Relaties
alle pijlers
Reden tot een feestje
vrijdag 19 september 2008 om 21:43
Hallo
Ik weet eerlijk gezegd niet waar ik nu terecht moet. Ik ben verdriteig , gekwetst, moe en dood van binnen.
Ik ben vandaag jarig. Veel leuke kaartjes en telefoontjes van hele mooie leuke mensen die me dierbaar zijn ( helaas in het buitenland op het moment. Mijn dag begon goed. Het is mooi weer , veel leuke reacties op het werk. Ben daarna naar mijn ouderlijk huis gegaan. De sfeer is bedrukt ( mijn vader is geestelijk ziek) probeert vaker te domineren en te onderdrukken , vaak gepaard met kritiek over hoe ik ben en dat ik het alleemaal nie tgoed doe. Ook vandaag mocht het niet ontbreken.Ook ik zelf zat niet echt heel lekker in mijn vel en kon deze keer niet echt om lachen. Waarop ik dezekeer aangaf dat ik deze kritiek nie tpik en dat ik ben wie ik ben en dat ik het goed zo vind.,Avond eindigde in ruzie. Maar het ergste van alles is dat ze mij ( mijn moeder en hij ) van de trap probeerden af te duwen.
Zij kwam van boven en hij stond onderaan de trap. Ik moest opzouten omdat ik een ondankbaar kreng ben( omdat ik niet heel vrolijk kon zijn om de cadeautjes en niet echt heel erg in de mood was) ..Vinden jullie dat dit een beetje te ver gaat? Hoe ik ook was je kunt me toch niet gaan slaan en mij van de trap afduwen. Mijn moeder gooide sjaal naar mijn hoofd , greep mij vast en enigste wat ik kon roepen is "" Voorzichtig met mijn rug'' Heb namelijk problemen met mijn rug waar ik al een jaar voor onder behandeling ben. Maar ze bleven mij duwen en trekken. Ik ben lopend naar huis gegaan omdat ik al mijn spullen daar achtergelaten heb.
Ik ben zo verdrietig en verloren dat ik neit weet wat ik doen moet. Morgen lunch met vriendinnen ? Maar ik zit helemaal te trillen en weet niet wat ik moet doen. Ik ben vandaag 25 jaar geworden
Een volwassen vrouw
En weet gewoon niet tegen wie ik dit moet vertellen. Ik ben eerder bij de therapeut geweest toen mijn vader mij in elkaar geslagen heeft 23 ( ik werd hierdoor langdurig depressief) Nu voel ik me dood van binnen.
Ik weet eerlijk gezegd niet waar ik nu terecht moet. Ik ben verdriteig , gekwetst, moe en dood van binnen.
Ik ben vandaag jarig. Veel leuke kaartjes en telefoontjes van hele mooie leuke mensen die me dierbaar zijn ( helaas in het buitenland op het moment. Mijn dag begon goed. Het is mooi weer , veel leuke reacties op het werk. Ben daarna naar mijn ouderlijk huis gegaan. De sfeer is bedrukt ( mijn vader is geestelijk ziek) probeert vaker te domineren en te onderdrukken , vaak gepaard met kritiek over hoe ik ben en dat ik het alleemaal nie tgoed doe. Ook vandaag mocht het niet ontbreken.Ook ik zelf zat niet echt heel lekker in mijn vel en kon deze keer niet echt om lachen. Waarop ik dezekeer aangaf dat ik deze kritiek nie tpik en dat ik ben wie ik ben en dat ik het goed zo vind.,Avond eindigde in ruzie. Maar het ergste van alles is dat ze mij ( mijn moeder en hij ) van de trap probeerden af te duwen.
Zij kwam van boven en hij stond onderaan de trap. Ik moest opzouten omdat ik een ondankbaar kreng ben( omdat ik niet heel vrolijk kon zijn om de cadeautjes en niet echt heel erg in de mood was) ..Vinden jullie dat dit een beetje te ver gaat? Hoe ik ook was je kunt me toch niet gaan slaan en mij van de trap afduwen. Mijn moeder gooide sjaal naar mijn hoofd , greep mij vast en enigste wat ik kon roepen is "" Voorzichtig met mijn rug'' Heb namelijk problemen met mijn rug waar ik al een jaar voor onder behandeling ben. Maar ze bleven mij duwen en trekken. Ik ben lopend naar huis gegaan omdat ik al mijn spullen daar achtergelaten heb.
Ik ben zo verdrietig en verloren dat ik neit weet wat ik doen moet. Morgen lunch met vriendinnen ? Maar ik zit helemaal te trillen en weet niet wat ik moet doen. Ik ben vandaag 25 jaar geworden
Een volwassen vrouw
En weet gewoon niet tegen wie ik dit moet vertellen. Ik ben eerder bij de therapeut geweest toen mijn vader mij in elkaar geslagen heeft 23 ( ik werd hierdoor langdurig depressief) Nu voel ik me dood van binnen.
vrijdag 19 september 2008 om 21:58
Twijfelvrouwtje, van harte gefeliciteerd! Ja, er is reden voor een feestje: JIJ bent 25 jaar geworden, en je gaat een prachtig leven hebben, op de manier die JIJ wilt.
Ik vind het heel rot voor je dat je geen fijne band met je ouders hebt, erger zelfs, slecht behandeld wordt door ze.
Maar het is jouw leven, niet dat van hen! Geniet ervan, en probeer je verdriet de baas te worden. Misschien ben je wel verder dan je zelf denkt.
Ik vind het heel rot voor je dat je geen fijne band met je ouders hebt, erger zelfs, slecht behandeld wordt door ze.
Maar het is jouw leven, niet dat van hen! Geniet ervan, en probeer je verdriet de baas te worden. Misschien ben je wel verder dan je zelf denkt.
vrijdag 19 september 2008 om 22:00
Allereerst hartelijk gefeliciteerd! (f)
Wat er precies is gebeurd weet ik niet, maar het is natuurlijk heel vervelend dat je op je verjaardag ruzie met je ouders krijgt. Misschien even bellen om het recht te zetten/uit te praten? Je hebt nog spulletjes laten liggen en het lijkt me dat je die toch wilt ophalen.
Wat er precies is gebeurd weet ik niet, maar het is natuurlijk heel vervelend dat je op je verjaardag ruzie met je ouders krijgt. Misschien even bellen om het recht te zetten/uit te praten? Je hebt nog spulletjes laten liggen en het lijkt me dat je die toch wilt ophalen.
vrijdag 19 september 2008 om 22:09
Hey twijfelvrouwtje...Gefeliciteerd met je verjaardag meis!
Wat ontzettend k.u.t. dat je juist op je verjaardag zo'n rot dag hebt. Ik vind handgemeen idd wel een beetje ver gaan. Dat je vader geestesziek is en daarom niet voorzichzelf in staat kan ik nog in komen... (hij is zichzelf niet) maar je moeder ook?
Wat is er in vredesnaam gebeurd?
Je moet zeker afspreken met je vriendinnen hoor! Je moet niet de leuke dingen laten omdat je je rot voelt, daar ga je je alleen nog maar nog rotter voelen.
Deel het met ze wat je vandaag hebt meegemaakt.
Sterkte Kapara
Wat ontzettend k.u.t. dat je juist op je verjaardag zo'n rot dag hebt. Ik vind handgemeen idd wel een beetje ver gaan. Dat je vader geestesziek is en daarom niet voorzichzelf in staat kan ik nog in komen... (hij is zichzelf niet) maar je moeder ook?
Wat is er in vredesnaam gebeurd?
Je moet zeker afspreken met je vriendinnen hoor! Je moet niet de leuke dingen laten omdat je je rot voelt, daar ga je je alleen nog maar nog rotter voelen.
Deel het met ze wat je vandaag hebt meegemaakt.
Sterkte Kapara
vrijdag 19 september 2008 om 22:14
Je vader is geestelijk ziek , zeg je . Kan je zulke opmerkingen over jou ook niet in dat licht zien ? Kwam je moeder voor je vader op ?
Waren het zulke lullige kadootjes die je kreeg en heb je dat heel erg laten merken ?
Was het niet handiger geweest om je ouders bij jou thuis op verjaardagsvisite te vragen , gedraagt je vader zich dan niet net even anders in jouw huis ?
Waren het zulke lullige kadootjes die je kreeg en heb je dat heel erg laten merken ?
Was het niet handiger geweest om je ouders bij jou thuis op verjaardagsvisite te vragen , gedraagt je vader zich dan niet net even anders in jouw huis ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 19 september 2008 om 22:35
hallo lieve mensen
ja, het had allemaal anders gemoeten. Ik had niet moeten komen, Ik had niet jarig moeten zijn. Ik moet altijd weer rekening houden met. Ik ben al 23 jaar dat ik daar gewoond heb rekening moeten houden en steeds de klappen moeten krijgen. En nu moet ik ook nog haar frustraties opvangen omdat zij nu ook ineens losse handjes heeft?
ja, als hij bij mij is dan kan ik hem makkelijker de deur wijzen waarop die heel hard met de deur smijt. Wat hij ook heel leuk vindt om te doen is mij uitlokken totdat ik reageer. Want als hij merkt dat ik kalm of onverschillig doe dan doet hij alles aan om mijn aandacht te trekken. Alsof hij het graag wil uitlokken. Hij gaat tot het uiterste.
Zoals vandaag weer ...Tsja,,,Ikkan haar begrijpen , maar wie begrijpt mij dan? Ik heb dit mijn hele leven lang moeten begrijpen.
ja, het had allemaal anders gemoeten. Ik had niet moeten komen, Ik had niet jarig moeten zijn. Ik moet altijd weer rekening houden met. Ik ben al 23 jaar dat ik daar gewoond heb rekening moeten houden en steeds de klappen moeten krijgen. En nu moet ik ook nog haar frustraties opvangen omdat zij nu ook ineens losse handjes heeft?
ja, als hij bij mij is dan kan ik hem makkelijker de deur wijzen waarop die heel hard met de deur smijt. Wat hij ook heel leuk vindt om te doen is mij uitlokken totdat ik reageer. Want als hij merkt dat ik kalm of onverschillig doe dan doet hij alles aan om mijn aandacht te trekken. Alsof hij het graag wil uitlokken. Hij gaat tot het uiterste.
Zoals vandaag weer ...Tsja,,,Ikkan haar begrijpen , maar wie begrijpt mij dan? Ik heb dit mijn hele leven lang moeten begrijpen.
vrijdag 19 september 2008 om 22:40
quote:zoe73 schreef op 19 september 2008 @ 21:58:
Twijfelvrouwtje, van harte gefeliciteerd! Ja, er is reden voor een feestje: JIJ bent 25 jaar geworden, en je gaat een prachtig leven hebben, op de manier die JIJ wilt.
Ik vind het heel rot voor je dat je geen fijne band met je ouders hebt, erger zelfs, slecht behandeld wordt door ze.
Maar het is jouw leven, niet dat van hen! Geniet ervan, en probeer je verdriet de baas te worden. Misschien ben je wel verder dan je zelf denkt. dankje
Twijfelvrouwtje, van harte gefeliciteerd! Ja, er is reden voor een feestje: JIJ bent 25 jaar geworden, en je gaat een prachtig leven hebben, op de manier die JIJ wilt.
Ik vind het heel rot voor je dat je geen fijne band met je ouders hebt, erger zelfs, slecht behandeld wordt door ze.
Maar het is jouw leven, niet dat van hen! Geniet ervan, en probeer je verdriet de baas te worden. Misschien ben je wel verder dan je zelf denkt. dankje
vrijdag 19 september 2008 om 22:41
quote:Jaschenca schreef op 19 september 2008 @ 22:00:
Allereerst hartelijk gefeliciteerd! (f)
Wat er precies is gebeurd weet ik niet, maar het is natuurlijk heel vervelend dat je op je verjaardag ruzie met je ouders krijgt. Misschien even bellen om het recht te zetten/uit te praten? Je hebt nog spulletjes laten liggen en het lijkt me dat je die toch wilt ophalen.nu ff niet,,,Ik weet dat boos zijn niet helpt. En dat negativiteit alleen maar erger maakt. Maar ik kan nu momenteel niet weer voor de zoveelste keer vergeven. Het gaat even niet.
Allereerst hartelijk gefeliciteerd! (f)
Wat er precies is gebeurd weet ik niet, maar het is natuurlijk heel vervelend dat je op je verjaardag ruzie met je ouders krijgt. Misschien even bellen om het recht te zetten/uit te praten? Je hebt nog spulletjes laten liggen en het lijkt me dat je die toch wilt ophalen.nu ff niet,,,Ik weet dat boos zijn niet helpt. En dat negativiteit alleen maar erger maakt. Maar ik kan nu momenteel niet weer voor de zoveelste keer vergeven. Het gaat even niet.
vrijdag 19 september 2008 om 22:42
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 19 september 2008 @ 22:03:
Gefeliciteerd met je verjaardag! (f)
Wat naar dat het zo gelopen is op je verjaardag. Ga júist afspreken met je vriendinnen, huil uit, lucht je hart. Laat ze er voor je zijn!
Sterkte!
Erwt ja, ik ga proberen af te spreken..Hoop dat ik morgen nog leuk kan zijn , want hun ( de vriendinnen ) hebben heir zeker niks mee te maken. Hoop dat ik nog kan lachen morgen. Bedankt
Gefeliciteerd met je verjaardag! (f)
Wat naar dat het zo gelopen is op je verjaardag. Ga júist afspreken met je vriendinnen, huil uit, lucht je hart. Laat ze er voor je zijn!
Sterkte!
Erwt ja, ik ga proberen af te spreken..Hoop dat ik morgen nog leuk kan zijn , want hun ( de vriendinnen ) hebben heir zeker niks mee te maken. Hoop dat ik nog kan lachen morgen. Bedankt
vrijdag 19 september 2008 om 22:44
quote:Kapara schreef op 19 september 2008 @ 22:09:
Hey twijfelvrouwtje...Gefeliciteerd met je verjaardag meis!
Wat ontzettend k.u.t. dat je juist op je verjaardag zo'n rot dag hebt. Ik vind handgemeen idd wel een beetje ver gaan. Dat je vader geestesziek is en daarom niet voorzichzelf in staat kan ik nog in komen... (hij is zichzelf niet) maar je moeder ook?
Wat is er in vredesnaam gebeurd?
Je moet zeker afspreken met je vriendinnen hoor! Je moet niet de leuke dingen laten omdat je je rot voelt, daar ga je je alleen nog maar nog rotter voelen.
Deel het met ze wat je vandaag hebt meegemaakt.
Sterkte Kaparaja, papa is ziek..papa kan zich nie tbeheersen ,,,we moeten ermee leren leven ,,,Dus ja slikken, anders hebben we weer GEDUW bedankt voor je support
Hey twijfelvrouwtje...Gefeliciteerd met je verjaardag meis!
Wat ontzettend k.u.t. dat je juist op je verjaardag zo'n rot dag hebt. Ik vind handgemeen idd wel een beetje ver gaan. Dat je vader geestesziek is en daarom niet voorzichzelf in staat kan ik nog in komen... (hij is zichzelf niet) maar je moeder ook?
Wat is er in vredesnaam gebeurd?
Je moet zeker afspreken met je vriendinnen hoor! Je moet niet de leuke dingen laten omdat je je rot voelt, daar ga je je alleen nog maar nog rotter voelen.
Deel het met ze wat je vandaag hebt meegemaakt.
Sterkte Kaparaja, papa is ziek..papa kan zich nie tbeheersen ,,,we moeten ermee leren leven ,,,Dus ja slikken, anders hebben we weer GEDUW bedankt voor je support
zaterdag 20 september 2008 om 00:05
@ Rosy
dankje:) Ik zal het proberen. Hoewel ik niets liever wil dan kruipen onder de dekens. Het maakt me telkens weer verdrietig. Vooral vanwege die samenspanning en het onvermogen om iets tegen dat geduw en gegooi te kunnen doen. En ook ik ben niet van steen. Het komt nog steeds hard aanwaaien telkens.
Ik ben een soort van balans aan het zoeken, En probeer telkens rustig te blijven en te negeren waarop hij alles aandoet om mij te provoceren en juist tot het uiterste te drijven zodat ik hem opmerk. Hij zegt dingen ïn de trend dat ik het allemaal niet waard ben en dat ik waardeloos ben en wanneer hij merkt dat ik enigzins reageer dan neemt hij de tauwtjes in handen en laat zijn handes wapperen. Maar eerst zorg hij dat ik verdrietig word of uit balans raak en dan is de laatste stap niet eens zo moeilijk meer. Die samenspanning kwam heel hard aan vandaag. Ik voelde me letterlijk gesloten tussen de tween. Zij stond boven ( gooide sjaal naar mijn hoofd) Hij trok letterlijk aan me. Ik dacht echt,...Tada we gaan van de trappen afdonderen ))
Maar goed, ik begrijp dat ik dit op een of andere manier moet accepteren en me op dit moment vooral nie tlaten meeslepen met alles. Ik probeer te bedenken hoe ik het het beste kan aanpakken. Leuke dingen doen is niet iets wat ik graag wil , maar heb inmiddels een afspraak en hoop dat ik er iets leuks van kan maken.
dankje:) Ik zal het proberen. Hoewel ik niets liever wil dan kruipen onder de dekens. Het maakt me telkens weer verdrietig. Vooral vanwege die samenspanning en het onvermogen om iets tegen dat geduw en gegooi te kunnen doen. En ook ik ben niet van steen. Het komt nog steeds hard aanwaaien telkens.
Ik ben een soort van balans aan het zoeken, En probeer telkens rustig te blijven en te negeren waarop hij alles aandoet om mij te provoceren en juist tot het uiterste te drijven zodat ik hem opmerk. Hij zegt dingen ïn de trend dat ik het allemaal niet waard ben en dat ik waardeloos ben en wanneer hij merkt dat ik enigzins reageer dan neemt hij de tauwtjes in handen en laat zijn handes wapperen. Maar eerst zorg hij dat ik verdrietig word of uit balans raak en dan is de laatste stap niet eens zo moeilijk meer. Die samenspanning kwam heel hard aan vandaag. Ik voelde me letterlijk gesloten tussen de tween. Zij stond boven ( gooide sjaal naar mijn hoofd) Hij trok letterlijk aan me. Ik dacht echt,...Tada we gaan van de trappen afdonderen ))
Maar goed, ik begrijp dat ik dit op een of andere manier moet accepteren en me op dit moment vooral nie tlaten meeslepen met alles. Ik probeer te bedenken hoe ik het het beste kan aanpakken. Leuke dingen doen is niet iets wat ik graag wil , maar heb inmiddels een afspraak en hoop dat ik er iets leuks van kan maken.
zaterdag 20 september 2008 om 00:20
quote:Rosy76 schreef op 20 september 2008 @ 00:15:
Hoe zou je het vinden om wat minder contact met je ouders te hebben als ze je zo'n rotgevoel geven? Je vader heeft een groot probleem en hij gooit al z'n frustraties om jou af. Echt, je verdient zoveel beter! Ik weet niet of je het wel moet accepteren. Hun gedrag is volstrekt idioot. Niet accepteren kan ook betekenen dat je meer afstand van ze neemt. Je hebt ook het volste recht om verdrietig te zijn. Af en toe komt het bij mij ook naar boven maar dat beschouw ik als mijn verdriet en die mag er ook zijn. je hoeft niet perfect te zijn. Maar wat wel belangrijk is, dat je voor jezelf op zoek gaat naar wat jou een prettig gevoel geeft, dat jij verder kan. Dat houd niet in dat je gevoelens moet onderdrukken. Misschien helpt het je om mee te lezen op de pijler 'eert uw vader en moeder, het zesde gebod'.
Op mijn 23 e zei ik genoeg is genoeg,,,,Het was heel moeilijk om los telaten. Hij had mij in zijn greep. Ik had het gedaan. Ik woon op mezelf. Ik neem afstand. Maar ik ging er vanuit dat het vandaag leuk zou worden. Ik werd gebeld dat ik welkom was en dat mijn moeder het heelleuk zou vinden als ik langs kwam.
Het is 3 weken geleden inmiddels. Ik had niet verwacht dat ik een happy verjaardag niet waard ben. Ik had geen idee dat het zo zou lopne,. Soms vergeet ik gewoonweg ff ..
Hoe zou je het vinden om wat minder contact met je ouders te hebben als ze je zo'n rotgevoel geven? Je vader heeft een groot probleem en hij gooit al z'n frustraties om jou af. Echt, je verdient zoveel beter! Ik weet niet of je het wel moet accepteren. Hun gedrag is volstrekt idioot. Niet accepteren kan ook betekenen dat je meer afstand van ze neemt. Je hebt ook het volste recht om verdrietig te zijn. Af en toe komt het bij mij ook naar boven maar dat beschouw ik als mijn verdriet en die mag er ook zijn. je hoeft niet perfect te zijn. Maar wat wel belangrijk is, dat je voor jezelf op zoek gaat naar wat jou een prettig gevoel geeft, dat jij verder kan. Dat houd niet in dat je gevoelens moet onderdrukken. Misschien helpt het je om mee te lezen op de pijler 'eert uw vader en moeder, het zesde gebod'.
Op mijn 23 e zei ik genoeg is genoeg,,,,Het was heel moeilijk om los telaten. Hij had mij in zijn greep. Ik had het gedaan. Ik woon op mezelf. Ik neem afstand. Maar ik ging er vanuit dat het vandaag leuk zou worden. Ik werd gebeld dat ik welkom was en dat mijn moeder het heelleuk zou vinden als ik langs kwam.
Het is 3 weken geleden inmiddels. Ik had niet verwacht dat ik een happy verjaardag niet waard ben. Ik had geen idee dat het zo zou lopne,. Soms vergeet ik gewoonweg ff ..
zaterdag 20 september 2008 om 00:53
Als ik het goed begrijp, is het soms wel gezellig en gaat het soms verkeerd. Wat naar dat het vandaag zo is gegaan.
Hebben ze (of een van je ouders) weleens gezegd dat ze spijt hebben van dingen die ze hebben gedaan, iets van erkenning naar jou toe, zelfreflectie of helemaal niet? Zijn ze altijd zo geweest of is dit iets van de laatste jaren? Zijn ze onvoorspelbaar? Ik kan de situatie niet zo goed inschatten.
Je schrijft dat je vriendinnen er niets mee te maken hebben. Hoe bedoel je dat? Dat je prive niets met ze deelt? Ik weet niet hoe close je met je vriendinnen bent maar dit soort dingen, hoe je je hieronder voelt, dat zou je toch wel met ze kunnen delen? Of ken je ze maar net? Ik snap dat je ze niet met van alles wil opzadelen omdat je anders voor jou gevoel misschien teveel als slachtoffer overkomt maar he, dit moet je toch met ze kunnen bespreken?
Lieve twijfelvrouw, twijfel alsjeblieft niet teveel aan jezelf en probeer voor jezelf te kiezen.
Welterusten en huge.
Hebben ze (of een van je ouders) weleens gezegd dat ze spijt hebben van dingen die ze hebben gedaan, iets van erkenning naar jou toe, zelfreflectie of helemaal niet? Zijn ze altijd zo geweest of is dit iets van de laatste jaren? Zijn ze onvoorspelbaar? Ik kan de situatie niet zo goed inschatten.
Je schrijft dat je vriendinnen er niets mee te maken hebben. Hoe bedoel je dat? Dat je prive niets met ze deelt? Ik weet niet hoe close je met je vriendinnen bent maar dit soort dingen, hoe je je hieronder voelt, dat zou je toch wel met ze kunnen delen? Of ken je ze maar net? Ik snap dat je ze niet met van alles wil opzadelen omdat je anders voor jou gevoel misschien teveel als slachtoffer overkomt maar he, dit moet je toch met ze kunnen bespreken?
Lieve twijfelvrouw, twijfel alsjeblieft niet teveel aan jezelf en probeer voor jezelf te kiezen.
Welterusten en huge.
zaterdag 20 september 2008 om 01:22
@ Rosy
ja, het gaat goed en dan trap ik er weer in en laat me meeslepen op momenten dat ik niet even sterk ben ( want je moet echt sterk in je schoenen staan als je de situatie en zijn gemoedstoestand kan bevatten). En niemand is 24uur per dag even vrolijk en sterk in zijn schoenen. Hij provoceert je als het ware. Mijn psycholoog had aangegeven dat ik hem niet moet toelaten , op afstand houden. Maar hij is heel gevoelig en slim en weet me gek te maken. Hij manipuleert je letterlijk. Hij maakt een dooie wakker. Hij kan lief doen , hij kan je vernederen, je stuk strond laten voelen en dan proberen te zorgen dat je niet zonder hem kunt hij doet er alles aan om je uit je tent te lokken en als het lukt dan heeft die je vast.
Toen die mij eerste keer sloeg, schrok die Tweedee was easy en nu neemt mijn moeder het voor hem op ( misschien uit frustratie misschien uit angst dat zij het daarna weer inhaar eentje moet doen) Want als het niet goed met hem gaat dan belt zij. Zij weet het verschil tussen mij daar en mij uitwonend. Ik ben er nie tmeer. Zij moet he tin haar eentje doen.
Maar waarom moe tik dit telkens pikken en slikken.
Het is alsof hij er alles aan doet om mijn humeur te verpesten. Hij wil niet dat ik sterk ben. hij wil me ongelukkig maken. En zij neemthet voor hem op. Ik voelde me letterlijk in het nauw gedreven. Want argumenten werken niet. Ik kan niks beargumneteren,. Ik kan niet praten. Sjaal in mijn gezich gooien om mij te laten voelen dat ik niks waard ben omdat het met argumenten niet gaat. Hij kan er niet tegen dat ik een sterke vrouw wil zijn. Dat leidt ik uit zijn opmerkjingen "" Ik zal toch altijd winnen: ( zijn woorden) waarop ik zeg dat ik niet eens van hem wil winnen en geen wedstrijden met hem wil spelen. Maar zij (mijn moeder) Ik snap het niet. Ik wil ze haten , maar dat gaat niet. Ik heb geen oplossing, Ik moet dit slikken telkens weer.
ja , ik heb sorry gehoord....Eerste keer toen hij me sloeg, hij moest zelfs huilen! Tweede keer was easy ,
Zelfreflectie? HMMM,,,nee ik ben de crazy one ,,,,niet hij
Vriendinnen ,,om he tmoment niet de vriendinnen met wie ik het zou willen delen. Ik heb hele mooie vriendinnen. Ik weet nog dat toen hij me eerste keer sloeg ik heel depressif werd en een tijdje niks wou. Op een gegeven moment kwam ik mensen tegen. Een meid die weggerend was thuis. Naar het buitenland ging studeren , zelf haar studie ging bekostigen en later in Nederland belandde. Zij haald eme uit mijn dal. We deelden de ervaringen. Zij wist precies hoe ik me voelde.(zij kende dit gevoel ..We hebben gefeest , gehuild en gelachen Veel vrienden gemaakt en veel lol gehad. Zij is op dit moment in het buitenland( leerde haar vriend kenne en besloot weer verder te gaan met haar leven) We bellen nog steeds en ik ga metKerstmis naar ze toe. De vriendinenn die ik nu heb, ken ik idd nie tlang genoeg om diepzinnige gesprekken mee te voeren en als het goed is gaan we morgen gezellog shoppen! > Ik hoop dat het lukt ....
ja, het gaat een tijdje goed en dan weer niet. Het is telkens weer een verrassing , maar het zijn weer dezelfde patronen. HIj doet he ttelkens weer. Alleen vandaag heeft die dus eensgezinde gevonden
Ik hoop dat ik hier oplossingen voor kan vinden? Ik weet gewoon geen op het moment....Misschien zijn er ook geen oplossingen...I just don't know...
ja, het gaat goed en dan trap ik er weer in en laat me meeslepen op momenten dat ik niet even sterk ben ( want je moet echt sterk in je schoenen staan als je de situatie en zijn gemoedstoestand kan bevatten). En niemand is 24uur per dag even vrolijk en sterk in zijn schoenen. Hij provoceert je als het ware. Mijn psycholoog had aangegeven dat ik hem niet moet toelaten , op afstand houden. Maar hij is heel gevoelig en slim en weet me gek te maken. Hij manipuleert je letterlijk. Hij maakt een dooie wakker. Hij kan lief doen , hij kan je vernederen, je stuk strond laten voelen en dan proberen te zorgen dat je niet zonder hem kunt hij doet er alles aan om je uit je tent te lokken en als het lukt dan heeft die je vast.
Toen die mij eerste keer sloeg, schrok die Tweedee was easy en nu neemt mijn moeder het voor hem op ( misschien uit frustratie misschien uit angst dat zij het daarna weer inhaar eentje moet doen) Want als het niet goed met hem gaat dan belt zij. Zij weet het verschil tussen mij daar en mij uitwonend. Ik ben er nie tmeer. Zij moet he tin haar eentje doen.
Maar waarom moe tik dit telkens pikken en slikken.
Het is alsof hij er alles aan doet om mijn humeur te verpesten. Hij wil niet dat ik sterk ben. hij wil me ongelukkig maken. En zij neemthet voor hem op. Ik voelde me letterlijk in het nauw gedreven. Want argumenten werken niet. Ik kan niks beargumneteren,. Ik kan niet praten. Sjaal in mijn gezich gooien om mij te laten voelen dat ik niks waard ben omdat het met argumenten niet gaat. Hij kan er niet tegen dat ik een sterke vrouw wil zijn. Dat leidt ik uit zijn opmerkjingen "" Ik zal toch altijd winnen: ( zijn woorden) waarop ik zeg dat ik niet eens van hem wil winnen en geen wedstrijden met hem wil spelen. Maar zij (mijn moeder) Ik snap het niet. Ik wil ze haten , maar dat gaat niet. Ik heb geen oplossing, Ik moet dit slikken telkens weer.
ja , ik heb sorry gehoord....Eerste keer toen hij me sloeg, hij moest zelfs huilen! Tweede keer was easy ,
Zelfreflectie? HMMM,,,nee ik ben de crazy one ,,,,niet hij
Vriendinnen ,,om he tmoment niet de vriendinnen met wie ik het zou willen delen. Ik heb hele mooie vriendinnen. Ik weet nog dat toen hij me eerste keer sloeg ik heel depressif werd en een tijdje niks wou. Op een gegeven moment kwam ik mensen tegen. Een meid die weggerend was thuis. Naar het buitenland ging studeren , zelf haar studie ging bekostigen en later in Nederland belandde. Zij haald eme uit mijn dal. We deelden de ervaringen. Zij wist precies hoe ik me voelde.(zij kende dit gevoel ..We hebben gefeest , gehuild en gelachen Veel vrienden gemaakt en veel lol gehad. Zij is op dit moment in het buitenland( leerde haar vriend kenne en besloot weer verder te gaan met haar leven) We bellen nog steeds en ik ga metKerstmis naar ze toe. De vriendinenn die ik nu heb, ken ik idd nie tlang genoeg om diepzinnige gesprekken mee te voeren en als het goed is gaan we morgen gezellog shoppen! > Ik hoop dat het lukt ....
ja, het gaat een tijdje goed en dan weer niet. Het is telkens weer een verrassing , maar het zijn weer dezelfde patronen. HIj doet he ttelkens weer. Alleen vandaag heeft die dus eensgezinde gevonden
Ik hoop dat ik hier oplossingen voor kan vinden? Ik weet gewoon geen op het moment....Misschien zijn er ook geen oplossingen...I just don't know...
zaterdag 20 september 2008 om 08:32
Twijfelvrouwtje, gefeliciteerd! Ik heb gelukkig niet de problemen met mijn ouders, maar ik ken wel het gevoel van: ik heb geen zin om weer degene te moeten zijn die zich inhoudt, die weer de 'meest wijze' is. Thuis ben ik ook vaak degene die die rol heeft en soms ben ik het gewoon helemaal zat. Dan heb ik daar geen zin in. En dan wordt het dus ruzie, en natuurlijk weet ik dan dat ik me ook in had kunnen houden, maar waarom moet IK dan altijd die persoon zijn? Dat deel van je verhaal begrijp ik maar al te goed... ik heb nu besloten wat meer afstand te nemen, zodat het allemaal wat minder energie kost.
zaterdag 20 september 2008 om 08:41
Wat een "zachte" reacties allemaal zeg...Als je ouders je van de trap willen gooien...mijn hemel.. Waarom adviseert niemand je om aangifte te doen? Ik lees dat advies nergens in ieder geval.
k zou als ik jou was, echt een tijd helemaal afstand houden van die mensen; jouw welzijn hebben ze niet op het oog in ieder geval. Of wil je soms zeggen dat je plezier beleeft aan het contact met hen?
Echt hoor; leef je leven en houd voor je eigen welzijn mensen op afstand die jou willen beschadigen, familie of niet.
En trouwens; van harte gefeliciteerd met je verjaardag van gisteren!!
k zou als ik jou was, echt een tijd helemaal afstand houden van die mensen; jouw welzijn hebben ze niet op het oog in ieder geval. Of wil je soms zeggen dat je plezier beleeft aan het contact met hen?
Echt hoor; leef je leven en houd voor je eigen welzijn mensen op afstand die jou willen beschadigen, familie of niet.
En trouwens; van harte gefeliciteerd met je verjaardag van gisteren!!
zaterdag 20 september 2008 om 08:51
quote:twijfelvrouwtje22 schreef op 19 september 2008 @ 22:42:
[...]
ja, ik ga proberen af te spreken..Hoop dat ik morgen nog leuk kan zijn , want hun ( de vriendinnen ) hebben heir zeker niks mee te maken. Hoop dat ik nog kan lachen morgen. Bedankt
Goedemorgen!
Met échte vriendinnen hoef je niet altijd 'leuk' te zijn en mag je zeker ook uithuilen, mopperen, boos zijn, verdrietig zijn, of wáár je dan ook maar behoefte aan hebt. Maak daar gebruik van. Lach je boosheid of verdriet niet weg, maar heb het erover, laat je vriendinnen er voor je zijn.
[...]
ja, ik ga proberen af te spreken..Hoop dat ik morgen nog leuk kan zijn , want hun ( de vriendinnen ) hebben heir zeker niks mee te maken. Hoop dat ik nog kan lachen morgen. Bedankt
Goedemorgen!
Met échte vriendinnen hoef je niet altijd 'leuk' te zijn en mag je zeker ook uithuilen, mopperen, boos zijn, verdrietig zijn, of wáár je dan ook maar behoefte aan hebt. Maak daar gebruik van. Lach je boosheid of verdriet niet weg, maar heb het erover, laat je vriendinnen er voor je zijn.
Peas on earth!
zaterdag 20 september 2008 om 08:59
Lieve Twijfelvrouw,
Allereerst nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! (f)
Ik hoop zo dat je er vandaag iets goeds van kunt maken en toch nog kunt genieten met je vriendinnen.
Kan me zo goed voorstellen dat je het helemaal hebt gehad met het alsmaar begrijpen, begrijpen en nog eens begrijpen.
Wat zij doen is niet normaal.
Echt niet normaal.
Bouw aan je eigen leven en aan jouw geluk, je mag er zijn, je bent alles waard.
En zoek evt. weer hulp, om je te steunen bij het meer afstand houden, want veranderen kun je ze toch niet, en hopen dat het beter wordt leidt tot niets, alleen maar tot meer frustratie bij jezelf.
Heel veel sterkte met alles!
(Heb je het topic 'eert uw vader en moeder' hier op het forum ook gezien? Misschien een idee om mee te gaan schrijven?)
Liefs
Allereerst nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! (f)
Ik hoop zo dat je er vandaag iets goeds van kunt maken en toch nog kunt genieten met je vriendinnen.
Kan me zo goed voorstellen dat je het helemaal hebt gehad met het alsmaar begrijpen, begrijpen en nog eens begrijpen.
Wat zij doen is niet normaal.
Echt niet normaal.
Bouw aan je eigen leven en aan jouw geluk, je mag er zijn, je bent alles waard.
En zoek evt. weer hulp, om je te steunen bij het meer afstand houden, want veranderen kun je ze toch niet, en hopen dat het beter wordt leidt tot niets, alleen maar tot meer frustratie bij jezelf.
Heel veel sterkte met alles!
(Heb je het topic 'eert uw vader en moeder' hier op het forum ook gezien? Misschien een idee om mee te gaan schrijven?)
Liefs
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 20 september 2008 om 12:13
Mirjam762 schreef op 20 september 2008 @ 08:4:
Echt hoor; leef je leven en houd voor je eigen welzijn mensen op afstand die jou willen beschadigen, familie of niet.
[/quote]
Volledig mee eens. Hoe bedreigend de situatie gisteren was, weet ik niet maar je kan je ouders zoals Elmervrouw al schrijft niet veranderen. Dus neem zoveel mogelijk afstand. Een therapeut kan je eventueel hierin helpen.
Ik hoop dat je het er met je vriendinnen vandaag over kunt hebben, ook al ken je ze niet lang dan is dit het moment om elkaar wel beter te leren kennen. Daar zijn vriendinnen ook voor.
Echt hoor; leef je leven en houd voor je eigen welzijn mensen op afstand die jou willen beschadigen, familie of niet.
[/quote]
Volledig mee eens. Hoe bedreigend de situatie gisteren was, weet ik niet maar je kan je ouders zoals Elmervrouw al schrijft niet veranderen. Dus neem zoveel mogelijk afstand. Een therapeut kan je eventueel hierin helpen.
Ik hoop dat je het er met je vriendinnen vandaag over kunt hebben, ook al ken je ze niet lang dan is dit het moment om elkaar wel beter te leren kennen. Daar zijn vriendinnen ook voor.
zaterdag 20 september 2008 om 14:18
hallo
Allereerst bedankt voor jullie lieve reacties.
Ik ben net wakker. Ben heel erg moe en toch nog een beetje last van mijn rug ( oud plekje waar ik een tijdje mee zit) waarchijnlijk door stress of dat ze eraan getrokken hebben dat het niet zo lekker voelt. Heb besloten om niet te gaan ( naar de meiden ) en uit te slapen. Ik denk dat de stress mij een een beetje vermoeid heeft. Zometeen opruimen en een dagje voor mezelf, moet nodig winkelen na een drukke week;)
Ik ga idd afstand nemen wat eigenlijk best moeilijk is en wat ik nu ook al een beetje doe. Weet dus niet hoe ik afstand moet nemen als 1 dag zoals mijn verjaardag geen reden is om afstand te doen. Maar voorlopig dus helemaal niet!
Ga idd binnenkort afspraak maken met de therapeut, heb behoefte aan steun.
Voel me apart. De vorige keer toen dit gebeurde was ik gebroken, maar alles went. Nu lijkt het een soort van schok en ik voel me een beetje dood van binnen wel verdrietig.
Voelt een beetje alsof ik het niet waard ben om een leuke dag te hebben dat het nooit om mij mag draaien in dit leven. En dt ik me nie tmag uiten en zeggen dat ik bepaalde dingen niet wil of niet mee eens ben en dat ik degelijk gelukkig ga worden en zijn en dat ik mezelf goed zo vind. Nee dat mag niet.
Maar goed , ik val in herhaling weer...Ik hoop dat ik oplossingen kan vinden. Ik wil er nu alles aan doen om niet depressief te worden of in een gat te vervallen, heb namleijk veels te veel andere dingen die ik moet doen en dat kost ook tijd en energie.
Allereerst bedankt voor jullie lieve reacties.
Ik ben net wakker. Ben heel erg moe en toch nog een beetje last van mijn rug ( oud plekje waar ik een tijdje mee zit) waarchijnlijk door stress of dat ze eraan getrokken hebben dat het niet zo lekker voelt. Heb besloten om niet te gaan ( naar de meiden ) en uit te slapen. Ik denk dat de stress mij een een beetje vermoeid heeft. Zometeen opruimen en een dagje voor mezelf, moet nodig winkelen na een drukke week;)
Ik ga idd afstand nemen wat eigenlijk best moeilijk is en wat ik nu ook al een beetje doe. Weet dus niet hoe ik afstand moet nemen als 1 dag zoals mijn verjaardag geen reden is om afstand te doen. Maar voorlopig dus helemaal niet!
Ga idd binnenkort afspraak maken met de therapeut, heb behoefte aan steun.
Voel me apart. De vorige keer toen dit gebeurde was ik gebroken, maar alles went. Nu lijkt het een soort van schok en ik voel me een beetje dood van binnen wel verdrietig.
Voelt een beetje alsof ik het niet waard ben om een leuke dag te hebben dat het nooit om mij mag draaien in dit leven.
En dt ik me nie tmag uiten en zeggen dat ik bepaalde dingen niet wil of niet mee eens ben en dat ik degelijk gelukkig ga worden en zijn en dat ik mezelf goed zo vind. Nee dat mag niet. Maar goed , ik val in herhaling weer...Ik hoop dat ik oplossingen kan vinden. Ik wil er nu alles aan doen om niet depressief te worden of in een gat te vervallen, heb namleijk veels te veel andere dingen die ik moet doen en dat kost ook tijd en energie.
zaterdag 20 september 2008 om 14:30
Gefeliciteerd! Het is wel een dag om te vieren hoor. Je bent nu 25, oud genoeg om op eigen benen te staan en aan je eigen leven te werken en dus je eigen keuzes te maken. In jouw geval zou ik ervoor kiezen om heel veel afstand van mijn ouders te nemen. Ze hebben nu toch wel bewezen dat ze je geen goed doen. Wil je zo de rest van je leven doorbrengen met iedere keer weer dat verdriet omdat ze je zo behandelen? Kies voor jezelf, je ouders zullen niet veranderen, maar jij kunt dat wel. Zorg ervoor dat hun rol in jouw leven steeds kleiner wordt. Ga voor je eigen geluk.
Cum non tum age
