Relaties
alle pijlers
Samen wonen; we komen er niet uit waar
vrijdag 11 januari 2019 om 09:43
Er zullen vast al honderd topics zijn over dit onderwerp, maar ik wilde graag even mijn verhaal van me af schrijven, vandaar dat ik een nieuwe open.
Sinds 1.5 jaar ben ik samen met mijn vriend. Al vanaf het begin heeft hij steeds aangegeven dat hij graag op termijn met me zou gaan willen samen wonen als alles goed zou blijven gaan. Ik was super blij dat hij zo serieus was over mij, maar omdat ik gelukkig was op de plek waar ik woonde en geen dingen wilde overhaasten, ben ik nog even in m'n eigen stekje gebleven. Nu ben ik op een punt aangekomen waar het me heel fijn lijkt om inderdaad samen te gaan wonen. De laatste tijd is dit dus ook vaak het onderwerp van gesprek tussen ons.
Er is alleen een, naar mijn idee, heel groot dilemma. We willen allebei wonen op de plek waar wij nu wonen. We wonen zo'n 30 min met de auto van elkaar vandaan, allebei in het Noorden/Oosten van het land. Mijn vriend woont in een erg klein dorpje, ik in de stad. Hij wil nu graag dat ik bij hem in kom wonen. Ik loop hier erg tegenaan. Tot een aantal jaar geleden heb ik zelf ook in een klein dorpje gewoond, en ik ben nooit ongelukkiger geweest. Ik heb toen de stap gezet om een heel eind te verhuizen (naar waar ik nu woon). Hier kan ik oprecht zeggen dat ik gelukkig ben. Heb een heleboel nieuwe mensen leren kennen, heb hier mijn leven opgebouwd en het voelt hier echt als thuis komen. Mijn vriend laat echter blijken dat hij absoluut niet deze kant op wil komen. Hij snapt niet waarom ik een probleem heb met het kleine dorpje waar hij woont, hij geeft zelf aan dat hij geen waarde hecht aan waar hij woont, maar dat hij zich gewoon prettig in zijn huis moet voelen. Omdat hij een tijd geleden een huis heeft gekocht, begrijp ik heel goed dat hij hier nu nog geen afstand van wil doen. Na al redelijk wat gesprekken kwamen we tot de conclusie dat het ons een goed idee leek als ik eerst naar hem zou komen. We zouden dan kunnen sparen tot we voldoende geld hadden. Daarna zouden we terug gaan naar de plek waar ik woon. Mijn vriend heeft zelf ook een 'leven' in de stad waar ik woon; al zijn vrienden wonen hier, dus hij is hier geregeld te vinden.
Via deze weg kreeg ik het idee dat ik wel wat rust had. Ondanks dat ik voor nu afstand moest nemen van deze plek, had ik een soort garantie dat ik hier uiteindelijk weer terug zou komen. Gister begon mijn vriend echter weer over het onderwerp en kaartte aan dat hij hier toch niet heen wil uiteindelijk. Hij vindt de huizen te duur, wil geen 'slaaf van de bank worden'. Wij hebben allebei een goede baan, maar hij maakt middels meerdere voorbeelden duidelijk dat hij liever een extra luxe huis heeft in een klein dorp, dan een 'gewoon' huis in de stad.
Ik ben hier mega van geschrokken. De weet dat ik uiteindelijk hier terug zou komen gaf mij voldoende motivatie om voor de aankomende jaren eerst naar hem te komen. Maar nu hij dit ineens aangeeft, voel ik weerstand om naar hem toe te gaan. Ik woon hier nog niet zo lang en wil niet weer terug naar een setting waarin ik me ongelukkig ga voelen.
Hebben jullie zelf ook ervaring met zoiets? Hoe zouden jullie in deze situatie staan?
Bedankt alvast.
Sinds 1.5 jaar ben ik samen met mijn vriend. Al vanaf het begin heeft hij steeds aangegeven dat hij graag op termijn met me zou gaan willen samen wonen als alles goed zou blijven gaan. Ik was super blij dat hij zo serieus was over mij, maar omdat ik gelukkig was op de plek waar ik woonde en geen dingen wilde overhaasten, ben ik nog even in m'n eigen stekje gebleven. Nu ben ik op een punt aangekomen waar het me heel fijn lijkt om inderdaad samen te gaan wonen. De laatste tijd is dit dus ook vaak het onderwerp van gesprek tussen ons.
Er is alleen een, naar mijn idee, heel groot dilemma. We willen allebei wonen op de plek waar wij nu wonen. We wonen zo'n 30 min met de auto van elkaar vandaan, allebei in het Noorden/Oosten van het land. Mijn vriend woont in een erg klein dorpje, ik in de stad. Hij wil nu graag dat ik bij hem in kom wonen. Ik loop hier erg tegenaan. Tot een aantal jaar geleden heb ik zelf ook in een klein dorpje gewoond, en ik ben nooit ongelukkiger geweest. Ik heb toen de stap gezet om een heel eind te verhuizen (naar waar ik nu woon). Hier kan ik oprecht zeggen dat ik gelukkig ben. Heb een heleboel nieuwe mensen leren kennen, heb hier mijn leven opgebouwd en het voelt hier echt als thuis komen. Mijn vriend laat echter blijken dat hij absoluut niet deze kant op wil komen. Hij snapt niet waarom ik een probleem heb met het kleine dorpje waar hij woont, hij geeft zelf aan dat hij geen waarde hecht aan waar hij woont, maar dat hij zich gewoon prettig in zijn huis moet voelen. Omdat hij een tijd geleden een huis heeft gekocht, begrijp ik heel goed dat hij hier nu nog geen afstand van wil doen. Na al redelijk wat gesprekken kwamen we tot de conclusie dat het ons een goed idee leek als ik eerst naar hem zou komen. We zouden dan kunnen sparen tot we voldoende geld hadden. Daarna zouden we terug gaan naar de plek waar ik woon. Mijn vriend heeft zelf ook een 'leven' in de stad waar ik woon; al zijn vrienden wonen hier, dus hij is hier geregeld te vinden.
Via deze weg kreeg ik het idee dat ik wel wat rust had. Ondanks dat ik voor nu afstand moest nemen van deze plek, had ik een soort garantie dat ik hier uiteindelijk weer terug zou komen. Gister begon mijn vriend echter weer over het onderwerp en kaartte aan dat hij hier toch niet heen wil uiteindelijk. Hij vindt de huizen te duur, wil geen 'slaaf van de bank worden'. Wij hebben allebei een goede baan, maar hij maakt middels meerdere voorbeelden duidelijk dat hij liever een extra luxe huis heeft in een klein dorp, dan een 'gewoon' huis in de stad.
Ik ben hier mega van geschrokken. De weet dat ik uiteindelijk hier terug zou komen gaf mij voldoende motivatie om voor de aankomende jaren eerst naar hem te komen. Maar nu hij dit ineens aangeeft, voel ik weerstand om naar hem toe te gaan. Ik woon hier nog niet zo lang en wil niet weer terug naar een setting waarin ik me ongelukkig ga voelen.
Hebben jullie zelf ook ervaring met zoiets? Hoe zouden jullie in deze situatie staan?
Bedankt alvast.
zaterdag 12 januari 2019 om 17:23
Klopt wel ja maar ik persoonlijk kan niet makkelijk loslaten zeker niet als ik nog verliefd ben. Dus ik zou dan eerder mijn eigen voorkeuren opzij schuiven om maar bij die persoon te kunnen zijn.redbulletje schreef: ↑12-01-2019 17:03Maar wat is de liefde van je leven? Verliefdheid is iets puur hormonaals en daarna hangt het er vanaf of je dezelfde wensen hebt of een langdurige relatie er in zit. Verliefdheden en relaties gaan over, de manier waarop je wil kunnen wonen maakt essentieel deel uit van iemands persoonlijkheid.
Misschien ben ik te emotioneel afhankelijk.
Maar ik zou daar de relatie niet voor kunnen verbreken zeg maar.
Zou wel willen ik er zo ik staan als jou.
Maar het is ook slecht alles af te laten hangen van iemand anders zijn voorkeuren daar ben ik het mee eens.
zaterdag 12 januari 2019 om 17:26
Jullie hebben geen haast, dus gewoon je/jullie eigen proces hierin volgenTiesss schreef: ↑11-01-2019 21:24Hallo allemaal, na een werkdag heb ik alles even terug gelezen. Om samengevat wat vragen te beantwoorden:
Mijn vriend woont sinds zijn 4e in grote huizen, die allemaal op een groot stuk land of losstaand zijn. Zijn ouders hebben altijd gezegd dat zij steden beknellend vinden, al geeft mijn vriend dat niet als reden aan om niet in de stad te willen wonen. Hij herhaalt naar mij steeds dat hij gewoon minstens een groot hoekhuis wil. Bij doorvragen waarom krijg ik er niet echt een antwoord uit, ik denk omdat hij gewoon altijd al die ruimte heeft gehad. Mijn vriend komt desondanks veel in de stad waar ik woon en geniet ook zichtbaar van de stad, maar zodra het op komt als toekomstige woonplaats, lijkt hij in de verdediging te schieten. Voor mij voelt het als een soort principekwestie vanuit hem, misschien omdat ik mijn twijfels bij zijn woonplaats uitgesproken heb. Dat blijft echter gissen.
Ik begrijp dat ik even op de rem moet trappen en heb dus besloten geen stappen te zetten voor wij hier met zijn tweeën stappen in hebben gezet.
Mij zou het storen dat hij niet echt goede redenen kan benoemen. Het kan van alles zijn, maar met geen zou ik er niks mee kunnen. Sowieso oppassen met invullen. Iets wat je doet door zijn woonverleden erbij te halen. Of heeft hij dit zo gezegd als zijn beargumentatie?
Misschien aan hem teruggeven dat je benieuwd ben naar zijn gevoelens en gedachtes tov zijn wens om in een groot hoekhuis te wonen? En dat gewoon maar afwachten. In de tussentijd gewoon lekker samen zijn. Jullie komen vanzelf tot een uitkomst
zaterdag 12 januari 2019 om 17:35
Ben inmiddels zo goed als bij gelezen. Ik roep zeker niet 'maak het uit, want jullie wensen komen niet overeen'. Heb inmiddels ook meer berichten van je gelezen en je komt over als zelfreflectieve en redelijk persoon. Je hebt oog voor wat er speelt en ook hoe je vriend in elkaar zit. Verder twijfel ik ook niet aan hoe goed jullie relatie is, wie ben ik nou om hier wat te vinden, en je gevoel voor hem. Maar wil je wel proberen te prikkelen om over bepaalde gevoelens en gedachtes na te denken. Wellicht helpt dat je verder in je proces. Dat is tenslotte wat je wilde toch?Tiesss schreef: ↑12-01-2019 17:06Ik geloof niet dat er iemand is die op alle gebieden 100% bij je aansluit, dus verschillen kom je tegen. Ik ben heel gelukkig met mijn vriend, heel gek op hem. Tuurlijk zijn er soms dingen waarin we verschillen en waarin we dus een weg moeten vinden. Tot nu toe is dat altijd goed gegaan/gelukt, behalve in dit. Maar ik twijfel absoluut niet aan onze relatie en ook niet aan zijn gevoel voor mij. Daar zit het probleem hem niet in.
Ik wil mij zeker niet bij de zwart-wit denkende mensen scharen. De dilemma waar je mee zit, is mi. niet een praktisch is, maar zet ook even bepaalde dingen in de relatie op scherp. Dit is iets waar jullie jezelf en elkaar beter leer kennen. Vergeet gewoon niet hierbij stil te staan, naast de discussie over het praktische (waar te gaan wonen)
zaterdag 12 januari 2019 om 17:40
Als hij graag ruim wil wonen met grote tuin, dan is dat simpelweg niet mogelijk in een stad. Als hij geen enkele financiele belemmering zou hebben, zou hij dan in een penthouse in de stad willen wonen, of toch primair in zijn villa met tuin op het platteland (met eventueel een apartment in de stad voor als jullie daar gaan stappen)?Lovestar schreef: ↑12-01-2019 17:26Jullie hebben geen haast, dus gewoon je/jullie eigen proces hierin volgen
Mij zou het storen dat hij niet echt goede redenen kan benoemen. Het kan van alles zijn, maar met geen zou ik er niks mee kunnen. Sowieso oppassen met invullen. Iets wat je doet door zijn woonverleden erbij te halen. Of heeft hij dit zo gezegd als zijn beargumentatie?
Misschien aan hem teruggeven dat je benieuwd ben naar zijn gevoelens en gedachtes tov zijn wens om in een groot hoekhuis te wonen? En dat gewoon maar afwachten. In de tussentijd gewoon lekker samen zijn. Jullie komen vanzelf tot een uitkomst
zaterdag 12 januari 2019 om 17:59
Maar dan moet ie dat zeggen als een motivatie. Hij zegt nu niet veel over zijn beweegredenenredbulletje schreef: ↑12-01-2019 17:40Als hij graag ruim wil wonen met grote tuin, dan is dat simpelweg niet mogelijk in een stad. Als hij geen enkele financiele belemmering zou hebben, zou hij dan in een penthouse in de stad willen wonen, of toch primair in zijn villa met tuin op het platteland (met eventueel een apartment in de stad voor als jullie daar gaan stappen)?
zaterdag 12 januari 2019 om 18:00
In mijn naaste omgeving heeft zoiets gespeeld. Zij is toen naar het gat verhuisd waar hij vandaan kwam. Hij kwam uit een aannemersfamilie en had een vrijstaand huis gebouwd. Hij wilde niet naar haar dorp met in elk geval fascilliteiten, want de grond was er duurder en de familie gaat natuurlijk niet dertig minuten rijden om een huis te bouwen. Inmiddels twintig jaar later wonen ze nog steeds in dat gat in een prachtig huis. Zij is toen de kinderen kwamen gestopt met werken, want zij had een uur reistijd en in haar baan ligt het niet voor het opscheppen. Kinderopvang in in dat gat nog niet uitgevonden. Haar kinderen zijn nu allemaal op de middelbare school en aan het werk komen is moeilijk voor haar. Zij wil na twintig jaar nog steeds het liefste terug naar haar geboortedorp, maar noemt zichzelf niet ongelukkig.
zaterdag 12 januari 2019 om 20:40
Ik heb 't idee dat TO zelf zijn motivatie nog niet helemaal duidelijk heeft. Als het hem er puur om gaat om naar de buitenwereld te pochen met wat hij allemaal heeft dan zou dat met onbeperkt geld op te lossen zijn, want in een stad heb je ook panden die alleen weggelegd zijn voor de rijken. Als het hem echter vooral om de ruimte, natuur, rust te doen is, tja, dan kan ie de staatsloterij wel winnen, maar blijft ie alsnog liever in z'n villa met tuin wonen.
Persoonlijk komt hij mij meer over als 'n levensgenieter doordat ie ook van reisjes en van lekker uit eten houdt.
