Relaties
alle pijlers
Rouwen om je levende ouders
zondag 4 augustus 2019 21:11
Eigenlijk zou het voor iedereen het fijnst zijn als niemand deze titel begreep, maar ik denk dat er een aantal mensen zijn die hem wel begrijpen.
Niet zo’n lange tijd geleden heb ik de moeilijke beslissing gemaakt het contact te verbreken met mijn moeder. Ergens geeft me dit rust en een gevoel van opluchting, maar tegelijkertijd heb ik een heleboel te verwerken. Het is niet mijn moeder die ik mis, maar wel mis ik een moeder zoals anderen die ook hebben. Het doet pijn dat ik moet gaan accepteren dat ik nooit zo’n moeder ga krijgen. Ook doet het pijn dat ik niet weet waarom het zo heeft moeten lopen en dat ik daar ook nooit achter ga komen. In mijn hoofd is het soms een warboel van emoties door alles wat er gebeurd is en het doet zeer dat ze zelfs zonder contact nog invloed heeft op mijn leven.
Sorry ik begrijp dat dit voor sommige mensen een vaag verhaaltje is geworden omdat ik op dit moment niet weet hoe ik het allemaal moet verwoorden. Toch hoop ik dat dit topic misschien een verzameltopic kan worden met ervaringen en herkenning.
Niet zo’n lange tijd geleden heb ik de moeilijke beslissing gemaakt het contact te verbreken met mijn moeder. Ergens geeft me dit rust en een gevoel van opluchting, maar tegelijkertijd heb ik een heleboel te verwerken. Het is niet mijn moeder die ik mis, maar wel mis ik een moeder zoals anderen die ook hebben. Het doet pijn dat ik moet gaan accepteren dat ik nooit zo’n moeder ga krijgen. Ook doet het pijn dat ik niet weet waarom het zo heeft moeten lopen en dat ik daar ook nooit achter ga komen. In mijn hoofd is het soms een warboel van emoties door alles wat er gebeurd is en het doet zeer dat ze zelfs zonder contact nog invloed heeft op mijn leven.
Sorry ik begrijp dat dit voor sommige mensen een vaag verhaaltje is geworden omdat ik op dit moment niet weet hoe ik het allemaal moet verwoorden. Toch hoop ik dat dit topic misschien een verzameltopic kan worden met ervaringen en herkenning.
zaterdag 29 februari 2020 12:48
Hoe enger, hoe beter
Het heeft mij heel veel perspectief gegeven over hoe de relatie met mijn ouders is en hoe ik daar mee om ga. En dan heb ik het meer over gevoelsmatig dan over cognitief. Ik vond de insteek heel prettig.
Hier gaat het nog niet fantastisch, zit nog steeds in de rouwfase en dat duurt lang en is intens heftig. Ik merk dat ik de laatste tijd te weinig heb gerouwd, en te hard heb gewerkt aan herstel. Dus ik probeer nu alsnog weer even de resetknop te vinden.
Wel is het nog steeds ellende wat betreft mijn energie. En dat gaat waarschijnlijk niet meer goed komen. Echt super kut. Ik heb teveel moeten inleveren de afgelopen jaren.
'Happiness is only real when shared'.
zondag 1 maart 2020 07:57
We hebben in elk geval besloten dat ik niet terug ga naar mijn vorige psycholoog maar dat ik behandeld zal worden binnen het ggz want op de afdeling waar ik nu naar toe ga hebben ze veel meer mogelijkheden. Wat voor therapieën ik precies krijg dat weet ik nog niet. Ik houd die pessotherapie wel in mijn achterhoofd voor als we het over een tijdje over de behandeling daar gaan hebben.
Vervelend dat je nog steeds in die rouwfase zit, volgens mij is het enige wat je dan kan doen er dan maar aan toegeven, hoe stom dat ook is. Dat van je energie is echt kut inderdaad. Ik hoop dat ACT je daarbij gaat helpen.
Ik heb de laatste tijd ook last van weinig energie maar ik denk dat dat komt door de ad en de depressie zelf. Niet vergelijkbaar met dat van jou dus maar ik moest er nu aan denken. Ik merk dat ik opnieuw moet uitvinden wat ik aankan. Vaak stop ik pas als ik al over mijn grens heen gegaan ben maar het lukt me nog niet goed om op tijd in te grijpen.
Vervelend dat je nog steeds in die rouwfase zit, volgens mij is het enige wat je dan kan doen er dan maar aan toegeven, hoe stom dat ook is. Dat van je energie is echt kut inderdaad. Ik hoop dat ACT je daarbij gaat helpen.
Ik heb de laatste tijd ook last van weinig energie maar ik denk dat dat komt door de ad en de depressie zelf. Niet vergelijkbaar met dat van jou dus maar ik moest er nu aan denken. Ik merk dat ik opnieuw moet uitvinden wat ik aankan. Vaak stop ik pas als ik al over mijn grens heen gegaan ben maar het lukt me nog niet goed om op tijd in te grijpen.
donderdag 5 maart 2020 20:08
Ik heb een hele tijd niet meer meegeschreven hier, maar daar komt nu wat verandering in..
Ik heb sinds kort het contact met mijn moeder verbroken. De laatste tijd liep het contact al steeds stroever vanuit mijn kant. Grotendeels vanuit zelfbescherming. Ik voelde me steeds meer haar hulpverlener ipv haar dochter.
Het geeft me rust, dat ik deze stap heb genomen. Ik heb geen ruzie met haar gemaakt, maar een voorval wat zich afgelopen weekend had voorgedaan, was de druppel. Ik heb haar laten weten op een rustige manier, dat ik geen behoefte meer heb aan contact. Ze reageerde voor haar doen op een goede manier.
Ik kan er goed over praten met mijn omgeving. Sommige mensen begrijpen het niet, 'want het is toch je moeder'. Die mensen laat ik voorlopig maar even links liggen. Ik wil me focussen op mijn werk en de mensen die een positieve invloed op me hebben.
Ergens heb ik wel medelijden met mijn moeder. Ze heeft zichzelf niet gemaakt maar ze kan wel met hulp haar leven goed inrichten.
Ik heb sinds kort het contact met mijn moeder verbroken. De laatste tijd liep het contact al steeds stroever vanuit mijn kant. Grotendeels vanuit zelfbescherming. Ik voelde me steeds meer haar hulpverlener ipv haar dochter.
Het geeft me rust, dat ik deze stap heb genomen. Ik heb geen ruzie met haar gemaakt, maar een voorval wat zich afgelopen weekend had voorgedaan, was de druppel. Ik heb haar laten weten op een rustige manier, dat ik geen behoefte meer heb aan contact. Ze reageerde voor haar doen op een goede manier.
Ik kan er goed over praten met mijn omgeving. Sommige mensen begrijpen het niet, 'want het is toch je moeder'. Die mensen laat ik voorlopig maar even links liggen. Ik wil me focussen op mijn werk en de mensen die een positieve invloed op me hebben.
Ergens heb ik wel medelijden met mijn moeder. Ze heeft zichzelf niet gemaakt maar ze kan wel met hulp haar leven goed inrichten.
donderdag 5 maart 2020 20:52
Kwebbeltje wat fijn dat je op een 'goede ' manier het contact met je moeder hebt kunnen verbreken, dit je rust geeft en je er goed over kan praten met je omgeving.
De reacties van 'maar het is toch je moeder' herken ik wel.
Voor mij zit een vader/moeder niet persé in een bloedband.
Goed dat je dit van je af kan schuiven en je je kan richten op voor jou meer belangrijke zaken!
Ook dat medelijden herken ik wel. Ik heb dat na al die jaren nog wel eens. Maar dan herinner ik mezelf weer wat het met mij deed om wel contact te hebben.
Wat je zegt; met hulp kunnen er dingen veranderen, maar zolang diegene daar niet voor open staat of dat zelf niet inziet valt er weinig te veranderen.
De reacties van 'maar het is toch je moeder' herken ik wel.
Voor mij zit een vader/moeder niet persé in een bloedband.
Goed dat je dit van je af kan schuiven en je je kan richten op voor jou meer belangrijke zaken!
Ook dat medelijden herken ik wel. Ik heb dat na al die jaren nog wel eens. Maar dan herinner ik mezelf weer wat het met mij deed om wel contact te hebben.
Wat je zegt; met hulp kunnen er dingen veranderen, maar zolang diegene daar niet voor open staat of dat zelf niet inziet valt er weinig te veranderen.
vrijdag 6 maart 2020 07:57
@Danyte inderdaad. Mijn moeder is nooit de makkelijkste geweest helaas. Ik heb al eerder het contact een tijdje verbroken gehad met haar, toen zijn we echt met ruzie uit elkaar gegaan. Toen ik het erover had met iemand raadde ze aan om niet met ruzie uit elkaar te gaan. Stel dat er iets met mijn moeder gebeurd waardoor ze overlijd (ze is nog jong maar je weet maar nooit) kun je het nooit meer goedmaken.
Die zin is wel in mijn hoofd blijven hangen. Daarom ben ik ook blij dat het op deze manier is gegaan.
En natuurlijk, we hebben ook wel goede en leuke momenten gehad. Maar die waren maar zeldzaam. Gisterenavond heb ik nog met iemand gesproken hierover en die zei: Jouw leven gaat verder, jij bouwt het op, terwijl dat van haar stil staat. En dat klopt ook.
Die zin is wel in mijn hoofd blijven hangen. Daarom ben ik ook blij dat het op deze manier is gegaan.
En natuurlijk, we hebben ook wel goede en leuke momenten gehad. Maar die waren maar zeldzaam. Gisterenavond heb ik nog met iemand gesproken hierover en die zei: Jouw leven gaat verder, jij bouwt het op, terwijl dat van haar stil staat. En dat klopt ook.
vrijdag 6 maart 2020 09:38
Begrijpelijk dat dat in jouw hoofd is blijven hangen! Ondanks dat je geen contact meer wil, wil je het voor jezelf toch goed kunnen afsluiten.Kwebbeltje91 schreef: ↑06-03-2020 07:57Toen ik het erover had met iemand raadde ze aan om niet met ruzie uit elkaar te gaan. Stel dat er iets met mijn moeder gebeurd waardoor ze overlijd (ze is nog jong maar je weet maar nooit) kun je het nooit meer goedmaken.
Die zin is wel in mijn hoofd blijven hangen. Daarom ben ik ook blij dat het op deze manier is gegaan.
En inderdaad, soms als je contact blijft houden blijf je hangen in iets wat niet verandert, kom je niet verder. Fijn voor je dat je nu weer verder kan!
vrijdag 6 maart 2020 17:19
@Kwebbeltje ‘fijn’ dat je op een rustige manier het contact hebt kunnen verbreken en dat ze voor haar doen op een goede manier reageerde. Het contact verbreken is heel verdrietig maar contact hebben kan nog veel meer stress geven. Doet het veel met je op dit moment of voel je je er alleen maar goed bij? Dat van het medelijden ken ik wel en ik kan me soms ook schuldig voelen maar je moeder kiest zelf voor haar eigen gedrag en jij hebt er alles aan gedaan om samen goed door een deur te kunnen. Als dat dan niet lukt dan is het heel goed dat je een grens trekt en voor jezelf kiest.
vrijdag 6 maart 2020 20:09
Ik voel me er eigenlijk heel goed bij. Ik mis haar ook niet. Onze gesprekken waren sowieso steeds oppervlakkiger, moeilijke onderwerpen vermeed ik. Van de week dacht ik best wel veel over haar en ik kwam tot de conclusie dat ik dit best lang heb volgehouden. Mijn moeder trok vooral de laatste jaren veel aan me. Dat is niet gezond voor een moeder-dochter relatie. Mijn moeder heeft met de familie ook een hele verstoorde band en ik heb het idee dat ze dat nooit echt goed heeft kunnen verwerken. Best sneu eigenlijk, maar ik trek nu echt mijn grens.hope19 schreef: ↑06-03-2020 17:19@Kwebbeltje ‘fijn’ dat je op een rustige manier het contact hebt kunnen verbreken en dat ze voor haar doen op een goede manier reageerde. Het contact verbreken is heel verdrietig maar contact hebben kan nog veel meer stress geven. Doet het veel met je op dit moment of voel je je er alleen maar goed bij? Dat van het medelijden ken ik wel en ik kan me soms ook schuldig voelen maar je moeder kiest zelf voor haar eigen gedrag en jij hebt er alles aan gedaan om samen goed door een deur te kunnen. Als dat dan niet lukt dan is het heel goed dat je een grens trekt en voor jezelf kiest.
Ze stuurde trouwens vanmiddag een berichtje, zag ik net. Hoe het met me gaat. Euh.. Wat denk je zelf? Ben blijkbaar niet duidelijk genoeg geweest. Maar ze zoekt het maar uit. Ik heb letterlijk geappt dat ik geen behoefte heb aan contact.
Maargoed, tijd om me vanaf nu meer op positieve dingen en mensen te richten. Ik heb genoeg afleiding de komende tijd dus dat is fijn.
zaterdag 7 maart 2020 02:50
Emoties onderdrukken zie ik altijd als een strandbal die je onder water houdt. In het begin gaat het nog goed en best makkelijk, maar erna ketst hij heel hard omhoog.arianne9191 schreef: ↑18-02-2020 20:50Mijn grootste probleem is vaak het uiten van emoties en gevoel. Tot het zo ver zit en het als een orkaan er uit komt;)
...
zaterdag 7 maart 2020 16:50
Ik vind het moeilijk om het onder woorden te brengen. Ik was in gesprek met mijn wachttijd psycholoog en ze vertelde mij het boek het drama van het begaafde kind te lezen. Dit zorgde eigenlijk voor meer emoties jegens mijn vader.
Ik ben eigenlijk zo kwaad en zo teleurgesteld in hem. Laatst maakte ik de fout om het over het verleden te hebben in iets waar ik teleurgesteld in ben. Hij werd direct kwaad en gaf mij de schuld van de gebeurtenis.
Ik heb hier nog nooit meegeschreven maar ik hoop dat jullie het oke vinden dat ik zo kom binnen vallen.
Ik ben eigenlijk zo kwaad en zo teleurgesteld in hem. Laatst maakte ik de fout om het over het verleden te hebben in iets waar ik teleurgesteld in ben. Hij werd direct kwaad en gaf mij de schuld van de gebeurtenis.
Ik heb hier nog nooit meegeschreven maar ik hoop dat jullie het oke vinden dat ik zo kom binnen vallen.
zaterdag 7 maart 2020 20:15
Fijn dat je je zo goed voelt Kwebbeltje! Tja je bent duidelijk geweest dus ik zou het gewoon negeren.
Tuurlijk mag je zomaar binnenvallen whitewolves. Ik denk dat er niets zo moeilijk onder woorden te brengen of samen te vatten is als (langdurig) trauma. Fijn dat je een wachttijd psycholoog hebt, ik wist helemaal niet dat die ook al bestonden. Ik ga het boek eens opzoeken, ik ben altijd blij met de boeken die iedereen hier doorstuurt.
Tuurlijk mag je zomaar binnenvallen whitewolves. Ik denk dat er niets zo moeilijk onder woorden te brengen of samen te vatten is als (langdurig) trauma. Fijn dat je een wachttijd psycholoog hebt, ik wist helemaal niet dat die ook al bestonden. Ik ga het boek eens opzoeken, ik ben altijd blij met de boeken die iedereen hier doorstuurt.
maandag 9 maart 2020 12:46
Ja nu wel... kak verkeerde knop.
Maar goed, wat voor slapeloosheid heb je?
Hier is het eindelijk weer een beetje stabiel. Ik kan nu pas accepteren dat ik een heel intens persoon ben, qua emoties en gevoelens. Dat begint nu een deel van me te worden en dat geeft rust. Vandaag is ook een rollercoater van emoties, verdrietige dingen en superleuke dingen en ik kan ik beide onwijs intens zijn. Dat is wel heel leuk, vooral de positieve emoties uiteraard.
Ik droom de laatste tijd over mijn vader, positief. Dat is gek, maar dat betekend voor mij dat ik in een helend proces zit. En dat geeft rust.
'Happiness is only real when shared'.
maandag 9 maart 2020 18:30
Fijn dat je nu in elk geval wakker bent 
Ik word heel vaak wakker en soms kan ik dan weer in slaap komen maar soms ook niet. Als ik niet meer in slaap kan komen komt dat vaak door nachtmerries. Als het dan midden in de nacht is en je moet jezelf vermaken dan is dat best lastig. De dagen duren ook zo lang als je al om 4 uur wakker bent.
Goed dat jij weer een beetje je draai hebt gevonden en kan accepteren dat dit is wie jij bent. Het is ook wel gek dat je door zo’n proces jezelf opnieuw leert kennen.
Hier nog steeds chaos in mijn hoofd. Afgelopen week weer een dag of 3 suïcidaal geweest dus dat was niet zo fijn. Nu wordt het gelukkig langzaam aan weer wat rustiger. Woensdag heb ik weer een gesprek en daar kijk ik wel naar uit.
Ik word heel vaak wakker en soms kan ik dan weer in slaap komen maar soms ook niet. Als ik niet meer in slaap kan komen komt dat vaak door nachtmerries. Als het dan midden in de nacht is en je moet jezelf vermaken dan is dat best lastig. De dagen duren ook zo lang als je al om 4 uur wakker bent.
Goed dat jij weer een beetje je draai hebt gevonden en kan accepteren dat dit is wie jij bent. Het is ook wel gek dat je door zo’n proces jezelf opnieuw leert kennen.
Hier nog steeds chaos in mijn hoofd. Afgelopen week weer een dag of 3 suïcidaal geweest dus dat was niet zo fijn. Nu wordt het gelukkig langzaam aan weer wat rustiger. Woensdag heb ik weer een gesprek en daar kijk ik wel naar uit.
maandag 9 maart 2020 18:38
Haha ja wel fijn om overdag wakker te zijnhope19 schreef: ↑09-03-2020 18:30Fijn dat je nu in elk geval wakker bent
Ik word heel vaak wakker en soms kan ik dan weer in slaap komen maar soms ook niet. Als ik niet meer in slaap kan komen komt dat vaak door nachtmerries. Als het dan midden in de nacht is en je moet jezelf vermaken dan is dat best lastig. De dagen duren ook zo lang als je al om 4 uur wakker bent.
Goed dat jij weer een beetje je draai hebt gevonden en kan accepteren dat dit is wie jij bent. Het is ook wel gek dat je door zo’n proces jezelf opnieuw leert kennen.
Hier nog steeds chaos in mijn hoofd. Afgelopen week weer een dag of 3 suïcidaal geweest dus dat was niet zo fijn. Nu wordt het gelukkig langzaam aan weer wat rustiger. Woensdag heb ik weer een gesprek en daar kijk ik wel naar uit.
Ik kan mezelf redelijk goed helpen met mindfulness als ik niet kan slapen. Misschien eens de moeite waard? k doe dan vooral even de bodyscan, zoek ik dan gewoon op op youtube en speel ik af op mn telefoon.
Wat naar dat je zo suïcidaal bent zeg. Dat is zo slopend, maar aan de andere kant, heeft het mij altijd geholpen om het er gewoon te laten zijn. Om het te bestuderen. En vooral om te deken 'ik BEN niet suïcidaal, maar ik voel me suïcidaal.'
'Happiness is only real when shared'.
maandag 9 maart 2020 18:42
Ik heb soms ook een mindere dag, maar uiteindelijk heb ik het leren te accepteren. 2 jaar geleden zat ik bijna in een burn-out, en vond ik het heel moeilijk te accepteren dat het even niet ging.
Maar weet je, die dagen/momenten moeten er ook gewoon kunnen zijn. Je kunt niet elke dag vrolijk zijn.
Van de week was ik aan het tanken, het was prachtig weer. En ik moest ineens aan mijn moeder denken. Ik was best verdrietig, het was echt rouwen. Moest meteen aan dit topic denken.
Toen ik thuiskwam ben ik thuis aan de slag gegaan met het huishouden, e voelde ik me daarna een stuk beter.
Maar weet je, die dagen/momenten moeten er ook gewoon kunnen zijn. Je kunt niet elke dag vrolijk zijn.
Van de week was ik aan het tanken, het was prachtig weer. En ik moest ineens aan mijn moeder denken. Ik was best verdrietig, het was echt rouwen. Moest meteen aan dit topic denken.
Toen ik thuiskwam ben ik thuis aan de slag gegaan met het huishouden, e voelde ik me daarna een stuk beter.
maandag 9 maart 2020 20:40
Mindfulness helpt mij ook heel goed maar op dit moment lukt dat me niet meer goed, mijn gedachtes dwalen heel de tijd af en dan ben ik boos op mijzelf. Helemaal fout dus. Dan kan ik nog boos worden omdat ik boos op mezelf ben en zo gaat dat dan door. Dat laat ik dus voorlopig maar weer even links liggen. Ik hoop dat we dat weer op kunnen pakken in de vervolgbehandeling. Hoe lukt dat je zo goed, dat gevoel er laten zijn en het bestuderen? Ik kan dat tegenwoordig best goed in een normale paniekaanval maar dit gaat me toch een stapje te ver. Ik vind het een beetje eng om dit soort paniek bewust te gaan voelen en bestuderen, ik ben dan bang dat het erger wordt. Al is dat misschien helemaal niet zo want in ‘normale’ paniek helpt me dat dus ook.totallyfree schreef: ↑09-03-2020 18:38Haha ja wel fijn om overdag wakker te zijn
Ik kan mezelf redelijk goed helpen met mindfulness als ik niet kan slapen. Misschien eens de moeite waard? k doe dan vooral even de bodyscan, zoek ik dan gewoon op op youtube en speel ik af op mn telefoon.
Wat naar dat je zo suïcidaal bent zeg. Dat is zo slopend, maar aan de andere kant, heeft het mij altijd geholpen om het er gewoon te laten zijn. Om het te bestuderen. En vooral om te deken 'ik BEN niet suïcidaal, maar ik voel me suïcidaal.'
Wel een goede gedachte, die ga ik onthouden.
hope19 wijzigde dit bericht op 09-03-2020 20:45
8.25% gewijzigd
maandag 9 maart 2020 20:43
Het verbaasde me al eerlijk gezegd dat het tot nu toe zo goed ging, al was ik natuurlijk wel blij voor je. Dat verdriet komt er uiteindelijk toch uit. Het huishouden helpt, ik ga ook vaak sporten of poetsen, in elk geval iets lichamelijks doenKwebbeltje91 schreef: ↑09-03-2020 18:42Ik heb soms ook een mindere dag, maar uiteindelijk heb ik het leren te accepteren. 2 jaar geleden zat ik bijna in een burn-out, en vond ik het heel moeilijk te accepteren dat het even niet ging.
Maar weet je, die dagen/momenten moeten er ook gewoon kunnen zijn. Je kunt niet elke dag vrolijk zijn.
Van de week was ik aan het tanken, het was prachtig weer. En ik moest ineens aan mijn moeder denken. Ik was best verdrietig, het was echt rouwen. Moest meteen aan dit topic denken.
Toen ik thuiskwam ben ik thuis aan de slag gegaan met het huishouden, e voelde ik me daarna een stuk beter.
maandag 9 maart 2020 20:46
Ja, ik heb het lang volgehouden he
dinsdag 10 maart 2020 14:10
Oh ja, als je dan in zo'n staat bent, helpt mindfulness ook niet meer neehope19 schreef: ↑09-03-2020 20:40Mindfulness helpt mij ook heel goed maar op dit moment lukt dat me niet meer goed, mijn gedachtes dwalen heel de tijd af en dan ben ik boos op mijzelf. Helemaal fout dus. Dan kan ik nog boos worden omdat ik boos op mezelf ben en zo gaat dat dan door. Dat laat ik dus voorlopig maar weer even links liggen. Ik hoop dat we dat weer op kunnen pakken in de vervolgbehandeling. Hoe lukt dat je zo goed, dat gevoel er laten zijn en het bestuderen? Ik kan dat tegenwoordig best goed in een normale paniekaanval maar dit gaat me toch een stapje te ver. Ik vind het een beetje eng om dit soort paniek bewust te gaan voelen en bestuderen, ik ben dan bang dat het erger wordt. Al is dat misschien helemaal niet zo want in ‘normale’ paniek helpt me dat dus ook.
Wel een goede gedachte, die ga ik onthouden.
Maar misschien al eerder met mindfulness over de dag beginnen? Wanneer je wakker wordt, even een bodycheck, voel ik ergens spanning? Hoe voel ik me vandaag? En dan over de dag wat check momenten doen? Dat heeft mij wel geholpen. Ik was de hele dag aan het vermijden, en dan 's avonds als ik ging liggen dan BAM, kwam alle spanning ineens aan de oppervlakte. Door overdag daar veel meer mee bezig te zijn, heb ik dat 's avonds echt bijna geen last meer van.En weet je hoe dat zit met het toelaten? Je moet bedenken dat niet alles waar is wat je denkt. Ik wil dood, is niet hetzelfde als ik ga dood. Je kunt ook afvragen, goh, ik wil dood? Waarom wil ik dat? Wat is er dan beter als ik dood ben? Wat ga ik missen als ik dood ben? En als ik zoveel pijn heb dat ik dood wil, wat kan ik er dan aan doen om de pijn weg te nemen zonder dat ik dood ga? Ik heb juist de ervaring dat door er op die manier mee om te gaan, het gevoel minder wordt omdat ik meer perspectief krijg ik wat ik echt nodig heb. Namelijk ervoor zorgen dat de pijn die ik voel, weg gaat. En wat heb ik daarvoor nodig.
'Happiness is only real when shared'.
dinsdag 10 maart 2020 20:06
Bedankt voor je reactie. Dat eerste stuk herken ik heel erg, alles opkroppen en maar niet voelen tot dat het avond is en dan moet het eruit. Wat je daar omschrijft ga ik vanaf morgen proberen.totallyfree schreef: ↑10-03-2020 14:10Oh ja, als je dan in zo'n staat bent, helpt mindfulness ook niet meer nee
En weet je hoe dat zit met het toelaten? Je moet bedenken dat niet alles waar is wat je denkt. Ik wil dood, is niet hetzelfde als ik ga dood. Je kunt ook afvragen, goh, ik wil dood? Waarom wil ik dat? Wat is er dan beter als ik dood ben? Wat ga ik missen als ik dood ben? En als ik zoveel pijn heb dat ik dood wil, wat kan ik er dan aan doen om de pijn weg te nemen zonder dat ik dood ga? Ik heb juist de ervaring dat door er op die manier mee om te gaan, het gevoel minder wordt omdat ik meer perspectief krijg ik wat ik echt nodig heb. Namelijk ervoor zorgen dat de pijn die ik voel, weg gaat. En wat heb ik daarvoor nodig.
Ik antwoord maar meteen even op je vragen want dan kan ik die gedachtes ook van me afschrijven. Ik wil niet perse dood, ik wil rust in mijn hoofd. Ik geloof alleen niet dat dat nog haalbaar is. Als ik dood ben heb ik eindelijk rust en niemand heeft meer last van mij. Ik ga wel veel dingen missen als ik dood ben, lieve mensen om mij heen, dieren en mijn huisje. Al mis ik die dan niet meer omdat ik dan toch niets meer voel of denk. Op dit moment voel ik ook nog niet zo veel dus het hele ‘houden van’ is nu ook een beetje weg. De pijn wegnemen zonder dat ik dood ga lijkt voor nu niet mogelijk, ik vind alleen dat ik de hulp van het ggz nog een kans moet geven, niet voor mezelf maar dan in ieder geval voor de mensen om mij heen. Ik wil helemaal geen chaos in hun leven creëren door zelfmoord te plegen maar vind dit ondragelijk. Ik hoop misschien dat ik de pijn straks weg kan gaan nemen door de medicatie, door lief te zijn voor mezelf en door te luisteren naar mijn grenzen. Dat is nu alleen juist net zo lastig
De vragen zorgde voor wat paniek maar ik ben blij dat je de moeite hebt genomen het allemaal te typen. Je hebt namelijk wel gelijk, door er op deze manier over na te denken krijg ik iets meer overzicht.
donderdag 12 maart 2020 21:24
Wat knap dat je het zo helder onder woorden kunt brengen. Er zitten een aantal hele krachtige punten in, waarmee je jezelf perspectief kunt geven. Vast houden aan de kleine positieve punten, blijf dan maar hier voor de lieve mensen om je heen, voor je dieren en je huisje. Want weet je, die liefde voel je nu even niet, maar die is er wel. Overschaduwd door de pijn, maar zeker is die er wel. En jij hebt jouw plaats in de wereld, jij hoort hier ook te zijn, mensen hebben jou ook nodig. Accepteer de pijn, pak hem vast, kijk er naar, bewonder het. En zeg er tegen dat ondanks het gevoel die je lijkt te vermorzelen, je er nog steeds bent. Jij bent niet de pijn, de pijn heeft jou gemaakt tot wie je bent, en zal je in de toekomst kracht geven. Die rust kun je vinden door te waden in je pijn, het overal te voelen, maar er niet tegen te vechten. Dan zal het je gaan dragen in plaats van je ten onder gaan brengen. En als je die kracht voelt, voel je je levendiger dan ooit.hope19 schreef: ↑10-03-2020 20:06Bedankt voor je reactie. Dat eerste stuk herken ik heel erg, alles opkroppen en maar niet voelen tot dat het avond is en dan moet het eruit. Wat je daar omschrijft ga ik vanaf morgen proberen.
Ik antwoord maar meteen even op je vragen want dan kan ik die gedachtes ook van me afschrijven. Ik wil niet perse dood, ik wil rust in mijn hoofd. Ik geloof alleen niet dat dat nog haalbaar is. Als ik dood ben heb ik eindelijk rust en niemand heeft meer last van mij. Ik ga wel veel dingen missen als ik dood ben, lieve mensen om mij heen, dieren en mijn huisje. Al mis ik die dan niet meer omdat ik dan toch niets meer voel of denk. Op dit moment voel ik ook nog niet zo veel dus het hele ‘houden van’ is nu ook een beetje weg. De pijn wegnemen zonder dat ik dood ga lijkt voor nu niet mogelijk, ik vind alleen dat ik de hulp van het ggz nog een kans moet geven, niet voor mezelf maar dan in ieder geval voor de mensen om mij heen. Ik wil helemaal geen chaos in hun leven creëren door zelfmoord te plegen maar vind dit ondragelijk. Ik hoop misschien dat ik de pijn straks weg kan gaan nemen door de medicatie, door lief te zijn voor mezelf en door te luisteren naar mijn grenzen. Dat is nu alleen juist net zo lastig
De vragen zorgde voor wat paniek maar ik ben blij dat je de moeite hebt genomen het allemaal te typen. Je hebt namelijk wel gelijk, door er op deze manier over na te denken krijg ik iets meer overzicht.
'Happiness is only real when shared'.
