Relaties
alle pijlers
Veeleisende vriend of is dit normaal?
zaterdag 21 juni 2008 om 11:23
Mijn vriend en ik wonen niet samen, dus zien we elkaar meestal in het weekend. We gaan al 7 jaar met elkaar.
Nu is het altijd al zo geweest dat hij behoorlijk wat aandacht opeist. Ik vind het soms ook gewoon prima om samen te ZIJN en hoef niet altijd zo nodig wat te doen, te praten of op een andere manier directe aandacht te krijgen of te geven. Tenminste niet altijd.... En zeker niet als ik na een week werken op vrijdag-avond thuiskom. Dan wil ik vaak maar één ding: lekker ontspannen, niks doen en tv kijken.
Eigenlijk ben ik vrijdag-avond gewoon niet op mijn best. En omdat ik weet dat mijn vriend een hoop aandacht opeist, wil ik dan ook op vrijdag vaak niet met hem afspreken, maar liever zaterdag bv, omdat ik vind dat ik hem niet de aandacht kan geven die hij wil of verwacht.
Gisteravond heb ik dan toch maar weer 's afgesproken met hem, omdat 't toch wel gezellig is' dacht ik.... gewoon lekker samen zijn.
Nu had ik de pech dat ik echt een extreem drukke werkdag had gehad en daarbij nog eens met keelpijn en een opkomende migraine thuiskwam. Ik was nog geen kwartier thuis of meneer stond op de stoep. Ik gaf aan dat ik me niet erg lekker voelde lichamelijk...
Ook hij had hard gewerkt en was doodmoe, maar op de een of andere manier kan hij dan nog steeds behoorlijk druk zijn (lees: hard praten, grapjes maken en zien of hij m'n aandacht heeft, letterlijk steeds bij me willen zijn) Een ander zou dit misschien heerlijk vinden, al die aandacht, maar ik werd er kriebelig van en heb alleen maar zoiets van: laat me nou even met rust man! Het punt is namelijk dat hij weinig aandacht gééft, hij eist het vooral op. En als hij het al geeft, vraagt hij er indirect altijd wat voor terug.
Nou verweet hij mij gister dat ik 'niet eens voor hem kon opbrengen om een beetje vrolijk te zijn en wat aandacht aan hem te schenken'. Ik voelde me inderdaad niet lekker en het was misschien beter geweest om hem op te bellen om te zeggen dat ik liever een ander tijdstip wilde afspreken... maar dan ben ik weer bang dat ik hem teleurstel.
En nu voelde ik me schuldig, omdat ik hem niet genoeg aandacht kan geven. Als ik me niet lekker voel en moe ben, dan zie je dat aan me... ik kan dat slecht verbergen en thuis laat ik het dan ook gewoon even gaan, omdat ik vind dat dat moet kunnen. Op m'n werk doe ik al de hele dag mijn best om me staande te houden (gister dan) en dan wil ik thuis gewoon effe helemaal niks groot hoeven houden.
Maargoed, mijn vriend vind dus dat ik dat dan voor hem moet doen. Hij vind dat hij echt niet teveel vraagt. Hij zegt dat ik gewoon niet WIL en eerlijk gezegd is dat dus ook zo. Ik wil eigenlijk dat hij mij ook een beetje begrijpt en zich kan inleven. Ik vind dat je in een relatie ook bij elkaar moet kunnen zijn als je je wat minder voelt of ronduit chagrijnig bent.
Wat vinden jullie hiervan en hoe gaat dat bij jullie thuis als je even een mindere dag hebt? Is je vriend/vriendin dan juist zorgzaam en begripvol, of vind je ook dat je je groot moet houden?
Mijn vriend noemde me zelfs een oud wijf ('er is altijd wat met jou'), ik had geen humor volgens hem etc. Ja, gister was ik even niet in voor zijn slappe humor en ik heb inderdaad vaak migraine (alhoewel ik hem daar zo min mogelijk last van wil laten hebben). Maar ik begin nu nota bene echt aan mezelf te twijfelen of dit wel 'normaal' is...
Nu is het altijd al zo geweest dat hij behoorlijk wat aandacht opeist. Ik vind het soms ook gewoon prima om samen te ZIJN en hoef niet altijd zo nodig wat te doen, te praten of op een andere manier directe aandacht te krijgen of te geven. Tenminste niet altijd.... En zeker niet als ik na een week werken op vrijdag-avond thuiskom. Dan wil ik vaak maar één ding: lekker ontspannen, niks doen en tv kijken.
Eigenlijk ben ik vrijdag-avond gewoon niet op mijn best. En omdat ik weet dat mijn vriend een hoop aandacht opeist, wil ik dan ook op vrijdag vaak niet met hem afspreken, maar liever zaterdag bv, omdat ik vind dat ik hem niet de aandacht kan geven die hij wil of verwacht.
Gisteravond heb ik dan toch maar weer 's afgesproken met hem, omdat 't toch wel gezellig is' dacht ik.... gewoon lekker samen zijn.
Nu had ik de pech dat ik echt een extreem drukke werkdag had gehad en daarbij nog eens met keelpijn en een opkomende migraine thuiskwam. Ik was nog geen kwartier thuis of meneer stond op de stoep. Ik gaf aan dat ik me niet erg lekker voelde lichamelijk...
Ook hij had hard gewerkt en was doodmoe, maar op de een of andere manier kan hij dan nog steeds behoorlijk druk zijn (lees: hard praten, grapjes maken en zien of hij m'n aandacht heeft, letterlijk steeds bij me willen zijn) Een ander zou dit misschien heerlijk vinden, al die aandacht, maar ik werd er kriebelig van en heb alleen maar zoiets van: laat me nou even met rust man! Het punt is namelijk dat hij weinig aandacht gééft, hij eist het vooral op. En als hij het al geeft, vraagt hij er indirect altijd wat voor terug.
Nou verweet hij mij gister dat ik 'niet eens voor hem kon opbrengen om een beetje vrolijk te zijn en wat aandacht aan hem te schenken'. Ik voelde me inderdaad niet lekker en het was misschien beter geweest om hem op te bellen om te zeggen dat ik liever een ander tijdstip wilde afspreken... maar dan ben ik weer bang dat ik hem teleurstel.
En nu voelde ik me schuldig, omdat ik hem niet genoeg aandacht kan geven. Als ik me niet lekker voel en moe ben, dan zie je dat aan me... ik kan dat slecht verbergen en thuis laat ik het dan ook gewoon even gaan, omdat ik vind dat dat moet kunnen. Op m'n werk doe ik al de hele dag mijn best om me staande te houden (gister dan) en dan wil ik thuis gewoon effe helemaal niks groot hoeven houden.
Maargoed, mijn vriend vind dus dat ik dat dan voor hem moet doen. Hij vind dat hij echt niet teveel vraagt. Hij zegt dat ik gewoon niet WIL en eerlijk gezegd is dat dus ook zo. Ik wil eigenlijk dat hij mij ook een beetje begrijpt en zich kan inleven. Ik vind dat je in een relatie ook bij elkaar moet kunnen zijn als je je wat minder voelt of ronduit chagrijnig bent.
Wat vinden jullie hiervan en hoe gaat dat bij jullie thuis als je even een mindere dag hebt? Is je vriend/vriendin dan juist zorgzaam en begripvol, of vind je ook dat je je groot moet houden?
Mijn vriend noemde me zelfs een oud wijf ('er is altijd wat met jou'), ik had geen humor volgens hem etc. Ja, gister was ik even niet in voor zijn slappe humor en ik heb inderdaad vaak migraine (alhoewel ik hem daar zo min mogelijk last van wil laten hebben). Maar ik begin nu nota bene echt aan mezelf te twijfelen of dit wel 'normaal' is...
zaterdag 21 juni 2008 om 11:29
Hij heeft jou niets te verwijten. Je kunt omgekeerd net zo goed zeggen dat hij het niet eens kan opbrengen om jou even rust te gunnen.
Misschien passen jullie wel gewoon niet bij elkaar. Respect voor elkaars karakter, zwakke plekken en wensen vind ik normaal in een relatie. Jouw vriend walst gewoon over jou heen.
Misschien passen jullie wel gewoon niet bij elkaar. Respect voor elkaars karakter, zwakke plekken en wensen vind ik normaal in een relatie. Jouw vriend walst gewoon over jou heen.
zaterdag 21 juni 2008 om 11:30
Hmzz klinkt niet echt heel gezellig! Kan wel begrijpen dat als je elkaar alleen maar in het weekend ziet je graag wil dat het gezellig is,..maar als jij je niet goed voelt....
Zou het er gewoon over hebben,..
Als manlief in het weekend bij me was en ik had mn dag niet,..kroop die achter de pc en liet me gewoon met rust!
Kwestie van geven en nemen lijkt me,..
Maar kan me goed voorstellen dat het niet leuk is!
Zou het er gewoon over hebben,..
Als manlief in het weekend bij me was en ik had mn dag niet,..kroop die achter de pc en liet me gewoon met rust!
Kwestie van geven en nemen lijkt me,..
Maar kan me goed voorstellen dat het niet leuk is!
zaterdag 21 juni 2008 om 11:30
Als jullie elkaar alleen maar in de weekenden zien en de vrijdagavond meestal al geen optie is en je ook vaak de zaterdag en / of zondag wat " hebt " kan ik me voorstellen dat je vriend daar niet altijd even vrolijk van wordt .
Een keer een mindere dag moet gewoon kunnen , natuurlijk .
Een keer een mindere dag moet gewoon kunnen , natuurlijk .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 21 juni 2008 om 11:30
Is het niet zo dat jij heel de week op je werk probeert om in een good mood te zijn, correct en aardig te reageren terwijl je soms iemand heel langzaam zijn of haar nek wilt omdraaien?
Waardoor je dus inderdaad op een bepaalde manier moe bent en gewoon 'niks' wilt als je thuiskomt?
Bij mij is dat zo namelijk, terwijl mijn vriend het juist heerlijk vind dat we samen thuis zijn, gezellig, hele verhalen, grapjes, om me heen hangen etc.
En ja hoor: Hij is degene op wie ik me afreageer(de).
In mijn geval totaal niet terecht ten opzichte van hem, en dit gaat gelukkig sinds een paar maanden ook beter.
Wij wonen al wel een hele tijd samen trouwens, dus zien elkaar iedere dag.
Jullie maken tijd om elkaar te zien, ik vind persoonlijk ook wel dat jouw vriend dan mag verwachten dat je er zin in hebt om een leuke avond te hebben, zeker omdat jullie niet samenwonen en elkaar zien dus geen vanzelfsprekend iets is.
Als je te moe bent en hij dat niet accepteert op de manier die jij graag wil (rust, gewoon samen zijn zonder leuk te moeten doen), gewoon niet afspreken, zodat je bij kunt komen en hem een dag later wel de aandacht kan geven zodat je samen een leuke dag hebt...
Waardoor je dus inderdaad op een bepaalde manier moe bent en gewoon 'niks' wilt als je thuiskomt?
Bij mij is dat zo namelijk, terwijl mijn vriend het juist heerlijk vind dat we samen thuis zijn, gezellig, hele verhalen, grapjes, om me heen hangen etc.
En ja hoor: Hij is degene op wie ik me afreageer(de).
In mijn geval totaal niet terecht ten opzichte van hem, en dit gaat gelukkig sinds een paar maanden ook beter.
Wij wonen al wel een hele tijd samen trouwens, dus zien elkaar iedere dag.
Jullie maken tijd om elkaar te zien, ik vind persoonlijk ook wel dat jouw vriend dan mag verwachten dat je er zin in hebt om een leuke avond te hebben, zeker omdat jullie niet samenwonen en elkaar zien dus geen vanzelfsprekend iets is.
Als je te moe bent en hij dat niet accepteert op de manier die jij graag wil (rust, gewoon samen zijn zonder leuk te moeten doen), gewoon niet afspreken, zodat je bij kunt komen en hem een dag later wel de aandacht kan geven zodat je samen een leuke dag hebt...
zaterdag 21 juni 2008 om 11:32
Hoi Valesca, ik herken het wel. Ik ben ook moe als ik thuis kom en heb dan echt tijd voor mezelf nodig. Ik wil dan het liefste een beetje internetten en niet "lastig" gevallen worden. Mijn vriend heeft daar ook weleens moeite mee. Hij heeft energie voor 10 en zit dan vaak aan me te "plukken" zoals ik dat noem. Gek wordt ik daar dan van. "Oud wijf" ben ik ook weleens genoemd.
Toch moet je je niet schuldig voelen dat je die ruimte voor jezelf neemt. Stel dat je verder gaat met deze relatie en jullie gaan samenwonen, dan kun je niet meer alleen met hem afspreken als je je kiplekker voelt, dan ben je ook bij elkaar tijdens de momenten dat je je minder goed en fit voelt.
Bij ons is het langzaam beter gegaan. Ik heb hem duidelijk gezegd dat ik het onaardig vind als hij dat soort dingen tegen mij zegt en hij respecteert het nu dat ik anders ben daarin. Als ik aangeef dat ik even tijd voor mezelf nodig heb, krijg ik die ook.
Praat met hem hierover op een moment dat je je wel lekker voelt, en zeg hem wat je nodig hebt op zo'n moment. In een relatie moeten beide partijen zich een beetje aanpassen.
Toch moet je je niet schuldig voelen dat je die ruimte voor jezelf neemt. Stel dat je verder gaat met deze relatie en jullie gaan samenwonen, dan kun je niet meer alleen met hem afspreken als je je kiplekker voelt, dan ben je ook bij elkaar tijdens de momenten dat je je minder goed en fit voelt.
Bij ons is het langzaam beter gegaan. Ik heb hem duidelijk gezegd dat ik het onaardig vind als hij dat soort dingen tegen mij zegt en hij respecteert het nu dat ik anders ben daarin. Als ik aangeef dat ik even tijd voor mezelf nodig heb, krijg ik die ook.
Praat met hem hierover op een moment dat je je wel lekker voelt, en zeg hem wat je nodig hebt op zo'n moment. In een relatie moeten beide partijen zich een beetje aanpassen.
zaterdag 21 juni 2008 om 11:34
Ik denk dat het normaal is in een relatie van 7 jaar, dat je ook samen kan zijn als je je niet lekker voelt. Maar dan is daar wel begrip voor nodig. In dit geval van zijn kant. Als hij zo graag bij je wilt zijn, zelfs als je je niet lekker voelt, dan mag je verwachten dat hij er voor je is. Dat je even je hoofd op zijn schoot mag leggen en je ogen dicht mag doen terwijl hij tv kijkt o.i.d.
Ik vind zijn gedrag egoïstisch en dat zou je hem best kunnen vertellen. Ik begrijp vanuit zijn kant ook dat hij graag zou veel mogelijk bij je wilt zijn, maar dan moet hij niet alle aandacht op gaan eisen. Ik zou hier zeker een gesprek over starten.
Mijn ervaring met mannen (mijn man althans) is dat je soms ook heel concreet moet zijn, voordat ze het begrijpen. bijvoorbeeld: Als ik me ziek/ niet lekker voel, dan wil ik wel graag dat je er bent, maar dan wil ik gewoon rustig bij je liggen. Meer heb ik niet nodig.
ik hoop dat je hier verder mee komt. Ik zou de situatie niet verder door laten modderen, want van zo'n energievreter kan je enorm veel houden, maar je moet er ook genoeg positieve energie uit kunnen halen.
Succes
Ik vind zijn gedrag egoïstisch en dat zou je hem best kunnen vertellen. Ik begrijp vanuit zijn kant ook dat hij graag zou veel mogelijk bij je wilt zijn, maar dan moet hij niet alle aandacht op gaan eisen. Ik zou hier zeker een gesprek over starten.
Mijn ervaring met mannen (mijn man althans) is dat je soms ook heel concreet moet zijn, voordat ze het begrijpen. bijvoorbeeld: Als ik me ziek/ niet lekker voel, dan wil ik wel graag dat je er bent, maar dan wil ik gewoon rustig bij je liggen. Meer heb ik niet nodig.
ik hoop dat je hier verder mee komt. Ik zou de situatie niet verder door laten modderen, want van zo'n energievreter kan je enorm veel houden, maar je moet er ook genoeg positieve energie uit kunnen halen.
Succes
zaterdag 21 juni 2008 om 11:50
Bedankt voor jullie reacties tot zover.
Ik zal er even in het algemeen op reageren:
Aan de ene kant is het inderdaad zo dat hij best wat gezelligheid mag verwachten als we elkaar alleen in het weekend zien en vaak zaterdag of zondag ook nog iets voor ons zelf doen...
Maar aan de andere kant is het zo dat ik ook altijd rekening hou met hoe hij zich voelt en dan gewoon niet teveel verwacht. Hij kan dat niet zo goed... hij verwacht toch steeds weer vanalles en is dus uiteraard teleurgesteld als het niet zo loopt als hij in gedachten had.
We hebben voorheen samengewoond en toen speelde dit ook al, maar op een andere manier. Of het nou terecht is of onterecht... ik krijg in ieder geval altijd het gevoel dat ik niet ziek mag zijn, niet mag zeuren, niet mag klagen etc. Hij is gewoon niet het type man dat uit zichzelf zegt: 'ga maar even lekker op de bank liggen, dan zet ik een kopje thee voor je' of zoiets. Dat zit niet in hem. Nou heb ik me daar allang bij neergelegd en VRAAG in het vervolg gewoon om een kopje thee en dan is het ook goed.
Het is overigens niet zo dat ik op mijn werk al mijn woede loop op te kroppen, maar ik werk met kinderen en aan het einde van de dag moet ik echt even ontladen en kan ik geen kind meer horen...
Dus gelukkig krijgt mijn vriend er thuis niet van langs, maar het is wel zo dat ik thuis even helemaal niets wil en inderdaad lekker even wat voor mezelf wil doen het liefst.
Ik vraag me ook af of ik mijn vriend nu gewoon niet meer zo leuk vind, of dat ik dit met een ander ook zou hebben.
Op de een of andere manier wordt ik altijd onrustig van hem, omdat ik het gevoel krijg dat ik vanalles móet als hij er is en is het niet juist de bedoeling dat je bij je vriend kan ontspannen en juist jezelf kan zijn?
Ik zal er even in het algemeen op reageren:
Aan de ene kant is het inderdaad zo dat hij best wat gezelligheid mag verwachten als we elkaar alleen in het weekend zien en vaak zaterdag of zondag ook nog iets voor ons zelf doen...
Maar aan de andere kant is het zo dat ik ook altijd rekening hou met hoe hij zich voelt en dan gewoon niet teveel verwacht. Hij kan dat niet zo goed... hij verwacht toch steeds weer vanalles en is dus uiteraard teleurgesteld als het niet zo loopt als hij in gedachten had.
We hebben voorheen samengewoond en toen speelde dit ook al, maar op een andere manier. Of het nou terecht is of onterecht... ik krijg in ieder geval altijd het gevoel dat ik niet ziek mag zijn, niet mag zeuren, niet mag klagen etc. Hij is gewoon niet het type man dat uit zichzelf zegt: 'ga maar even lekker op de bank liggen, dan zet ik een kopje thee voor je' of zoiets. Dat zit niet in hem. Nou heb ik me daar allang bij neergelegd en VRAAG in het vervolg gewoon om een kopje thee en dan is het ook goed.
Het is overigens niet zo dat ik op mijn werk al mijn woede loop op te kroppen, maar ik werk met kinderen en aan het einde van de dag moet ik echt even ontladen en kan ik geen kind meer horen...
Dus gelukkig krijgt mijn vriend er thuis niet van langs, maar het is wel zo dat ik thuis even helemaal niets wil en inderdaad lekker even wat voor mezelf wil doen het liefst.
Ik vraag me ook af of ik mijn vriend nu gewoon niet meer zo leuk vind, of dat ik dit met een ander ook zou hebben.
Op de een of andere manier wordt ik altijd onrustig van hem, omdat ik het gevoel krijg dat ik vanalles móet als hij er is en is het niet juist de bedoeling dat je bij je vriend kan ontspannen en juist jezelf kan zijn?
zaterdag 21 juni 2008 om 11:51
Wij hebben ook weleens mindere momenten en dan laten we elkaar lekker. We wonen samen, da's een verschil denk ik, dan moet je vanzelf meer rekening houden met de "menselijkheid" van je partner.
Ik herken wat je beschrijft en ik heb juist gemerkt dat als iemand je dan effe laat, je ook snel weer opgeladen bent. Terwijl als iemand je zit te pushen om maar gezellig en aandachtig te zijn, je je alleen maar ellendiger en apathischer gaat gedragen. Wrs om het signaal door de laten dringen bij de ander dat je echt even niet wil, laat me nou!!
Ik weet niet of dit ook voor jou geldt, misschien als het zo is dat je dat kan uitleggen en dat je bijv afspreekt dat je een uur kunt sacherijnen en lekker vertroeteld wordt. Daarna begint het weekend samen echt en ben je weer gezellig. Als je die vrijheid hebt, heb je wrs minder dan een uur nodig.
Ik ben zelf heel blij dat mijn man juist lief en zorgzaam is over het algemeen, ik had een tijd terug weer veel migraine aanvallen en was veel moe. Hij vond dat niet erg voor zichzelf, hooguit voor mij. Het lijkt me heel vermoeiend wanneer iemand het ook nog eens op zichzelf gaat betrekken en je gaat verwijten wanneer je je al rot en moe voelt.
Ik herken wat je beschrijft en ik heb juist gemerkt dat als iemand je dan effe laat, je ook snel weer opgeladen bent. Terwijl als iemand je zit te pushen om maar gezellig en aandachtig te zijn, je je alleen maar ellendiger en apathischer gaat gedragen. Wrs om het signaal door de laten dringen bij de ander dat je echt even niet wil, laat me nou!!
Ik weet niet of dit ook voor jou geldt, misschien als het zo is dat je dat kan uitleggen en dat je bijv afspreekt dat je een uur kunt sacherijnen en lekker vertroeteld wordt. Daarna begint het weekend samen echt en ben je weer gezellig. Als je die vrijheid hebt, heb je wrs minder dan een uur nodig.
Ik ben zelf heel blij dat mijn man juist lief en zorgzaam is over het algemeen, ik had een tijd terug weer veel migraine aanvallen en was veel moe. Hij vond dat niet erg voor zichzelf, hooguit voor mij. Het lijkt me heel vermoeiend wanneer iemand het ook nog eens op zichzelf gaat betrekken en je gaat verwijten wanneer je je al rot en moe voelt.
zaterdag 21 juni 2008 om 11:54
quote:vliegendehollander schreef op 21 juni 2008 @ 11:34:
Ik denk dat het normaal is in een relatie van 7 jaar, dat je ook samen kan zijn als je je niet lekker voelt. Maar dan is daar wel begrip voor nodig. In dit geval van zijn kant. Als hij zo graag bij je wilt zijn, zelfs als je je niet lekker voelt, dan mag je verwachten dat hij er voor je is. Dat je even je hoofd op zijn schoot mag leggen en je ogen dicht mag doen terwijl hij tv kijkt o.i.d.
Ik vind zijn gedrag egoïstisch en dat zou je hem best kunnen vertellen. Ik begrijp vanuit zijn kant ook dat hij graag zou veel mogelijk bij je wilt zijn, maar dan moet hij niet alle aandacht op gaan eisen. Ik zou hier zeker een gesprek over starten.
Mijn ervaring met mannen (mijn man althans) is dat je soms ook heel concreet moet zijn, voordat ze het begrijpen. bijvoorbeeld: Als ik me ziek/ niet lekker voel, dan wil ik wel graag dat je er bent, maar dan wil ik gewoon rustig bij je liggen. Meer heb ik niet nodig.
ik hoop dat je hier verder mee komt. Ik zou de situatie niet verder door laten modderen, want van zo'n energievreter kan je enorm veel houden, maar je moet er ook genoeg positieve energie uit kunnen halen.
Succes
Dat van dat concreet zijn met mannen herken ik wel. Ik ga vanmiddag inderdaad maar even met hem praten hierover.
Bedankt.
Ik denk dat het normaal is in een relatie van 7 jaar, dat je ook samen kan zijn als je je niet lekker voelt. Maar dan is daar wel begrip voor nodig. In dit geval van zijn kant. Als hij zo graag bij je wilt zijn, zelfs als je je niet lekker voelt, dan mag je verwachten dat hij er voor je is. Dat je even je hoofd op zijn schoot mag leggen en je ogen dicht mag doen terwijl hij tv kijkt o.i.d.
Ik vind zijn gedrag egoïstisch en dat zou je hem best kunnen vertellen. Ik begrijp vanuit zijn kant ook dat hij graag zou veel mogelijk bij je wilt zijn, maar dan moet hij niet alle aandacht op gaan eisen. Ik zou hier zeker een gesprek over starten.
Mijn ervaring met mannen (mijn man althans) is dat je soms ook heel concreet moet zijn, voordat ze het begrijpen. bijvoorbeeld: Als ik me ziek/ niet lekker voel, dan wil ik wel graag dat je er bent, maar dan wil ik gewoon rustig bij je liggen. Meer heb ik niet nodig.
ik hoop dat je hier verder mee komt. Ik zou de situatie niet verder door laten modderen, want van zo'n energievreter kan je enorm veel houden, maar je moet er ook genoeg positieve energie uit kunnen halen.
Succes
Dat van dat concreet zijn met mannen herken ik wel. Ik ga vanmiddag inderdaad maar even met hem praten hierover.
Bedankt.
zaterdag 21 juni 2008 om 11:56
Dat is niet fijn, het gevoel dat je altijd wat moet bij je partner. Kun je objectief beoordelen in hoeverre dit echt zo is en in hoeverre je dit zelf naar jezelf toetrekt en het niet zozeer de realiteit is?
Als het veel gebeurt en er verwijten zijn dat je dit teveel bent/doet en dat te weinig, kun je je idd afvragen of jullie wel bij elkaar passen. Je moet elkaar in de basis leuke mensen vinden, los van mindere momenten en de beperkingen die iedereen nou eenmaal heeft.
Als het veel gebeurt en er verwijten zijn dat je dit teveel bent/doet en dat te weinig, kun je je idd afvragen of jullie wel bij elkaar passen. Je moet elkaar in de basis leuke mensen vinden, los van mindere momenten en de beperkingen die iedereen nou eenmaal heeft.
zaterdag 21 juni 2008 om 12:12
Mijn partner heeft over het algemeen ook meer samen-doen-energie dan ik. Soms heb ik voor mezelf bedacht dat ik op een dag eens heerlijk alleen ga nadenken over bepaalde toekomstplannen of ga werken aan een hobby, wil hij opeens spontaan met mij de deur uit.
Hij zoekt vooral mijn gezelschap. Ik zoek meer individuele ruimte. Ik maak gewoon duidelijke afspraken hierover. 'Ik heb even tijd voor mezelf nodig schat, dan ben ik fijner gezelfschap voor je op een ander tijdstip."
Heel soms is daar onbegrip, maar daarin groei je samen. Ik betrap mezelf er ook weleens op dat ik hem uit zijn bezigheden wegkaap en om aandacht vraag.
Verder zorg ik ook gewoon dat ik niet elke avond thuis ben, maar ergens anders lekker alleen bezig kan zijn. Hij weet dan natuurlijk ook dat ik dat doe omdat ik me dan beter kan concentreren.
Hij zoekt vooral mijn gezelschap. Ik zoek meer individuele ruimte. Ik maak gewoon duidelijke afspraken hierover. 'Ik heb even tijd voor mezelf nodig schat, dan ben ik fijner gezelfschap voor je op een ander tijdstip."
Heel soms is daar onbegrip, maar daarin groei je samen. Ik betrap mezelf er ook weleens op dat ik hem uit zijn bezigheden wegkaap en om aandacht vraag.
Verder zorg ik ook gewoon dat ik niet elke avond thuis ben, maar ergens anders lekker alleen bezig kan zijn. Hij weet dan natuurlijk ook dat ik dat doe omdat ik me dan beter kan concentreren.
zaterdag 21 juni 2008 om 13:50
Je kan dus na 7 jaar eigenlijk nog steeds niet jezelf kan zijn...?
Lijkt me geen goed teken!
Hij komt op mij nogal kinderachtig over.
Ik had ooit zo'n ex die aandacht móest hebben, anders werd hij vervelend. Ik had af en toe het gevoel dat er een kleuter aan mn rokken hing.
Brrrrr.....
Zelfs toen ik nét uit het ziekenhuis kwam van een operatie ging hij lopen mokken dat ik geen aandacht voor hem had.
Het gaat er niet om of hij veeleisend is of jij een 'oud wijf', want de één zal het eerste vinden en de ander het tweede, het gaat erom dat je je niet prettig voelt bij dat getrek van hem!
En ik kan je zeggen dat ík dat ook noooooit meer wil in een relatie!
Lijkt me geen goed teken!
Hij komt op mij nogal kinderachtig over.
Ik had ooit zo'n ex die aandacht móest hebben, anders werd hij vervelend. Ik had af en toe het gevoel dat er een kleuter aan mn rokken hing.
Brrrrr.....
Zelfs toen ik nét uit het ziekenhuis kwam van een operatie ging hij lopen mokken dat ik geen aandacht voor hem had.
Het gaat er niet om of hij veeleisend is of jij een 'oud wijf', want de één zal het eerste vinden en de ander het tweede, het gaat erom dat je je niet prettig voelt bij dat getrek van hem!
En ik kan je zeggen dat ík dat ook noooooit meer wil in een relatie!
zaterdag 21 juni 2008 om 14:56
Praten met elkaar en luisteren naar elkaar. Het kan best zijn dat hij jouw gedrag anders interpreteert dan jij het bedoelt en anders om. Laat hem weten hoe je je voelt, wat zijn gedrag met je doet en waarom jij je zo gedraagt. Controleer dan of hij jou ook begrepen heeft. Misschien hebben jullie gewoon verschillende verwachtingen waardoor het op bepaalde momenten kan botsen.
zaterdag 21 juni 2008 om 17:14
Geef je het zelf wel aan? Zelfs al is het duidelijk zichtbaar, misschien is het voor je vriend niet van je gezicht af te lezen dat je niet lekker bent...
Als ik een lange dag heb gehad en hoofdpijn begin te krijgen is het eerste wat ik zeg tegen mijn vriend, goh, zou je wat rustiger willen doen, want ik voel me helemaal niet lekker.
Dan is alles goed en kan ik zelf ook lekker op de bank hangen en is er niets mis, terwijl wanneer ik het niet aangeef (terwijl het bij mij ook duidelijk af te lezen valt; heeeel wit gezicht), mijn vriend er geen rekening mee houdt
Overigens: ik vind wel dat je vriend dan gewoon kan meeleven en even iets voor zichzelf kan doen. Dat zou geen probleem moeten zijn, zeker niet wanneer je elkaar al 7 jaar kent
Als ik een lange dag heb gehad en hoofdpijn begin te krijgen is het eerste wat ik zeg tegen mijn vriend, goh, zou je wat rustiger willen doen, want ik voel me helemaal niet lekker.
Dan is alles goed en kan ik zelf ook lekker op de bank hangen en is er niets mis, terwijl wanneer ik het niet aangeef (terwijl het bij mij ook duidelijk af te lezen valt; heeeel wit gezicht), mijn vriend er geen rekening mee houdt
Overigens: ik vind wel dat je vriend dan gewoon kan meeleven en even iets voor zichzelf kan doen. Dat zou geen probleem moeten zijn, zeker niet wanneer je elkaar al 7 jaar kent
zondag 22 juni 2008 om 12:00
Als je elkaar alleen in het weekend ziet wil je inderdaad vaak dat het dan vooral 'gezellig' moet zijn. Zonde van de tijd als je je dan niet lekker voelt. Maar ja, je kunt dat nu eenmaal niet plannen. Anders zou je dat wel op 'n woensdag of zo plannen!
Je zegt dat jullie eerder al hebben samengewoond. Hoe ging dat toen dan?
Want ik neem aan dat je je toen ook wel eens niet lekker voelde? Of hij?
Ik zelf vond dat met name in het begin van het samenwonen wel eens lastig. Dat je niet allebei op hetzelfde moment behoefte hebt om bijv. eens lekker niks te doen, of juist iets leuks te gaan doen. Iemand noemde 'samen-doen-energie'. Leuk omschreven! Daarin moet je samen een weg zien te vinden en accepteren dat het niet altijd gelijk loopt.
Je zegt dat jullie eerder al hebben samengewoond. Hoe ging dat toen dan?
Want ik neem aan dat je je toen ook wel eens niet lekker voelde? Of hij?
Ik zelf vond dat met name in het begin van het samenwonen wel eens lastig. Dat je niet allebei op hetzelfde moment behoefte hebt om bijv. eens lekker niks te doen, of juist iets leuks te gaan doen. Iemand noemde 'samen-doen-energie'. Leuk omschreven! Daarin moet je samen een weg zien te vinden en accepteren dat het niet altijd gelijk loopt.
zondag 22 juni 2008 om 12:34
Ik vind je vriend egoistisch. Niemand is 24/7 vrolijk. Ik vind het heel begrijpelijk dat je, als je na een drukke werkdag thuis komt, even moet bijkomen. Man en ik hebben dat beiden. We laten elkaar dan gewoon even met rust, en daarna kunnen we alsnog aandacht aan elkaar besteden. Kan me helemaal voorstellen dat je op zo'n even-tot-jezelf-komen-moment geen aandacht kunt geven aan iemand zoals je vriend die, zoals ik het lees, behoorlijk energie zuigend is. Je vriend had gewoon even rustig met je op de bank kunnen gaan zitten, of voor zichzelf iets kunnen gaan doen, of op een andere dag/tijdstip terug kunnen komen, maar de reactie die hij geeft vind ik idd getuigen van weinig inlevingsvermogen en weinig rekening houdend met jou.
zondag 22 juni 2008 om 12:54
quote:Valesca C schreef op 21 juni 2008 @ 11:23:
Mijn vriend noemde me zelfs een oud wijf ('er is altijd wat met jou'), ik had geen humor volgens hem etc. Ja, gister was ik even niet in voor zijn slappe humor en ik heb inderdaad vaak migraine (alhoewel ik hem daar zo min mogelijk last van wil laten hebben). Maar ik begin nu nota bene echt aan mezelf te twijfelen of dit wel 'normaal' is...
Als jij inderdaad migraine hebt (en geen hoofdpijn), dan heb je een chronische ziekte. Een ziekte waar (in veel gevallen) prima mee te leven valt, maar van zowel jouzelf als van je partner is aanpassing nodig. Natuurlijk is het soms balen als je partner niet altijd fit is, en niet overal zin in heeft, maar ik vind het zeldzaam ongevoelig en egocentrisch om het dan te hebben over "een oud wijf".
Of jij gevoel voor humor hebt kan ik niet beoordelen, maar je vriend lijkt me nogal een dwingeland.
Mijn vriend noemde me zelfs een oud wijf ('er is altijd wat met jou'), ik had geen humor volgens hem etc. Ja, gister was ik even niet in voor zijn slappe humor en ik heb inderdaad vaak migraine (alhoewel ik hem daar zo min mogelijk last van wil laten hebben). Maar ik begin nu nota bene echt aan mezelf te twijfelen of dit wel 'normaal' is...
Als jij inderdaad migraine hebt (en geen hoofdpijn), dan heb je een chronische ziekte. Een ziekte waar (in veel gevallen) prima mee te leven valt, maar van zowel jouzelf als van je partner is aanpassing nodig. Natuurlijk is het soms balen als je partner niet altijd fit is, en niet overal zin in heeft, maar ik vind het zeldzaam ongevoelig en egocentrisch om het dan te hebben over "een oud wijf".
Of jij gevoel voor humor hebt kan ik niet beoordelen, maar je vriend lijkt me nogal een dwingeland.
zondag 22 juni 2008 om 12:56
quote:deb83 schreef op 21 juni 2008 @ 17:14:
Geef je het zelf wel aan? Zelfs al is het duidelijk zichtbaar, misschien is het voor je vriend niet van je gezicht af te lezen dat je niet lekker bent...
Zegt ook iets over de aandacht van je vriend, denk ik. Mijn vriend ziet het altijd aan mijn kleur (groen
) als er een aanval aan zit te komen.
Geef je het zelf wel aan? Zelfs al is het duidelijk zichtbaar, misschien is het voor je vriend niet van je gezicht af te lezen dat je niet lekker bent...
Zegt ook iets over de aandacht van je vriend, denk ik. Mijn vriend ziet het altijd aan mijn kleur (groen
) als er een aanval aan zit te komen.
zondag 22 juni 2008 om 14:23
Als je elkaar alleen maar in het weekend ziet is het inderdaad wel leuk als je ook echt aandacht voor elkaar hebt, maar als jij je niet lekker voelt is het niet redelijk dat jouw vriend nog steeds alle aandacht wilt hebben.
Vind zijn oud wijf opmerking niet echt aardig moet ik zeggen. Niet alles kan op zijn manier gaan.
Misschien inderdaad de volgende keer wat duidelijker zeggen wat er is en wat jij wilt.
Vind zijn oud wijf opmerking niet echt aardig moet ik zeggen. Niet alles kan op zijn manier gaan.
Misschien inderdaad de volgende keer wat duidelijker zeggen wat er is en wat jij wilt.
zondag 22 juni 2008 om 15:40
Enorm bedankt voor al jullie reacties! Geweldig, ik heb er heel veel aan!
Allereerst: ik heb gisteren met mijn vriend gepraat. Het kwam erop neer dat hij vond dat mijn begroeting bij de deur hem geen welkom gevoel gaf en hij aan me zag dat ik 'sjacherijnig' zou zijn. Nou goed, daar had hij wel een puntje... Ik had inderdaad even opgezien tegen zijn bezoek, omdat ik me niet lekker voelde. En dan voel ik de bui alweer hangen dat hij dan toch een hoop aandacht wil en ik kan die even niet geven. Ik zei tegen hem dat ik liever niet afspreek als ik me zo voel, omdat ik dan weet dat ik hem tot last ben (lees: ik ben niet vrolijk en actief) en ik vervolgens met een schuldgevoel zit over iets, waar ik in feite niet veel aan kan doen.
Maar ik gaf hem wel gelijk in het feit dat ik hem tenminste bij de voordeur wel even wat leuker zou kunnen begroeten.
Verder liep het gesprek eigenlijk vrij stroef. Hij luistert slecht en valt maar in herhaling over hoe vaak hij mij wel niet zo meemaakt. Dat ik te weinig aandacht en oprechte interesse in hem heb... Het is net of hij dat ene moment, dat ik de aandacht even niet heb, gelijkstelt aan alle contacten die hij verder met mij heeft. Het idee om voortaan niet op vrijdag-avond af te spreken vond hij geen goed idee. Hij vindt dat het gewoon moet kunnen en dat ik dan maar een beetje beter m'n best moet doen.
Precies wat een aantal van jullie hier zeggen, heb ik ook gezegd: niet alles kan altijd op zijn manier gaan. Dan is hij maar even teleurgesteld en 'voldoe ik niet aan zijn verwachtingen'...
Veel van jullie noemen hem ook egoïstisch... eigenlijk vind ik dat ook, in die zin dat hij vaak alleen maar aan zijn eigen behoeftes denkt, niet qua geld of iets dergelijks. Ik vind hem soms echt net een klein kind dat gaat zitten mokken als hij zijn zin niet krijgt en mij een zeikwijf vindt als ik gewoon effe geen herrie om me heen wil...
Mijn vriend en ik zitten beiden eigenlijk heel anders in elkaar. Als hij moe is, gaat hij juist druk doen en zoekt het echt in 'pepmiddelen' om er maar niet aan toe te hoeven geven. Ik ben juist iemand die wel toegeeft aan de moeheid, tenminste, als ik gewoon thuis ben en het mag van mezelf. Hij is eigenlijk heel streng en hard voor zichzelf heb ik het idee en nu ben ik dat ook wel, maar niet naar anderen. Hij vindt eigenlijk dat iedereen om hem heen net zoals hij zou moeten zijn qua houding.
En ja...of ik met hem zou willen blijven/of ik hem nog leuk vind...daar twijfel ik dus wel eens aan. Ik merk dat ik er vaak juist tegenop zie om hem te zien, om dit soort dingen... Zijn aandacht trekkerij, zijn onrust en soms dus veeleisende gedrag in mijn ogen.
Allereerst: ik heb gisteren met mijn vriend gepraat. Het kwam erop neer dat hij vond dat mijn begroeting bij de deur hem geen welkom gevoel gaf en hij aan me zag dat ik 'sjacherijnig' zou zijn. Nou goed, daar had hij wel een puntje... Ik had inderdaad even opgezien tegen zijn bezoek, omdat ik me niet lekker voelde. En dan voel ik de bui alweer hangen dat hij dan toch een hoop aandacht wil en ik kan die even niet geven. Ik zei tegen hem dat ik liever niet afspreek als ik me zo voel, omdat ik dan weet dat ik hem tot last ben (lees: ik ben niet vrolijk en actief) en ik vervolgens met een schuldgevoel zit over iets, waar ik in feite niet veel aan kan doen.
Maar ik gaf hem wel gelijk in het feit dat ik hem tenminste bij de voordeur wel even wat leuker zou kunnen begroeten.
Verder liep het gesprek eigenlijk vrij stroef. Hij luistert slecht en valt maar in herhaling over hoe vaak hij mij wel niet zo meemaakt. Dat ik te weinig aandacht en oprechte interesse in hem heb... Het is net of hij dat ene moment, dat ik de aandacht even niet heb, gelijkstelt aan alle contacten die hij verder met mij heeft. Het idee om voortaan niet op vrijdag-avond af te spreken vond hij geen goed idee. Hij vindt dat het gewoon moet kunnen en dat ik dan maar een beetje beter m'n best moet doen.
Precies wat een aantal van jullie hier zeggen, heb ik ook gezegd: niet alles kan altijd op zijn manier gaan. Dan is hij maar even teleurgesteld en 'voldoe ik niet aan zijn verwachtingen'...
Veel van jullie noemen hem ook egoïstisch... eigenlijk vind ik dat ook, in die zin dat hij vaak alleen maar aan zijn eigen behoeftes denkt, niet qua geld of iets dergelijks. Ik vind hem soms echt net een klein kind dat gaat zitten mokken als hij zijn zin niet krijgt en mij een zeikwijf vindt als ik gewoon effe geen herrie om me heen wil...
Mijn vriend en ik zitten beiden eigenlijk heel anders in elkaar. Als hij moe is, gaat hij juist druk doen en zoekt het echt in 'pepmiddelen' om er maar niet aan toe te hoeven geven. Ik ben juist iemand die wel toegeeft aan de moeheid, tenminste, als ik gewoon thuis ben en het mag van mezelf. Hij is eigenlijk heel streng en hard voor zichzelf heb ik het idee en nu ben ik dat ook wel, maar niet naar anderen. Hij vindt eigenlijk dat iedereen om hem heen net zoals hij zou moeten zijn qua houding.
En ja...of ik met hem zou willen blijven/of ik hem nog leuk vind...daar twijfel ik dus wel eens aan. Ik merk dat ik er vaak juist tegenop zie om hem te zien, om dit soort dingen... Zijn aandacht trekkerij, zijn onrust en soms dus veeleisende gedrag in mijn ogen.
zondag 22 juni 2008 om 15:44
Als je je er tegenop ziet om je eigen vriend te zien is er wel iets goed mis vind ik. Een van de belangrijkste dingen in een relatie is dat je jezelf kunt zijn. Dat mag jij dus duidelijk niet van je vriend.
Je vriend realiseert zich waarschijnlijk niet dat druk doen en aandacht eisen net zo goed reacties zijn op drukte en stress als rust willen. Omdat hij alleen maar vanuit zichzelf redeneert zal hij dat ook nooit snappen.
Je vriend realiseert zich waarschijnlijk niet dat druk doen en aandacht eisen net zo goed reacties zijn op drukte en stress als rust willen. Omdat hij alleen maar vanuit zichzelf redeneert zal hij dat ook nooit snappen.
zondag 22 juni 2008 om 15:46
quote:korenwolf schreef op 22 juni 2008 @ 12:56:
[...]
Zegt ook iets over de aandacht van je vriend, denk ik. Mijn vriend ziet het altijd aan mijn kleur (groen ) als er een aanval aan zit te komen.
Helemaal mee eens: ik vind ook dat hij wel wat attenter zou mogen zijn.
Er schiet me nou iets te boven wat hem ook wel typeert: Ik had een keer een migraine-aanval waarbij ik twee dagen in de kamer heb gelegen op een matrasje en om het half uur moest kotsen.
Zonder te vragen of hij wat kon doen, bleef meneer gewoon uren tegen me aanlullen. Hij ZIET me lijkbleek, kotsend en wel liggen, maar hij kan er niet bij bedenken dat ik me waarschijnlijk ongelooflijk beroerd voel. Sterker nog: hij verwacht van me dat ik best even een gezellig avondje met hem kan hebben, ondanks alles.
[...]
Zegt ook iets over de aandacht van je vriend, denk ik. Mijn vriend ziet het altijd aan mijn kleur (groen
) als er een aanval aan zit te komen.Helemaal mee eens: ik vind ook dat hij wel wat attenter zou mogen zijn.
Er schiet me nou iets te boven wat hem ook wel typeert: Ik had een keer een migraine-aanval waarbij ik twee dagen in de kamer heb gelegen op een matrasje en om het half uur moest kotsen.
Zonder te vragen of hij wat kon doen, bleef meneer gewoon uren tegen me aanlullen. Hij ZIET me lijkbleek, kotsend en wel liggen, maar hij kan er niet bij bedenken dat ik me waarschijnlijk ongelooflijk beroerd voel. Sterker nog: hij verwacht van me dat ik best even een gezellig avondje met hem kan hebben, ondanks alles.
zondag 22 juni 2008 om 15:50
quote:wanda_p schreef op 22 juni 2008 @ 15:44:
Als je je er tegenop ziet om je eigen vriend te zien is er wel iets goed mis vind ik. Een van de belangrijkste dingen in een relatie is dat je jezelf kunt zijn. Dat mag jij dus duidelijk niet van je vriend.
Je vriend realiseert zich waarschijnlijk niet dat druk doen en aandacht eisen net zo goed reacties zijn op drukte en stress als rust willen. Omdat hij alleen maar vanuit zichzelf redeneert zal hij dat ook nooit snappen.Dat dat inderdaad niet klopt, realiseer ik me ook... maar op de een of andere manier denk ik nog steeds dat hij het misschien een keer gaat begrijpen. Hij KAN namelijk wel heel lief zijn en er zijn gelukkig genoeg weekenden dat het erg gezellig is.
Als je je er tegenop ziet om je eigen vriend te zien is er wel iets goed mis vind ik. Een van de belangrijkste dingen in een relatie is dat je jezelf kunt zijn. Dat mag jij dus duidelijk niet van je vriend.
Je vriend realiseert zich waarschijnlijk niet dat druk doen en aandacht eisen net zo goed reacties zijn op drukte en stress als rust willen. Omdat hij alleen maar vanuit zichzelf redeneert zal hij dat ook nooit snappen.Dat dat inderdaad niet klopt, realiseer ik me ook... maar op de een of andere manier denk ik nog steeds dat hij het misschien een keer gaat begrijpen. Hij KAN namelijk wel heel lief zijn en er zijn gelukkig genoeg weekenden dat het erg gezellig is.
