Relaties
alle pijlers
Veeleisende vriend of is dit normaal?
zaterdag 21 juni 2008 om 11:23
Mijn vriend en ik wonen niet samen, dus zien we elkaar meestal in het weekend. We gaan al 7 jaar met elkaar.
Nu is het altijd al zo geweest dat hij behoorlijk wat aandacht opeist. Ik vind het soms ook gewoon prima om samen te ZIJN en hoef niet altijd zo nodig wat te doen, te praten of op een andere manier directe aandacht te krijgen of te geven. Tenminste niet altijd.... En zeker niet als ik na een week werken op vrijdag-avond thuiskom. Dan wil ik vaak maar één ding: lekker ontspannen, niks doen en tv kijken.
Eigenlijk ben ik vrijdag-avond gewoon niet op mijn best. En omdat ik weet dat mijn vriend een hoop aandacht opeist, wil ik dan ook op vrijdag vaak niet met hem afspreken, maar liever zaterdag bv, omdat ik vind dat ik hem niet de aandacht kan geven die hij wil of verwacht.
Gisteravond heb ik dan toch maar weer 's afgesproken met hem, omdat 't toch wel gezellig is' dacht ik.... gewoon lekker samen zijn.
Nu had ik de pech dat ik echt een extreem drukke werkdag had gehad en daarbij nog eens met keelpijn en een opkomende migraine thuiskwam. Ik was nog geen kwartier thuis of meneer stond op de stoep. Ik gaf aan dat ik me niet erg lekker voelde lichamelijk...
Ook hij had hard gewerkt en was doodmoe, maar op de een of andere manier kan hij dan nog steeds behoorlijk druk zijn (lees: hard praten, grapjes maken en zien of hij m'n aandacht heeft, letterlijk steeds bij me willen zijn) Een ander zou dit misschien heerlijk vinden, al die aandacht, maar ik werd er kriebelig van en heb alleen maar zoiets van: laat me nou even met rust man! Het punt is namelijk dat hij weinig aandacht gééft, hij eist het vooral op. En als hij het al geeft, vraagt hij er indirect altijd wat voor terug.
Nou verweet hij mij gister dat ik 'niet eens voor hem kon opbrengen om een beetje vrolijk te zijn en wat aandacht aan hem te schenken'. Ik voelde me inderdaad niet lekker en het was misschien beter geweest om hem op te bellen om te zeggen dat ik liever een ander tijdstip wilde afspreken... maar dan ben ik weer bang dat ik hem teleurstel.
En nu voelde ik me schuldig, omdat ik hem niet genoeg aandacht kan geven. Als ik me niet lekker voel en moe ben, dan zie je dat aan me... ik kan dat slecht verbergen en thuis laat ik het dan ook gewoon even gaan, omdat ik vind dat dat moet kunnen. Op m'n werk doe ik al de hele dag mijn best om me staande te houden (gister dan) en dan wil ik thuis gewoon effe helemaal niks groot hoeven houden.
Maargoed, mijn vriend vind dus dat ik dat dan voor hem moet doen. Hij vind dat hij echt niet teveel vraagt. Hij zegt dat ik gewoon niet WIL en eerlijk gezegd is dat dus ook zo. Ik wil eigenlijk dat hij mij ook een beetje begrijpt en zich kan inleven. Ik vind dat je in een relatie ook bij elkaar moet kunnen zijn als je je wat minder voelt of ronduit chagrijnig bent.
Wat vinden jullie hiervan en hoe gaat dat bij jullie thuis als je even een mindere dag hebt? Is je vriend/vriendin dan juist zorgzaam en begripvol, of vind je ook dat je je groot moet houden?
Mijn vriend noemde me zelfs een oud wijf ('er is altijd wat met jou'), ik had geen humor volgens hem etc. Ja, gister was ik even niet in voor zijn slappe humor en ik heb inderdaad vaak migraine (alhoewel ik hem daar zo min mogelijk last van wil laten hebben). Maar ik begin nu nota bene echt aan mezelf te twijfelen of dit wel 'normaal' is...
Nu is het altijd al zo geweest dat hij behoorlijk wat aandacht opeist. Ik vind het soms ook gewoon prima om samen te ZIJN en hoef niet altijd zo nodig wat te doen, te praten of op een andere manier directe aandacht te krijgen of te geven. Tenminste niet altijd.... En zeker niet als ik na een week werken op vrijdag-avond thuiskom. Dan wil ik vaak maar één ding: lekker ontspannen, niks doen en tv kijken.
Eigenlijk ben ik vrijdag-avond gewoon niet op mijn best. En omdat ik weet dat mijn vriend een hoop aandacht opeist, wil ik dan ook op vrijdag vaak niet met hem afspreken, maar liever zaterdag bv, omdat ik vind dat ik hem niet de aandacht kan geven die hij wil of verwacht.
Gisteravond heb ik dan toch maar weer 's afgesproken met hem, omdat 't toch wel gezellig is' dacht ik.... gewoon lekker samen zijn.
Nu had ik de pech dat ik echt een extreem drukke werkdag had gehad en daarbij nog eens met keelpijn en een opkomende migraine thuiskwam. Ik was nog geen kwartier thuis of meneer stond op de stoep. Ik gaf aan dat ik me niet erg lekker voelde lichamelijk...
Ook hij had hard gewerkt en was doodmoe, maar op de een of andere manier kan hij dan nog steeds behoorlijk druk zijn (lees: hard praten, grapjes maken en zien of hij m'n aandacht heeft, letterlijk steeds bij me willen zijn) Een ander zou dit misschien heerlijk vinden, al die aandacht, maar ik werd er kriebelig van en heb alleen maar zoiets van: laat me nou even met rust man! Het punt is namelijk dat hij weinig aandacht gééft, hij eist het vooral op. En als hij het al geeft, vraagt hij er indirect altijd wat voor terug.
Nou verweet hij mij gister dat ik 'niet eens voor hem kon opbrengen om een beetje vrolijk te zijn en wat aandacht aan hem te schenken'. Ik voelde me inderdaad niet lekker en het was misschien beter geweest om hem op te bellen om te zeggen dat ik liever een ander tijdstip wilde afspreken... maar dan ben ik weer bang dat ik hem teleurstel.
En nu voelde ik me schuldig, omdat ik hem niet genoeg aandacht kan geven. Als ik me niet lekker voel en moe ben, dan zie je dat aan me... ik kan dat slecht verbergen en thuis laat ik het dan ook gewoon even gaan, omdat ik vind dat dat moet kunnen. Op m'n werk doe ik al de hele dag mijn best om me staande te houden (gister dan) en dan wil ik thuis gewoon effe helemaal niks groot hoeven houden.
Maargoed, mijn vriend vind dus dat ik dat dan voor hem moet doen. Hij vind dat hij echt niet teveel vraagt. Hij zegt dat ik gewoon niet WIL en eerlijk gezegd is dat dus ook zo. Ik wil eigenlijk dat hij mij ook een beetje begrijpt en zich kan inleven. Ik vind dat je in een relatie ook bij elkaar moet kunnen zijn als je je wat minder voelt of ronduit chagrijnig bent.
Wat vinden jullie hiervan en hoe gaat dat bij jullie thuis als je even een mindere dag hebt? Is je vriend/vriendin dan juist zorgzaam en begripvol, of vind je ook dat je je groot moet houden?
Mijn vriend noemde me zelfs een oud wijf ('er is altijd wat met jou'), ik had geen humor volgens hem etc. Ja, gister was ik even niet in voor zijn slappe humor en ik heb inderdaad vaak migraine (alhoewel ik hem daar zo min mogelijk last van wil laten hebben). Maar ik begin nu nota bene echt aan mezelf te twijfelen of dit wel 'normaal' is...
donderdag 3 juli 2008 om 12:59
Goed van je dat je zo voor jezelf kon opkomen . Dat zijn fijne signalen voor jezelf, dat je sterker aan het worden bent.
Misschien is het goed om eens een keer voor jezelf op te schrijven wat jij verwacht en verlangt van een relatie. Wat je nodig hebt en waar je geen discussies over tolereert. Probeer eens een realistische en tegelijkertijd jezelf-alles-gunnende schets te maken van waar je van droomt.
Dan weet je iig waar je prioriteiten liggen en waar je wel of niet op kunt/wil afdingen. Dat kan je kracht geven wanneer de relatie toch weer niet lekker loopt en je weet niet goed wat en hoe.
Het is goed om te beseffen wie je bent en wat je wil. Dat is nou eenmaal het meest wezenlijke in jouw leven en dat mag ook.
Misschien is het goed om eens een keer voor jezelf op te schrijven wat jij verwacht en verlangt van een relatie. Wat je nodig hebt en waar je geen discussies over tolereert. Probeer eens een realistische en tegelijkertijd jezelf-alles-gunnende schets te maken van waar je van droomt.
Dan weet je iig waar je prioriteiten liggen en waar je wel of niet op kunt/wil afdingen. Dat kan je kracht geven wanneer de relatie toch weer niet lekker loopt en je weet niet goed wat en hoe.
Het is goed om te beseffen wie je bent en wat je wil. Dat is nou eenmaal het meest wezenlijke in jouw leven en dat mag ook.
donderdag 3 juli 2008 om 13:03
donderdag 3 juli 2008 om 13:13
Ik heb het een tijd terug gedaan en toen ben ik ook veeleisend over the top gegaan, alles neergepend waar ik naar verlangde en waar ik van droomde . Dus hou je niet in haha.
Ik merkte toen vanzelf tijdens het schrijven dat sommige dingen telkens terugkwamen en dus blijkbaar heel belangrijk waren en dat ik bij andere dingen voelde: als ik hier zotussendoor een klein beetje van krijg/heb is dat ook al prima, hoeft niet altijd non stop.
Dus dat realisme komt denk ik vanzelf ook wel naar voren terwijl je de patronen gaat zien. Het liet me iig zien hoe erg ik mijzelf uithongerde in de relatie waar ik toen inzat, deels uit angst dat wat ik wilde "veeleisend" was. Toen ik het eenmaal had opgeschreven merkte ik dat veel dingen eigenlijk hele normale wensen waren. Dat was heel prettig. Dat heeft me enorm geholpen met bij mijn standpunt blijven dat ik best bereid ben concessies te doen maar dat dit en dit belangrijk is en dat ik wil dat mijn partner daar naar luistert en op reageert.
Ik klink nu misschien heel dwingend, dat valt volgens mijn man enorm mee . Het heeft me vooral duidelijk gemaakt dat het belangrijk is dichtbij jezelf en je hart te blijven. Trouw te zijn aan jezelf.
Ik merkte toen vanzelf tijdens het schrijven dat sommige dingen telkens terugkwamen en dus blijkbaar heel belangrijk waren en dat ik bij andere dingen voelde: als ik hier zotussendoor een klein beetje van krijg/heb is dat ook al prima, hoeft niet altijd non stop.
Dus dat realisme komt denk ik vanzelf ook wel naar voren terwijl je de patronen gaat zien. Het liet me iig zien hoe erg ik mijzelf uithongerde in de relatie waar ik toen inzat, deels uit angst dat wat ik wilde "veeleisend" was. Toen ik het eenmaal had opgeschreven merkte ik dat veel dingen eigenlijk hele normale wensen waren. Dat was heel prettig. Dat heeft me enorm geholpen met bij mijn standpunt blijven dat ik best bereid ben concessies te doen maar dat dit en dit belangrijk is en dat ik wil dat mijn partner daar naar luistert en op reageert.
Ik klink nu misschien heel dwingend, dat valt volgens mijn man enorm mee . Het heeft me vooral duidelijk gemaakt dat het belangrijk is dichtbij jezelf en je hart te blijven. Trouw te zijn aan jezelf.
donderdag 3 juli 2008 om 13:17
quote:Julus schreef op 03 juli 2008 @ 11:35:
Ps het is fijn dat je vriend bereid is om erop te letten, maar de vraag is of hij zich er prettig bij voelt, omdat hij zich nu heel anders zal moeten opstellen. Hij zal het voor jou willen proberen maar het moet niet zo zijn, dat hij zijn eigen manier van doen gaat verloochenen. Dat hou je ook niet vol trouwens.
Jules, ik zie het niet als het verloochenen van jezelf. Zijn manier van communiceren is een slechte gewoonte (= aangeleerd), en gewoontes zijn af te leren. Eigenschappen zijn niet te veranderen. Een kwestie van persoonlijkheid vs. gedrag. Gedrag valt te veranderen als het niet uit de persoonlijkheid voortvloeit.
Valesca: Goed dat je je grenzen hebt aangegeven en duidelijk hebt gesteld dat hij daar al veel te lang structureel overheen aan het gaan is. Ik lees uit je post dat hij geschrokken is, en dat hij echt goed geluisterd heeft (hij heeft kort samengevat wat jouw boodschap was, dus die heeft hij in ieder geval begrepen). Natuurlijk zijn gewoontes moeilijk af te leren, je vervalt zo snel in oude gewoontes. Maar als de wil er is, en hij doet echt serieus een poging, nou dan heb je misschien toch je relatie gered! (En dan weet je meteen ook wat je overwonnen hebt )
Wat betreft jouw minderwaardigheidscomplex: negatief over jezelf denken is ook een slechte, maar aangeleerde eigenschap en valt te veranderen. Een goed begin is het halve werk, en volgens mij ben jij hiermee al halverwege!
Ps het is fijn dat je vriend bereid is om erop te letten, maar de vraag is of hij zich er prettig bij voelt, omdat hij zich nu heel anders zal moeten opstellen. Hij zal het voor jou willen proberen maar het moet niet zo zijn, dat hij zijn eigen manier van doen gaat verloochenen. Dat hou je ook niet vol trouwens.
Jules, ik zie het niet als het verloochenen van jezelf. Zijn manier van communiceren is een slechte gewoonte (= aangeleerd), en gewoontes zijn af te leren. Eigenschappen zijn niet te veranderen. Een kwestie van persoonlijkheid vs. gedrag. Gedrag valt te veranderen als het niet uit de persoonlijkheid voortvloeit.
Valesca: Goed dat je je grenzen hebt aangegeven en duidelijk hebt gesteld dat hij daar al veel te lang structureel overheen aan het gaan is. Ik lees uit je post dat hij geschrokken is, en dat hij echt goed geluisterd heeft (hij heeft kort samengevat wat jouw boodschap was, dus die heeft hij in ieder geval begrepen). Natuurlijk zijn gewoontes moeilijk af te leren, je vervalt zo snel in oude gewoontes. Maar als de wil er is, en hij doet echt serieus een poging, nou dan heb je misschien toch je relatie gered! (En dan weet je meteen ook wat je overwonnen hebt )
Wat betreft jouw minderwaardigheidscomplex: negatief over jezelf denken is ook een slechte, maar aangeleerde eigenschap en valt te veranderen. Een goed begin is het halve werk, en volgens mij ben jij hiermee al halverwege!
donderdag 3 juli 2008 om 14:46
donderdag 3 juli 2008 om 16:02
Mijn haar ging inderdaad ook recht overeind staan bij de opmerking dat "hij niets had om trots op je te zijn". Welke man die echt van zijn vriendin houdt, kan zoiets uit zijn strot krijgen???
Ik heb helaas ook een aantal chronische ziektes, die me vaak het idee geven dat ik even niet zo veel kan en niet zo veel kan investeren in 'samendoen energie'. Mijn man begrijpt dat gelukkig. Als ik migraine heb of last heb van mijn astma, vindt hij het totaal geen probleem als ik even een uurtje of wat ga liggen. Want na mijn dutje voel ik me vaak beter.
Jouw vriend zou alleen al trots op je moeten zijn dat je, ondanks een aantal chronische problemen, toch maar mooi even een baan in het onderwijs hebt. Dat is een verdomd zwaar beroep! Daarnaast heb je ongetwijfeld heel veel persoonlijke kwaliteiten. Jij bent niet je ziekte, jij bent Valesca.
Ik hoop dat door jullie gesprek het kwartje bij je vriend is gevallen. Ik hoop ook dat als hij niet veranderd, je jezelf de lol doet een punt achter die relatie te zetten.Want je kunt zoveel beter krijgen. Je moet je toekomst niet laten vergallen omdat jullie toevallig een verleden hebben samen.
Heel veel sterkte en wees trots op jezelf!
Ik heb helaas ook een aantal chronische ziektes, die me vaak het idee geven dat ik even niet zo veel kan en niet zo veel kan investeren in 'samendoen energie'. Mijn man begrijpt dat gelukkig. Als ik migraine heb of last heb van mijn astma, vindt hij het totaal geen probleem als ik even een uurtje of wat ga liggen. Want na mijn dutje voel ik me vaak beter.
Jouw vriend zou alleen al trots op je moeten zijn dat je, ondanks een aantal chronische problemen, toch maar mooi even een baan in het onderwijs hebt. Dat is een verdomd zwaar beroep! Daarnaast heb je ongetwijfeld heel veel persoonlijke kwaliteiten. Jij bent niet je ziekte, jij bent Valesca.
Ik hoop dat door jullie gesprek het kwartje bij je vriend is gevallen. Ik hoop ook dat als hij niet veranderd, je jezelf de lol doet een punt achter die relatie te zetten.Want je kunt zoveel beter krijgen. Je moet je toekomst niet laten vergallen omdat jullie toevallig een verleden hebben samen.
Heel veel sterkte en wees trots op jezelf!
donderdag 3 juli 2008 om 19:08
quote:Pinksterbloempje schreef op 03 juli 2008 @ 16:02:
Mijn haar ging inderdaad ook recht overeind staan bij de opmerking dat "hij niets had om trots op je te zijn". Welke man die echt van zijn vriendin houdt, kan zoiets uit zijn strot krijgen???
Ik heb helaas ook een aantal chronische ziektes, die me vaak het idee geven dat ik even niet zo veel kan en niet zo veel kan investeren in 'samendoen energie'. Mijn man begrijpt dat gelukkig. Als ik migraine heb of last heb van mijn astma, vindt hij het totaal geen probleem als ik even een uurtje of wat ga liggen. Want na mijn dutje voel ik me vaak beter.
Jouw vriend zou alleen al trots op je moeten zijn dat je, ondanks een aantal chronische problemen, toch maar mooi even een baan in het onderwijs hebt. Dat is een verdomd zwaar beroep! Daarnaast heb je ongetwijfeld heel veel persoonlijke kwaliteiten. Jij bent niet je ziekte, jij bent Valesca.
Ik hoop dat door jullie gesprek het kwartje bij je vriend is gevallen. Ik hoop ook dat als hij niet veranderd, je jezelf de lol doet een punt achter die relatie te zetten.Want je kunt zoveel beter krijgen. Je moet je toekomst niet laten vergallen omdat jullie toevallig een verleden hebben samen.
Heel veel sterkte en wees trots op jezelf!
Helemaal gelijk heb je.
Mijn vriend zei die vreselijke dingen wel in een bepaalde bui en is er ook op teruggekomen, maar ik hoop ook dat het laatste gesprek echt is aangekomen. Ik heb er wel een goed gevoel over in ieder geval.
Mijn haar ging inderdaad ook recht overeind staan bij de opmerking dat "hij niets had om trots op je te zijn". Welke man die echt van zijn vriendin houdt, kan zoiets uit zijn strot krijgen???
Ik heb helaas ook een aantal chronische ziektes, die me vaak het idee geven dat ik even niet zo veel kan en niet zo veel kan investeren in 'samendoen energie'. Mijn man begrijpt dat gelukkig. Als ik migraine heb of last heb van mijn astma, vindt hij het totaal geen probleem als ik even een uurtje of wat ga liggen. Want na mijn dutje voel ik me vaak beter.
Jouw vriend zou alleen al trots op je moeten zijn dat je, ondanks een aantal chronische problemen, toch maar mooi even een baan in het onderwijs hebt. Dat is een verdomd zwaar beroep! Daarnaast heb je ongetwijfeld heel veel persoonlijke kwaliteiten. Jij bent niet je ziekte, jij bent Valesca.
Ik hoop dat door jullie gesprek het kwartje bij je vriend is gevallen. Ik hoop ook dat als hij niet veranderd, je jezelf de lol doet een punt achter die relatie te zetten.Want je kunt zoveel beter krijgen. Je moet je toekomst niet laten vergallen omdat jullie toevallig een verleden hebben samen.
Heel veel sterkte en wees trots op jezelf!
Helemaal gelijk heb je.
Mijn vriend zei die vreselijke dingen wel in een bepaalde bui en is er ook op teruggekomen, maar ik hoop ook dat het laatste gesprek echt is aangekomen. Ik heb er wel een goed gevoel over in ieder geval.
donderdag 3 juli 2008 om 19:10
quote:vinobianco schreef op 03 juli 2008 @ 18:54:
Valesca, volg je hart! Dat is het belangrijkste, diep van binnen weet je wel wat goed voor je is en wat niet, luister naar je gevoel en je ingevingen.
Kies voor wat voor jou het beste is!
Dank je wel Vinobianco!
Een goeie raad, maar voor mij ook een héle moeilijke. Ik zit soms zoveel in mijn hoofd, dat ik niet hoor of voel wat mijn hart zegt. Ik doe mijn best
Valesca, volg je hart! Dat is het belangrijkste, diep van binnen weet je wel wat goed voor je is en wat niet, luister naar je gevoel en je ingevingen.
Kies voor wat voor jou het beste is!
Dank je wel Vinobianco!
Een goeie raad, maar voor mij ook een héle moeilijke. Ik zit soms zoveel in mijn hoofd, dat ik niet hoor of voel wat mijn hart zegt. Ik doe mijn best
donderdag 24 juli 2008 om 10:25
zondag 18 januari 2009 om 11:12
Hallo allemaal,
Heb net het hele topic nog eens doorgenomen, zoveel maanden later...
Hoe is het nu? Nou, niet zo best (zie mijn topic onder Psyche: vriend neigt naar psychose/manie).
Ik heb besloten de relatie te beëindigen. En nu ik dit topic nog eens doorgelezen heb, denk ik dat dit geen slechte beslissing is.
Ik heb het hier (bewust) niet verteld, maar mijn vriend lijdt aan een bipolaire stoornis. Op dit moment is hij manisch. Nu is hij de meest dierbare mensen in zijn omgeving (waaronder ik) het hardst aan het kwetsen en ik ben het zat. Ik kan er niet meer tegen. Er zit geen verbetering in en hij heeft echt een tekort aan zelfinzicht. Mijn hoop en geduld zijn op, ik ben er klaar mee.
Dat neemt niet weg dat het wel vreselijk pijnlijk is, maar intuïtief voel ik aan dat het gewoon tijd is om elkaar los te laten. Ik voel me sterker dan ooit... weet alleen niet hoe lang ik stand houd. Het moeilijkste moment moet nog komen... als hij straks weer voor de deur staat en hij is weer 'stabiel'. Dan zal ik voet bij stuk moeten houden.
Het zou ook nog kunnen dat ik hem nu gewoon nooit meer zie. Hij is namelijk hard op vrouwenjacht en misschien is er een zo gek om zich te laten betoveren door zijn manische charmes. Dat is tenslotte eerder gebeurd, dus het zou me niks verbazen.
Het zal moeilijk worden om een relatie van 8 jaar (inmiddels) achter me te gaan laten en te accepteren dat het over is nu. Aan de ene kant voelt het lichtelijk bevrijdend, maar het gemis van de goeie dingen heeft wel de overhand nu.
Valesca
Heb net het hele topic nog eens doorgenomen, zoveel maanden later...
Hoe is het nu? Nou, niet zo best (zie mijn topic onder Psyche: vriend neigt naar psychose/manie).
Ik heb besloten de relatie te beëindigen. En nu ik dit topic nog eens doorgelezen heb, denk ik dat dit geen slechte beslissing is.
Ik heb het hier (bewust) niet verteld, maar mijn vriend lijdt aan een bipolaire stoornis. Op dit moment is hij manisch. Nu is hij de meest dierbare mensen in zijn omgeving (waaronder ik) het hardst aan het kwetsen en ik ben het zat. Ik kan er niet meer tegen. Er zit geen verbetering in en hij heeft echt een tekort aan zelfinzicht. Mijn hoop en geduld zijn op, ik ben er klaar mee.
Dat neemt niet weg dat het wel vreselijk pijnlijk is, maar intuïtief voel ik aan dat het gewoon tijd is om elkaar los te laten. Ik voel me sterker dan ooit... weet alleen niet hoe lang ik stand houd. Het moeilijkste moment moet nog komen... als hij straks weer voor de deur staat en hij is weer 'stabiel'. Dan zal ik voet bij stuk moeten houden.
Het zou ook nog kunnen dat ik hem nu gewoon nooit meer zie. Hij is namelijk hard op vrouwenjacht en misschien is er een zo gek om zich te laten betoveren door zijn manische charmes. Dat is tenslotte eerder gebeurd, dus het zou me niks verbazen.
Het zal moeilijk worden om een relatie van 8 jaar (inmiddels) achter me te gaan laten en te accepteren dat het over is nu. Aan de ene kant voelt het lichtelijk bevrijdend, maar het gemis van de goeie dingen heeft wel de overhand nu.
Valesca
zondag 18 januari 2009 om 11:45
Het gemis van de goede dingen of het gemis aan vastigheid en de gewoontes
In elk geval als ik de topic zo doorlees heb je een geode keuze gemaakt , nu is het zaak om daar ook aan vast te houden
en je niet laten overbluffen en aftroeven
Het zal even donker zijn om je heen maar daarna zal het licht volop gaan schijnen weer en zal je merken dat je weer je eigen persoonlijkheid en eigenwaarde terug krijgt
succes meid
In elk geval als ik de topic zo doorlees heb je een geode keuze gemaakt , nu is het zaak om daar ook aan vast te houden
en je niet laten overbluffen en aftroeven
Het zal even donker zijn om je heen maar daarna zal het licht volop gaan schijnen weer en zal je merken dat je weer je eigen persoonlijkheid en eigenwaarde terug krijgt
succes meid
