Relatie zit helemaal vast..

Lieve allemaal,

Ik weet even niet meer wat ik moet, en omdat jullie me in een eerder topic al hebben geholpen roep ik opnieuw jullie hulp in! Weet niet zo goed waar ik moet beginnen maar zal proberen het verhaal niet te lang te maken. Ik (vrouw, 26) heb een relatie van ca 4,5 jaar (man, 25), waarvan we 3 jaar samenwonen. Al een hele tijd gaat er wat 'vaag geklaag' over en weer, van mijn kant over zijn aandeel in het huidhouden (bijna geen) en van zijn kant het gebrek aan lichamelijk contact, met name seks. Ik moet ook toegeven dat de zin in seks van mijn kant wel minder is geworden ten opzichte van het begin van de relatie. Ruzies hadden we weinig, alleen wat gekibbel hier en daar. Deze rechte lijn is vooral de laatste weken keihard aan het dalen. Het lijkt wel alsof we niet meer kunnen praten, totaal niet.



Mijn vriend lijkt de laatste tijd niet happy meer in de relatie, en als ik dan aan hem vraag wat er is krijg ik geen antwoord of hij maakt er een grapje van. Het zou te maken kunnen hebben met mijn reisplannen volgend jaar (waar mijn eerdere topic over ging). Maar als ik vraag of het daar mee te maken heeft, geen antwoord, of hij ontwijkt het of maakt er een grapje van ("*mijn naam* gaat op reis en blijft dan hangen met een backpacker" zegt hij wel eens). Ik heb op verschillende manieren geprobeerd met hem te praten, rustig, niet aanvallend en begripvol. Maar niks werkt. Toen ik gister weer een poging deed zei hij zelfs "wij praten niet" en ging vervolgens met zijn koptelefoon op zitten muziek luisteren. Ik heb aangegeven dat ik het op deze manier niet volhoud, dat er iets moet gebeuren. Ik heb gezegd dat ik hem niet kwijt wil, en bereid ben om aan de relatie te werken. Als reactie daarop kreeg ik te horen dat we dat al eerder hebben geprobeerd en dat het niet werkte. Ook heb ik hem gevraagd wat hij wil, verder met de relatie of niet. Hij geeft wel aan niet uit elkaar te willen. Maar op één of andere manier krijg ik niks uit hem, wat hij voelt, wat hij wil, waar hij mee zit.



Daar komt bij dat hij elke dag uren zit te msn-en met een vrouwelijke collega. Ik heb hem gevraagd of daar iets achter zit, maar volgens hem is het puur platonisch (waarop hij zei dat het tussen ons inmiddels ook platonisch is geworden). Nu ben ik in onze relatie vrijwel nooit jaloers geweest, maar het kwetst me diep dat hij aan haar wel aandacht besteed. Ik voel me genegeerd. Ik ben al een paar keer in tranen uitgebarsten bij hem (en nu begin ik weer:( ), maar het lijkt hem niks te doen. Zojuist vroeg ik hem nog, wanneer we nou eens gaan praten over ons. Antwoord: "er valt niks om over te praten".



Ondertussen kan ik wel gillen, ik voel me kut en ik word er helemaal gek van. Weet van gekkigheid soms niet meer wat ik moet doen, vrolijk zijn, boos zijn, verdrietig zijn..

Heb er al aan gedacht om een paar dagen weg te gaan, bij een vriendin logeren. Maar dat zie ik eigenlijk ook niet zitten.

Hopelijk hebben jullie tips, soortgelijke ervaringen.. alles is welkom..

quote:blijfgewoonbianca schreef op 07 september 2009 @ 19:17:

Wat zou hij kunnen bedoelen met 'wij praten niet"?



Krijgt hij de ruimte om zijn verhaal te doen, neem jij zijn mening serieus, zijn jullie van de gulden middenweg of is alles zwart of wit, overtroef jij hem in een gesprek, ga jij altijd huilen, worden gesprekken ruzies, worden altijd dezelfde dingen besproken (zeuren ) , krijgt hij hele verhandelingen over wat hij allemaal verkeerd doet of niet doet, zeg jij op alles wat hij zegt " nietus/jamaar "?Mijn vriend en ik zijn allebei defensief ingesteld, dus we willen beide ons punt héél graag duidelijk maken. Dat uit zich dan in "ja maar toen deed jij dit, en dat.." Daar maak ik mij ook schuldig aan, dit probleem ligt dus aan beide kanten. We zijn ook sterren in het telkens benoemen van elkaars 'zwakke punten'. "jij doet geen reet in huis" van mijn kant, en "we zijn net broer en zus" van zijn kant. Dan loopt het al snel vast natuurlijk. Dit, in combinatie met zijn reactie op mijn reisplannen, heeft mij mijn ogen doen openen dat er iets moet gebeuren. Ik ben alleen bang dat hij zoiets heeft van ja, komt ze nu mee... En ja, die gesprekken met die collega, soms komen de klauwen omhoog en wil ik hem achter die pc wegrammen en schreeuwen hallo! wie is nu belangrijker? Ik ben huiverig om er iets over te zeggen though, aangezien ik in deze situatie al eerder het stempel jaloers heb gekregen.

Bedankt iedereen voor jullie lieve reacties tot nu toe Constructief ruzie maken, haha, da's ook een kunst natuurlijk. Op dit moment heb ik ook liever ruzie dan helemaal niet met elkaar communiceren. En ja, ik ben ook jaloers moet ik toegeven, telkens als ik vanaf de bank het msn plaatje zie van dat wijf wil ik haar bijna door die pc heenslaan en roepen dat ze d'r eigen vent moet zoeken. Maar dat is een hersenspinsel natuurlijk, want het ligt niet aan een derde partij, het ligt aan ons. Misschien moet ik het ook gewoon zeggen tegen hem, ik ben jaloers om het contact wat je wel met haar hebt en met mij niet.. Bianca, je eerdere opmerking over dat het deels een test is, kan ik me ook goed in vinden. Het is nu ook zo dat ik degene ben die wanhopige pogingen doet om het goed te krijgen. Het klinkt raar maar misschien doet het hem goed om te merken dat ik wanhopig ben.

Oh en Tine, bedankt voor je aanbod, is heel lief van je! Mocht ik behoefte hebben aan een consult, dan mail ik je.

quote:blijfgewoonbianca schreef op 07 september 2009 @ 20:10:

Zhu, kun je je ook indenken wat geen zin in sex van jouw kant bij hém voor gedachtes op kan roepen?Ja, ik kan me wel voorstellen dat hij zich daardoor afgewezen voelt. Een beetje zoals ik me nu ook voel. Het kan dus zijn dat hij daar op deze manier op reageert, om mij hetzelfde te laten voelen. En weet je, dat vind ik nog best begrijpelijk ook. Ik weet alleen niet goed wat ik eraan kan doen, zin maken gaat ook niet zomaar. Ik probeer nu het beste te laten zien door aan te geven dat ik hem niet kwijt wil, en aan onze relatie wil werken.

quote:blijfgewoonbianca schreef op 07 september 2009 @ 20:33:

[...]





Zou wel heel zuur zijn als hij het idee heeft dat jij eraan werkt als je A zou doen , terwijl jij heel hard B doet omdat dat jouw manier is om te laten zien dat jij er aan werkt.



Jij wil constant praten.... niks mis mee, alssssssssss hij het tenminste niet als zeuren ervaart.

Jij wil geen sex, hoogstwaarschijnlijk mede omdat de relatie niet lekker loopt. Hij vindt misschien dat de relatie stroef loopt OMDAT er niet gesext wordt.



Zie je hoe goede bedoelingen heel verkeerd opgevat en uitgelegd kunnen worden?Ik denk dat je (helaas) gelijk hebt. Waarschijnlijk hebben we een tegenovergestelde oorzaak-gevolg beleving. In dat geval zou het alternatief voor praten het vaker initiatief nemen tot sex zijn. Ik vraag me af of andere issues (reizen, huishouden, collega's..) daar ook mee samenhangen.