Vader wil zijn kleinkinderen niet leren kennen

24-05-2025 15:41 134 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi allemaal! mijn vader wil mijn kinderen niet leren kennen, en ook niet op mijn huwelijk komen.
Ik ben nu al 8 jaar samen met mijn verloofde en we hebben 2 kinderen een zoontje en dochter.
En dit allemaal vanwege mijn vriend zijn afkomst! Mijn kinderen zijn half Duits.
Mijn vader heeft zijn kleinkinderen dus ook nog nooit gezien Alleen via foto's. Hij is ook nooit bij de geboorte aanwezig geweest,
mijn moeder wel Het doet mijn vriend ook erg pijn. Mijn kinderen begrijpen er ook niks van, ze vragen heel vaak om hun opa en waarom ze daar nooit mogen slapen. Mijn moeder kennen ze daarentegen wel. Mijn moeder is wel heel gek op mijn vriend en mag hem ook heel graag.
Ik zou zo graag willen dat mijn vader zijn kleinkinderen leert kennen en mij naar het altaar wil lopen op mijn huwelijksdag, gelukkig wil mijn broer dit wel doen. Maar toch het liefst zou ik willen dat mijn vader het zou doen en hij uiteindelijk ook zijn kleinkinderen zou leren kennen. Ik ben echt radeloos, iemand enige ervaring hiermee? Ik heb hier 8 jaar geleden een topic over geopend dus voor meer info verwijs ik je naar mijn oude topic toe. relaties/vader-mag-vriend-niet-meer-na- ... ges/407668

Veel liefs Floortje!
Alle reacties Link kopieren Quote
Lady*Voldemort schreef:
24-05-2025 22:04
Nou ja, als je er 72 jaar na dato op wordt aangekeken dat je opa bij de SS zat en wel zodanig dat je ergens nooit meer welkom bent ben je wat mij betreft toch een soort oorlogsslachtoffer.
Oh, ze bedoelt de kleinzoon. Sorry, ik dacht dat het om de SS'er zelf ging.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat vindt je moeder trouwens van het gedrag van haar man?
Heeft ze soms zelf geen zin om heel hard te gaan gillen tegen hem dat hij normaal moet doen? En dat haar kleinkinderen (en schoonzoon) wél welkom zijn in haar eigen huis?

Als hij jullie dan persé niet wil zien met kerst gaat hij zelf maar het huis uit.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren Quote
floortje1996 schreef:
24-05-2025 22:06
Wij wonen in Duitsland we hebben daar een woning gekocht mijn vriend heeft een hele goeie baan en ik ook ik ben astrobioloog
Waarom is dit relevant in dit verhaal?
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Alle reacties Link kopieren Quote
Graze schreef:
24-05-2025 21:54
Nu even dat andere topic gelezen. Zijn vader zat dus in het verzet en werd naar een concentratiekamp gestuurd en de opa van je vriend was SS'er.
Tja... To, je vader is ook maar een mens. Moet voor hem ook heel zwaar zijn. Ik geef hem geen gelijk, begrijp me niet verkeerd. Maar ik kan er wel begrip voor opbrengen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou naar je kinderen toe wel duidelijk zijn dat hij geen contact wil en dat zij daar geen schuld aan hebben.
Hier kwam rond 5-6 jaar de vraag of papa eigenlijk geen papa had. We hebben dan gezegd dat die er wel is maar dat het daarom nog geen opa is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Attraverso schreef:
24-05-2025 22:24
Tja... To, je vader is ook maar een mens. Moet voor hem ook heel zwaar zijn. Ik geef hem geen gelijk, begrijp me niet verkeerd. Maar ik kan er wel begrip voor opbrengen.
Dat begrijp ik heel goed
Maar toen mijn vriend voor de deur stond en hij de deur voor hem dichtgooide
deed dat mijn vriend ook heel erg pijn, mijn moeder is toen naar buiten gelopen om hem te troosten.
Ik snap dat het oud zeer is, en dat hij mijn vriend associeert met pijn. Maar hij heeft totaal geen schuld aan de misdaden van zijn opa
en distantieert zich er ook van.
Alle reacties Link kopieren Quote
Een astrobioloog is universitair geschoold en dat ben jij niet, gezien je schrijfstijl.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kinderen zijn er al een paar jaar.

Niet meer op je tenen om je pa heen lopen. Nodig ze uit voor kerst, alle verjaardagen, weekendjes weg.

En zorg dat je moeder wel komt.

Hij is belachelijk bezig door zijn trauma op de kleinzoon van een ss'er te projecteren en de enige manier om hem in beweging te krijgen is door het leven zo normaal mogelijk te laten verlopen.

Zorg dat hij voelt dat hij er buiten valt door zijn eigen beperkingen.

Neem je moeder mee in jouw gezinsleven. Misschien draait hij bij, misschien niet, maar zorg dat dit vooral zijn probleem blijft. Niet dat van jou of je moeder.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat verdrietig voor je to, wat moet je je afgewezen voelen door je vader.
Lijkt me enorm moeilijk.

Misschien kan je voor jezelf het zien als dat je vader er niet bij kán zijn vanwege zijn (tweede generatie) trauma.
Iets in zijn jeugd en opvoeding heeft ervoor gezorgd dat hij nu zo ontzettend vast moet houden aan zijn beeld van goed en fout, al klopt dat beeld natuurlijk van geen kanten.

Voor jullie allebei zo ontzettend verdrietig, en voor jou ook heel machteloos dat je vader zo vast zit in zijn eigen wereldbeeld.
Voor je moeder ook hartverscheurend, vastzitten tussen man en dochter+gezin.

Ik ben bang dat je vader niet zomaar zal bijdraaien.
En ook dat hij niet open staat voor hulp of therapie...

Deze situatie kent alleen maar verliezers.
Als lijkt het nu zo makkelijk 'hij kan toch normaal doen'.
Ik denk dat hij dat oprecht niet kan.
Dat is de erfenis van zijn vader en oma waarschijnlijk.

Ik gun je hulp bij het accepteren van dit levend verlies. Sterkte, en een prachtige bruiloft toegewenst.
Alle reacties Link kopieren Quote
Avocadeau schreef:
24-05-2025 23:15
Wat verdrietig voor je to, wat moet je je afgewezen voelen door je vader.
Lijkt me enorm moeilijk.

Misschien kan je voor jezelf het zien als dat je vader er niet bij kán zijn vanwege zijn (tweede generatie) trauma.
Iets in zijn jeugd en opvoeding heeft ervoor gezorgd dat hij nu zo ontzettend vast moet houden aan zijn beeld van goed en fout, al klopt dat beeld natuurlijk van geen kanten.

Voor jullie allebei zo ontzettend verdrietig, en voor jou ook heel machteloos dat je vader zo vast zit in zijn eigen wereldbeeld.
Voor je moeder ook hartverscheurend, vastzitten tussen man en dochter+gezin.

Ik ben bang dat je vader niet zomaar zal bijdraaien.
En ook dat hij niet open staat voor hulp of therapie...

Deze situatie kent alleen maar verliezers.
Als lijkt het nu zo makkelijk 'hij kan toch normaal doen'.
Ik denk dat hij dat oprecht niet kan.
Dat is de erfenis van zijn vader en oma waarschijnlijk.

Ik gun je hulp bij het accepteren van dit levend verlies. Sterkte, en een prachtige bruiloft toegewenst.
Heel erg bedankt Avocadeau!
Alle reacties Link kopieren Quote
Dropdrop schreef:
24-05-2025 22:53
Je kinderen zijn er al een paar jaar.

Niet meer op je tenen om je pa heen lopen. Nodig ze uit voor kerst, alle verjaardagen, weekendjes weg.

En zorg dat je moeder wel komt.

Hij is belachelijk bezig door zijn trauma op de kleinzoon van een ss'er te projecteren en de enige manier om hem in beweging te krijgen is door het leven zo normaal mogelijk te laten verlopen.

Zorg dat hij voelt dat hij er buiten valt door zijn eigen beperkingen.

Neem je moeder mee in jouw gezinsleven. Misschien draait hij bij, misschien niet, maar zorg dat dit vooral zijn probleem blijft. Niet dat van jou of je moeder.
Ga ik doen Dropdrop. Heel erg bedankt voor je reactie!
Alle reacties Link kopieren Quote
Arme vader....
Getraumatiseerd door de oorlog en dan krijgt zijn dochter verkering met een Duitser (= vijand) en gaat ze ook nog eens in Duitsland wonen
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je vader in of voor de oorlog is verwekt, dan is het nu een man op behoorlijk hoge leeftijd. Is hij religieus? Zou een dominee of priester kunnen bemiddelen?
Heeft je vriends vader de oorlog overleefd? Dan snap ik de pijn van je vader wel wat beter: je vader is opgegroeid zonder zijn vader. Voor diegenen die hiervoor verantwoordelijk of uitvoerder waren ging het leven 'gewoon' door en was er wel een gezinsleven.
Alle reacties Link kopieren Quote
ZaphodBeeblebrox schreef:
24-05-2025 22:49
Een astrobioloog is universitair geschoold en dat ben jij niet, gezien je schrijfstijl.
Dit kwam ook wel eventjes in mijn gedachten en is het in Nederland de gewoonte dat moeder en vader bij de geboorte van hun kleinkinderen aanwezig zijn?
Alle reacties Link kopieren Quote
Attraverso schreef:
25-05-2025 07:20
Dit kwam ook wel eventjes in mijn gedachten en is het in Nederland de gewoonte dat moeder en vader bij de geboorte van hun kleinkinderen aanwezig zijn?
En astrobioloog is ook geen beroep, ik zou denken dat het logischer is dan te schrijven dat je onderzoeker bent of zoiets.

Overigens vind ik het wel absurd dat mensen hier schrijven 'arme vader'. Die man heeft vast generationele traumas. Maar om dan maar te zeggen dat hij zo zielig is omdat zijn dochter een fijn leven met een fijne vent heeft, vind ik ook apart. Hij kiest er zelf voor te blijven hangen in pijn die hij blijkbaar comfortabeler vindt dan te werken aan zichzelf en voor nieuwe ideeën open te staan. Daarmee schaadt hij ook nog een heleboel familieleden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sorry maar ik zou denken opgeruimd staat netjes. Met zo iemand wil je toch ook geen contact meer..
Alle reacties Link kopieren Quote
stokbootje schreef:
25-05-2025 08:15

Overigens vind ik het wel absurd dat mensen hier schrijven 'arme vader'. Die man heeft vast generationele traumas. Maar om dan maar te zeggen dat hij zo zielig is omdat zijn dochter een fijn leven met een fijne vent heeft, vind ik ook apart. Hij kiest er zelf voor te blijven hangen in pijn die hij blijkbaar comfortabeler vindt dan te werken aan zichzelf en voor nieuwe ideeën open te staan. Daarmee schaadt hij ook nog een heleboel familieleden.
Dat zou je denken maar niet iedereen is zo sterk en ik vermoed dat opa niet van de generatie is dat het normaal was dat mensen 'aan zichzelf gingen werken' + hebben we het hier over de holocaust. Niet over een 'slechte jeugd'.
Alle reacties Link kopieren Quote
ZaphodBeeblebrox schreef:
24-05-2025 22:49
Een xxxxxxxx is universitair geschoold en dat ben jij niet, gezien je schrijfstijl.
Ik zie niets vreemds aan haar schrijfstijl.
Dit is geen wetenschappelijk artikel hoor.
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Met de vermelding van jouw beroep word je wel herkenbaar, denk ik.

Nou ken ik geen xxxxxx die met een Duitser gaat trouwen, maar anderen misschien wel.

Je kunt jouw eigen berichten wijzigen, voor andere berichten moet je het de schrijvers vragen (of de moderatoren van het forum)
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik snap de tijdlijn niet... (na lezen van een deel van het andere topic, over de reden van de afkeer van alles wat Duits is van vader).
Mijn opa zat ook in het verzet, mijn ouders waren nog kinderen toen de oorlog begon. Dus ik zou verwachten dat ik van ongeveer dezelfde generatie ben als TO. Maar... ik ben in de zestig...
Alle reacties Link kopieren Quote
Floortje1996, wat triest allemaal dit en wat mist jouw vader nu een hoop. Hij moet wel erg vast zitten in zijn verdriet, of in zijn eigen gelijk.

Hoe is jouw vader, erg rechtlijnig, loyaal naar zijn vader en heb jij vroeger iets gemerkt van een trauma? Of is het een moeilijke man, die nu erg vast zit in zijn oordeel?
Kom je zelf nog wel thuis?

Als er al door iedereen geprobeerd is met hem te praten, dan is er denk ik weinig meer wat je kunt doen. Accepteren en wellicht de deur open laten. En blij zijn nnet het goede contact met je moeder en broer.
De zin van het leven, die schrijf je zelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
jandoppie schreef:
25-05-2025 09:46
Ik snap de tijdlijn niet... (na lezen van een deel van het andere topic, over de reden van de afkeer van alles wat Duits is van vader).
Mijn opa zat ook in het verzet, mijn ouders waren nog kinderen toen de oorlog begon. Dus ik zou verwachten dat ik van ongeveer dezelfde generatie ben als TO. Maar... ik ben in de zestig...

Als opa van 1920 is, vader van 1955 en TO van 1990 kan het makkelijk. In die tijd was de gemiddelde leeftijd om kinderen te krijgen wel lager dan 35, dus de meesten van wie de opa de oorlog heeft meegemaakt zijn ouder, maar het kan wel.

Ik vind het gek dat de kinderen blijven vragen om te blijven slapen bij opa. Hoe reageer je dan TO? Kinderen kunnen lang niet altijd bij familie blijven slapen, je kunt dat toch gewoon uitleggen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb besloten mijn vader te bellen vanmiddag.
En hem te vertellen, dat de deur altijd open voor hem staat
En hij altijd welkom is. Hopelijk gaat hij dan ooit een keer inzien hoe idioot hij bezig is....
Alle reacties Link kopieren Quote
nerdopviva schreef:
25-05-2025 10:04
Als opa van 1920 is, vader van 1955 en TO van 1990 kan het makkelijk. In die tijd was de gemiddelde leeftijd om kinderen te krijgen wel lager dan 35, dus de meesten van wie de opa de oorlog heeft meegemaakt zijn ouder, maar het kan wel.

Ik vind het gek dat de kinderen blijven vragen om te blijven slapen bij opa. Hoe reageer je dan TO? Kinderen kunnen lang niet altijd bij familie blijven slapen, je kunt dat toch gewoon uitleggen?
Dit ga ik ook uitleggen aan de kinderen 1 dezer dagen
Alle reacties Link kopieren Quote
calvijn1 schreef:
25-05-2025 01:19
Arme vader....
Getraumatiseerd door de oorlog en dan krijgt zijn dochter verkering met een Duitser (= vijand) en gaat ze ook nog eens in Duitsland wonen
Arme vader?

Toen hij de eerste keer zulke gevoelens ervaarde, had deze arme vader er ook voor kunnen kiezen zijn trauma's aan te gaan door middel van therapie, uit liefde voor zijn dochter.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven