Relaties
alle pijlers
Relatieproblemen ( veel te lang verhaal) help me alsjeblieft
maandag 12 januari 2009 om 23:30
Eigenlijk weet ik niet goed waar ik moet beginnen.....
Zit met een gevoel en het gaat maar niet weg. Het gaat over mijn relatie van bijna 2 jaar waarvan we nu ruim een half jaar samenwonen. We hebben al een tijdje enorme geldzorgen en het is elke maand weer de touwtjes aan elkaar vast knopen om rond te komen, laat staan dat er wat extra’s is voor leuke dingen.
Het zijn gewoon een aantal problemen en daardoor irritaties waar ik ontzettend tegenaan loop en waarvan ik niet meer weet hoe ik er mee om moet gaan....Het houdt me dag en nacht bezig en ik irriteer me gewoon terwijl ik zo graag wil dat hij anders doet...
1. Hij zit elke dag achter de computer, zit daar maar wat. Vanaf dat hij wakker wordt tot ongeveer 8 uur ‘savonds en dat wil hij moe met mij op de bank liggen...(enige tijd samen!!)
2. Als er overdag al iemand komt is het zijn beste vriend, die woont hier tegenwoordig bijna. Belt ons soms gewoon uit bed en zit hier soms de hele dagen en kijkt mij soms weg omdat hij dan eigenlijk wil stappen met mijn vriend maar het niet durft te zeggen om mij.
3. Ik moet alles in het huishouden én de financien alleen doen.
4. In het weekend heeft hij nooit tijd om wat leuks te doen want dan moet hij werken en is hij druk met voorbereiden overdag.
5. Doordeweeks wil hij alleen nog maar met mij op de bank hangen.
6. We ondernemen nooit meer wat leuks, hij vind het wel prima zo en vind op de bank dvdtje kijken genoeg.
7. We hebben al maanden geldzorgen, maar meneer gaat wel gewoon stappen en zuipen voor 50-100 euro. Als ik er wat van zeg is het niet best, dus daar ben ik 2 weken geleden mee gestopt. Sindsdien gaat ie van 1 keer per 3 weken, 2 keer per week de stad in.
8. Als ik wil praten wordt hij al boos voordat ik duidelijk heb kunnen maken waar ik mee zit.
9. Als hij me dingen belooft, komt hij die beloftes gewoon niet na.( van eerder thuis komen tot beloven mij ook een keer te verwennen en mee te helpen alles weer op orde te krijgen)
10. Elke keer als hij gaat stappen met een vriend is hij pas na 6 uur, soms pas half 8 s ochtends knetterlam thuis, niet gewoon even gezellig biertje en om 3 uur lekker thuis zijn.
11. Nog nooit heb ik een cadeautje van hem gekregen, alleen toen we een paar maanden wat hadden een keer een bos rozen. Nooit krijg ik écht waardering, zo voelt het. Ook al zegt hij dat hij het niet zo bedoelt.
12. Ik sta altijd voor hem klaar, maar krijg er eigenlijk nooit iets voor terug. Hij is altijd lief voor me en behandelt me met respect, maar het voelt voor mij niet meer genoeg omdat ik hem zoveel geef. Ik zou zo graag verwend willen worden, verrast weet je wel....
Hij verwijt me dat ik altijd boos wordt als hij met iemand anders wat wil doen, maar ik heb het gevoel dat ik niets meer beteken voor hem omdat wij nooit wat ondernemen samen.
Ik kan niet doordringen tot hem dat het me niet gaat om dat hij wat met anderen wil doen, maar dat het er om gaat dat wij nooit wat doen en dat ondertussen hij wel met anderen dingen onderneemt en dan meteen buiten proportie, nooit normaal....
Het steekt me dat de pc ongeveer 4 keer zoveel tijd krijgt als ik.
Het doet me heel erg veel pijn de dingen die hij doet en daarom schrijf ik hier ook. Als we dan samen zijn en hij is lief voor me( want dat kan hij als de beste, lief zijn) dan vind ik het ook wel best en denk ik “ik moet me ook niet aanstellen, ik moet hem ook zijn vrijheid gunnen”
Maar hoeveel vrijheid moet je iemand uiteindelijk geven, moet ik dan alles altijd maar accepteren, van elke dag achter de pc, tot ‘snachts tot diep in de nacht stappen, lam zijn en de volgende dag als we samen vrij zijn weer eens moe zijn......
Ik weet niet meer wat ik moet doen, hou echt heel erg veel van hem, maar ik kan het niet meer op deze manier. Voel me eenzaam en denk soms echt wat moet ik ermee.
Heb mezelf voorgenomen hem deze week de hele week te laten gaan, wat hij ook maar gaat doen, nergens over zeuren en alles ok vinden. Ik zeg nergens wat van. Vandaag begonnen en vanavond kwam ik thuis had hij afgewassen, de was gedaan, bed verschoont, ja zelfs de koelkast schoongemaakt. Maar ja, voordat ik weg ging was ie dan ook tegen mij uit gevallen dat er geen geld was. ( hij verweet me dat IK hier wilde wonen) Toen ben ik boos weggelopen dus denk dat dit een goedmakertje was. En nu is hij met zijn vriend op stap gegaan....
Heb niks gezegd, alleen veel plezier, vrolijk gebleven en me aan mijn deal met mezelf gehouden, eens kijken hoe lam hij vannacht weer thuis komt....
Zit met een gevoel en het gaat maar niet weg. Het gaat over mijn relatie van bijna 2 jaar waarvan we nu ruim een half jaar samenwonen. We hebben al een tijdje enorme geldzorgen en het is elke maand weer de touwtjes aan elkaar vast knopen om rond te komen, laat staan dat er wat extra’s is voor leuke dingen.
Het zijn gewoon een aantal problemen en daardoor irritaties waar ik ontzettend tegenaan loop en waarvan ik niet meer weet hoe ik er mee om moet gaan....Het houdt me dag en nacht bezig en ik irriteer me gewoon terwijl ik zo graag wil dat hij anders doet...
1. Hij zit elke dag achter de computer, zit daar maar wat. Vanaf dat hij wakker wordt tot ongeveer 8 uur ‘savonds en dat wil hij moe met mij op de bank liggen...(enige tijd samen!!)
2. Als er overdag al iemand komt is het zijn beste vriend, die woont hier tegenwoordig bijna. Belt ons soms gewoon uit bed en zit hier soms de hele dagen en kijkt mij soms weg omdat hij dan eigenlijk wil stappen met mijn vriend maar het niet durft te zeggen om mij.
3. Ik moet alles in het huishouden én de financien alleen doen.
4. In het weekend heeft hij nooit tijd om wat leuks te doen want dan moet hij werken en is hij druk met voorbereiden overdag.
5. Doordeweeks wil hij alleen nog maar met mij op de bank hangen.
6. We ondernemen nooit meer wat leuks, hij vind het wel prima zo en vind op de bank dvdtje kijken genoeg.
7. We hebben al maanden geldzorgen, maar meneer gaat wel gewoon stappen en zuipen voor 50-100 euro. Als ik er wat van zeg is het niet best, dus daar ben ik 2 weken geleden mee gestopt. Sindsdien gaat ie van 1 keer per 3 weken, 2 keer per week de stad in.
8. Als ik wil praten wordt hij al boos voordat ik duidelijk heb kunnen maken waar ik mee zit.
9. Als hij me dingen belooft, komt hij die beloftes gewoon niet na.( van eerder thuis komen tot beloven mij ook een keer te verwennen en mee te helpen alles weer op orde te krijgen)
10. Elke keer als hij gaat stappen met een vriend is hij pas na 6 uur, soms pas half 8 s ochtends knetterlam thuis, niet gewoon even gezellig biertje en om 3 uur lekker thuis zijn.
11. Nog nooit heb ik een cadeautje van hem gekregen, alleen toen we een paar maanden wat hadden een keer een bos rozen. Nooit krijg ik écht waardering, zo voelt het. Ook al zegt hij dat hij het niet zo bedoelt.
12. Ik sta altijd voor hem klaar, maar krijg er eigenlijk nooit iets voor terug. Hij is altijd lief voor me en behandelt me met respect, maar het voelt voor mij niet meer genoeg omdat ik hem zoveel geef. Ik zou zo graag verwend willen worden, verrast weet je wel....
Hij verwijt me dat ik altijd boos wordt als hij met iemand anders wat wil doen, maar ik heb het gevoel dat ik niets meer beteken voor hem omdat wij nooit wat ondernemen samen.
Ik kan niet doordringen tot hem dat het me niet gaat om dat hij wat met anderen wil doen, maar dat het er om gaat dat wij nooit wat doen en dat ondertussen hij wel met anderen dingen onderneemt en dan meteen buiten proportie, nooit normaal....
Het steekt me dat de pc ongeveer 4 keer zoveel tijd krijgt als ik.
Het doet me heel erg veel pijn de dingen die hij doet en daarom schrijf ik hier ook. Als we dan samen zijn en hij is lief voor me( want dat kan hij als de beste, lief zijn) dan vind ik het ook wel best en denk ik “ik moet me ook niet aanstellen, ik moet hem ook zijn vrijheid gunnen”
Maar hoeveel vrijheid moet je iemand uiteindelijk geven, moet ik dan alles altijd maar accepteren, van elke dag achter de pc, tot ‘snachts tot diep in de nacht stappen, lam zijn en de volgende dag als we samen vrij zijn weer eens moe zijn......
Ik weet niet meer wat ik moet doen, hou echt heel erg veel van hem, maar ik kan het niet meer op deze manier. Voel me eenzaam en denk soms echt wat moet ik ermee.
Heb mezelf voorgenomen hem deze week de hele week te laten gaan, wat hij ook maar gaat doen, nergens over zeuren en alles ok vinden. Ik zeg nergens wat van. Vandaag begonnen en vanavond kwam ik thuis had hij afgewassen, de was gedaan, bed verschoont, ja zelfs de koelkast schoongemaakt. Maar ja, voordat ik weg ging was ie dan ook tegen mij uit gevallen dat er geen geld was. ( hij verweet me dat IK hier wilde wonen) Toen ben ik boos weggelopen dus denk dat dit een goedmakertje was. En nu is hij met zijn vriend op stap gegaan....
Heb niks gezegd, alleen veel plezier, vrolijk gebleven en me aan mijn deal met mezelf gehouden, eens kijken hoe lam hij vannacht weer thuis komt....
vrijdag 16 januari 2009 om 17:47
quote:misslow schreef op 15 januari 2009 @ 22:35:
Hallo iedereen,
Even een update: Ineens kwam mijn vriend met de mededeling er al sinds maandag over te denken om er mee te stoppen, omdat voor hem het vlammetje helemaal op is. Het rare is dat hij nog niet 1 keer gevochten heeft voor ons en het dan toch logisch is dat iets doodbloed.
Uiteindelijk heel goed gepraat en van beide kanten ook heel eerlijk geweest en uiteindelijk kwam hij tot de conclusie teveel van me te houden om er mee te stoppen, we hebben nog een fijne avond gehad en ik dacht dat het vandaag allemaal ok was, want hij heeft me tot 4 keer toe vandaag vastgepakt en gezegd dat ik me geen zorgen moest maken....
Ben je ook zo eerlijk geweest over wat jou dwars zit? Jij hoeft geen zorgen te maken, hoe zit het met hem? Is het niet zo dat hij zich juist heel erg zorgen moet maken....? Vanavond ineens een smsje toen ik op mijn werk was "ga je vanavond ook op stap? want die vriend wil graag de stad in"
Ik zo nee, ga niet op stap, ben zo vrij...
Stuurt ie terug met de vraag of ik het ok vind als hij weg gaat?
Dus ik stuur terug tsja, jammer....
Stuurt ie jij kan toch ook de stad in gaan?
Ik stuur terug, ik kijk wel even....
Waarom ben je zo onduidlijk. Zeg gewoon dat het belachelijk is dat hij geld gaat uit geven met stappen met een vriend terwijl jullie thuis elk dubbeltje om moeten draaien.
Reageert niet meer en ik kom thuis, is ie al weg!!
Bel ik hem, reageert ie met, bel je zo!
Bel hem kwartier later terug en heb hem gezegd dat het voor mij niet leuk is dat ie nu weer weg gaat, terwijl we gister dat gesprek hebben gehad, dat ie er dan nu voor kiest om weg te gaan.
En dan zegt hij "voor mij is het prima, ik wil gewoon bier drinken, voel me ook kut en je weet hoe ik dan ben"
Hij maakt zich blijk baar niet genoeg zorgen.... en denkt dat hij het allemaal nog kan maken .
En daar zit ik weer alleen...... het is toch niet eerlijk, of stel ik me nu aan met mijn gejank hier voor de pc?
Komt ie vanacht weer helemaal lam thuis....
Hallo iedereen,
Even een update: Ineens kwam mijn vriend met de mededeling er al sinds maandag over te denken om er mee te stoppen, omdat voor hem het vlammetje helemaal op is. Het rare is dat hij nog niet 1 keer gevochten heeft voor ons en het dan toch logisch is dat iets doodbloed.
Uiteindelijk heel goed gepraat en van beide kanten ook heel eerlijk geweest en uiteindelijk kwam hij tot de conclusie teveel van me te houden om er mee te stoppen, we hebben nog een fijne avond gehad en ik dacht dat het vandaag allemaal ok was, want hij heeft me tot 4 keer toe vandaag vastgepakt en gezegd dat ik me geen zorgen moest maken....
Ben je ook zo eerlijk geweest over wat jou dwars zit? Jij hoeft geen zorgen te maken, hoe zit het met hem? Is het niet zo dat hij zich juist heel erg zorgen moet maken....? Vanavond ineens een smsje toen ik op mijn werk was "ga je vanavond ook op stap? want die vriend wil graag de stad in"
Ik zo nee, ga niet op stap, ben zo vrij...
Stuurt ie terug met de vraag of ik het ok vind als hij weg gaat?
Dus ik stuur terug tsja, jammer....
Stuurt ie jij kan toch ook de stad in gaan?
Ik stuur terug, ik kijk wel even....
Waarom ben je zo onduidlijk. Zeg gewoon dat het belachelijk is dat hij geld gaat uit geven met stappen met een vriend terwijl jullie thuis elk dubbeltje om moeten draaien.
Reageert niet meer en ik kom thuis, is ie al weg!!
Bel ik hem, reageert ie met, bel je zo!
Bel hem kwartier later terug en heb hem gezegd dat het voor mij niet leuk is dat ie nu weer weg gaat, terwijl we gister dat gesprek hebben gehad, dat ie er dan nu voor kiest om weg te gaan.
En dan zegt hij "voor mij is het prima, ik wil gewoon bier drinken, voel me ook kut en je weet hoe ik dan ben"
Hij maakt zich blijk baar niet genoeg zorgen.... en denkt dat hij het allemaal nog kan maken .
En daar zit ik weer alleen...... het is toch niet eerlijk, of stel ik me nu aan met mijn gejank hier voor de pc?
Komt ie vanacht weer helemaal lam thuis....
vrijdag 16 januari 2009 om 18:11
JEETJEMINA misslow,
ik krijg er kippevel van.
Mijn ex sinds 1 dag deed ook zo.
Grote bek en gemene dingen zeggen als ie gezopen had, en zielig doen als ie weer bij zijn positieven kwam.
Dit houdt nooit meer op hoor, je kan niet vechten tegen alcohol, want de alcohol maakt korte metten met jou.
Ik weet dat je niet wilt stoppen, maar ik ben bang dat als je niet stopt, je depressief wordt en meegetrokken wordt in zijn ellende.
Dieper en dieper en dieper....
Ik weet echt hoe je je voelt, lees anders mijn topic.
Tranen met tuiten en bijna levensmoe terwijl ik een dochter van 7 maanden heb. Ik bedoel wij, maar ik heb uiteraard de verantwoordelijkheid.
Meisje meisje praat met je ouders, en vlucht!
Geloof me, je voelt je snel beter.
Uiteindelijk zullen jullie toch uit elkaar klappen, want e rkomt een moment dat je het niet meer aankan, en niet meer pikt!
Mensen die verslaafd zijn, denken alleen aan zichzelf en aan niemand niemand anders hoe veel je ook voor hem doet en hoe lief je ook voor hem bent. Je bent hem wel waard maar je verdient hem niet, omdat JIJ BETER VERDIENT!
Kan je niet tijdelijk naar je ouders? Geld sparen en iets van jezelf opbouwen. Verlaat het zinkende schip, want oh je gaat verzuipen, en omdat hij toch al bezopen is, heeft hij er geen last van.
Kop op komop voor jezelf en kies voor je eigen geluk, hij maakt jou niet gelukkig, en van hem houden maakt jou ook niet gelukkig, Ik kan nog wel door blijven schrijven, maar ik hou maar ruimte over voor anderen, Kijk diep in je hart en neem de beslissing waarvan je weet dat het de enige is.
En anders komt de dag vanzelf wel dat je zo hard bent geworden, dat je de beslissing alsnog neemt, maar dan ben je heel wat maanden of jaren en tranen en problemen en schulden en ruzies verder.
ik krijg er kippevel van.
Mijn ex sinds 1 dag deed ook zo.
Grote bek en gemene dingen zeggen als ie gezopen had, en zielig doen als ie weer bij zijn positieven kwam.
Dit houdt nooit meer op hoor, je kan niet vechten tegen alcohol, want de alcohol maakt korte metten met jou.
Ik weet dat je niet wilt stoppen, maar ik ben bang dat als je niet stopt, je depressief wordt en meegetrokken wordt in zijn ellende.
Dieper en dieper en dieper....
Ik weet echt hoe je je voelt, lees anders mijn topic.
Tranen met tuiten en bijna levensmoe terwijl ik een dochter van 7 maanden heb. Ik bedoel wij, maar ik heb uiteraard de verantwoordelijkheid.
Meisje meisje praat met je ouders, en vlucht!
Geloof me, je voelt je snel beter.
Uiteindelijk zullen jullie toch uit elkaar klappen, want e rkomt een moment dat je het niet meer aankan, en niet meer pikt!
Mensen die verslaafd zijn, denken alleen aan zichzelf en aan niemand niemand anders hoe veel je ook voor hem doet en hoe lief je ook voor hem bent. Je bent hem wel waard maar je verdient hem niet, omdat JIJ BETER VERDIENT!
Kan je niet tijdelijk naar je ouders? Geld sparen en iets van jezelf opbouwen. Verlaat het zinkende schip, want oh je gaat verzuipen, en omdat hij toch al bezopen is, heeft hij er geen last van.
Kop op komop voor jezelf en kies voor je eigen geluk, hij maakt jou niet gelukkig, en van hem houden maakt jou ook niet gelukkig, Ik kan nog wel door blijven schrijven, maar ik hou maar ruimte over voor anderen, Kijk diep in je hart en neem de beslissing waarvan je weet dat het de enige is.
En anders komt de dag vanzelf wel dat je zo hard bent geworden, dat je de beslissing alsnog neemt, maar dan ben je heel wat maanden of jaren en tranen en problemen en schulden en ruzies verder.
anoniem_79227 wijzigde dit bericht op 16-01-2009 18:13
Reden: spelfout
Reden: spelfout
% gewijzigd
zaterdag 17 januari 2009 om 11:24
Er mankeert idd ook wel het een en ander aan jouw communicatie. (En aan mijn typvaardigheden)
Hij vraagt of je meer gaat de stad in. Hij wil dus wel samen met jou zijn, maar dan "gezellig"in de kroeg en niet thuis op de bank. Ik zie daarin niet dat hij jou niet belangrijk vind. In zijn ogen eigenlijk meer dat jij hem niet zo belangrijk vind, want jij wilt geen moeite doen om gezellig met hem op stap te gaan.
Dan moet je dus id duidelijk zeggen wat je vind en wilt: Dus niet "ik zie wel" Wat in zijn ogen vooral een teken van desinteresse is.
Maar Of: leverd, we kunnen het ons fiancieel eigenlijk niet veroorloven , dsu ik heb liever dat we samen thuis iets leuks gaan doen. dan haal ik wel een paar biertjes bij de supermakrt, hoe vind je dat?
Of Ja leuk, het is al eeuwen geleden dat we samen lenkker in de kroeg hebben gezeten, ik trek ff iets leuks aan en ik kom.
In plaats daarvan trek jij de conclusie dat ie liever in de kroeg zit. Hiuj belt nog of ie echt naar huis moet komen. Enb weer doe je vaag en zeg je niet duidelijk wat je ervan bvind en war het op staat. Jij zegt "ik vind het goed als je over 1,5 uur naar huis komt. terwijl je eigelijk vind dat ie wel meteen moet komen, omdat je wilt dat ie bij jou is.
Hij zegt "je kent me ytoch, dat doe ik niet". En idd je kent m toch. Je huidige aanpak werkt niet, dus wordt t tijd voor een nieuwe strategie. Manen zijn hel slecht in het opakken van hints. Jij moet dus stoppen met zelf vaag zijn en duidelijk zeggen wat je wilt en van m verwacht. Dus als ie belt "ga je mee"dan zegt je dus Aj of Nee en ik vind dat jij ook niet moet gaan. Verwacht niet dat hij "toch zou moeten snappen dat je m thuis verwacht naa zo'n gesprek". dat gebeurt niet. Zijn blijk van liefde is jou meevragen.
Hij vraagt of je meer gaat de stad in. Hij wil dus wel samen met jou zijn, maar dan "gezellig"in de kroeg en niet thuis op de bank. Ik zie daarin niet dat hij jou niet belangrijk vind. In zijn ogen eigenlijk meer dat jij hem niet zo belangrijk vind, want jij wilt geen moeite doen om gezellig met hem op stap te gaan.
Dan moet je dus id duidelijk zeggen wat je vind en wilt: Dus niet "ik zie wel" Wat in zijn ogen vooral een teken van desinteresse is.
Maar Of: leverd, we kunnen het ons fiancieel eigenlijk niet veroorloven , dsu ik heb liever dat we samen thuis iets leuks gaan doen. dan haal ik wel een paar biertjes bij de supermakrt, hoe vind je dat?
Of Ja leuk, het is al eeuwen geleden dat we samen lenkker in de kroeg hebben gezeten, ik trek ff iets leuks aan en ik kom.
In plaats daarvan trek jij de conclusie dat ie liever in de kroeg zit. Hiuj belt nog of ie echt naar huis moet komen. Enb weer doe je vaag en zeg je niet duidelijk wat je ervan bvind en war het op staat. Jij zegt "ik vind het goed als je over 1,5 uur naar huis komt. terwijl je eigelijk vind dat ie wel meteen moet komen, omdat je wilt dat ie bij jou is.
Hij zegt "je kent me ytoch, dat doe ik niet". En idd je kent m toch. Je huidige aanpak werkt niet, dus wordt t tijd voor een nieuwe strategie. Manen zijn hel slecht in het opakken van hints. Jij moet dus stoppen met zelf vaag zijn en duidelijk zeggen wat je wilt en van m verwacht. Dus als ie belt "ga je mee"dan zegt je dus Aj of Nee en ik vind dat jij ook niet moet gaan. Verwacht niet dat hij "toch zou moeten snappen dat je m thuis verwacht naa zo'n gesprek". dat gebeurt niet. Zijn blijk van liefde is jou meevragen.
zaterdag 17 januari 2009 om 11:27
Ik neem aan dat zij niet getrouwd zijn oid dus wanneer zij de financiën laat escaleren is hij verantwoordelijk voor zijn eigen bedrijfje en de gemaakte kosten. Zij is bij hem in komen wonen (als ik het goed heb begrepen) dus staat de huur van de woning cq de hypotheek op zijn naam. Laat de aanmaningen en herinneringen maar eens binnen komen zodat hij kan zien wat zij allemaal voor hem opknapt. Dat is wat ik bedoel met escaleren.
zondag 18 januari 2009 om 03:27
quote:Courage schreef op 18 januari 2009 @ 01:07:
Misslow woont samen met een alcoholist en dan weet je dat je soms niet direct 'nee' moet zeggen om escalaties te voorkomen. Waar komt dit vandaan? Als er iemand begrenzing nodig heeft, dan is het wel een (alcohol-)verslaafde. Om de hete brij heen draaien wekt verwarring en biedt " ruimte' om te gaan lopen klooien (hij). Dus wat er ook gebeurt, en hoe bang je ook bent, wees in vredesnaam duidelijk. Zachte heelmeesters, stinkende wonden.
Misslow woont samen met een alcoholist en dan weet je dat je soms niet direct 'nee' moet zeggen om escalaties te voorkomen. Waar komt dit vandaan? Als er iemand begrenzing nodig heeft, dan is het wel een (alcohol-)verslaafde. Om de hete brij heen draaien wekt verwarring en biedt " ruimte' om te gaan lopen klooien (hij). Dus wat er ook gebeurt, en hoe bang je ook bent, wees in vredesnaam duidelijk. Zachte heelmeesters, stinkende wonden.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zondag 18 januari 2009 om 13:09
Hallo misslow,
Je verhaal is erg herkenbaar voor mij! Ik heb ook continu het gevoel dat ik heel veel energie in onze relatie steek en hij eigenlijk helemaal niet. Ook ik woon samen met mijn vriend in een koophuis, nu zo'n 3 jaar. Iedere keer probeer ik mijn vriend duidelijk te maken dat ik wil dat hij zich anders gaat gedragen maar geloof me iemand persoonlijkheid veranderen gaat je niet lukken! Ik ben dit namelijk al 6,5 jaar aan het proberen...Het punt is gewoon dat het vreselijk moeilijk is om de knoop door te hakken en de relatie te beeindigen. Als is daar aan denk en wat ik allemaal overhoop haal wordt ik al gek van verdriet dus blijf ik maar bij hem om te voorkomen dat ik me zo gaat voelen. Ook is het moeilijk omdat je na zoveel jaar veel van hem houd, van alles hebt opgebouwd ( denk aan jullie huis ) en hij regelmatig toch lief voor je is, dit is heel moeilijk om op te geven maar als je denkt aan de toekomst..wordt je dan gelukkig met zo'n man??? Ik weet in mijn geval dat het niet zo is daarom ben ik iedere dag een beetje moed aan het verzamelen om bij hem weg te gaan ik denk dat dit voor jou ook het beste is! Heel veel sterkte ermee xx
Je verhaal is erg herkenbaar voor mij! Ik heb ook continu het gevoel dat ik heel veel energie in onze relatie steek en hij eigenlijk helemaal niet. Ook ik woon samen met mijn vriend in een koophuis, nu zo'n 3 jaar. Iedere keer probeer ik mijn vriend duidelijk te maken dat ik wil dat hij zich anders gaat gedragen maar geloof me iemand persoonlijkheid veranderen gaat je niet lukken! Ik ben dit namelijk al 6,5 jaar aan het proberen...Het punt is gewoon dat het vreselijk moeilijk is om de knoop door te hakken en de relatie te beeindigen. Als is daar aan denk en wat ik allemaal overhoop haal wordt ik al gek van verdriet dus blijf ik maar bij hem om te voorkomen dat ik me zo gaat voelen. Ook is het moeilijk omdat je na zoveel jaar veel van hem houd, van alles hebt opgebouwd ( denk aan jullie huis ) en hij regelmatig toch lief voor je is, dit is heel moeilijk om op te geven maar als je denkt aan de toekomst..wordt je dan gelukkig met zo'n man??? Ik weet in mijn geval dat het niet zo is daarom ben ik iedere dag een beetje moed aan het verzamelen om bij hem weg te gaan ik denk dat dit voor jou ook het beste is! Heel veel sterkte ermee xx
maandag 19 januari 2009 om 00:50
Misslow, lees je eigen postings hier nog eens terug, maar doe dan net alsof jij het niet hebt geschreven maar een vriendin van je. Wat zou jij dan adviseren???
Kappen met deze relatie. Hoe ellendig het ook lijkt, je wordt niet gelukkig met deze klaploper, nooit. Natuurlijk vind hij alles prima omdat jij alles voor 'm doet. Je neemt genoegen met een kruimeltje aandacht en hij gaat gewoon z'n eigen gang.
Kies voor jezelf. Jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven en dit verdien je niet. Sterkte.
Kappen met deze relatie. Hoe ellendig het ook lijkt, je wordt niet gelukkig met deze klaploper, nooit. Natuurlijk vind hij alles prima omdat jij alles voor 'm doet. Je neemt genoegen met een kruimeltje aandacht en hij gaat gewoon z'n eigen gang.
Kies voor jezelf. Jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven en dit verdien je niet. Sterkte.
maandag 19 januari 2009 om 00:59
maandag 19 januari 2009 om 02:24
echt waar weet precies hoe jij je voelt, k heb namelijk precies het zelfde echt of jij mijn verhaal gewoon over heb genomen ofz..
het enige bij mij was dan dat het 4 jaar lang heeft geduurd waarvan ik er 1 heb samengewoond en k heb het nu ongeveer 1 maand geleden uitgemaakt...
maar k had het echt zo een studie en werken k had zelfs 2 baantjes ernaast, niet normaal...en hij werkte af en toe
het was nooit eerlijk maar dan praten wij weer, maakte hij beloftes of deed weer is wat in het huis en dan vergat ik het en dan laat je het naast j...en hij zei ook altijd hij vind het wel best hoe we het hebben..en tussen ons twee kwa gevoel klopte et ook alleen hij deed gewoon niet de moeite en ik wel,...k altijd...wij deden ook nooit wat leukss af en toe maar niet zoals in een normale relatie hoort weet je wel..
maar goed k heb et uitgemaakt k kon gewoon niet langer en k wist al een tijd lang dat het nie langer kon maar k wilde de waarheid niet onder ogen zien...ik had een bepaald beeld van ons als het ware een illusie...en daar moet j gewoon afstand van doen anders maak j je zelf gewoon gek...j moe gewoon tege j zelf zeggen k ben meer waard dan dit...k heb al da gezeik nie aan me hoofd nodig ik ben jong...
en weetje nu het uit is gaat het gewoon goed met me GEEEN ZORGEN AAN ME HOOFD, GEWOON ME HOOFD zit nie meer zo vol met altijd problemen over dingen die geen problemen horen te zijn...
k kan natuurlijk nie beslissen wat jij gaat doen maar voor mij was afstand nemen de beste stap..
het enige bij mij was dan dat het 4 jaar lang heeft geduurd waarvan ik er 1 heb samengewoond en k heb het nu ongeveer 1 maand geleden uitgemaakt...
maar k had het echt zo een studie en werken k had zelfs 2 baantjes ernaast, niet normaal...en hij werkte af en toe
het was nooit eerlijk maar dan praten wij weer, maakte hij beloftes of deed weer is wat in het huis en dan vergat ik het en dan laat je het naast j...en hij zei ook altijd hij vind het wel best hoe we het hebben..en tussen ons twee kwa gevoel klopte et ook alleen hij deed gewoon niet de moeite en ik wel,...k altijd...wij deden ook nooit wat leukss af en toe maar niet zoals in een normale relatie hoort weet je wel..
maar goed k heb et uitgemaakt k kon gewoon niet langer en k wist al een tijd lang dat het nie langer kon maar k wilde de waarheid niet onder ogen zien...ik had een bepaald beeld van ons als het ware een illusie...en daar moet j gewoon afstand van doen anders maak j je zelf gewoon gek...j moe gewoon tege j zelf zeggen k ben meer waard dan dit...k heb al da gezeik nie aan me hoofd nodig ik ben jong...
en weetje nu het uit is gaat het gewoon goed met me GEEEN ZORGEN AAN ME HOOFD, GEWOON ME HOOFD zit nie meer zo vol met altijd problemen over dingen die geen problemen horen te zijn...
k kan natuurlijk nie beslissen wat jij gaat doen maar voor mij was afstand nemen de beste stap..
maandag 19 januari 2009 om 14:10
quote:meds schreef op 19 januari 2009 @ 00:59:
ik begrijp er niks meer van, ben je nou bij je ouders? en is het nu uit? Hoe oud ben je eigenlijk, je bent zo afwachtend, je wacht op reacties van het forum of van smsjes van je vriend voordat je acties onderneemt. Ga eens nadenken over jouw zelfstandigheid en ga daaraan werken.
Natuurlijk wacht ik reacties van het forum af, ik schrijf mijn hele verhaal hier op en verwacht dan ook dat ik reacties krijg waar ik wat mee kan.
Dat de relatie niet meer lekker loopt en niet gezond is weet ik, dat ik het anders wil in mijn leven weet ik ook.... Alleen misschien zijn heel veel vrouwen hier op het forum zoals jij, waarschijnlijk erg zelfverzekerd, ik twijfel aan mezelf! Doe ik er goed aan het uit te maken, denk ik niet te negatief over hem eigenlijik....
Misschien zie ik het allemaal wel verkeerd door eigen onzekerheid!
Ja het liefst had ik alles voor mezelf en geen gezeik meer met een kerel die alles altijd doet zoals hij zelf wil.
Maar aan de andere kant is hij in zijn doen en laten wel lief voor me. Hij is alleen erg op zichzelf gericht.
Ben naar mijn ouders gegaan, dag daarna terug gegaan naar huis (moest werken etc.) daarna gaan werken en uiteindelijk hebben we nog niet gesproken maar gister wel een leuke dag gehad....
ik begrijp er niks meer van, ben je nou bij je ouders? en is het nu uit? Hoe oud ben je eigenlijk, je bent zo afwachtend, je wacht op reacties van het forum of van smsjes van je vriend voordat je acties onderneemt. Ga eens nadenken over jouw zelfstandigheid en ga daaraan werken.
Natuurlijk wacht ik reacties van het forum af, ik schrijf mijn hele verhaal hier op en verwacht dan ook dat ik reacties krijg waar ik wat mee kan.
Dat de relatie niet meer lekker loopt en niet gezond is weet ik, dat ik het anders wil in mijn leven weet ik ook.... Alleen misschien zijn heel veel vrouwen hier op het forum zoals jij, waarschijnlijk erg zelfverzekerd, ik twijfel aan mezelf! Doe ik er goed aan het uit te maken, denk ik niet te negatief over hem eigenlijik....
Misschien zie ik het allemaal wel verkeerd door eigen onzekerheid!
Ja het liefst had ik alles voor mezelf en geen gezeik meer met een kerel die alles altijd doet zoals hij zelf wil.
Maar aan de andere kant is hij in zijn doen en laten wel lief voor me. Hij is alleen erg op zichzelf gericht.
Ben naar mijn ouders gegaan, dag daarna terug gegaan naar huis (moest werken etc.) daarna gaan werken en uiteindelijk hebben we nog niet gesproken maar gister wel een leuke dag gehad....
maandag 19 januari 2009 om 14:39
We hebben afgesproken maandag een plan te maken hoe nu verder te gaan, de financiën samen op orde te brengen en hij zou actief solliciteren etc. daar is hij dan ook druk mee bezig alleen ziet hij als een berg tegen de financiën doen op en zegt hij elke keer, ja dan zit ik er toch maar wat bij..... Lastig voor mij, om dan duidelijk te maken dat hij er bij moet zitten omdat ik wil dat hij het leert!
Hij had nu een afspraak en heb tegen hem gezegd dat we het dan vanavond wel doen, daar ging hij mee akkoord. Wat moet ik nu doen om hem er toe te zetten vanavond ook daadwerkelijk aan de slag te willen.....
Hoe moet ik hem op een goede manier zeggen dat we een planning moeten maken, dat we dagen samen moeten inplannen, dat hij een weekplanning moet maken en bepaalde dingen als administratie en andere dingen op bepaalde vaste dagen moet doen? Zonder als een moeder over te komen?
Durf het bijna niet te zeggen en daardoor komt het beroerd mijn strot uit elke keer....
Hij had nu een afspraak en heb tegen hem gezegd dat we het dan vanavond wel doen, daar ging hij mee akkoord. Wat moet ik nu doen om hem er toe te zetten vanavond ook daadwerkelijk aan de slag te willen.....
Hoe moet ik hem op een goede manier zeggen dat we een planning moeten maken, dat we dagen samen moeten inplannen, dat hij een weekplanning moet maken en bepaalde dingen als administratie en andere dingen op bepaalde vaste dagen moet doen? Zonder als een moeder over te komen?
Durf het bijna niet te zeggen en daardoor komt het beroerd mijn strot uit elke keer....
maandag 19 januari 2009 om 15:41
quote:misslow schreef op 19 januari 2009 @ 14:39:
We hebben afgesproken maandag een plan te maken hoe nu verder te gaan, de financiën samen op orde te brengen en hij zou actief solliciteren etc. daar is hij dan ook druk mee bezig alleen ziet hij als een berg tegen de financiën doen op en zegt hij elke keer, ja dan zit ik er toch maar wat bij..... Lastig voor mij, om dan duidelijk te maken dat hij er bij moet zitten omdat ik wil dat hij het leert!
Hij had nu een afspraak en heb tegen hem gezegd dat we het dan vanavond wel doen, daar ging hij mee akkoord. Wat moet ik nu doen om hem er toe te zetten vanavond ook daadwerkelijk aan de slag te willen.....
Meid meid meid, ik begrijp er nog veel minder van dan gisteren, dit weekend schrijf je dat je het zat ben dat hij zo weinig rekening met je houdt. Je gaat zelfs naar je ouders om waarschijnlijk iets duidelijk te maken. De dag daarna ga je terug en dan heb je nog een "leuke dag" gehad ook, en amper 15 uur later vraag je ons weer hoe je hem nou aan het verstand moet peuteren dat die financieen belangrijk zijn.
vraag 1: Ben jij gelukkig in deze relatie?
vraag 2; wat vind jij belangrijk in een relatie? en zitten deze belangrijke dingen in je huidige relatie? Als het antwoord nee is, waar ik stellig de indruk van heb dan is vraag 3 relevant.
vraag 3: Waarom heb je een relatie als deze relatie niet voldoet aan datgene wat jij graag wil in een relatie?
Hoe moet ik hem op een goede manier zeggen dat we een planning moeten maken, dat we dagen samen moeten inplannen, dat hij een weekplanning moet maken en bepaalde dingen als administratie en andere dingen op bepaalde vaste dagen moet doen? Zonder als een moeder over te komen?
Niet, als hij dit niet snapt dan is hij een kind en heb je een moeder/kind relatie.
Durf het bijna niet te zeggen en daardoor komt het beroerd mijn strot uit elke keer...
Als jij niet durft te zeggen wat je dwars zit dan heb je geen gelijkwaardige relatie..Volgens mij durf je ook geen grenzen te stellen, vandaar de actie, weggaan en dan weer terugkomen, en je durft geen stappen te zetten omdat je bang bent dingen verkeerd te doen. Dit zijn hele belangrijke dingen die je echt moet leren anders is welke relatie dan ook kansloos en zit je je eigen geluk in de weg.
We hebben afgesproken maandag een plan te maken hoe nu verder te gaan, de financiën samen op orde te brengen en hij zou actief solliciteren etc. daar is hij dan ook druk mee bezig alleen ziet hij als een berg tegen de financiën doen op en zegt hij elke keer, ja dan zit ik er toch maar wat bij..... Lastig voor mij, om dan duidelijk te maken dat hij er bij moet zitten omdat ik wil dat hij het leert!
Hij had nu een afspraak en heb tegen hem gezegd dat we het dan vanavond wel doen, daar ging hij mee akkoord. Wat moet ik nu doen om hem er toe te zetten vanavond ook daadwerkelijk aan de slag te willen.....
Meid meid meid, ik begrijp er nog veel minder van dan gisteren, dit weekend schrijf je dat je het zat ben dat hij zo weinig rekening met je houdt. Je gaat zelfs naar je ouders om waarschijnlijk iets duidelijk te maken. De dag daarna ga je terug en dan heb je nog een "leuke dag" gehad ook, en amper 15 uur later vraag je ons weer hoe je hem nou aan het verstand moet peuteren dat die financieen belangrijk zijn.
vraag 1: Ben jij gelukkig in deze relatie?
vraag 2; wat vind jij belangrijk in een relatie? en zitten deze belangrijke dingen in je huidige relatie? Als het antwoord nee is, waar ik stellig de indruk van heb dan is vraag 3 relevant.
vraag 3: Waarom heb je een relatie als deze relatie niet voldoet aan datgene wat jij graag wil in een relatie?
Hoe moet ik hem op een goede manier zeggen dat we een planning moeten maken, dat we dagen samen moeten inplannen, dat hij een weekplanning moet maken en bepaalde dingen als administratie en andere dingen op bepaalde vaste dagen moet doen? Zonder als een moeder over te komen?
Niet, als hij dit niet snapt dan is hij een kind en heb je een moeder/kind relatie.
Durf het bijna niet te zeggen en daardoor komt het beroerd mijn strot uit elke keer...
Als jij niet durft te zeggen wat je dwars zit dan heb je geen gelijkwaardige relatie..Volgens mij durf je ook geen grenzen te stellen, vandaar de actie, weggaan en dan weer terugkomen, en je durft geen stappen te zetten omdat je bang bent dingen verkeerd te doen. Dit zijn hele belangrijke dingen die je echt moet leren anders is welke relatie dan ook kansloos en zit je je eigen geluk in de weg.
maandag 19 januari 2009 om 15:45
quote:misslow schreef op 19 januari 2009 @ 14:10:
[...]
Natuurlijk wacht ik reacties van het forum af, ik schrijf mijn hele verhaal hier op en verwacht dan ook dat ik reacties krijg waar ik wat mee kan.
Dat de relatie niet meer lekker loopt en niet gezond is weet ik, dat ik het anders wil in mijn leven weet ik ook....
Ja en wat ga je er dan aan doen?
Alleen misschien zijn heel veel vrouwen hier op het forum zoals jij, waarschijnlijk erg zelfverzekerd, ik twijfel aan mezelf! Doe ik er goed aan het uit te maken, denk ik niet te negatief over hem eigenlijik....
Dat weet je alleen achteraf. Dat is met veel keuzes zo, pas later weet je of het een goede keuze was. De enige zekerheid die je hebt is dat het nu niet goed gaat. Er in blijven geeft je in ieder geval de garantie dat wat je nu hebt zal blijven. En je bent niet gelukkig dus je bent er dan zeker van dat je ook niet gelukkig zal worden. Stoppen houdt een risico in, namelijk dat je ongelukkig wordt ( maar heee, dat was je toch al) maar je geeft jezelf ook een kans, namelijk een kans dat het beter wordt. Je hebt dus niks te verliezen. Overigens wordt niemand zelfverzekerd geboren, je leert met het ouder worden op je eigen benen te staan en ook zelfverzekerdheid moet je leren, en dat leer je door verder te gaan.
Misschien zie ik het allemaal wel verkeerd door eigen onzekerheid!
Ja het liefst had ik alles voor mezelf en geen gezeik meer met een kerel die alles altijd doet zoals hij zelf wil.
Maar aan de andere kant is hij in zijn doen en laten wel lief voor me.
Is dat echt zo? uit de voorbeelden blijkt namelijk het tegendeel.
Hij is alleen erg op zichzelf gericht.
Ben naar mijn ouders gegaan, dag daarna terug gegaan naar huis (moest werken etc.) daarna gaan werken en uiteindelijk hebben we nog niet gesproken maar gister wel een leuke dag gehad....
[...]
Natuurlijk wacht ik reacties van het forum af, ik schrijf mijn hele verhaal hier op en verwacht dan ook dat ik reacties krijg waar ik wat mee kan.
Dat de relatie niet meer lekker loopt en niet gezond is weet ik, dat ik het anders wil in mijn leven weet ik ook....
Ja en wat ga je er dan aan doen?
Alleen misschien zijn heel veel vrouwen hier op het forum zoals jij, waarschijnlijk erg zelfverzekerd, ik twijfel aan mezelf! Doe ik er goed aan het uit te maken, denk ik niet te negatief over hem eigenlijik....
Dat weet je alleen achteraf. Dat is met veel keuzes zo, pas later weet je of het een goede keuze was. De enige zekerheid die je hebt is dat het nu niet goed gaat. Er in blijven geeft je in ieder geval de garantie dat wat je nu hebt zal blijven. En je bent niet gelukkig dus je bent er dan zeker van dat je ook niet gelukkig zal worden. Stoppen houdt een risico in, namelijk dat je ongelukkig wordt ( maar heee, dat was je toch al) maar je geeft jezelf ook een kans, namelijk een kans dat het beter wordt. Je hebt dus niks te verliezen. Overigens wordt niemand zelfverzekerd geboren, je leert met het ouder worden op je eigen benen te staan en ook zelfverzekerdheid moet je leren, en dat leer je door verder te gaan.
Misschien zie ik het allemaal wel verkeerd door eigen onzekerheid!
Ja het liefst had ik alles voor mezelf en geen gezeik meer met een kerel die alles altijd doet zoals hij zelf wil.
Maar aan de andere kant is hij in zijn doen en laten wel lief voor me.
Is dat echt zo? uit de voorbeelden blijkt namelijk het tegendeel.
Hij is alleen erg op zichzelf gericht.
Ben naar mijn ouders gegaan, dag daarna terug gegaan naar huis (moest werken etc.) daarna gaan werken en uiteindelijk hebben we nog niet gesproken maar gister wel een leuke dag gehad....
maandag 19 januari 2009 om 16:10
Heb het hele topic doorgelezen.
In eerste instantie dacht ik hetzelfde als Kreng, nl.: wat doe jij om het nog leuk te hebben samen? Wil jij nog wel samen met hem dingen doen, stel jij ooit iets voor?
Je bent ook erg onduidelijk in je communicatie, je zult duidelijk moeten uitspreken wat je van hem verwacht en wat je wel of niet wil. Met jouw onduidelijkheid geef je hem vrij spel.
Waarom is er een weekplanning nodig?
Er zal meer gewerkt moeten worden want er is meer geld nodig. Maakt toch niet uit op welke dagen?
Het lijkt me handiger om jullie inkomsten en uitgaven in een excel-sheet te zetten en samen te kijken wat er nodig is en waar je geld voor reserveert. Maak het inzichtelijk voor beiden. Als hij dan nog niet bereid is om zijn bestedingsgedrag tijdens het stappen aan te passen dan weet je genoeg.
Heel veel succes.
Ik hoop voor je dat dit nog goed komt, maar ben bang dat je aan een dood paard (lees: een verwende man die nergens iets om geeft) staat te trekken.
In eerste instantie dacht ik hetzelfde als Kreng, nl.: wat doe jij om het nog leuk te hebben samen? Wil jij nog wel samen met hem dingen doen, stel jij ooit iets voor?
Je bent ook erg onduidelijk in je communicatie, je zult duidelijk moeten uitspreken wat je van hem verwacht en wat je wel of niet wil. Met jouw onduidelijkheid geef je hem vrij spel.
Waarom is er een weekplanning nodig?
Er zal meer gewerkt moeten worden want er is meer geld nodig. Maakt toch niet uit op welke dagen?
Het lijkt me handiger om jullie inkomsten en uitgaven in een excel-sheet te zetten en samen te kijken wat er nodig is en waar je geld voor reserveert. Maak het inzichtelijk voor beiden. Als hij dan nog niet bereid is om zijn bestedingsgedrag tijdens het stappen aan te passen dan weet je genoeg.
Heel veel succes.
Ik hoop voor je dat dit nog goed komt, maar ben bang dat je aan een dood paard (lees: een verwende man die nergens iets om geeft) staat te trekken.
