Slecht opschieten met schoonouders

Een*Nieuwe*Lente schreef: ↑

22-09-2018 19:33

Zorg er zeker voor dat jullie op 1 lijn blijven staan.
Laat ze niet tussen jullie in komen.

Dit is heel belangrijk!

dolfje schreef: ↑

21-09-2018 23:30

Waarom zou je blijven trekken aan een dood paard? Omdat het familie is?

Heb dezelfde vraag.
Waarom moeten jullie die ouders zo nodig op zoeken steeds weer? Beperk die bezoekjes dan toch!

Waarom gaat de zus van je man niet meer naar die mensen?

Zou het je man helpen om er met zijn zus over te praten?
Misschien komt hij dan ook wel tot het inzicht dat hij mensen die hem de grond in praten beten uit zijn leven kan weren.

Purple_Calla schreef: ↑

22-09-2018 08:32

We hadden er eerst ook lak aan. Mijn man ook, maar toen ging ze appjes sturen dat ze depressief was en dat het slecht ging door hem. Hij voelde zich toen zo schuldig. Hij was er kapot van. En toen gaf hij er weer aan toe. En ik probeer hem te steunen, het is vreselijk om hem zo te zien. Hij wil het dan niet erger maken, dus zet hij weer zijn masker op. Na die berichtjes gingen we eeheen en toen deden ze ineens normaal en lief enzo.

Zij wordt niet depressief DOOR HEM. Ze verpest met haar negatieve gedrag haar dierbare relaties, misschien dat ze daar depressief van wordt. Het feit dat ze de schuld bij je man legt laat zien dat ze zelf kennelijk geen enkele controle over haar emoties heeft. Pech voor haar, want zij zal zich altijd rot voelen, wat een ander ook doet of laat. Het enige dat je hierin kunt doen is jezelf beschermen en je niet laten manipuleren.

Als je wel nog wat contact wil houden zou ik als duidelijke voorwaarde stellen dat het voor jullie ook gezellig moet zijn. Beginnen ze te mekkeren, stap dan meteen en zonder discussie op en herhaal dit zo vaak als nodig is. Geef bij commentaar en appjes achteraf gewoon steeds hetzelfde antwoord: 'het contact moet voor ons ook gezellig zijn'. Als ze het niet kunnen opbrengen om zich daaraan te houden dan weet je genoeg en gaat het dus op een gegeven moment helemaal niet meer door.

Je moet wel een dikke huid en enige volharding kweken om deze strategie tot een succes te maken, want de andere partij accepteert het meestal niet zonder slag of stoot als iemand die tot nu toe over zich heen liet lopen de omgangsregels verandert. Maar die frustratie is dan ook hun pech, ze weten wat jullie voorwaarden voor een beschaafd wederzijds contact zijn .

Mijn ouders zijn al jong overleden en de vader van mijn man is ook jong overleden. Houden we zijn moeder over.
Voordat ik in zijn leven kwam heeft hij zijn moeder ruim 20 jaar niet gezien. Nou ja soms kwamen ze elkaar per ongeluk tegen in de supermarkt. Ze wonen vijf min. lopen van elkaar af. Zo af en toe belde zijn moeder hem. Ook heeft hij een broer waar hij verder geen contact heeft.

Man, destijds vriend, wilde mij wel voorstellen aan zijn moeder dus is ze hierheen gekomen. Daarna zagen we haar zo drie keer per jaar. Nadat zijn moeder twee jaar geleden ziek is geworden en inmiddels in een verzorgingshuis zit gaan we zo eens in de zes weken langs voor een kopje thee. Ook is er wat contact met zijn broer.

Zijn moeder is een gecompliceerde vrouw die geen idee heeft wat ze precies aan doet met dingen die ze zegt. Mijn man heeft haar al vaak aangesproken als ze weer negatief over het verleden sprak. Daarnaast had ze de vervelende gewoonte om nare opmerkingen over mijn gewicht te maken te pas en te onpas. Mijn man heeft haar hier ook op aangesproken meerdere keren. Als ze dat nogmaals deed zouden we niet meer komen. Inmiddels is dat minder, volgens haar therapeut is dat niet omdat ze snapt wat dat bij mij (en mijn man) te weeg brengt maar omdat ze niet wil dat haar zoon boos op haar is.
En hoewel ik inmiddels 50 kilo ben afgevallen zegt ze alleen maar dat ze geen verschil ziet en dat het jammer is dat het afslanken niet lukt. Nou ja ik leg het naast me neer.

Ik schiet vaak in de werk stand bij haar en dat doet me goed. Als er een lange stilte valt begin ik gewoon wat te kletsen. Dan komt er vanzelf een woord langs die haar interesse wekt en dan begint ze over zichzelf te praten en kapt zo mijn verhaal af. Helemaal prima, ik ben daar voor haar en mijn man niet voor mijzelf.

Door zo eens in de zes weken een uurtje te gaan belt ze veel minder en dat vind mijn man erg fijn. Die gesprekken duurde soms wel meer dan een uur omdat zij maar bleef praten en man niet goed zijn grens aan durfde te geven.

Ik kijk naar haar met een afstand en probeer niks persoonlijk op te pakken. Wel vind ik het storend dat ze meer interesse in mij heeft dan in haar eigen zoon.

Misschien scheelt het ook wel dat ik haar niet als mijn schoonmoeder zie, ik zie haar als de moeder van mijn man. De moeder van mijn overleden echtgenoot is mijn schoonmoeder.

Ow ja en een tip, heb geen verwachtingen. Denk of hoop niet steeds dat het deze keer positief gaat verlopen want dat gebeurd toch niet.
Dus grenzen aangeven bij echt grensoverschrijdend gedrag en voor de rest gewoon een beetje over je heen laten komen. Van je af laten glijden en niet persoonlijk oppakken.

Sinds ik er zo naar kijk kosten de bezoekjes mij, en mijn man, veel minder energie.

Ik kan alleen maar denken (en na dat verhaal van IBI helemáál) 'waarom ga je in vredesnaam?'

Ja TO geeft aan dat ze voor haar man meegaat. Maar waarom blijft die man zichzelf ook zo kwellen?
Zo hou je dat allemaal zelf in stand?

Pipistrello schreef: ↑

23-09-2018 13:23

Ik kan alleen maar denken (en na dat verhaal van IBI helemáál) 'waarom ga je in vredesnaam?'

Ja TO geeft aan dat ze voor haar man meegaat. Maar waarom blijft die man zichzelf ook zo kwellen?
Zo hou je dat allemaal zelf in stand?

Waarschijnlijk omdat vriend van TO toch nog steeds hoopt op erkenning van zijn ouders.

Wat een nare mensen zoals jij ze omschrijft, TO.
Dit zal alleen maar erger worden wanneer jullie kinderen krijgen. Daarom kun je beter vanaf nu grenzen gaan stellen.
Het is nooit te laat om grenzen te stellen. Laat het ze maar voelen wat hun gedrag met jullie doet.
Voor jou zit daar waarschijnlijk ook een groot deel van je frustratie TO: dat ze totaal niet door hebben wat hun gedrag met jou doet.
Zelf zou ik het contact helemaal stoppen en je vriend aanraden het contact puur zakelijk te houden.

Mijn (inmiddels ex) schoonouders hebben ooit heel duidelijk gemaakt dat ik voor hun niets van ze ben. Niet in woorden, wel in daden. Ik was er klaar mee en ging alleen als het echt moest.

Mijn kinderen vinden ze ook niet heel erg leuk, maar ze gaan af en toe mee met hun vader.

De ouders van mijn vriend heb ik nog niet ontmoet.

Ik ben nu op een leeftijd waarop ik rotopmerkingen niet meer accepteer. Maar verder maakt het me niet zoveel uit.