Relaties
alle pijlers
Topic voor Zus en Zo
dinsdag 20 januari 2009 om 11:12
quote:Ik wil me toch even verdedigen want dit gaat me nie tin me koude kleren zitten.
Mijn man is 11 jaar geleden naar NL gekomen en heb ik voor het salaris gezorgd, terwijl hij studeerde, nu hij een goede baan heeft, wil hij dat ik thuis blijf voor de kinderen en ik was het daar deels mee eens, maar ben toch om gegaan.
Geloof me dat ik graag verder had gegaan in mijn baan in de verpleging maar hij wilde niet dat ik nachtdiensten en andere diensten draaide terwijl hij dan alleen was met de kinderen en dus alleen was met de kinderen.
Aangezien hij een zware depressie kreeg en het niet goed met hem leek te gaan, heb ik besloten dat ik beter thuis kon blijven.
Deze depressie heeft X aantal jaar geduurd (wel met medicatie hoor), inmiddels heeft hij zichzelf beter verklaard en is het eigenlijk nooit depressief geweest, dat is hem aangepraat, volgens hem, zo zien ik en de HA het niet.
Hij werkt nu dus, heeft een goede functie waar hij trots op kan zijn, maar heeft het absoluut niet naar zijn zin en werkt alleen voor mij en de kinderen, iets wat ik nooit verlangt heb van hem.
Asl wij beide zouden werken kan hij minder werken of een andere baan aannemen, maar dat wil hij niet.
Hij komt vaak boos thuis, voelt zich onbegrepen en mist zijn land, dan word er dus geen woord gesproken de hele avond, als ik probeer met hem te praten, word hij alleen maar boos en zegt dat ik hem met rust moet laten.
Dit zijn dus van die periodes van een paar weken, dan gaat het weer weken goed, de HA zegt dat zijn depressie nog steeds aanwezig is maar dat hij de ene week er beter mee om kan gaan dan de andere.
Ik wil dus graag alleen zijn als hij zo is, want alles wat ik ook maar doe is fout en de sfeer is om te snijden, hoe ik ook mijn best doe.
Dus dan ben ik liever alleen.
Maar dit zijn dus periodes en gelukkig is ons leven niet altijd zo maar laat zeggen 3 maanden per jaar (de winter) en dan wil ik graag alleen zijn idd.
Kan egoistisch zijn maar het is meer zelfbehoud.
Ik cijfer mijzelf compleet weg, omwille van zijn humeur, wat ook fout is natuurlijk maar alles voor de liefde vrede.
Dus stimuleer ik hem om met vrienden weg tegaan en op ries naar zijn land te gaan.
Dan kan ik bijtanken en hij ook.
Egoistisch he!
Volgens mij verdien je een heel eigen topic.
En nee, je bent niet egoïstisch, maar je zit in een heel lastige situatie.
Iemand willen helpen die geen hulp wil, maar jou wel min of meer verwijt dat hij ongelukkig is.
Ik zou zeggen ga samen met een onafhankelijk iemand praten, maar ik gok dat hij dat ook niet wil.
Mijn man is 11 jaar geleden naar NL gekomen en heb ik voor het salaris gezorgd, terwijl hij studeerde, nu hij een goede baan heeft, wil hij dat ik thuis blijf voor de kinderen en ik was het daar deels mee eens, maar ben toch om gegaan.
Geloof me dat ik graag verder had gegaan in mijn baan in de verpleging maar hij wilde niet dat ik nachtdiensten en andere diensten draaide terwijl hij dan alleen was met de kinderen en dus alleen was met de kinderen.
Aangezien hij een zware depressie kreeg en het niet goed met hem leek te gaan, heb ik besloten dat ik beter thuis kon blijven.
Deze depressie heeft X aantal jaar geduurd (wel met medicatie hoor), inmiddels heeft hij zichzelf beter verklaard en is het eigenlijk nooit depressief geweest, dat is hem aangepraat, volgens hem, zo zien ik en de HA het niet.
Hij werkt nu dus, heeft een goede functie waar hij trots op kan zijn, maar heeft het absoluut niet naar zijn zin en werkt alleen voor mij en de kinderen, iets wat ik nooit verlangt heb van hem.
Asl wij beide zouden werken kan hij minder werken of een andere baan aannemen, maar dat wil hij niet.
Hij komt vaak boos thuis, voelt zich onbegrepen en mist zijn land, dan word er dus geen woord gesproken de hele avond, als ik probeer met hem te praten, word hij alleen maar boos en zegt dat ik hem met rust moet laten.
Dit zijn dus van die periodes van een paar weken, dan gaat het weer weken goed, de HA zegt dat zijn depressie nog steeds aanwezig is maar dat hij de ene week er beter mee om kan gaan dan de andere.
Ik wil dus graag alleen zijn als hij zo is, want alles wat ik ook maar doe is fout en de sfeer is om te snijden, hoe ik ook mijn best doe.
Dus dan ben ik liever alleen.
Maar dit zijn dus periodes en gelukkig is ons leven niet altijd zo maar laat zeggen 3 maanden per jaar (de winter) en dan wil ik graag alleen zijn idd.
Kan egoistisch zijn maar het is meer zelfbehoud.
Ik cijfer mijzelf compleet weg, omwille van zijn humeur, wat ook fout is natuurlijk maar alles voor de liefde vrede.
Dus stimuleer ik hem om met vrienden weg tegaan en op ries naar zijn land te gaan.
Dan kan ik bijtanken en hij ook.
Egoistisch he!
Volgens mij verdien je een heel eigen topic.
En nee, je bent niet egoïstisch, maar je zit in een heel lastige situatie.
Iemand willen helpen die geen hulp wil, maar jou wel min of meer verwijt dat hij ongelukkig is.
Ik zou zeggen ga samen met een onafhankelijk iemand praten, maar ik gok dat hij dat ook niet wil.
dinsdag 20 januari 2009 om 13:00
quote:zusenzo schreef op 20 januari 2009 @ 12:28:
Er zijn ook wel hele leuke dagen hoor, maar nu gaat het al weken nergens over en hij wil idd gaan maar zit weer met vakantiedagen ed.
Hij wil niet alles opmaken want hij wil zijn vrije dagen ook aan ons besteden.Misschien zou je hem kunnen dwingen te gaan? Hij denkt nu heel veel aan jullie, jij denkt alleen maar aan hem (en je kinderen). Jullie leven volledig langs elkaar heen. Als hij op vakantie gaat, kan hij alleen aan zichzelf denken. Misschien is dat wel wat hem zo angstig maakt en zoekt hij alleen smoesjes. Ik weet niet hoe ver hij moet naar zijn land van herkomst? Misschien is een week wel genoeg. In die week heeft hij tijd om na te denken, heb jij tijd om na te denken. Je kunt hem dan een brief meegegeven die hij mag lezen daar, waarin jij precies opschrijft wat je denkt, hoe het zit in deze relatie, dat je weet dat jullie gelukkig kunnen zijn, maar dat het zo niet gaat. Hij kan er op dat moment niks tegenin brengen en moet er dus wel over nadenken. Als jij dan schetst hoe het kan gaan in zijn omgeving, wat hij zou kunnen doen, dat geld ook niet altijd alles is, dat hij zich minder zorgen moet maken om jullie, maar misschien meer aan zichzelf moet denken, dan wordt het voor hem wel wat duidelijker, toch?
Dit zijn allemaal speculaties, dat moet je weten, want ik heb nooit in een situatie gezeten die hier ook maar dichtbij komt.
Er zijn ook wel hele leuke dagen hoor, maar nu gaat het al weken nergens over en hij wil idd gaan maar zit weer met vakantiedagen ed.
Hij wil niet alles opmaken want hij wil zijn vrije dagen ook aan ons besteden.Misschien zou je hem kunnen dwingen te gaan? Hij denkt nu heel veel aan jullie, jij denkt alleen maar aan hem (en je kinderen). Jullie leven volledig langs elkaar heen. Als hij op vakantie gaat, kan hij alleen aan zichzelf denken. Misschien is dat wel wat hem zo angstig maakt en zoekt hij alleen smoesjes. Ik weet niet hoe ver hij moet naar zijn land van herkomst? Misschien is een week wel genoeg. In die week heeft hij tijd om na te denken, heb jij tijd om na te denken. Je kunt hem dan een brief meegegeven die hij mag lezen daar, waarin jij precies opschrijft wat je denkt, hoe het zit in deze relatie, dat je weet dat jullie gelukkig kunnen zijn, maar dat het zo niet gaat. Hij kan er op dat moment niks tegenin brengen en moet er dus wel over nadenken. Als jij dan schetst hoe het kan gaan in zijn omgeving, wat hij zou kunnen doen, dat geld ook niet altijd alles is, dat hij zich minder zorgen moet maken om jullie, maar misschien meer aan zichzelf moet denken, dan wordt het voor hem wel wat duidelijker, toch?
Dit zijn allemaal speculaties, dat moet je weten, want ik heb nooit in een situatie gezeten die hier ook maar dichtbij komt.
dinsdag 20 januari 2009 om 13:17
Zusenzo! Wat rot!
De tip van Ingmagh vind ik wel een goeie, alleen zou ik dan niet naar het land van herkomst gaan. Ik woon zelf in het buitenland en zelfs als ik twee weken in Nederland ben heb ik het zó druk! Je wilt een hoop mensen zien, een hoop mensen willen jou zien, en je wilt ook altijd dingen kopen om mee terug te nemen, etc. En dat terwijl ik afgelopen jaar wel een keer of vijf gegaan ben!
Als het is om tot rust te komen, waarom dan niet ergens anders naartoe waar het ook lekker weer is maar waar je niemand kent en niets hoeft? In deze tijd van het jaar is het eigenlijk nergens in Europa echt warm, maar misschien de Azoren, Egypte, etc.?
De tip van Ingmagh vind ik wel een goeie, alleen zou ik dan niet naar het land van herkomst gaan. Ik woon zelf in het buitenland en zelfs als ik twee weken in Nederland ben heb ik het zó druk! Je wilt een hoop mensen zien, een hoop mensen willen jou zien, en je wilt ook altijd dingen kopen om mee terug te nemen, etc. En dat terwijl ik afgelopen jaar wel een keer of vijf gegaan ben!
Als het is om tot rust te komen, waarom dan niet ergens anders naartoe waar het ook lekker weer is maar waar je niemand kent en niets hoeft? In deze tijd van het jaar is het eigenlijk nergens in Europa echt warm, maar misschien de Azoren, Egypte, etc.?
dinsdag 20 januari 2009 om 13:41
Ik heb hem al geprobeerd te dwingen en we moeten nodig een weekje samen weg, alleen de kinderen, daar hebben we geen opvang voor (geen oma ed).
Als hij terug is na zo een weekje gaat het meestal wel weer even maar het blijft sudderen, het gevoel van ontevredenheid.
In land van herkomst was hij bij tijd en wijlen ook zo hoor, want ik heb er met hem gewoond voor de kinderen, maar toen nam ik het nog voor lief.
Ik merk gewoon zodra hij sjacherijnig/zwijgzaam is dat ik hatelijk word, ik uit dat niet, maar van binnen kook ik.
Ik heb weleens geprobeerd dat te uiten maar het komt immer verkeerd over dus dan laat je het maar weer.
Communicatie is al moeilijk maar met een taalbarriere is het tigmaal zo moeilijk, ik bedoel hij spreekt NL en Engels hoor maar toch de woorden vinden in een verhitte discussie lukt niet.
Hij moet maar eens gaan idd, nu nog de jackpot en ongelimiteerde vakantie dagen.
Als hij terug is na zo een weekje gaat het meestal wel weer even maar het blijft sudderen, het gevoel van ontevredenheid.
In land van herkomst was hij bij tijd en wijlen ook zo hoor, want ik heb er met hem gewoond voor de kinderen, maar toen nam ik het nog voor lief.
Ik merk gewoon zodra hij sjacherijnig/zwijgzaam is dat ik hatelijk word, ik uit dat niet, maar van binnen kook ik.
Ik heb weleens geprobeerd dat te uiten maar het komt immer verkeerd over dus dan laat je het maar weer.
Communicatie is al moeilijk maar met een taalbarriere is het tigmaal zo moeilijk, ik bedoel hij spreekt NL en Engels hoor maar toch de woorden vinden in een verhitte discussie lukt niet.
Hij moet maar eens gaan idd, nu nog de jackpot en ongelimiteerde vakantie dagen.
dinsdag 20 januari 2009 om 13:48
quote:Ik merk gewoon zodra hij sjacherijnig/zwijgzaam is dat ik hatelijk word, ik uit dat niet, maar van binnen kook ik.
Ik heb weleens geprobeerd dat te uiten maar het komt immer verkeerd over dus dan laat je het maar weer.
Maar dan wordt je een hogedrukpan die een keer moet ontploffen. Je moet je uiten. Kan dat voor het kookt? Dan komt het er vast minder rot uit.
Soms is het genoeg om begrepen te worden. Jij vertelt je man wat je dwars zit en vraag aan hem om in zijn eigen woorden te herhalen wat je zei. Dan kun je horen of hij het goed begrepen heeft en zo niet, dan kun je het toelichten en weer vragen wat hij begrepen heeft.
Doe dat ook als hij verteld wat hem dwars zit.
Dit klinkt heel stom, maar het werkt wel. Het kan een hoop communicatieproblemen voorkomen en je dwingt elkaar om i.i.g. te proberen elkaar te begrijpen.
Het is een methode die we met conflictsituaties op het werk gebruiken. Soms worden mensen het niet eens, maar het idee dat iedereen i.i.g. gehoord is, geeft al een hoop rust.
Ik heb weleens geprobeerd dat te uiten maar het komt immer verkeerd over dus dan laat je het maar weer.
Maar dan wordt je een hogedrukpan die een keer moet ontploffen. Je moet je uiten. Kan dat voor het kookt? Dan komt het er vast minder rot uit.
Soms is het genoeg om begrepen te worden. Jij vertelt je man wat je dwars zit en vraag aan hem om in zijn eigen woorden te herhalen wat je zei. Dan kun je horen of hij het goed begrepen heeft en zo niet, dan kun je het toelichten en weer vragen wat hij begrepen heeft.
Doe dat ook als hij verteld wat hem dwars zit.
Dit klinkt heel stom, maar het werkt wel. Het kan een hoop communicatieproblemen voorkomen en je dwingt elkaar om i.i.g. te proberen elkaar te begrijpen.
Het is een methode die we met conflictsituaties op het werk gebruiken. Soms worden mensen het niet eens, maar het idee dat iedereen i.i.g. gehoord is, geeft al een hoop rust.
dinsdag 20 januari 2009 om 13:58
Helaas AE, ik ken deze methode ook en heb zelfs meerdere malen geprobeerd te praten maar hij wordt alleen maar zwijgzaam en zegt dat ik hem met rust moet laten, heel soms als hij in een goede bui is probeer ik het weleens en soms werkt het maar het lijkt of hij teveel met zichzelf bezig is om mij gevoelens er nog bij te hebben.
Als ik dit dan voorleg ,geeft hij dat ook toe maar hij zegt dan dat hij er wel mee bezig is.
Ik weet het, het is zo uitzichtloos op dat soort momenten.
Maar gelukkig heb ik goede vriendinnen en die zijn een enorma uitlaat klep en jullie trouwens ook.
Ik ben redelijk gehard door mijn verleden dus kan best wat hebben maar de machteloosheid is zo...........grrr.
Ik heb heel veel inlevenings vermogen dus ik kan hem ook wel begrijpen maar kon dat andersom maar eens, kon hij maar eens een dagje in mijn schoenen staan met mijn gevoelens erbij dan hé.
Vroeger werd ik altijd erg boos door de onmacht, hij liep weg, ik er achter aan, zijn zelfs weleens borden gesneuveld, hier heb ik van geleerd, het helpt niet, werkt alleen maar averechts dus laat ik het maar en maar hopen dat het weer snel over gaat.
Als ik dit dan voorleg ,geeft hij dat ook toe maar hij zegt dan dat hij er wel mee bezig is.
Ik weet het, het is zo uitzichtloos op dat soort momenten.
Maar gelukkig heb ik goede vriendinnen en die zijn een enorma uitlaat klep en jullie trouwens ook.
Ik ben redelijk gehard door mijn verleden dus kan best wat hebben maar de machteloosheid is zo...........grrr.
Ik heb heel veel inlevenings vermogen dus ik kan hem ook wel begrijpen maar kon dat andersom maar eens, kon hij maar eens een dagje in mijn schoenen staan met mijn gevoelens erbij dan hé.
Vroeger werd ik altijd erg boos door de onmacht, hij liep weg, ik er achter aan, zijn zelfs weleens borden gesneuveld, hier heb ik van geleerd, het helpt niet, werkt alleen maar averechts dus laat ik het maar en maar hopen dat het weer snel over gaat.
dinsdag 20 januari 2009 om 14:01
quote:zusenzo schreef op 20 januari 2009 @ 13:41:
Hij moet maar eens gaan idd, nu nog de jackpot en ongelimiteerde vakantie dagen.
Of: ik weet niet wat voor werk hij doet, maar kan hij geen arbeidscontract op afstand bedingen, destijds voor een x aantal dagen per week of per jaar? In dat geval kan hij bv. in de winter via de computer wel blijven werken maar wat langer weg?
Hoewel dat wel weer een oplossing is alleen voor hem, want wat doe jij dan met de kinderen, die kunnen niet zomaar weg neem ik aan, komt dat weer allemaal op jouw schouders neer.
Hij moet maar eens gaan idd, nu nog de jackpot en ongelimiteerde vakantie dagen.
Of: ik weet niet wat voor werk hij doet, maar kan hij geen arbeidscontract op afstand bedingen, destijds voor een x aantal dagen per week of per jaar? In dat geval kan hij bv. in de winter via de computer wel blijven werken maar wat langer weg?
Hoewel dat wel weer een oplossing is alleen voor hem, want wat doe jij dan met de kinderen, die kunnen niet zomaar weg neem ik aan, komt dat weer allemaal op jouw schouders neer.
dinsdag 20 januari 2009 om 14:41
Onze mannen komen uit hetzelfde land dus ik herken het wel een beetje. Mijn man is alleen nog veel korter in Nederland en zit dus nog vol dromen, ambities en die houden hem om de been. Maar de afgelopen maand was verschrikkelijk, zo koud en grijs. Hij had ook nog eens vrij tijdens kerst toen ik moest werken en verveelde zich te pletter. We waren net terug van schoonouders dus weer daar naartoe was ook een beetje too much. Hij mist gewoon zijn familie, vrienden, zomaar ergens gaan ontbijten, thee drinken, iets eten, en vooral DE ZON.
Ik zou ook niet weten wat je precies kan doen. Ik moet er ook weleens een "zo gezellig hoor, als je niks zegt" doorheen gooien maar zijn buien wisselen veel sneller (na 10 min is het wel over). Kan je hem toch niet op een of andere manier overhalen om of voor korte tijd even te gaan (donderdag-maandag ofzo, kost 2-3 dagen) of voor langere tijd en dan maar onbetaald verlof nemen mocht hij straks nog vakantiedagen nodig hebben? Zo te horen heeft hij het echt even nodig!
Of misschien heeft hij het wel helemaal niet naar z'n zin in z'n werk. Is het geen optie is op yavas yavas iets anders te zoeken? Door te zien dat er anderen mogelijkheden zijn, bloeit hij misschien ook al op? Soms kan je heel erg het gevoel hebben dat je op een rijdende trein zit waar je niet af kan (zeker als je huis en haard 3000 km verderop hebt achtergelaten) en door te zien dat dat wel kan, voel je je alleen al beter.
Heel veel sterkte in ieder geval. Gecmis olsun
Ik zou ook niet weten wat je precies kan doen. Ik moet er ook weleens een "zo gezellig hoor, als je niks zegt" doorheen gooien maar zijn buien wisselen veel sneller (na 10 min is het wel over). Kan je hem toch niet op een of andere manier overhalen om of voor korte tijd even te gaan (donderdag-maandag ofzo, kost 2-3 dagen) of voor langere tijd en dan maar onbetaald verlof nemen mocht hij straks nog vakantiedagen nodig hebben? Zo te horen heeft hij het echt even nodig!
Of misschien heeft hij het wel helemaal niet naar z'n zin in z'n werk. Is het geen optie is op yavas yavas iets anders te zoeken? Door te zien dat er anderen mogelijkheden zijn, bloeit hij misschien ook al op? Soms kan je heel erg het gevoel hebben dat je op een rijdende trein zit waar je niet af kan (zeker als je huis en haard 3000 km verderop hebt achtergelaten) en door te zien dat dat wel kan, voel je je alleen al beter.
Heel veel sterkte in ieder geval. Gecmis olsun
if we all light up, we can scare away the dark...
dinsdag 20 januari 2009 om 15:06
Tatli, fijn dat er wat herkennning is.
Zoals als eerder gezegd, dit is niet altijd zo, ik heb nu ook staaltje pms dus kan momenteel de dingen wat minder handlen.
Maar zijn werk, is zo zal volgens mij altijd zo blijven, wat voor werk hij ook doet, dus leg me daar maar bij neer.
Eerst was het tuin, toen horeca, toen admin, nu bankwezen en hij mag echt trots zijn met wat hij bereikt heeft, zijn er maar weinig en maar hij hecht geen waarde aan een goed baan ed. heeft geen ambitie tot hoofd uitgeroepen te worden en toch gebeurd het hem wel allemaal, dus hij word gewaardeerd op zijn werk.
Zoals als eerder gezegd, dit is niet altijd zo, ik heb nu ook staaltje pms dus kan momenteel de dingen wat minder handlen.
Maar zijn werk, is zo zal volgens mij altijd zo blijven, wat voor werk hij ook doet, dus leg me daar maar bij neer.
Eerst was het tuin, toen horeca, toen admin, nu bankwezen en hij mag echt trots zijn met wat hij bereikt heeft, zijn er maar weinig en maar hij hecht geen waarde aan een goed baan ed. heeft geen ambitie tot hoofd uitgeroepen te worden en toch gebeurd het hem wel allemaal, dus hij word gewaardeerd op zijn werk.
dinsdag 20 januari 2009 om 22:43
Dat hij gewaardeerd wordt op zijn werk is natuurlijk fijn.
Maar hoe ís hij op zijn werk?
Zoete lieve Gerritje?
En thuis tekort aan energie om er wat leuks voor te maken?
Of ook daar slomer, korteraf?
Maar bovenal.
Wat doet het allemaal met jou?
Met de kinderen?
Maar vooral met jou?
Ik herken het ook wel heur.
En dan zijn we nog lang niet zover als jullie.
In de zomer een bezig bijtje. In de winter niet vooruit te branden. (waarsch om energieverbruik van de zomer te compenseren. En natuurlijk wel door min of meer seizoenswerk)
Ik roep nog wel eens dat ik een maandelijkse cyclus heb. En hij een daglijkse, tezamen met een jaarlijkse.
En dat bijt wel eens.
Maar goed, we hadden het over jou.
Maar hoe ís hij op zijn werk?
Zoete lieve Gerritje?
En thuis tekort aan energie om er wat leuks voor te maken?
Of ook daar slomer, korteraf?
Maar bovenal.
Wat doet het allemaal met jou?
Met de kinderen?
Maar vooral met jou?
Ik herken het ook wel heur.
En dan zijn we nog lang niet zover als jullie.
In de zomer een bezig bijtje. In de winter niet vooruit te branden. (waarsch om energieverbruik van de zomer te compenseren. En natuurlijk wel door min of meer seizoenswerk)
Ik roep nog wel eens dat ik een maandelijkse cyclus heb. En hij een daglijkse, tezamen met een jaarlijkse.
En dat bijt wel eens.
Maar goed, we hadden het over jou.
woensdag 21 januari 2009 om 09:48
Op werk en met zijn vrienden idd zoete gerritje.
Thuis kan hij zichzelf zijn, op zich fijn voor hem en een compliment naar mij toe maar waarom voelt dat nou net niet zo dan.
Hij mag weleens wat meer moeite doen om thuis ook eens zoete gerritje te zijn, maar ach de zomer komt er weer aan.
En Kjong, dat bijt en blijft bijten.
De kinderen zijn idolaat van papa en hij is ook altijd (pseudo) gezellig in de weekenden en doet leuke dingen met ze.
Doordeweeks ziet hij ze te kort want hij komt pas na 19.00 thuis en dan ligt de jongste al op bed.
Thuis kan hij zichzelf zijn, op zich fijn voor hem en een compliment naar mij toe maar waarom voelt dat nou net niet zo dan.
Hij mag weleens wat meer moeite doen om thuis ook eens zoete gerritje te zijn, maar ach de zomer komt er weer aan.
En Kjong, dat bijt en blijft bijten.
De kinderen zijn idolaat van papa en hij is ook altijd (pseudo) gezellig in de weekenden en doet leuke dingen met ze.
Doordeweeks ziet hij ze te kort want hij komt pas na 19.00 thuis en dan ligt de jongste al op bed.
woensdag 21 januari 2009 om 09:51
woensdag 21 januari 2009 om 11:22
woensdag 21 januari 2009 om 12:06
sorry, maar ik vind je man erg egoistisch.
quote:
"Hij komt vaak boos thuis, voelt zich onbegrepen en mist zijn land, dan word er dus geen woord gesproken de hele avond, als ik probeer met hem te praten, word hij alleen maar boos en zegt dat ik hem met rust moet laten."
Draait alles alleen maar om hem??
Wat een rotsituatie voor jou!
Hij heeft wel zelf een keuze gemaakt (neem ik aan) om z'n land te verlaten............so, deal with it!
Ik zou het echt met z'on speciale lamp proberen, het zou kunnen helpen, of blijft ie liever in z'n ongenoegen zwijmelen en het vervolgens op jou af te reageren? (lijkt me ook niet bevorderlijk voor de kids).
Sorry als het bot overkomt, maar ik vind je laat wel heel erg over je heen lopen. Ken je het boek "Leef je eigen Leven" van Melodie Beattie.?
"Beschrijving-
Voel jij je zó verantwoordelijk voor de ander – voor zijn gevoelens, zijn behoeften, zijn welzijn en zijn leven – dat jij aan jezelf niet meer toekomt?
- Voel jij je schuldig, angstig en overmatig bezorgd wanneer de ander een probleem heeft?
- Voel jij je geroepen, gedwongen bijna, om het probleem van de ander op te lossen?
- Vind jij jezelf egoïstisch wanneer jij iets voor jezelf doet in plaats van voor de ander?"
http://www.bol.com/nl/p/b...01004002923070/index.html
Sterkte!
quote:
"Hij komt vaak boos thuis, voelt zich onbegrepen en mist zijn land, dan word er dus geen woord gesproken de hele avond, als ik probeer met hem te praten, word hij alleen maar boos en zegt dat ik hem met rust moet laten."
Draait alles alleen maar om hem??
Wat een rotsituatie voor jou!
Hij heeft wel zelf een keuze gemaakt (neem ik aan) om z'n land te verlaten............so, deal with it!
Ik zou het echt met z'on speciale lamp proberen, het zou kunnen helpen, of blijft ie liever in z'n ongenoegen zwijmelen en het vervolgens op jou af te reageren? (lijkt me ook niet bevorderlijk voor de kids).
Sorry als het bot overkomt, maar ik vind je laat wel heel erg over je heen lopen. Ken je het boek "Leef je eigen Leven" van Melodie Beattie.?
"Beschrijving-
Voel jij je zó verantwoordelijk voor de ander – voor zijn gevoelens, zijn behoeften, zijn welzijn en zijn leven – dat jij aan jezelf niet meer toekomt?
- Voel jij je schuldig, angstig en overmatig bezorgd wanneer de ander een probleem heeft?
- Voel jij je geroepen, gedwongen bijna, om het probleem van de ander op te lossen?
- Vind jij jezelf egoïstisch wanneer jij iets voor jezelf doet in plaats van voor de ander?"
http://www.bol.com/nl/p/b...01004002923070/index.html
Sterkte!
woensdag 21 januari 2009 om 12:10
Dank maria, ik denk zeker aan mijzelf hoor en laat mijn inziens niet over mij heen lopen.
Kan zo overkomen maar dat is niet het geval, als hij zo een bui heeft probeer ik natuurlijk altijd hem even te laten bokken, is hij dan nog steeds zwijgzaam ed. dan laat ik hem in zijn sop gaar koken en doe ik mijn eigen ding.
Kijk ik kan er in mee blijven gaan, maar daar help ik hem niet mee, hij moet het echt zelf doen.
Kan zo overkomen maar dat is niet het geval, als hij zo een bui heeft probeer ik natuurlijk altijd hem even te laten bokken, is hij dan nog steeds zwijgzaam ed. dan laat ik hem in zijn sop gaar koken en doe ik mijn eigen ding.
Kijk ik kan er in mee blijven gaan, maar daar help ik hem niet mee, hij moet het echt zelf doen.
woensdag 21 januari 2009 om 12:15
Het klinkt heel naar, maar eigenlijk heeft Maria wel een beetje gelijk. Maar goed, daarmee is het probleem niet opgelost.
Ik denk niet dat man op eens veranderd omdat Zus zegt dat ze dat gemopper en gedepri niet meer pikt. Leef je eigen leven, klinkt leuk, maar als je een man en kinderen hebt leef je nu eenmaal ook elkaars leven.
Ik denk niet dat man op eens veranderd omdat Zus zegt dat ze dat gemopper en gedepri niet meer pikt. Leef je eigen leven, klinkt leuk, maar als je een man en kinderen hebt leef je nu eenmaal ook elkaars leven.
woensdag 21 januari 2009 om 12:34
Natuurlijk heeft Maria ook wel gelijk maar ik ben er vroeger erg vaak tegen in gegaan en veel ruzie hierom gehad.
Het hielp dus niet, er tegen in gaan, ik bereikte er zelfs nog minder mee.
En tja op den duur kies je voor jezelf, wel samenblijven, maar ik geef me niet meer 100 %.
Dat kost me teveel energie en daarom vind ik het dus ook fijn om af en toe alleen te zijn.
Het hielp dus niet, er tegen in gaan, ik bereikte er zelfs nog minder mee.
En tja op den duur kies je voor jezelf, wel samenblijven, maar ik geef me niet meer 100 %.
Dat kost me teveel energie en daarom vind ik het dus ook fijn om af en toe alleen te zijn.
donderdag 22 januari 2009 om 19:44
Ik vind wel herkenning in dit topic, maar dan vanaf de andere kant. Ik ben nl. geemigeerd om bij mijn geliefde te kunnen zijn. Ik heb een goede relatie en ben gelukkig met hem en het leven dat ik hier heb opgebouwd.
Toch word ik soms ook overvallen door heimwee, heimwee naar familie, naar nl., naar alles wat mij bekend is. Ik denk dat je hier niet aan ontkomt als emigrant. Dit staat dan ook geheel los van mijn man. Gedeeltelijk is het ook sentiment; missen wat er is geweest, want als ik terugkom, mis ik mijn nieuwe thuis, land en alles ook weer.
Het gemis hoort erbij wanneer je emigreert; de ene dag is het sterker dan anders. Zo af en toe, bv. rond de feestdagen ben ik verdrietig, maar de gedachte zonder mijn huidige partner verder te moeten, maakt mij nog veeeeeeeel verdrietiger. Dat neemt niet weg dat er een plek is ons hart (het mijne, maar ook die van jouw man), waar ons thuisland zit en die plek doet zeer. Als ik langere tijd niet terugga en me in mijn nieuwe omgeving investeer is het allemaal minder. Iedere keer als ik naar nl. ben geweest en net weer terug ben, heb ik het wel zwaar. Tips heb ik dus niet, ik accepteer dat het erbij hoort, onderga het gevoel en praat er zoveel mogelijk over. Succes
Toch word ik soms ook overvallen door heimwee, heimwee naar familie, naar nl., naar alles wat mij bekend is. Ik denk dat je hier niet aan ontkomt als emigrant. Dit staat dan ook geheel los van mijn man. Gedeeltelijk is het ook sentiment; missen wat er is geweest, want als ik terugkom, mis ik mijn nieuwe thuis, land en alles ook weer.
Het gemis hoort erbij wanneer je emigreert; de ene dag is het sterker dan anders. Zo af en toe, bv. rond de feestdagen ben ik verdrietig, maar de gedachte zonder mijn huidige partner verder te moeten, maakt mij nog veeeeeeeel verdrietiger. Dat neemt niet weg dat er een plek is ons hart (het mijne, maar ook die van jouw man), waar ons thuisland zit en die plek doet zeer. Als ik langere tijd niet terugga en me in mijn nieuwe omgeving investeer is het allemaal minder. Iedere keer als ik naar nl. ben geweest en net weer terug ben, heb ik het wel zwaar. Tips heb ik dus niet, ik accepteer dat het erbij hoort, onderga het gevoel en praat er zoveel mogelijk over. Succes
