Relaties
alle pijlers
Relatie beÍndigd
woensdag 14 mei 2008 om 07:50
Mijn vorige topic was: maak ik mij belachelijk!!!!! Naar aanleiding daarvan ben ik dus een gesprek aangegaan met mijn vriend. de kinderen had ik naar mijn ouders gedaan, zo dat we alle rust hadden om te praten. Het meeste moeite had ik dat ik dus misschien iemand beschuldigde, terwijl het misschien wel niet waar was en daarmee iemand beschadigde. Maar ik had een rot gevoel over hem. dus ik wilde het voorzichtig aanpakken. Gelukkig gaven jullie goede adviezen.
Hij keek er raar van op dat de kinderen wegwaren. Toen hij thuis kwam zei ik gelijk: we moeten praten. Ik vertelde hem dat ik me niet gelukkig voelde in mijn relatie met hem. Dat hij liever thuis was en dat ik nog steeds graag leuke dingen met hem wilde doen. Ik vertelde hem dat het wel leek of we al 25 jaar getrouwd waren. En ik vroeg hem of er iets aan de hand was. Hij reageerde heel emotioneel, hij wilde me niet kwijt, en hij wilde mijn dochters niet kwijt. Hij hield van ze of het zijn eigen kinderen waren. Ik vertelde hem dat ik het fijn vind dat hij mijn kinderen accepteerde, en zij hem, maar dat ik graag net zoveel aandacht van hem wilde als hij gaf aan hen. Nou dat ging een tijdje zo door. Uiteindelijk kwam het hoge woord er bij mij uit: heb je misschien een adres waar je een tijdje kunt logeren, ik heb liever dat je het huis verlaat. we moeten verder werken aan onze relatie, misschien dat we te snel zijn gaan samenwonen. Hij huilen (echt ik moest me hevig verzetten anders brak ik van binnen, het was zo zielig), en hij vroeg of hij mijn dochters mocht blijven zien. Ik vond dat een rare opmerking, en dat zei ik ook tegen hem. Hallo, je hebt een relatie met mij, de relatie met mij wordt verbroken en jij maakt je zorgen dat je mijn dochters niet meer mag zien. Nee, l.u.l. je mag ze niet zien. Ik zag dat hij schrok van zijn eigen woorden. Ik: jij hebt een probleem hé. Nee hoor zei hij hoe kom je erbij Ik: zoek alsjeblieft hulp, ik wil je overal mee helpen, als je hulp zoekt. Hij is toen vertrokken. Ik ben naar mijn ouders huis gegaan en daar geslapen, nou ja slapen, heel de nacht wakker gelegen en gehuild. Weet je wat lief was: mijn dochter van 13 hoorde me huilen en vroeg wat er was, ik zei tegen haar dat ik ruzie had gehad met mijn vriend, ze sloeg een arm om me heen, en kwam naast me liggen. Alles komt goed zei ze. zo super lief. Hij hing vanmorgen aan de telefoon. Hij wil met me praten, maar ik heb daar helemaal geen zin meer in.
Pffff, ik ben blij dat ik deze stap gezet heb, maar ik maak me zorgen om hem.....
Sorry voor het lange stuk, maar ik had eventjes behoefte om het kwijt te kunnen, mijn verhaal. Bedankt.
Hij keek er raar van op dat de kinderen wegwaren. Toen hij thuis kwam zei ik gelijk: we moeten praten. Ik vertelde hem dat ik me niet gelukkig voelde in mijn relatie met hem. Dat hij liever thuis was en dat ik nog steeds graag leuke dingen met hem wilde doen. Ik vertelde hem dat het wel leek of we al 25 jaar getrouwd waren. En ik vroeg hem of er iets aan de hand was. Hij reageerde heel emotioneel, hij wilde me niet kwijt, en hij wilde mijn dochters niet kwijt. Hij hield van ze of het zijn eigen kinderen waren. Ik vertelde hem dat ik het fijn vind dat hij mijn kinderen accepteerde, en zij hem, maar dat ik graag net zoveel aandacht van hem wilde als hij gaf aan hen. Nou dat ging een tijdje zo door. Uiteindelijk kwam het hoge woord er bij mij uit: heb je misschien een adres waar je een tijdje kunt logeren, ik heb liever dat je het huis verlaat. we moeten verder werken aan onze relatie, misschien dat we te snel zijn gaan samenwonen. Hij huilen (echt ik moest me hevig verzetten anders brak ik van binnen, het was zo zielig), en hij vroeg of hij mijn dochters mocht blijven zien. Ik vond dat een rare opmerking, en dat zei ik ook tegen hem. Hallo, je hebt een relatie met mij, de relatie met mij wordt verbroken en jij maakt je zorgen dat je mijn dochters niet meer mag zien. Nee, l.u.l. je mag ze niet zien. Ik zag dat hij schrok van zijn eigen woorden. Ik: jij hebt een probleem hé. Nee hoor zei hij hoe kom je erbij Ik: zoek alsjeblieft hulp, ik wil je overal mee helpen, als je hulp zoekt. Hij is toen vertrokken. Ik ben naar mijn ouders huis gegaan en daar geslapen, nou ja slapen, heel de nacht wakker gelegen en gehuild. Weet je wat lief was: mijn dochter van 13 hoorde me huilen en vroeg wat er was, ik zei tegen haar dat ik ruzie had gehad met mijn vriend, ze sloeg een arm om me heen, en kwam naast me liggen. Alles komt goed zei ze. zo super lief. Hij hing vanmorgen aan de telefoon. Hij wil met me praten, maar ik heb daar helemaal geen zin meer in.
Pffff, ik ben blij dat ik deze stap gezet heb, maar ik maak me zorgen om hem.....
Sorry voor het lange stuk, maar ik had eventjes behoefte om het kwijt te kunnen, mijn verhaal. Bedankt.
donderdag 15 mei 2008 om 08:34
quote:meds schreef op 15 mei 2008 @ 01:52:
hm ik vind het wat zorgelijk dat TO niet meer reageert
Wat valt er te reageren. Ik ben heel ontroerd door jullie hartverwarmende reacties, maar qua emoties is het op dit moment niet veel met me. Ik moet me groot houden voor mijn dochters. Dat is het nadeel van een alleenstaande moeder..... Ik kan slechts mijn dochters elke dag naar mijn ouders doen, dan voel ik me een waardeloze moeder. Het enige wat me heel erg bezig houdt is of ik er wel goed aan heb gedaan uit te gaan zonder mijn vriend. Maar aan de andere kant... hey ik ben een jonge vrouw van 40, ik heb ook zo mijn behoeftes..... ik ben ook niet van steen, dat ik kinderen heb betekend niet dat ik geen behoeftes heb.... mag ik dan niet meer daten en niet meer uitgaan met mijn vriendinnen..... Aan de andere kant.... ik ben moeder en moet aan hun denken, en mezelf wegcijferen, zij zijn belangrijker dan ik...
Een moeder in twijfel,
Ipodwoman
hm ik vind het wat zorgelijk dat TO niet meer reageert
Wat valt er te reageren. Ik ben heel ontroerd door jullie hartverwarmende reacties, maar qua emoties is het op dit moment niet veel met me. Ik moet me groot houden voor mijn dochters. Dat is het nadeel van een alleenstaande moeder..... Ik kan slechts mijn dochters elke dag naar mijn ouders doen, dan voel ik me een waardeloze moeder. Het enige wat me heel erg bezig houdt is of ik er wel goed aan heb gedaan uit te gaan zonder mijn vriend. Maar aan de andere kant... hey ik ben een jonge vrouw van 40, ik heb ook zo mijn behoeftes..... ik ben ook niet van steen, dat ik kinderen heb betekend niet dat ik geen behoeftes heb.... mag ik dan niet meer daten en niet meer uitgaan met mijn vriendinnen..... Aan de andere kant.... ik ben moeder en moet aan hun denken, en mezelf wegcijferen, zij zijn belangrijker dan ik...
Een moeder in twijfel,
Ipodwoman
donderdag 15 mei 2008 om 08:44
quote:ipodwoman schreef op 15 mei 2008 @ 08:34:
[...]
Het enige wat me heel erg bezig houdt is of ik er wel goed aan heb gedaan uit te gaan zonder mijn vriend. Maar aan de andere kant... hey ik ben een jonge vrouw van 40, ik heb ook zo mijn behoeftes..... ik ben ook niet van steen, dat ik kinderen heb betekend niet dat ik geen behoeftes heb.... mag ik dan niet meer daten en niet meer uitgaan met mijn vriendinnen.....
Ipodwoman, ik snap bovenstaand stukje niet helemaal.
Je vraagt je af of je er fout aan hebt gedaan om te gaan stappen zonder je vriend, te daten want hee je hebt ook behoeftes.
Ik lees het zo, dat ondanks dat je een vriend had, je toch ging daten met andere mannen en 'je behoeftes' ver(ge)vuld werden.
Kan best zijn dat ik het verkeerd lees/begrijp.
Vind wel dat het een goede aktie van je is geweest om de relatie te verbreken, of er nu wel of niet iets speelde, het feit dat jij dat gevoel kreeg bij je vriend is al veelzeggend genoeg.
Wel denk ik dat je nu een beetje in het zielige hoekje gaat zitten.
Je bent alleenstaand en ohhh je moet alles opzij zetten voor je kinderen.
Dat zal best wel meevallen.
[...]
Het enige wat me heel erg bezig houdt is of ik er wel goed aan heb gedaan uit te gaan zonder mijn vriend. Maar aan de andere kant... hey ik ben een jonge vrouw van 40, ik heb ook zo mijn behoeftes..... ik ben ook niet van steen, dat ik kinderen heb betekend niet dat ik geen behoeftes heb.... mag ik dan niet meer daten en niet meer uitgaan met mijn vriendinnen.....
Ipodwoman, ik snap bovenstaand stukje niet helemaal.
Je vraagt je af of je er fout aan hebt gedaan om te gaan stappen zonder je vriend, te daten want hee je hebt ook behoeftes.
Ik lees het zo, dat ondanks dat je een vriend had, je toch ging daten met andere mannen en 'je behoeftes' ver(ge)vuld werden.
Kan best zijn dat ik het verkeerd lees/begrijp.
Vind wel dat het een goede aktie van je is geweest om de relatie te verbreken, of er nu wel of niet iets speelde, het feit dat jij dat gevoel kreeg bij je vriend is al veelzeggend genoeg.
Wel denk ik dat je nu een beetje in het zielige hoekje gaat zitten.
Je bent alleenstaand en ohhh je moet alles opzij zetten voor je kinderen.
Dat zal best wel meevallen.
anoniem_20995 wijzigde dit bericht op 15-05-2008 08:45
Reden: kromme zin
Reden: kromme zin
% gewijzigd
donderdag 15 mei 2008 om 08:51
Ik wil absoluut niet zielig overkomen. Ik hou heel veel van mijn kinderen.
Wat het andere betreft: je leest het inderdaad verkeert: ik vraag me af of ik er goed aan heb gedaan weer te gaan daten naar mijn scheiding, dat ik dat mijn kinderen wel kon aandoen. Maar laat ik daar niet te veel over zeggen, anders krijg ik weer het verwijt zielig te zitten doen!!!!!!!!!
Wat het andere betreft: je leest het inderdaad verkeert: ik vraag me af of ik er goed aan heb gedaan weer te gaan daten naar mijn scheiding, dat ik dat mijn kinderen wel kon aandoen. Maar laat ik daar niet te veel over zeggen, anders krijg ik weer het verwijt zielig te zitten doen!!!!!!!!!
donderdag 15 mei 2008 om 08:57
vandaar mijn vraag en ik stelde toch al dat ik het misschien wel verkeerd begreep/las.
Nergens wordt gezegd dat je niet van je kinderen houdt.
Nergens wordt gezegd dat je niet mag/kan daten.
Stappen als je een nwe relatie hebt en hem bij je kinderen laten, is een ander verhaal.
Goh je voelt je over dat zielig nogal aangevallen.
Ik zei dat je in het zielige hoekje gaat zitten, nuanceverschil
Nergens wordt gezegd dat je niet van je kinderen houdt.
Nergens wordt gezegd dat je niet mag/kan daten.
Stappen als je een nwe relatie hebt en hem bij je kinderen laten, is een ander verhaal.
Goh je voelt je over dat zielig nogal aangevallen.
Ik zei dat je in het zielige hoekje gaat zitten, nuanceverschil
donderdag 15 mei 2008 om 09:34
Logisch dat je je rot voelt Ipodwoman, je hebt wel net even je relatie verbroken en ook nog eens om een reden die aangrijpend is. Ik denk dat je wel moet proberen om je niet schuldig te voelen, je hoeft je niet schuldig te voelen want je hebt juist een hele sterke beslissing genomen. Dat je nu rouwt om het verlies van een liefde is begrijpelijk. Het is niet zo dat, als je met een goede reden uit elkaar gaat je dan geen verdriet mag hebben. Ben je mal.
Ik hoop dat je achter je beslissing kunt staan, om alle redenen die jij belangrijk vindt. En als je verdriet hebt dan hoop ik dat je je kracht put uit het feit dat je zo pal voor je dochters hebt gestaan. Ik vind dat in ieder geval heel dapper van je.
(f)
Ik hoop dat je achter je beslissing kunt staan, om alle redenen die jij belangrijk vindt. En als je verdriet hebt dan hoop ik dat je je kracht put uit het feit dat je zo pal voor je dochters hebt gestaan. Ik vind dat in ieder geval heel dapper van je.
(f)
donderdag 15 mei 2008 om 09:43
Ik sta 100% achter mijn beslissing. Waar ik alleen nachten van wakker heb gelegen is aan het feit dat ik ben gaan daten, en zo snel ben gaan samenwonen........ Ik voel me een slechte moeder. Ik had meer aan mijn kinderen moeten denken, en niet moeten toegeven aan mijn behoeftes, een man in dit geval dus. DOM DOM DOM.
donderdag 15 mei 2008 om 09:55
Nee joh, zo moet je niet denken. Natuurlijk heb je behoeften en wrs liep je huwelijk al een tijd niet lekker voor de scheiding. Dan zeker is het fijn om weer eens contacten met mannen aan te gaan die wel leuk, wel bevestigend, wel intiem zijn.
Ik zou het een volgende keer hooguit veel rustiger aan doen. Een relatie zien als een aanvulling en dat je thuissituatie nu voor gaat. Niet snel gaan samenwonen, vooral plezier hebben en daarnaast een leven met je twee meiden opbouwen. Wie weet komt er iemand die na verloop van tijd daar heel natuurlijk ingroeit.
Iig heel veel sterkte gewenst en schrijf gerust je emoties van je af. Da's niet raar of teveel, iedereen gaat weleens door moeilijke periodes en het is fijn om dat te delen. Ik vind het bewonderenswaardig dat je zo helder en snel je conclusies hebt getrokken om je dochter te beschermen.
Een hele dikke .
Ik zou het een volgende keer hooguit veel rustiger aan doen. Een relatie zien als een aanvulling en dat je thuissituatie nu voor gaat. Niet snel gaan samenwonen, vooral plezier hebben en daarnaast een leven met je twee meiden opbouwen. Wie weet komt er iemand die na verloop van tijd daar heel natuurlijk ingroeit.
Iig heel veel sterkte gewenst en schrijf gerust je emoties van je af. Da's niet raar of teveel, iedereen gaat weleens door moeilijke periodes en het is fijn om dat te delen. Ik vind het bewonderenswaardig dat je zo helder en snel je conclusies hebt getrokken om je dochter te beschermen.
Een hele dikke .
donderdag 15 mei 2008 om 10:10
quote:ipodwoman schreef op 15 mei 2008 @ 09:43:
Ik sta 100% achter mijn beslissing. Waar ik alleen nachten van wakker heb gelegen is aan het feit dat ik ben gaan daten, en zo snel ben gaan samenwonen........ Ik voel me een slechte moeder. Ik had meer aan mijn kinderen moeten denken, en niet moeten toegeven aan mijn behoeftes, een man in dit geval dus. DOM DOM DOM.Tja.... Daar kun je nu niets meer aan doen. Het is gebeurd en je moet nu verder. Neus naar de toekomst dus! Laat dit wel een leer zijn voor een evt. volgende keer. Praat jezelf geen schuldgevoel aan, dat is écht niet nodig! Je hebt immers toch ingegrepen?
Ik sta 100% achter mijn beslissing. Waar ik alleen nachten van wakker heb gelegen is aan het feit dat ik ben gaan daten, en zo snel ben gaan samenwonen........ Ik voel me een slechte moeder. Ik had meer aan mijn kinderen moeten denken, en niet moeten toegeven aan mijn behoeftes, een man in dit geval dus. DOM DOM DOM.Tja.... Daar kun je nu niets meer aan doen. Het is gebeurd en je moet nu verder. Neus naar de toekomst dus! Laat dit wel een leer zijn voor een evt. volgende keer. Praat jezelf geen schuldgevoel aan, dat is écht niet nodig! Je hebt immers toch ingegrepen?
donderdag 15 mei 2008 om 12:51
na een relatie weer snel gaan daten en gaan samenwonen is inderdaad niet verstandig. Het is erg belastend en moeilijk voor de kinderen. Het is juist belangrijk voor je dochters dat ze zien dat jij het ook redt zonder man. Dat maakt ze zelfstandig. Wat je je wel moet afvragen is waarom je zo bezig was met deze activiteiten, vind je het moeilijk om alleen te zijn? Of ben je bang dat je na je 40e niet meer in de markt ligt. Door de haast ben je blijkbaar ook niet kritisch geweest tov je nieuwe vriend. Accepteer dat dit gebeurd is, en trek er lering uit, en besluit voor jezelf dat je misschien ooit nog wel een relatie wilt maar dat dat niet iets is waar je naar op zoek bent. Doel is om een leuk leven te hebben met jezelf en je meiden.
donderdag 15 mei 2008 om 16:09
quote:ipodwoman schreef op 15 mei 2008 @ 09:43:
Ik sta 100% achter mijn beslissing. Waar ik alleen nachten van wakker heb gelegen is aan het feit dat ik ben gaan daten, en zo snel ben gaan samenwonen........ Ik voel me een slechte moeder. Ik had meer aan mijn kinderen moeten denken, en niet moeten toegeven aan mijn behoeftes, een man in dit geval dus. DOM DOM DOM.
Niemand gaat willens en wetens een relatie aan met iemand die mogelijk een gevaar vormt voor haar kinderen. Als je eerder had gemerkt dat deze man raar naar je dochter keek zou je de relatie eerder verbroken hebben. Nu heb je snel gehandeld om je kinderen te beschermen.
Meer in het algemeen denk ik dat het voor kinderen goed is als er een stabiele thuissituatie is. Impulsief gaan samenwonen (ook als dat niet met een man is die raar naar je kind kijkt) vind ik persoonlijk niet verstandig als je kinderen hebt. Kinderen ervaren het ook als ontwrichtend als hun moeder en haar nieuwe vriend weer uit elkaar gaan.
Ik sta 100% achter mijn beslissing. Waar ik alleen nachten van wakker heb gelegen is aan het feit dat ik ben gaan daten, en zo snel ben gaan samenwonen........ Ik voel me een slechte moeder. Ik had meer aan mijn kinderen moeten denken, en niet moeten toegeven aan mijn behoeftes, een man in dit geval dus. DOM DOM DOM.
Niemand gaat willens en wetens een relatie aan met iemand die mogelijk een gevaar vormt voor haar kinderen. Als je eerder had gemerkt dat deze man raar naar je dochter keek zou je de relatie eerder verbroken hebben. Nu heb je snel gehandeld om je kinderen te beschermen.
Meer in het algemeen denk ik dat het voor kinderen goed is als er een stabiele thuissituatie is. Impulsief gaan samenwonen (ook als dat niet met een man is die raar naar je kind kijkt) vind ik persoonlijk niet verstandig als je kinderen hebt. Kinderen ervaren het ook als ontwrichtend als hun moeder en haar nieuwe vriend weer uit elkaar gaan.
donderdag 15 mei 2008 om 17:56
quote:ipodwoman schreef op 15 mei 2008 @ 09:43:
Ik sta 100% achter mijn beslissing. Waar ik alleen nachten van wakker heb gelegen is aan het feit dat ik ben gaan daten, en zo snel ben gaan samenwonen........ Ik voel me een slechte moeder. Ik had meer aan mijn kinderen moeten denken, en niet moeten toegeven aan mijn behoeftes, een man in dit geval dus. DOM DOM DOM.Niet van wakker liggen, daar heb jezelf en je kinderen alleen maar mee. Iedereen maakt fouten. En daar leer je weer van. Hoe we het zo kunnen zien is alles net op tijd goed gekomen of iig voor zover je weet niet verkeerd afgelopen. Goede les voor de volgende keer. Boek sluiten en opnieuw beginnen. Ervan leren is goed maar blijven steken in zelfverwijten heeft geen zin. Daar wordt niemand gelukkig van. Nieuwe start nu. Ga met je kids genieten. En geniet zelf ook mee. Wie weet wat er nog eens op je pad komt aanwaaien. Belangrijk nu is weer even een stabiele situatie voor iedereen.
Ik sta 100% achter mijn beslissing. Waar ik alleen nachten van wakker heb gelegen is aan het feit dat ik ben gaan daten, en zo snel ben gaan samenwonen........ Ik voel me een slechte moeder. Ik had meer aan mijn kinderen moeten denken, en niet moeten toegeven aan mijn behoeftes, een man in dit geval dus. DOM DOM DOM.Niet van wakker liggen, daar heb jezelf en je kinderen alleen maar mee. Iedereen maakt fouten. En daar leer je weer van. Hoe we het zo kunnen zien is alles net op tijd goed gekomen of iig voor zover je weet niet verkeerd afgelopen. Goede les voor de volgende keer. Boek sluiten en opnieuw beginnen. Ervan leren is goed maar blijven steken in zelfverwijten heeft geen zin. Daar wordt niemand gelukkig van. Nieuwe start nu. Ga met je kids genieten. En geniet zelf ook mee. Wie weet wat er nog eens op je pad komt aanwaaien. Belangrijk nu is weer even een stabiele situatie voor iedereen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 17 mei 2008 om 13:16
@Zamirah: ja ik heb nog contact met hem gehad. Je kent het wel hé, veel huilen, boos worden, het bekende verhaal... duer voor zijn neus dicht gegooid... dat soort werk. Ik woon nu nog bij mijn ouders totdat hij zijn spullen heeft gepakt, en wat nog belangrijker is dat hij mijn spullen laat staan.
Mijn vader helpt me daarbij, ik ben daar veels te emotioneel voor. Dus doet die schat dat voor mij...
Mijn vader helpt me daarbij, ik ben daar veels te emotioneel voor. Dus doet die schat dat voor mij...
