Pff wat te doen met relatie?

quote:peyton28 schreef op 08 maart 2009 @ 14:52:



De seksuoog en de bekkenbodemtherapeute zeiden de dezelfde conclusie: je voelt alleen maar hele goede vriendschap voor hem.



Ik weet dat ik een keus moet maken of ik bij mijn vriend weg moet gaan. Het moeilijke is dat ik enigskind ben en mijn ouders allebei overleden. Ik heb een ontzettend leuke schoonfamilie, gezamelijke vrienden, huis, katten, ik kan minder uur gaan werken, eigen auto, dit vind ik moeilijk om op te geven! Vooral mijn schoonouders omdat ze mij als hun dochter zien.



Dus je houdt niet meer van je vriend, wil eigenlijk ook liever geen sex meer met hem, maar het met hem samenleven levert allemaal leuke dingen voor je op......



Doe die gast een lol en laat hem dat weten, dan kan hij tenminste op zoek gaan naar iemand die echt van hem houdt. En voor het geval hij nog twijfelt of hij je moet laten gaan, vergeet vooral niet te vertellen dat je al een tijd vreemdgaat met een man die niet zo lomp en onhandig is als hij.

Uhm... Ik zou je huidige relatie eens onder de loep nemen... en kijken of je genoegen neemt met een single-bestaan + het neukertje zijn van een getrouwde vent..



Ik vind het knap dat je eigen vent al 6,5 jaar droog staat en geen sex met je heeft.. Jou respecteert en jullie samen zoeken naar oplossingen en hij dit allemaal pikt, omdat hij zoveel van je houdt! (een andere man was al lang vertrokken denk ik) Terwijl jij nu ligt te rotzooien met een ander. Not fair!



Heb er eerlijk gezegd geen goed woord voor over... ook al zit je in een lastige situatie, dat snap ik ook wel... Maar vreemdgaan is wel het laagste wat je kunt doen

Ach gossie, ik zou zeggen, blijf bij je vriend en ga zo door! Niks mis met een rasopportunist zijn, hoor!...

Dus je vriend is jouw melkkoetje....

quote:Ik weet dat ik een keus moet maken of ik bij mijn vriend weg moet gaan. Het moeilijke is dat ik enigskind ben en mijn ouders allebei overleden. Ik heb een ontzettend leuke schoonfamilie, gezamelijke vrienden, huis, katten, ik kan minder uur gaan werken, eigen auto, dit vind ik moeilijk om op te geven! Vooral mijn schoonouders omdat ze mij als hun dochter zien



dus het materiele is stukken belangrijker dan je partner.

goh meid je weet echt je prioriteiten te stellen

Je moet eens met je (sex)vriend gaan praten.

Wil hij een relatie met je of alleen fysiek genieten?

Uit jouw verhaal blijkt dat je meer wilt en ook emotioneel aan het gebonden wordt.

Op termijn ga je hier minder genoegen mee nemen en leidt het nergens toe (behalve het genot)

Dus; wat wil JIJ en wat wil HIJ?

Sluit het op elkaar aan: ga ervoor!

Zo niet: dan zou ik me terugtrekken.

Uitmaken met je vriend. Afgezien van het feit dat ik het niet netjes vind wat je doet, wil je toch niet je hele leven in deze leugen doorbrengen? De leugen dat je het doet omdat je zoveel leuke voordeeltjes hebt? De leugen dat je niet meer van je vriend houdt (in relatiezin)? Wil je zo de rest van je leven doorgaan? Of wil je een gewone relatie met een man, die helemaal van jou is, en waar je ook gewoon lekker seks mee kan en wil hebben?

Je weet nu dat je vagenisme ligt aan het feit dat je je niet prettig voelt in een seksuele relatie met je vriend.

Zeker omdat je dit nu hebt ervaren met iemand anders.



Ik persoonlijk zou niet anders kunnen dan eerlijk zijn tegenover mezelf en de huidige relatie verbreken.

Je kunt het niet maken tegenover jezelf, maar ook zeer zeker niet tegenover je vriend, om deze relatie voort te zetten alleen omdat jij bang bent om opnieuw te moeten beginnen.

Ik sluit me aan bij Mamasaar.

Ikke ikke ikke en de rest kan stikken. Ik mis de gevoelens van je vriend in dit verhaal. Maak het uit en gun je vriend ook een leuk (seks)leven.

quote:peyton28 schreef op 08 maart 2009 @ 14:52:

Hoi hoi,



Ik ben nieuw hier.

Omdat ik met een probleem zit waar ik met vriendinnen niet over kan praten, hoop ik dat jullie mij advies kunnen geven.



Ik ben 28 en woon samen met mijn vriend in Gelderland.

We zijn inmiddels bijna 7,5 jaar samen en hebben sinds 3 jaar ook een koophuis.



Nou is het zo dat de seks in het begin van onze relatie al niet zo denderend ging, maar na 1 jaar deden we het eigenlijk helemaal niet meer. Hij is nogal groot geschapen en het deed pijn. In het verleden bij vorige vriendjes heb ik hier nooit hiervan last gehad. Maar goed, ik heb sindsdien vaginisme ontwikkeld. Het knuffelen en andere dingen op dat gebied deden we ook niet meer. Verder ging en gaat het best goed. Wel moeilijk dat hij zo gesloten is over gevoelens.



Vorig jaar heb ik besproken met mijn vriend dat ik wou dat het seksleven weer normaal werd, want we deden het inmiddels ruim 6,5 jaar niet meer!!! En hoe moet dat uberhaupt met kinderen krijgen?? Deze wens is bij mij volledig trouwens naar de achtergrond geschoven. We zijn naar een seksuoloog samen geweest en ik ben naar een bekkenbodemtherapeute geweest. Fysiek is er niks aan de hand. De seksuoog en de bekkenbodemtherapeute zeiden de dezelfde conclusie: je voelt alleen maar hele goede vriendschap voor hem. Je geest wilt wel, maar je lichaam blokkeert letterlijk . Deze uitkomst weet hij overigens niet.



Het voelt ook niet fijn als hij meer wilt dan knuffelen. Ik ben nog nooit vreemdgegaan. Maar in november ben ik eens gaan chatten, en er was meteen een klik met een jongen. Hij is 29 en een half jaar getrouwd, dus ook heel fout eigenlijk. Hij is inmiddels ook 8 jaar samen en zij is zijn eerste vriendin, hij vond dat soms wel jammer. We hebben sinds half november elke dag contact gehad op msn, wat later op bellen of smsjes overging. In januari heb ik hem ontmoet. Dit is ook een moeijlijke situatie, want ik haat het dat ik mijn vriend bedrieg en aan de andere kant is het zooo fijn om weer aangeraakt te worden en dit ook fijn te vinden.



Kortom, ik ben met die jongen een aantal keer naar bed geweest, nog steeds elke dag contact mee. We gaan ook uit eten, gezellig wat drinken, en hij belt om me succes te wensen bij een solliciatie. Zelfs vanuit zijn vakantie in Dubai liet hij elke dag wel smsjes achter, en heeft me 2 x gebeld. Dit verhaal boven heb ik hem ook verteld. Hij zegt ook vaak, hadden we elkaar maar eerder ontmoet.. ik verwacht ook niet dat hij bij zijn vrouw weggaat, dat wil hij ook niet, wel voelt hij heel veel voor me, dus van zijn kant ook heel moeilijk. Het stomme is dat ik dus geen last meer heb van vaginisme!!! het gaat super goed. Voor een seksrelatie hebben we veels te veel contact. Ook heel fout is dat we het bij hem doen of bij mij thuis. Hij geeft me ook een heel goed gevoel, door naar me te luisteren en gewoon leuke dingen zoals uit eten enz. Ook kan hij me uren strelen zonder dat hij daar wat terug van verwacht. Mijn vriend is vaak gewoon onbedoeld wat lomp en onhandig.



Ik weet dat ik een keus moet maken of ik bij mijn vriend weg moet gaan. Het moeilijke is dat ik enigskind ben en mijn ouders allebei overleden. Ik heb een ontzettend leuke schoonfamilie, gezamelijke vrienden, huis, katten, ik kan minder uur gaan werken, eigen auto, dit vind ik moeilijk om op te geven! Vooral mijn schoonouders omdat ze mij als hun dochter zien.



Met die andere jongen kan het zo nog wel een paar jaar doorgaan denk ik. Hij is wel gelukkig met zijn vrouw, alleen dus dat zij de enige is waar hij een relatie mee heeft gehad, vind hij soms jammer, en hij toch ook wel spanning weer zoekt. Het klikt gewoon supergoed, maar ik verwacht niks van hem dat hij bij zijn vrouw weggaat. Dat is voor mezelf duidelijk. Voor mij is het misschien een teken dat ik echt al afstand van mijn vriend heb genomen?



Wat zouden jullie doen in mijn geval?



Alvast bedankt!!!Ik zie het probleem eerlijk gezegd niet. Als die knul naar Dubai op vakantie kan dan zal hij jou toch ook gewoon kunnen onderhouden? Ik zeg: een lot uit de loterij. Je zal nog wel even aan de gedachte moeten wennen dat hij geneigd is tot vreemdgaan. Maar ach, dan kijk je naar buiten, ziet je nieuwe auto staan en alle leed is weer geleden. You go girl!

quote:peyton28 schreef op 08 maart 2009 @ 17:39:

Hoi,



Bedankt voor alle reacties.

Ik ben het er mee eens dat het vreemdgaan een enorme rotstreek is! Ik voel me hierover ook schuldig. Het rare is ook dat ik blij ben dat ik dus geen vaginisme heb, heb er ook alles aan gedaan om er vanaf te komen.



Ik heb heel vaak met mijn vriend hierover gepraat, hij slaat dan volledig dicht. Ook aangegeven wat ik fijn vond,heeft op niets uitgelopen. Op een gegeven moment voelt het zelfs vreemd als je tongzoend! Ik vind seks echt niet het belangrijkste in een relatie. Maar heb het na zeker 6 jaar wel enorm gemist hoe fout ook.



Dat ik heel materialistisch overkomt, snap ik ook. Ik ben heel blij met ons huis. Ons leventje in het algemeen. Hij heeft zijn ouders om terug te vallen, en ik op dat punt even niemand. Dat ik meer dan zou moeten werken kan ik inkomen. Maar vind het wel heel erg om zijn ouders te missen.



Met die andere jongen is het heel leuk. Maar goed, feit dat hij na een half jaar getrouwd te zijn vreemdgaan zegt mij ook wel wat. Ik vind denk ik zijn aandacht gewoon heel fijn, en zie dat het ook zo kan. Heb niet de gedachte dat hij bij zijn vrouw weggaat enz.



Ook gun ik mijn vriend een vriendin die 200% voor hem gaat. Feit blijft dat hij zichzelf wel met mij oud ziet worden. Over het seksprobleem maakt hij zich ook wel zorgen, maar hij doet er ook niet echt veel meer aan. Toen ik hem keer wou masseren en echt een quality avondje ervan wou maken had hij meer aandacht voor zijn ipod :S.



Ik weet dat ik een keuze moet maken..





Je bent echt niet de enigste die bij haar/zijn partner blijft omdat ze de stap niet durven te zetten om een nieuw leven op te bouwen/alles op te geven wat vertrouwt is.



Maar zeg nou zelf, hoe gelukkig kun je zijn in een relatie waarin je leeft als broer en zus.

Misschien is het niet de beste beslissing die je hebt kunnen nemen om vreemd te gaan, maar is het wel "nodig" geweest om je aanleiding te geven om de stap te zetten om bij je vriend weg te gaan.



Wie weet hoe lang je anders nog doorgemoddert zou hebben.

Daar was ook niemand gelukkig van geworden.



Ik hoop dat je snel een knoop kunt doorhakken.

Natuurlijk is een leven fijn met het nodige gemak en een fijne schoonfamilie. Mijn schoonfamilie moest mij niet, dus ik zou het wel fijn hebben gevonden, vooral omdat ik ook alleen nog mijn moeder heb, verder geen familieleden. Maar je bent niet met de familie samen of getrouwd, maar met je vriend. En tijdens mijn huwelijk had ik ook geen geldproblemen enzo, kon ik parttime werken enzo, maar toch, het weegt er niet tegenop. Ik moet nu meer werken, heb het minder riant als vroeger, maar voel me wel fijner. Eigenlijk zoals Wuiles zegt, maar dan in andere context, je bent niet happy, maar ziet dan die auto staan, en je bent happy. Nee, op een gegeven moment ben je niet meer happy.

Alles wat je niet kunt maken in het bijzijn van je vriend is fout. Dus waar je nu mee bezig bent is heel erg fout, je weet het zelf ook dondersgoed. Ik snap eigenlijk niet je hiermee wilt bereiken door dit verhaal hier neer te zetten.

Wil je dat wij je vriend op de hoogte stellen van dit probleem of ehhh what else?

Ik sluit me aan bij mamasaar. Sterkte meid!

Je kunt het leven niet missen wat je nu leidt.... vooral zijn ouders niet. Met wie heb je nou een relatie? Klinkt niet echt gezond en goede redenen om bij hem te blijven. Je bent oud genoeg om voor jezelf te kunnen zorgen, dus wordt eens wat minder afhankelijk !

quote:peyton28 schreef op 08 maart 2009 @ 17:39:

Hoi,



.



Ook gun ik mijn vriend een vriendin die 200% voor hem gaat. Feit blijft dat hij zichzelf wel met mij oud ziet worden.

Maar zou ie dat nog steeds zo zien als ie wist dat jij hem belazerd?? Als hij wist dat je vreemdgaat en daar geen last hebt van vaginisme? Of zou ie dan nog perse willenn dat je bij hem bleef en jullie samen sexloos oud zouden worden?

Over het seksprobleem maakt hij zich ook wel zorgen, maar hij doet er ook niet echt veel meer aan. Toen ik hem keer wou masseren en echt een quality avondje ervan wou maken had hij meer aandacht voor zijn ipod :S.



Ik weet dat ik een keuze moet maken..

Up!