Relaties
alle pijlers
Relatie zit helemaal vast..
maandag 7 september 2009 om 18:57
Lieve allemaal,
Ik weet even niet meer wat ik moet, en omdat jullie me in een eerder topic al hebben geholpen roep ik opnieuw jullie hulp in! Weet niet zo goed waar ik moet beginnen maar zal proberen het verhaal niet te lang te maken. Ik (vrouw, 26) heb een relatie van ca 4,5 jaar (man, 25), waarvan we 3 jaar samenwonen. Al een hele tijd gaat er wat 'vaag geklaag' over en weer, van mijn kant over zijn aandeel in het huidhouden (bijna geen) en van zijn kant het gebrek aan lichamelijk contact, met name seks. Ik moet ook toegeven dat de zin in seks van mijn kant wel minder is geworden ten opzichte van het begin van de relatie. Ruzies hadden we weinig, alleen wat gekibbel hier en daar. Deze rechte lijn is vooral de laatste weken keihard aan het dalen. Het lijkt wel alsof we niet meer kunnen praten, totaal niet.
Mijn vriend lijkt de laatste tijd niet happy meer in de relatie, en als ik dan aan hem vraag wat er is krijg ik geen antwoord of hij maakt er een grapje van. Het zou te maken kunnen hebben met mijn reisplannen volgend jaar (waar mijn eerdere topic over ging). Maar als ik vraag of het daar mee te maken heeft, geen antwoord, of hij ontwijkt het of maakt er een grapje van ("*mijn naam* gaat op reis en blijft dan hangen met een backpacker" zegt hij wel eens). Ik heb op verschillende manieren geprobeerd met hem te praten, rustig, niet aanvallend en begripvol. Maar niks werkt. Toen ik gister weer een poging deed zei hij zelfs "wij praten niet" en ging vervolgens met zijn koptelefoon op zitten muziek luisteren. Ik heb aangegeven dat ik het op deze manier niet volhoud, dat er iets moet gebeuren. Ik heb gezegd dat ik hem niet kwijt wil, en bereid ben om aan de relatie te werken. Als reactie daarop kreeg ik te horen dat we dat al eerder hebben geprobeerd en dat het niet werkte. Ook heb ik hem gevraagd wat hij wil, verder met de relatie of niet. Hij geeft wel aan niet uit elkaar te willen. Maar op één of andere manier krijg ik niks uit hem, wat hij voelt, wat hij wil, waar hij mee zit.
Daar komt bij dat hij elke dag uren zit te msn-en met een vrouwelijke collega. Ik heb hem gevraagd of daar iets achter zit, maar volgens hem is het puur platonisch (waarop hij zei dat het tussen ons inmiddels ook platonisch is geworden). Nu ben ik in onze relatie vrijwel nooit jaloers geweest, maar het kwetst me diep dat hij aan haar wel aandacht besteed. Ik voel me genegeerd. Ik ben al een paar keer in tranen uitgebarsten bij hem (en nu begin ik weer:( ), maar het lijkt hem niks te doen. Zojuist vroeg ik hem nog, wanneer we nou eens gaan praten over ons. Antwoord: "er valt niks om over te praten".
Ondertussen kan ik wel gillen, ik voel me kut en ik word er helemaal gek van. Weet van gekkigheid soms niet meer wat ik moet doen, vrolijk zijn, boos zijn, verdrietig zijn..
Heb er al aan gedacht om een paar dagen weg te gaan, bij een vriendin logeren. Maar dat zie ik eigenlijk ook niet zitten.
Hopelijk hebben jullie tips, soortgelijke ervaringen.. alles is welkom..
Ik weet even niet meer wat ik moet, en omdat jullie me in een eerder topic al hebben geholpen roep ik opnieuw jullie hulp in! Weet niet zo goed waar ik moet beginnen maar zal proberen het verhaal niet te lang te maken. Ik (vrouw, 26) heb een relatie van ca 4,5 jaar (man, 25), waarvan we 3 jaar samenwonen. Al een hele tijd gaat er wat 'vaag geklaag' over en weer, van mijn kant over zijn aandeel in het huidhouden (bijna geen) en van zijn kant het gebrek aan lichamelijk contact, met name seks. Ik moet ook toegeven dat de zin in seks van mijn kant wel minder is geworden ten opzichte van het begin van de relatie. Ruzies hadden we weinig, alleen wat gekibbel hier en daar. Deze rechte lijn is vooral de laatste weken keihard aan het dalen. Het lijkt wel alsof we niet meer kunnen praten, totaal niet.
Mijn vriend lijkt de laatste tijd niet happy meer in de relatie, en als ik dan aan hem vraag wat er is krijg ik geen antwoord of hij maakt er een grapje van. Het zou te maken kunnen hebben met mijn reisplannen volgend jaar (waar mijn eerdere topic over ging). Maar als ik vraag of het daar mee te maken heeft, geen antwoord, of hij ontwijkt het of maakt er een grapje van ("*mijn naam* gaat op reis en blijft dan hangen met een backpacker" zegt hij wel eens). Ik heb op verschillende manieren geprobeerd met hem te praten, rustig, niet aanvallend en begripvol. Maar niks werkt. Toen ik gister weer een poging deed zei hij zelfs "wij praten niet" en ging vervolgens met zijn koptelefoon op zitten muziek luisteren. Ik heb aangegeven dat ik het op deze manier niet volhoud, dat er iets moet gebeuren. Ik heb gezegd dat ik hem niet kwijt wil, en bereid ben om aan de relatie te werken. Als reactie daarop kreeg ik te horen dat we dat al eerder hebben geprobeerd en dat het niet werkte. Ook heb ik hem gevraagd wat hij wil, verder met de relatie of niet. Hij geeft wel aan niet uit elkaar te willen. Maar op één of andere manier krijg ik niks uit hem, wat hij voelt, wat hij wil, waar hij mee zit.
Daar komt bij dat hij elke dag uren zit te msn-en met een vrouwelijke collega. Ik heb hem gevraagd of daar iets achter zit, maar volgens hem is het puur platonisch (waarop hij zei dat het tussen ons inmiddels ook platonisch is geworden). Nu ben ik in onze relatie vrijwel nooit jaloers geweest, maar het kwetst me diep dat hij aan haar wel aandacht besteed. Ik voel me genegeerd. Ik ben al een paar keer in tranen uitgebarsten bij hem (en nu begin ik weer:( ), maar het lijkt hem niks te doen. Zojuist vroeg ik hem nog, wanneer we nou eens gaan praten over ons. Antwoord: "er valt niks om over te praten".
Ondertussen kan ik wel gillen, ik voel me kut en ik word er helemaal gek van. Weet van gekkigheid soms niet meer wat ik moet doen, vrolijk zijn, boos zijn, verdrietig zijn..
Heb er al aan gedacht om een paar dagen weg te gaan, bij een vriendin logeren. Maar dat zie ik eigenlijk ook niet zitten.
Hopelijk hebben jullie tips, soortgelijke ervaringen.. alles is welkom..
maandag 7 september 2009 om 22:24
Een bevredigend antwoord? Ja, in zoverre dat ik nu begrijp wat je doet. Maar ik kán en héb er helemaal niets mee.
Ik ben wel enorm nieuwsgierig naar hoe jij zo'n probleem als dit dan op zou pakken en wat je dan wel niet van mijn "oplossingen" ( duwtjes, aanwijzingen, tips ) moet vinden, want ik kan me zo voorstellen dat jij daar dan weer je bedenkingen bij hebt als jij voor het Grote Plan erachter gaat.
Ik ben wel enorm nieuwsgierig naar hoe jij zo'n probleem als dit dan op zou pakken en wat je dan wel niet van mijn "oplossingen" ( duwtjes, aanwijzingen, tips ) moet vinden, want ik kan me zo voorstellen dat jij daar dan weer je bedenkingen bij hebt als jij voor het Grote Plan erachter gaat.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 7 september 2009 om 22:27
dinsdag 8 september 2009 om 15:47
Ja ik kan sommige dingen zelf ook niet plaatsen, maar ik krijg bijvoorbeeld bij een fotoreading beelden te zien, of "weet" bepaalde dingen dan gewoon.
Het wilt niet zeggen dat ik dan adviserend bezig ben, maar kan soms voor mensen wel bepaalde zaken helder krijgen. In het geval van Zhu beschikt zij over voldoende zelfkennis en mensenkennis om via jullie tips en adviezen tot handelen over te gaan. Ik richt me meer op de diepere kern of wezen van iemand, bijvoorbeeld waaróm maakt iemand bijvoorbeeld steeds dezelfde fout, hoe komt het bijvoorbeeld dat iemand zich in bepaalde situaties steeds schuldig, rot of lamlendig voelt.
Soms krijg ik dan beelden uit hun jeugd, details wat de oorzaak kan zijn. Maar ook kunnen mensen last hebben van bepaalde entiteiten rondom hen en in veel gevallen "herkennen" de mensen deze personen die ik beschrijf ook.
Gelukkig zijn er ook mooie situaties, mensen die lichamelijk of geestelijk ziek zijn kunnen door bepaalde adviezen van mij zichzelf helen.
Een voorbeeld hoe ik werk kan in sommige gevallen spontaan tot stand komen. Een duidelijk voorbeeld staat hieronder
Enkele jaren terug kwam ik bij een thuiswerkende pedicure over de vloer en zij vertelde mij dat haar 3 jarige dochter ongekende angsten had waardoor dat meisje 's nachts niet kon slapen. Ik had gevraagd of ik haar kamer eens mocht bekijken. Voor mij werden op dat moment gewoonweg heel veel dingen helder.
Ik zag een schipper in de hoek van de kamer staan en wist dat deze man verdronken was. Nog niet zo lang geleden was het gebied waar die pedicure woonde nog zeegebied. Ik tekende de man op papier met kledingstukken aan zoals ik hem zag. Ik zei haar dat ze de tekening op haar dochters kamer moest laten liggen zodat haar dochter deze zou zien en dan haar reactie af te wachten. De tekening was niet eng, hoogstens met veel details
Verder vertelde ik dat ze gele bloemen op haar dochters slaapkamer moest zetten en een foto van haar oma. Waarom? Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat zelfs niet wist.
6 weken later sprak ik de pedicure tijdens de behandeling weer en ze zei dat haar dochter heeft staan brúllen bij het zien van de tekening. Omdat het meisje nog niet zo goed kon praten, kon ze wel duidelijk maken dat ze deze schipper als geest bij haar bedje zag staan 's nachts. Omdat de pedicure mij in de eerste instantie een beetje voor gek versleet heeft ze niets gedaan met de bloemen en foto (zou ik misschien zelf ook gedaan hebben ) ,maar een week later kreeg ze een man op de stoel die beweerde paranormaal begaafd te zijn en vertelde haar éxact hetzelfde als wat ik haar vertelt had over de bloemen en de foto.
Ze heeft toen uiteindelijk toch onze raad opgevolgd en de bloemen en foto neergezet. Uiteindelijk werd het meisje sindsdien rustiger en sliep weer goed.
Ik heb de pedicure wel geadviseerd om het huis te laten "reinigen" met wierook en kaarsen.
Het is maar een simpel voorbeeld en ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dit niet geloven. Ik ben overtuigd van vorige levens en ook daar komen veel van de vaak onverklaarbare hedendaagse psychische beschadigingen ook uit voort. Wie kan bijvoorbeeld vertellen waar bepaalde angsten vandaan komen, waarom de een er last van heeft en de ander niet.
Angst voor spinnen, bloed, honden, ongedierte, sociale angsten, angst voor donker, vliegangst en ga zo maar door.
Toen ik zelf zo'n 15 jaar terug nog niet zo bezig was met het paranormale kwam ik met mijn driejarige dochtertje bij een paragnoste.Dit als laatste redmiddel. Voordat ik kon vertellen wat er met mijn dochter aan de hand was, somde zij alles al op. Mijn dochtertje reageerde destijds pánisch op bloed, pánisch op insecten en kleine ruimtes, ook uitscheiding zoals ontlasting vond zij doodeng . De paragnoste vertelde mij dat mijn dochter in een vorig leven een amerikaanse soldaat was geweest die in Vietnam gevangen was gehouden in bamboe kooien,gemarteld is en op gegeten is geworden door vleesetende insecten. Volgens haar moet mijn dochter de meest gruwelijkheden mee gemaakt hebben.
Ik heb niets gezegd tegen mijn dochter over de bevindingen van de paragnoste en heb gewoon wel via de reguliere lijn psychische hulp voor haar angsten gezocht. Toen ik ongeveer tien jaar geleden een docu zag op discovery channel over de vietnamese oorlog, riep ik mijn dochter erbij.
Zodra zij bepaalde beelden zag, (die nog niet eens schokkend waren), wilde ze al weg, raakte zonder directe reden volledig in paniek. Zonder pardon somde ze allerlei dingen op die daar gebeurd waren en die ze absoluut niet kón weten en ze schrok er zelf van. Mijn dochter was sinds haar zesde jaar redelijk van haar angsten af en we hebben het er sindsdien ook niet meer over gehad,dus ik vond dit heel opmerkelijk.
Zo kan ik genoeg andere dingen vertellen waardoor het voor onomstotelijk vast staat dat er meer is. Dat bepaalde mensen onderliggende trauma's kunnen hebben die van invloed zijn in hun dagelijkse leven staat voor mij vast.
Hoe anderen dit ervaren dat moet ieder voor zich weten, als ik iemand verder kan helepn dan met alle liefde, maar als ik iemande niet kan helpen, dan zal ik ook niet doormodderen. Ik wil daar wel zuiver en eerlijk in blijven en uiteraard met alle respect voor elkaars mening en ideeën.
Poehee, ik kan beter een aparte topic openen
Wel heerlijk te lezen dat er zoveel goede adviezen gegeven worden en dat er ook wel kritisch naar elkaar gekeken kan worden.
Ik vind dat ook niet verkeerd,op die manier leer je veel van elkaar
Toppie!
Groetjes 10
Het wilt niet zeggen dat ik dan adviserend bezig ben, maar kan soms voor mensen wel bepaalde zaken helder krijgen. In het geval van Zhu beschikt zij over voldoende zelfkennis en mensenkennis om via jullie tips en adviezen tot handelen over te gaan. Ik richt me meer op de diepere kern of wezen van iemand, bijvoorbeeld waaróm maakt iemand bijvoorbeeld steeds dezelfde fout, hoe komt het bijvoorbeeld dat iemand zich in bepaalde situaties steeds schuldig, rot of lamlendig voelt.
Soms krijg ik dan beelden uit hun jeugd, details wat de oorzaak kan zijn. Maar ook kunnen mensen last hebben van bepaalde entiteiten rondom hen en in veel gevallen "herkennen" de mensen deze personen die ik beschrijf ook.
Gelukkig zijn er ook mooie situaties, mensen die lichamelijk of geestelijk ziek zijn kunnen door bepaalde adviezen van mij zichzelf helen.
Een voorbeeld hoe ik werk kan in sommige gevallen spontaan tot stand komen. Een duidelijk voorbeeld staat hieronder
Enkele jaren terug kwam ik bij een thuiswerkende pedicure over de vloer en zij vertelde mij dat haar 3 jarige dochter ongekende angsten had waardoor dat meisje 's nachts niet kon slapen. Ik had gevraagd of ik haar kamer eens mocht bekijken. Voor mij werden op dat moment gewoonweg heel veel dingen helder.
Ik zag een schipper in de hoek van de kamer staan en wist dat deze man verdronken was. Nog niet zo lang geleden was het gebied waar die pedicure woonde nog zeegebied. Ik tekende de man op papier met kledingstukken aan zoals ik hem zag. Ik zei haar dat ze de tekening op haar dochters kamer moest laten liggen zodat haar dochter deze zou zien en dan haar reactie af te wachten. De tekening was niet eng, hoogstens met veel details
Verder vertelde ik dat ze gele bloemen op haar dochters slaapkamer moest zetten en een foto van haar oma. Waarom? Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat zelfs niet wist.
6 weken later sprak ik de pedicure tijdens de behandeling weer en ze zei dat haar dochter heeft staan brúllen bij het zien van de tekening. Omdat het meisje nog niet zo goed kon praten, kon ze wel duidelijk maken dat ze deze schipper als geest bij haar bedje zag staan 's nachts. Omdat de pedicure mij in de eerste instantie een beetje voor gek versleet heeft ze niets gedaan met de bloemen en foto (zou ik misschien zelf ook gedaan hebben ) ,maar een week later kreeg ze een man op de stoel die beweerde paranormaal begaafd te zijn en vertelde haar éxact hetzelfde als wat ik haar vertelt had over de bloemen en de foto.
Ze heeft toen uiteindelijk toch onze raad opgevolgd en de bloemen en foto neergezet. Uiteindelijk werd het meisje sindsdien rustiger en sliep weer goed.
Ik heb de pedicure wel geadviseerd om het huis te laten "reinigen" met wierook en kaarsen.
Het is maar een simpel voorbeeld en ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dit niet geloven. Ik ben overtuigd van vorige levens en ook daar komen veel van de vaak onverklaarbare hedendaagse psychische beschadigingen ook uit voort. Wie kan bijvoorbeeld vertellen waar bepaalde angsten vandaan komen, waarom de een er last van heeft en de ander niet.
Angst voor spinnen, bloed, honden, ongedierte, sociale angsten, angst voor donker, vliegangst en ga zo maar door.
Toen ik zelf zo'n 15 jaar terug nog niet zo bezig was met het paranormale kwam ik met mijn driejarige dochtertje bij een paragnoste.Dit als laatste redmiddel. Voordat ik kon vertellen wat er met mijn dochter aan de hand was, somde zij alles al op. Mijn dochtertje reageerde destijds pánisch op bloed, pánisch op insecten en kleine ruimtes, ook uitscheiding zoals ontlasting vond zij doodeng . De paragnoste vertelde mij dat mijn dochter in een vorig leven een amerikaanse soldaat was geweest die in Vietnam gevangen was gehouden in bamboe kooien,gemarteld is en op gegeten is geworden door vleesetende insecten. Volgens haar moet mijn dochter de meest gruwelijkheden mee gemaakt hebben.
Ik heb niets gezegd tegen mijn dochter over de bevindingen van de paragnoste en heb gewoon wel via de reguliere lijn psychische hulp voor haar angsten gezocht. Toen ik ongeveer tien jaar geleden een docu zag op discovery channel over de vietnamese oorlog, riep ik mijn dochter erbij.
Zodra zij bepaalde beelden zag, (die nog niet eens schokkend waren), wilde ze al weg, raakte zonder directe reden volledig in paniek. Zonder pardon somde ze allerlei dingen op die daar gebeurd waren en die ze absoluut niet kón weten en ze schrok er zelf van. Mijn dochter was sinds haar zesde jaar redelijk van haar angsten af en we hebben het er sindsdien ook niet meer over gehad,dus ik vond dit heel opmerkelijk.
Zo kan ik genoeg andere dingen vertellen waardoor het voor onomstotelijk vast staat dat er meer is. Dat bepaalde mensen onderliggende trauma's kunnen hebben die van invloed zijn in hun dagelijkse leven staat voor mij vast.
Hoe anderen dit ervaren dat moet ieder voor zich weten, als ik iemand verder kan helepn dan met alle liefde, maar als ik iemande niet kan helpen, dan zal ik ook niet doormodderen. Ik wil daar wel zuiver en eerlijk in blijven en uiteraard met alle respect voor elkaars mening en ideeën.
Poehee, ik kan beter een aparte topic openen
Wel heerlijk te lezen dat er zoveel goede adviezen gegeven worden en dat er ook wel kritisch naar elkaar gekeken kan worden.
Ik vind dat ook niet verkeerd,op die manier leer je veel van elkaar
Toppie!
Groetjes 10
dinsdag 8 september 2009 om 16:10
Ja lijkt me leuk en ik wil dat best doen, maar ik zal mijn bevindingen dan pas wel ná toestemming van diegene die mij benaderd heeft op het forum plaatsen.
Ik gooi liever niet ongevraagd hun hele hebben en houwe op het forum, want ik kan me voorstellen dat bepaalde dingen ook gevoelig kunnen zijn.
Verder ben ik niet alleswetend, ik doe mijn best. Als ik dingen doorkrijg prima, zo niet dan ga ik dat ook niet afdwingen. Nogmaals wil daar zuiver in blijven.
Uiteraard wil ik de nuchteren onder ons ( ben zelf in het dagelijkse leven ook vrij nuchter hoor ) trachten te overtuigen dat er meer is tussen hemel en aarde en wie weet komen er wel meer verhalen los.
Ik ga nog even nadenken over hoe ik de topic wil gaan vormgeven, maar kom er zeker op terug. Ben zelf ook benieuwd naar wat het gaat worden.
Liefs 10
Ik gooi liever niet ongevraagd hun hele hebben en houwe op het forum, want ik kan me voorstellen dat bepaalde dingen ook gevoelig kunnen zijn.
Verder ben ik niet alleswetend, ik doe mijn best. Als ik dingen doorkrijg prima, zo niet dan ga ik dat ook niet afdwingen. Nogmaals wil daar zuiver in blijven.
Uiteraard wil ik de nuchteren onder ons ( ben zelf in het dagelijkse leven ook vrij nuchter hoor ) trachten te overtuigen dat er meer is tussen hemel en aarde en wie weet komen er wel meer verhalen los.
Ik ga nog even nadenken over hoe ik de topic wil gaan vormgeven, maar kom er zeker op terug. Ben zelf ook benieuwd naar wat het gaat worden.
Liefs 10
