouwens, met vriendinnen op vakantie.
Gisteravond een tweede keer gepraat en het lijkt wel een beetje door te dringen hoe hoog dit me zit.
De wetenschap dat ik niet meer voor m op de klok hoef te kijken en andere dingen voor m hoef te regelen voelt iig al heel fijn.
@Babado: Bedoel je die vraag in het algemeen of voor komende zomer? Deze zomer ga ik, net als vorig jaar trouwens, met vriendinnen op vakantie.
maandag 6 juli 2009 om 07:19
Ik had ook een ex die me op een gegeven moment te onvolwassen en onzelfstandig werd, waardoor we wat mij betreft uit elkaar gegroeid zijn en de relatie daardoor verbroken raakte.
Wat al gezegd is: ga gewoon je eigen plan trekken en ga de dingen die geld kosten (dus ook op vakantie gaan) met andere mensen doen zoveel mogelijk. Mocht dit hem niet wakker willen schudden...tsja, dan groei je waarschijnlijk op zo'n moment uit elkaar, maar met als voordeel dat je al een eigen leven had zonder dat je hem daar persé in nodig had.
Wees echter wel realistisch... ik weet niet of jij al werkt of ook nog studeert, maar een student heeft natuurlijk maar een bepaald budget. Dus ga niet ineens een hoop zaken verwachten die veel geld kosten..... of dat hij letterlijk al zijn geld in activiteiten moet stoppen die jullie gezamenlijk kunnen gaan doen.
Wat al gezegd is: ga gewoon je eigen plan trekken en ga de dingen die geld kosten (dus ook op vakantie gaan) met andere mensen doen zoveel mogelijk. Mocht dit hem niet wakker willen schudden...tsja, dan groei je waarschijnlijk op zo'n moment uit elkaar, maar met als voordeel dat je al een eigen leven had zonder dat je hem daar persé in nodig had.
Wees echter wel realistisch... ik weet niet of jij al werkt of ook nog studeert, maar een student heeft natuurlijk maar een bepaald budget. Dus ga niet ineens een hoop zaken verwachten die veel geld kosten..... of dat hij letterlijk al zijn geld in activiteiten moet stoppen die jullie gezamenlijk kunnen gaan doen.
maandag 6 juli 2009 om 09:05
quote:Loreyi schreef op 05 juli 2009 @ 09:00:
@Snoek: Ja, zó'n mooi verhaal heb ik ook altijd in mn hoofd, alleen komt het er nooit zo goed uit en vergeet ik de helft enzo
Gisteravond een tweede keer gepraat en het lijkt wel een beetje door te dringen hoe hoog dit me zit.
De wetenschap dat ik niet meer voor m op de klok hoef te kijken en andere dingen voor m hoef te regelen voelt iig al heel fijn.
My guess: hij loopt een paar dagen een stapje harder en daarna is het weer business as usual.
Zo heeft hij ook altijd zijn moeder kunnen paaien zonder iets te veranderen, en bij jou komt hij er ook mee weg.
Deze knul gaat niet veranderen zolang je geen shocktherapie toepast, en daar ben je te lief voor. Dus dit kan nog lang gaan duren.
@Snoek: Ja, zó'n mooi verhaal heb ik ook altijd in mn hoofd, alleen komt het er nooit zo goed uit en vergeet ik de helft enzo
Gisteravond een tweede keer gepraat en het lijkt wel een beetje door te dringen hoe hoog dit me zit.
De wetenschap dat ik niet meer voor m op de klok hoef te kijken en andere dingen voor m hoef te regelen voelt iig al heel fijn.
My guess: hij loopt een paar dagen een stapje harder en daarna is het weer business as usual.
Zo heeft hij ook altijd zijn moeder kunnen paaien zonder iets te veranderen, en bij jou komt hij er ook mee weg.
Deze knul gaat niet veranderen zolang je geen shocktherapie toepast, en daar ben je te lief voor. Dus dit kan nog lang gaan duren.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
maandag 6 juli 2009 om 09:19
Ik zou niet laten weten wat ik van hem verwacht, dit helpt volgens mij niet.
Iedereen (en hij dus ook) weet toch wat enigzins normale verantwoordelijkheden zijn?
Bv je voorbeeld over zondag, dat hij dan om 12 uur nog slaapt terwijl jullie naar de stad zouden gaan. Je kunt dan wel vragen of hij voortaan de wekker wil zetten maar als dat niet uit zichzelf komt vind ik het sowieso een enorme tegenvaller.
Ik zou niets meer vragen, hij is oud en wijs genoeg om zelf op ideeen te komen en om zich verantwoordelijk te gedragen.
Je eigen plan trekken lijkt mij de beste oplossing.
Je bent toch duidelijk geweest? Het lijkt me zo vermoeiend om telkens dezelfde dingen tegen hem te moeten zeggen en te merken dat het niet helpt.
Wanneer je je eigen plan trekt blijkt vanzelf hoe hij daarmee om zal gaan.
Iedereen (en hij dus ook) weet toch wat enigzins normale verantwoordelijkheden zijn?
Bv je voorbeeld over zondag, dat hij dan om 12 uur nog slaapt terwijl jullie naar de stad zouden gaan. Je kunt dan wel vragen of hij voortaan de wekker wil zetten maar als dat niet uit zichzelf komt vind ik het sowieso een enorme tegenvaller.
Ik zou niets meer vragen, hij is oud en wijs genoeg om zelf op ideeen te komen en om zich verantwoordelijk te gedragen.
Je eigen plan trekken lijkt mij de beste oplossing.
Je bent toch duidelijk geweest? Het lijkt me zo vermoeiend om telkens dezelfde dingen tegen hem te moeten zeggen en te merken dat het niet helpt.
Wanneer je je eigen plan trekt blijkt vanzelf hoe hij daarmee om zal gaan.
maandag 6 juli 2009 om 10:02
quote:Loreyi schreef op 04 juli 2009 @ 11:27:
Maar zoals ik het nu voor me zie, ben ik straks degene die voor het (grootste deel) voor het inkomen zorgt en voor het huishouden, terwijl hij minimale bijdrage levert en verder niets anders doet dan slapen, gamen en biertjes drinken.
Het is natuurlijk helemaal aan jou of jouw toekomst er zo uitziet. Je bent niet verplicht om in deze relatie te blijven. Je vriend trekt blijkbaar volkomen zijn eigen plan en doet wat hij belangrijk en leuk vindt. Het wordt tijd dat jij dat ook gaat doen. Misschien kom je dan tot de conclusie dat jullie relatie niet aan jouw verwachtingen voldoet en dat het tijd is om er een eind aan te maken. Dat betekent trouwens niet dat je niet van je vriend houdt of dat hij een slechte jongen is. Het betekent alleen dat jullie heel anders in het leven staan en andere dingen van elkaar verwachten.
Die verwachtingen leveren nu problemen op: hij verwacht dat jij hem wakker maakt, veel betaalt, zijn leven regelt enz. en daar heb jij geen zin meer in.
Jij verwacht dat hij op tijd opstaat, meer verantwoordelijkheid neemt, meer betaalt en ook meer rekening houdt met jouw belangen. Daar heeft hij blijkbaar geen zin in.
Je kunt je dan afvragen of jullie wel echt bij jullie passen.
Maar zoals ik het nu voor me zie, ben ik straks degene die voor het (grootste deel) voor het inkomen zorgt en voor het huishouden, terwijl hij minimale bijdrage levert en verder niets anders doet dan slapen, gamen en biertjes drinken.
Het is natuurlijk helemaal aan jou of jouw toekomst er zo uitziet. Je bent niet verplicht om in deze relatie te blijven. Je vriend trekt blijkbaar volkomen zijn eigen plan en doet wat hij belangrijk en leuk vindt. Het wordt tijd dat jij dat ook gaat doen. Misschien kom je dan tot de conclusie dat jullie relatie niet aan jouw verwachtingen voldoet en dat het tijd is om er een eind aan te maken. Dat betekent trouwens niet dat je niet van je vriend houdt of dat hij een slechte jongen is. Het betekent alleen dat jullie heel anders in het leven staan en andere dingen van elkaar verwachten.
Die verwachtingen leveren nu problemen op: hij verwacht dat jij hem wakker maakt, veel betaalt, zijn leven regelt enz. en daar heb jij geen zin meer in.
Jij verwacht dat hij op tijd opstaat, meer verantwoordelijkheid neemt, meer betaalt en ook meer rekening houdt met jouw belangen. Daar heeft hij blijkbaar geen zin in.
Je kunt je dan afvragen of jullie wel echt bij jullie passen.
maandag 6 juli 2009 om 10:06
quote:Loreyi schreef op 04 juli 2009 @ 11:27:
Hey allemaal!
Zoals de titel al zegt, ik ben helemaal blij met mijn vriend, maar hij heeft één ding waar ik me ongelofelijk aan stoor: hij is zo ongelofelijk lui en onambitieus.
Als ik hier iets over zeg, zegt hij; dat wist je al toen je iets met me begon, zo ben ik nu eenmaal en dat heb je altijd geweten.
Dat klopt inderdaad, maar toen we iets kregen waren we nog jong en onbezonnen, zoals dat heet.
Nu zijn we een paar jaar verder, en denk ik toch wat serieuzer na over de toekomst. Zo willen we allebei dolgraag reizen. Ik heb hier geld genoeg voor, hij niet. En hij werkt er ook niet voor. 'Komt allemaal wel', zegt hij dan. Hij heeft zelfs nog een grote schuld bij me staan van onze vorige grote reis. Daar doet hij ook niets aan, komt ook wel..
En zo heeft hij ook geen geld om bijv eens een weekendje te weg te gaan, terwijl we dat allebei graag zouden willen. Kortom: hij wíl wel vanalles, maar hij dóet er niets voor.
Als ik trouwens niet op zijn uitgaven zou letten, zat hij in no time weer in de schulden (wat ik toendertijd voor hem heb opgelost)
De aanleiding dat ik me op dit moment zo zit te ergeren: We hadden afgesproken vandaag naar de stad te gaan, om 13:00. Het is nu 11 uur geweest en ik had hem eigenlijk al wakker moeten maken, hij heeft namelijk minstens 2 uur nodig om wakker te worden en zich klaar te maken. Komt niet bij hem op om zn wekker te zetten, ik 'moet' er maar aan denken. (En nee dat MOET niet, maar als ik het niet doe heb ik daar, in dit geval, ook mezelf mee)
Zo gaat dat ook als hij 's morgens naar college moet. Als ik hem 's morgens niet wakker maak, dan verslaapt hij zich. En ja, het is een kleine moeite, maar hij is verdomme toch volwassen en kan hier toch wel zelf verantwoordelijk zijn?
Eigenlijk is het zo, dat als ik hem niet wakker maak, hij rustig tot 14:00 uur slaapt, en dan rond 16:00u klaar is om aan de dag te beginnen.
Als ik dit alles zo nalees, komt het allemaal nogal zeurderig over, maar ik begin me toch steeds meer aan hem te storen. Soms overweeg ik zelfs bij hem weg te gaan, omdat ik het idee heb dat er toch niks van hem terrecht komt (wat ik dan weer heel erg vind om te denken) Hij hoeft niet persé keihard te werken en ongelofelijk goed te verdienen, maar het zou fijn zijn als hij iig íets van zn leven zou maken.
Maar zoals ik het nu voor me zie, ben ik straks degene die voor het (grootste deel) voor het inkomen zorgt en voor het huishouden, terwijl hij minimale bijdrage levert en verder niets anders doet dan slapen, gamen en biertjes drinken.
Zo, dat moest ik even kwijt. Dan ga ik hem nu maar eens wakker maken...
Aanvulling: De titel is nogal ongelukkig gekozen, ik wou een korte titel die de lading een beetje dekte. Had beter 'Dol op vriend maar....' ofzoiets kunnen zijn.
Zo, nu hoeven jullie niet meer te vallen over dat woordje 'perfect', ik weet zelf ook wel dat hij dat niet is Zeg mogen wij ook even bijkomen. Trekken jullie de kar ff een paar eeuwen.
Hey allemaal!
Zoals de titel al zegt, ik ben helemaal blij met mijn vriend, maar hij heeft één ding waar ik me ongelofelijk aan stoor: hij is zo ongelofelijk lui en onambitieus.
Als ik hier iets over zeg, zegt hij; dat wist je al toen je iets met me begon, zo ben ik nu eenmaal en dat heb je altijd geweten.
Dat klopt inderdaad, maar toen we iets kregen waren we nog jong en onbezonnen, zoals dat heet.
Nu zijn we een paar jaar verder, en denk ik toch wat serieuzer na over de toekomst. Zo willen we allebei dolgraag reizen. Ik heb hier geld genoeg voor, hij niet. En hij werkt er ook niet voor. 'Komt allemaal wel', zegt hij dan. Hij heeft zelfs nog een grote schuld bij me staan van onze vorige grote reis. Daar doet hij ook niets aan, komt ook wel..
En zo heeft hij ook geen geld om bijv eens een weekendje te weg te gaan, terwijl we dat allebei graag zouden willen. Kortom: hij wíl wel vanalles, maar hij dóet er niets voor.
Als ik trouwens niet op zijn uitgaven zou letten, zat hij in no time weer in de schulden (wat ik toendertijd voor hem heb opgelost)
De aanleiding dat ik me op dit moment zo zit te ergeren: We hadden afgesproken vandaag naar de stad te gaan, om 13:00. Het is nu 11 uur geweest en ik had hem eigenlijk al wakker moeten maken, hij heeft namelijk minstens 2 uur nodig om wakker te worden en zich klaar te maken. Komt niet bij hem op om zn wekker te zetten, ik 'moet' er maar aan denken. (En nee dat MOET niet, maar als ik het niet doe heb ik daar, in dit geval, ook mezelf mee)
Zo gaat dat ook als hij 's morgens naar college moet. Als ik hem 's morgens niet wakker maak, dan verslaapt hij zich. En ja, het is een kleine moeite, maar hij is verdomme toch volwassen en kan hier toch wel zelf verantwoordelijk zijn?
Eigenlijk is het zo, dat als ik hem niet wakker maak, hij rustig tot 14:00 uur slaapt, en dan rond 16:00u klaar is om aan de dag te beginnen.
Als ik dit alles zo nalees, komt het allemaal nogal zeurderig over, maar ik begin me toch steeds meer aan hem te storen. Soms overweeg ik zelfs bij hem weg te gaan, omdat ik het idee heb dat er toch niks van hem terrecht komt (wat ik dan weer heel erg vind om te denken) Hij hoeft niet persé keihard te werken en ongelofelijk goed te verdienen, maar het zou fijn zijn als hij iig íets van zn leven zou maken.
Maar zoals ik het nu voor me zie, ben ik straks degene die voor het (grootste deel) voor het inkomen zorgt en voor het huishouden, terwijl hij minimale bijdrage levert en verder niets anders doet dan slapen, gamen en biertjes drinken.
Zo, dat moest ik even kwijt. Dan ga ik hem nu maar eens wakker maken...
Aanvulling: De titel is nogal ongelukkig gekozen, ik wou een korte titel die de lading een beetje dekte. Had beter 'Dol op vriend maar....' ofzoiets kunnen zijn.
Zo, nu hoeven jullie niet meer te vallen over dat woordje 'perfect', ik weet zelf ook wel dat hij dat niet is Zeg mogen wij ook even bijkomen. Trekken jullie de kar ff een paar eeuwen.
maandag 6 juli 2009 om 11:09
quote:Loreyi schreef op 04 juli 2009 @ 16:02:
Ik kan ook niet zo goed aangeven wat ik zou willen dat veranderd. Verder dan 'Regel je financien, betaal me een vast bedrag per maand terug en ik maak je niet meer wakker' kom ik niet.
Volgens mij is dit ook niet de kern van wat je dwars zit. Het zijn oplossingen voor issues die hij helemaal niet ziet of kan/wil zien.
Wat veel meer blijkt uit je verhaal is dat je je stoort aan het feit dat hij zich niet kan verplaatsen in jou en dat ie niet begrijpt wat jou nou dwarszit. Dat is veel elementairder dan op tijd opstaan of niet meer geld uitgeven dan je hebt.
Ik kan ook niet zo goed aangeven wat ik zou willen dat veranderd. Verder dan 'Regel je financien, betaal me een vast bedrag per maand terug en ik maak je niet meer wakker' kom ik niet.
Volgens mij is dit ook niet de kern van wat je dwars zit. Het zijn oplossingen voor issues die hij helemaal niet ziet of kan/wil zien.
Wat veel meer blijkt uit je verhaal is dat je je stoort aan het feit dat hij zich niet kan verplaatsen in jou en dat ie niet begrijpt wat jou nou dwarszit. Dat is veel elementairder dan op tijd opstaan of niet meer geld uitgeven dan je hebt.
Clowns to the left of me..
maandag 6 juli 2009 om 11:48
quote:Loreyi schreef op 04 juli 2009 @ 12:01:
Correctie: Hij teert niet op mijn zak.
Nou ja.. Hij betaalt zijn deel van de vaste lasten en als hij geld over heeft krijg ik dat om zn schuld bij mij af te lossen..
Dus teert hij op jou zak. Schulden zijn ook vaste lasten.
JOjanneke
Correctie: Hij teert niet op mijn zak.
Nou ja.. Hij betaalt zijn deel van de vaste lasten en als hij geld over heeft krijg ik dat om zn schuld bij mij af te lossen..
Dus teert hij op jou zak. Schulden zijn ook vaste lasten.
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
maandag 6 juli 2009 om 17:13
Vergeet niet om sancties te benoemen voor als hij niet doet wat hij afgesproken heeft met je. Bijvoorbeeld hij wil een bepaald bedrag per maand aan je terug betalen, maar hij doet het niet. Wat doe jij dan? Het gaat erom dat jij je grens aangeeft. Wat vind jij nog acceptabel en als hij over je grens heen gaat, wat doe jij dan?
dinsdag 6 oktober 2009 om 16:32
Hoi allemaal, ik bedacht me dat het wel netjes zou zijn om even te vermelden hoe het is afgelopen 
We zijn inmiddels zo veel verder dat ik wel durf te zeggen dat de veranderingen blijvend zijn, en dat hij niet slechts eventjes zijn best doet om daarna weer terug te vallen in zijn oude gedrag.
Hij merkte dus dat het me erg menens was.
En dus zorgt hij nu zelf dat hij op tijd is voor college en maak ik hem niet meer wakker als hij zich dreigt te verslapen (gebeurt niet vaak), en maak ik me daar ook niet meer druk om. Hij heeft een baantje en betaalt elke maand een vast bedrag terug. Er is een minimaal bedrag afgesproken, als hij nog geld over heeft betaalt hij extra terug.
Tegenwoordig doet hij zelfs meer in het huishouden dan ik, ik zou me bijna lui gaan voelen
En tot slot zijn we beetje bij beetje aan het sparen voor een weekendje weg. Het is niet veel dat we sparen, maar het bedrag groeit, langzaam maar zeker.
Kortom, het gaat goed. Erg goed
We zijn inmiddels zo veel verder dat ik wel durf te zeggen dat de veranderingen blijvend zijn, en dat hij niet slechts eventjes zijn best doet om daarna weer terug te vallen in zijn oude gedrag.
Hij merkte dus dat het me erg menens was.
En dus zorgt hij nu zelf dat hij op tijd is voor college en maak ik hem niet meer wakker als hij zich dreigt te verslapen (gebeurt niet vaak), en maak ik me daar ook niet meer druk om. Hij heeft een baantje en betaalt elke maand een vast bedrag terug. Er is een minimaal bedrag afgesproken, als hij nog geld over heeft betaalt hij extra terug.
Tegenwoordig doet hij zelfs meer in het huishouden dan ik, ik zou me bijna lui gaan voelen
En tot slot zijn we beetje bij beetje aan het sparen voor een weekendje weg. Het is niet veel dat we sparen, maar het bedrag groeit, langzaam maar zeker.
Kortom, het gaat goed. Erg goed
woensdag 7 oktober 2009 om 16:40
Ik heb alle reacties niet gelezen. Maar dit is ook de reden dat mijn vriend nu mijn ex is. Je kunt hem nu de waarheid zeggen en het dan drie maanden aankijken. Dat heb ik toen ook gedaan, maar had na 2 maanden toch al besloten er niet mee door te gaan.
Het zijn geen makkelijke beslissingen dus heel veel sterkte!
Het zijn geen makkelijke beslissingen dus heel veel sterkte!
donderdag 8 oktober 2009 om 11:39
Pff, klinkt als mijn ex en ik ben blij dat er vanaf ben...
Ik heb eindelijk weer wat aan mijn dagen en aan mijn weekend, mijn nieuwe vriend stapt er gelukkig niet pas om 14:00 uit...mijn huis is nu mijn huis met mijn rommel en niet meer overal rommel van hem, er wordt op tijd schoongemaakt, etc, etc. Zo kan ik nog heel lang doorgaan. Waar het op neer komt, is dat ik het zat was om die verantwoordelijkheden in mijn eentje te dragen terwijl je samenwoont met een volwassen man. Je neemt automatisch dingen over omdat die jou ook aangaan, dat snap ik helemaal. Anders heb je je zelf er mee. Ik heb het meerdere malen geprobeerd hem duidelijk te maken wat mij dwars zat en in het begin deed hij er wat aan, maar hij verviel altijd al snel in zijn oude gedrag. Hij is wel iets veranderd, maar bepaalde dingen bleven. Ik zag het al voor mij dat wanneer we kinderen zouden krijgen ik alle zorg op mij zou moeten nemen, plus het huishouden, etc. Mijn schrikbeeld...
Ik hoop voor je dat hij zichzelf kan aanpakken!!! De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Succes!!
Ik heb eindelijk weer wat aan mijn dagen en aan mijn weekend, mijn nieuwe vriend stapt er gelukkig niet pas om 14:00 uit...mijn huis is nu mijn huis met mijn rommel en niet meer overal rommel van hem, er wordt op tijd schoongemaakt, etc, etc. Zo kan ik nog heel lang doorgaan. Waar het op neer komt, is dat ik het zat was om die verantwoordelijkheden in mijn eentje te dragen terwijl je samenwoont met een volwassen man. Je neemt automatisch dingen over omdat die jou ook aangaan, dat snap ik helemaal. Anders heb je je zelf er mee. Ik heb het meerdere malen geprobeerd hem duidelijk te maken wat mij dwars zat en in het begin deed hij er wat aan, maar hij verviel altijd al snel in zijn oude gedrag. Hij is wel iets veranderd, maar bepaalde dingen bleven. Ik zag het al voor mij dat wanneer we kinderen zouden krijgen ik alle zorg op mij zou moeten nemen, plus het huishouden, etc. Mijn schrikbeeld...
Ik hoop voor je dat hij zichzelf kan aanpakken!!! De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Succes!!
donderdag 8 oktober 2009 om 16:30
Loreyi, heerlijk voor je dat het zo goed gaat nu. Misschien had ie het wel even nodig om in te zien dat je zijn moeder niet bent.
Ik hoop voor je dat het goed blijft gaan! Let er wel op dat ie niet beetje bij beetje weer terug gaat zakken, want voordat je het weet zit je weer op je oude ´niveau´. Want als hij zich nu een keer dreigt te verslapen ben je misschien geneigd om hem toch wakker te maken, juist omdat het al zolang goed gaat.
Succes en geniet van elkaar!
Ik hoop voor je dat het goed blijft gaan! Let er wel op dat ie niet beetje bij beetje weer terug gaat zakken, want voordat je het weet zit je weer op je oude ´niveau´. Want als hij zich nu een keer dreigt te verslapen ben je misschien geneigd om hem toch wakker te maken, juist omdat het al zolang goed gaat.
Succes en geniet van elkaar!
donderdag 8 oktober 2009 om 17:31
Maar even serieus: Loreyi, fijn dat het beter gaat.
Ik moest gewoon lachen dat je iemand perfect noemt en dan een beeld schetst van iemand die in mijn ogen een beetje een lapzwans is. (Bij perfect denk ik aan zo'n glad zakenmannetje)
Ik moest gewoon lachen dat je iemand perfect noemt en dan een beeld schetst van iemand die in mijn ogen een beetje een lapzwans is. (Bij perfect denk ik aan zo'n glad zakenmannetje)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 9 oktober 2009 om 12:53
Oh wat lezen sommige mensen toch slecht
@Madhe en Bianca: zodra ik ook maar een beetje merk dat hij in zijn oude gedrag dreigt te vervallen, ben ik weg hoor.
Maar nu gaat het goed, dus heb ik geen zin me daar druk over te maken. Hi ziet zelf trouwens ook dat het zo allemaal veel beter gaan, dus denk niet dat hij snel terug zal vallen..
@Madhe en Bianca: zodra ik ook maar een beetje merk dat hij in zijn oude gedrag dreigt te vervallen, ben ik weg hoor.
Maar nu gaat het goed, dus heb ik geen zin me daar druk over te maken. Hi ziet zelf trouwens ook dat het zo allemaal veel beter gaan, dus denk niet dat hij snel terug zal vallen..
