Relaties
alle pijlers
Reden tot een feestje
vrijdag 19 september 2008 om 21:43
Hallo
Ik weet eerlijk gezegd niet waar ik nu terecht moet. Ik ben verdriteig , gekwetst, moe en dood van binnen.
Ik ben vandaag jarig. Veel leuke kaartjes en telefoontjes van hele mooie leuke mensen die me dierbaar zijn ( helaas in het buitenland op het moment. Mijn dag begon goed. Het is mooi weer , veel leuke reacties op het werk. Ben daarna naar mijn ouderlijk huis gegaan. De sfeer is bedrukt ( mijn vader is geestelijk ziek) probeert vaker te domineren en te onderdrukken , vaak gepaard met kritiek over hoe ik ben en dat ik het alleemaal nie tgoed doe. Ook vandaag mocht het niet ontbreken.Ook ik zelf zat niet echt heel lekker in mijn vel en kon deze keer niet echt om lachen. Waarop ik dezekeer aangaf dat ik deze kritiek nie tpik en dat ik ben wie ik ben en dat ik het goed zo vind.,Avond eindigde in ruzie. Maar het ergste van alles is dat ze mij ( mijn moeder en hij ) van de trap probeerden af te duwen.
Zij kwam van boven en hij stond onderaan de trap. Ik moest opzouten omdat ik een ondankbaar kreng ben( omdat ik niet heel vrolijk kon zijn om de cadeautjes en niet echt heel erg in de mood was) ..Vinden jullie dat dit een beetje te ver gaat? Hoe ik ook was je kunt me toch niet gaan slaan en mij van de trap afduwen. Mijn moeder gooide sjaal naar mijn hoofd , greep mij vast en enigste wat ik kon roepen is "" Voorzichtig met mijn rug'' Heb namelijk problemen met mijn rug waar ik al een jaar voor onder behandeling ben. Maar ze bleven mij duwen en trekken. Ik ben lopend naar huis gegaan omdat ik al mijn spullen daar achtergelaten heb.
Ik ben zo verdrietig en verloren dat ik neit weet wat ik doen moet. Morgen lunch met vriendinnen ? Maar ik zit helemaal te trillen en weet niet wat ik moet doen. Ik ben vandaag 25 jaar geworden
Een volwassen vrouw
En weet gewoon niet tegen wie ik dit moet vertellen. Ik ben eerder bij de therapeut geweest toen mijn vader mij in elkaar geslagen heeft 23 ( ik werd hierdoor langdurig depressief) Nu voel ik me dood van binnen.
Ik weet eerlijk gezegd niet waar ik nu terecht moet. Ik ben verdriteig , gekwetst, moe en dood van binnen.
Ik ben vandaag jarig. Veel leuke kaartjes en telefoontjes van hele mooie leuke mensen die me dierbaar zijn ( helaas in het buitenland op het moment. Mijn dag begon goed. Het is mooi weer , veel leuke reacties op het werk. Ben daarna naar mijn ouderlijk huis gegaan. De sfeer is bedrukt ( mijn vader is geestelijk ziek) probeert vaker te domineren en te onderdrukken , vaak gepaard met kritiek over hoe ik ben en dat ik het alleemaal nie tgoed doe. Ook vandaag mocht het niet ontbreken.Ook ik zelf zat niet echt heel lekker in mijn vel en kon deze keer niet echt om lachen. Waarop ik dezekeer aangaf dat ik deze kritiek nie tpik en dat ik ben wie ik ben en dat ik het goed zo vind.,Avond eindigde in ruzie. Maar het ergste van alles is dat ze mij ( mijn moeder en hij ) van de trap probeerden af te duwen.
Zij kwam van boven en hij stond onderaan de trap. Ik moest opzouten omdat ik een ondankbaar kreng ben( omdat ik niet heel vrolijk kon zijn om de cadeautjes en niet echt heel erg in de mood was) ..Vinden jullie dat dit een beetje te ver gaat? Hoe ik ook was je kunt me toch niet gaan slaan en mij van de trap afduwen. Mijn moeder gooide sjaal naar mijn hoofd , greep mij vast en enigste wat ik kon roepen is "" Voorzichtig met mijn rug'' Heb namelijk problemen met mijn rug waar ik al een jaar voor onder behandeling ben. Maar ze bleven mij duwen en trekken. Ik ben lopend naar huis gegaan omdat ik al mijn spullen daar achtergelaten heb.
Ik ben zo verdrietig en verloren dat ik neit weet wat ik doen moet. Morgen lunch met vriendinnen ? Maar ik zit helemaal te trillen en weet niet wat ik moet doen. Ik ben vandaag 25 jaar geworden
Een volwassen vrouw
En weet gewoon niet tegen wie ik dit moet vertellen. Ik ben eerder bij de therapeut geweest toen mijn vader mij in elkaar geslagen heeft 23 ( ik werd hierdoor langdurig depressief) Nu voel ik me dood van binnen.
zondag 21 september 2008 om 19:57
quote:pom508 schreef op 21 september 2008 @ 19:09:
Echt te begrijpen is het niet. Heb je nu je spullen wel of niet?
Wat is er overigens mis met een vader die met je wil praten? Praten kan dingen oplossen, misschien niet helemaal op de manier die jij zou willen zien, maar er komt wel een oplossen.
Zo je spullen ophalen en wegwezen brengt je alleen maar verder van een oplossing af.
Wat valt er te bespreken? Dit is niet de eerste keer dat hij losse handjes heeft? Denk je dat ik dit nooit eerder besproken heb?
Ik kan dit blijven bespreken tot ik een ons weeg, maar zo te zien heeft het gewoon geen zin! als ik nu zeg dat het goed zo is dan heeft die de volgende keer weer losse handjes..Nee, dankje!
ja, heb mijn spullen nu, ja...
Echt te begrijpen is het niet. Heb je nu je spullen wel of niet?
Wat is er overigens mis met een vader die met je wil praten? Praten kan dingen oplossen, misschien niet helemaal op de manier die jij zou willen zien, maar er komt wel een oplossen.
Zo je spullen ophalen en wegwezen brengt je alleen maar verder van een oplossing af.
Wat valt er te bespreken? Dit is niet de eerste keer dat hij losse handjes heeft? Denk je dat ik dit nooit eerder besproken heb?
Ik kan dit blijven bespreken tot ik een ons weeg, maar zo te zien heeft het gewoon geen zin! als ik nu zeg dat het goed zo is dan heeft die de volgende keer weer losse handjes..Nee, dankje!
ja, heb mijn spullen nu, ja...
zondag 21 september 2008 om 20:01
wat valt er niet te begrijpen?
ik ben jarig. krijg te horen hoe slecht ik het allemaal doe en daarna losse handjes. ( niet de eerste keer).
En nu wil hij praten? Waarover?
Hij toont voor de zoveelste keer dat hij helemaal geen respect heeft voor mijn gevoelens en dat het heel af en toe best over mij mag gaan. Nee het gaat altijd over hem! En ik moet vooral de schuld bij mezelf zoeken. NEE, bedankt!
ik ben jarig. krijg te horen hoe slecht ik het allemaal doe en daarna losse handjes. ( niet de eerste keer).
En nu wil hij praten? Waarover?
Hij toont voor de zoveelste keer dat hij helemaal geen respect heeft voor mijn gevoelens en dat het heel af en toe best over mij mag gaan. Nee het gaat altijd over hem! En ik moet vooral de schuld bij mezelf zoeken. NEE, bedankt!
zondag 21 september 2008 om 20:12
quote:Jaschenca schreef op 21 september 2008 @ 20:08:
Ik begrijp wel wat er aan de hand is en hoe jij je moet voelen Twijfelvrouwtje, maar ik vind het zo vreemd dat je twee (bijna) dezelfde berichten plaatst met een half uur er tussen. Daarom begrijp ik er steeds minder van.
ja X2 keer gepost ...Ik dacht ik maak het lekker opvallend hehe...
Zoals je ziet met resultaat! JASHENKA heeft het gezien!!!
en nee ik kan nog steeds helder denken , ben niet doorgedraaid ofzo
en moet morgen gewoon lekker werken!
Ik begrijp wel wat er aan de hand is en hoe jij je moet voelen Twijfelvrouwtje, maar ik vind het zo vreemd dat je twee (bijna) dezelfde berichten plaatst met een half uur er tussen. Daarom begrijp ik er steeds minder van.
ja X2 keer gepost ...Ik dacht ik maak het lekker opvallend hehe...
Zoals je ziet met resultaat! JASHENKA heeft het gezien!!!
en nee ik kan nog steeds helder denken , ben niet doorgedraaid ofzo
en moet morgen gewoon lekker werken!
zondag 21 september 2008 om 20:26
Vind je?
Ik vind het niet om te lachen, ik vind het diep triest. Allereerst dat je vader jouw zo behandeld maar ook omdat jij je zo laat behandelen. Waarom schep je geen afstand en laat je het contact voor wat het is? Ik vind het zo'n zelfkastijding om telkens weer een situatie op te zoeken waardoor jij je ellendig voelt. Je bent volwassen en praktisch gezien heb je ze toch niet meer nodig? Tenminste, dat hoop ik dan maar.
Ik vind het niet om te lachen, ik vind het diep triest. Allereerst dat je vader jouw zo behandeld maar ook omdat jij je zo laat behandelen. Waarom schep je geen afstand en laat je het contact voor wat het is? Ik vind het zo'n zelfkastijding om telkens weer een situatie op te zoeken waardoor jij je ellendig voelt. Je bent volwassen en praktisch gezien heb je ze toch niet meer nodig? Tenminste, dat hoop ik dan maar.
zondag 21 september 2008 om 20:38
quote:Gaeta schreef op 21 september 2008 @ 20:26:
Vind je?
Ik vind het niet om te lachen, ik vind het diep triest. Allereerst dat je vader jouw zo behandeld maar ook omdat jij je zo laat behandelen. Waarom schep je geen afstand en laat je het contact voor wat het is? Ik vind het zo'n zelfkastijding om telkens weer een situatie op te zoeken waardoor jij je ellendig voelt. Je bent volwassen en praktisch gezien heb je ze toch niet meer nodig? Tenminste, dat hoop ik dan maar.
ja, is het ook ...Ik probeer er letterlijk overheen te lachen op dit moment omdat ik morgen gewoon mijn leven moet oppakken en bepaalde verantwoordelijkheden moet dragen. Maar triest is het wel.
Ik doe er alles aan om me niet zo te laten behandelen. Toen ik gisteren aangaf dat ik geen zin meer had in kritiek en dat ik er vandoorging, barstte de bom bij hem los. Hij liet me niet naar buiten? Hij stond letterlijk aan de trap te trekken. Hoe moet ik mij in godsnaam verdedigen op dat moment. Weglopen is al moeilijk en dan adviseerde iemand hie rop het forum om te gaan praten.
Ik weet gewoon niet hoe ik dit moet aanpakken. Er zijn gewoonweg geen oplossingen. En dat is zeker triest! Denk je dat ik dit lollig vind? Nee niet echt, maar wat moet ik?
Vind je?
Ik vind het niet om te lachen, ik vind het diep triest. Allereerst dat je vader jouw zo behandeld maar ook omdat jij je zo laat behandelen. Waarom schep je geen afstand en laat je het contact voor wat het is? Ik vind het zo'n zelfkastijding om telkens weer een situatie op te zoeken waardoor jij je ellendig voelt. Je bent volwassen en praktisch gezien heb je ze toch niet meer nodig? Tenminste, dat hoop ik dan maar.
ja, is het ook ...Ik probeer er letterlijk overheen te lachen op dit moment omdat ik morgen gewoon mijn leven moet oppakken en bepaalde verantwoordelijkheden moet dragen. Maar triest is het wel.
Ik doe er alles aan om me niet zo te laten behandelen. Toen ik gisteren aangaf dat ik geen zin meer had in kritiek en dat ik er vandoorging, barstte de bom bij hem los. Hij liet me niet naar buiten? Hij stond letterlijk aan de trap te trekken. Hoe moet ik mij in godsnaam verdedigen op dat moment. Weglopen is al moeilijk en dan adviseerde iemand hie rop het forum om te gaan praten.
Ik weet gewoon niet hoe ik dit moet aanpakken. Er zijn gewoonweg geen oplossingen. En dat is zeker triest! Denk je dat ik dit lollig vind? Nee niet echt, maar wat moet ik?
zondag 21 september 2008 om 20:42
@ Gaeta...Jij zegt afstand nemen. ja, en dat had ik al gedaan.
Maar het was mijn verjaardag gisteren dan verwacht je toch dat het wel zou lopen. Niet dus.
dus? Oplossing nummerro..... Nooit meer naar huis
Praktisch gezien had ik ze nooit nodig gehad, maar hij moet nog wel bepaalde schuldieschuld afbetalen. Maar goed, mocht hijd at niet willen dan verzin ik wel een andere oplossing.
Op andere gebieden kan ik beter oplossingen bedenken. Dus dat loopt wel soepel.
Maar het was mijn verjaardag gisteren dan verwacht je toch dat het wel zou lopen. Niet dus.
dus? Oplossing nummerro..... Nooit meer naar huis
Praktisch gezien had ik ze nooit nodig gehad, maar hij moet nog wel bepaalde schuldieschuld afbetalen. Maar goed, mocht hijd at niet willen dan verzin ik wel een andere oplossing.
Op andere gebieden kan ik beter oplossingen bedenken. Dus dat loopt wel soepel.
zondag 21 september 2008 om 21:37
In je laatste post klinkt je gelukkig al wat sterker. Ik snap best wel dat je hoopt dat een gelegenheid als je verjaardag ook wordt gevierd met je ouders maar blijkbaar moet je dat maar niet meer verwachten. Hard en verdrietig maar wel realistisch.
Plaats je dan ook niet meer in zo'n situatie. En nooit meer, dat weet je niet. Bekijk het stap voor stap en de eerste stap is afstand nemen.
Plaats je dan ook niet meer in zo'n situatie. En nooit meer, dat weet je niet. Bekijk het stap voor stap en de eerste stap is afstand nemen.
zondag 21 september 2008 om 22:01
@ Gaeta....ja ga ik doen, op dit moment volledige afstand, daarna proberen die afstand vast te houden. Heb besloten om bijvoorbeeld later alleen in de stad af te spreken of dat ze bij mij op bezoek komen in het ergste geval ( hoewel dit idee mij nog steeds niet zo fijn lijkt, misschien als iemand anders bij is)
Ik ben vooral teleurgesteld dat het zo moet lopen. Boosheid, woede, bitterheid past niet zo goed bij me. Verdriet wel! Maar de vorige keer was ik zo verdrietig dat ik alles schuld op mij genomen heb en half jaar depressief heb rondgelopen met alle gevolgen van dien. Nu heb ik er geen tijd , maar bovendien ook geen zin in! Hij krijgt mij deze keer niet klein, maar wat hij wel doet hij beschadigt mij weer maar blijkbaar is dat niet zo moeilijk voor hem.
Ik ben vooral teleurgesteld dat het zo moet lopen. Boosheid, woede, bitterheid past niet zo goed bij me. Verdriet wel! Maar de vorige keer was ik zo verdrietig dat ik alles schuld op mij genomen heb en half jaar depressief heb rondgelopen met alle gevolgen van dien. Nu heb ik er geen tijd , maar bovendien ook geen zin in! Hij krijgt mij deze keer niet klein, maar wat hij wel doet hij beschadigt mij weer maar blijkbaar is dat niet zo moeilijk voor hem.
zondag 21 september 2008 om 23:37
Blijf vooral in het gevoel van nu. Wat later komt, komt. Of niet. Maar dat zie je dan wel weer.
Misschien helpt het om geen schuldvraag neer te leggen. Ik denk dat je hier geen schuldige hebt; het is om heel veel verschillende redenen zo gelopen. En jij hebt geen schuld en je ouders ook niet. Jij bent teleurgesteld en zij waarschijnlijk ook.
Neem afstand, bel niet, ga niet zomaar langs en laat ze maar.
En o ja, nog gefeliciteerd! (f)
(Het zal hopelijk duidelijk zijn dat ik het gedrag van je ouders naar jou toe verwerpelijk, triest en onbegrijpelijk vind.)
Misschien helpt het om geen schuldvraag neer te leggen. Ik denk dat je hier geen schuldige hebt; het is om heel veel verschillende redenen zo gelopen. En jij hebt geen schuld en je ouders ook niet. Jij bent teleurgesteld en zij waarschijnlijk ook.
Neem afstand, bel niet, ga niet zomaar langs en laat ze maar.
En o ja, nog gefeliciteerd! (f)
(Het zal hopelijk duidelijk zijn dat ik het gedrag van je ouders naar jou toe verwerpelijk, triest en onbegrijpelijk vind.)
anoniem_637796e9dc1aa wijzigde dit bericht op 21-09-2008 23:40
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
% gewijzigd
maandag 22 september 2008 om 21:33
@ Gaeta
@ Eelmervrouw
Bedankt meiden, het gaat. Het blijft nog steeds spoken door mijn hoofd en ik zie er nog steeds anders uit dan dat ik normaal doe ( last van blauwe plekken onder de ogen)
Het is best grappig dat stress je letterlijk sloopt.
Maar het gaat!Echt!
Ben niet zo toe aan afspraakjes. Meiden belden of ik vanavond iets te doen had, omdat ik in het weekend had afgezed ( had aangegeven dat ik ziek was /buikgriep), maar daar ben ik nog niet aan toe. Wil het rustig aandoen deze week. Weekend gelukkig niet alleen dus dat is fijn
@ Eelmervrouw
Bedankt meiden, het gaat. Het blijft nog steeds spoken door mijn hoofd en ik zie er nog steeds anders uit dan dat ik normaal doe ( last van blauwe plekken onder de ogen)
Het is best grappig dat stress je letterlijk sloopt.
Maar het gaat!Echt!
Ben niet zo toe aan afspraakjes. Meiden belden of ik vanavond iets te doen had, omdat ik in het weekend had afgezed ( had aangegeven dat ik ziek was /buikgriep), maar daar ben ik nog niet aan toe. Wil het rustig aandoen deze week. Weekend gelukkig niet alleen dus dat is fijn
maandag 22 september 2008 om 22:13
Misschien moet je de dag van je 25e verjaardag zien als een nieuwe start.
Dat je probeert los van je ouders te komen en probeert ze geen invloed meer te laten hebben op je emoties.
Dat zal niet makkelijk gaan... maar je hebt recht op een eigen leven en volgens mij lukt dat niet met zulke ouders als jij hebt.
Neem de tijd voor jezelf en zoek steun op het forum... daar is het voor.
Misschien kun je iets leuks voor jezelf kopen (kadootje voor jezelf voor je verjaardag) en starten met iets anders dat je blij kan maken (een sport, dansen bijv...)
Heel veel sterkte en ik hoop dat je in gaat zien dat je zelf heel waardevol bent!
Dat je probeert los van je ouders te komen en probeert ze geen invloed meer te laten hebben op je emoties.
Dat zal niet makkelijk gaan... maar je hebt recht op een eigen leven en volgens mij lukt dat niet met zulke ouders als jij hebt.
Neem de tijd voor jezelf en zoek steun op het forum... daar is het voor.
Misschien kun je iets leuks voor jezelf kopen (kadootje voor jezelf voor je verjaardag) en starten met iets anders dat je blij kan maken (een sport, dansen bijv...)
Heel veel sterkte en ik hoop dat je in gaat zien dat je zelf heel waardevol bent!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 22 september 2008 om 22:22
quote:Moonlight82 schreef op 22 september 2008 @ 22:13:
Misschien moet je de dag van je 25e verjaardag zien als een nieuwe start.
Dat je probeert los van je ouders te komen en probeert ze geen invloed meer te laten hebben op je emoties.
Dat zal niet makkelijk gaan... maar je hebt recht op een eigen leven en volgens mij lukt dat niet met zulke ouders als jij hebt.
Neem de tijd voor jezelf en zoek steun op het forum... daar is het voor.
Misschien kun je iets leuks voor jezelf kopen (kadootje voor jezelf voor je verjaardag) en starten met iets anders dat je blij kan maken (een sport, dansen bijv...)
Heel veel sterkte en ik hoop dat je in gaat zien dat je zelf heel waardevol bent!
Bedankt...
ja, een cadeautje is een goed plan! Waarom ook niet, heb zelfs een idee wat ik wil hebben haha....
ja, deze week dus nog rustig aan en misschien een dezer dagen toch nog iets leuks doen of ff afspreken.
Op dit moment gewoon echt geen zin, loop met een soort van waterhoofd de hele tijd. Maar de schade valt reuze mee.
Last time was worse
Misschien moet je de dag van je 25e verjaardag zien als een nieuwe start.
Dat je probeert los van je ouders te komen en probeert ze geen invloed meer te laten hebben op je emoties.
Dat zal niet makkelijk gaan... maar je hebt recht op een eigen leven en volgens mij lukt dat niet met zulke ouders als jij hebt.
Neem de tijd voor jezelf en zoek steun op het forum... daar is het voor.
Misschien kun je iets leuks voor jezelf kopen (kadootje voor jezelf voor je verjaardag) en starten met iets anders dat je blij kan maken (een sport, dansen bijv...)
Heel veel sterkte en ik hoop dat je in gaat zien dat je zelf heel waardevol bent!
Bedankt...
ja, een cadeautje is een goed plan! Waarom ook niet, heb zelfs een idee wat ik wil hebben haha....
ja, deze week dus nog rustig aan en misschien een dezer dagen toch nog iets leuks doen of ff afspreken.
Op dit moment gewoon echt geen zin, loop met een soort van waterhoofd de hele tijd. Maar de schade valt reuze mee.
Last time was worse
maandag 22 september 2008 om 22:27
Heb zelf ook een keer ruzie gehad op mijn verjaardag... 23 werd ik toen... Ben ik weggegaan en heb sigaretten en een asbak gekocht. (ouders zijn anti-roken)
Beetje raar achteraf, maar ik was het getuttel zo zat, wilde gewoon mijn eigen feestje die dag.
Is uiteindelijk raar verlopen, maargoed, ik herinner me het gevoel nog wel, dat ik zo graag op mijn manier wilde vieren dat ik weer een jaar ouder was, zonder dat kinderachtige gedoe.
Wat ik nog wilde zeggen: je mag best huilen hoor. Het lijkt alsof je trots bent dat je dat nooit doet.
Als je nou bij dat kadootje meteen een doos tissues koopt kun je ff vooruit
Beetje raar achteraf, maar ik was het getuttel zo zat, wilde gewoon mijn eigen feestje die dag.
Is uiteindelijk raar verlopen, maargoed, ik herinner me het gevoel nog wel, dat ik zo graag op mijn manier wilde vieren dat ik weer een jaar ouder was, zonder dat kinderachtige gedoe.
Wat ik nog wilde zeggen: je mag best huilen hoor. Het lijkt alsof je trots bent dat je dat nooit doet.
Als je nou bij dat kadootje meteen een doos tissues koopt kun je ff vooruit
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 22 september 2008 om 22:45
quote:Moonlight82 schreef op 22 september 2008 @ 22:27:
Heb zelf ook een keer ruzie gehad op mijn verjaardag... 23 werd ik toen... Ben ik weggegaan en heb sigaretten en een asbak gekocht. (ouders zijn anti-roken)
Beetje raar achteraf, maar ik was het getuttel zo zat, wilde gewoon mijn eigen feestje die dag.
Is uiteindelijk raar verlopen, maargoed, ik herinner me het gevoel nog wel, dat ik zo graag op mijn manier wilde vieren dat ik weer een jaar ouder was, zonder dat kinderachtige gedoe.
Wat ik nog wilde zeggen: je mag best huilen hoor. Het lijkt alsof je trots bent dat je dat nooit doet.
Als je nou bij dat kadootje meteen een doos tissues koopt kun je ff vooruit
haha, ja alleen word je er zo lelijk van
Gisteren al gedaan, kon er niets aan doen, moest weer huilen .YEP
Moet daarna iets van een week herstellen omdat ik er letterlijk niet uitzie. Heel raar bij mij haha. Dus liever niet meer huilen anders ben ik ook nog lelijk ...Moet je voorstellen lelijk en verdrietig hmmmm Geen goede combinatie , lijkt me dat...
Voel me wel behoorlijk beroerd vanwege mijn rug, is een oude blessure ( trouwens mede door hem opgelopen paar jaar geleden Ik vroeg nadrukkelijk of hij niet aan me wilde trekken vanwege mijn rug...Nee hoor! interesseert hem niet!
En hij is niet diegene die de behandelingn betaalt!
Daar ga ik weer , heb het weer over hem. Zo interessant is hij nou ook wee rniet. Eigenlijk best zielig als je zo met je eigen dochter omgaat. Ook vooral omdat ik zoveel goeds voor hem heb gedaan.
Ongezonde actie dat roken, trouwens haha
Bij mij zijn ze nog steeds verbaasd dat ik rook..Rook jij>? ja , vanaf mijn 17 e nooit echt gestopt.... En nee natuurlijkw word er nooit gerookt in hun bijzijn...
Heb zelf ook een keer ruzie gehad op mijn verjaardag... 23 werd ik toen... Ben ik weggegaan en heb sigaretten en een asbak gekocht. (ouders zijn anti-roken)
Beetje raar achteraf, maar ik was het getuttel zo zat, wilde gewoon mijn eigen feestje die dag.
Is uiteindelijk raar verlopen, maargoed, ik herinner me het gevoel nog wel, dat ik zo graag op mijn manier wilde vieren dat ik weer een jaar ouder was, zonder dat kinderachtige gedoe.
Wat ik nog wilde zeggen: je mag best huilen hoor. Het lijkt alsof je trots bent dat je dat nooit doet.
Als je nou bij dat kadootje meteen een doos tissues koopt kun je ff vooruit
haha, ja alleen word je er zo lelijk van
Gisteren al gedaan, kon er niets aan doen, moest weer huilen .YEP
Moet daarna iets van een week herstellen omdat ik er letterlijk niet uitzie. Heel raar bij mij haha. Dus liever niet meer huilen anders ben ik ook nog lelijk ...Moet je voorstellen lelijk en verdrietig hmmmm Geen goede combinatie , lijkt me dat...
Voel me wel behoorlijk beroerd vanwege mijn rug, is een oude blessure ( trouwens mede door hem opgelopen paar jaar geleden Ik vroeg nadrukkelijk of hij niet aan me wilde trekken vanwege mijn rug...Nee hoor! interesseert hem niet!
En hij is niet diegene die de behandelingn betaalt!
Daar ga ik weer , heb het weer over hem. Zo interessant is hij nou ook wee rniet. Eigenlijk best zielig als je zo met je eigen dochter omgaat. Ook vooral omdat ik zoveel goeds voor hem heb gedaan.
Ongezonde actie dat roken, trouwens
hahaBij mij zijn ze nog steeds verbaasd dat ik rook..Rook jij>? ja , vanaf mijn 17 e nooit echt gestopt.... En nee natuurlijkw word er nooit gerookt in hun bijzijn...
maandag 22 september 2008 om 23:31
Zorg maar goed voor jezelf en voor je rug.
Wat zeg je dan bij je behandelaar? Die merkt toch ook dat je rug weer achteruit gegaan is?
Ik heb een jaar gerookt (op mijn 23e idd), rook nu niet meer. Hoewel ik het nog best lekker vind.
Maar idd.... deed nooit in bijzijn van familie. Ook omdat ik broertje heb van 10 jaar jonger, wilde niet dat die mij met sigaret zag.
Hm... als je gezicht een week moet bijtrekken na een huilbui moet je idd niet te vaak huilen
Of je moet zo'n gezichtsmaskertje voor in de koelkast/vriezer nemen... dat helpt tegen de zwellingen. (zo'n ding met vloeistof dat je op je ogen legt... hoe heet dat)
Veel sterkte!
Wat zeg je dan bij je behandelaar? Die merkt toch ook dat je rug weer achteruit gegaan is?
Ik heb een jaar gerookt (op mijn 23e idd), rook nu niet meer. Hoewel ik het nog best lekker vind.
Maar idd.... deed nooit in bijzijn van familie. Ook omdat ik broertje heb van 10 jaar jonger, wilde niet dat die mij met sigaret zag.
Hm... als je gezicht een week moet bijtrekken na een huilbui moet je idd niet te vaak huilen
Of je moet zo'n gezichtsmaskertje voor in de koelkast/vriezer nemen... dat helpt tegen de zwellingen. (zo'n ding met vloeistof dat je op je ogen legt... hoe heet dat)
Veel sterkte!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 22 september 2008 om 23:40
quote:Moonlight82 schreef op 22 september 2008 @ 23:31:
Zorg maar goed voor jezelf en voor je rug.
Wat zeg je dan bij je behandelaar? Die merkt toch ook dat je rug weer achteruit gegaan is?
Ik heb een jaar gerookt (op mijn 23e idd), rook nu niet meer. Hoewel ik het nog best lekker vind.
Maar idd.... deed nooit in bijzijn van familie. Ook omdat ik broertje heb van 10 jaar jonger, wilde niet dat die mij met sigaret zag.
Hm... als je gezicht een week moet bijtrekken na een huilbui moet je idd niet te vaak huilen
Of je moet zo'n gezichtsmaskertje voor in de koelkast/vriezer nemen... dat helpt tegen de zwellingen. (zo'n ding met vloeistof dat je op je ogen legt... hoe heet dat)
Veel sterkte!
Komkommer helpt ook een beetje. Zo zit ik nu:)
Overal komkommer schijfjes!
Bedankt voor je steun!
Alvast Truste!
Zorg maar goed voor jezelf en voor je rug.
Wat zeg je dan bij je behandelaar? Die merkt toch ook dat je rug weer achteruit gegaan is?
Ik heb een jaar gerookt (op mijn 23e idd), rook nu niet meer. Hoewel ik het nog best lekker vind.
Maar idd.... deed nooit in bijzijn van familie. Ook omdat ik broertje heb van 10 jaar jonger, wilde niet dat die mij met sigaret zag.
Hm... als je gezicht een week moet bijtrekken na een huilbui moet je idd niet te vaak huilen
Of je moet zo'n gezichtsmaskertje voor in de koelkast/vriezer nemen... dat helpt tegen de zwellingen. (zo'n ding met vloeistof dat je op je ogen legt... hoe heet dat)
Veel sterkte!
Komkommer helpt ook een beetje. Zo zit ik nu:)
Overal komkommer schijfjes!
Bedankt voor je steun!
Alvast Truste!
dinsdag 23 september 2008 om 20:19
Goed om te horen dat het weer wat beter met je gaat. En als je de behoefte hebt om je ervaringen te delen, weet je op welk topic je ook van harte welkom bent.
Over huilogen gesproken, probeerde ook altijd niet te huilen omdat het de dag erna echt niet uitzag, van die dikke opgezwollen ogen met als gevolg dat dat weer om te huilen was. Overigens lukte het niet huilen nooit trouwens. Daarom zijn ijsblokjes nog steeds een uitkomst en een goede oogcreme (zie topic oogcreme).
Heb je al een kadootje voor jezelf gekocht?
Welterusten
Over huilogen gesproken, probeerde ook altijd niet te huilen omdat het de dag erna echt niet uitzag, van die dikke opgezwollen ogen met als gevolg dat dat weer om te huilen was. Overigens lukte het niet huilen nooit trouwens. Daarom zijn ijsblokjes nog steeds een uitkomst en een goede oogcreme (zie topic oogcreme).
Heb je al een kadootje voor jezelf gekocht?
Welterusten
dinsdag 23 september 2008 om 21:36
@ Rosy
ja, oocreme heb ik vandaag gekocht. Tegen wallen en dikke ogen Als dat niet helpt?? !!
Maar ik denk dat ik me beroerd voel vanwege mijn rug. Door dat getrek + stress voelt het niet zo lekker meer en je zweeft als het ware. Heel moeilijk uit te leggen. Heb besloten om een paar dagjes te wachten. Mocht het niet beter worden dan ga ik een afspraak maken met de behandelaar.
Verder veel gepraat met vriendinen ( helaas in het buitenland), lief om te horen dat ze me begrepen en dat ik vooral heel sterk moest blijven omdat ik nog heel leven voor me had.
En dat ik zeker bij ze terecht kon omdat ik hun beste vriendin was. Tsja , lief om te horen natuurlijk , wel moeilijk als ze km's van je vandaan zijn
En ja , probeer sterk te blijven. Doet pijn , moet er stiekem vaker over nadenken, maar het gaat!
Bedankt
p.s Waar kan ik jouw verhaal lezen?
ja, oocreme heb ik vandaag gekocht. Tegen wallen en dikke ogen Als dat niet helpt?? !!
Maar ik denk dat ik me beroerd voel vanwege mijn rug. Door dat getrek + stress voelt het niet zo lekker meer en je zweeft als het ware. Heel moeilijk uit te leggen. Heb besloten om een paar dagjes te wachten. Mocht het niet beter worden dan ga ik een afspraak maken met de behandelaar.
Verder veel gepraat met vriendinen ( helaas in het buitenland), lief om te horen dat ze me begrepen en dat ik vooral heel sterk moest blijven omdat ik nog heel leven voor me had.
En dat ik zeker bij ze terecht kon omdat ik hun beste vriendin was. Tsja , lief om te horen natuurlijk , wel moeilijk als ze km's van je vandaan zijn
En ja , probeer sterk te blijven. Doet pijn , moet er stiekem vaker over nadenken, maar het gaat!
Bedankt
p.s Waar kan ik jouw verhaal lezen?
dinsdag 23 september 2008 om 23:28
@ Rosy
Zo!
Jouw moeder is te veel met zichzelf bezig geweest zo te horen.
Ik kan me vinden in jouw verhaal. Ik ben nu gaan beseffen dat mijn moeder haar hele leven lang haar emoties moet verdringen vanwege mijn vader en zijn ziekte. Het probleem is echter dat ze dat naar mij toe minder doet. Zij wil nooit iets weten van mijn problemen , die mag ik gewoonweg niet hebben.
Toen zij gemerkt had dat ik ook zwakke momenten had en dat ik ook niet van steen ben ( werd altijd gedacht , onze dochter is probleemloos, onze dochter is sterk en kan alles aan en moet alleen het beste bereiken!) is zij een behoorlijk lullig gaan doen. Ook merk ik dat ze nooit wil praten en problemen wil ze ook niet horen. Verder heb ik vaker het gevoel dat ik de moeder ben en zij de dochter. Wat ik behoorlijk verwarrend vind omdat ik ik op deze manier gewoon bij niemand terecht kan omdat de rollen totaal in de war zijn.
Verder heb ik best gelukkige jeugd gehad, opa oma , en ik denk dat ze mij toch voor veel dfingen afgeschermd heeft toen ik klein was ( de problemen zijn zich nu gaan spelen)
Ik denk ook omdat ik veel dingen die gebeurd zijn niet meer goedkeur, maar ook omdat het nu op latere leeftijd naar buiten komt. Ik heb mij als het ware ingehouden, hoefde ook nooit te huilen als kind en in de puberteit ook niet. Ik was altijd flink. Ik denk met name omdat ik het als het waren inhield. En nu dat ik ouder ben is het naar buiten gekomen. De pijn, verdriet, het niet eens zijn met de manier waarop de dingen gegaan zijn.
HIj mij ook op latere leeftijd gaan slaan, ver na de puberteit.
ja , vriendinnen...Heb hun ook niet alles verteld. Wil het niet al te dramatisch maken. Heb aangegeven datik flinke ruzie heb gehad en de volgende dag weer vrolijk gedaan. Ik kan ze eenmaal niet alles vertellen ( daar is de afstand veel te groot voor) Op een of andere manier deel ik liever leuke dingen met ze! Vandaar dat ik hier op het FORUM schrijf, want je kunt eigenlijk bij niet veel mensen terecht met DIT ,,,,
Waar ik nu moeite mee heb is AFSTAND nemen. Ondanks alles hou ik van deze mensen en ze hebben ook veel goeds voor me gedaan. Dit idee weerhoudt me om boos te zijn.
Alleen is de omgang met ze de laatste tijd onmogelijk geworden . Het herhaalt zich op he tmoment dat ik denk dat het goed gaat. Ik hoef niks aan hun te vertellen want dan wordt het op pijnlijke momenten verdraaid en op mij uitgetest.
Trouwens een van de redenen waarom ik het soms niet aan vriendinnen durf te vertellen, is omdat ik bang ben dat ze mij in de toekomst mee zullen teleurstellen.
Maar goed, als je nooit meer vertrouwen kunt hebben in de mensen dan ben je behoorlijk verbitterd en dat wil ik niet!
Zo!
Jouw moeder is te veel met zichzelf bezig geweest zo te horen.
Ik kan me vinden in jouw verhaal. Ik ben nu gaan beseffen dat mijn moeder haar hele leven lang haar emoties moet verdringen vanwege mijn vader en zijn ziekte. Het probleem is echter dat ze dat naar mij toe minder doet. Zij wil nooit iets weten van mijn problemen , die mag ik gewoonweg niet hebben.
Toen zij gemerkt had dat ik ook zwakke momenten had en dat ik ook niet van steen ben ( werd altijd gedacht , onze dochter is probleemloos, onze dochter is sterk en kan alles aan en moet alleen het beste bereiken!) is zij een behoorlijk lullig gaan doen. Ook merk ik dat ze nooit wil praten en problemen wil ze ook niet horen. Verder heb ik vaker het gevoel dat ik de moeder ben en zij de dochter. Wat ik behoorlijk verwarrend vind omdat ik ik op deze manier gewoon bij niemand terecht kan omdat de rollen totaal in de war zijn.
Verder heb ik best gelukkige jeugd gehad, opa oma , en ik denk dat ze mij toch voor veel dfingen afgeschermd heeft toen ik klein was ( de problemen zijn zich nu gaan spelen)
Ik denk ook omdat ik veel dingen die gebeurd zijn niet meer goedkeur, maar ook omdat het nu op latere leeftijd naar buiten komt. Ik heb mij als het ware ingehouden, hoefde ook nooit te huilen als kind en in de puberteit ook niet. Ik was altijd flink. Ik denk met name omdat ik het als het waren inhield. En nu dat ik ouder ben is het naar buiten gekomen. De pijn, verdriet, het niet eens zijn met de manier waarop de dingen gegaan zijn.
HIj mij ook op latere leeftijd gaan slaan, ver na de puberteit.
ja , vriendinnen...Heb hun ook niet alles verteld. Wil het niet al te dramatisch maken. Heb aangegeven datik flinke ruzie heb gehad en de volgende dag weer vrolijk gedaan. Ik kan ze eenmaal niet alles vertellen ( daar is de afstand veel te groot voor) Op een of andere manier deel ik liever leuke dingen met ze! Vandaar dat ik hier op het FORUM schrijf, want je kunt eigenlijk bij niet veel mensen terecht met DIT ,,,,
Waar ik nu moeite mee heb is AFSTAND nemen. Ondanks alles hou ik van deze mensen en ze hebben ook veel goeds voor me gedaan. Dit idee weerhoudt me om boos te zijn.
Alleen is de omgang met ze de laatste tijd onmogelijk geworden . Het herhaalt zich op he tmoment dat ik denk dat het goed gaat. Ik hoef niks aan hun te vertellen want dan wordt het op pijnlijke momenten verdraaid en op mij uitgetest.
Trouwens een van de redenen waarom ik het soms niet aan vriendinnen durf te vertellen, is omdat ik bang ben dat ze mij in de toekomst mee zullen teleurstellen.
Maar goed, als je nooit meer vertrouwen kunt hebben in de mensen dan ben je behoorlijk verbitterd en dat wil ik niet!
