Relaties
alle pijlers
samen voor gaan?
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:00
In het kort
8 jaar een relatie, getrouwd en 2 kindjes
kindje 3 is onderweg, dit was 'niet gepland'
kom mijn jeugdliefde weer tegen, onze gevoelens blijken nog steeds wederzijds te zijn. Toen durfde ik mijn relatie niet te beëindigen. Nu twijfel ik erg! Ik ben ongelukkig met mijn partner, maar hou zielsveel van mijn kinderen. Ik wil bij mijn jeugdliefde zijn... Breken of doorgaan?
8 jaar een relatie, getrouwd en 2 kindjes
kindje 3 is onderweg, dit was 'niet gepland'
kom mijn jeugdliefde weer tegen, onze gevoelens blijken nog steeds wederzijds te zijn. Toen durfde ik mijn relatie niet te beëindigen. Nu twijfel ik erg! Ik ben ongelukkig met mijn partner, maar hou zielsveel van mijn kinderen. Ik wil bij mijn jeugdliefde zijn... Breken of doorgaan?
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:04
In ieder geval niet met je jeugdliefde er tussenuit knijpen. Dat je het zelfs overweegt!!! Wat denk je van je kinderen? Heeft kindje 3 al niet genoeg voeten in aarde, laat staan een eventuele scheiding en dan ook nog jouw jeugdliefde?
Denk je nu werkelijk dat het jouw situatie beter gaat maken voor jou en je kinderen?
Stap uit je egoistische, puberale modus en ga eens constructief nadenken over je huidige relatie. Als je wil scheiden ga je scheiden, maar dit... ongelooflijk..
Ik hoop voor je dat het de hormonen zijn waar je nu middenin zit.
Denk je nu werkelijk dat het jouw situatie beter gaat maken voor jou en je kinderen?
Stap uit je egoistische, puberale modus en ga eens constructief nadenken over je huidige relatie. Als je wil scheiden ga je scheiden, maar dit... ongelooflijk..
Ik hoop voor je dat het de hormonen zijn waar je nu middenin zit.
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:04
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:12
Je neemt nogal een risico. In het slechtste geval blijkt het met je jeugdliefde niet zo leuk te zijn als dat het nu lijkt. Als je wilt scheiden dan moet je dat doen omdat je zowiezo niet met elkaar verder wilt, die jeugdliefde moet daar helemaal los van staan. Dat zou ik me eerst eens heel erg af gaan vragen als ik jou was. En misschien praten met je huidige partner over het feit dat je zo ongelukkig bent.
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:18
ik heb er al dikwijls over proberen te praten maar dit heeft geen effect. we leven als broer en zus... ik was ook voor ik mijn jeugdliefde tegenkwam ongelukkig in mijn huwelijk... ik heb het gevoel dat het altijd geven is. dat ik geen liefde krijg. Mijn kinderen maken juist dat ik zo twijfel.als we samen waren geweest dan was het niets geworden... dat had ik toen moeten bedenken, want achtera is het altijd zo geweest...
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:25
quote:feeks schreef op 07 augustus 2009 @ 13:20:
je leeft als broer en zus, maar wel zwanger raken?
Mijn idee...of ben je zwanger geworden van de toiletpot?
Ik heb geen sex met mijn broer hoor!
Ik krijg een beetje het idee dat je inderdaad niet geklukkig bent in je huwelijk maar dat je niet zonder man wilt zijn
Nu komt jeugdliefde weer voorbij en dus is dit DE manier om je oude paar schoenen in de ruilen voor die nieuwe.
Misschien moet je eens met je man aan tafel gaan zitten en eens echt praten.
ipv verwijten maken dat je alleen maar geeft en niets krijgt
Waar twee vechten hebben er meestal ook twee schuld.
Dus stap uit dat tienergevoel en denk aan je kinderen...
(geloof namelijk echt niet dat die op korte termijn zitten te wachten op een nieuwe vriend van mama
je leeft als broer en zus, maar wel zwanger raken?
Mijn idee...of ben je zwanger geworden van de toiletpot?
Ik heb geen sex met mijn broer hoor!
Ik krijg een beetje het idee dat je inderdaad niet geklukkig bent in je huwelijk maar dat je niet zonder man wilt zijn
Nu komt jeugdliefde weer voorbij en dus is dit DE manier om je oude paar schoenen in de ruilen voor die nieuwe.
Misschien moet je eens met je man aan tafel gaan zitten en eens echt praten.
ipv verwijten maken dat je alleen maar geeft en niets krijgt
Waar twee vechten hebben er meestal ook twee schuld.
Dus stap uit dat tienergevoel en denk aan je kinderen...
(geloof namelijk echt niet dat die op korte termijn zitten te wachten op een nieuwe vriend van mama
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:25
En daarbij (wat volgens mij nogal eens vergeten wordt) bedenken dat praten met je partner over het feit dat je zo ongelukkig bent *niet* betekent: hem vragen er voor te zorgen dat jij weer gelukkig wordt. Er bestaat geen liefde op bestelling. En jij bent geen machine die hij maar moet leren 'bedienen'.
Het is niet zo dat 'als hij maar verandert', jij dan vanzelf weer gelukkig wordt.
Nog afgezien van hoe *hij* zich momenteel voelt in jullie relatie, en aan welke van jouw wensen hij tegemoet *wil* komen. Jij kunt niet gelukkig worden als je vriend dat ook niet is.
Als jij ongelukkig bent, kan het aan hem liggen. Of aan jou. Of - wat het meest waarschijnlijk is - aan allebei, in hoe jullie met elkaar omgaan. Wil zo'n gesprek slagen, dan moet je vooral niet *tegen* elkaar maar *met* elkaar praten. Je moet jullie gemeenschappelijke toekomst en jullie beider geluk voor ogen hebben, niet alleen je eigen geluk.
Sorry voor deze preek. Ik word oud, geloof ik
Maar misschien heb je er toch iets aan.
Overigens is dit een doodnormale situatie, in ongeveer iedere langdurige relatie die ik ken. Hoort er bij. En je kunt er maar beter goed in worden!~:-)
Het is niet zo dat 'als hij maar verandert', jij dan vanzelf weer gelukkig wordt.
Nog afgezien van hoe *hij* zich momenteel voelt in jullie relatie, en aan welke van jouw wensen hij tegemoet *wil* komen. Jij kunt niet gelukkig worden als je vriend dat ook niet is.
Als jij ongelukkig bent, kan het aan hem liggen. Of aan jou. Of - wat het meest waarschijnlijk is - aan allebei, in hoe jullie met elkaar omgaan. Wil zo'n gesprek slagen, dan moet je vooral niet *tegen* elkaar maar *met* elkaar praten. Je moet jullie gemeenschappelijke toekomst en jullie beider geluk voor ogen hebben, niet alleen je eigen geluk.
Sorry voor deze preek. Ik word oud, geloof ik
Maar misschien heb je er toch iets aan.Overigens is dit een doodnormale situatie, in ongeveer iedere langdurige relatie die ik ken. Hoort er bij. En je kunt er maar beter goed in worden!~:-)
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:34
quote:altijdhebikjelief schreef op 07 augustus 2009 @ 13:18:
we leven als broer en zus
Misschien wordt het dan eens tijd om te gaan leven als minnaar + minnares?
Als ik jou was, zou ik daar het initiatief in nemen. Je kunt pas oogsten als je zaait.
Tip: neem een keer per week een oppas op een vaste avond, die tot 01.00 uur blijft. Die avond ga je lekker samen uit, vaste prik. Als een keer per week je teveel van het goede lijkt, doe je een keer per twee weken. Lekker samen uit eten, lekker dansen, voor mijn part wandelen langs romantische plekken. Ga winkelen en wacht niet tot hij iets leuks voor jou uitzoekt, maar koop iets voor hem
Besteed aandacht aan zijn lijf, dat kun je vast beter dan hij zelf. Knip z'n haar. Vraag of je hem mag scheren. Wrijf hem in met citronella-olie tegen de muggen (ook als die er niet zijn). Vijl z'n nagels. (Hij mag alleen z'n eigen teennagels knippen, dat is niet sexy.)
Ga tegelijk naar bed. Lees hem voor, of vraag of hij jou wil voorlezen. Praat samen over de dingen die je vroeger deed en die je leuk vond. Vervang die dubbelgebreide pyjama met duster er overheen door iets prettigers.
Bestrijd je eigen slechte humeur. Actief.
Bottom line: zorg dat jij en hij het beminnen waard zijn. En dat jullie er gelegenheid toe hebben.
we leven als broer en zus
Misschien wordt het dan eens tijd om te gaan leven als minnaar + minnares?
Als ik jou was, zou ik daar het initiatief in nemen. Je kunt pas oogsten als je zaait.
Tip: neem een keer per week een oppas op een vaste avond, die tot 01.00 uur blijft. Die avond ga je lekker samen uit, vaste prik. Als een keer per week je teveel van het goede lijkt, doe je een keer per twee weken. Lekker samen uit eten, lekker dansen, voor mijn part wandelen langs romantische plekken. Ga winkelen en wacht niet tot hij iets leuks voor jou uitzoekt, maar koop iets voor hem
Besteed aandacht aan zijn lijf, dat kun je vast beter dan hij zelf. Knip z'n haar. Vraag of je hem mag scheren. Wrijf hem in met citronella-olie tegen de muggen (ook als die er niet zijn). Vijl z'n nagels. (Hij mag alleen z'n eigen teennagels knippen, dat is niet sexy.)
Ga tegelijk naar bed. Lees hem voor, of vraag of hij jou wil voorlezen. Praat samen over de dingen die je vroeger deed en die je leuk vond. Vervang die dubbelgebreide pyjama met duster er overheen door iets prettigers.
Bestrijd je eigen slechte humeur. Actief.
Bottom line: zorg dat jij en hij het beminnen waard zijn. En dat jullie er gelegenheid toe hebben.
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:40
Volgens mij ben je zelf nalatig geweest door eerder geen actie te ondernemen. Nu zeggen dat je al die tijd ongelukkig bent geweest vind ik een beetje slap. Had er dan iets aan gedaan! En áls je er al alles aan hebt gedaan (zie ook bovenstaande tips) en het wordt niet beter, leg je er dan bij neer of vraag een scheiding aan.
Wegrennen met je jeugdliefde lijkt me tegenover alle partijen, inclusief jezelf, de stomste keuze.
Wegrennen met je jeugdliefde lijkt me tegenover alle partijen, inclusief jezelf, de stomste keuze.
vrijdag 7 augustus 2009 om 13:57
Je hebt hem zo lang niet gezien, dan kan dat ff er ook nog wel bij. Neem de tijd die je nodig hebt om alles netjes af te handelen, geloof me... ik spreek uit ervaring. Als je nu al iets met je jeugdliefde zou beginnen dan is het heel moeilijk om alles met je man respectvol af te handelen omdat je hoofd dan nog meer in de wolken is. Wie gaat er trouwens bij de bevalling zijn? Je man zowiezo?
vrijdag 7 augustus 2009 om 14:03
quote:altijdhebikjelief schreef op 07 augustus 2009 @ 13:51:
ik begrijp jullie reacties...
als ik zeg dat ik al die jaren elke dag aan mijn jeugdliefde heb gedacht? kan hem niet vergeten... en nu is hij zo dichtbij!
Als je al die jaren al aan hem denkt, betekent dat dat hij 'de ware' is? Of misschien dat je je nooit helemaal hebt gegeven aan je man, wat zijn invloed heeft op jullie huwelijk?
Met andere woorden: wat betekent het volgens jou dat je elke dag aan hem hebt gedacht? En wat waren de gevolgen ervan?
Heb je weleens naar het programma 'Memories' gekeken? Er zijn heel veel mensen die hun jeugdliefde nooit vergeten. Ze zijn dan in de wolken van de ontmoeting, maar er zijn er maar heel weinig die daarna weer als stel door het leven gaan.
ik begrijp jullie reacties...
als ik zeg dat ik al die jaren elke dag aan mijn jeugdliefde heb gedacht? kan hem niet vergeten... en nu is hij zo dichtbij!
Als je al die jaren al aan hem denkt, betekent dat dat hij 'de ware' is? Of misschien dat je je nooit helemaal hebt gegeven aan je man, wat zijn invloed heeft op jullie huwelijk?
Met andere woorden: wat betekent het volgens jou dat je elke dag aan hem hebt gedacht? En wat waren de gevolgen ervan?
Heb je weleens naar het programma 'Memories' gekeken? Er zijn heel veel mensen die hun jeugdliefde nooit vergeten. Ze zijn dan in de wolken van de ontmoeting, maar er zijn er maar heel weinig die daarna weer als stel door het leven gaan.
vrijdag 7 augustus 2009 om 14:09
quote:altijdhebikjelief schreef op 07 augustus 2009 @ 13:51:
ik begrijp jullie reacties...
als ik zeg dat ik al die jaren elke dag aan mijn jeugdliefde heb gedacht? kan hem niet vergeten... en nu is hij zo dichtbij!
Misschien een hele domme vraag, maar als je nou al jaren elke dag aan je jeugdliefde hebt gedacht, waarom heb je dan al 8 jaar een relatie met de verkeerde?
En erger nog, waarom zet je 2 kindjes op stapel?
Met een derde op komst (blijft raar in een broer en zus relatie)
Ongeacht of je je jeugdliefde jaren geleden al had kunnen hebben (als ik het even zo plastisch mag omschrijven)
Je gaat toch geen 8 jaar bij iemand blijven van wie je eigenlijk niet houdt?
ik begrijp jullie reacties...
als ik zeg dat ik al die jaren elke dag aan mijn jeugdliefde heb gedacht? kan hem niet vergeten... en nu is hij zo dichtbij!
Misschien een hele domme vraag, maar als je nou al jaren elke dag aan je jeugdliefde hebt gedacht, waarom heb je dan al 8 jaar een relatie met de verkeerde?
En erger nog, waarom zet je 2 kindjes op stapel?
Met een derde op komst (blijft raar in een broer en zus relatie)
Ongeacht of je je jeugdliefde jaren geleden al had kunnen hebben (als ik het even zo plastisch mag omschrijven)
Je gaat toch geen 8 jaar bij iemand blijven van wie je eigenlijk niet houdt?
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 7 augustus 2009 om 14:14
quote:altijdhebikjelief schreef op 07 augustus 2009 @ 13:51:
ik begrijp jullie reacties...
als ik zeg dat ik al die jaren elke dag aan mijn jeugdliefde heb gedacht? kan hem niet vergeten... en nu is hij zo dichtbij!
En wie zegt dat jouw droomprins nog diezelfde lekkere vent op dat witte paard is? Wie zegt dat hij op jou zit te wachten en je kinderen? Onbereikbare liefdes zijn juist zo ideaal omdat het net geen echte mensen zijn, dan denkt er tenminste nog iemand dat ik Julia Robberts in eigen persoon ben
Ook je jeugdliefde gaat gewoon naar de WC, heeft wel eens een pesthumeur en stinkt wel eens uit zijn mond. Zo ideaal is hij nou ook weer niet.
Laat eerst je hormonen eens tot rust komen en kijk wat je weggooit. Want je kan dit niet allemaal op je man schuiven.
En als broer en zus leven, lieve schat, daar komen geen kinderen van. Niet zo dramatisch doen.
ik begrijp jullie reacties...
als ik zeg dat ik al die jaren elke dag aan mijn jeugdliefde heb gedacht? kan hem niet vergeten... en nu is hij zo dichtbij!
En wie zegt dat jouw droomprins nog diezelfde lekkere vent op dat witte paard is? Wie zegt dat hij op jou zit te wachten en je kinderen? Onbereikbare liefdes zijn juist zo ideaal omdat het net geen echte mensen zijn, dan denkt er tenminste nog iemand dat ik Julia Robberts in eigen persoon ben
Ook je jeugdliefde gaat gewoon naar de WC, heeft wel eens een pesthumeur en stinkt wel eens uit zijn mond. Zo ideaal is hij nou ook weer niet.
Laat eerst je hormonen eens tot rust komen en kijk wat je weggooit. Want je kan dit niet allemaal op je man schuiven.
En als broer en zus leven, lieve schat, daar komen geen kinderen van. Niet zo dramatisch doen.
vrijdag 7 augustus 2009 om 14:15
quote:altijdhebikjelief schreef op 07 augustus 2009 @ 13:51:
ik begrijp jullie reacties...
als ik zeg dat ik al die jaren elke dag aan mijn jeugdliefde heb gedacht? kan hem niet vergeten... en nu is hij zo dichtbij!Dan zeg ik dat jij erg egoistisch bent. Drie kinderen op de wereld zetten. Zijzelf en hun vader 8 jaar lang hun wereld voorliegen. Bah bah, je moest je schamen. Je doet alsof jij het slachtoffer bent, maar je bent de dader en de veroorzaker van je eigen ellende. Arme kinderen en partner.
ik begrijp jullie reacties...
als ik zeg dat ik al die jaren elke dag aan mijn jeugdliefde heb gedacht? kan hem niet vergeten... en nu is hij zo dichtbij!Dan zeg ik dat jij erg egoistisch bent. Drie kinderen op de wereld zetten. Zijzelf en hun vader 8 jaar lang hun wereld voorliegen. Bah bah, je moest je schamen. Je doet alsof jij het slachtoffer bent, maar je bent de dader en de veroorzaker van je eigen ellende. Arme kinderen en partner.
vrijdag 7 augustus 2009 om 14:20
quote:Bianca40 schreef op 07 augustus 2009 @ 14:17:
Dit neemt allemaal niet weg dat ze dat gevoel nu heeft en niet zomaar een knop om kan draaien om er van af te komen. Hoe lang ben je eigenlijk zwanger? Of heb je dat al gezegd en heb ik weer niet goed gelezen?Ze zou teminste moeten beseffen dat ervandoor gaan met haar jeugdliefde zowat de slechte optie is om iets te doen aan de broer/zus relatie die ze nu heeft. Dat ze het uberhaupt overweegt, pff. En het feit dat ze 8 jaar lang elke dag aan hem heeft gedacht, is imo geen excuus, integendeel.
Dit neemt allemaal niet weg dat ze dat gevoel nu heeft en niet zomaar een knop om kan draaien om er van af te komen. Hoe lang ben je eigenlijk zwanger? Of heb je dat al gezegd en heb ik weer niet goed gelezen?Ze zou teminste moeten beseffen dat ervandoor gaan met haar jeugdliefde zowat de slechte optie is om iets te doen aan de broer/zus relatie die ze nu heeft. Dat ze het uberhaupt overweegt, pff. En het feit dat ze 8 jaar lang elke dag aan hem heeft gedacht, is imo geen excuus, integendeel.
vrijdag 7 augustus 2009 om 14:29
altijdhebikjelief
om je te helpen hebben we denk ik wat meer informatie nodig.
Waarom vond je je man wel leuk?
Sinds wanneer exact begonnen de nare gevoelens te ontstaan en waarom ging je toen wel door?
Wat heeft jeugdliefde dat man niet heeft?
Wat heeft man dat jeugdliefde niet heeft?
Hoe is jullie relatie?
Heb je ooit voor je relatie gevochten en hoe dan? Of heb je nooit voor je relatie willen vechten?
Communiceren jullie (nog)?
Wat kan je eraan doen om je relatie met je man op te krikken?
Waarom wil je de relatie met je man redden of waarom niet?
om je te helpen hebben we denk ik wat meer informatie nodig.
Waarom vond je je man wel leuk?
Sinds wanneer exact begonnen de nare gevoelens te ontstaan en waarom ging je toen wel door?
Wat heeft jeugdliefde dat man niet heeft?
Wat heeft man dat jeugdliefde niet heeft?
Hoe is jullie relatie?
Heb je ooit voor je relatie gevochten en hoe dan? Of heb je nooit voor je relatie willen vechten?
Communiceren jullie (nog)?
Wat kan je eraan doen om je relatie met je man op te krikken?
Waarom wil je de relatie met je man redden of waarom niet?
vrijdag 7 augustus 2009 om 14:56
quote:altijdhebikjelief schreef op 07 augustus 2009 @ 13:51:
ik begrijp jullie reacties...
als ik zeg dat ik al die jaren elke dag aan mijn jeugdliefde heb gedacht? kan hem niet vergeten... en nu is hij zo dichtbij!
Dan ben je niet eerlijk geweest tegenover je partner.
Als je dus echt niet van je partner houdt, waarom ben je dan met hem aan kinderen begonnen? Vragen om moeilijkheden. Of wilde je persé kinderen, no matter what?
Feit is: zij zijn er nu, en horen het belangrijkste te zijn. Dus sorry, niet blind van verliefdheid je op die oude liefde storten en je kinderen daar enorm van in de war te laten raken. Dat zou erg egoïstisch zijn.
Stap 1: eerlijk zijn tegen partner.
Stap 2: Logisch gaan nadenken.
Stap 3: Wat er ook gebeurd: je kinderen vooropstellen.
Ik word namelijk doodmoe van al die mensen die hun kids de dupe laten worden van hun eigen domme acties.
(Was niet bedoeld als een trap na, maar algemeen).
ik begrijp jullie reacties...
als ik zeg dat ik al die jaren elke dag aan mijn jeugdliefde heb gedacht? kan hem niet vergeten... en nu is hij zo dichtbij!
Dan ben je niet eerlijk geweest tegenover je partner.
Als je dus echt niet van je partner houdt, waarom ben je dan met hem aan kinderen begonnen? Vragen om moeilijkheden. Of wilde je persé kinderen, no matter what?
Feit is: zij zijn er nu, en horen het belangrijkste te zijn. Dus sorry, niet blind van verliefdheid je op die oude liefde storten en je kinderen daar enorm van in de war te laten raken. Dat zou erg egoïstisch zijn.
Stap 1: eerlijk zijn tegen partner.
Stap 2: Logisch gaan nadenken.
Stap 3: Wat er ook gebeurd: je kinderen vooropstellen.
Ik word namelijk doodmoe van al die mensen die hun kids de dupe laten worden van hun eigen domme acties.
(Was niet bedoeld als een trap na, maar algemeen).
