Relaties
alle pijlers
Topic voor Zus en Zo
dinsdag 20 januari 2009 om 11:12
quote:Ik wil me toch even verdedigen want dit gaat me nie tin me koude kleren zitten.
Mijn man is 11 jaar geleden naar NL gekomen en heb ik voor het salaris gezorgd, terwijl hij studeerde, nu hij een goede baan heeft, wil hij dat ik thuis blijf voor de kinderen en ik was het daar deels mee eens, maar ben toch om gegaan.
Geloof me dat ik graag verder had gegaan in mijn baan in de verpleging maar hij wilde niet dat ik nachtdiensten en andere diensten draaide terwijl hij dan alleen was met de kinderen en dus alleen was met de kinderen.
Aangezien hij een zware depressie kreeg en het niet goed met hem leek te gaan, heb ik besloten dat ik beter thuis kon blijven.
Deze depressie heeft X aantal jaar geduurd (wel met medicatie hoor), inmiddels heeft hij zichzelf beter verklaard en is het eigenlijk nooit depressief geweest, dat is hem aangepraat, volgens hem, zo zien ik en de HA het niet.
Hij werkt nu dus, heeft een goede functie waar hij trots op kan zijn, maar heeft het absoluut niet naar zijn zin en werkt alleen voor mij en de kinderen, iets wat ik nooit verlangt heb van hem.
Asl wij beide zouden werken kan hij minder werken of een andere baan aannemen, maar dat wil hij niet.
Hij komt vaak boos thuis, voelt zich onbegrepen en mist zijn land, dan word er dus geen woord gesproken de hele avond, als ik probeer met hem te praten, word hij alleen maar boos en zegt dat ik hem met rust moet laten.
Dit zijn dus van die periodes van een paar weken, dan gaat het weer weken goed, de HA zegt dat zijn depressie nog steeds aanwezig is maar dat hij de ene week er beter mee om kan gaan dan de andere.
Ik wil dus graag alleen zijn als hij zo is, want alles wat ik ook maar doe is fout en de sfeer is om te snijden, hoe ik ook mijn best doe.
Dus dan ben ik liever alleen.
Maar dit zijn dus periodes en gelukkig is ons leven niet altijd zo maar laat zeggen 3 maanden per jaar (de winter) en dan wil ik graag alleen zijn idd.
Kan egoistisch zijn maar het is meer zelfbehoud.
Ik cijfer mijzelf compleet weg, omwille van zijn humeur, wat ook fout is natuurlijk maar alles voor de liefde vrede.
Dus stimuleer ik hem om met vrienden weg tegaan en op ries naar zijn land te gaan.
Dan kan ik bijtanken en hij ook.
Egoistisch he!
Volgens mij verdien je een heel eigen topic.
En nee, je bent niet egoïstisch, maar je zit in een heel lastige situatie.
Iemand willen helpen die geen hulp wil, maar jou wel min of meer verwijt dat hij ongelukkig is.
Ik zou zeggen ga samen met een onafhankelijk iemand praten, maar ik gok dat hij dat ook niet wil.
Mijn man is 11 jaar geleden naar NL gekomen en heb ik voor het salaris gezorgd, terwijl hij studeerde, nu hij een goede baan heeft, wil hij dat ik thuis blijf voor de kinderen en ik was het daar deels mee eens, maar ben toch om gegaan.
Geloof me dat ik graag verder had gegaan in mijn baan in de verpleging maar hij wilde niet dat ik nachtdiensten en andere diensten draaide terwijl hij dan alleen was met de kinderen en dus alleen was met de kinderen.
Aangezien hij een zware depressie kreeg en het niet goed met hem leek te gaan, heb ik besloten dat ik beter thuis kon blijven.
Deze depressie heeft X aantal jaar geduurd (wel met medicatie hoor), inmiddels heeft hij zichzelf beter verklaard en is het eigenlijk nooit depressief geweest, dat is hem aangepraat, volgens hem, zo zien ik en de HA het niet.
Hij werkt nu dus, heeft een goede functie waar hij trots op kan zijn, maar heeft het absoluut niet naar zijn zin en werkt alleen voor mij en de kinderen, iets wat ik nooit verlangt heb van hem.
Asl wij beide zouden werken kan hij minder werken of een andere baan aannemen, maar dat wil hij niet.
Hij komt vaak boos thuis, voelt zich onbegrepen en mist zijn land, dan word er dus geen woord gesproken de hele avond, als ik probeer met hem te praten, word hij alleen maar boos en zegt dat ik hem met rust moet laten.
Dit zijn dus van die periodes van een paar weken, dan gaat het weer weken goed, de HA zegt dat zijn depressie nog steeds aanwezig is maar dat hij de ene week er beter mee om kan gaan dan de andere.
Ik wil dus graag alleen zijn als hij zo is, want alles wat ik ook maar doe is fout en de sfeer is om te snijden, hoe ik ook mijn best doe.
Dus dan ben ik liever alleen.
Maar dit zijn dus periodes en gelukkig is ons leven niet altijd zo maar laat zeggen 3 maanden per jaar (de winter) en dan wil ik graag alleen zijn idd.
Kan egoistisch zijn maar het is meer zelfbehoud.
Ik cijfer mijzelf compleet weg, omwille van zijn humeur, wat ook fout is natuurlijk maar alles voor de liefde vrede.
Dus stimuleer ik hem om met vrienden weg tegaan en op ries naar zijn land te gaan.
Dan kan ik bijtanken en hij ook.
Egoistisch he!
Volgens mij verdien je een heel eigen topic.
En nee, je bent niet egoïstisch, maar je zit in een heel lastige situatie.
Iemand willen helpen die geen hulp wil, maar jou wel min of meer verwijt dat hij ongelukkig is.
Ik zou zeggen ga samen met een onafhankelijk iemand praten, maar ik gok dat hij dat ook niet wil.
vrijdag 23 januari 2009 om 11:30
Dat zou best weleens kunnen idd Milous dat als je langer níet gaat dat je het dan minder hebt. Ikzelf heb er niet zoveel last van gelukkig, ik woon dan ook in Europa en ga heel regelmatig, maar kan het me best voorstellen dat het voor anderen zo werkt. In dat geval is het dus helemaal niet bevorderlijk om 6 keer per jaar naar je thuisland te gaan!
Ik heb het idee dat het voor mijn vriend vooral lastig is elke keer als mijn familie is geweest, want hoewel we dat allebei heel gezellig vinden word je dan ook op de feiten gedrukt dat zíjn familie (die zon 10.000 km verderop wonen en bovendien allerlei papieren aan moeten vragen en een veel lager salaris maar wel hogere kosten qua reis hebben) niet zomaar langs kan komen.
Waarmee ik dus wil zeggen dat het misschien ook zo werkt als je naar het land van je partner bent geëmigreerd, want hij heeft dan wel nog alles binnen handbereik (vrienden van vroeger, mamas macaroni, precies weten hoe en wat binnen de cultuur, etc) en dan valt misschien ook steeds extra het eigen gemis op ?
Ik heb het idee dat het voor mijn vriend vooral lastig is elke keer als mijn familie is geweest, want hoewel we dat allebei heel gezellig vinden word je dan ook op de feiten gedrukt dat zíjn familie (die zon 10.000 km verderop wonen en bovendien allerlei papieren aan moeten vragen en een veel lager salaris maar wel hogere kosten qua reis hebben) niet zomaar langs kan komen.
Waarmee ik dus wil zeggen dat het misschien ook zo werkt als je naar het land van je partner bent geëmigreerd, want hij heeft dan wel nog alles binnen handbereik (vrienden van vroeger, mamas macaroni, precies weten hoe en wat binnen de cultuur, etc) en dan valt misschien ook steeds extra het eigen gemis op ?
anoniem_128 wijzigde dit bericht op 23-01-2009 11:32
Reden: wat ik dus wilde zeggen....
Reden: wat ik dus wilde zeggen....
% gewijzigd
vrijdag 23 januari 2009 om 12:10
Tja, mijn pms is over......
Nee maar hij is met tussenpose echt depressief, niet van dat hij zijn bed niet uitkomt maar gewoon pessimistisch over alles, het weer, mijn familie, ons huis, zijn kleding, zijn lichaam noem maar op.
Dus hij heeft van tijd tot tijd heimwee, maar ik geloof niet dat daar de oorzaak ligt.
Die ligt in zijn aard denk ik en ik moet daar of mee leren omgaan, het me niet persoonlijk aantrekken en zo af en toe even mijn hart luchten.
Of niks van dit alles en compleet voor mijzelf kiezen en dan kies ik niet voor mijn man of mijn kinderen, dan is de keus snel gemaakt...
Nee maar hij is met tussenpose echt depressief, niet van dat hij zijn bed niet uitkomt maar gewoon pessimistisch over alles, het weer, mijn familie, ons huis, zijn kleding, zijn lichaam noem maar op.
Dus hij heeft van tijd tot tijd heimwee, maar ik geloof niet dat daar de oorzaak ligt.
Die ligt in zijn aard denk ik en ik moet daar of mee leren omgaan, het me niet persoonlijk aantrekken en zo af en toe even mijn hart luchten.
Of niks van dit alles en compleet voor mijzelf kiezen en dan kies ik niet voor mijn man of mijn kinderen, dan is de keus snel gemaakt...
vrijdag 23 januari 2009 om 19:01
Er is inderdaad een (groot) verschil met depressie. Toch kan een depressie getriggered worden door situationale factoren. Het is veelal een combinatie van biologische aanleg, persoonlijkheid, situatie, copingsstrategieen & sociale steun. Als ik heimwee heb, vind ik ook alles hier stom; mijn vrienden, huis, klimaat, winkels, cultuur noem maar op, soms zelfs manlief, want vanwege hem ben ik hier. Dan is in Nederland alles ineens beter.
Scheelt misschien dat manlief ook ver van zijn thuis en familie is. Dus ik word niet steeds getriggerd zoals jij beschreef Margaretha, maar dat is denk ik wel een goed punt wat je maakt. Kan me voorstellen dat dat ook een rol speelt.
Maar goed, zusenzo, jij zoekt natuurlijk naar manieren hier mee om te gaan, Ik ga man eens vragen hoe ik ben op die momenten (ook al is het niet een depressie) en vragen hoe hij daarmee omgaat, kom erop terug.
Scheelt misschien dat manlief ook ver van zijn thuis en familie is. Dus ik word niet steeds getriggerd zoals jij beschreef Margaretha, maar dat is denk ik wel een goed punt wat je maakt. Kan me voorstellen dat dat ook een rol speelt.
Maar goed, zusenzo, jij zoekt natuurlijk naar manieren hier mee om te gaan, Ik ga man eens vragen hoe ik ben op die momenten (ook al is het niet een depressie) en vragen hoe hij daarmee omgaat, kom erop terug.
vrijdag 23 januari 2009 om 19:13
Ikzelf vind het zalig om in een derde land te wonen. Als ik kanker op Spanje dan voelt mijn vriend zich echt niet rot, en we weten allebei hoe het is om in een nieuw land de weg te moeten vinden. Gister in bed dacht ik nog hoe lekker het zou zijn met autorijden als ik gewoon in Nederland zou wonen, hier ben ik altijd half gestressed (want ken de regels niet zo goed, de gebruiken niet zo goed, heb het ergens anders geleerd, etc.) en toen dacht ik wel Aarrghh waarom moet alles zo moeilijk zijn?! Mijn vriendinnen rijden nog steeds dezelfde routes die ze bij de rijles tot in den treure gereden hebben. Ik ben laatst gevallen met de brommer omdat het hier glad wordt als het miezert (wie verwacht dat nou). Maargoed, punt is gemaakt geloof ik
