Relaties
alle pijlers
Slechte band moeder, zij verwacht dat ik ga mantelzorgen
dinsdag 21 maart 2023 01:01
Het is nog niet zo ver, maar mijn moeder wordt steeds ouder en de kans is groot dat zij in de niet al te verre toekomst mantelzorg nodig gaat hebben.
Nu is het zo dat mijn moeder en ik nooit een goede band hebben gehad. Echter, zij sprak laatst uit dat ze verwacht dat als zij ouder wordt, wij (ik en mijn broer) wel wekelijks om beurten voor haar komen zorgen. Ik schrok hier best wel van. Ik heb gedurende een aantal jaren toen ik begin 20 was vrijwel geen contact met haar gehad. Ze was niet zo'n leuke moeder. Tijdens mijn kinder- en pubertijd heeft ze me vaak het gevoel gegeven dat er iets fundamenteels mis met mij was. Daardoor heb ik jarenlang een laag zelfbeeld en andere psychische problemen gehad.
Waar ik ook erg veel moeite mee heb, is dat ze er zelf voor gekozen heeft om te stoppen met werken op haar 28e. Ze is nooit meer aan het werk gegaan nadat er kinderen kwamen, en heeft altijd op de zak van mijn vader geteerd. Ik stoor me best wel aan dat korte-termijn-denken. Je kan toch weer (parttime) gaan werken als je jongste kind naar de middelbare school gaat? Dan had ze tenminste wat pensioen opgebouwd, eigen geld kunnen sparen en/of beleggen. Ook heeft ze zich nooit ingeschreven voor een sociale huurwoning of verpleegtehuis. Ze gaat er gewoon klakkeloos van uit dat mijn broer en ik haar wel komen verzorgen.
Mijn broer en ik hebben hier beiden echt geen behoefte aan. We zijn beiden bewust kinderloos, omdat we een hekel hebben aan de verantwoordelijkheid over een ander persoon. Tevens woon ik ook al jaren in een andere provincie en heb ik geen auto of rijbewijs. Wat moeten we in godsnaam doen als ze steeds verder aftakelt? Ze heeft helemaal niks voor zichzelf geregeld, geen eigen geld of niks. Ze heeft me gebaard, maar verder voel ik zo weinig verbinding met haar. Het is al lasting om 'mijn moeder' te zeggen.
Wat moet ik hier nou mee?
Nu is het zo dat mijn moeder en ik nooit een goede band hebben gehad. Echter, zij sprak laatst uit dat ze verwacht dat als zij ouder wordt, wij (ik en mijn broer) wel wekelijks om beurten voor haar komen zorgen. Ik schrok hier best wel van. Ik heb gedurende een aantal jaren toen ik begin 20 was vrijwel geen contact met haar gehad. Ze was niet zo'n leuke moeder. Tijdens mijn kinder- en pubertijd heeft ze me vaak het gevoel gegeven dat er iets fundamenteels mis met mij was. Daardoor heb ik jarenlang een laag zelfbeeld en andere psychische problemen gehad.
Waar ik ook erg veel moeite mee heb, is dat ze er zelf voor gekozen heeft om te stoppen met werken op haar 28e. Ze is nooit meer aan het werk gegaan nadat er kinderen kwamen, en heeft altijd op de zak van mijn vader geteerd. Ik stoor me best wel aan dat korte-termijn-denken. Je kan toch weer (parttime) gaan werken als je jongste kind naar de middelbare school gaat? Dan had ze tenminste wat pensioen opgebouwd, eigen geld kunnen sparen en/of beleggen. Ook heeft ze zich nooit ingeschreven voor een sociale huurwoning of verpleegtehuis. Ze gaat er gewoon klakkeloos van uit dat mijn broer en ik haar wel komen verzorgen.
Mijn broer en ik hebben hier beiden echt geen behoefte aan. We zijn beiden bewust kinderloos, omdat we een hekel hebben aan de verantwoordelijkheid over een ander persoon. Tevens woon ik ook al jaren in een andere provincie en heb ik geen auto of rijbewijs. Wat moeten we in godsnaam doen als ze steeds verder aftakelt? Ze heeft helemaal niks voor zichzelf geregeld, geen eigen geld of niks. Ze heeft me gebaard, maar verder voel ik zo weinig verbinding met haar. Het is al lasting om 'mijn moeder' te zeggen.
Wat moet ik hier nou mee?
dinsdag 21 maart 2023 19:16
Dit. En de gemeente. Die hebben ook veel voor mijn moeder gedaan.
Twee dingen zijn oneindig, het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker. A. Einstein
dinsdag 21 maart 2023 19:19
Onterven kan niet volledig: een kind (1e graad bloedverwant) heeft recht op een legitieme portie. Dat is weliswaar minder dan het volledige erfdeel zou het kind niet onterfd zijn, maar volledig onterven kan nog steeds niet. Dan moet erflater een testament op laten maken.blijfgewoonbianca schreef: ↑21-03-2023 19:02Je hoeft in ieder geval niet bang te zijn dat jullie onterfd worden, als er toch geen geld is.
dinsdag 21 maart 2023 19:21
dinsdag 21 maart 2023 19:28
Ik las gisteren ergens dat meisjes/vrouwen al van jongs af 30% meer zorgtaken en -verantwoordelijkheid krijgen toegeschoven t.o.v. jongens. Grote kans dat je broers er nog nooit over hebben nagedacht en je moeder er inderdaad klakkeloos vanuit gaat dat jij de zorg oppakt.Sjulia schreef: ↑21-03-2023 19:12Door dit topic ben ik wel na gaan denken. Ik zie het ook niet zitten om mijn moeder te gaan verzorgen later. Sowieso niet fysiek, ik wil haar niet aanraken, lijkt me vreselijk ongemakkelijk en naar. We hebben ook geen aanraak band.
Mijn broers wonen elders en zullen sowieso niet de zorg oppakken. Denk wel dat ze verwacht dat ik het ga doen.
Ik zou nu alvast naar je broers uitspreken dat jij het niet gaat doen en -vooral- dat zij evenveel (of even weinig) verantwoordelijk zijn voor je moeder als jij.
dinsdag 21 maart 2023 19:44
Zij voelen 0 verantwoordelijkheid gok ikframbozentaartje schreef: ↑21-03-2023 19:28Ik las gisteren ergens dat meisjes/vrouwen al van jongs af 30% meer zorgtaken en -verantwoordelijkheid krijgen toegeschoven t.o.v. jongens. Grote kans dat je broers er nog nooit over hebben nagedacht en je moeder er inderdaad klakkeloos vanuit gaat dat jij de zorg oppakt.
Ik zou nu alvast naar je broers uitspreken dat jij het niet gaat doen en -vooral- dat zij evenveel (of even weinig) verantwoordelijk zijn voor je moeder als jij.
En ik denk idd dat meisjes meer zorgtaken krijgen en het meer verwacht wordt van dochters. Ik hoor mensen dat ook weleens zeggen. Met een dochter zit je goed later, voor de verzorging.
dinsdag 21 maart 2023 19:44
Ik heb ook geen goede band met mijn moeder en wij zijn heel duidelijk geweest.
Ze wilde verhuizen, ik had uitgezocht hoe ze bij mij in de buurt kon komen wonen, een andere broer had hetzelfde gedaan.
Dwars als altijd wilde ze uiteraard weer wat anders.
Dus ze woont nu hoog en droog in een prachtig appartement, anderhalf uur reizen bij mij vandaan.
Ik heb met haar begeleidster uitgebreid de voor en nadelen van die keuze besproken. Nu vindt ze dat ze teveel alleen zit.
De enige zus die een beetje in de buurt woont heeft aangegeven geen zorgtaken op zich te willen nemen.
Ze heeft nu omdat iedereen te ver weg woont hele goede thuiszorg en hulp.
Verder regel ik al haar praktische zaken, ze heeft zonder morren me al haar financieen overgedragen.
Dat is heel fijn want dan kan ik toch voor mezelf een beetje de boel in de gaten houden.
Laatste stunt: ze wil en moet en zal zelf boodschappen doen. Wat vaak niet lukt dus wat eet ze dan.
Ik ben al tijden bezig haar aan de maaltijdservice te krijgen.
Idioot en belachelijk en leek haar smerig.
Een maand geleden belde ze op: ze had zo'n goede tip gekregen!
Maaltijden die je zo thuisbezorgd krijgt. Of ik het even kon regelen.
Mond houden en regelen en nu is ze helemaal happy met haar maaltijden. En eet weer normaal.
Maar ik snap dat zelfs dat teveel geregel is en i gezien de afstand zal niemand je wat vragen.
Je hebt kans dat je eens een fanatieke begeleider aan de telefoon krijgt, maar die kennen dit soort situaties ook.
Er bestaat thuiszorg, er bestaat zorg, er zijn dus die maaltijden, ze redt zich wel.
Ze wilde verhuizen, ik had uitgezocht hoe ze bij mij in de buurt kon komen wonen, een andere broer had hetzelfde gedaan.
Dwars als altijd wilde ze uiteraard weer wat anders.
Dus ze woont nu hoog en droog in een prachtig appartement, anderhalf uur reizen bij mij vandaan.
Ik heb met haar begeleidster uitgebreid de voor en nadelen van die keuze besproken. Nu vindt ze dat ze teveel alleen zit.
De enige zus die een beetje in de buurt woont heeft aangegeven geen zorgtaken op zich te willen nemen.
Ze heeft nu omdat iedereen te ver weg woont hele goede thuiszorg en hulp.
Verder regel ik al haar praktische zaken, ze heeft zonder morren me al haar financieen overgedragen.
Dat is heel fijn want dan kan ik toch voor mezelf een beetje de boel in de gaten houden.
Laatste stunt: ze wil en moet en zal zelf boodschappen doen. Wat vaak niet lukt dus wat eet ze dan.
Ik ben al tijden bezig haar aan de maaltijdservice te krijgen.
Idioot en belachelijk en leek haar smerig.
Een maand geleden belde ze op: ze had zo'n goede tip gekregen!
Maaltijden die je zo thuisbezorgd krijgt. Of ik het even kon regelen.
Mond houden en regelen en nu is ze helemaal happy met haar maaltijden. En eet weer normaal.
Maar ik snap dat zelfs dat teveel geregel is en i gezien de afstand zal niemand je wat vragen.
Je hebt kans dat je eens een fanatieke begeleider aan de telefoon krijgt, maar die kennen dit soort situaties ook.
Er bestaat thuiszorg, er bestaat zorg, er zijn dus die maaltijden, ze redt zich wel.
dinsdag 21 maart 2023 19:59
Dit is inderdaad “gewoon” waar. Mannen/zoons denken niet eens na over zorg voor hun moeder omdat ze verwachten dit nooit te hoeven doen, omdat ze een man zijn. Dit gebeurde helaas bij mijn moeder ook, toen ze ernstig ziek werd. En ook bij mijn schoonmoeder, toen ze tijdelijk zorg nodig had. Ik heb volhardend geweigerd en samen met mijn broer thuiszorg geregeld, omdat ik terecht bang was dat mijn moeder niet meer door een ander geholpen wilde worden als ik eenmaal zwichtte. Naar mijn broer werd niet eens gekeken toen mijn moeder eenmaal thuis uit het ziekenhuis aangaf dat ze graag gedoucht wilde worden, alle ogen waren letterlijk op mij gericht. Mijn schoonzus is er helaas wel ingetrapt en heeft wekenlang mijn schoonmoeder, met tegenzin, volledig lichamelijk verzorgd na een operatie terwijl er nota bene thuiszorg werd aangeboden vanuit het ziekenhuis. Mijn partner, haar broer dus, leek dit heel normaal te vinden en voerde ter verdediging aan dat hij de boodschappen deed. Alsof dat het zelfde was. Ik heb toentertijd lange gesprekken met hem moeten voeren hierover met hem dat dit écht niet normaal was, dat een dochter dat wel even doet en dit absoluut niet meer mocht gebeuren als mijn schoonmoeder op termijn misschien zelfs langdurige zorg nodig heeft. Schoonzus is me nog altijd dankbaar dat ik dit heb opgepakt met haar broer en wij dit haar verteld hebben waar schoonmoeder niet bij was. Ook zij was bang dat als haar moeder langdurige mantelzorg nodig heeft in de toekomst er van haar verwacht werd dat ze dit in haar eentje zou doen, alleen maar omdat dat zij een vrouw/dochter is. En zonder mijn tussenkomst was dit waarschijnlijk ook gebeurt omdat zij dus niet bestand is tegen dit soort druk.frambozentaartje schreef: ↑21-03-2023 19:28Ik las gisteren ergens dat meisjes/vrouwen al van jongs af 30% meer zorgtaken en -verantwoordelijkheid krijgen toegeschoven t.o.v. jongens. Grote kans dat je broers er nog nooit over hebben nagedacht en je moeder er inderdaad klakkeloos vanuit gaat dat jij de zorg oppakt.
Ik zou nu alvast naar je broers uitspreken dat jij het niet gaat doen en -vooral- dat zij evenveel (of even weinig) verantwoordelijk zijn voor je moeder als jij.
dinsdag 21 maart 2023 20:05
Ja stom is dat he. Tenminste, met een goede band is het misschien geen probleem maar ik heb in mijn familie wel mantelzorg gezien zonder wederkerigheid - en daarbovenop de familieleden die geen zak deden maar wel commentaar leverden. De beste stuurlui staan aan wal.
dinsdag 21 maart 2023 20:10
Mijn vader werd ook altijd de hemel in geprezen als hij ergens een nieuwe lamp indraaide of 3 spijkers in de muur sloeg - en dat mijn moeder ondertussen een heel tweede huishouden draaide, naar alle dokters meeging en weet ik veel wat regelde, dat werd als 'gewoon' gezien.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑21-03-2023 19:59Mijn partner, haar broer dus, leek dit heel normaal te vinden en voerde ter verdediging aan dat hij de boodschappen deed. Alsof dat het zelfde was.
Goed dat je voor je schoonzus opkwam, want die sociale druk op mantelzorgers is gigantisch.
dinsdag 21 maart 2023 20:10
Gruwelijke uitspraak vind ik dat altijd. Alsof een zoon geen handen heeft. Ik heb ook wel eens horen zeggen van oudere, kinderloze, mannen dat ze graag op zoek gaan naar een jonge vrouw zodat zij hem kan verzorgen in de toekomst.
dinsdag 21 maart 2023 20:16
Herkenbare familiedynamiek. Als jij er mee komt is het een stom plan (want komt van jou) maar als iemand anders ermee komt, is het een goede tip. Soms krijg ik er de slappe lach van maar het is om te huilen eigenlijk.Surebaby schreef: ↑21-03-2023 19:44Laatste stunt: ze wil en moet en zal zelf boodschappen doen. Wat vaak niet lukt dus wat eet ze dan.
Ik ben al tijden bezig haar aan de maaltijdservice te krijgen.
Idioot en belachelijk en leek haar smerig.
Een maand geleden belde ze op: ze had zo'n goede tip gekregen!
Maaltijden die je zo thuisbezorgd krijgt. Of ik het even kon regelen.
Mond houden en regelen en nu is ze helemaal happy met haar maaltijden. En eet weer normaal.
dinsdag 21 maart 2023 20:18
Het erge is eigenlijk nog, dat mijn partner een absolute goedzak is maar net zoals veel van dit soort mannen het niet eens volledig aan te rekenen valt dat hij zo denkt. Het is pure onwetendheid. Ze zijn zo opgevoed, onder andere door diezelfde moeder die ineens zorg vraagt, dat zorgen een vrouwen ding is. En dat een moeder wassen door een dochter gedaan hoort te worden. Dus waarom zou hij erover nadenken? Daar heb ik dus even voor gezorgd, dat hij dat wel deed, want tijden zijn veranderd. Zijn zus werkt ook fulltime en heeft een gezin. En dat door zo’n houding van hem de druk bij zijn zus idd alleen maar hoger werd. Hij kwam er gewoon niet op om eens aan zijn zus te vragen of ze dit wel wilde/kon, in zijn ogen had ze nee kunnen zeggen en dat zei ze niet, dus dan is het afgedaan. Geen idee over moeder/dochter dynamiek en hoe zij zich onder sociale druk gezet voelde in dit soort situaties.frambozentaartje schreef: ↑21-03-2023 20:10Mijn vader werd ook altijd de hemel in geprezen als hij ergens een nieuwe lamp indraaide of 3 spijkers in de muur sloeg - en dat mijn moeder ondertussen een heel tweede huishouden draaide, naar alle dokters meeging en weet ik veel wat regelde, dat werd als 'gewoon' gezien.
Goed dat je voor je schoonzus opkwam, want die sociale druk op mantelzorgers is gigantisch.
dinsdag 21 maart 2023 21:49
Het is met alles. Mijn puber zei al een keer tijdens haar verhuizing na de zoveelste toestand: 'het is net alsof je *naam dreumes buurjongetje in de peuterpuberteit* moet verhuizen, word jij ook zo?'frambozentaartje schreef: ↑21-03-2023 20:16Herkenbare familiedynamiek. Als jij er mee komt is het een stom plan (want komt van jou) maar als iemand anders ermee komt, is het een goede tip. Soms krijg ik er de slappe lach van maar het is om te huilen eigenlijk.
Ik zag mezelf me helemaal zo doen tegen mensen die dag en nacht met mijn shit regelen bezig zijn, en toen mijn man
(die wil al helemaal nooit overlast veroorzaken) en ik heb er met mijn man en broer zo'n lol om gehad.
Vooral als je onze eerlijk gezegd best luie en eigenwijze kinderen *met wel eigenwaarde* erbij bedacht.
Ik denk dat we heel snel op een kartonnen doos bij het station terechtkomen met dat gedrag.
vrijdag 24 maart 2023 00:49
Ik hoor en ervaar (persoonlijk ook zelf) dat er veel ouders zijn die bepaalde verwachtingen hebben van hun volwassen kinderen.
En het enige wat ik hierop kan zeggen is, dat jij dicht bij je eigen gevoel moet blijven. Je wil dit niet toch? Dan zeker niet doen. Dat je er een topic over opent zegt heel veel over de twijfel die je ervaart en dat is echt niet nodig. Nogmaals blijf dicht bij jezelf. Je bent haar zeker niets verplicht.
En het enige wat ik hierop kan zeggen is, dat jij dicht bij je eigen gevoel moet blijven. Je wil dit niet toch? Dan zeker niet doen. Dat je er een topic over opent zegt heel veel over de twijfel die je ervaart en dat is echt niet nodig. Nogmaals blijf dicht bij jezelf. Je bent haar zeker niets verplicht.
vrijdag 24 maart 2023 07:09
aardbei35 schreef: ↑21-03-2023 10:26Dat mag dat jij met al die 'gevoeletjes' niet zoveel kunt, maar dat maakt het punt van TO niet minder valide.
De ouders van TO hebben kinderen gewild en dat is het. Je zet geen kind op de wereld om een oudedagsvoorziening te hebben. Dat kan in het huidige tijdsgewricht al überhaupt niet meer door werk en allerlei eigen verplichtingen. En als je al geen goede band met je ouder hebt, waarom dan jezelf kwellen door dan maar 'gewoon een beetje voor elkaar te gaan zorgen'?
Een kind is geen bezit. Het zijn verwachtingen vanuit de ouder die in dit geval problemen veroorzaken.
Persies dit
vrijdag 24 maart 2023 07:22
Moest even een traantje wegpinken. Jij verwoordt heel mooi wat er in mijn hoofd zit. Ben zelf niet zo goed in verwoorden. Maar mijn situatie is met doe van jou te vergelijken.aardbei35 schreef: ↑21-03-2023 10:13Deels herkenbaar, TO
Ik heb ook niet zo'n goede band met mijn moeder. Ben er in therapie achter gekomen dat ik als jong kind al op emotioneel gebied teveel voor haar moest zorgen. Als in: als zij maar niet van streek raakt of erger boos wordt want dat wordt altijd zo'n gedoe met veel gehuil en geschreeuw van haar kant uit of ze liep gewoon weg.
Ik denk dat mijn moeder bepaalde psychische kwetsbaarheden heeft ook al heeft ze geen diagnose. Zij is nadat er kinderen kwamen ook gestopt met werken en voordat ze AOW en een heel klein aanvullend pensioen kreeg altijd afhankelijk geweest op de meest uiteenlopende leefgebieden van mijn vader. Mijn vader leeft trouwens nog.
Mijn moeder heeft me het gevoel gegeven dat ik het als dochter nooit helemaal goed kan doen en eist een bepaalde mate van contact. Misschien is dat echt een generatiedingetje van de babyboomers? Dat ze recht op hun kind menen te hebben en de kwaliteit van de relatie afmeten adhv de contactfrequentie. Ik ben er inmiddels achter dat mijn moeder mijn en mijn zus emotioneel manipuleert door haar kinderen een schuldgevoel te geven waardoor voorheen ik extra mijn best ging doen om niet uit de gratie bij haar te vallen. Nu ben ik bezig om dat "spel" te stoppen. Dat leidt er nu toe dat mijn moeder mij passief agressief aan het negeren is, maar ik zie dat steeds meer als haar probleem.
Alles bij elkaar maakt dat ik, behalve dat ik mijn eigen leven al zo'n chaos vind, geen mantelzorger van mijn ouders wil zijn. Bovendien wonen ze in een veel te groot koophuis waar vanalles aan moet gebeuren qua onderhoud wat ze zelf niet meer kunnen en geen geld hebben om te laten doen. Mijn ouders hangen teveel aan hun kinderen en ben bezig me daarvan los te maken omdat ik erachter ben gekomen dat dit niet gezond is. Ik heb al eens tegen hen gezegd dat ik de mantelzorg niet in zal gaan. Zij zijn niet in staat om financieel vooruit te plannen en überhaupt vooruit te denken maar draaien rondjes in een concept dat allang niet meer werkt. Prima, hun keuze maar ik kan en ga dat allemaal niet oplossen.
TO je hebt het volste recht om je eigen leven te leiden en jij hoeft niet te zorgen voor je behoeftige moeder. Zij kan daar zelf dingen voor regelen qua thuiszorg en hoeft niet van haar kinderen te verlangen dat zij hun best gaan doen om naar haar te bewijzen dat ze goede kids zijn.
TO, mijn moeder riep al tegen mij toen ik 18 was, je zorgt later wel voor mij hè, want ik doe ook alles voor jou. Heel vervelend, dat schuldgevoel. Puber-ik ging daar wel tegenin. Ondertussen heb ik jaren geleden het contact verbroken, dus jouw vraagstuk geldt (op dit moment) niet voor mij. Je moet niks, maar ik zou duidelijk aangeven dat je ook geen mantelzorg wil verlenen, dan weet ze waar ze aan toe is. Het feit dat ik bewust geen kinderen heb, komt trouwens ook vanuit mijn opvoeding. Moeder boos en teleurgesteld, maar feitelijk is ze er mede oorzaak van.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
