Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
zaterdag 20 september 2025 om 11:39
@Trixie, zijn kinderen waren véél jonger dus toen jij in beeld kwam. Ik snap jullie aanpak bij die leeftijd.
Ja, helemaal eens. Al wil mijn vriend dat informeren dus voorlopig nog uitstellen. Ex weet het al wel en die heeft daar slecht op gereageerd. Ze lijkt inmiddels een beetje bij te draaien. Ik heb tegen mijn vriend gezegd dat ik het volkomen begrijp als zijn ex wil weten met wie haar kinderen (op termijn) te maken krijgen. Het is aan haar of ze me wil ontmoeten, maar ik heb dus wel aangegeven dat ik daaraan mee zou werken.
Trixie schreef: ↑20-09-2025 11:28Met die ervaring zou ik adviseren om pubers te informeren over jouw bestaan. En het verder aan hun te laten wanneer en hoe ze je willen ontmoeten. Je kunt pas aan een relatie bouwen als de ander daarvoor openstaat. Zolang dat niet het geval is, ben je een indringer. En met die negatieve ervaring(en) wordt de weg naar een goede relatie alleen maar langer. En soms zelfs onmogelijk.
Ja, helemaal eens. Al wil mijn vriend dat informeren dus voorlopig nog uitstellen. Ex weet het al wel en die heeft daar slecht op gereageerd. Ze lijkt inmiddels een beetje bij te draaien. Ik heb tegen mijn vriend gezegd dat ik het volkomen begrijp als zijn ex wil weten met wie haar kinderen (op termijn) te maken krijgen. Het is aan haar of ze me wil ontmoeten, maar ik heb dus wel aangegeven dat ik daaraan mee zou werken.
The impossible only takes a little longer
zaterdag 20 september 2025 om 12:11
Eentje van mijn (nu) stiefkinderen vond het lastig dat ze, toen ze eenmaal wist dat haar vader een vriendin had maar we nog niet hadden kennisgemaakt, lastig dat ze niet wist waar hij het andere deel van zijn tijd was. Voor haar gevoel was hij dan een beetje verdwenen. Wat natuurlijk niet echt zo was, want hij was gewoon bereikbaar en ik woonde dichtbij en hij was dus ook gewoon beschikbaar. Maar zij heeft toen een keer met hem een rondje door mijn huis gedaan, op een moment dat ik niet thuis was. Dat gaf rust en bevredigde ook haar nieuwsgierigheid (want ze kreeg ook net wat meer beeld bij mij). Dat was voor toen voldoende. Maar goed, dat is natuurlijk een andere kwestie waarbij één van de kinderen zelf dit punt aanhaalt en überhaupt al van mijn bestaan wist.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
