Relaties
alle pijlers
Schaamte
dinsdag 23 februari 2010 om 10:15
Dit is de eerste keer dat ik mijn verhaal ergens neer leg. Simpel weg omdat het zo een grote inpact op mijn leven heeft en die allesoverheersende schaamte!
Ongeveer twee jaar geleden na twee relaties van 3 jaar kwam ik een jongen tegen waar ik zo verschrikkelijk verliefd op werd zoiets had ik nog nooit mee gemaakt. We waren gelijk onafscheidelijk. Ik kon hem af via het uitgaans leven en hij was een allemans vriend en grote gozer een jongen waar andere jongen voor weg liepen.
Na een leven goed nadenken over keuze's en beslissingen liet ik me meeslepen in deze achtbaan van geluk. Tot ik na een half jaar zwanger bleek te zijn. Ik schrok me dood. Mijn vriend die al eerder een kindje had verloren wist direct dat hij hiervoor wilde gaan. Ik zag een heerlijke toekomst. Mijn lieve man, hij werkte had een huis ik zat nog op school maar was bijna klaar.
Helaas kregen we een miskraam en na allebei ontzettend verdrietig te zijn geweest besloten we te stoppen met de pil. Na twee maanden was ik opnieuw zwanger en vanaf dat moment draaide mijn vriend 100 graden om. Drugs, alcohol, stappen, weekenden weg zijn en zijn telefoon uit zetten. En op maandag die eeuwige sorry's. Helemaal niet geintereseerd in de baby, smsjes aan andere vrouwen, en vooral de ruzie's. Ik koester de paar kleine momentjes dat het wel leuk was samen. Maar ik voelde me zoo ontzettend alleen.
Tegen de tijd dat ik bijna moest bevallen was alles al zo hoog opgelopen dat ik bijna niet meer kon. God zij dank is de bevalling precies zo verlopen als ik wilde. Hij was nuchter en thuis en hielp waar hij kon was emotioneel en de kraamweek was heerlijk hij was verliefd op ons zei hij elke keer.
Helaas veranderde dat al snel na 3 weken greep hij weer naar de fles en liet mij en de baby een weekend alleen en zetten zijn telefoon uit. Ik was uitgeput helemaal gesloopt. Ik ben naar mijn ouders gegaan. En vervolgens niet meer terug gegaan. Dit omdat mijn vriend het eigenlijk wel fijn vond. Het huis zat vol met gasten hij smste belde naar vrouwen en pakte gelijk zijn vrijgezelle leventje weer op. De kans om terug te gaan had ik niet eens omdat hij totaal geen intresse meer in ons toonde. Ik ben in het begin nog langs gegaan vaak zat hij helemaal niet op ons te wachten of werden we weg gekeken omdat er vrienden langs kwamen ik ben hier sinds 3 maanden mee gestopt. En in die drie maanden heeft hij geen 1 keer gebeld.
Helaas is t zo dat hij mij nu overal zwart maakt hij mag zijn kind niet zien zijn familie nemen het voor hem op. Ik ben gestoord zie spoken en omdat een hoop mensen bang zijn voor hem door zijn voorkomen ben ik de gebeten hond.
Ik word werkelijk overal genegeerd, ik heb hem laten vallen. Het is alsof ik in een omgekeerde wereld leef. Ik snap het allemaal niet meer. En wat het meest overheersende gevoel is is schaamte. Schaamte tegenover mijn zoon. Schaamte tegen over iedereen.
Ongeveer twee jaar geleden na twee relaties van 3 jaar kwam ik een jongen tegen waar ik zo verschrikkelijk verliefd op werd zoiets had ik nog nooit mee gemaakt. We waren gelijk onafscheidelijk. Ik kon hem af via het uitgaans leven en hij was een allemans vriend en grote gozer een jongen waar andere jongen voor weg liepen.
Na een leven goed nadenken over keuze's en beslissingen liet ik me meeslepen in deze achtbaan van geluk. Tot ik na een half jaar zwanger bleek te zijn. Ik schrok me dood. Mijn vriend die al eerder een kindje had verloren wist direct dat hij hiervoor wilde gaan. Ik zag een heerlijke toekomst. Mijn lieve man, hij werkte had een huis ik zat nog op school maar was bijna klaar.
Helaas kregen we een miskraam en na allebei ontzettend verdrietig te zijn geweest besloten we te stoppen met de pil. Na twee maanden was ik opnieuw zwanger en vanaf dat moment draaide mijn vriend 100 graden om. Drugs, alcohol, stappen, weekenden weg zijn en zijn telefoon uit zetten. En op maandag die eeuwige sorry's. Helemaal niet geintereseerd in de baby, smsjes aan andere vrouwen, en vooral de ruzie's. Ik koester de paar kleine momentjes dat het wel leuk was samen. Maar ik voelde me zoo ontzettend alleen.
Tegen de tijd dat ik bijna moest bevallen was alles al zo hoog opgelopen dat ik bijna niet meer kon. God zij dank is de bevalling precies zo verlopen als ik wilde. Hij was nuchter en thuis en hielp waar hij kon was emotioneel en de kraamweek was heerlijk hij was verliefd op ons zei hij elke keer.
Helaas veranderde dat al snel na 3 weken greep hij weer naar de fles en liet mij en de baby een weekend alleen en zetten zijn telefoon uit. Ik was uitgeput helemaal gesloopt. Ik ben naar mijn ouders gegaan. En vervolgens niet meer terug gegaan. Dit omdat mijn vriend het eigenlijk wel fijn vond. Het huis zat vol met gasten hij smste belde naar vrouwen en pakte gelijk zijn vrijgezelle leventje weer op. De kans om terug te gaan had ik niet eens omdat hij totaal geen intresse meer in ons toonde. Ik ben in het begin nog langs gegaan vaak zat hij helemaal niet op ons te wachten of werden we weg gekeken omdat er vrienden langs kwamen ik ben hier sinds 3 maanden mee gestopt. En in die drie maanden heeft hij geen 1 keer gebeld.
Helaas is t zo dat hij mij nu overal zwart maakt hij mag zijn kind niet zien zijn familie nemen het voor hem op. Ik ben gestoord zie spoken en omdat een hoop mensen bang zijn voor hem door zijn voorkomen ben ik de gebeten hond.
Ik word werkelijk overal genegeerd, ik heb hem laten vallen. Het is alsof ik in een omgekeerde wereld leef. Ik snap het allemaal niet meer. En wat het meest overheersende gevoel is is schaamte. Schaamte tegenover mijn zoon. Schaamte tegen over iedereen.
dinsdag 23 februari 2010 om 10:42
dinsdag 23 februari 2010 om 10:48
Het is geen goed excuus maar denk dat je ex de verantwoording niet aankon. Het bovenstaande komt mij namelijk heel bekend voor, ik heb helaas ook zo'n ex en is de verwekker van mijn mooie dochter. Ook ik ben zwart gemaakt en heb alles weer moeten opbouwen.
Probeer niet op alle vragen die je hebt antwoorden te vinden, stop je energie in je kind en in de mensen die nog wel met je te maken willen hebben. Laat de rest stikken. Jij weet de waarheid.
Succes
Probeer niet op alle vragen die je hebt antwoorden te vinden, stop je energie in je kind en in de mensen die nog wel met je te maken willen hebben. Laat de rest stikken. Jij weet de waarheid.
Succes
dinsdag 23 februari 2010 om 10:59
Woede en verdriet zouden in dit stadium heel logisch zijn, maar schaamte is echt nergens voor nodig! Je zou juist trots op jezelf moeten zijn dat je hebt gedaan wat het beste is voor jou en je zoon, bij die alcoholist vandaan! het is nu 1 grote teleurstelling, maar het wordt echt wel veel beter in de toekomst.
dinsdag 23 februari 2010 om 11:07
Het is frustrerend als anderen jou er kwaad op aan kijken. Het voelt zo onrechtvaardig! Maar hou wel zelf vast aan de waarheid! Jij hebt niets fout gedaan, maar hij. Het lijkt er inderdaad op dat hij de verantwoordelijkheid niet aan kan. Heel jammer! Maar heel goed van je dat je bent weggegaan! Je moet kiezen voor je zoon en voor jezelf! Een nieuw leven opbouwen is moeilijk, maar niet onmogelijk.
Veel sterkte!
Veel sterkte!
dinsdag 23 februari 2010 om 11:11
dinsdag 23 februari 2010 om 11:15
Ik had al een reactie gegeven maar ik zie hem er niet tussen staan dus doe hem even opnieuw.
Waarom ik zo denk weet ik niet maar voel me heel erg geroepen alles recht te zetten ben heel de dag alles aan het overdenken en wil graag dat mensen ook mijn kant van het verhaal horen. Gister was ik met mijn zoon op een plek waar veel oude bekende waren die ons gewoon straal voorbij liepen dit deed me zoveel pijn dat ik thuis moest overgeven.
Vlinder72: Hoe is het nu met jou ex. Is hij nog hetzelfde en kijkt hij wel na je dochter om nu? Hoe oud is je dochter??
Waarom ik zo denk weet ik niet maar voel me heel erg geroepen alles recht te zetten ben heel de dag alles aan het overdenken en wil graag dat mensen ook mijn kant van het verhaal horen. Gister was ik met mijn zoon op een plek waar veel oude bekende waren die ons gewoon straal voorbij liepen dit deed me zoveel pijn dat ik thuis moest overgeven.
Vlinder72: Hoe is het nu met jou ex. Is hij nog hetzelfde en kijkt hij wel na je dochter om nu? Hoe oud is je dochter??
dinsdag 23 februari 2010 om 11:31
Het lijkt me heel vervelend om zo genegeerd te worden. Weten deze mensen niet hoe het er bij jullie thuis aan toe ging? Het lijkt me toch dat de levensstijl die jouw ex er op nahield ook zichtbaar voor anderen was? En zij moeten dan toch realiseren dat dat geen goede situatie was voor jou en je kindje? Als ze dat niet in willen zien, zijn het het mij betreft sukkels!
Af en toe een huppeltje op de plaats is ook ok
dinsdag 23 februari 2010 om 11:38
Nou mijn ex is altijd dronken en wauz in het openbaar waar hij het op gooit is dat hij zijn zoon mist en het moeilijk heeft. Hij doet ook vechtsport en dat is nu verzet naar de zaterdag ochtend de trainer wilde hem eruit gooien omdat hij nooit kwam. Hij gooide het op zijn zoon en nu mag hij blijven. Hij gaat van vrijdag tot zondag door en op maandag gooit zijn moeder zijn koelkast vol. Zijn zus wil geen contact meer met hem en ze vrienden zeggen we weten wel hoe hij is maar zullen hem nooit afvallen.
dinsdag 23 februari 2010 om 11:51
Dat ze hem niet willen afvallen, wil niet zeggen dat ze jou mogen negeren en je het gevoel mogen geven dat het allemaal jouw schuld is.
Als ik het goed begrijp, zou je graag aan deze mensen jouw kant van het verhaal willen vertellen. Denk je dat het wat uitmaakt? Dat ze je dan opeens volledig zullen steunen?
Je bent nu bij je ouders geloof ik. En ik neem aan dat zij achter je staan. Heb je eigen vrienden/vriendinnen die je steunen of hadden jullie alleen gezamelijke vrienden? En vrienden van voor de tijd dat je hem ontmoette, heb je daar nog contact mee?
Ik vind het trouwens onbegrijpelijk en ontzettend egoistisch van je ex dat hij zijn zoon, waar hij helemaal geen interesse in toont, als excuus gebruikt voor zijn gedrag.
Als ik het goed begrijp, zou je graag aan deze mensen jouw kant van het verhaal willen vertellen. Denk je dat het wat uitmaakt? Dat ze je dan opeens volledig zullen steunen?
Je bent nu bij je ouders geloof ik. En ik neem aan dat zij achter je staan. Heb je eigen vrienden/vriendinnen die je steunen of hadden jullie alleen gezamelijke vrienden? En vrienden van voor de tijd dat je hem ontmoette, heb je daar nog contact mee?
Ik vind het trouwens onbegrijpelijk en ontzettend egoistisch van je ex dat hij zijn zoon, waar hij helemaal geen interesse in toont, als excuus gebruikt voor zijn gedrag.
Af en toe een huppeltje op de plaats is ook ok
dinsdag 23 februari 2010 om 12:04
dinsdag 23 februari 2010 om 12:12
Ja ik zit nog steeds bij mijn ouders. Ben wel in afwachting van een huis. Het loopt niet zo een vaart maar aan de andere kant vind ik dat niet zo heel erg. Ik hoop van de zomer een huisje te hebben tot die tijd kan ik even aansterken en stabiel worden. Waarschijnlijk waren het idd geen echte vrienden maar wat mij pijn doet is het feit dat ik al zoveel heb verloren en dan ook nog dit over me heen krijg. Ik vind het zo oneerlijk allemaal.
