Relaties
alle pijlers
steun om met affaire te stoppen
zondag 16 maart 2008 om 08:46
Ik schaam me al bij voorbaat, zonder een zin op papier te zetten...
Uit mijn leuke, gezellige contact met mijn 10 jaar oudere collega, waar ik veel mee samenwerk, is een affaire voortgekomen. Hij is getrouwd, heeft geen kinderen.
Eerder dit jaar, na wat zoenen en mailen en chatten, heb ik het afgekapt, omdat ik me ontzettend rot eronder voelde. Toen is er 4 maanden niets gebeurd, behalve werkgerelateerde gesprekken.
Pakweg een maand geleden "ontstond" er toch weer wat, mailtjes werden dubbelzinniger, we begonnen weer te chatten. De chats gingen heel snel van onschuldig naar digisex. En intussen hebben we ook de stap naar 'live' sex gemaakt. Nog wel bij hem thuis, zijn vrouw was weg
Hij vertelde mij een tijd terug, dat hij niet weg kan bij z'n vrouw, omdat ze niet zo lang geleden een koophuis gekocht hebben en in de schulden zitten. Volgens mij klopt daar geen bal van, en voelt hij gewoon hartstikke veel voor haar. We praten niet over haar btw, dat wil ik niet.
Ik moet hiermee stoppen, want ik voel me na ieder incident schuldiger, verrotter en slechter. En meer aan hem gehecht. En ik wil hem ook niet meehelpen z'n relatie te verkloten, maar ben dat nu wel aan het doen.
Ik heb hem al gemaild dat ik sowieso niet meer naar zijn, nee naar hun huis kom. Dat dat echt een grens is waar ik niet meer overheen wil. Maar eigenlijk is dat niet genoeg. Eigenlijk moet ik het helemaal afkappen. Voor mij én voor hem. Ik merk ook dat ik helemaal niet meer naar andere mannen kijk, ben niet meer geinteresseerd. Ik wil alleen hem, maar dat kan niet.
Kick my ass! Vertel me alsjeblieft dat ik fout bezig ben, en dat ik het alleen maar kan oplossen door er nú mee te stoppen.
Help me... Want ik veracht mezelf, hoe ik nu bezig ben. En hem ook.
Uit mijn leuke, gezellige contact met mijn 10 jaar oudere collega, waar ik veel mee samenwerk, is een affaire voortgekomen. Hij is getrouwd, heeft geen kinderen.
Eerder dit jaar, na wat zoenen en mailen en chatten, heb ik het afgekapt, omdat ik me ontzettend rot eronder voelde. Toen is er 4 maanden niets gebeurd, behalve werkgerelateerde gesprekken.
Pakweg een maand geleden "ontstond" er toch weer wat, mailtjes werden dubbelzinniger, we begonnen weer te chatten. De chats gingen heel snel van onschuldig naar digisex. En intussen hebben we ook de stap naar 'live' sex gemaakt. Nog wel bij hem thuis, zijn vrouw was weg
Hij vertelde mij een tijd terug, dat hij niet weg kan bij z'n vrouw, omdat ze niet zo lang geleden een koophuis gekocht hebben en in de schulden zitten. Volgens mij klopt daar geen bal van, en voelt hij gewoon hartstikke veel voor haar. We praten niet over haar btw, dat wil ik niet.
Ik moet hiermee stoppen, want ik voel me na ieder incident schuldiger, verrotter en slechter. En meer aan hem gehecht. En ik wil hem ook niet meehelpen z'n relatie te verkloten, maar ben dat nu wel aan het doen.
Ik heb hem al gemaild dat ik sowieso niet meer naar zijn, nee naar hun huis kom. Dat dat echt een grens is waar ik niet meer overheen wil. Maar eigenlijk is dat niet genoeg. Eigenlijk moet ik het helemaal afkappen. Voor mij én voor hem. Ik merk ook dat ik helemaal niet meer naar andere mannen kijk, ben niet meer geinteresseerd. Ik wil alleen hem, maar dat kan niet.
Kick my ass! Vertel me alsjeblieft dat ik fout bezig ben, en dat ik het alleen maar kan oplossen door er nú mee te stoppen.
Help me... Want ik veracht mezelf, hoe ik nu bezig ben. En hem ook.
zondag 16 maart 2008 om 22:02
quote:korenwolf schreef op 16 maart 2008 @ 11:34:
Of verlang je naar iemand die je helpt ontsnappen uit je ijzeren discipline en regelmaat?
Damn... Ik blijf hiermee in m'n hoofd zitten.
Heb idd net een fase achter de rug, maandje terug, dat ik het helemaal gehad had met áltijd maar studeren, áltijd discipline, áltijd op tijd zijn, áltijd afspraken nakomen, áltijd degelijk en betrouwbaar werk afleveren. Nee he, is collega X gewoon de ultieme 'breaking free' poging?
He bah, zo wil ik al helemaal niet zijn... Dan liever terug in het keurslijf.
Of verlang je naar iemand die je helpt ontsnappen uit je ijzeren discipline en regelmaat?
Damn... Ik blijf hiermee in m'n hoofd zitten.
Heb idd net een fase achter de rug, maandje terug, dat ik het helemaal gehad had met áltijd maar studeren, áltijd discipline, áltijd op tijd zijn, áltijd afspraken nakomen, áltijd degelijk en betrouwbaar werk afleveren. Nee he, is collega X gewoon de ultieme 'breaking free' poging?
He bah, zo wil ik al helemaal niet zijn... Dan liever terug in het keurslijf.
zondag 16 maart 2008 om 22:31
Lust is een goede raadgever. Ik vind de man een slappeling. Niet omdat hij iets met u heeft, maar omdat hij zijn vrouw daarover in het onwetende laat.
Wat dat koophuis betreft, Dat kan natuurlijk niet gebruikt worden om een relatie al dan niet te verbreken. Een vreemd excuus. Ik zou zeggen. Vergeet deze overspelige persoon. Dat is uiteraard niet te doen, dat begrijp ik, maar probeer andere mensen te ontmoeten, netzoals u nu doet op het internet. Al was het alleen maar om aan iets anders te denken.
Wat dat koophuis betreft, Dat kan natuurlijk niet gebruikt worden om een relatie al dan niet te verbreken. Een vreemd excuus. Ik zou zeggen. Vergeet deze overspelige persoon. Dat is uiteraard niet te doen, dat begrijp ik, maar probeer andere mensen te ontmoeten, netzoals u nu doet op het internet. Al was het alleen maar om aan iets anders te denken.
zondag 16 maart 2008 om 23:02
Schamen ik zou mezelf niet meer in de spiegel durven aankijken.Heb je dan ook geen greintje zelfrespect,jij biedt hem de gelegenheid om met jouw de koffer in te duiken.En dit ook nog eens in het huis waar die met zijn vrouw woont, zo kruipt die smeerpiep over zijn vrouw en de dag er naar vergrijpt die zich aan jouw.Hoe goedkoop wil je je voelen,en hij hoeft er niet eens voor te betalen nou mooier kan een man het niet krijgen.
zondag 16 maart 2008 om 23:16
@zeurniet: wat denk je nu? Dat ik me alleen een beetje schaam? Nee, sorry, da's echt niet zo. Ik heb dat ook geschreven, ik veracht mezelf, durf m'n vrienden niet te vertellen hoe fout ik bezig ben. Daarom zet ik het hier neer, op een forum waar je anoniem kunt zijn, omdat ik zo door de grond zak dat ik niet wil dat iemand in mijn omgeving dit hoort.
Ook de zin 'niet meer in de spiegel kunnen aankijken' is gevallen. Denk je dat ik me niet smerig voel? En goedkoop?
En alles eromheen, hoe het zover heeft kunnen komen, dat boeit niet. Want het blijft zooooo fout. Van mij. Ik ben verantwoordelijk voor mijn gedrag, en ook voor dat hij z'n huwelijk zit te verkloten. En daar voel ik me ongelofelijk slecht, laag, vies onder. Ik ken zijn vrouw niet, maar dit wens je niemand toe. En hier wil ik niet langer aan meewerken.
En de reden dat ik hier schrijf: omdat ik het, ondanks al die gevoelens, zóoooo moeilijk vind om er een eind aan te maken. En ja, dat is verachtelijk, dat is slecht, dat kun je niet respecteren. En toch zoek ik daarin steun. Omdat het me anders al helemaal niet lukt, en ik me steeds slechter ga voelen. Totdat m'n zelfrespect tot zo'n vriespunt is gezakt, dat ik helemaal zijn speelbal word, omdat ik niks meer van mezelf verwacht.
Ik moet op iets kunnen terugvallen. Ik moet nu op mezelf terugvallen. En daarvoor moet ik mezelf toch alvast wat toekomstig krediet geven. Zo van "dit is echt het laagste dat ik ooit heb gedaan, maar ik ga dat nooit meer doen, want ik ben veel meer waard dan dat".
Weet je, ik ben het absoluut met je eens. Maar moet nu juist proberen mezelf te respecteren. Juist om hieruit te komen. Mezelf op die manier de grond in trappen gaat er alleen maar voor zorgen dat het me níet lukt er een eind aan te maken.
Ik typ snel, heb geen idee of het zo te volgen is. Lees het morgen wel na.
Ook de zin 'niet meer in de spiegel kunnen aankijken' is gevallen. Denk je dat ik me niet smerig voel? En goedkoop?
En alles eromheen, hoe het zover heeft kunnen komen, dat boeit niet. Want het blijft zooooo fout. Van mij. Ik ben verantwoordelijk voor mijn gedrag, en ook voor dat hij z'n huwelijk zit te verkloten. En daar voel ik me ongelofelijk slecht, laag, vies onder. Ik ken zijn vrouw niet, maar dit wens je niemand toe. En hier wil ik niet langer aan meewerken.
En de reden dat ik hier schrijf: omdat ik het, ondanks al die gevoelens, zóoooo moeilijk vind om er een eind aan te maken. En ja, dat is verachtelijk, dat is slecht, dat kun je niet respecteren. En toch zoek ik daarin steun. Omdat het me anders al helemaal niet lukt, en ik me steeds slechter ga voelen. Totdat m'n zelfrespect tot zo'n vriespunt is gezakt, dat ik helemaal zijn speelbal word, omdat ik niks meer van mezelf verwacht.
Ik moet op iets kunnen terugvallen. Ik moet nu op mezelf terugvallen. En daarvoor moet ik mezelf toch alvast wat toekomstig krediet geven. Zo van "dit is echt het laagste dat ik ooit heb gedaan, maar ik ga dat nooit meer doen, want ik ben veel meer waard dan dat".
Weet je, ik ben het absoluut met je eens. Maar moet nu juist proberen mezelf te respecteren. Juist om hieruit te komen. Mezelf op die manier de grond in trappen gaat er alleen maar voor zorgen dat het me níet lukt er een eind aan te maken.
Ik typ snel, heb geen idee of het zo te volgen is. Lees het morgen wel na.
maandag 17 maart 2008 om 06:51
Op naar m'n werk... Helaas kan ik daar niet op de viva-site (in de beschrijving van de site staat het woord "sex", firewall!!)...
Dank, en ik laat weten hoe het ging...
Trouwens, asperientje? Mijn oma vertelde dat je ook een pepermuntje tussen je benen kunt doen. "Tussen je knieën klemmen, en als het pepermuntje aan het eind van de avond nog op dezelfde plek zit, ben je braaf geweest".
Dank, en ik laat weten hoe het ging...
Trouwens, asperientje? Mijn oma vertelde dat je ook een pepermuntje tussen je benen kunt doen. "Tussen je knieën klemmen, en als het pepermuntje aan het eind van de avond nog op dezelfde plek zit, ben je braaf geweest".
maandag 17 maart 2008 om 08:11
quote:muziekmeisje schreef op 16 maart 2008 @ 22:02:
[...]
He bah, zo wil ik al helemaal niet zijn... Dan liever terug in het keurslijf.
Er is nog wel een middenweg... uit het keurslijf, maar zonder al te stomme dingen te doen.
Als dit inderdaad een poging was om eruit te breken, dan is het toch niet gek dat de eerste poging niet helemaal naar wens verloopt? Gewoon blijven proberen!
[...]
He bah, zo wil ik al helemaal niet zijn... Dan liever terug in het keurslijf.
Er is nog wel een middenweg... uit het keurslijf, maar zonder al te stomme dingen te doen.
Als dit inderdaad een poging was om eruit te breken, dan is het toch niet gek dat de eerste poging niet helemaal naar wens verloopt? Gewoon blijven proberen!
maandag 17 maart 2008 om 08:20
Lief muziekmeisje
Als je jezelf wilt/gaat verbieden om hem te ontmoeten/zien/etc dan wordt het nog meer strijd in je hoofd.
Wat niet mag,de verboden vrucht lijkt alleen maar lekkerder te worden!!
Ga er mee door maar overleg met elke stap in je hoofd of dit ECHT is wat je wilt.
Doe wat JIJ wilt en niet wat HIJ wil!
Je zult zien dat na een poosje het allemaal minder beladen wordt en na verloop van tijd zul je zien dat je hem misschien niet eens meer wilt!
Als je jezelf wilt/gaat verbieden om hem te ontmoeten/zien/etc dan wordt het nog meer strijd in je hoofd.
Wat niet mag,de verboden vrucht lijkt alleen maar lekkerder te worden!!
Ga er mee door maar overleg met elke stap in je hoofd of dit ECHT is wat je wilt.
Doe wat JIJ wilt en niet wat HIJ wil!
Je zult zien dat na een poosje het allemaal minder beladen wordt en na verloop van tijd zul je zien dat je hem misschien niet eens meer wilt!
maandag 17 maart 2008 om 08:28
quote:muziekmeisje schreef op 16 maart 2008 @ 23:16:
En alles eromheen, hoe het zover heeft kunnen komen, dat boeit niet. Want het blijft zooooo fout. Van mij. Ik ben verantwoordelijk voor mijn gedrag, en ook voor dat hij z'n huwelijk zit te verkloten.
Waarom? Ben jij met haar getrouwd? Of ben jij zijn moeder, dat je verantwoordelijk bent voor zijn opvoeding? Of ben je beter dan andere mensen, dat jij geen fouten mag maken en ook moet zorgen dat anderen geen fouten maken?
Ik weet dat er hier mensen zitten, die het inderdaad het laagste van het laagste vinden, als je aan andermans man zit. Ik ben het daar niet mee eens. Een huwelijk vind ik eerst en vooral een afspraak tussen twee mensen, en niet een hek met een bord ''verboden toegang".
Als een minnares denkt dat de wereld om haar draait, en dat haar verliefdheid belangrijker is dan hun huwelijk, dan is dat egocentrisch. Maarrr... ik vind het net zozeer egocentrisch, om te denken dat je zo belangrijk bent, dat je verantwoordelijk bent voor dat huwelijk. Kom nou toch... je hebt er niets mee te maken. Hoe graag je ook zou willen dat je belangrijker was voor hem. Vrouwen die je de huid volschelden omdat je minnares bent, die maken je belangrijker dan je bent.
Iedereen is verantwoordelijk voor z'n eigen gedrag. Je moet hiermee ophouden, omdat je je er zelf goedkoop en ongelukkig door voelt. Niet omdat je zijn huwelijk moet redden.
En alles eromheen, hoe het zover heeft kunnen komen, dat boeit niet. Want het blijft zooooo fout. Van mij. Ik ben verantwoordelijk voor mijn gedrag, en ook voor dat hij z'n huwelijk zit te verkloten.
Waarom? Ben jij met haar getrouwd? Of ben jij zijn moeder, dat je verantwoordelijk bent voor zijn opvoeding? Of ben je beter dan andere mensen, dat jij geen fouten mag maken en ook moet zorgen dat anderen geen fouten maken?
Ik weet dat er hier mensen zitten, die het inderdaad het laagste van het laagste vinden, als je aan andermans man zit. Ik ben het daar niet mee eens. Een huwelijk vind ik eerst en vooral een afspraak tussen twee mensen, en niet een hek met een bord ''verboden toegang".
Als een minnares denkt dat de wereld om haar draait, en dat haar verliefdheid belangrijker is dan hun huwelijk, dan is dat egocentrisch. Maarrr... ik vind het net zozeer egocentrisch, om te denken dat je zo belangrijk bent, dat je verantwoordelijk bent voor dat huwelijk. Kom nou toch... je hebt er niets mee te maken. Hoe graag je ook zou willen dat je belangrijker was voor hem. Vrouwen die je de huid volschelden omdat je minnares bent, die maken je belangrijker dan je bent.
Iedereen is verantwoordelijk voor z'n eigen gedrag. Je moet hiermee ophouden, omdat je je er zelf goedkoop en ongelukkig door voelt. Niet omdat je zijn huwelijk moet redden.
maandag 17 maart 2008 om 09:10
Muziekmeisje; ik begrijp niet waarom je een schop onder je hol van anderen nodig hebt. Als je iets niet meer wil, wil je iets toch gewoon niet meer?
Ik vind je wel in een slachtofferrol duiken hoor, alsof er allerlei krachten betrokken zijn bij het feit, dat jij met hem zoent en het bed induikt. Dat doe je toch zelf?
Je bent zelf de grens overgegaan met een getrouwde man in zee te gaan, dan kun je er ook zelf voor zorgen dat dit niet langer gebeurt. En alles wat je erbij haalt, is onzin in mijn ogen.
Ik vind je wel in een slachtofferrol duiken hoor, alsof er allerlei krachten betrokken zijn bij het feit, dat jij met hem zoent en het bed induikt. Dat doe je toch zelf?
Je bent zelf de grens overgegaan met een getrouwde man in zee te gaan, dan kun je er ook zelf voor zorgen dat dit niet langer gebeurt. En alles wat je erbij haalt, is onzin in mijn ogen.
maandag 17 maart 2008 om 09:28
quote:muziekmeisje schreef op 16 maart 2008 @ 20:32:
Ik lees net een mail van hem. Dat we hélémaal op een lijn zitten, en dat hij ook al wilde stoppen, en zich ook een ongelofelijke klootzak voelt. Hij gaat niet eens in op dat ik dat verhaal van het huis niet geloof, vast slecht gelezen... .Dat heeft hij vast héél erg goed gelezen en omdat het ws waar is wat je schrijft, maar hij niet door de mand wil vallen, gaat hij er niet op in.........
Ik lees net een mail van hem. Dat we hélémaal op een lijn zitten, en dat hij ook al wilde stoppen, en zich ook een ongelofelijke klootzak voelt. Hij gaat niet eens in op dat ik dat verhaal van het huis niet geloof, vast slecht gelezen... .Dat heeft hij vast héél erg goed gelezen en omdat het ws waar is wat je schrijft, maar hij niet door de mand wil vallen, gaat hij er niet op in.........
maandag 17 maart 2008 om 09:28
Jullie zijn beiden niet te vertrouwen,hij die zijn vrouw zit te besodemieteren en jij die weet dat je met een getrouwde man
aanpapt dan kun je aanvoelen dat daar vroeg of laat shit van komt.En wie zijn billen brand...En nu met jezelf in het reine komen ,zijn vrouw verlaat die niet dus zo belangrijk ben je ook niet voor hem.En als dit op het werk uitlekt wat er gebeurd is wat dan,of zijn vrouw komt er achter.Kap ermee jij wordt hier doodongelukkig van en hij kruipt s'avonds weer vredig bij zijn vrouw tussen de lakens.
aanpapt dan kun je aanvoelen dat daar vroeg of laat shit van komt.En wie zijn billen brand...En nu met jezelf in het reine komen ,zijn vrouw verlaat die niet dus zo belangrijk ben je ook niet voor hem.En als dit op het werk uitlekt wat er gebeurd is wat dan,of zijn vrouw komt er achter.Kap ermee jij wordt hier doodongelukkig van en hij kruipt s'avonds weer vredig bij zijn vrouw tussen de lakens.
maandag 17 maart 2008 om 11:12
quote:CL2 schreef op 17 maart 2008 @ 09:10:
Ik vind je wel in een slachtofferrol duiken hoor, alsof er allerlei krachten betrokken zijn bij het feit, dat jij met hem zoent en het bed induikt. Dat doe je toch zelf?
Je bent zelf de grens overgegaan met een getrouwde man in zee te gaan, dan kun je er ook zelf voor zorgen dat dit niet langer gebeurt. En alles wat je erbij haalt, is onzin in mijn ogen.
Als ieder mens alleen maar zou doen wat goed voor hem of haar is hadden we de ideale wereld.
Dan zouden er geen te dikke mensen bestaan...dan eet je toch gewoon minder?
Dan zouden er geen verslavingen bestaan aan sigaretten en andere troep...dan stop je daar toch gewoon mee?
Ja als het zo zou werken in de gewone wereld..
Ik vind je wel in een slachtofferrol duiken hoor, alsof er allerlei krachten betrokken zijn bij het feit, dat jij met hem zoent en het bed induikt. Dat doe je toch zelf?
Je bent zelf de grens overgegaan met een getrouwde man in zee te gaan, dan kun je er ook zelf voor zorgen dat dit niet langer gebeurt. En alles wat je erbij haalt, is onzin in mijn ogen.
Als ieder mens alleen maar zou doen wat goed voor hem of haar is hadden we de ideale wereld.
Dan zouden er geen te dikke mensen bestaan...dan eet je toch gewoon minder?
Dan zouden er geen verslavingen bestaan aan sigaretten en andere troep...dan stop je daar toch gewoon mee?
Ja als het zo zou werken in de gewone wereld..
maandag 17 maart 2008 om 11:44
Misschien is wat ik wil zeggen geheel onnodig. Baal je al genoeg van de situatie, jezelf en hem om hier uberhaupt nog mee verder te willen. Dat zou mooi zijn, vooral voor jou. Maar ik zeg het toch maar voor het geval er toch nog stiekem een berg gevoel zit .
Neem het jezelf niet kwalijk als je verliefd bent, van hem houdt, er gevoelens zitten die sterk zijn. Het is niet handig, helemaal niet zelfs, maar iig ben je oprecht geweest. Misschien niet verstandig maar bijna iedereen doet weleens iets waarvan hij of zij achteraf denkt: niet nog een keer. Als die gevoelens er zitten, ga er niet de strijd mee aan. Ga het niet proberen te ontkennen. Want dan zullen ze zotussendoor plots opduiken met een geweldige timing.
Ik denk dat het beter is om het te accepteren. Of die lamlul het nou waard is of niet. Maar dat je wel meer waard bent dan dit, deze situatie, niet een relatie zou willen met iemand die zo makkelijk bedriegt. Je hoeft niet per se tegen hem te kiezen zolang je maar voor jezelf en je eigen geluk kiest. En dat pad zal automatisch van hem weglopen. Scheelt een hoop geworstel en dan is de focus vooral positief ondanks de pijn die je nu wrs voelt.
Een dikke .
Neem het jezelf niet kwalijk als je verliefd bent, van hem houdt, er gevoelens zitten die sterk zijn. Het is niet handig, helemaal niet zelfs, maar iig ben je oprecht geweest. Misschien niet verstandig maar bijna iedereen doet weleens iets waarvan hij of zij achteraf denkt: niet nog een keer. Als die gevoelens er zitten, ga er niet de strijd mee aan. Ga het niet proberen te ontkennen. Want dan zullen ze zotussendoor plots opduiken met een geweldige timing.
Ik denk dat het beter is om het te accepteren. Of die lamlul het nou waard is of niet. Maar dat je wel meer waard bent dan dit, deze situatie, niet een relatie zou willen met iemand die zo makkelijk bedriegt. Je hoeft niet per se tegen hem te kiezen zolang je maar voor jezelf en je eigen geluk kiest. En dat pad zal automatisch van hem weglopen. Scheelt een hoop geworstel en dan is de focus vooral positief ondanks de pijn die je nu wrs voelt.
Een dikke .
maandag 17 maart 2008 om 17:34
Hoi Muziekmeisje, ik wil je hierbij veel sterkte wensen! Geef je verstand voorrang op je gevoel en neem de goede raad van de mensen hier ter harte, al vind ik de toon soms wat grof.
Missch is het een schrale troost, maar je bent niet de enige die in zo'n slangenkuil zit of heeft gezeten. Ik heb ook een half jaar lang een verhouding gehad met een oudere getrouwde collega en ik heb er een eind aan gemaakt (zonder ruzie) toen ik het stiekeme en de afhankelijkheid niet meer kon verdragen. Sindsdien zien we elkaar alleen nog op het werk en we gaan zakelijk met elkaar om. We praten niet meer over het verleden. Hij hangt geen zielige verhalen meer op over zijn thuissituatie, wrsch omdat hij weet dat hij daar toch niets meer mee bereikt.
We zijn nu 10 maanden verder en we werken nog steeds samen. In het begin vond ik het best moeilijk om me een houding te geven. Nu lijkt het alsof er nooit iets is gebeurd en ik ben al een tijdje op zoek naar een nieuwe baan omdat ik op mijn huidige ben uitgekeken.
Hou vol die afstand!
Het is heel makkelijk van hem om jou voor te houden dat hij het moeilijk heeft, maar je koopt er niets voor.
Laat gaan deze man, de situatie ondermijnt je eigenwaarde.
Nu is het missch erg moeilijk en pijnlijk, maar over een tijdje ben je erg blij en opgelucht dat je zelf deze stap hebt gezet en hebt volgehouden! Ik heb inmiddels een nieuwe vriend met wie ik erg happy ben.
En bedenk goed dat hij wel de laatste is die jou kan helpen dit te verwerken. Hij zou alleen maar (opnieuw) misbruik maken van het feit dat je uit balans en kwetsbaar bent.
Missch is het een schrale troost, maar je bent niet de enige die in zo'n slangenkuil zit of heeft gezeten. Ik heb ook een half jaar lang een verhouding gehad met een oudere getrouwde collega en ik heb er een eind aan gemaakt (zonder ruzie) toen ik het stiekeme en de afhankelijkheid niet meer kon verdragen. Sindsdien zien we elkaar alleen nog op het werk en we gaan zakelijk met elkaar om. We praten niet meer over het verleden. Hij hangt geen zielige verhalen meer op over zijn thuissituatie, wrsch omdat hij weet dat hij daar toch niets meer mee bereikt.
We zijn nu 10 maanden verder en we werken nog steeds samen. In het begin vond ik het best moeilijk om me een houding te geven. Nu lijkt het alsof er nooit iets is gebeurd en ik ben al een tijdje op zoek naar een nieuwe baan omdat ik op mijn huidige ben uitgekeken.
Hou vol die afstand!
Het is heel makkelijk van hem om jou voor te houden dat hij het moeilijk heeft, maar je koopt er niets voor.
Laat gaan deze man, de situatie ondermijnt je eigenwaarde.
Nu is het missch erg moeilijk en pijnlijk, maar over een tijdje ben je erg blij en opgelucht dat je zelf deze stap hebt gezet en hebt volgehouden! Ik heb inmiddels een nieuwe vriend met wie ik erg happy ben.
En bedenk goed dat hij wel de laatste is die jou kan helpen dit te verwerken. Hij zou alleen maar (opnieuw) misbruik maken van het feit dat je uit balans en kwetsbaar bent.
maandag 17 maart 2008 om 22:34
Pfff, ik ben de dag goed doorgekomen. Hij kwam, zoals verwacht, even buurten. Even heel snel en heel efficient project doorgesproken, daar was inderdaad geen bespreking bij mij thuis voor nodig geweest. En ineens was het, alsof we het altijd al hierover eens waren geweest, en het überhaupt zijn idee was geweest, hiermee te stoppen.
"ja, ik voelde me ook al zo'n klootzak, ik wilde er ook over beginnen, je was me net voor"
"wat fijn dat we het zo met elkaar eens zijn he"
"we zitten helemaal op één lijn"
"tja, en toch vind ik je helemaal geweldig. Daar moet ik dan maar mee om leren gaan."
Geen fysiek contact, helemaal niets. Ik zit met een bak Australian ijs op de bank, om mezelf daarmee te belonen. Maar m'n boosheid van gisteren lijkt al helemaal verdwenen, en het samen 'moeilijk hebben' lijkt een band te smeden. Shit, is hij ongelofelijk oprecht, of is hij me ongelofelijk aan het inpakken.
Ik weet het echt niet. Maar het maakt niet zoveel uit, vanwege pasen zie ik hem nu anderhalve week niet (ik werk parttime, toevallig goede vrijdag en paasmaandag). Dus even tijd om meer afstand te nenen.
feliciaatje:
korenwolf: ik blijf bezig met balans studie/werk enzo. Maar deze eerste poging om dat wat los te laten lijkt me behoorlijk mislukt. Ik ben daar nog niet uit. En zoek door. Maar wel op andere manieren...
"ja, ik voelde me ook al zo'n klootzak, ik wilde er ook over beginnen, je was me net voor"
"wat fijn dat we het zo met elkaar eens zijn he"
"we zitten helemaal op één lijn"
"tja, en toch vind ik je helemaal geweldig. Daar moet ik dan maar mee om leren gaan."
Geen fysiek contact, helemaal niets. Ik zit met een bak Australian ijs op de bank, om mezelf daarmee te belonen. Maar m'n boosheid van gisteren lijkt al helemaal verdwenen, en het samen 'moeilijk hebben' lijkt een band te smeden. Shit, is hij ongelofelijk oprecht, of is hij me ongelofelijk aan het inpakken.
Ik weet het echt niet. Maar het maakt niet zoveel uit, vanwege pasen zie ik hem nu anderhalve week niet (ik werk parttime, toevallig goede vrijdag en paasmaandag). Dus even tijd om meer afstand te nenen.
feliciaatje:
korenwolf: ik blijf bezig met balans studie/werk enzo. Maar deze eerste poging om dat wat los te laten lijkt me behoorlijk mislukt. Ik ben daar nog niet uit. En zoek door. Maar wel op andere manieren...
maandag 17 maart 2008 om 22:43
Ja lief he van hem dat hij je zo goed begrijpt. En je nu met rust laat. Of zal het een kwestie van inpalmen zijn dat hij nu doet? Hij is zo oprecht. Tuurlijk heeft hij het er ook moeilijk mee, je betekend hartstikke veel voor hem. BLABLABLABLA
En sorry dat ik even zo lullig uit de hoek kom, weet oook niet of ik het nu tegen jou zeg of mijzelf zit te overtuigen.
Als jij er nog uit kan stappen zou ik het zeker doen, het is net een verslaving, hoelanger je er in mee gaat hoe moeilijker het wordt om te stoppen.
En sorry dat ik even zo lullig uit de hoek kom, weet oook niet of ik het nu tegen jou zeg of mijzelf zit te overtuigen.
Als jij er nog uit kan stappen zou ik het zeker doen, het is net een verslaving, hoelanger je er in mee gaat hoe moeilijker het wordt om te stoppen.
maandag 17 maart 2008 om 22:44
quote:muziekmeisje schreef op 17 maart 2008 @ 22:34:
Maar m'n boosheid van gisteren lijkt al helemaal verdwenen, en het samen 'moeilijk hebben' lijkt een band te smeden. Shit, is hij ongelofelijk oprecht, of is hij me ongelofelijk aan het inpakken.Dit is hopelijk toch wel een retorische vraag he?!!!!!!
Maar m'n boosheid van gisteren lijkt al helemaal verdwenen, en het samen 'moeilijk hebben' lijkt een band te smeden. Shit, is hij ongelofelijk oprecht, of is hij me ongelofelijk aan het inpakken.Dit is hopelijk toch wel een retorische vraag he?!!!!!!
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
