Relaties
alle pijlers
Vaderdag
zondag 21 juni 2009 om 09:41
Lieve papa,
Vandaag is het vaderdag, en ik weet niet zo goed wat ik tegen je moet zeggen en of ik wel of niet moet bellen.
De afgelopen 3 jaar is het contact tussen ons heel erg stroef gegaan.
Er is veel gebeurd en gezegd. Er zijn dingen gezegd die mij nogal pijn hebben gedaan. Zowel tijdens de zwangerschap van mijn dochtertje stuurde je in een smsje; val toch dood. En 4 maanden geleden was het weer raak. Voor de 2e keer zei je weer ; val toch dood. Voor mij is het nu echt klaar. Ook jij hebt als vader zijnde sinds je met mama gescheiden bent nooit geen ene cent alimentatie betaald. Zo af en toe een cadeautje als we bij je logeerden en thats it. Maar het gaat mij niet om de cadeautjes papa. Het gaat mij er om dat je er gewoon voor mij bent.
Wat mij nog het meeste pijn doet is dat je de geboorte van je laatste 3 zoontjes niet in een smsje of een belletje aan mij hebt laten weten. Maar wel naar mijn broertje.
Iedere keer gebeurde er weer iets, waardoor jij boos op mij werd omdat ik niet jou kon bij staan of kon helpen op dat moment.
Maar op jou leeftijd hoort een vader volwassen te zijn en zijn verantwoordelijkheid te nemen.
Nadat jij met mama gescheiden was en ik veel later in de puberteit kwam en mama full-time werktte om ons (mijn broertje en ik) te kunnen onderhouden met een avond opleiding er bij, is er best veel zorgtaak van mijn broertje op mij neer gekomen. Denk hierbij aan ouderavond gesprekken, etc.
Daar hoor ik je niet over klagen, niet eens een bedankje, van dankjewel Bloemetje dat hadden mama en ik eigenlijk moeten doen en niet jij.
Het is mij later daardoor en door de band met mijn moeder later wel te veel geworden en heb ik net nadat ik 2 maanden 18 was het huis verlaten. Het werd mij te veel.
En mijn psychotherapeut heeft denk ik gelijk, het is de liefde en erkenning waar ik al zo lang op zoek naar ben maar die ik nooit zal krijgen van jou of mama. De erkenning voor de dingen die ik gedaan heb voor mijn broertje die jullie hadden moeten doen, een bedankje was genoeg geweest. Maar goed het zij zo.
Ik weet niet wat ik wil eigenlijk met deze brief, maar wat ik je wel wil laten weten is jammer dat het zo gelopen is papa! Ik mis je!
Vandaag is het vaderdag, en ik weet niet zo goed wat ik tegen je moet zeggen en of ik wel of niet moet bellen.
De afgelopen 3 jaar is het contact tussen ons heel erg stroef gegaan.
Er is veel gebeurd en gezegd. Er zijn dingen gezegd die mij nogal pijn hebben gedaan. Zowel tijdens de zwangerschap van mijn dochtertje stuurde je in een smsje; val toch dood. En 4 maanden geleden was het weer raak. Voor de 2e keer zei je weer ; val toch dood. Voor mij is het nu echt klaar. Ook jij hebt als vader zijnde sinds je met mama gescheiden bent nooit geen ene cent alimentatie betaald. Zo af en toe een cadeautje als we bij je logeerden en thats it. Maar het gaat mij niet om de cadeautjes papa. Het gaat mij er om dat je er gewoon voor mij bent.
Wat mij nog het meeste pijn doet is dat je de geboorte van je laatste 3 zoontjes niet in een smsje of een belletje aan mij hebt laten weten. Maar wel naar mijn broertje.
Iedere keer gebeurde er weer iets, waardoor jij boos op mij werd omdat ik niet jou kon bij staan of kon helpen op dat moment.
Maar op jou leeftijd hoort een vader volwassen te zijn en zijn verantwoordelijkheid te nemen.
Nadat jij met mama gescheiden was en ik veel later in de puberteit kwam en mama full-time werktte om ons (mijn broertje en ik) te kunnen onderhouden met een avond opleiding er bij, is er best veel zorgtaak van mijn broertje op mij neer gekomen. Denk hierbij aan ouderavond gesprekken, etc.
Daar hoor ik je niet over klagen, niet eens een bedankje, van dankjewel Bloemetje dat hadden mama en ik eigenlijk moeten doen en niet jij.
Het is mij later daardoor en door de band met mijn moeder later wel te veel geworden en heb ik net nadat ik 2 maanden 18 was het huis verlaten. Het werd mij te veel.
En mijn psychotherapeut heeft denk ik gelijk, het is de liefde en erkenning waar ik al zo lang op zoek naar ben maar die ik nooit zal krijgen van jou of mama. De erkenning voor de dingen die ik gedaan heb voor mijn broertje die jullie hadden moeten doen, een bedankje was genoeg geweest. Maar goed het zij zo.
Ik weet niet wat ik wil eigenlijk met deze brief, maar wat ik je wel wil laten weten is jammer dat het zo gelopen is papa! Ik mis je!
zondag 21 juni 2009 om 11:20
quote:Bloemetje79 schreef op 21 juni 2009 @ 11:09:
@ Jacqie
Ja ik loop nog steeds bij mijn therapeut. En ook dit moet ik een plaatsje geven/verwerken. Liefs Bloemetje79
Ik persoonlijk heb veel aan de therapie gehad.
Mijn boosheid etc heb ik allemaal een plaatsje kunnen geven, het heeft 'even' geduurd.
Ik heb o.a. ook een brief geschreven, waarin ik al mijn pijn, verdriet en vooral onbegrip heb geschreven.
Ook heb ik daarin geschreven dat ik het jammer vond dat hij niet jaren eerder dood was gegaan ( oh wat een taboe) Voor mij heeft dat heel erg geholpen bij een plaatsje geven.
Waarschijnlijk is het voor mij makkelijker omdat hij dood is.
Ik kan hem niet meer benaderen of negeren
Nogmaals sterkte.
@ Jacqie
Ja ik loop nog steeds bij mijn therapeut. En ook dit moet ik een plaatsje geven/verwerken. Liefs Bloemetje79
Ik persoonlijk heb veel aan de therapie gehad.
Mijn boosheid etc heb ik allemaal een plaatsje kunnen geven, het heeft 'even' geduurd.
Ik heb o.a. ook een brief geschreven, waarin ik al mijn pijn, verdriet en vooral onbegrip heb geschreven.
Ook heb ik daarin geschreven dat ik het jammer vond dat hij niet jaren eerder dood was gegaan ( oh wat een taboe) Voor mij heeft dat heel erg geholpen bij een plaatsje geven.
Waarschijnlijk is het voor mij makkelijker omdat hij dood is.
Ik kan hem niet meer benaderen of negeren
Nogmaals sterkte.
zondag 21 juni 2009 om 11:23
Bloemetje, gelukkig heb k een lieve vriend die met me meegaat naar het kerkhof 100km verderop om daar maar 5min te zijn.. Dus ik kan het ondertussen al gemakkelijk plaatsen, makkelijker dan vroeger.. Maar het knaagt toch soms, cadeautjes zoeken voor schoonpa, maar voor mijn pa kan k dan enkel met een bloemetje voor het graf aankomen.. Maar het is nu eenmaal zo, niets aan te veranderen, gelukkig heb k een lieve schoonfamilie 
zondag 21 juni 2009 om 11:26
quote:Bloemetje79 schreef op 21 juni 2009 @ 11:10:
@ misschicken
Ik wou dat ik jou was, ik wou dat vaderdag mij helemaal niks deed. Misschien een rare vraag maar ; hoe heb jij je er over heen gezet. En hoe heb je je gevoelens uit geschakeld voor de man die vroeger je vader heette. Liefs Bloemetje79
Ik denk dat ik zoveel jaar al bezig was met het feit dat de man me niets deed, dat ik het geen leuk persoon vond, steeds meer afstand nemen na elke teleurstelling......dat toen ik eenmaal zover was om voorgoed te breken het ook gelijk over was.
Ik vond mijn vader al een lul toen ik 18 was, en toen ik er een punt achter zette was ik 38. Tijd genoeg om afstand te nemen en te verwerken dus.
@ misschicken
Ik wou dat ik jou was, ik wou dat vaderdag mij helemaal niks deed. Misschien een rare vraag maar ; hoe heb jij je er over heen gezet. En hoe heb je je gevoelens uit geschakeld voor de man die vroeger je vader heette. Liefs Bloemetje79
Ik denk dat ik zoveel jaar al bezig was met het feit dat de man me niets deed, dat ik het geen leuk persoon vond, steeds meer afstand nemen na elke teleurstelling......dat toen ik eenmaal zover was om voorgoed te breken het ook gelijk over was.
Ik vond mijn vader al een lul toen ik 18 was, en toen ik er een punt achter zette was ik 38. Tijd genoeg om afstand te nemen en te verwerken dus.
zondag 21 juni 2009 om 11:42
quote:Jacqie schreef op 21 juni 2009 @ 11:20:
[...]
Ik persoonlijk heb veel aan de therapie gehad.
Mijn boosheid etc heb ik allemaal een plaatsje kunnen geven, het heeft 'even' geduurd.
Ik heb o.a. ook een brief geschreven, waarin ik al mijn pijn, verdriet en vooral onbegrip heb geschreven.
Ook heb ik daarin geschreven dat ik het jammer vond dat hij niet jaren eerder dood was gegaan ( oh wat een taboe) Voor mij heeft dat heel erg geholpen bij een plaatsje geven.
Waarschijnlijk is het voor mij makkelijker omdat hij dood is.
Ik kan hem niet meer benaderen of negeren
Nogmaals sterkte.Ja ik ervaar ook heel veel boosheid, vooral als ik denk aan de belangrijke momenten in mijn leven dat hij er niet voor mij was. Ik ben blij dat therapie bij jou geholpen heeft. Heb je die brief die je geschreven hebt heb je die ook toen naar je vader gestuurd of dat niet? Liefs Bloemetje79
[...]
Ik persoonlijk heb veel aan de therapie gehad.
Mijn boosheid etc heb ik allemaal een plaatsje kunnen geven, het heeft 'even' geduurd.
Ik heb o.a. ook een brief geschreven, waarin ik al mijn pijn, verdriet en vooral onbegrip heb geschreven.
Ook heb ik daarin geschreven dat ik het jammer vond dat hij niet jaren eerder dood was gegaan ( oh wat een taboe) Voor mij heeft dat heel erg geholpen bij een plaatsje geven.
Waarschijnlijk is het voor mij makkelijker omdat hij dood is.
Ik kan hem niet meer benaderen of negeren
Nogmaals sterkte.Ja ik ervaar ook heel veel boosheid, vooral als ik denk aan de belangrijke momenten in mijn leven dat hij er niet voor mij was. Ik ben blij dat therapie bij jou geholpen heeft. Heb je die brief die je geschreven hebt heb je die ook toen naar je vader gestuurd of dat niet? Liefs Bloemetje79
zondag 21 juni 2009 om 11:43
quote:StefanieV schreef op 21 juni 2009 @ 11:23:
Bloemetje, gelukkig heb k een lieve vriend die met me meegaat naar het kerkhof 100km verderop om daar maar 5min te zijn.. Dus ik kan het ondertussen al gemakkelijk plaatsen, makkelijker dan vroeger.. Maar het knaagt toch soms, cadeautjes zoeken voor schoonpa, maar voor mijn pa kan k dan enkel met een bloemetje voor het graf aankomen.. Maar het is nu eenmaal zo, niets aan te veranderen, gelukkig heb k een lieve schoonfamilie :-)Dat is wel heel fijn dat je een lieve vriend hebt en een lieve schoonfamilie. Hoe was de band tussen jou en je vader, ging dat ook stroef of mis je je vader juist omdat je een hele goeie band met hem had? Liefs Bloemetje79
Bloemetje, gelukkig heb k een lieve vriend die met me meegaat naar het kerkhof 100km verderop om daar maar 5min te zijn.. Dus ik kan het ondertussen al gemakkelijk plaatsen, makkelijker dan vroeger.. Maar het knaagt toch soms, cadeautjes zoeken voor schoonpa, maar voor mijn pa kan k dan enkel met een bloemetje voor het graf aankomen.. Maar het is nu eenmaal zo, niets aan te veranderen, gelukkig heb k een lieve schoonfamilie :-)Dat is wel heel fijn dat je een lieve vriend hebt en een lieve schoonfamilie. Hoe was de band tussen jou en je vader, ging dat ook stroef of mis je je vader juist omdat je een hele goeie band met hem had? Liefs Bloemetje79
zondag 21 juni 2009 om 11:46
quote:misschicken schreef op 21 juni 2009 @ 11:26:
[...]
Ik denk dat ik zoveel jaar al bezig was met het feit dat de man me niets deed, dat ik het geen leuk persoon vond, steeds meer afstand nemen na elke teleurstelling......dat toen ik eenmaal zover was om voorgoed te breken het ook gelijk over was.
Ik vond mijn vader al een lul toen ik 18 was, en toen ik er een punt achter zette was ik 38. Tijd genoeg om afstand te nemen en te verwerken dus.Ik ben bijna 23 jaar, en bij mij verloopt het zo stroef vanaf het moment dat ik uit huis ging(18 jaar). Ik merk dat sinds ik zelf een dochtertje heb, dat ik er sindsdien echt erg mee bezig ben. Alsof ik ineens een beetje bij beetje begin te voelen wat mij tekort is gedaan. Dat moet voor jou denk ik ook moeilijk zijn geweest, toen je op je 38e pas een punt achter zette. Ik denk dat het dan vooral gaat op een manier van ; wel contact, er gebeurt weer iets naars, geen contact en zo maar de hele tijd door. Liefs Bloemetje79
[...]
Ik denk dat ik zoveel jaar al bezig was met het feit dat de man me niets deed, dat ik het geen leuk persoon vond, steeds meer afstand nemen na elke teleurstelling......dat toen ik eenmaal zover was om voorgoed te breken het ook gelijk over was.
Ik vond mijn vader al een lul toen ik 18 was, en toen ik er een punt achter zette was ik 38. Tijd genoeg om afstand te nemen en te verwerken dus.Ik ben bijna 23 jaar, en bij mij verloopt het zo stroef vanaf het moment dat ik uit huis ging(18 jaar). Ik merk dat sinds ik zelf een dochtertje heb, dat ik er sindsdien echt erg mee bezig ben. Alsof ik ineens een beetje bij beetje begin te voelen wat mij tekort is gedaan. Dat moet voor jou denk ik ook moeilijk zijn geweest, toen je op je 38e pas een punt achter zette. Ik denk dat het dan vooral gaat op een manier van ; wel contact, er gebeurt weer iets naars, geen contact en zo maar de hele tijd door. Liefs Bloemetje79
zondag 21 juni 2009 om 11:51
quote:Bloemetje79 schreef op 21 juni 2009 @ 11:42:
[...]
Ja ik ervaar ook heel veel boosheid, vooral als ik denk aan de belangrijke momenten in mijn leven dat hij er niet voor mij was. Ik ben blij dat therapie bij jou geholpen heeft. Heb je die brief die je geschreven hebt heb je die ook toen naar je vader gestuurd of dat niet? Liefs Bloemetje79
Nee, zoals ik in de brief schreef, ik vond het alleen maar jammer dat hij niet eerder dood was gegaan.
Ik was 18 toen hij overleed.
Gewoon het feit dat alles wat ik voelde met betrekking tot hem, dat ik dat op kon schrijven werkte (voor mij dan) heel verhelderend.
En niet te vergeten de therapie.
[...]
Ja ik ervaar ook heel veel boosheid, vooral als ik denk aan de belangrijke momenten in mijn leven dat hij er niet voor mij was. Ik ben blij dat therapie bij jou geholpen heeft. Heb je die brief die je geschreven hebt heb je die ook toen naar je vader gestuurd of dat niet? Liefs Bloemetje79
Nee, zoals ik in de brief schreef, ik vond het alleen maar jammer dat hij niet eerder dood was gegaan.
Ik was 18 toen hij overleed.
Gewoon het feit dat alles wat ik voelde met betrekking tot hem, dat ik dat op kon schrijven werkte (voor mij dan) heel verhelderend.
En niet te vergeten de therapie.
zondag 21 juni 2009 om 11:56
quote:Bloemetje79 schreef op 21 juni 2009 @ 11:46:
[...]
Ik ben bijna 23 jaar, en bij mij verloopt het zo stroef vanaf het moment dat ik uit huis ging(18 jaar). Ik merk dat sinds ik zelf een dochtertje heb, dat ik er sindsdien echt erg mee bezig ben. Alsof ik ineens een beetje bij beetje begin te voelen wat mij tekort is gedaan. Dat moet voor jou denk ik ook moeilijk zijn geweest, toen je op je 38e pas een punt achter zette. Ik denk dat het dan vooral gaat op een manier van ; wel contact, er gebeurt weer iets naars, geen contact en zo maar de hele tijd door. Liefs Bloemetje79
Nee ik had altijd contact, tot het ineens over was.
Maar ik heb zelf ook kinderen en dan zie je ineens wat er mis is, wat je miste.
Mijn kinderen hebben overigens nog wel contact met mijn ouders, buiten mij om. Dat is hun keuze en dat is prima.
[...]
Ik ben bijna 23 jaar, en bij mij verloopt het zo stroef vanaf het moment dat ik uit huis ging(18 jaar). Ik merk dat sinds ik zelf een dochtertje heb, dat ik er sindsdien echt erg mee bezig ben. Alsof ik ineens een beetje bij beetje begin te voelen wat mij tekort is gedaan. Dat moet voor jou denk ik ook moeilijk zijn geweest, toen je op je 38e pas een punt achter zette. Ik denk dat het dan vooral gaat op een manier van ; wel contact, er gebeurt weer iets naars, geen contact en zo maar de hele tijd door. Liefs Bloemetje79
Nee ik had altijd contact, tot het ineens over was.
Maar ik heb zelf ook kinderen en dan zie je ineens wat er mis is, wat je miste.
Mijn kinderen hebben overigens nog wel contact met mijn ouders, buiten mij om. Dat is hun keuze en dat is prima.
zondag 21 juni 2009 om 20:06
quote:Bloemetje79 schreef op 21 juni 2009 @ 11:43:
[...]
Dat is wel heel fijn dat je een lieve vriend hebt en een lieve schoonfamilie. Hoe was de band tussen jou en je vader, ging dat ook stroef of mis je je vader juist omdat je een hele goeie band met hem had? Liefs Bloemetje79Daarin kom ik dus niet overeen met je topic, ik had een megaband met mijn pa, hij was toen mijn beste vriend (ik moest iedere 3 maand naar het ziekenhuis, controle, en hij nam iedere keer een dag verlof om mee te kunnen gaan). Dus ik miste hem echt wel door de goede band.
[...]
Dat is wel heel fijn dat je een lieve vriend hebt en een lieve schoonfamilie. Hoe was de band tussen jou en je vader, ging dat ook stroef of mis je je vader juist omdat je een hele goeie band met hem had? Liefs Bloemetje79Daarin kom ik dus niet overeen met je topic, ik had een megaband met mijn pa, hij was toen mijn beste vriend (ik moest iedere 3 maand naar het ziekenhuis, controle, en hij nam iedere keer een dag verlof om mee te kunnen gaan). Dus ik miste hem echt wel door de goede band.
woensdag 24 juni 2009 om 07:19
woensdag 24 juni 2009 om 17:14
Onze dag is verder voorspoedig gelopen, en heb er verder dus niet meer aan gedacht.
Van mijn spv-er het voorstel gekregen om zelf niet rancuneus te zijn en nogmaals contact proberen te leggen met mijn vader als ik dit contact graag zou willen (en ja, dat wil ik).
Weet nog niet of en wanneer ik dat ga doen.
Van mijn spv-er het voorstel gekregen om zelf niet rancuneus te zijn en nogmaals contact proberen te leggen met mijn vader als ik dit contact graag zou willen (en ja, dat wil ik).
Weet nog niet of en wanneer ik dat ga doen.
