Relaties
alle pijlers
Samenwonen valt tegen
woensdag 24 februari 2010 om 11:58
Hi lezers,
Ik ben een paar weken geleden gaan samenwonen met mijn vriend, in mijn appartement. De verhuizing ging soepel maar het samenwonen zelf valt tegen. Ik kan er niet tegen dat hij altijd binnen kan komen zetten, dat hij iedere nacht naast me ligt, dat zijn spullen er zijn, kortom dat hij in mijn huis lééft en dat ik mijn privacy kwijt ben. Ik ben helemaal gespannen iedere dag en zie er als een berg tegenop om 's avonds thuis te komen. Hij is net een week weggeweest om met vrienden te skieen en ik was dolgelukkig. Maar nu is hij weer terug. En woon ik dus samen. Mijn kleine fijne huis is niet meer van mij.
Ik besef dat het normaal is om wat moeite te hebben met aanpassen, en dat wennen tijd kost. Mijn vraag is echter: valt dit nog wel onder wennen, en zo ja, hoelang moet ik dit volhouden voordat ik kan zeggen dat hokken niks voor mij is?
Ik ben een paar weken geleden gaan samenwonen met mijn vriend, in mijn appartement. De verhuizing ging soepel maar het samenwonen zelf valt tegen. Ik kan er niet tegen dat hij altijd binnen kan komen zetten, dat hij iedere nacht naast me ligt, dat zijn spullen er zijn, kortom dat hij in mijn huis lééft en dat ik mijn privacy kwijt ben. Ik ben helemaal gespannen iedere dag en zie er als een berg tegenop om 's avonds thuis te komen. Hij is net een week weggeweest om met vrienden te skieen en ik was dolgelukkig. Maar nu is hij weer terug. En woon ik dus samen. Mijn kleine fijne huis is niet meer van mij.
Ik besef dat het normaal is om wat moeite te hebben met aanpassen, en dat wennen tijd kost. Mijn vraag is echter: valt dit nog wel onder wennen, en zo ja, hoelang moet ik dit volhouden voordat ik kan zeggen dat hokken niks voor mij is?
donderdag 4 maart 2010 om 21:10
vervelend en herkenbaar. vriendlief en ik hebben eerst '4 maanden 'proefsamengewoond' in mijn huis om te kijken hoe dat gaat. mijn huis omdat hij nog geen huis had en tijdelijk bij zijn ouders woonde. we hebben/hadden het samen heel erg leuk,
enige wat bij ons nu gaat opbreken is dat we elk weekend zijn dochtertje in huis hebben. van alleen wonen, naar proefsamen wonen en elk weekend in een soort surrogaatgezinsleven.....
nu een paar maanden verder, in totaal nu 7 maanden samen in een huis, zijn de spanningen te hoog opgelopen en hebben besloten dat het niet gaat zo. iedereen heeft me gewaarschuwd , en de opmerkingen die ik nu krijg vallen me ook zwaar ( had je van te voren moeten bedenken, is en blijft het kind van een ander etc naja in die richting dus)
al met al vriendlief is huis aan het zoeken en heb geen idee hoe we strax verder gaan, en of we wel samen een lat-relatie kunnen hebben. ik ben heel verdrietig maar weet ook dat dit een probleem is dat niet opgelost kan worden. zijn dochter gaat voor alles, qua opvoeden zitten we niet echt op 1 lijn, en hij heeft in het weekend geen zin in discussies, hij wil het 'leuk' hebben.....*ja ik weet dat ik haar niet hoef op te voeden.
pfff.. ik ben verdrietigg...
enige wat bij ons nu gaat opbreken is dat we elk weekend zijn dochtertje in huis hebben. van alleen wonen, naar proefsamen wonen en elk weekend in een soort surrogaatgezinsleven.....
nu een paar maanden verder, in totaal nu 7 maanden samen in een huis, zijn de spanningen te hoog opgelopen en hebben besloten dat het niet gaat zo. iedereen heeft me gewaarschuwd , en de opmerkingen die ik nu krijg vallen me ook zwaar ( had je van te voren moeten bedenken, is en blijft het kind van een ander etc naja in die richting dus)
al met al vriendlief is huis aan het zoeken en heb geen idee hoe we strax verder gaan, en of we wel samen een lat-relatie kunnen hebben. ik ben heel verdrietig maar weet ook dat dit een probleem is dat niet opgelost kan worden. zijn dochter gaat voor alles, qua opvoeden zitten we niet echt op 1 lijn, en hij heeft in het weekend geen zin in discussies, hij wil het 'leuk' hebben.....*ja ik weet dat ik haar niet hoef op te voeden.
pfff.. ik ben verdrietigg...
donderdag 4 maart 2010 om 21:24
Ik ben juist bang voor deze situatie terwijl hij er nog helemaal niet is... mijn vriend en ik hebben plannen om te gaan samenwonen volgend jaar na (dan) ruim 7 jaar LATTEN. Hij woont in het westen, ik in het oosten. Hij komt deze kant op (fantastisch!)... Enerzijds heb ik er zin in... Eindelijk een stap verder, eindelijk wat verder kijken dan elk weekend bepalen waar en wanneer.
Maar hij is bijna 10 jaar ouder en woont nu al bijna 8 jaar alleen... Ik woon ook sinds een jaar of 3 op mezelf... En ik moet bekennen dat ik heel erg hou van mijn appartement... en het alleen zijn. Ik ben verder wel een sociaal dier. Maar niet te veel en te vaak. Komt ook door mijn onregelmatige rooster... Hij is van zichzelf een einzelganger...
Gaat dat samen? Tja ik weet dat we daar pas achter gaan komen als we daadwerkelijk gaan samenwonen. En ik hou echt heel veel van hem. Ik zie alleen het samenwonen niet door een roze bril... Het lijkt me enorm veel vergen van je aanpassingsvermogen gezien onze huidige situaties... Ik hoop en probeer erop te vertrouwen dat het wel goedkomt... Na 7 jaar weten we natuurlijk wel wat we aan elkaar hebben en waar onze behoeftes liggen.
We zullen zien tzt
Hoop voor jou dat het goedkomt en dat het toch nog een kwestie van tijd en wennen zal zijn.
Maar hij is bijna 10 jaar ouder en woont nu al bijna 8 jaar alleen... Ik woon ook sinds een jaar of 3 op mezelf... En ik moet bekennen dat ik heel erg hou van mijn appartement... en het alleen zijn. Ik ben verder wel een sociaal dier. Maar niet te veel en te vaak. Komt ook door mijn onregelmatige rooster... Hij is van zichzelf een einzelganger...
Gaat dat samen? Tja ik weet dat we daar pas achter gaan komen als we daadwerkelijk gaan samenwonen. En ik hou echt heel veel van hem. Ik zie alleen het samenwonen niet door een roze bril... Het lijkt me enorm veel vergen van je aanpassingsvermogen gezien onze huidige situaties... Ik hoop en probeer erop te vertrouwen dat het wel goedkomt... Na 7 jaar weten we natuurlijk wel wat we aan elkaar hebben en waar onze behoeftes liggen.
We zullen zien tzt
Hoop voor jou dat het goedkomt en dat het toch nog een kwestie van tijd en wennen zal zijn.
donderdag 4 maart 2010 om 21:26
tjah, als je gaat samenwonen leer je elkaar pas écht goed kennen.
ik merk aan je verhaal op dat je best wel aan je eigen rust gewend bent, neem die dan ook.
zijn er verder nog problemen in de relatie?
zo niet, dan zou ik het gewoon nog wat langer de tijd geven.
Het is normaal dat koppels elkaar in het begin van het samenwonen elkaar in de haren vliegen.
ik merk aan je verhaal op dat je best wel aan je eigen rust gewend bent, neem die dan ook.
zijn er verder nog problemen in de relatie?
zo niet, dan zou ik het gewoon nog wat langer de tijd geven.
Het is normaal dat koppels elkaar in het begin van het samenwonen elkaar in de haren vliegen.
