Relatie te saai of ik te veeleisend?

Ligt het aan mij? Waardeer ik niet wat ik heb? Ik ben inmiddels 5 jaar samen met mijn partner, samen hebben we een nieuw samengesteld gezin van 5 kinderen. Tieners! Voor deze relatie was ik 16 jaar samen met mijn ex partner. Eerlijk gezegd was het een toxische relatie waarin hij alles voor te zeggen had en ik niets. Mijn ex had een voorliefde voor alcohol, vrouwen en verbale/fysieke agressie naar mij toe. Nu is mijn relatie helemaal anders. Mijn man draagt mij op handen, doet heel veel in het huishouden, kookt en luistert! De ideale man dus.... Neen, anders zou ik dit niet schrijven. Hij heeft ook zijn nadelen, hij is een verschrikkelijke saaie huismus! Mijn man houdt zich het liefst bezig met het lezen van boeken, een recentie te schrijven over de gelezen boeken en deze op zijn zelf onderhouden website te plaatsen. Niets mis mee natuurlijk, beter dan cafe hangen en vreemdgaan. En hij mag dan ook een hobby hebben naast zijn fulltime job en hulp in het huishouden. Nu, ik ga ook fulltime werken en help in het huishouden, maar ik vind het zo saai! Ik werk als psychiatrisch verpleegkundige, dus werk veel in het weekend. Als ik dan een weekend thuis ben, wil ik er dan ook alles uithalen... Maar dat is buiten mijn man gerekend. De standaard zinnen staan al klaar. De kids moeten studeren, er moeten boodschappen worden gedaan, de was moet nog gedraaid worden, ik heb nog een boek te recenceren, etc... En voor ik het weet heb ik het gehele weekend tussen 4 muren gezeten en mag ik terug aan mijn werkreeks beginnen. Ik heb het gevoel dat mijn leven enkel nog bestaat uit werken, huishouden, kinderen, slapen, en dan terug allemaal opnieuw. Ik beleef niets meer, waardoor ik ook echt ongelukkig ben. Ik hoor jullie zeggen, bespreek dit met je partner. Geloof me, heb ik al veel gedaan. Het antwoord is steeds dat reizen en weggaan er pas in zal zitten als de kids uit huis zijn. Hij heeft er op zich geen probleem mee als ik een avondje ga stappen (zolang het niet elke week is) met collega's of vrienden, maar een weekend of week alleen (met vriendinnen) op reis mag ik dan weer niet. Ik begrijp het wel, want dan staat hij er helemaal alleen voor om het huishouden te runnen en 5 kinderen te helpen en voor te zorgen. Mijn vrees is dat ik op een dag te oud zal zijn om nog leuke dingen te doen (nu al bijna 40) Soms heb ik het gevoel om gewoon mijn GPS op Spanje te zetten en weg te rijden. Bij momenten denk ik dan dat ik beter alleen was gebleven, dan kon ik gaan en staan waar ik wou. Maar ik wil dan ook een "gouden man" niet laten staan die alles voor me over heeft en zorgt voor mijn kinderen zoals voor de zijne. Wat moet ik hiermee?