Relaties
alle pijlers
Te hoge verwachtingen?
zaterdag 28 november 2020 14:54
Na de zoveelste ruzie/discussie met manlief, wil ik graag aan jullie het volgende voorleggen:
Begin dit jaar zijn mijn man en ik onze dochter verloren. Ze is 5 weken oud geworden en heeft heel haar leven in het ziekenhuis gelegen. Hierdoor hebben weinig mensen haar mogen/kunnen zien. Een eenzaam proces wat elke dag nog erg zeer doet.
Ook haar crematie was niet zoals we gewild hadden vanwege de toen geldende maatregelen. We mochten maar 30 personen fysiek uitnodigen. Daarom hebben veel van de aanwezigen via een live stream meegekeken. Voor ons zijn/waren die mensen net zo belangrijk als de fysiek aanwezigen.
Nu is de situatie zo dat sommige van onze 'vrienden' na de crematie van onze dochter (in april) niet zijn langsgekomen. Een felicitatie appje op onze verjaardagen is een beetje het enige wat ik gehoord heb. Voor mij doet dit ongelooflijk zeer en vind het van weinig respect betuigen dat sommige mensen niet eens het fatsoen hebben gehad om aan ons te laten weten dat ze überhaupt mee hebben gekeken. Ik heb dan ook nu bewust de keuze gemaakt om deze mensen niet meer in mijn leven te willen.. Voor mijn man ligt dit echter anders.
De vrienden die ik benoem zijn van oorsprong eigenlijk de vrienden van mijn man en zitten ook in een vriendengroep. Mijn man wil met deze 'vrienden' blijven omgaan, maar ik kan me hier echt niet overheen zetten.
Mijn man is dus gisteren langs een 'vriend' geweest die niets heeft laten horen. Ze hebben spelletjes gespeeld en het wel gezellig gehad. Mijn man wil dus ook met deze vriend blijven omgaan, wat zijn keuze is.
We hebben er wel vaker discussies om, omdat ik gewoon niet snap dat deze mensen niets laten horen in een moeilijke situatie. Voor mij is vriendschap iets in goede én in slechte tijden. Mijn man zegt zijn vriendschappen niet op te willen geven, ik vind dit heel lastig...
Wat vinden jullie? Zijn mijn verwachtingen te hoog? Moet ik me hier overheen zetten?
De sfeer thuis word er zo ook niet leuker op..
Begin dit jaar zijn mijn man en ik onze dochter verloren. Ze is 5 weken oud geworden en heeft heel haar leven in het ziekenhuis gelegen. Hierdoor hebben weinig mensen haar mogen/kunnen zien. Een eenzaam proces wat elke dag nog erg zeer doet.
Ook haar crematie was niet zoals we gewild hadden vanwege de toen geldende maatregelen. We mochten maar 30 personen fysiek uitnodigen. Daarom hebben veel van de aanwezigen via een live stream meegekeken. Voor ons zijn/waren die mensen net zo belangrijk als de fysiek aanwezigen.
Nu is de situatie zo dat sommige van onze 'vrienden' na de crematie van onze dochter (in april) niet zijn langsgekomen. Een felicitatie appje op onze verjaardagen is een beetje het enige wat ik gehoord heb. Voor mij doet dit ongelooflijk zeer en vind het van weinig respect betuigen dat sommige mensen niet eens het fatsoen hebben gehad om aan ons te laten weten dat ze überhaupt mee hebben gekeken. Ik heb dan ook nu bewust de keuze gemaakt om deze mensen niet meer in mijn leven te willen.. Voor mijn man ligt dit echter anders.
De vrienden die ik benoem zijn van oorsprong eigenlijk de vrienden van mijn man en zitten ook in een vriendengroep. Mijn man wil met deze 'vrienden' blijven omgaan, maar ik kan me hier echt niet overheen zetten.
Mijn man is dus gisteren langs een 'vriend' geweest die niets heeft laten horen. Ze hebben spelletjes gespeeld en het wel gezellig gehad. Mijn man wil dus ook met deze vriend blijven omgaan, wat zijn keuze is.
We hebben er wel vaker discussies om, omdat ik gewoon niet snap dat deze mensen niets laten horen in een moeilijke situatie. Voor mij is vriendschap iets in goede én in slechte tijden. Mijn man zegt zijn vriendschappen niet op te willen geven, ik vind dit heel lastig...
Wat vinden jullie? Zijn mijn verwachtingen te hoog? Moet ik me hier overheen zetten?
De sfeer thuis word er zo ook niet leuker op..
zondag 29 november 2020 18:14
Scheid wat meer jouw vrienden en je mans vrienden. Jullie hoeven niet enkel als paar met iemand wel of niet bevriend te zijn.
Overigens, denk ik niet dat die mensen het allemaal kwaad bedoelen. Sommigen weten niet goed hoe te moeten reageren. Voor hetzelfde geld heeft die vriend uitgebreid tegen zijn familie verteld hoe naar hij het voor jullie vindt en leefde hij wel mee, maar kon hij dat niet goed uiten tegen jou.
Ik heb ook wel eens gehad dat iemand mij vertelde dat vriend X heel positief en betrokken was over iets waar ik mee bezig was, terwijl ik het idee had dat het hem geen fluit interesseerde.
maandag 30 november 2020 20:48
Als vrienden van mij een kind zouden verliezen dan zou ik natuurlijk wel wat laten horen of een kaart sturen... maar ik zou er senk ik vanuit gaan dat die vrienden nu echt niet zitten te wachten op mijn telefoontje. Dat ze dat samen willen verwerken en samen willen zijn. Mijj gevoel zegt dat ik het zelfs opdringerig van mezelf zou vinden om veel contact op te nemen. Ik zou er echt van uit gaan dat die vrienden mij dan wel contacten als daar behoefte aan is.
maandag 30 november 2020 20:54
Ik lees nu alles en lees dat er in de regel eigenlijk veel behoefte is aan contact met vrienden na een overlijden. Ik weet niet beter dan dat je iemand na een overlijden een tijd met rusr laat om te rouwen met de mensen die het dichtst bij hun staan. Ik zou me serieus bezwaard voelen om te bellen. Bang dat het ongepast is of opdringerig overkomt. Ik denk dat diegene dan toch niet op mij zit te wachten maar met familie wil zijn...
Maar ik denk dat dat mijn beleving is.
Maar ik denk dat dat mijn beleving is.
maandag 30 november 2020 20:55
Gecondoleerd, TO. Ik kan me alleen maar aansluiten bij wat de meeste mensen hier schrijven. Je bent in de rouw. Natuurlijk mag je kwaad zijn op mensen die niet het "juiste" doen, maar probeer ook te beseffen dat ze niet het juiste doen omdat ze geen idee hebben wat in deze situatie het juiste is. De enige die hen dat kan vertellen, ben jij. En als je dat niet wilt, is dat ook je goed recht. Maar met kwaad blijven doe je uiteindelijk alleen jezelf pijn. Heel veel sterkte.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
dinsdag 1 december 2020 20:33
Mijnes ook.abracadabra schreef: ↑30-11-2020 20:54Ik lees nu alles en lees dat er in de regel eigenlijk veel behoefte is aan contact met vrienden na een overlijden. Ik weet niet beter dan dat je iemand na een overlijden een tijd met rusr laat om te rouwen met de mensen die het dichtst bij hun staan. Ik zou me serieus bezwaard voelen om te bellen. Bang dat het ongepast is of opdringerig overkomt. Ik denk dat diegene dan toch niet op mij zit te wachten maar met familie wil zijn...
Maar ik denk dat dat mijn beleving is.
dinsdag 1 december 2020 20:46
Dat is natuurlijk net zo goed een aanname, zij het iets minder negatief dan de invulling van TS. Het zou natuurlijk kunnen maar we weten het niet.Dropdrop schreef: ↑28-11-2020 15:45Dat mensen niets laten horen is niet omdat het ze niet interesseert, maar uit onzekerheid. Een kind verliezen is zo verschrikkelijk, ze geloven niet dat ze ook maar iets kunnen doen of zeggen dat steunend zal zijn. En ze zijn wel bang het verkeerde te zeggen. Te oppervlakkig, te cliché en jou daarmee te kwetsen. En dan doen ze maar niks.
Mensen kijken naar het overweldigende verdriet en dan zijn ze precies dat: overweldigd.
En daarnaast: misschien vindt jouw vriend de kaartjes van zijn vrienden niet belangrijk. Heeft hij juist behoefte aan een avondje slap ouwehoeren en voetbal kijken als afleiding van zijn ellende. Voelt hij zich daardoor gesteund.
Contact verbreken kun je echt niet van hem vragen. Iedereen heeft andere dingen nodig van zijn vrienden.
Sterkte met alles.
woensdag 2 december 2020 11:45
vivautrecht85 schreef: ↑01-12-2020 20:46Dat is natuurlijk net zo goed een aanname, zij het iets minder negatief dan de invulling van TS. Het zou natuurlijk kunnen maar we weten het niet.
Eens, de uitdrukking ‘je leert je vrienden pas écht kennen in moeilijke tijden’ is er niet voor niets. Ik heb het aan den lijve mogen ondervinden, maar je zult ervan verbaasd staan welke ‘kennissen’ er dan onverwachts wél voor je zijn. Het ruimt goed op zullen we maar zeggen en het opent daarnaast ook weer andere deuren. Na zoiets ingrijpends in je leven ga je bepaalde dingen ook heel anders bekijken en waarderen en helaas hoort daar ook afscheid van bepaalde mensen nemen bij.
Maar nogmaals TO, jouw verdriet is nog zo vers, je bent nog niet zo ver om eea helder te zien. Jouw verdriet is hiervoor nog te groot en daardoor ook je boosheid richting vrienden. Geef het nog even de tijd om alles in perspectief te kunnen zien en sommige erop aan te kunnen spreken zonder dat je boosheid de boventoon voert.
woensdag 2 december 2020 11:53
abracadabra schreef: ↑30-11-2020 20:54Ik lees nu alles en lees dat er in de regel eigenlijk veel behoefte is aan contact met vrienden na een overlijden. Ik weet niet beter dan dat je iemand na een overlijden een tijd met rusr laat om te rouwen met de mensen die het dichtst bij hun staan. Ik zou me serieus bezwaard voelen om te bellen. Bang dat het ongepast is of opdringerig overkomt. Ik denk dat diegene dan toch niet op mij zit te wachten maar met familie wil zijn...
Maar ik denk dat dat mijn beleving is.
Vreemd, want dat lees ik juist niet uit alle posts. Ik lees vooral heel veel aannames en verschillende behoeftes. Dingen waarvan men ‘denkt’ dat zij zelf zouden willen, maar dat weet je helemaal niet als je daadwerkelijk in zo’n situatie zou zitten.
Je hoeft ook niet persé altijd te bellen, maar helemaal niets doen is weer het andere uiterste. Een lief kaartje sturen is eigenlijk nooit fout en heel laagdrempelig. Je hoeft het niet persoonlijk af te geven, iemand niet te woord te staan, maar enkel het gebaar is al goed genoeg.
