Relaties
alle pijlers
Schoonmoeder, voor iemand herkenbaar?
woensdag 21 augustus 2019 23:51
Er moet me even wat van het hart:
Nadat onze zoon geboren is, is de relatie met mijn schoonmoeder erg veranderd.
Ik voel me al een hele tijd aan de zijlijn staan, alleen mij vriend en zoon vooral zijn het middelpunt.
Laat duidelijk blijken dat ze het niet eens is met onze opvoeding, als ze dan gevraagd wordt om dingen te doen zoals wij het graag willen doet ze volledig het omgekeerde. En heeft hier altijd wel een antwoordt voor klaar waar dan de kous ook mee af is.
Geeft mij altijd steken onder water, waar dan net mijn vriend niet bij is of niet hoort. Mag mijn eigen kind niet vasthouden, eten geven ect. Als we daar zijn want dat kunnen zij net zo goed (geen probleem maar het is gewoon overdreven) zoontje wordt uit de handen getrokken als we nog maar een voet binnen zetten. We hebben al eens ruzie gehad en sindsdien durf ik niks meer te zeggen tegen hun als ik het ergens niet mee eens ben in de hoop dat mijn vriend hier dan maar iets over zegt. Ik heb het hier vaak genoeg over met mijn vriend. Maar na de laatste ongezellige avond ben ik er klaar mee. Het is trouwens alle schoondochters/zoons die het altijd gedaan hebben.. Ben ik het niet is het wel een andere aanhang.
Dit duidelijk gemaakt en het antwoord was dat hij ook niet meer weet hoe hij op de hele situatie moet reageren en waarom zijn ouders zo doen! Ik weet me geen raad meer, wil hem niet kwijt maar weet niet hoelang ik dit nog volhoud. Gevoel er alleen voor te staan zo.
Iemand die dit herkend?
Liefs
Nadat onze zoon geboren is, is de relatie met mijn schoonmoeder erg veranderd.
Ik voel me al een hele tijd aan de zijlijn staan, alleen mij vriend en zoon vooral zijn het middelpunt.
Laat duidelijk blijken dat ze het niet eens is met onze opvoeding, als ze dan gevraagd wordt om dingen te doen zoals wij het graag willen doet ze volledig het omgekeerde. En heeft hier altijd wel een antwoordt voor klaar waar dan de kous ook mee af is.
Geeft mij altijd steken onder water, waar dan net mijn vriend niet bij is of niet hoort. Mag mijn eigen kind niet vasthouden, eten geven ect. Als we daar zijn want dat kunnen zij net zo goed (geen probleem maar het is gewoon overdreven) zoontje wordt uit de handen getrokken als we nog maar een voet binnen zetten. We hebben al eens ruzie gehad en sindsdien durf ik niks meer te zeggen tegen hun als ik het ergens niet mee eens ben in de hoop dat mijn vriend hier dan maar iets over zegt. Ik heb het hier vaak genoeg over met mijn vriend. Maar na de laatste ongezellige avond ben ik er klaar mee. Het is trouwens alle schoondochters/zoons die het altijd gedaan hebben.. Ben ik het niet is het wel een andere aanhang.
Dit duidelijk gemaakt en het antwoord was dat hij ook niet meer weet hoe hij op de hele situatie moet reageren en waarom zijn ouders zo doen! Ik weet me geen raad meer, wil hem niet kwijt maar weet niet hoelang ik dit nog volhoud. Gevoel er alleen voor te staan zo.
Iemand die dit herkend?
Liefs
donderdag 22 augustus 2019 00:33
Ervaring met ongeaccepteerde partner maar geen kinderen.
Misschien tenminste degene uit dit topic: relaties/schoonouders/list_messages/435672
Laatste post van deze forummer is 15 augustus j.l. Weet niet of contact voor jullie beiden werkt en als dat werkt of die een bericht krijgt als er gepost is in dat topic. Pb werken niet zo goed hier.
Misschien tenminste degene uit dit topic: relaties/schoonouders/list_messages/435672
Laatste post van deze forummer is 15 augustus j.l. Weet niet of contact voor jullie beiden werkt en als dat werkt of die een bericht krijgt als er gepost is in dat topic. Pb werken niet zo goed hier.
donderdag 22 augustus 2019 00:40
donderdag 22 augustus 2019 04:17
TO ik begrijp niet zo goed wat je nu nog wilt... (scheiden van je man?)
Ik ben altijd heel duidelijk geweest naar familie toe dat alleen ik en mijn partner ons zoontje de fles geven / eten geven en pas vasthouden wanneer ik en mijn zoontje dat willen.
TO het is jouw kind dus jouw regels, waar is je ruggengraat?!
Je wilt toch ook een goed voorbeeld voor je kind zijn en dus niet zomaar over je heen laat lopen en na de eerste ruzie niets meer durft te zeggen.
Duidelijk zijn wat jou regels zijn rondom je kind en wanneer ze aangeven 'hun huis, hun regels' dan zou ik niet meer gaan maar mogen ze hun kleinkind in jouw huis komen opzoeken.
Ik ben altijd heel duidelijk geweest naar familie toe dat alleen ik en mijn partner ons zoontje de fles geven / eten geven en pas vasthouden wanneer ik en mijn zoontje dat willen.
TO het is jouw kind dus jouw regels, waar is je ruggengraat?!
Je wilt toch ook een goed voorbeeld voor je kind zijn en dus niet zomaar over je heen laat lopen en na de eerste ruzie niets meer durft te zeggen.
Duidelijk zijn wat jou regels zijn rondom je kind en wanneer ze aangeven 'hun huis, hun regels' dan zou ik niet meer gaan maar mogen ze hun kleinkind in jouw huis komen opzoeken.
sunny-in-perth wijzigde dit bericht op 22-08-2019 08:25
0.15% gewijzigd
donderdag 22 augustus 2019 04:51
Mijn moeder kon de moeder van mijn vader niet uitstaan. Was ook een rotwijf.
Op een gegeven moment heeft ze gewoon besloten niet meer mee te gaan. Zij zag dat mens dus 1 of 2 keer per jaar. Verjaardag enzo.
Dus stuur je man alleen naar zijn moeder. Zoontje kan gewoon mee, want ze zal hem niet om zeep helpen ook al doet ze dingen anders dan jij graag zou zien. En laat je man lekker uitleggen aan zijn moeder waarom ze jou amper meer ziet.
Op een gegeven moment heeft ze gewoon besloten niet meer mee te gaan. Zij zag dat mens dus 1 of 2 keer per jaar. Verjaardag enzo.
Dus stuur je man alleen naar zijn moeder. Zoontje kan gewoon mee, want ze zal hem niet om zeep helpen ook al doet ze dingen anders dan jij graag zou zien. En laat je man lekker uitleggen aan zijn moeder waarom ze jou amper meer ziet.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
donderdag 22 augustus 2019 07:34
NU afstand nemen en direct je grens aangeven: Dat jij niet met je laat sollen. Doen ze dat toch? Dan precies wat de anderen zeggen, ga je toch gewoon niet meer langs? Je vriend kan dan zelf gaan met jullie zoon, maar als jij niet meer komt zal dat misschien automatisch wat minder vaak zijn. Nou eigen schuld dan van zijn ouders, moeten ze jou maar respecteren. Wie weet draaien ze bij en kun je het langzaam opnieuw gaan proberen om op bezoek te komen met kind. Zo niet, liever kwijt dan rijk.
donderdag 22 augustus 2019 07:50
Ik zou er in investeren dat de schoonouders niet over jullie heen blijven walsen. Als je dat nu niet meteen doet, blijf je dit gezeur houden.
Dus eerst even goed bedenken wat ze wel anders mogen doen dan jullie en wat niet. Sommige zaken mogen best anders gaan dan thuis en kun je best eens loslaten of het ze gunnen.
Andere dingen, zoals bijvoorbeeld het niet mogen oppakken van je eigen kind is belachelijk en op dat soort dingen zou ik er heel strak in gaan zitten.
Mijn moeder wilde me mijn kind ook soms niet geven en bij mijn schoonzus ook niet. Terwijl we allebei gewoon relaxed zijn en ze onze kinderen gewoon steeds vast mag houden enzo. Enorm irritant. Maar dan pakte ik haar gewoon alsnog uit haar armen. Doei, het is mijn kind. Mijn schoonzus deed dat ook.
Dan ben je maar even de zeikerd, uiteindelijk wennen ze vanzelf en pakken ze het wel op.
Beter dit dan je nog tig jaar druk moeten maken over wat ze nu weer uitspoken (al ben je er niet bij).
Ik denk dat ze er uiteindelijk wel respect voor zullen hebben of vergeten dat ze je een zeikerd vonden maar de regels gewoon accepteren als normaal.
Dus even investeren...
Dus eerst even goed bedenken wat ze wel anders mogen doen dan jullie en wat niet. Sommige zaken mogen best anders gaan dan thuis en kun je best eens loslaten of het ze gunnen.
Andere dingen, zoals bijvoorbeeld het niet mogen oppakken van je eigen kind is belachelijk en op dat soort dingen zou ik er heel strak in gaan zitten.
Mijn moeder wilde me mijn kind ook soms niet geven en bij mijn schoonzus ook niet. Terwijl we allebei gewoon relaxed zijn en ze onze kinderen gewoon steeds vast mag houden enzo. Enorm irritant. Maar dan pakte ik haar gewoon alsnog uit haar armen. Doei, het is mijn kind. Mijn schoonzus deed dat ook.
Dan ben je maar even de zeikerd, uiteindelijk wennen ze vanzelf en pakken ze het wel op.
Beter dit dan je nog tig jaar druk moeten maken over wat ze nu weer uitspoken (al ben je er niet bij).
Ik denk dat ze er uiteindelijk wel respect voor zullen hebben of vergeten dat ze je een zeikerd vonden maar de regels gewoon accepteren als normaal.
Dus even investeren...
donderdag 22 augustus 2019 08:13
Je bent een volwassen vrouw en de moeder van jullie zoontje.
Stel duidelijk je grenzen. Bespreek dit ook met je partner.
Natuurlijk zijn zijn ouders als opa/oma heel blij met hun kleinkind en willen ze graag tijd met hem doorbrengen en hem eten geven, etc.
Maar jullie als ouders zijn de belangrijkste mensen in het leven van jullie zoontje. Jullie bepalen de opvoeding.
Zorg dat jij en je vriend op 1 lijn komen staan.
Stel duidelijk je grenzen. Bespreek dit ook met je partner.
Natuurlijk zijn zijn ouders als opa/oma heel blij met hun kleinkind en willen ze graag tijd met hem doorbrengen en hem eten geven, etc.
Maar jullie als ouders zijn de belangrijkste mensen in het leven van jullie zoontje. Jullie bepalen de opvoeding.
Zorg dat jij en je vriend op 1 lijn komen staan.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
donderdag 22 augustus 2019 08:40
Mijn vriend is ook zo'n ei af en toe, daar kun je tegen zeggen 'ik leg de baby even tussen de tijgers, maak jij er een leuke foto van?'
en in plaats van boos worden zou hij dan waarschijnlijk wat met zijn ogen knipperen en zeggen 'misschien een ander keertje, goed?'
Ik ben er nog niet achter of dat een cultuurverschilletje is of dat ik gewoon moet uitkijken dat ie niet teveel met stomme mensen omgaat waarbij je snerpend duidelijk moet zijn soms.
Mijn schoonmoeder is juist zo aardig dat het ook lastig is om ergens tegenin te gaan, in de categorie schept je bord nog eens op als je al vol zit en je glas raakt nooit leeg en je krijgt elke keer wel iets kado... zeg daar maar eens nee tegen... daar heb je een dagtaak aan.
en in plaats van boos worden zou hij dan waarschijnlijk wat met zijn ogen knipperen en zeggen 'misschien een ander keertje, goed?'
Ik ben er nog niet achter of dat een cultuurverschilletje is of dat ik gewoon moet uitkijken dat ie niet teveel met stomme mensen omgaat waarbij je snerpend duidelijk moet zijn soms.
Mijn schoonmoeder is juist zo aardig dat het ook lastig is om ergens tegenin te gaan, in de categorie schept je bord nog eens op als je al vol zit en je glas raakt nooit leeg en je krijgt elke keer wel iets kado... zeg daar maar eens nee tegen... daar heb je een dagtaak aan.
Lorem Ipsum
donderdag 22 augustus 2019 14:32
Ja ik herken het. Bloedirritant.
Nu moet ik zeggen dat man mij destijds wel begreep, maar zijn moeder de hand boven het hoofd hield. Op alles wat ze zei of deed wat uitermate kwetsend was zei hij ‘ ja maar ze bedoelt het goed...,’
In ons geval was kind haar eerste kleinkind en volgens mij pakte ze haar oude moederrol weer op. Ze wilde zorgen op haar manier en kennis van ca. 35 jaar oud werd afgestoft en opnieuw toegepast. Ze rolde echt met haar ogen toen ik zei dat baby’s tegenwoordig geen sinaasappelsap met Liga krijgen bij 6 weken e.d.
Op een gegeven moment knakte er iets bij mij. Ze kon mij schofferen wat ze wilde, maar kind verdient de zorg en verzorging die bij kinds leeftijd past. En het was ook haar verantwoordelijkheid om goed met mij door een deur te kunnen.
Dus ik ben op mijn strepen gaan staan. Helder en duidelijk. Buigen of barsten. Ze wilde graag 1 dag in de week oppassen. Dat was van de baan. Dat deed haar ongelooflijk veel verdriet. En toen pas kwam de bereidheid te luisteren en te communiceren.
De eerste maanden ben ik echt met flinke tegenzin met kind naar haar toe gegaan 1x per week ca. 2 uur. Maar doordat man er niet bij was, was er ook ruimte voor overleg. Kon ik rustig uitleggen dat kindergezichtjes vandaag de dag niet meer worden gepoetst met een vaatdoek vanwege ziekmakende bacteriën etc. (Ja echt)
Oudste is nu 3,5 en inmiddels is het contact goed. Jongste heeft eczeem en mag geen gluten en koemelkeiwit eten en nu is ze heel voorzichtig en belt mij als ze het niet zeker weet. Het waren bloed, zweet en tranen maar ik ben blij dat het goed uitgepakt heeft.
Ik heb overigens gesprekken gehad in de begin periode met de praktijkondersteuner. Het was heel fijn om mijn verhaal te kunnen delen en handvaten te krijgen hoe het te veranderen.
Nu moet ik zeggen dat man mij destijds wel begreep, maar zijn moeder de hand boven het hoofd hield. Op alles wat ze zei of deed wat uitermate kwetsend was zei hij ‘ ja maar ze bedoelt het goed...,’
In ons geval was kind haar eerste kleinkind en volgens mij pakte ze haar oude moederrol weer op. Ze wilde zorgen op haar manier en kennis van ca. 35 jaar oud werd afgestoft en opnieuw toegepast. Ze rolde echt met haar ogen toen ik zei dat baby’s tegenwoordig geen sinaasappelsap met Liga krijgen bij 6 weken e.d.
Op een gegeven moment knakte er iets bij mij. Ze kon mij schofferen wat ze wilde, maar kind verdient de zorg en verzorging die bij kinds leeftijd past. En het was ook haar verantwoordelijkheid om goed met mij door een deur te kunnen.
Dus ik ben op mijn strepen gaan staan. Helder en duidelijk. Buigen of barsten. Ze wilde graag 1 dag in de week oppassen. Dat was van de baan. Dat deed haar ongelooflijk veel verdriet. En toen pas kwam de bereidheid te luisteren en te communiceren.
De eerste maanden ben ik echt met flinke tegenzin met kind naar haar toe gegaan 1x per week ca. 2 uur. Maar doordat man er niet bij was, was er ook ruimte voor overleg. Kon ik rustig uitleggen dat kindergezichtjes vandaag de dag niet meer worden gepoetst met een vaatdoek vanwege ziekmakende bacteriën etc. (Ja echt)
Oudste is nu 3,5 en inmiddels is het contact goed. Jongste heeft eczeem en mag geen gluten en koemelkeiwit eten en nu is ze heel voorzichtig en belt mij als ze het niet zeker weet. Het waren bloed, zweet en tranen maar ik ben blij dat het goed uitgepakt heeft.
Ik heb overigens gesprekken gehad in de begin periode met de praktijkondersteuner. Het was heel fijn om mijn verhaal te kunnen delen en handvaten te krijgen hoe het te veranderen.
vrijdag 23 augustus 2019 11:51
Bedankt voor de reacties, ik heb het na lange tijd opgegeven om er iets van te zeggen want het heeft geen nut ze luisteren niet. Ze passen 1 dag in de week op.
Als ik niet meer mee zou gaan is dat net wat ze willen. Dan hebben ze alleen hun zoon en kleinzoon. Ze proberen ons tegen elkaar op te zetten door dingen te verdraaien als we er apart zijn geweest met brengen en halen van onze zoon, lijkt soms of ze ons uit elkaar wilt drijven. En het probleem is dat hij er gewoon in trapt. En ik me er zo druk over maak. Ik snap wel dat er reacties komen dat ik op mijn strepen moet staan maar dat vind ik moeilijk en zeker als ze meteen een antwoord klaar hebben. Ze verklaren dat ik altijd het probleem ben en dat ik onzin uitkraam want zij zijn perfect.
Ik ben al bij een therapeute geweest en die heefy mij wel handvaten gegeven om er mee om te gaan maar die kan hun niet veranderen in hun doen en late.
Als ik niet meer mee zou gaan is dat net wat ze willen. Dan hebben ze alleen hun zoon en kleinzoon. Ze proberen ons tegen elkaar op te zetten door dingen te verdraaien als we er apart zijn geweest met brengen en halen van onze zoon, lijkt soms of ze ons uit elkaar wilt drijven. En het probleem is dat hij er gewoon in trapt. En ik me er zo druk over maak. Ik snap wel dat er reacties komen dat ik op mijn strepen moet staan maar dat vind ik moeilijk en zeker als ze meteen een antwoord klaar hebben. Ze verklaren dat ik altijd het probleem ben en dat ik onzin uitkraam want zij zijn perfect.
Ik ben al bij een therapeute geweest en die heefy mij wel handvaten gegeven om er mee om te gaan maar die kan hun niet veranderen in hun doen en late.
vrijdag 23 augustus 2019 12:03
Voor onze zoon er was waren er geen problemen. Dan deed ze soms ook wel erg overdreven en wilt graag alles in ons leven weten en bijhouden maar dat is sinds de zwangerschap geboorte alleen maar extremer geworden.
Maar inderdaad alle aanhang heeft al in de clinch gelegen met hun. Want het is altijd onze 'schuld' niet die van haar eigen kinderen
Maar inderdaad alle aanhang heeft al in de clinch gelegen met hun. Want het is altijd onze 'schuld' niet die van haar eigen kinderen
vrijdag 23 augustus 2019 12:32
Je man moet achter jou gaan staan. Jij en je kind zijn zijn eerste kring, zijn moeder niet.
Ik heb ook zon bemoeizieke, passief agressieve, teken onder water gevende schoonmoeder, waarmee niets bespreekbaar is, want ze begint gelijk te huilen en is altijd gekwetst. En mijn man bleef maar de brave zoon uithangen. Het heeft mij heel erg geholpen toen een therapeut aan hem vroeg of hij de rest van zijn leven met mij wilde doorbrengen, of met zijn moeder. En dat zijn gezin zijn eerste en enige verantwoordelijkheid is. Toen is hij achter mij gaan staan. Niet dat hij nu wel wat zegt tegen zijn moeder helaas, maar het hielp mij wel in mijn gevoel naar mijn schoonouders.
Ik heb ook zon bemoeizieke, passief agressieve, teken onder water gevende schoonmoeder, waarmee niets bespreekbaar is, want ze begint gelijk te huilen en is altijd gekwetst. En mijn man bleef maar de brave zoon uithangen. Het heeft mij heel erg geholpen toen een therapeut aan hem vroeg of hij de rest van zijn leven met mij wilde doorbrengen, of met zijn moeder. En dat zijn gezin zijn eerste en enige verantwoordelijkheid is. Toen is hij achter mij gaan staan. Niet dat hij nu wel wat zegt tegen zijn moeder helaas, maar het hielp mij wel in mijn gevoel naar mijn schoonouders.
vrijdag 23 augustus 2019 13:12
Overleg met je man of een extra dag opvang wat hem betreft akkoord is. (Beetje sturende vraag, verkapte mededeling.) Doordat ze oppassen kan je het niet op de spits drijven.
Mijn man zegt ook nog steeds niets uit zichzelf tegen zijn moeder. Moet zeggen dat het tegenwoordig ook niet meer nodig is.
Schrijf voor jezelf op wat je veranderd wilt zien en waarom. Schrijf een brief naar je schoonmoeder/schoonouders en verstuur deze niet maar laat hem lezen door je man.
Ik weer nog dat ik telefonisch de confrontatie ben aangegaan nadat ze weer iets gedaan had wat echt niet kon (in relatie tot de zorg van baby). Ik heb het heel algemeen gehouden. Iets van ‘ik ervaar miscommunicatie rondom de zorg van kind. En ik vind dat kind daardoor niet de zorg en verzorging krijgt zoals nodig is. Het structureel oppassen is daardoor niet meer van toepassing. Je bent en blijft oma enig zal mijn best doen dat je kind werkelijk kan zien. (En daarin heb ik woord gehouden). Ik heb bewust geen voorbeelden of details genoemd.
Man vond t in eerste instantie oneerlijk. Ging zelfs nog eens langs bij zijn moeder alleen en toen werd alles verdraaid en was alles mijn schuld. Gelukkig had ik toen een olifantengeheugen en heb ik hem tig voorbeelden en situaties om zijn oren geslagen. En toen pas realiseerde hij echt wat ik doorstaan had. En hij wist dat ik het meende en eerlijk was. Daardoor nam hij het vanaf dat moment wel op voor mij als er iets was.
Maar het valt of staat met jou. Als jij de fut niet kan vinden, dan blijft alles hetzelfde.
Mijn man zegt ook nog steeds niets uit zichzelf tegen zijn moeder. Moet zeggen dat het tegenwoordig ook niet meer nodig is.
Schrijf voor jezelf op wat je veranderd wilt zien en waarom. Schrijf een brief naar je schoonmoeder/schoonouders en verstuur deze niet maar laat hem lezen door je man.
Ik weer nog dat ik telefonisch de confrontatie ben aangegaan nadat ze weer iets gedaan had wat echt niet kon (in relatie tot de zorg van baby). Ik heb het heel algemeen gehouden. Iets van ‘ik ervaar miscommunicatie rondom de zorg van kind. En ik vind dat kind daardoor niet de zorg en verzorging krijgt zoals nodig is. Het structureel oppassen is daardoor niet meer van toepassing. Je bent en blijft oma enig zal mijn best doen dat je kind werkelijk kan zien. (En daarin heb ik woord gehouden). Ik heb bewust geen voorbeelden of details genoemd.
Man vond t in eerste instantie oneerlijk. Ging zelfs nog eens langs bij zijn moeder alleen en toen werd alles verdraaid en was alles mijn schuld. Gelukkig had ik toen een olifantengeheugen en heb ik hem tig voorbeelden en situaties om zijn oren geslagen. En toen pas realiseerde hij echt wat ik doorstaan had. En hij wist dat ik het meende en eerlijk was. Daardoor nam hij het vanaf dat moment wel op voor mij als er iets was.
Maar het valt of staat met jou. Als jij de fut niet kan vinden, dan blijft alles hetzelfde.
