Relaties
alle pijlers
Sanenwonen?
zondag 7 september 2008 om 20:46
Sinds 2 jaar heb ik een fantastische vriend. Wij zijn beiden in de 20, wonen allebei op onszelf op zo'n 10 km van elkaar vandaan. We zien elkaar op woensdagavond en in het weekend.
Ik ben toe aan samenwonen, lijkt me heerlijk! Ik ben echt een gezelschapsmens en dat mag van mij ook wel na 2 jaar. Mijn vriend is meer op zichzelf en is nog niet toe aan samenwonen. Wanneer wel, daar kan hij ook niets over zeggen. Hij wil naar een grote stad verhuizen, waar zijn roots liggen, zo'n 60 km verderop. Ik wil graag mee! De keus om evt samen te gaan wonen wil hij pas maken op het moment dat hij een huis heeft gevonden.
Kortom, ik zou dolgraag samenwonen en hij (nog) niet. Overigens zijn we net 2 weken op vakantie geweest, dat ging perfect.
Wie heeft hier ervaring mee? Is dit echt iets voor mannen, vorm van bindingsangst???
Ik ben toe aan samenwonen, lijkt me heerlijk! Ik ben echt een gezelschapsmens en dat mag van mij ook wel na 2 jaar. Mijn vriend is meer op zichzelf en is nog niet toe aan samenwonen. Wanneer wel, daar kan hij ook niets over zeggen. Hij wil naar een grote stad verhuizen, waar zijn roots liggen, zo'n 60 km verderop. Ik wil graag mee! De keus om evt samen te gaan wonen wil hij pas maken op het moment dat hij een huis heeft gevonden.
Kortom, ik zou dolgraag samenwonen en hij (nog) niet. Overigens zijn we net 2 weken op vakantie geweest, dat ging perfect.
Wie heeft hier ervaring mee? Is dit echt iets voor mannen, vorm van bindingsangst???
zondag 7 september 2008 om 21:10
Waarom zou het meteen bindingsangst zijn? Het is een grote stap. En samenwonen kan altijd nog, toch!
Overigens zit ik in hetzelfde schuitje met mijn vriend (bijna 3 jaar samen, beiden in de tweede helft van de 20). Ik wil graag samenwonen, mijn vriend nog niet. Ik heb er vrede mee, want inderdaad: samenwonen is wat mij betreft voor de rest van mijn leven en ik ga er vanuit dat dat nog lang genoeg is! Bij hem heeft het ermee te maken dat hij graag op zichzelf is. Daarnaast heeft hij voor de eerste keer een serieuze relatie en ik niet. Ik ben ook graag op mezelf en heb ook veel ruimte nodig, dus een huis waar we beiden die ruimte hebben is wat mij betreft noodzakelijk. Ik heb er echter meestal genoeg aan me af en toe achter een boek, de tv of de computer weg te kruipen. Of in een andere kamer. Hij is graag af en toe écht alleen. En er kennelijk niet van overtuigd dat je samen kunt leven en toch zelfstandig kunt zijn. Aan de andere kant woont hij al al jaren naar tevredenheid in een studentenhuis. Dat dan weer wel.
Leven met huisgenoten is anders dan leven met je vriendin, dat snap ik wel. Kortom: hij is gewoon nog niet aan die stap toe. En dat respecteer ik. Maar toch... Ik heb er wel moeite mee gehad, vooral omdat hij in een eerder stadium uit zichzelf aangaf toe te zijn aan samenwonen, en daar dus op is teruggekomen (het heeft ook en korte tijd niet zo perfect tussen ons gelopen).
Ik snap je dus heel goed. Er zit toch niets anders op dan zijn mening hierin te respecteren. Het zou niet eerlijk zijn hem voor het blok te zetten, of een termijn met hem af te spreken (zo niet: af te dwingen) waarna jullie gaan samenwonen. Wat voor mij wel belangrijk zou zijn om te weten is: wil hij niet samenwonen gewoon omdat hij er nog niet aan toe is en vindt dat het altijd nog kan terwijl hij wel 100% voor jullie relatie gaat, of wil hij nog niet samenwonen omdat hij niet zeker is van een toekomst samen? Maar zoek er niet direct iets achter!
Overigens zit ik in hetzelfde schuitje met mijn vriend (bijna 3 jaar samen, beiden in de tweede helft van de 20). Ik wil graag samenwonen, mijn vriend nog niet. Ik heb er vrede mee, want inderdaad: samenwonen is wat mij betreft voor de rest van mijn leven en ik ga er vanuit dat dat nog lang genoeg is! Bij hem heeft het ermee te maken dat hij graag op zichzelf is. Daarnaast heeft hij voor de eerste keer een serieuze relatie en ik niet. Ik ben ook graag op mezelf en heb ook veel ruimte nodig, dus een huis waar we beiden die ruimte hebben is wat mij betreft noodzakelijk. Ik heb er echter meestal genoeg aan me af en toe achter een boek, de tv of de computer weg te kruipen. Of in een andere kamer. Hij is graag af en toe écht alleen. En er kennelijk niet van overtuigd dat je samen kunt leven en toch zelfstandig kunt zijn. Aan de andere kant woont hij al al jaren naar tevredenheid in een studentenhuis. Dat dan weer wel.
Leven met huisgenoten is anders dan leven met je vriendin, dat snap ik wel. Kortom: hij is gewoon nog niet aan die stap toe. En dat respecteer ik. Maar toch... Ik heb er wel moeite mee gehad, vooral omdat hij in een eerder stadium uit zichzelf aangaf toe te zijn aan samenwonen, en daar dus op is teruggekomen (het heeft ook en korte tijd niet zo perfect tussen ons gelopen).
Ik snap je dus heel goed. Er zit toch niets anders op dan zijn mening hierin te respecteren. Het zou niet eerlijk zijn hem voor het blok te zetten, of een termijn met hem af te spreken (zo niet: af te dwingen) waarna jullie gaan samenwonen. Wat voor mij wel belangrijk zou zijn om te weten is: wil hij niet samenwonen gewoon omdat hij er nog niet aan toe is en vindt dat het altijd nog kan terwijl hij wel 100% voor jullie relatie gaat, of wil hij nog niet samenwonen omdat hij niet zeker is van een toekomst samen? Maar zoek er niet direct iets achter!
zondag 7 september 2008 om 21:31
Wat een lieve reacties, nu al! ( na een uurtje )
Blij te horen dat ik niet de enige ben die een beetje hiermee zit.
We hebben allebei een leuk, druk, leven. Hij is niet van de afdeling reizen enzo, hij is gewoon nog niet aan die stap toe. Hij zegt: Het is ene grote stap voor me. Hij heeft ruimte voor zichzelf nodig en er kennelijk nog nie van overtuigd dat dat heel goed kan als je samenwoont. Je bent immers niet altijd op dezelfde tijdstippen thuis!
Ik weet dat ik t moet accepteren, maar t is af en toe wel héél erg lastig...!
Blij te horen dat ik niet de enige ben die een beetje hiermee zit.
We hebben allebei een leuk, druk, leven. Hij is niet van de afdeling reizen enzo, hij is gewoon nog niet aan die stap toe. Hij zegt: Het is ene grote stap voor me. Hij heeft ruimte voor zichzelf nodig en er kennelijk nog nie van overtuigd dat dat heel goed kan als je samenwoont. Je bent immers niet altijd op dezelfde tijdstippen thuis!
Ik weet dat ik t moet accepteren, maar t is af en toe wel héél erg lastig...!
zondag 7 september 2008 om 22:13
Je kunt natuurlijk ook eerst een tijdje "proefdraaien"
in een van jullie huidige huizen, misschien bij voorkeur in dat van hem. Zodat hij ook kan wennen aan 't vaker samen zijn en jullie nog geen van beiden jullie woning hoeven op te zeggen om de "grote stap" te wagen.
Dit kun je in 1 keer doen, maar ook geleidelijk. Blijf door de weeks ook eens wat nachtjes slapen...
Misschien heb je dan wat meer reistijd naar je werk maar 't is wellicht de moeite waard.
in een van jullie huidige huizen, misschien bij voorkeur in dat van hem. Zodat hij ook kan wennen aan 't vaker samen zijn en jullie nog geen van beiden jullie woning hoeven op te zeggen om de "grote stap" te wagen.
Dit kun je in 1 keer doen, maar ook geleidelijk. Blijf door de weeks ook eens wat nachtjes slapen...
Misschien heb je dan wat meer reistijd naar je werk maar 't is wellicht de moeite waard.
zondag 7 september 2008 om 22:24
quote:Tea_Time schreef op 07 september 2008 @ 22:13:
Je kunt natuurlijk ook eerst een tijdje "proefdraaien"
in een van jullie huidige huizen, misschien bij voorkeur in dat van hem. Zodat hij ook kan wennen aan 't vaker samen zijn en jullie nog geen van beiden jullie woning hoeven op te zeggen om de "grote stap" te wagen.
Dit kun je in 1 keer doen, maar ook geleidelijk. Blijf door de weeks ook eens wat nachtjes slapen...
Misschien heb je dan wat meer reistijd naar je werk maar 't is wellicht de moeite waard.Op zich geen slechte suggestie, maar dat lijkt me in dit stadium al veel te vroeg voor de vriend van TO. Die zit (nog) niet in het stadium "Ik wil wel maar twijfel of onze relatie al zo ver is." Die is zelf gewoon nog niet zo ver. Dan zou de suggestie om te proefsamenwonen mijns inziens te veel neigen naar een poging hem over te halen.
Je kunt natuurlijk ook eerst een tijdje "proefdraaien"
in een van jullie huidige huizen, misschien bij voorkeur in dat van hem. Zodat hij ook kan wennen aan 't vaker samen zijn en jullie nog geen van beiden jullie woning hoeven op te zeggen om de "grote stap" te wagen.
Dit kun je in 1 keer doen, maar ook geleidelijk. Blijf door de weeks ook eens wat nachtjes slapen...
Misschien heb je dan wat meer reistijd naar je werk maar 't is wellicht de moeite waard.Op zich geen slechte suggestie, maar dat lijkt me in dit stadium al veel te vroeg voor de vriend van TO. Die zit (nog) niet in het stadium "Ik wil wel maar twijfel of onze relatie al zo ver is." Die is zelf gewoon nog niet zo ver. Dan zou de suggestie om te proefsamenwonen mijns inziens te veel neigen naar een poging hem over te halen.
