Uitmaken?!

quote:Larah schreef op 02 juni 2009 @ 13:14:

dat ik hem ga missen, dat ik toch echt niet zonder hem kan.. dat ie een ander vindt..

ik ben erg... ik weet het...



Ja, je bent erg.

Ik was net zo erg.

Met jou zijn veel mensen heel erg als ze zich in de luren laten leggen door hun hart, dat niet meedoet met hun verstand.



Maar wat zou je willen?

Wat zou je nou écht willen? Je mag alles wensen wat je maar kunt bedenken relatiegewijs en dan, als je dat hebt opgeschreven, kijk dan naar de haalbaarheid er van.



Onthoud dat je geen haast hebt he. Je hoeft helemaal niks te beslissen. Nu. Als jij het wil mag je ook over vijftien jaar beslissen.

Maar....(altijd die maar he....?) niet kiezen is óók een keuze en hoe langer je geen beslissing neemt, hoe moeilijker het wordt dat uiteindelijk wel te doen.



Lees goed wat de vrouwen hier schrijven. Sommigen putten uit hun eigen ervaring en daar kun je, als je dat wilt, je voordeel mee doen.

quote:Larah schreef op 02 juni 2009 @ 14:53:



Zo zijn er nog wel wat dingen op seksueel gebied die me nu te binnen schieten maar weet niet of ik dat hier zomaar neer kan zetten..



Natuurlijk hoef je ze niet te melden, maar het feit dat je ze voor jezelf kunt noemen, is ook alweer een teken aan de wand



pff echt superbedankt allemaal dat jullie de moeite willen doen om mijn verhaal te lezen en dan ook nog eens fijne adviezen te geven!Doe je er dan wel iets mee, meis?

En heel even off-topic, Leo ook een voor jou. Ik ken je natuurlijk niet, maar uit dit forum maak ik op dat je het niet altijd gemakkelijk hebt gehad, maar toch ben jij een van de meest genuanceerde en hart-onder-de-riem-duwende forumsters die ik lees. Heel knap vind ik dat!

Larah, probeer niet een slachtoffer te zijn. Ik denk dat dat in jouw geval punt één is. Je bent verdrietig en je vraagt je af waarom je dit verdient. Je verdient het ook niet. Jij neemt een week vrij voor je vriend als zijn moeder overlijdt, jouw vriend doet dat niet en komt zelfs niet eens opdagen op de dag van de uitvaart.



Liefde is geen ruilmiddel en omdat jij het doet betekent het niet dat hij het óók moet doen. Je vriend handelt naar zijn eigen goeddunken en blijkbaar verschillen jullie nogal als het gaat om zaken die je als 'normaal' beschouwt binnen een relatie.



Wij hier, vinden jouw vriend over het algemeen een lul met vingers. Dat mogen wij vinden, wij lezen alleen jouw verhaal en proberen jouw er nu van te overtuigen dat je niet ongelukkig hoeft te zijn met iemand. Beter ongelukkig alleen dan ongelukkig samen wordt gezegd. Maar jij speelt ook een rol in dit verhaal en die moet je niet uit het oog verliezen.



Ik vroeg je eerder of jij ook in het begin van jullie relatie zo onzeker was en of hij toen al zo'n konijn was. Daarop kreeg ik geen antwoord maar ergens denk ik dat het niet anders kán dan dat er in het begin van jullie samenzijn ánders met elkaar werd omgegaan dan dat dat nu het geval is.



Karaktereigenschappen die hij al had, maar die in het begin niet zo opvielen, omdat hij nog bezig was met zijn charmeoffensief om je te veroveren, komen nu, na een tijdje relatie, overduidelijk en versterkt naar voren. Want een relatie is een levend ding en het groeit en bloeit waar je bij staat en als stel ontwikkel je gewoontes, manieren en handelswijzen die ooit eens ontstaan en vervolgens vastroesten binnen je relatie.



Er is dus een moment geweest dat jij het ok vond dat hij niet met jou meeging naar jouw familie. Jij dacht toen nog dat dat wel over zou waaien, in je verliefdheid. Hij zal niet meteen keihard geweigerd hebben met je mee te gaan, hij zal in het begin wat afhoudend zijn geweest en jij vond het jammer maar geen drama. Maar dat wérd het wel, toen bleek dat het niet zou veranderen.



Andersom zal hij ook zijn teleurstellingen hebben. Ik zeg maar wat, over dat roken bijvoorbeeld. Hij rookt niet, vond jou geweldig, dacht, ach, dat roken, dat vind ik niet zo belangrijk maar nu, na een tijdje, blijkt dat voor hem juist wél belangrijk. En zo ontstaan er na de periode van verliefdheid, die meestal niet langer dan een jaar duurt, verschillen, irritaties en zelfs onoverkomelijke problemen.



Dat zegt niet dat jij een vreselijk mens bent. Het zegt ook niet dat hij dat is (al blijf ik zeggen dat sommige dingen, zoals de uitvaart van jouw moeder niet bezoeken, onvergeeflijk zijn. Ik vind dit persoonlijk erger dan een keer vreemdgaan bijvoorbeeld). Het zegt alleen maar dat jullie, als stel niet goed bij elkaar passen en elkaar teleurstellen en verdriet doen.



Zie jezelf niet als slachtoffer, want dat werkt verlammend. Het is jammer en zelfs heel erg verdrietig dat het zo moest lopen maar nogmaals, voor de liefde kun je zelf kiezen en de liefde is licht en fijn en vertrouwd en veilig. Liefde doet geen pijn en is niet eenzaam.



Maar, de keuze is aan jou.....

quote:Bonny82 schreef op 02 juni 2009 @ 15:08:

En heel even off-topic, Leo ook een voor jou. Ik ken je natuurlijk niet, maar uit dit forum maak ik op dat je het niet altijd gemakkelijk hebt gehad, maar toch ben jij een van de meest genuanceerde en hart-onder-de-riem-duwende forumsters die ik lees. Heel knap vind ik dat!



Lief, lief, lief compliment van je!



(f)

Eerlijk gezegd wordt het mij met elke post die je schrijft minder duidelijk waar je nog aan twijfelt Larah. Het is wat anderen ook al zeiden, natuurlijk is het moeilijk om weg te gaan en zul je door een lastige periode heen komen, maar misschien moet je Leo's vraag eens beantwoorden, als je volledig mocht formuleren wat je wilt en zoekt in een relatie, voldoet deze dan?

1x is wel genoeg

Beginnen over dikker worden als de vrouw eenmaal 'binnen' is....Zó cliché.....



Je deugde toen jullie net samen waren, toen de buit eenmaal binnen was deugde je niet meer of moest je oppassen dat je niet buiten zijn ideaalplaatje zou gaan vallen. Daar wordt je klein en nederig van inderdaad, als je steeds hoort dat je niet voldoet of als er gedreigd wordt met niet voldoen.



He, even een voor jou hoor, ik voel met je mee en geloof me, ik weet hoe dat voelt, dat niet voldoen voor degene van wie je houdt en je wéét dat het niet klopt wat hij zegt. Van binnen weet je dat, maar je bent murv en weerloos. Dat ben je niet, zo voel je dat.....



Ben je bang voor je vriend?

Heb je ooit wel eens je eigen leven geleid?

quote:Larah schreef op 02 juni 2009 @ 16:05:

Ja absoluut. Ik ken mezelf ook niet terug in deze relatie. Ik ben onzeker geworden. Ik was iemand die dr eigen boontjes dopte, die vol in het leven stond. Dat wil ik weer. Ik wil niet meer overal alleen naartoe...

Ik denk dat het idd tijd is om te gaan...Ik denk dat we dat allemaal denken, voor zover wij hier vanaf een forum kunnen oordelen natuurlijk. Het is het allerbelangrijkst dat je jezelf kunt zijn in een relatie en dat iemand van je houdt om wie je bent. Als dat er niet is, wat haal je dan nog uit de relatie? Heel veel sterkte lieve Larah, dapper zijn nu!

Sorry maar als je hem laten wegkomen met die afwezigheid op de begrafenis van je moeder heb je niet echt ballen.



Maar het blijft een enorme botte paardenlul, ik zou hem echt de ***** slaan.

Het punt ís nou juist dat Larah zelf ook vindt dat ze geen ballen heeft. Ze snapt er niks van dat het met deze relatie zo loopt en dat ze zich zo laat behandelen.



Zaak is dat je je los gaat maken en in gaat zien wat voor jou belangrijk is Larah.

Wij kunnen je hopelijk helpen door met je te praten, naar je te luisteren en je tips te geven.



Mocht je weg willen gaan, kun je dan ergens heen?

Wauw wat supergoed van je.. Het voelt vast heel raar enzo nu.. En.. Ja ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik vind het heel knap van je! Een digitale knuffel dan maar

Hij mist je nu al? Goh......hij zet meteen zwaar geschut in zo te lezen.

Meid, wat een flinkerd ben je, dat je doorzet.

Geef jezelf nu eerst eens een paar dagen rust. Zet die telefoon uit en ga eens over jezelf en je toekomst nadenken. Realiseer je dat je vriend alles uit de kast zal halen om je terug te krijgen en dat alles wat hij belooft tijdelijk is. Hij meent wat hij zegt als hij zegt dat hij je mist maar over zes weken zit je weer op het punt waar je nu zit en het wordt steeds moeilijker om weg te gaan.



Hij mist je nu al maar je was niet belangrijk genoeg om je te vergezellen naar je moeders laatste rustplaats.

Woorden, niks dan woorden. In daden maakt hij er een potje van, en een heel pijnlijk potje ook nog.



Hou vol meid, hij gaat zijn ware gezicht wel weer laten zien als blijkt dat je écht niet terugkomt. Als blijkt dat zijn smeekbeden niet helpen wordt hij vals. Let op mijn woorden. Daarbij, mocht je teruggaan dan zul je dit weggaan bezuren, hij zal het je niet licht vergeven.

Ik haak vandaag pas aan en ben vreselijk blij dat ik in één van de laatste topics lees dat je weg bent...



Maar ik voel ook vreselijk met je mee! Wat mij vooral bijstaat van het einde van mijn vorige relatie (die híj overigens verbrak) is het gevoel van mislukking en vreselijke verwijten naar mezelf dat ik zo stom was geweest om zo lang bij hem te blijven.

Gelukkig kom je daar weer overheen. Dat geloof je nu niet, maar je komt over als een intelligente vrouw die écht wel weet wat ze wil en óók sterk kan zijn. Dat gevoel heb je nu misschien niet van jezelf, maar je bent ABSOLUUT meer dan alleen maar je relatie of je (ex)vriend!!



En dan kom je erachter dat het leven LEUK is in je eentje en vind je misschien ook wel een man die jou geweldig vindt en altijd op handen draagt, niet alleen maar als het hem uitkomt.



Ach, geen idee wat ik precies moet schrijven, maar houd vol, sta voor jezelf, luister goed naar je gevoel en bedenk hoe je wilt dat je leven er uiteindelijk, over 1, 2 of 10 jaar uitzien.



Een hele dikke knuffel hoor!!

Lieve Larah! Hopelijk doe die laatste vraag je definitief de schellen van de ogen vallen!! Wat een verachtelijke opmerking van iemand die beweert van je te houden, echt bah!!



Ik hoop dat je genoeg mensen om je heen hebt die de telefoon uit je handen rukken, het nummer van je vriend wissen (ok, das niet zo heel praktisch met het oog op toekomstig geregel maar goed) en je he-le-maal volstoppen met chocola.



Want geloof me. Chocola helpt.

Echt... Echt waar?! Zei hij dat..? Elke keer als je 'm wil bellen/smsen/contacten, moet je daar gewoon aan denken, dat ie NIET voor jou kiest en dat zijn grapjes je kwetsen en dat hij je onzeker maakt, kortom, lees elke keer dit topic terug met je eigen getypte stukjes, misschien dat dat helpt? Of nou ja "helpt" ik bedoel meer, dat je dan jezelf kan overtuigen dat wat je doet juist is..



En eleonore en tammetuk; ik vind dat jullie t heel goed verwoorden.. Ben daar zelf minder goed in, maar daarom niet minder met jullie eens!



Nogmaals succes/sterkte, en misschien is het inderdaad verstandig je telefoon even uit te zetten, anders kan je toch niet helemaal afstand nemen?

Larah een goed besluit dat je uit zo'n onmogelijk relatie gestapt bent. Dit is zo'n relatie waarin je nooit gelukkig kunt zijn, omdat de normale waarden van het leven hier niet gelden. Het lijkt er sterk op dat hij je structureel wil kwetsen. Er is geen respect van zijn kant. Wat moet jij je eenzaam gevoeld hebben op de uitvaart van je moeder.....

Probeer hem nu niet meer te bellen. Dat is zelfkwelling. Het zal moeilijk zijn, want op het moment dat hij merkt dat je echt weg bent, dan zal hij toch aan je gaan trekken.

Hopelijk ga je niet met hem meer in zee. Deze kerel heeft al veel te vaak laten zien, dat hij jou op een onmogelijke minachtende manier behandeld.

De onzekerheid zal snel wegebben (als je maar geen contact hebt) en je zult je snel beter gaan voelen dan je ooit was in deze relatie.

Sterkte en hou vol!