Scheiden of blijven?

Lieve allemaal,

Ik vraag om jullie hulp omdat ik dit moeilijk kan bespreken met familie/ vrienden/ bekenden. Het volgende is er aan de hand.

Ik ben een vrouw van 34 met twee zoons van 5 en 8 jaar. Ik heb een goede baan, leef een fijn en sociaal leven en heb eigenlijk weinig te klagen, maar mijn huwelijk … Ik heb niet eens de woorden om het te omschrijven.

Mijn man en ik zijn ruim 12 jaar samen en 8 jaar getrouwd. Wij hebben een tijdje voor zijn werk in het buitenland gewoond en daar ging het voor het eerst mis. Toen ik zwanger was van de 2e, kreeg ik via Facebook Messenger een bericht dat mijn man een affaire had met zijn collega. Dat bericht kwam van haar vriend. Ik schrok, vroeg hem ernaar, maar er was niets aan de hand, zei hij. Na een jaartje verscheen ze ineens op mijn Instagram, daarna betrapte ik ze samen (vanaf een afstandje, maar ik ben niet blind) in een auto. Mijn man heeft maandenlang volgehouden dat ze een kerel was. Hij liet een mannelijke collega bellen om mij te overtuigen. Ik kan er een heel lang verhaal van maken, maar de incidenten rondom deze dame zijn talloos en alleen al in het buitenland loog hij de boel bij elkaar wanneer het haar betrof. Telefoontjes, appjes, reserveringen in een hotel. Het was allemaal niet waar en niet gebeurd. Contact met prostituees zelfde geval, berichten genoeg in zijn telefoon, maar er was nooit iets gebeurd. Als gebroken gezin keerden we terug naar Nederland, maar ik wilde vechten voor de kinderen, alles moest goedkomen. Hij wilde ons niet kwijt, huilde, deed er alles aan om het goed te maken. Tot de zomervakantie, 7 maanden later. We waren op vakantie notabene toen ik een mail kreeg van haar. Het contact tussen hen was zéker nog niet over, 30 bijlagen, wat er allemaal in stond durf ik niet eens te zeggen. Vals berichtje erbij van haar, wat een naar mens. Volgende drama, toch na veel praten nóg een kans. Een half jaar later stuurde hij mij een app die voor haar was. Nu was het écht klaar. Hij sprak met mijn ouders, vrienden, zijn familie. We gingen toch in relatietherapie, ik liep apart bij een therapeute. Voedde ondertussen in mijn eentje de kids op vanwege zijn werk in het buitenland. Ik werkte daarnaast ook, probeerde weer de boel bij elkaar te houden. Het leek een hele tijd goed te gaan, tot afgelopen vakantie. Ik dacht dat het stil was tussen hen, op z’n minst al 2 jaar. Maar wat blijkt, zij woont ineens ook in Nederland. Ik onderschepte een appwisseling toen zoonlief met zijn telefoon aan kwam lopen. Wéér al die leugens. Na 6 jaar is ze nog niet uit ons leven. Hij zegt dat het nu vriendschappelijk is, dat ze weleens contact hadden, dat was het. Inmiddels weet ik dat ze bijna dagelijks belden, dat hij haar regelmatig financieel ondersteunde. Weer een vakantie naar de klote, de leugens zijn niet eens meer op 100 handen te tellen. Gister stuurde hij me een screenshot van zijn rooster voor deze maand. Bovenaan stond dat er een lopend gesprek plaatsvond, om half 2 ’s nachts. Na een uur gaf hij het toe, nadat hij me zelfs wilde laten denken dat hij een sekslijn had gebeld. Zij was het. Weer.

Buiten dat is hij een man met aandacht voor de kinderen. Hij helpt in het huishouden, loopt uren met me door de Ikea als ik dat wil, doet klusjes, zeurt niet, laat mij m’n ding doen en doet niet moeilijk over geld. We hebben het in principe goed samen, we zijn een team. Hij wil nog steeds voor mij en ons gezin gaan, maar al die leugens … Ik weet het niet meer en ben hier zó ontzettend verdrietig van. Al die kansen, ik verlies mezelf op deze manier. Ik ben al naar de huisarts geweest voor wederom psychologische hulp. Hij wil dat zelf ook en heeft ook een afspraak gemaakt. Hij snapt zichzelf ook niet. Ik weet dat een huwelijk niet altijd perfect is en dat er bij iedereen wel wat speelt, maar hoeveel moet ik nog verdragen? Ik wil alles doen voor de kinderen, mijn grootste nachtmerrie is om ze met een koffertje af te leveren bij hun vader. In mijn allerergste nachtmerrie gaat zíj zich ermee bemoeien en wordt ze hun stiefmoeder. Dit is toch niet te doen?

Tips, iemand? ☹