Relaties
alle pijlers
Samenwonen, is daar een perfect moment voor?
zondag 7 september 2008 om 14:15
Na een relatie van 8 jaar ben ik een jaar alleen geweest en vond toen mijn nieuwe lief. Hij is alles wat ik zoek in een man en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als nu . We kennen elkaar nu 5 maanden waarvan 3 als setje. We zijn helemaal gek op elkaar, zien elkaar vaak, alleen wonen we niet echt bij elkaar in de buurt. We reizen nu allebei heen en weer om elkaar te kunnen zien en merken dat het wel vervelend/lastig is. Als ik een heel weekend bij hem ben mis ik mijn eigen spullen wel maar zodra ik thuis kom mis ik hem. Dat gevoel hebben we allebei zo sterk dat we het wel eens over samenwonen hebben, meer in de toekomst, maar gister begon hij er heel concreet over tegen me. Iets in de trant van: ik zou je zo graag elke dag om me heen hebben, weet dat het zo goed zo gaan, je kunt/mag nu elke dag komen maar ik hoop dat er snel/binnenkort een moment komt dat je niet meer weggaat.. Ik was verschikkelijk blij, dat is toch een superliefdesverklaring maar aan de andere kant dacht ik meteen: is dat niet te snel?? Met mijn vorige vriend had ik al ruim 2 jaar een relatie voor ik ging samenwonen en ergens is dat ook wat ik altijd in mijn hoofd had, je moet elkaar eerst heel goed kennen wil je samen gaan wonen. Toch begin ik hier een beetje aan te twijfelen. Als je helemaal gek bent op elkaar, moet je dan wachten met zo'n stap omdat het verstandig lijkt? Met mijn ex is het ook fout gegaan, ookal kende we elkaar al langer.
De twijfel hierin heeft twee kanten, aan de ene kant ben ik bang dat het nu de verliefdheid is dat ik zo graag bij hem wil zijn en ben ik bang dat als de roze bril weg is ik een beslissing heb gemaakt die niet goed uitpakt. Dat ik (net als na mijn vorige relatie) weer overnieuw moet beginnen, aan de andere kant denk ik: waarom zouden we het niet doen als het zo goed voelt?? Misschien verdwijnt die roze bril nooit!!!!
Wat denken jullie? Is er een ideaal moment om samen te gaan wonen? Is dat pas na een jaar of langer? Of zijn er mensen die de stap gewoon hebben gewaagd en waarbij het goed/niet goed is gegaan die dat willen delen?
De twijfel hierin heeft twee kanten, aan de ene kant ben ik bang dat het nu de verliefdheid is dat ik zo graag bij hem wil zijn en ben ik bang dat als de roze bril weg is ik een beslissing heb gemaakt die niet goed uitpakt. Dat ik (net als na mijn vorige relatie) weer overnieuw moet beginnen, aan de andere kant denk ik: waarom zouden we het niet doen als het zo goed voelt?? Misschien verdwijnt die roze bril nooit!!!!
Wat denken jullie? Is er een ideaal moment om samen te gaan wonen? Is dat pas na een jaar of langer? Of zijn er mensen die de stap gewoon hebben gewaagd en waarbij het goed/niet goed is gegaan die dat willen delen?
zondag 7 september 2008 om 14:18
Het ideale moment om te gaan samenwonen is nadat je samen hebt vastgesteld dat je met elkaar verder wilt én de zakelijke kanten van jullie relatie zorgvuldig hebt laten vastleggen. Mocht je relatie dan nog op de klippen lopen dan kun je daarna in elk geval op een fatsoenlijke manier in je eentje verder.
zondag 7 september 2008 om 14:23
Ik zeg wel eens van je fouten moet je leren. Maar in dit geval lijk jij die uitspraak wat te ver door te trekken in mijn ogen. Omdat het met je ex niet goed ging uiteindelijk betekent dat helemaal niet dat het nu niet goed zou gaan hoor. Het heeft niets met elkaar te maken, dus probeer die gereserveerdheid een beetje van je af te laten glijden.
Daarnaast staat er geen termijn voor hoe lang je moet wachten alvorens samen te gaan wonen, gewoon doen waar je je goed bij voelt. En dit klinkt opzich wel goed (al weet ik daar verder geen donder van hoor ken jullie niet). Vind zelf opzich wel een voorwaarde dat je elkaar redelijk moet kennen voor je gaat samen wonen, dus niet na 1 dag al ofzo. Maarja nogmaals dat vind ik en daarbij klinkt het niet alsof dat bij jullie het geval is.
Daarnaast staat er geen termijn voor hoe lang je moet wachten alvorens samen te gaan wonen, gewoon doen waar je je goed bij voelt. En dit klinkt opzich wel goed (al weet ik daar verder geen donder van hoor ken jullie niet). Vind zelf opzich wel een voorwaarde dat je elkaar redelijk moet kennen voor je gaat samen wonen, dus niet na 1 dag al ofzo. Maarja nogmaals dat vind ik en daarbij klinkt het niet alsof dat bij jullie het geval is.
zondag 7 september 2008 om 14:35
Bedankt voor de snelle reacties! Leuk om te lezen!!!
@Wuiles, dat is ook zeker de belangrijkste voorwaarde, het moet allemaal wel goed geregeld zijn!! Je bent geen 18 meer dus je hebt nu eenmaal je eigen zaken en spullen.
@Becky 26, helemaal waar. Die dingen schieten ook door je hoofd. Wat zal iedereen ervan denken? Het hoort toch niet zo? Die en die gaan al zo lang met elkaar en gaan nu pas samenwonen. Alsof dat iets zegt over je eigen relatie!
@ Miauwww
@Plukvandepetteflet, je slaat de spijker op zijn kop. Elke keer als ik heerlijk geniet van wat ik heb met deze man komt er dat stemmetje: het is al eens fout gegaan dus waarom zou het nu anders zijn. Dat stemmetje wil ik zo graag kwijt omdat ik echt wel weet dat je ervaringen uit het verleden niets zeggen over je toekomst. Het heeft ook totaal niets met mn nieuwe lief te maken omdat ik in alles voel en helemaal weet dat het goed zit, hij helemaal voor mij gaat en ik voor hem. Zelfs bij mijn ex ben ik nooit zo zeker geweest als nu met hem!
Nog een paar vraagjes: Wonen jullie zelf samen/ ooit samen gewoond? En waar baseerde jullie je keuze op? Puur op gevoel, was er een moment dat je voelde dat je er aan toe was?? Ben erg nieuwsgierig
@Wuiles, dat is ook zeker de belangrijkste voorwaarde, het moet allemaal wel goed geregeld zijn!! Je bent geen 18 meer dus je hebt nu eenmaal je eigen zaken en spullen.
@Becky 26, helemaal waar. Die dingen schieten ook door je hoofd. Wat zal iedereen ervan denken? Het hoort toch niet zo? Die en die gaan al zo lang met elkaar en gaan nu pas samenwonen. Alsof dat iets zegt over je eigen relatie!
@ Miauwww
@Plukvandepetteflet, je slaat de spijker op zijn kop. Elke keer als ik heerlijk geniet van wat ik heb met deze man komt er dat stemmetje: het is al eens fout gegaan dus waarom zou het nu anders zijn. Dat stemmetje wil ik zo graag kwijt omdat ik echt wel weet dat je ervaringen uit het verleden niets zeggen over je toekomst. Het heeft ook totaal niets met mn nieuwe lief te maken omdat ik in alles voel en helemaal weet dat het goed zit, hij helemaal voor mij gaat en ik voor hem. Zelfs bij mijn ex ben ik nooit zo zeker geweest als nu met hem!
Nog een paar vraagjes: Wonen jullie zelf samen/ ooit samen gewoond? En waar baseerde jullie je keuze op? Puur op gevoel, was er een moment dat je voelde dat je er aan toe was?? Ben erg nieuwsgierig
zondag 7 september 2008 om 14:42
Ooit samengewoond ondanks de alarmbellen. In jouw posting zie ik nergens twijfels van jou over de relatie
Van je ervaringen moeet je leren, dus wees blij met het stemmetje. Maar jij bent de baas over dat stemmetje. Bedank het voor de waarschuwing en doe waar je je goed bij voelt.
Echt, tijd is een relatief begrip. En remember: je zit nooit ergens voor de 100% aan vast.
Van je ervaringen moeet je leren, dus wees blij met het stemmetje. Maar jij bent de baas over dat stemmetje. Bedank het voor de waarschuwing en doe waar je je goed bij voelt.
Echt, tijd is een relatief begrip. En remember: je zit nooit ergens voor de 100% aan vast.
zondag 7 september 2008 om 14:46
zondag 7 september 2008 om 14:48
Daantje, ik denk dat niemand je kan vertellen wat wijsheid is in deze! Snel, langzaam, er is geen garantie of standaard succesverhaal.
Alleen jij (jullie) bepaalt wanneer het 't perfecte moment is.
Wij zelf gingen ook al redelijk snel samenwonen. Maar ik heb wél nog een tijdje mijn eigen stekkie aangehouden. Klinkt misschien ook wat onzeker maar vond het toen wel een goed idee. Uiteindelijk zijn we inmiddels ook al erg lang bij elkaar!
Jij zegt dat jullie niet zo dicht bij elkaar wonen. Heeft samenwonen nog consequenties voor je werkplek of reisafstand? Dat soort praktische zaken moet je natuurlijk ook nog even bekijken. Alhoewel de liefde natuurlijk het belangrijkste is in deze!
Geniet van je liefje!
Alleen jij (jullie) bepaalt wanneer het 't perfecte moment is.
Wij zelf gingen ook al redelijk snel samenwonen. Maar ik heb wél nog een tijdje mijn eigen stekkie aangehouden. Klinkt misschien ook wat onzeker maar vond het toen wel een goed idee. Uiteindelijk zijn we inmiddels ook al erg lang bij elkaar!
Jij zegt dat jullie niet zo dicht bij elkaar wonen. Heeft samenwonen nog consequenties voor je werkplek of reisafstand? Dat soort praktische zaken moet je natuurlijk ook nog even bekijken. Alhoewel de liefde natuurlijk het belangrijkste is in deze!
Geniet van je liefje!
zondag 7 september 2008 om 15:33
quote:wuiles schreef op 07 september 2008 @ 14:18:
Het ideale moment om te gaan samenwonen is nadat je samen hebt vastgesteld dat je met elkaar verder wilt én de zakelijke kanten van jullie relatie zorgvuldig hebt laten vastleggen. Mocht je relatie dan nog op de klippen lopen dan kun je daarna in elk geval op een fatsoenlijke manier in je eentje verder.
Hier ben ik het zeker mee eens. Verder raad ik je aan te luisteren naar je gevoel. Mocht je toch twijfelen, is er de mogelijkheid om beide huizen een tijdje aan te houden?
En als het meest pessimistische toekomstperspectief werkelijkheid wordt en het loopt mis? Hey, weet je dat ook weer. Heb je niet al te veel tijd verkloot.
Het ideale moment om te gaan samenwonen is nadat je samen hebt vastgesteld dat je met elkaar verder wilt én de zakelijke kanten van jullie relatie zorgvuldig hebt laten vastleggen. Mocht je relatie dan nog op de klippen lopen dan kun je daarna in elk geval op een fatsoenlijke manier in je eentje verder.
Hier ben ik het zeker mee eens. Verder raad ik je aan te luisteren naar je gevoel. Mocht je toch twijfelen, is er de mogelijkheid om beide huizen een tijdje aan te houden?
En als het meest pessimistische toekomstperspectief werkelijkheid wordt en het loopt mis? Hey, weet je dat ook weer. Heb je niet al te veel tijd verkloot.
zondag 7 september 2008 om 15:37
Hangt er vanaf wie van jullie zich gaat opofferen en huis en haard en baan gaat verlaten voor de ander.
Als hij bij jou gaat intrekken is er weinig probleem voor jou, want jouw leven blijft gewoon door gaan ook als het mislukt en hij weer vertrekt. Maar als jij je huis, je baan en je sociale netwerk in jouw omgeving allemaal op gaat geven om bij hem in te trekken, dan heb jij dus 'n probleem mocht het niet blijken te werken.
Misschien kunnen jullie ook beiden je huis opgeven en ergens tussen in gaan wonen zodat jullie beider banen qua reisafstand te behappen blijven.
Als hij bij jou gaat intrekken is er weinig probleem voor jou, want jouw leven blijft gewoon door gaan ook als het mislukt en hij weer vertrekt. Maar als jij je huis, je baan en je sociale netwerk in jouw omgeving allemaal op gaat geven om bij hem in te trekken, dan heb jij dus 'n probleem mocht het niet blijken te werken.
Misschien kunnen jullie ook beiden je huis opgeven en ergens tussen in gaan wonen zodat jullie beider banen qua reisafstand te behappen blijven.
zondag 7 september 2008 om 15:42
aan de ene kant vind ik dat je moet gaan samenwonen wanneer je eraan toebent.
ik zou zelf alleen wachten tot je een half jaar samen bent. dan is het allemaal net iets minde roze.
ik ben wel eens staaaaapelverliefd geweest en na zon 4 a 5 maanden was dat ook ineens helemaal weg...
maar ik hoor verhalen van stellen die na 3 maanden gingen samenwonen en zelfs uiteindelijk getrouwd zijn...
ik zou zelf alleen wachten tot je een half jaar samen bent. dan is het allemaal net iets minde roze.
ik ben wel eens staaaaapelverliefd geweest en na zon 4 a 5 maanden was dat ook ineens helemaal weg...
maar ik hoor verhalen van stellen die na 3 maanden gingen samenwonen en zelfs uiteindelijk getrouwd zijn...
zondag 7 september 2008 om 15:46
quote:Rary schreef op 07 september 2008 @ 15:42:
maar ik hoor verhalen van stellen die na 3 maanden gingen samenwonen en zelfs uiteindelijk getrouwd zijn...Ik zal het je nog sterker vertellen, een vriendin van me is net ten huwelijk gevraagd en heeft pas een maand of 4 verkering! Mijn keus zal het niet zijn, maar als je gelukkig bent? Wat let je! En nee zeggen als je knetterverliefd bent is ook wat natuurlijk.
maar ik hoor verhalen van stellen die na 3 maanden gingen samenwonen en zelfs uiteindelijk getrouwd zijn...Ik zal het je nog sterker vertellen, een vriendin van me is net ten huwelijk gevraagd en heeft pas een maand of 4 verkering! Mijn keus zal het niet zijn, maar als je gelukkig bent? Wat let je! En nee zeggen als je knetterverliefd bent is ook wat natuurlijk.
zondag 7 september 2008 om 16:03
Hier nog zo'n snelle samenwoner.
Mijn vriend en ik kenden elkaar wel al een jaar als collega's, maar verder niets.
Na een weekendje samen weg (we wilden niet in onze omgeving gelijk allemaal roddels voor wij wisten of we wat in elkaar zagen) zijn wij 2 maanden later samen gaan wonen (kwam ook een beetje door de omstandigheden waarin ik toen zat. Ik ben bij hem ingetrokken). nog 1 maand later hebben we (tijdens 3 weken samen op vakantie!) besloten om te gaan trouwen. Hiermee hebben we overigens nog wel bijna 2 jaar gewacht. We zijn nu ruim 3 jaar samen en 1 jaar getrouwd en nog steeds zielsgelukkig met elkaar (we gaan nu samen een huis kopen). Iedereen in onze omgeving was ook hoogst verbaasd (nog wel het meest van dat trouwen...).
En dan te bedenken dat mijn lief altijd zei dat hij nooit ging trouwen en we beiden eigenlijk van de 'rustig aan' zijn.
Het voelde gewoon goed en we hebben er geen moment spijt van gehad.
Ik zou wel zorgen dat je idd alles goed gregeld hebt. Is het geen optie om het te proberen, maar je eigen woonruimte nog wel aan te houden (zodat je zonder meer terug kunt als het niet zo goed blijkt te werken)? (als je tenminste bij hem in wilt trekken en niet samen iets heel anders wilt zoeken).
Anders idd zaken goed vastleggen.
Maar ik zou vooral op je gevoel vertrouwen.
Wat voor mij heel erg meegespeeld heeft, is dat ik me vanaf dag 1 op mijn gemak voelde bij hem en mezelf kon zijn. Hij vind mij goed, met al mijn leuke, maar ook met mijn minder leuke kanten (die iedereen heeft). Ik had niet het gevoel dat ik me anders moest gedragen en bv die minder leuke kanten te verbergen (want vroeg of laat doe je dat niet meer, en kan het heel erg tegen vallen). Het voelde gewoon heel snel heel vertrouwd en heel normaal dat we heel veel samen waren. En dat klinkt een beetje saai (al snel heel normaal), maar ik vindt het super. Ik hou niet van die 'spannende verliefdheids aftastfase'. Veel te onrustig en onzeker. Nu voelt het zo heerlijk vertrouwd. En ik ben nog steeds ontzettend gek op hem.
Mijn vriend en ik kenden elkaar wel al een jaar als collega's, maar verder niets.
Na een weekendje samen weg (we wilden niet in onze omgeving gelijk allemaal roddels voor wij wisten of we wat in elkaar zagen) zijn wij 2 maanden later samen gaan wonen (kwam ook een beetje door de omstandigheden waarin ik toen zat. Ik ben bij hem ingetrokken). nog 1 maand later hebben we (tijdens 3 weken samen op vakantie!) besloten om te gaan trouwen. Hiermee hebben we overigens nog wel bijna 2 jaar gewacht. We zijn nu ruim 3 jaar samen en 1 jaar getrouwd en nog steeds zielsgelukkig met elkaar (we gaan nu samen een huis kopen). Iedereen in onze omgeving was ook hoogst verbaasd (nog wel het meest van dat trouwen...).
En dan te bedenken dat mijn lief altijd zei dat hij nooit ging trouwen en we beiden eigenlijk van de 'rustig aan' zijn.
Het voelde gewoon goed en we hebben er geen moment spijt van gehad.
Ik zou wel zorgen dat je idd alles goed gregeld hebt. Is het geen optie om het te proberen, maar je eigen woonruimte nog wel aan te houden (zodat je zonder meer terug kunt als het niet zo goed blijkt te werken)? (als je tenminste bij hem in wilt trekken en niet samen iets heel anders wilt zoeken).
Anders idd zaken goed vastleggen.
Maar ik zou vooral op je gevoel vertrouwen.
Wat voor mij heel erg meegespeeld heeft, is dat ik me vanaf dag 1 op mijn gemak voelde bij hem en mezelf kon zijn. Hij vind mij goed, met al mijn leuke, maar ook met mijn minder leuke kanten (die iedereen heeft). Ik had niet het gevoel dat ik me anders moest gedragen en bv die minder leuke kanten te verbergen (want vroeg of laat doe je dat niet meer, en kan het heel erg tegen vallen). Het voelde gewoon heel snel heel vertrouwd en heel normaal dat we heel veel samen waren. En dat klinkt een beetje saai (al snel heel normaal), maar ik vindt het super. Ik hou niet van die 'spannende verliefdheids aftastfase'. Veel te onrustig en onzeker. Nu voelt het zo heerlijk vertrouwd. En ik ben nog steeds ontzettend gek op hem.
zondag 7 september 2008 om 16:14
Mijn vriend kwam voor het eerst bij me slapen is nooit meer weg gegaan, na een maand hebben we een busje gehuurd en zijn we zijn spullen gaan halen hebben onze meubels gemixt beetje van mij beetje van hem en beetje nieuw. Zijn huis ingericht met de overige spullen en verhuurt.
Wij hebben het er ook over gehad dat het wel heel snel was, maar vonden dat als wij het allerliefste bij elkaar wilden zijn dat we dat gewoon moesten doen.
Wij hebben het er ook over gehad dat het wel heel snel was, maar vonden dat als wij het allerliefste bij elkaar wilden zijn dat we dat gewoon moesten doen.
zondag 7 september 2008 om 17:00
Wij woonden na 7 weken al samen en zijn inmiddels ruim 2 jaar getrouwd. In oktober zijn we 8 jaar bij elkaar en nog steeds hardstikke happy. Maar hee, dat zijn wij, dat zegt helemaal niets over een ander.
Jij moet doen wat jij wilt, jij moet jouw gevoel volgen. Dat is namelijk het enige wat telt. Jij en je vriend, jullie!
Jij moet doen wat jij wilt, jij moet jouw gevoel volgen. Dat is namelijk het enige wat telt. Jij en je vriend, jullie!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
zondag 7 september 2008 om 17:53
Met mijn ex woonde ik binnen 3 weken samen. Die relatie heeft 16 jaar standgehouden.
Mijn huidige vriend kwam op bezoek en is eigenlijk nooit meer weggegaan. We hebben in totaal nog 4 of 5 keer apart geslapen, de overige nachten altijd samen (of bij hem, of bij mij). Na ongeveer een half jaar is hij ook officieel bij mij ingetrokken en we gaan binnenkort trouwen, op de dag dat we precies 1 jaar een relatie hebben. Een beetje snel misschien, maar het voelt echt goed, we voelen ons allebei op ons gemak en hebben het idee dat we elkaar al 10 jaar kennen. Waarom zouden we nog wachten dan?
Mijn huidige vriend kwam op bezoek en is eigenlijk nooit meer weggegaan. We hebben in totaal nog 4 of 5 keer apart geslapen, de overige nachten altijd samen (of bij hem, of bij mij). Na ongeveer een half jaar is hij ook officieel bij mij ingetrokken en we gaan binnenkort trouwen, op de dag dat we precies 1 jaar een relatie hebben. Een beetje snel misschien, maar het voelt echt goed, we voelen ons allebei op ons gemak en hebben het idee dat we elkaar al 10 jaar kennen. Waarom zouden we nog wachten dan?
zondag 7 september 2008 om 20:34
quote:DTJ schreef op 07 september 2008 @ 16:03:
Hier nog zo'n snelle samenwoner.
Wat voor mij heel erg meegespeeld heeft, is dat ik me vanaf dag 1 op mijn gemak voelde bij hem en mezelf kon zijn. Hij vind mij goed, met al mijn leuke, maar ook met mijn minder leuke kanten (die iedereen heeft). Ik had niet het gevoel dat ik me anders moest gedragen en bv die minder leuke kanten te verbergen (want vroeg of laat doe je dat niet meer, en kan het heel erg tegen vallen). Het voelde gewoon heel snel heel vertrouwd en heel normaal dat we heel veel samen waren. En dat klinkt een beetje saai (al snel heel normaal), maar ik vindt het super. Ik hou niet van die 'spannende verliefdheids aftastfase'. Veel te onrustig en onzeker. Nu voelt het zo heerlijk vertrouwd. En ik ben nog steeds ontzettend gek op hem.
Daar ben ik het helelmaal mee eens!
Ik ken mijn vriend nu zes maanden en over drie weken verhuizen we zijn spulletjes (dat wat hij dan al mee neemt) naar mijn (kleinere) woning.
Snel of niet, wij voelens ons helemaal op ons gemak bij elkaar en willen gewoon door de weeks niet meer zonder elkaar (naast ons werk natuurlijk, zo klef zijn we ook weer niet). We willen graag een vast honk en onze relatie laten groeien zoals wij voelen dat het zal gaan groeien.
Ik ben vijf jaar single geweest en ik vind het heeeeeeeerlijk!
Maar, met beide benen op de grond, er moet wel nog wat dingetjes geregeld worden.
Hier nog zo'n snelle samenwoner.
Wat voor mij heel erg meegespeeld heeft, is dat ik me vanaf dag 1 op mijn gemak voelde bij hem en mezelf kon zijn. Hij vind mij goed, met al mijn leuke, maar ook met mijn minder leuke kanten (die iedereen heeft). Ik had niet het gevoel dat ik me anders moest gedragen en bv die minder leuke kanten te verbergen (want vroeg of laat doe je dat niet meer, en kan het heel erg tegen vallen). Het voelde gewoon heel snel heel vertrouwd en heel normaal dat we heel veel samen waren. En dat klinkt een beetje saai (al snel heel normaal), maar ik vindt het super. Ik hou niet van die 'spannende verliefdheids aftastfase'. Veel te onrustig en onzeker. Nu voelt het zo heerlijk vertrouwd. En ik ben nog steeds ontzettend gek op hem.
Daar ben ik het helelmaal mee eens!
Ik ken mijn vriend nu zes maanden en over drie weken verhuizen we zijn spulletjes (dat wat hij dan al mee neemt) naar mijn (kleinere) woning.
Snel of niet, wij voelens ons helemaal op ons gemak bij elkaar en willen gewoon door de weeks niet meer zonder elkaar (naast ons werk natuurlijk, zo klef zijn we ook weer niet). We willen graag een vast honk en onze relatie laten groeien zoals wij voelen dat het zal gaan groeien.
Ik ben vijf jaar single geweest en ik vind het heeeeeeeerlijk!
Maar, met beide benen op de grond, er moet wel nog wat dingetjes geregeld worden.
zondag 7 september 2008 om 20:50
Alles heeft zijn voor en nadelen. Ken ook mensen die jarenlang niet samenwoonden en uit elkaar gingen toen ze wel gingen samenwonen. Wanneer je gaat samenwonen leer je elkaar veel sneller en beter kennen. Het tandpasta dopje irritatie, de vuile sokken op de grond, huishoudtaken verdeling, en ga zo maar door. Wanneer die roze bril afgaat weet je ook nooit, kan heel lang duren. Ikzelf zet hem weer regelmatig op.
Voor mij was het makkelijker, mijn vriend woonde 2 straten verder, de 1e x bij mij blijven slapen, daarna ik een week bij hem. Toen hadden we zoiets van we moeten het rustiger aandoen. Ik naar huis, maar hij stond sávonds alweer voor mijn deur. Tja, we zijn maar meteen gaan samenwonen. We wonen nu na 10 jaar nog steeds samen.
Voor mij was het makkelijker, mijn vriend woonde 2 straten verder, de 1e x bij mij blijven slapen, daarna ik een week bij hem. Toen hadden we zoiets van we moeten het rustiger aandoen. Ik naar huis, maar hij stond sávonds alweer voor mijn deur. Tja, we zijn maar meteen gaan samenwonen. We wonen nu na 10 jaar nog steeds samen.
zondag 7 september 2008 om 21:59
Samen gaan wonen na 3 maanden kan goed uitpakken omdat iemand precies zo blijkt te zijn als je dacht.
Maar na 3 maanden ken je elkaar nog niet echt.
Dan kan je slechte gewoontes als schulden, verslavingen etc nog heel goed verborgen houden. Iemand kan wel vreselijk vaak depresieve buien hebben en net een goede periode hebben. Iemand kan een strafblad hebben. Iemand kan in de zomer heel actief zijn en in de winter alleen maar saai op de bank willen zitten of omgekeerd. Kortom ik zou toch maar wat langer wachten om te voorkomen dat je voor al te grote verassingen komt te staan.
Maar na 3 maanden ken je elkaar nog niet echt.
Dan kan je slechte gewoontes als schulden, verslavingen etc nog heel goed verborgen houden. Iemand kan wel vreselijk vaak depresieve buien hebben en net een goede periode hebben. Iemand kan een strafblad hebben. Iemand kan in de zomer heel actief zijn en in de winter alleen maar saai op de bank willen zitten of omgekeerd. Kortom ik zou toch maar wat langer wachten om te voorkomen dat je voor al te grote verassingen komt te staan.
dinsdag 9 september 2008 om 14:49
Ik woon nu na 2 maanden ook praktisch samen. Wij zijn (buiten vakanties etc.) geen nacht meer zonder elkaar geweest sinds we elkaar kennen. Het voelt goed, gaat goed en ik zou niet meer anders willen. Hij komt amper nog in zijn eigen huis. Waarschijnlijk zal hij per november officieel bij me intrekken. Het voelt goed en mis gaan kan het altijd dus........
woensdag 10 september 2008 om 14:43
Ik woon nog niet samen met mijn vriend, maar er zijn wel plannen. We zijn nu een half jaar samen, kennen elkaar net iets langer als dat. Vanaf de eerste keer dat ik hem zag was er een klik tussen ons, en toen we 2 weken later samen op stap gingen en gezoend haddden was er geen ontkomen aan. Smoorverliefd geworden, nog steeds trouwens. En van een paar dagen in de week bij elkaar slapen was het na 2 maanden al zo dat hij nog maar soms thuis slaapt. En dus willen we ook gaan samenwonen als de financien er goed voor staan. Ik denk dat als het goed voelt, waarom zou je dan wachten. Maar dat is ieder voor zich....succes iig
I can do anything i want, and so can you....
