Relaties
alle pijlers
Samenwonen, is daar een perfect moment voor?
zondag 7 september 2008 om 14:15
Na een relatie van 8 jaar ben ik een jaar alleen geweest en vond toen mijn nieuwe lief. Hij is alles wat ik zoek in een man en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als nu . We kennen elkaar nu 5 maanden waarvan 3 als setje. We zijn helemaal gek op elkaar, zien elkaar vaak, alleen wonen we niet echt bij elkaar in de buurt. We reizen nu allebei heen en weer om elkaar te kunnen zien en merken dat het wel vervelend/lastig is. Als ik een heel weekend bij hem ben mis ik mijn eigen spullen wel maar zodra ik thuis kom mis ik hem. Dat gevoel hebben we allebei zo sterk dat we het wel eens over samenwonen hebben, meer in de toekomst, maar gister begon hij er heel concreet over tegen me. Iets in de trant van: ik zou je zo graag elke dag om me heen hebben, weet dat het zo goed zo gaan, je kunt/mag nu elke dag komen maar ik hoop dat er snel/binnenkort een moment komt dat je niet meer weggaat.. Ik was verschikkelijk blij, dat is toch een superliefdesverklaring maar aan de andere kant dacht ik meteen: is dat niet te snel?? Met mijn vorige vriend had ik al ruim 2 jaar een relatie voor ik ging samenwonen en ergens is dat ook wat ik altijd in mijn hoofd had, je moet elkaar eerst heel goed kennen wil je samen gaan wonen. Toch begin ik hier een beetje aan te twijfelen. Als je helemaal gek bent op elkaar, moet je dan wachten met zo'n stap omdat het verstandig lijkt? Met mijn ex is het ook fout gegaan, ookal kende we elkaar al langer.
De twijfel hierin heeft twee kanten, aan de ene kant ben ik bang dat het nu de verliefdheid is dat ik zo graag bij hem wil zijn en ben ik bang dat als de roze bril weg is ik een beslissing heb gemaakt die niet goed uitpakt. Dat ik (net als na mijn vorige relatie) weer overnieuw moet beginnen, aan de andere kant denk ik: waarom zouden we het niet doen als het zo goed voelt?? Misschien verdwijnt die roze bril nooit!!!!
Wat denken jullie? Is er een ideaal moment om samen te gaan wonen? Is dat pas na een jaar of langer? Of zijn er mensen die de stap gewoon hebben gewaagd en waarbij het goed/niet goed is gegaan die dat willen delen?
De twijfel hierin heeft twee kanten, aan de ene kant ben ik bang dat het nu de verliefdheid is dat ik zo graag bij hem wil zijn en ben ik bang dat als de roze bril weg is ik een beslissing heb gemaakt die niet goed uitpakt. Dat ik (net als na mijn vorige relatie) weer overnieuw moet beginnen, aan de andere kant denk ik: waarom zouden we het niet doen als het zo goed voelt?? Misschien verdwijnt die roze bril nooit!!!!
Wat denken jullie? Is er een ideaal moment om samen te gaan wonen? Is dat pas na een jaar of langer? Of zijn er mensen die de stap gewoon hebben gewaagd en waarbij het goed/niet goed is gegaan die dat willen delen?
woensdag 10 september 2008 om 19:56
Hier nog iemand in dezelfde situatie!
Ik en mijn vriend zijn net een half jaar samen, hij woont nu al bijna 8 jaar op zichzelf; ik na een verbroken relatie van 5 jaar (2,5 jaar samengewoond) weer een klein jaar bij mijn ouders. Aangezien hij een "eigen" plekje heeft ben ik eigenlijk altijd degene die in de weekenden naar hem toereist (circa 1.5 - 2 uur reistijd). We hebben elkaar via het werk leren kennen en tot nu toe gaat alles boven verwachting. Een paar weken geleden, toen ik thuis weer een flinke uitbarsting had met mijn vader, opperde hij heel voorzichtig (hij zei heel lief: dit hoor je eigenlijk niet via msn bespreken maar ik wil het NU aan je kwijt) dat we misschien maar eens moesten kijken naar een huisje voor ons samen (dat ik bij hem intrek is geen optie omdat ik dan 2 uur moet reizen voor mijn werk). We hebben het er intussen alweer een paar keer over gehad en langzaamaan beginnen ons wensen en eisen duidelijk te worden.
Omdat wij beiden al hebben samengewoond (wat dus in beide gevallen niet op een doorslaand succes is uitgelopen) hebben we beide wel wat twijfels of we NU al moeten gaan samenwonen. Daar hebben we het over gehad en eigenlijk kwamen we beide tot dezelfde conclusie: je moet af en toe wat wagen in je leven, en het gevoel is van beide kanten nu gewoon heel goed. Huwelijken stranden ook na 30 jaar. Ik zeg dus ook: als het gevoel goed is... waarom wachten tot je 3 jaar samenbent?
Ik en mijn vriend zijn net een half jaar samen, hij woont nu al bijna 8 jaar op zichzelf; ik na een verbroken relatie van 5 jaar (2,5 jaar samengewoond) weer een klein jaar bij mijn ouders. Aangezien hij een "eigen" plekje heeft ben ik eigenlijk altijd degene die in de weekenden naar hem toereist (circa 1.5 - 2 uur reistijd). We hebben elkaar via het werk leren kennen en tot nu toe gaat alles boven verwachting. Een paar weken geleden, toen ik thuis weer een flinke uitbarsting had met mijn vader, opperde hij heel voorzichtig (hij zei heel lief: dit hoor je eigenlijk niet via msn bespreken maar ik wil het NU aan je kwijt) dat we misschien maar eens moesten kijken naar een huisje voor ons samen (dat ik bij hem intrek is geen optie omdat ik dan 2 uur moet reizen voor mijn werk). We hebben het er intussen alweer een paar keer over gehad en langzaamaan beginnen ons wensen en eisen duidelijk te worden.
Omdat wij beiden al hebben samengewoond (wat dus in beide gevallen niet op een doorslaand succes is uitgelopen) hebben we beide wel wat twijfels of we NU al moeten gaan samenwonen. Daar hebben we het over gehad en eigenlijk kwamen we beide tot dezelfde conclusie: je moet af en toe wat wagen in je leven, en het gevoel is van beide kanten nu gewoon heel goed. Huwelijken stranden ook na 30 jaar. Ik zeg dus ook: als het gevoel goed is... waarom wachten tot je 3 jaar samenbent?
