Relaties
alle pijlers
Tijdelijke stop gaat verkeerd...
dinsdag 12 augustus 2008 om 17:26
Hoi Allemaal,
Bedankt dat je even de tijd neemt om mijn verhaal te lezen.
Allereerst ben ik erg gek op mijn vriend, ik hou zielsveel van hem maar er is erg veel gebeurd, als je mijn verhaal leest verklaar je me waarschijnlijk voor gek dat ik nog bij hem ben, maar liefde maakt blind en gedane toezeggingen doen smachten.
2 jaar geleden kwam ik op een chatsite een jongen tegen, voor 5 maanden lang chatten we en toen kwam er een ontmoeting. Ik vond hem meteen erg leuk en het leek wederzijds. Hij verwende me met weekendjes weg, kaartjes en bloemen. Maar na 2 maanden kwam ik achter zijn -letterlijk- ware indentiteit. Hij bleek alles, echt alles, gelogen te hebben, zijn naam, zijn beroep, zijn achtergrond. Ik was mijn vertrouwen totaal kwijt in hem en geloofde niks meer.
Toch bleef ik bij hem en hij veranderde, het duurde een tijdje en ik heb hem een paar keer betrapt op smsen met een ander meisje, maar steeds weer beloofde hij me trouw en bleef ik bij hem. Hij is nooit vreemdgegaan, dat kon ook niet, hij was erg vaak bij me en in de avonden zaten we uren op msn. Beetje bij beetje kwam het vertrouwen terug.
Toen ging hij op zichzelf wonen en moest dus ook het huishouden zelf doen. Maar dat lukte hem niet. Stofzuigen deed hij niet en de vaat stond er makkelijk een week. Ik wilde het ook niet doen, ik heb thuis immers al mijn eigen huis en dat is genoeg. Zijn beddegoed zat er soms wel 2 maanden op. WC schoonmaken deed hij niet, douche zat vol zwarte randen, wasgoed word gewoon op de bank gegooit, schone was gaat zonder te vouwen en strijken zijn kast in en ga zo maar door.
Ik wil graag met hem samenwonen omdat ik dan wat rustiger word, we wonen nu een uur rijden uit elkaar en dat breekt me op. Als ik met hem een huisje heb, dan kan ik ook zijn wasje meedraaien en het huis schoonhouden. Omdat het dan van ons samen is, vind ik het niet erg en hij beloofd me beterschap in een huisje van ons tweeen. Alleen blijft hij het maar voor zich uitschuiven, iedere keer is er wel een reden om weer niet naar een huisje te gaan kijken.
Maar ik ben gek op hem, hij is lief voor me en ik ben dol op zijn familie. We hebben beide dezelfde interesses. Alleen hebben we vaak ruzie, vooral over de troep die hij in zijn (en ook in mijn) huis maakt, het samenwonen waar ik helemaal klaar voor ben en de verantwoordelijkheid die hij zelf niet kan nemen. Weet, hij heeft een prima functie in het bedrijfsleven! Hij is erg stipt en een zeer geliefde collega!
Een dikke maand geleden zouden we elkaar een brief sturen waarin we onze gevoelens konden schrijven. Mijn brief is al lang klaar maar ik heb nooit een brief van hem gehad, ik stuurde hem die brief dan ook niet.
Zondag barstte de bom... hij had me beloofd dat we eind van het jaar een huisje zouden hebben voor ons samen, maar hij krabbelde terug. Ik zei dat hij maar een keer volwassen moest worden en dat hij een keuze moet gaan maken. Ik zei ook dat ik hem een maand niet wilde zien en spreken. In mijn hoofd hoopte ik dat hij na een dag al huilend op de stoep zou staan met rozen en de mededeling dat hij me nooit meer kwijt wil. Die avond stuurde ik hem de brief per email. Maar het is anders gegaan.... hij vind het wel best.... wil even geen contact meer en smste me dat hij een brief terug zou mailen. Ik heb hem wel gesproken over de telefoon en hij is lief maar afstandelijk, wil niks zeggen en antwoord alleen dat ik de brief maar moet lezen die hij gaat schrijven.
Maar die brief komt pas morgen, 3 nachten nadat ik de mijne heb verstuurd, 3 nachten wakker liggen, 3 nachten misselijk, ziek, aan de diaree en huilen huilen huilen... Ik hou van hem, maar misschien push ik hem teveel? Misschien hou ik teveel van hem en verstikt het hem, en misschien is hij gewoon een hork en is hij me niet waard.
Maar ik ben nu 32 jaar, wil niets liever dan huisje boompje kindje beestje. Ik ben niet knap en slank. Ik ben een beetje mensenschuw als ik alleen op pad ben omdat ik een behoorlijk minderwaardigheidscomplex heb. Durf niet goed naar de supermarkt. Maar als ik naast hem loop, lukt het me wel omdat ik dan trots ben dat ik niet het kneusje ben die nooit eens een vriendje had. Ik ben vroeger erg gepest.
Ik wilde dit niet, ik wilde hem eens wakker schudden, maar niet verliezen. Ik hoop op een paar bemoedigende woorden van jullie... Maar nu moet ik vanavond weer een nacht in... ik ben stuk en kan alleen maar aan hem denken.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Bedankt dat je even de tijd neemt om mijn verhaal te lezen.
Allereerst ben ik erg gek op mijn vriend, ik hou zielsveel van hem maar er is erg veel gebeurd, als je mijn verhaal leest verklaar je me waarschijnlijk voor gek dat ik nog bij hem ben, maar liefde maakt blind en gedane toezeggingen doen smachten.
2 jaar geleden kwam ik op een chatsite een jongen tegen, voor 5 maanden lang chatten we en toen kwam er een ontmoeting. Ik vond hem meteen erg leuk en het leek wederzijds. Hij verwende me met weekendjes weg, kaartjes en bloemen. Maar na 2 maanden kwam ik achter zijn -letterlijk- ware indentiteit. Hij bleek alles, echt alles, gelogen te hebben, zijn naam, zijn beroep, zijn achtergrond. Ik was mijn vertrouwen totaal kwijt in hem en geloofde niks meer.
Toch bleef ik bij hem en hij veranderde, het duurde een tijdje en ik heb hem een paar keer betrapt op smsen met een ander meisje, maar steeds weer beloofde hij me trouw en bleef ik bij hem. Hij is nooit vreemdgegaan, dat kon ook niet, hij was erg vaak bij me en in de avonden zaten we uren op msn. Beetje bij beetje kwam het vertrouwen terug.
Toen ging hij op zichzelf wonen en moest dus ook het huishouden zelf doen. Maar dat lukte hem niet. Stofzuigen deed hij niet en de vaat stond er makkelijk een week. Ik wilde het ook niet doen, ik heb thuis immers al mijn eigen huis en dat is genoeg. Zijn beddegoed zat er soms wel 2 maanden op. WC schoonmaken deed hij niet, douche zat vol zwarte randen, wasgoed word gewoon op de bank gegooit, schone was gaat zonder te vouwen en strijken zijn kast in en ga zo maar door.
Ik wil graag met hem samenwonen omdat ik dan wat rustiger word, we wonen nu een uur rijden uit elkaar en dat breekt me op. Als ik met hem een huisje heb, dan kan ik ook zijn wasje meedraaien en het huis schoonhouden. Omdat het dan van ons samen is, vind ik het niet erg en hij beloofd me beterschap in een huisje van ons tweeen. Alleen blijft hij het maar voor zich uitschuiven, iedere keer is er wel een reden om weer niet naar een huisje te gaan kijken.
Maar ik ben gek op hem, hij is lief voor me en ik ben dol op zijn familie. We hebben beide dezelfde interesses. Alleen hebben we vaak ruzie, vooral over de troep die hij in zijn (en ook in mijn) huis maakt, het samenwonen waar ik helemaal klaar voor ben en de verantwoordelijkheid die hij zelf niet kan nemen. Weet, hij heeft een prima functie in het bedrijfsleven! Hij is erg stipt en een zeer geliefde collega!
Een dikke maand geleden zouden we elkaar een brief sturen waarin we onze gevoelens konden schrijven. Mijn brief is al lang klaar maar ik heb nooit een brief van hem gehad, ik stuurde hem die brief dan ook niet.
Zondag barstte de bom... hij had me beloofd dat we eind van het jaar een huisje zouden hebben voor ons samen, maar hij krabbelde terug. Ik zei dat hij maar een keer volwassen moest worden en dat hij een keuze moet gaan maken. Ik zei ook dat ik hem een maand niet wilde zien en spreken. In mijn hoofd hoopte ik dat hij na een dag al huilend op de stoep zou staan met rozen en de mededeling dat hij me nooit meer kwijt wil. Die avond stuurde ik hem de brief per email. Maar het is anders gegaan.... hij vind het wel best.... wil even geen contact meer en smste me dat hij een brief terug zou mailen. Ik heb hem wel gesproken over de telefoon en hij is lief maar afstandelijk, wil niks zeggen en antwoord alleen dat ik de brief maar moet lezen die hij gaat schrijven.
Maar die brief komt pas morgen, 3 nachten nadat ik de mijne heb verstuurd, 3 nachten wakker liggen, 3 nachten misselijk, ziek, aan de diaree en huilen huilen huilen... Ik hou van hem, maar misschien push ik hem teveel? Misschien hou ik teveel van hem en verstikt het hem, en misschien is hij gewoon een hork en is hij me niet waard.
Maar ik ben nu 32 jaar, wil niets liever dan huisje boompje kindje beestje. Ik ben niet knap en slank. Ik ben een beetje mensenschuw als ik alleen op pad ben omdat ik een behoorlijk minderwaardigheidscomplex heb. Durf niet goed naar de supermarkt. Maar als ik naast hem loop, lukt het me wel omdat ik dan trots ben dat ik niet het kneusje ben die nooit eens een vriendje had. Ik ben vroeger erg gepest.
Ik wilde dit niet, ik wilde hem eens wakker schudden, maar niet verliezen. Ik hoop op een paar bemoedigende woorden van jullie... Maar nu moet ik vanavond weer een nacht in... ik ben stuk en kan alleen maar aan hem denken.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
dinsdag 12 augustus 2008 om 20:10
dinsdag 12 augustus 2008 om 20:34
Dream_on, ik wil je bij deze ook een hart onder de riem steken. Zet alles voor jezelf goed op een rijtje, neem er de tijd voor en maak gebruik van alle hulp die je kan vinden. Dat je hier je verhaal komt doen is stap 1!!!
Alle stappen die je nu gaat zetten zijn je eigen stappen. Stappen waar je trots op mag zijn.
En verspil geen energie aan mensen die het niet waard zijn. En zoals jij je vriend omschrijft, denk ik dat je beter geen energie aan hem kan verspillen...
Alle stappen die je nu gaat zetten zijn je eigen stappen. Stappen waar je trots op mag zijn.
En verspil geen energie aan mensen die het niet waard zijn. En zoals jij je vriend omschrijft, denk ik dat je beter geen energie aan hem kan verspillen...
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:17
Toevallig zoeken Wuilesman en ik nog iemand die onze bedden wil verschonen, de was wil doen, voor het eten wil zorgen en lief wil zijn voor de familie. Wij liegen niet (zo vaak), willen best per e-mail communiceren en doen niet moeilijk over overgewicht. Oja, je kunt met ons prima voor de dag komen.
Deal? Of zie ik iets over het hoofd en heeft hij meer te bieden dan wij?
Deal? Of zie ik iets over het hoofd en heeft hij meer te bieden dan wij?
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:23
quote:wuiles schreef op 12 augustus 2008 @ 21:17:
Toevallig zoeken Wuilesman en ik nog iemand die onze bedden wil verschonen, de was wil doen, voor het eten wil zorgen en lief wil zijn voor de familie. Wij liegen niet (zo vaak), willen best per e-mail communiceren en doen niet moeilijk over overgewicht. Oja, je kunt met ons prima voor de dag komen.
Deal? Of zie ik iets over het hoofd en heeft hij meer te bieden dan wij? Jou krijgt ze er nog gratis bij wuiles! Twee voor de prijs van 1. Superdeal gewoon.
Toevallig zoeken Wuilesman en ik nog iemand die onze bedden wil verschonen, de was wil doen, voor het eten wil zorgen en lief wil zijn voor de familie. Wij liegen niet (zo vaak), willen best per e-mail communiceren en doen niet moeilijk over overgewicht. Oja, je kunt met ons prima voor de dag komen.
Deal? Of zie ik iets over het hoofd en heeft hij meer te bieden dan wij? Jou krijgt ze er nog gratis bij wuiles! Twee voor de prijs van 1. Superdeal gewoon.
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:41
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:58
Lieve Dream-on, wat goed om te zien dat het muntje in ieder geval valt! Hem doordraaien is misschien nog te veel gevraagd, maar stap 1 is er! Goed zo meisje!
Als jij echt aan jezelf wilt gaan werken, en aan een betere toekomst voor jezelf, dan kun je hier rekenen op een massa supporters die je door de moeilijke momenten heen helpen, echt waar. Laat maar zien wat je kunt en wij zijn je chearleaders, je schop onder de kont en je schouder om af en toe op uit te huilen.
Kom op meid, je kunt het. De moeilijkste stap ben je nu al grotendeels voorbij,, en dat is je realiseren dat wat je voor ogen had met deze man, je niet gelukkiger gaat maken. Van mij krijg je een groot applaus, want dat kan niet iedereen!
En nee, we kunnen niet lekker tegen je aankruipen 's nachts. Maar aankruipen tegen iemand die je alleen voor dat moment een beter gevoel geeft, dat schiet ook niet op.....
Als jij echt aan jezelf wilt gaan werken, en aan een betere toekomst voor jezelf, dan kun je hier rekenen op een massa supporters die je door de moeilijke momenten heen helpen, echt waar. Laat maar zien wat je kunt en wij zijn je chearleaders, je schop onder de kont en je schouder om af en toe op uit te huilen.
Kom op meid, je kunt het. De moeilijkste stap ben je nu al grotendeels voorbij,, en dat is je realiseren dat wat je voor ogen had met deze man, je niet gelukkiger gaat maken. Van mij krijg je een groot applaus, want dat kan niet iedereen!
En nee, we kunnen niet lekker tegen je aankruipen 's nachts. Maar aankruipen tegen iemand die je alleen voor dat moment een beter gevoel geeft, dat schiet ook niet op.....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 12 augustus 2008 om 22:07
Tja poes, ik schrijf het idd wel makkelijk, maar het doet zo'n pijn van binnen... de weg is lang en ik weet nog niet eens wat hij me gaat schrijven. Feit is dat hetgene gebeurt waar ik al die tijd zo vreselijk bang voor was, maar ik eigenlijk al van het begin aan heb zien komen.
Ik ben echt uitgeput, hoofdpijn van het huilen en buikpijn van de angst voor wat komen gaat...
Ik ben echt uitgeput, hoofdpijn van het huilen en buikpijn van de angst voor wat komen gaat...
dinsdag 12 augustus 2008 om 22:19
quote:dream_on schreef op 12 augustus 2008 @ 22:07:
Tja poes, ik schrijf het idd wel makkelijk, maar het doet zo'n pijn van binnen... de weg is lang en ik weet nog niet eens wat hij me gaat schrijven. Feit is dat hetgene gebeurt waar ik al die tijd zo vreselijk bang voor was, maar ik eigenlijk al van het begin aan heb zien komen.
Ik ben echt uitgeput, hoofdpijn van het huilen en buikpijn van de angst voor wat komen gaat...Ja maar liefje, wat kan hij nu nog schrijven dat jou een ander gevoel gaat geven over de relatie? Hij heeft al zoveel stuk gemaakt met beloftes die hij niet nakomt. Gaat een email, een brief vol beloftes, dat veranderen, dat laten verdwijnen? Dat moet me dan toch een beste brief worden.... Denk je dat de kans er in zit dat je zo'n brief gaat krijgen?
Uitgeput, hoofdpijn van het huilen en buikpijn van de angst voor wat gaat komen is heel naar. Maar dat gaat over, echt. De relatie die jullie hebben/hadden, en wat dat met jou doet, is heel wat minder makkelijk ten goede te keren dan je uitputting, je hoofdpijn en je buikpijn zelf overwinnen. Simpelweg omdat je daar zelf helemaal de hand in kan hebben. In het ten goede keren van de relatie niet, dat hangt ook van hem af. En hem verander je niet meid. Als hij al zal beloven te veranderen, geloof je daar dan nog in, ga je dan vol vertrouwen weer met hem de relatie aan?
Tja poes, ik schrijf het idd wel makkelijk, maar het doet zo'n pijn van binnen... de weg is lang en ik weet nog niet eens wat hij me gaat schrijven. Feit is dat hetgene gebeurt waar ik al die tijd zo vreselijk bang voor was, maar ik eigenlijk al van het begin aan heb zien komen.
Ik ben echt uitgeput, hoofdpijn van het huilen en buikpijn van de angst voor wat komen gaat...Ja maar liefje, wat kan hij nu nog schrijven dat jou een ander gevoel gaat geven over de relatie? Hij heeft al zoveel stuk gemaakt met beloftes die hij niet nakomt. Gaat een email, een brief vol beloftes, dat veranderen, dat laten verdwijnen? Dat moet me dan toch een beste brief worden.... Denk je dat de kans er in zit dat je zo'n brief gaat krijgen?
Uitgeput, hoofdpijn van het huilen en buikpijn van de angst voor wat gaat komen is heel naar. Maar dat gaat over, echt. De relatie die jullie hebben/hadden, en wat dat met jou doet, is heel wat minder makkelijk ten goede te keren dan je uitputting, je hoofdpijn en je buikpijn zelf overwinnen. Simpelweg omdat je daar zelf helemaal de hand in kan hebben. In het ten goede keren van de relatie niet, dat hangt ook van hem af. En hem verander je niet meid. Als hij al zal beloven te veranderen, geloof je daar dan nog in, ga je dan vol vertrouwen weer met hem de relatie aan?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 12 augustus 2008 om 22:36
dinsdag 12 augustus 2008 om 22:49
Lees nu eens wat er staat meid. We vinden het al ontzettend goed van je dat dat besef er is! Dat je dat kan, laat zien dat er diep van binnen wel degelijk een sterke vrouw verscholen zit in jou.
Natuurlijk is het moeilijk. Ik zou het heel raar vinden als dat niet zo is. Je gevoel zet je niet zomaar uit, ook niet met een nachtje slapen. Ik hoop alleen dat je gaandeweg zult gaan zien wat dat gevoel nu precies is, of dat nu liefde voor deze man is, of dat het je eigen angst is om alleen te zijn.
Voor nu: lekker slapen. Hou je taai!
Natuurlijk is het moeilijk. Ik zou het heel raar vinden als dat niet zo is. Je gevoel zet je niet zomaar uit, ook niet met een nachtje slapen. Ik hoop alleen dat je gaandeweg zult gaan zien wat dat gevoel nu precies is, of dat nu liefde voor deze man is, of dat het je eigen angst is om alleen te zijn.
Voor nu: lekker slapen. Hou je taai!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
