Relaties
alle pijlers
Uit elkaar - Latrelatie - Kan dat?
dinsdag 4 augustus 2009 om 10:46
Heb hier zojuist een bericht van HCP gelezen over haar huwelijk wat verder zal gaan in een latrelatie na een scheiding. Mijn situatie vertoond gelijkenissen (ook met sommige reakties), maar toch zijn er specifieke zaken anders. Daarom wil ik een apart bericht plaatsen en hoop op jullie steun om mij eea te laten begrijpen.
Wij zijn een stel van rond de 40, wonen 7 jaar samen en hebben 2 kinderen (2 en 5 jaar). Sinds 2.5 jaar hebben wij problemen omdat de zwangerschap van ons dochtertje (waar ik overigens gek op ben) eenzijdig gepland was en wel van haar kant. In de afgelopen jaren zijn er regelmatig irritaties ontstaan. Zij voelde zich alleen (ook tijdens de zwangerschap), dat ik er te weinig was voor haar en de kinderen en dat ik veel te veel dronk. Dat laatste klopt absoluut en daar ben ik de laatste 3 maanden thuis mee gestopt, maar als we op stap zijn, dan drinkt ik nog wel op terrasjes. Dwz, ook daar ben ik nu sinds 2 weken mee gestopt en drink totaal geen alcohol meer. In de afgelopen jaren heeft zij diverse malen aangegeven daar problemen mee te hebben en ik ben 1x in het ziekenhuis beland na een valpartij en dat moet er vreselijk hebben uitgezien. Zij is / was bang dat de drank nog mijn dood zou worden en wil de kinderen het (mogelijke) aangezicht besparen. Daarnaast wil ze niet dat de kinderen een alcoholist als vader hebben en heeft zij die ervaring zelf uit haar jeugd met haar stiefvader. Wat ze gelijk heeft. Haar moeder heeft 3 kinderen van 2 vaders die beide op jonge leeftijd van de kinderen vertrokken (of moesten vertrekken, dat weet ik niet) Ze heeft sindsdien nooit meer contact gehad met vader.
De afgelopen jaren hebben we diverse malen ruzies gehad en deze werden van mijn kant wat heftiger gemaakt als gevolg van drank. Geen geweld of ordinaire taal, maar wel hard en sarcastische teksten. Erg hard en onredelijk soms. Maar....zij was ook vaak onredelijk en zoekt geen schuld bij haar zelf. Ook ontkent ze mij erin "geluisd" te hebben met haar zwangerschap. Ik had haar niet gevraagd of ze aan de pil was (??) Daarnaast vind ik het onredelijk dat zij niet minder is gaan werken en vind ik daarom dat zij haar werk (3x9 uur) stelt boven het gezin. Zij is bang dat ze later niet meer de uren terug krijgt. Net als in andere relaties zijn er ook bij ons daarnaast van tijd tot tijd wel eens vervelende incidenten voorgevallen. Zwangerschap, onbegrip, drukte, incidenten, werk en file etc. hebben ook nog eens geleid tot een burnout. We zijn in het begin al eens 3 weken uit elkaar geweest op mijn verzoek. Ze had het daar toen behoorlijk moeilijk mee en stalkte zowat.
Nu is het mijn beurt. Ze zegt namelijk geen "gevoel" meer te hebben.
Zij heeft 3 maanden geleden een huis aanvaard waar zij al een poosje mee bezig was. Ik wist dat wel, maar niet van haar. Zoals ik achter alle zaken die momenteel geregeld worden op andere wijze kom. Zoals bv het uitschrijven van de kinderen naar de nieuwe gemeente. Partnerlief is namelijk niet zo goed in het vertellen van slechte boodschappen. Durft ze niet zo goed, waarschijnlijk omdat ik dan gekwetst word. Kan ook zijn omdat ze de moeilijke momenten liever uitstelt.
Feit is nu dat ze de komende of volgende week na 3 maanden van opknappen van het huis gaat verhuizen met mijn kinderen. Ze wil vanuit die omgeving, dicht bij haar ouders en familie en werk, maar 65 kmvan mij (en vol met files) rust vinden in haar lijf, zichzelf weer worden en van daaruit kijken wat ze wilt. De kinderen zijn superdruk (de oudste is er zoeen als je in die programmas ziet als the Nanny en Derek Ogilvie) en ik vraag me af hoe ze dat allemaal gaat oplossen in haar eentje. Ik ben bang met veel te veel hulp van haar ouders wat ik nu al teveel vind. Haar ouders en ik doen 3x p.w. de dagelijkse dingen met de kinderen omdat zij rond bedtijd van de kids dan pas thuis komt van het werk.
Maar nu het volgende;
Ze zegt wel te willen "latten" en te hopen dat we straks weer op een nulpunt beginnen met als uitgangspunt weer samen te komen en te wonen, al zou dit op een andere lokatie zijn dan mijn huidige. Klinkt goed, maar ze overtuigt me niet. Dwz, de ene keer geloof ik er in en overtuigt ze me, maar dan struikel ik weer op punten dat ik zeg, "dit en dat klopt toch niet?" Er gebeuren zoveel dingen waar mijn verstand niet bij kan. Maar ja, de denkwijze van een vrouw werkt natuurlijk anders dan die van een man. Ze zullen allebei net zoveel goed als fout zijn, maar het begrijpt elkaar zo moeilijk. Ik geloof wel dat zij nog van me houdt, al komt het niet en soms heel moeilijk over haar lippen. daar zijn toch wel weer aanwijzingen voor. Ik probeer nu om niet naief te zijn, maar wil ook de dingen blijven zien die ik moet zien, zodat ik geen kansen verloren laat gaan.
En dan dat stukje "gevoel" he, ze zegt het vaak en ik lees erover, maar ik voel me soms als vreemde behandeld. Zo ook bij seks, ze had tot 3 maanden geleden mij nog nooit afgewezen. Sinds ze dat huis heeft hoor ik alleen nog maar nee, of moet ik er om "zeuren". Da's toch niet goed? Ze mist het gevoel zegt ze, terwijl er bij mij juist meer gevoel zit als ooit. ECHT gevoel! Houden van ! Ik kan het weten, want de afgelopen 2 jaar heb ik met het idee gelopen de relatie te beeindigen, maar nu weet ik dus beter. Dat heb ik in ieder geval geleerd, maar wat denken jullie, Is het te laat? Vaak is tijdelijk uit elkaar wel definitief he?
En wat zal de rol van de burnout nog zijn?
En als een vrouw tijdelijk apart wil, wat voor termijn zal daar aan gekoppeld zitten? Zij weet het niet zegt ze, maar ze zal toch wel een gedachte hebben?
Kunnen jullie anders ervaringen met me delen vwb het "gevoel"?
En komt het voor dat gevoel (en vertrouwen) terug komt. Zijn er ook ervaringsdeskundigen onder jullie?
Alvast dank & groet,
Suffertje
Wij zijn een stel van rond de 40, wonen 7 jaar samen en hebben 2 kinderen (2 en 5 jaar). Sinds 2.5 jaar hebben wij problemen omdat de zwangerschap van ons dochtertje (waar ik overigens gek op ben) eenzijdig gepland was en wel van haar kant. In de afgelopen jaren zijn er regelmatig irritaties ontstaan. Zij voelde zich alleen (ook tijdens de zwangerschap), dat ik er te weinig was voor haar en de kinderen en dat ik veel te veel dronk. Dat laatste klopt absoluut en daar ben ik de laatste 3 maanden thuis mee gestopt, maar als we op stap zijn, dan drinkt ik nog wel op terrasjes. Dwz, ook daar ben ik nu sinds 2 weken mee gestopt en drink totaal geen alcohol meer. In de afgelopen jaren heeft zij diverse malen aangegeven daar problemen mee te hebben en ik ben 1x in het ziekenhuis beland na een valpartij en dat moet er vreselijk hebben uitgezien. Zij is / was bang dat de drank nog mijn dood zou worden en wil de kinderen het (mogelijke) aangezicht besparen. Daarnaast wil ze niet dat de kinderen een alcoholist als vader hebben en heeft zij die ervaring zelf uit haar jeugd met haar stiefvader. Wat ze gelijk heeft. Haar moeder heeft 3 kinderen van 2 vaders die beide op jonge leeftijd van de kinderen vertrokken (of moesten vertrekken, dat weet ik niet) Ze heeft sindsdien nooit meer contact gehad met vader.
De afgelopen jaren hebben we diverse malen ruzies gehad en deze werden van mijn kant wat heftiger gemaakt als gevolg van drank. Geen geweld of ordinaire taal, maar wel hard en sarcastische teksten. Erg hard en onredelijk soms. Maar....zij was ook vaak onredelijk en zoekt geen schuld bij haar zelf. Ook ontkent ze mij erin "geluisd" te hebben met haar zwangerschap. Ik had haar niet gevraagd of ze aan de pil was (??) Daarnaast vind ik het onredelijk dat zij niet minder is gaan werken en vind ik daarom dat zij haar werk (3x9 uur) stelt boven het gezin. Zij is bang dat ze later niet meer de uren terug krijgt. Net als in andere relaties zijn er ook bij ons daarnaast van tijd tot tijd wel eens vervelende incidenten voorgevallen. Zwangerschap, onbegrip, drukte, incidenten, werk en file etc. hebben ook nog eens geleid tot een burnout. We zijn in het begin al eens 3 weken uit elkaar geweest op mijn verzoek. Ze had het daar toen behoorlijk moeilijk mee en stalkte zowat.
Nu is het mijn beurt. Ze zegt namelijk geen "gevoel" meer te hebben.
Zij heeft 3 maanden geleden een huis aanvaard waar zij al een poosje mee bezig was. Ik wist dat wel, maar niet van haar. Zoals ik achter alle zaken die momenteel geregeld worden op andere wijze kom. Zoals bv het uitschrijven van de kinderen naar de nieuwe gemeente. Partnerlief is namelijk niet zo goed in het vertellen van slechte boodschappen. Durft ze niet zo goed, waarschijnlijk omdat ik dan gekwetst word. Kan ook zijn omdat ze de moeilijke momenten liever uitstelt.
Feit is nu dat ze de komende of volgende week na 3 maanden van opknappen van het huis gaat verhuizen met mijn kinderen. Ze wil vanuit die omgeving, dicht bij haar ouders en familie en werk, maar 65 kmvan mij (en vol met files) rust vinden in haar lijf, zichzelf weer worden en van daaruit kijken wat ze wilt. De kinderen zijn superdruk (de oudste is er zoeen als je in die programmas ziet als the Nanny en Derek Ogilvie) en ik vraag me af hoe ze dat allemaal gaat oplossen in haar eentje. Ik ben bang met veel te veel hulp van haar ouders wat ik nu al teveel vind. Haar ouders en ik doen 3x p.w. de dagelijkse dingen met de kinderen omdat zij rond bedtijd van de kids dan pas thuis komt van het werk.
Maar nu het volgende;
Ze zegt wel te willen "latten" en te hopen dat we straks weer op een nulpunt beginnen met als uitgangspunt weer samen te komen en te wonen, al zou dit op een andere lokatie zijn dan mijn huidige. Klinkt goed, maar ze overtuigt me niet. Dwz, de ene keer geloof ik er in en overtuigt ze me, maar dan struikel ik weer op punten dat ik zeg, "dit en dat klopt toch niet?" Er gebeuren zoveel dingen waar mijn verstand niet bij kan. Maar ja, de denkwijze van een vrouw werkt natuurlijk anders dan die van een man. Ze zullen allebei net zoveel goed als fout zijn, maar het begrijpt elkaar zo moeilijk. Ik geloof wel dat zij nog van me houdt, al komt het niet en soms heel moeilijk over haar lippen. daar zijn toch wel weer aanwijzingen voor. Ik probeer nu om niet naief te zijn, maar wil ook de dingen blijven zien die ik moet zien, zodat ik geen kansen verloren laat gaan.
En dan dat stukje "gevoel" he, ze zegt het vaak en ik lees erover, maar ik voel me soms als vreemde behandeld. Zo ook bij seks, ze had tot 3 maanden geleden mij nog nooit afgewezen. Sinds ze dat huis heeft hoor ik alleen nog maar nee, of moet ik er om "zeuren". Da's toch niet goed? Ze mist het gevoel zegt ze, terwijl er bij mij juist meer gevoel zit als ooit. ECHT gevoel! Houden van ! Ik kan het weten, want de afgelopen 2 jaar heb ik met het idee gelopen de relatie te beeindigen, maar nu weet ik dus beter. Dat heb ik in ieder geval geleerd, maar wat denken jullie, Is het te laat? Vaak is tijdelijk uit elkaar wel definitief he?
En wat zal de rol van de burnout nog zijn?
En als een vrouw tijdelijk apart wil, wat voor termijn zal daar aan gekoppeld zitten? Zij weet het niet zegt ze, maar ze zal toch wel een gedachte hebben?
Kunnen jullie anders ervaringen met me delen vwb het "gevoel"?
En komt het voor dat gevoel (en vertrouwen) terug komt. Zijn er ook ervaringsdeskundigen onder jullie?
Alvast dank & groet,
Suffertje
dinsdag 4 augustus 2009 om 17:40
quote:Suffertje schreef op 04 augustus 2009 @ 17:25:
Hallo allemaal, even een aanvulling mijnerzijds. Ik dank jullie allemaal voor de moeite en (sommige zeer) uitvoerige antwoorden, maar ik denk dat er wel aanvulling mijnerzijds nodig is als ik dit allemaal zo lees.
Er wordt nogal massaal gekozen voor mijn partner (en dat mag), maar ik schreef dit niet om hier nog eens afgebrand te worden, maar meer om tips en ervaringen te vragen.
In mijn verhaal heb ik meer de dingen genoemd die zij van mij als storend ervaart als andersom.
Daarnaast worden een aantal dingen toch wel uit zijn verband getrokken of ver begrepen.
Even een paar zaken op een rijtje;
Ik ben een goede vader (en ook geweest, kinderen komen niet te kort), maar moeders wil bv elk kinderpartijtje aflopen en dat is teveel voor mij. We kennen best veel mensen en enorm veel kinderen. Bij verjaardagen van onze kinderen komen sommige vaders ook nooit mee.
De zwangerschap is wel degelijk eenzijdig beslist. Ze vergat voorheen wel eens de pil en zei dat altijd. Nu had ze na 2 maanden nog niet eens een pil genomen en heeft dat later ook zo uitgelegd. Wel degelijk "ingeluisd" hoor!
Verhuizing van de kinderen levert geen probleem en is niet aan de orde. Het boeit me heel veel, maar het moet wel zo zijn, ik ga het niet tegenhouden (wat wel kan, heb geinformeerd), maar de manier waarop had eerlijker gekund. Gewoon zeggen namelijk.
Mijn alcoholisme moet niet overtrokken worden. Ik dronk teveel ja en heb 1x een blackout gehad, niet goed maar gebeurd. Ik ben geen kroegloper en stel je niet het ergste voor bij mijn drankgebruik. Het was teveel, dat wel.
Ik pleegde een liefdevolle partner te zijn, maar sleur en irritatie (waar zij ZEKER) ook debet aan is hebben de relatie in slaap gesust om weer wakker te worden toen ze een huis kreeg.
Vandaar de akties die sinds 3 mannden ondernomen worden en bedoeld zijn om de hele toekomst voort te zetten.
De kinderen hoeven niet beschermd te worden tegen hun vader. (Zij trouwens ook niet) Ik heb ze nog nooit geslagen of anderzins (verbaal) mishandeld. In tegendeel, moeder heeft zoon gisteren in blinde woede gebeten omdat zoonlief weer eens het bloed onder haar nagels haalde. Ik was er niet bij, kon het niet voorkomen, maar ik heb de plek op zijn arm later wel gezien.
Dat schoonouders helpen is geweldig en ik ben zeer dankbaar (heb ik ook uitgesproken), maar dit is to much. Bij kans stuurt ze de kinderen 5 dagen per week (dus nog eens 2 extra) naar hun.
Ze gaat apart om beter in haar vel te komen. Goed idee Rollergirl? Ik weet het niet, want ze heeft de druktemakertjes nu alleen. Alles wat ik doe (toch veel hoor!) komt bij haar erbij.
Ik zou best minder willen werken, maar ik zou dan de wisseldiensten in gaan en mijn leidinggevende rol kwijt raken. Wisseldienst zou het gezin en HAAR werk niet ten goede komen en ik zou minder gaan verdienen. (met andere functie) Had ik al geinformeerd bij ons bedrijf.
Nogmaals, we hadden een uitstekende relatie, maar 2,5 jaar geleden is door diverse oorzeken de klad er in gekomen. Niettemin ben ik nog hoopvol over onze toekomst samen, maar ik twijfel over sommige zaken.
Ik vraag jullie niet zo zeer partij te kiezen (of veroordeling), maar tips, gedachten en eventueel ervaringen.
Nogmaal dank, en besef dat zij haar portie echt wel heeft bijgedragen hoor aan deze mallaise. Waar twee vechten......
Gr., Suffertje
A: je hebt zelf je penis onbeschermd bij jouw partner naar binnen gebracht, dus ben je er niet ingeluisd maar heb je zelf besloten om geen bescherming te gebruiken!
B: jij zegt dat jij je vrouw niet verbaal hebt mishandeld?,uhhhh lees jij je eigen openings post eens lekker door
C: een goede vader?, hmmm ik weet niet wat jij als goed beschouwd, maar een vent die de moeder van zijn kinderen op verbale manier verteld dat ze geen moer voorsteld,geeft zijn kids wel de verkeerde voorbeeld, diezelfde kids die jij zo liefhebt brand je wel gezellig af!
D: Ow jah zij mag wel haar functie verliezen als ze haar uren minderd en jij natuurlijk niet he,hoe bedoel je meten met ongelijke maten, samen kids op de wereld zetten, betekend ook evenveel verantwoording en zorgtaken!
D: die druktemaker zou wel eens een heel stuk handelbaarder kunnen zijn als jij niet in de buurt bent, dacht je dat je kinderen niet voellen hoe jij over hun ontstaan, je keuse om onbeschermd te vrijen als in geluisd ziet?
Jij word niet veroordeeld maar aangesproken op je eigen gedrag, geweldige pappa en geweldige echtgenoot! :puke:
Hallo allemaal, even een aanvulling mijnerzijds. Ik dank jullie allemaal voor de moeite en (sommige zeer) uitvoerige antwoorden, maar ik denk dat er wel aanvulling mijnerzijds nodig is als ik dit allemaal zo lees.
Er wordt nogal massaal gekozen voor mijn partner (en dat mag), maar ik schreef dit niet om hier nog eens afgebrand te worden, maar meer om tips en ervaringen te vragen.
In mijn verhaal heb ik meer de dingen genoemd die zij van mij als storend ervaart als andersom.
Daarnaast worden een aantal dingen toch wel uit zijn verband getrokken of ver begrepen.
Even een paar zaken op een rijtje;
Ik ben een goede vader (en ook geweest, kinderen komen niet te kort), maar moeders wil bv elk kinderpartijtje aflopen en dat is teveel voor mij. We kennen best veel mensen en enorm veel kinderen. Bij verjaardagen van onze kinderen komen sommige vaders ook nooit mee.
De zwangerschap is wel degelijk eenzijdig beslist. Ze vergat voorheen wel eens de pil en zei dat altijd. Nu had ze na 2 maanden nog niet eens een pil genomen en heeft dat later ook zo uitgelegd. Wel degelijk "ingeluisd" hoor!
Verhuizing van de kinderen levert geen probleem en is niet aan de orde. Het boeit me heel veel, maar het moet wel zo zijn, ik ga het niet tegenhouden (wat wel kan, heb geinformeerd), maar de manier waarop had eerlijker gekund. Gewoon zeggen namelijk.
Mijn alcoholisme moet niet overtrokken worden. Ik dronk teveel ja en heb 1x een blackout gehad, niet goed maar gebeurd. Ik ben geen kroegloper en stel je niet het ergste voor bij mijn drankgebruik. Het was teveel, dat wel.
Ik pleegde een liefdevolle partner te zijn, maar sleur en irritatie (waar zij ZEKER) ook debet aan is hebben de relatie in slaap gesust om weer wakker te worden toen ze een huis kreeg.
Vandaar de akties die sinds 3 mannden ondernomen worden en bedoeld zijn om de hele toekomst voort te zetten.
De kinderen hoeven niet beschermd te worden tegen hun vader. (Zij trouwens ook niet) Ik heb ze nog nooit geslagen of anderzins (verbaal) mishandeld. In tegendeel, moeder heeft zoon gisteren in blinde woede gebeten omdat zoonlief weer eens het bloed onder haar nagels haalde. Ik was er niet bij, kon het niet voorkomen, maar ik heb de plek op zijn arm later wel gezien.
Dat schoonouders helpen is geweldig en ik ben zeer dankbaar (heb ik ook uitgesproken), maar dit is to much. Bij kans stuurt ze de kinderen 5 dagen per week (dus nog eens 2 extra) naar hun.
Ze gaat apart om beter in haar vel te komen. Goed idee Rollergirl? Ik weet het niet, want ze heeft de druktemakertjes nu alleen. Alles wat ik doe (toch veel hoor!) komt bij haar erbij.
Ik zou best minder willen werken, maar ik zou dan de wisseldiensten in gaan en mijn leidinggevende rol kwijt raken. Wisseldienst zou het gezin en HAAR werk niet ten goede komen en ik zou minder gaan verdienen. (met andere functie) Had ik al geinformeerd bij ons bedrijf.
Nogmaals, we hadden een uitstekende relatie, maar 2,5 jaar geleden is door diverse oorzeken de klad er in gekomen. Niettemin ben ik nog hoopvol over onze toekomst samen, maar ik twijfel over sommige zaken.
Ik vraag jullie niet zo zeer partij te kiezen (of veroordeling), maar tips, gedachten en eventueel ervaringen.
Nogmaal dank, en besef dat zij haar portie echt wel heeft bijgedragen hoor aan deze mallaise. Waar twee vechten......
Gr., Suffertje
A: je hebt zelf je penis onbeschermd bij jouw partner naar binnen gebracht, dus ben je er niet ingeluisd maar heb je zelf besloten om geen bescherming te gebruiken!
B: jij zegt dat jij je vrouw niet verbaal hebt mishandeld?,uhhhh lees jij je eigen openings post eens lekker door
C: een goede vader?, hmmm ik weet niet wat jij als goed beschouwd, maar een vent die de moeder van zijn kinderen op verbale manier verteld dat ze geen moer voorsteld,geeft zijn kids wel de verkeerde voorbeeld, diezelfde kids die jij zo liefhebt brand je wel gezellig af!
D: Ow jah zij mag wel haar functie verliezen als ze haar uren minderd en jij natuurlijk niet he,hoe bedoel je meten met ongelijke maten, samen kids op de wereld zetten, betekend ook evenveel verantwoording en zorgtaken!
D: die druktemaker zou wel eens een heel stuk handelbaarder kunnen zijn als jij niet in de buurt bent, dacht je dat je kinderen niet voellen hoe jij over hun ontstaan, je keuse om onbeschermd te vrijen als in geluisd ziet?
Jij word niet veroordeeld maar aangesproken op je eigen gedrag, geweldige pappa en geweldige echtgenoot! :puke:
dinsdag 4 augustus 2009 om 17:51
Ik zou het toch zelf best een motie van wantrouwen vinden als mijn partner een condoom bleef gebruiken op het moment dat we samen hebben afgesproken dat de pil "ons"anticonceptiemiddel is. als je een ONS hebt of sex met een relatief onbekende, dan snap ik heel goed dat je allebei zorg draagt vopor anticonceptie, maar als je samen een relatie hebt en al een kind, dan mag je er toch best op vertrouwen dat je partner zich aan de anticonceptie-afspraak houdt die jullie samen hebben gemaakt, of je op zijn minst er van op de hoogte stelt als ze ermee stopt of een verandering wil. Als de vrouw van de TO gestopt is met de pil zonder hem dat verteld te hebben, dan vind ik dat er wel degelijk sprake is van er in luizen en een eenzijdige beslissing. want had hij geweten dat ze geen pil gebruikte, dan had hij er mischien wel alsnog voor gekozen om geen onbeschermde sex te hebben.
Doorgaans hebben twee partijen inderdaad e.e a laten verslofffen als een relatie strandt, en is er maar een van de twee nodig om de stekker er uit te trekken. vrees dat voor jouw vrouw de emmer is overgelopen, en dat zij op dit moment geen toekomst met jou meer ziet. wie zijn schuld dat is, is eigenlijk niet zo relevant. Vraag is wel hoe jullie allebei tegen de toekomst aankijken. Wil jij een lat-relatie of is dit een soort van compromis waar je eigenlijk allebei doodongelukkig van wordt omdat jullie allebei geen definitieve knoop willen doorhakken?
Als ik jou was zou ik haar de omende 3 maanden echt alle rust geven, misschien de kinderen üitwisselen"bij haar ouders zodat je niet met elkaar geconfronteerd wordt. mss komt ze dan inderdaad over 3 maanden terug, of mischien komen jullie beiden in die periode tot de conclusie dat het over en uit is.
Doorgaans hebben twee partijen inderdaad e.e a laten verslofffen als een relatie strandt, en is er maar een van de twee nodig om de stekker er uit te trekken. vrees dat voor jouw vrouw de emmer is overgelopen, en dat zij op dit moment geen toekomst met jou meer ziet. wie zijn schuld dat is, is eigenlijk niet zo relevant. Vraag is wel hoe jullie allebei tegen de toekomst aankijken. Wil jij een lat-relatie of is dit een soort van compromis waar je eigenlijk allebei doodongelukkig van wordt omdat jullie allebei geen definitieve knoop willen doorhakken?
Als ik jou was zou ik haar de omende 3 maanden echt alle rust geven, misschien de kinderen üitwisselen"bij haar ouders zodat je niet met elkaar geconfronteerd wordt. mss komt ze dan inderdaad over 3 maanden terug, of mischien komen jullie beiden in die periode tot de conclusie dat het over en uit is.
dinsdag 4 augustus 2009 om 18:02
Even voor de goede orde jongens,
Er is GEEN sprake van ruzie, maar haar gevoel is weg zegt ze. Ze zegt zelf dat ze er nog wel voor gaat, er vertrouwen in heeft en van me houd (maar ja, hoe zit dat met gevoel dan he?). Ze zegt nu tijdelijk rust te willen en zichzelf weer te willen vinden (er zijn meer problemen dan mijn persoontje alleen) en ze zegt ook dat ik de laatste maanden goed bezig ben.
Nogmaals, ik ben hoopvol gestemd, maar mis de overtuiging en heb de angst dat we zoals bij zovelen, we uit elkaar groeien. Afgelopen week gewoon nog heerlijk gezoend, geknuffeld en haar teksten waren hoopgevend, ik hoop alleen dat het geen dooddoenertjes zijn.
Dat is wat ik bedoel en zodoende vraag ik ervaringen.
En RonnieMitchel, ja, het was onbeschermde sex, maar dat had ik al 5 jaar met haar. Na ons gesprek over geen gizinsuitbreiding was ik in de veronderstelling dat ze aan de pil ging en na enige tijd (maand of 2) was ze zwanger. Van te voren vragen of ze aan de pil is lijkt me niet romantisch, zeker niet de vrouw waar je al zo lang mee woont en (op dat moment) verder een mooi leven mee hebt.
Suffertje
Er is GEEN sprake van ruzie, maar haar gevoel is weg zegt ze. Ze zegt zelf dat ze er nog wel voor gaat, er vertrouwen in heeft en van me houd (maar ja, hoe zit dat met gevoel dan he?). Ze zegt nu tijdelijk rust te willen en zichzelf weer te willen vinden (er zijn meer problemen dan mijn persoontje alleen) en ze zegt ook dat ik de laatste maanden goed bezig ben.
Nogmaals, ik ben hoopvol gestemd, maar mis de overtuiging en heb de angst dat we zoals bij zovelen, we uit elkaar groeien. Afgelopen week gewoon nog heerlijk gezoend, geknuffeld en haar teksten waren hoopgevend, ik hoop alleen dat het geen dooddoenertjes zijn.
Dat is wat ik bedoel en zodoende vraag ik ervaringen.
En RonnieMitchel, ja, het was onbeschermde sex, maar dat had ik al 5 jaar met haar. Na ons gesprek over geen gizinsuitbreiding was ik in de veronderstelling dat ze aan de pil ging en na enige tijd (maand of 2) was ze zwanger. Van te voren vragen of ze aan de pil is lijkt me niet romantisch, zeker niet de vrouw waar je al zo lang mee woont en (op dat moment) verder een mooi leven mee hebt.
Suffertje
dinsdag 4 augustus 2009 om 18:07
nou ja zeg je was in de veronderstelling, hoe bedoel je dat je ervan uit ging dat zij de pil ging gebruiken,had ze dat gezegd dan?, misschien ging zij er wel vanuit dat JIJ bescherming zou gebruiken, wel lekker makkelijk he om alles op het vrouwtje af te schuiven!
Haar gevoel is weg?, hmmmmmmm dat idee had ik al aangezien een vrouw over het algemeen met haar kids niet zomaar opstapt.
Haar gevoel is weg?, hmmmmmmm dat idee had ik al aangezien een vrouw over het algemeen met haar kids niet zomaar opstapt.
dinsdag 4 augustus 2009 om 18:08
woensdag 5 augustus 2009 om 11:51
Dat zij ook niet perfect is, maakt jou, TO, niet opeens Superman...
Blijkbaar hebben jullie samen veel kapot gemaakt. Bijtende, drinkende, scheldende ouders zijn niet ideaal voor opgroeiende kinderen. Hopelijk hebben de opa en oma hun emoties wel in de hand en hun prioriteiten duidelijk.
Ze vraagt rust om eea op een rijtje te zetten, geef haar dat dan ook en gebruik die tijd om eens eerlijk naar jezelf te kijken/aan jezelf te werken.
Blijkbaar hebben jullie samen veel kapot gemaakt. Bijtende, drinkende, scheldende ouders zijn niet ideaal voor opgroeiende kinderen. Hopelijk hebben de opa en oma hun emoties wel in de hand en hun prioriteiten duidelijk.
Ze vraagt rust om eea op een rijtje te zetten, geef haar dat dan ook en gebruik die tijd om eens eerlijk naar jezelf te kijken/aan jezelf te werken.
woensdag 5 augustus 2009 om 12:06
