Schoonfamilie inschakelen of afwachten?

Lieve Viva-forummers,

Trouwe meelezer hier.

Ik heb nu zelf erg veel behoefte aan jullie advies, want ik weet zelf niet meer zo goed wat ik hiermee moet doen.
Sorry alvast voor het lange verhaal.

Mijn vriend en ik gaan na een relatie van 4 jaar uit elkaar. Zijn beslissing: verstandelijk gezien zeker het beste, gevoelsmatig voor mij erg lastig.
Er is veel gebeurd en ik zit er momenteel behoorlijk doorheen (dat is ook een understatement).
Ik heb veel voor hem gedaan, (te)veel geaccepteerd (ten koste van mezelf soms).
Hij heeft nogal wat bagage vanuit het verleden. Communiceren was daardoor altijd wel een uitdaging. Hij is snel overprikkeld en heeft een behoorlijke gebruiksaanwijzing, waardoor een gesprek vaak niet mogelijk is.
Er is ook weinig begrip voor mijn gevoelens of wensen.
Hij wilde of kon (nog) geen hulp zoeken, het was (letterlijk) teveel gevraagd.

Deze moeizame communicatie blijft ook nu zo doorgaan. Hij heeft mij zelf nog om hulp gevraagd en geappt over wat zaken. Andersom werd ik geblokkeerd toen ik hem om iets vroeg. Dat is zijn manier om om te gaan met emoties of iets lastigs; niet. Door het letterlijk te blokkeren is het er niet.
Hij houdt dit gerust weken vol en komt dan een keer tot inzicht.
We moeten nog contact hebben om dingen te regelen: er staan nog heel veel spullen bij mij en we hebben samen twee huisdieren die hij graag wilde (ik heb twee jaar nee gezegd, had niks met deze dieren, hoewel ik ze nu erg lief vind). Ik vind dat hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen. Het is allemaal wel lekker makkelijk hoe hij met alles omgaat.

Hij gaat op een niet respectvolle manier met mij om nu (blokkeren, geen normaal gesprek, alles op zijn manier en zijn moment). En ik ben het inmiddels behoorlijk zat.
Zit er zelf behoorlijk doorheen door alles. Zoals gezegd is er de afgelopen maanden veel gebeurd en veel gezegd.

Ik werk fulltime en heb een vrij pittige baan, moest daarnaast alles zelf doen en dealen met zijn issues.
Ik zit zelf ook niet goed in mijn vel en heb het gevoel dat ik hier echt even weg moet.
Ik heb hartkloppingen, slaap slecht, het lukt me niet om goed voor mezelf te zorgen (huis op orde houden, gezond eten e.d.).

Mijn ex-vriend woonde bij mij en vanaf eind april hadden we een time-out en is hij vertrokken.
Vanaf dat moment ben ik hier alleen met de twee huisdieren.
Vanaf eind mei is het definitief over.

Door de manier waarop hij nu met mij omgaat wil ik zo snel mogelijk echt klaar zijn met hem en het kunnen afsluiten - het doet mij namelijk pijn op deze manier.
Daarnaast staat deze manier van met elkaar omgaan ver van mij af, ik vind niet dat je iemand met wie je een serieuze relatie hebt gehad op die manier kunt behandelen, zou dat zelf nooit doen.

We zouden in juli afspreken, zodat de huisdieren bij hem kunnen komen.
Uiteindelijk heeft hij eind juli een paar dagen vrij, waardoor de huisdieren dan tijd hebben om te wennen. Prima. Later dan ik verwacht had, maar voor mij oké.

Nu wil hij echter pas ergens in augustus afspreken. Want hij heeft tijd nodig om het huis in orde te maken e.d.

Ik vind dit niet redelijk. Eind juli is nog een hele maand. Tijd genoeg. Hij is al weg vanaf eind april en ik heb de hele maand juni al gegeven zodat hij zijn dingen kon doen.
Hij gaat sowieso altijd pas op het laatste moment beginnen.
Ik heb ook aangeboden om hem te helpen in huis, zodat alles op tijd klaar is.

Ik heb tot nu toe veel rekening gehouden met hem en met de beestjes.
Maar doordat er verder geen normale communicatie meer mogelijk is en het met mijzelf ook niet goed gaat wil ik vasthouden aan eind juli.
Ik moet dit afsluiten, hem niet nog zien of spreken en die afspraak pas “ergens in augustus” hebben.
Ik voel dat het met mijzelf steeds slechter gaat en ik wil nu eindelijk eens naar MIJN eigen grenzen kijken en rekening houden met wat nodig is voor mij.

Er valt echter niet met hem te praten.
Hij blokkeert me op whatsapp, reageert onredelijk of helemaal niet.

Ik twijfel nu of ik mijn schoonfamilie in moet schakelen om te bemiddelen. Ik heb een goede band met ze, zij zijn de enige mensen die tot mijn ex-vriend doordringen, van wie hij iets aanneemt.
Ze zullen mij begrijpen en aan mijn kant staan hierin; het zijn hele redelijke mensen die ook vinden dat je niet op deze manier met elkaar omgaat. Zij kennen ook zijn gebruiksaanwijzing.
Aan de ene kant wil ik ze er buiten laten; ik wil ze er niet mee opzadelen. En ik wil rekening houden met mijn ex en met onze beestjes.
Ik vind het ook niet netjes om ze erbij te betrekken; het is zijn familie. Ik krijg bovendien van hem de meest vreselijke verwensingen naar mijn hoofd als ik dit doe.
Ik wil er zelf ook niet met een nòg rotter gevoel op terugkijken in de toekomst.
Aan de andere kant gaat het momenteel zó ten koste van mijn werk, mijn gezondheid en mijn nachtrust dat ik het gewoon ook niet meer volhoud en voor mezelf moet gaan zorgen.
Bovendien ben ik bang dat van uitstel afstel komt en dat hoe langer hij hier weg is, hij het wel prima vindt. En mij alsnog alles in mijn eentje laat uitzoeken.

Eind juli ben ik hier al drie maanden alleen. Ik wil het afsluiten, heb genoeg rekening gehouden met hem.

What to do?

Sorry voor de mega-lange post. Bedankt als je er doorheen gekomen bent.
Op basis van de wet van wuilis weet ik in elk geval zeker dat onze relatie echt over is

paperlantern schreef: ↑

30-06-2020 21:52

Wat een fijn bericht om te lezen (nu ook nieuwsgierig geworden naar een robotstofzuiger) en dank je wel voor je update!

Het is ècht fijn.
Hij zuigt echt veel op, het is geen rondvliegende harenbende meer. En hij kan veel makkelijker onder de bank en zo dan ik met de normale stofzuiger.
Ik hoef niet vaak meer zelf te stofzuigen (alleen natuurlijk op de bank, stoelen, trap e.d.).
En soms denk ik: ‘het is niet vies’ en als ik dan zie wat er toch nog aan stof, pluisjes en haren in dat bakje zit.
Hij botst ook niet overal tegenaan en maakt niet zoveel lawaai. De katten zijn er veel minder bang voor dan voor de normale stofzuiger. Dat vinden ze maar een eng beest
Ik vind het een ideaal ding!