Verder na vreemdgaan???

Kenmerken

Seksverslaving is een progressieve aandoening. Volgens twaalfstappengroepen die zich bezighouden met het herstel van deze ziekte kan deze 'niet worden genezen maar wel tot staan worden gebracht'. Internationale literatuur van wetenschappers op het gebied van verslaving zoals Goodman, Berlin, Schneider, Coleman en Carnes (zie link literatuur) is seksverslaving een ziekte die op drie niveaus woekert, namelijk: lichamelijk, emotioneel en spiritueel. Zij beschrijven een duidelijk chemisch ziektebeeld dat zowel verslaafd gedrag oproept als ook de verslaafde belaagt wanneer hij in actieve onthouding komt. Deze chemische processen spelen zich in de hersenen af. De emotionele verslaving is enorm en kan het volledige leven van de verslaafde gaan beheersen en vernietigen. Effecten op het gebied van relaties, gezondheid, sociale contacten, werk, opleiding, concentratievermogen, financiën en zelfbeeld zijn vaak desastreus. Daarnaast is de spirituele kant van de ziekte zeer bedreigend voor het algehele welzijn. Mensen verliezen volledig het vertrouwen in het leven, raken hun zelfvertrouwen kwijt, zien geen mogelijkheid meer hun situatie te verbeteren of los te komen van deze verwoestende en levensbedreigende ziekte en verliezen zo elk geloof.



In de seksuologie is veel onbekendheid nog op het terrein van seksverslaving. Daar ligt het accent op emancipatorische aspecten in het omgaan met seksualiteit. Bekende seksuologen uit de Verenigde Staten en Canada, waaronder Coleman en Marshall proberen daar langzaam aan verandering in te brengen en er voor te zorgen dat, ten einde die mondiale erkenning van seksverslaving te realiseren de ziekte opnieuw opgenomen wordt in het DSM-V. (In DSM-III was seksverslaving opgenomen; in DSM-IV niet, maar in DSM-IV was geen enkele vorm van verslaving opgenomen.)



Vaak wordt ten onrechte lacherig gedaan over seksverslaving. Mensen die seksverslaafd zijn herkennen zich makkelijk in de volgende kenmerken:



Het patroon van seksueel gedrag is niet meer te beheersen.

Het seksuele gedrag heeft ernstige gevolgen voor het dagelijks leven.

Het is onmogelijk te stoppen ondanks de ernstige gevolgen.

Dingen blijven doen die hoge risico’s met zich meebrengen (gevaarlijke plekken, risico betrapt te worden).

Continue pogingen het seksuele gedrag te beperken of stoppen.

Het seksuele gedrag functioneert als drug, als overlevingsmiddel, als pijnstiller.

Seks is noodzakelijk om te kunnen functioneren.

Het seksuele gedrag is progressief (steeds meer, steeds vaker, steeds extremer).

Sterk wisselende gemoedstoestanden (diepe depressie - roes - katergevoel).

Het seksuele gedrag zorgt voor een enorm tijdsverlies.

Belangrijke taken/verantwoordelijkheden (gezin, werk, vrienden) worden als gevolg van het seksuele gedrag verwaarloosd.

[1]



Het verslavingselement zit hem niet in de gedragingen op zichzelf, maar in de beleving van het gedrag en de motivatie waarom een verslaafde tot deze handelingen overgaat. Een oplossing van het probleem zit hem dan ook niet in het simpelweg niet meer doen van dat waar men verslaafd aan is, noch in het anders omgaan met die materie. Seksverslaving gaat niet over seks - het gaat over een overlevingspatroon bij beschadigde mensen die deze wijze van ontsnappen uit de realiteit gebruiken om zo te kunnen overleven.







Heb jij echt het idee dat hij seksverslaafd is ? Herken je de dingen uit dit stukje ?

Je vriend zou ook de spanning " gewoon " heel leuk kunnen hebben gevonden en ook dan is een rondje therapie geen overbodige luxe wellicht .... wellicht is relatietherapie ook een optie ?

Welke stappen heeft hij al ondernomen om zich te laten helpen ?

Wat doet hij om jou het gevoel te geven dat dit nooit meer gebeurt ? Is hij open , mag jij alles napluizen , stelt hij jou gerust , krijg jij de ruimte voor je woede en verdriet ?

He nn, wat onwijs naar voor je. Iedereen gaat er anders mee om. Maar als ik jouw verhaal zo hoor, lijkt de kans op herhaling wel erg groot. Zeker omdat hij 2 keer is vreemdgegaan en de afgelopen 2 jr ook nog sexuele msn contacten had. Als jullie van te voren een open relatie hadden of als hij het eerder eerlijk had verteld, dan had het nog anders geweest. Ik zou niet met hem verder gaan. Ik denk ook als je verder met hem gaat, je altijd het gevoel hebt dat je of aan zijn onverzadigbare verlangens moet voldoen, of dat hij je bedonderd. Ben je er trouwens per ongeluk achtergekomen of heeft hij je het verteld?

Hoe lang zijn jullie samen? Wat je schrijft hij heeft jou zo'n pijn gedaan en het vertrouwen is compleet weg. Lijkt me super moeilijk om dit weer terug te krijgen.

Jij houdt van hem, maar ben bang hij niet genoeg van jou, anders had hij meer openkaart gespeeld als hij echt een verslaving heeft, goed excuus? Volgens mij zijn er veel fijnere mannen op deze aardbol voor jou!!!

En hoe gaat hij om met zijn afkickverschijnselen ?

Hoe ben jij er achter gekomen trouwens? Heeft hij het zelf opgebiecht? Of betrapte jij hem waarop hij alles toegaf?



edit: sluit me eigenlijk aan bij nicki verders.

het lijkt alsof hij echt zn best doet om jouw vertrouwen terug te winnen... maar denk goed na, denk je dat er een kans is dat je hem ooit nog echt zal vertrouwen? als dat zo is moet je er samen voor vechten, als je denkt dat het niet zo is moet je nu besluiten hier een punt achter te zetten

(i know, heel makkelijk om zo te schrijven en zo veel moeilijker om het echt te doen) sterkte iig

Hm ik vind zijn gedrag in het verleden weinig hoopgevend voor de toekomst

Ik sluit me aan bij meds. Eerst dat smsje wat je vond, en daarna die foto waarna bleek dat hij toch niet alles had opgebiecht (het was dus niet alleen cammen maar ook vreemdgaan irl). Zou me echt afvragen of ik nu wel alles wist en juist dat zou leiden tot een ultieme vertrouwensbreuk die niet meer te herstellen zou zijn voor mij. Maargoed het gaat niet om mij hier. Je schrijft eerder al dat je er wel voor wilt gaan. In dat geval zou je vriend echt concrete stappen moeten ondernemen (therapie bijv)

Nog 1 vraag trouwens, weet je zeker dat je bij hem wilt blijven omdat je zo gek op hem bent en niet ivm jullie nieuwe huis ed?

quote:NafNaftje schreef op 24 augustus 2008 @ 23:27:

Heeft iemand (succes)ervaringen in een relatie na het vreemdgaan? Kan dit uberhaupt ooit weer goed komen?





Hier ben ik ook erg nieuwsgierig naar!

Ik ben ook bedonderd door mijn vriend (een half jaar geleden). We proberen er nu wat van te maken, maar het is zwaar! Dat had ik wel een beetje onderschat. Zelf kan ik het nog geen onverdeeld succes noemen, hoewel hij wel erg zijn best doet. Ik blijf gewoon 'malen' over wat er gebeurd is.

Meer mensen met ervaringen?

Het ontdekken van dat SMS'je en die foto is volgens mij nog maar het topje van de ijsberg! Durf er mijn handen voor in het vuur te steken en ook dat hij het weer of nog steeds doet trouwens. Dit gedrag accepteren of weggaan.

quote:NafNaftje schreef op 25 augustus 2008 @ 00:20:Hij zegt zelf geen probleem te hebben met afkickverschijnselen.Hij is niet seksverslaafd. Dat was alleen een mooi excuus, om de schuld buiten zichzelf te leggen ('de verslaving was sterker dan ikzelf').

Kun je hem ooit weer helemaal vertrouwen?



Als het antwoord "nee" is, stop dan met hem. Wantrouwen in een relatie is funest. Je gaat een leven vol controle en angst voor herhaling tegemoet. Of hij het nou wel of niet weer doet.

Wanneer de bodem onder je leven word weggeslagen, droom van onvoorwaardelijke liefde kapot is, je vriend iemand is die die je niet kent en niet vertrouwt, je machteloos, vernedert, bedrogen voelt dan is dat niet 1,2, 3 weg.



Dat malen blijft nog wel even, het word in de loop der tijd minder. Het verwerken van vreemdgaan kan 5 tot 10 jaar duren als je bij je vriend blijft. Wanneer je hem verlaat is dat veel sneller, een jaar of 2 tot 4. Aan jou de keus voor welke weg je kiest en of je het ook aan kan.



De nasleep, de littekens, gaan nooit meer weg.

Het vertrouwen ook in andere mensen is ernstig geschaadt.

Ik spreek alleen voor mezelf. Het gaat nooit meer weg.

Zoveel illusies armer, en niet veel wijzer.

Bij mij zou hij het vertrouwen voorgoed verknald hebben.

Hij heeft ook alles pas opgebiecht nadat hij er echt niet meer onderuit kon.

Dus wie weet heeft hij nog wel veel meer uitgevreten waar jij niets van weet. En wie weet doet hij dat nog steeds wel.



Als hij een slippertje gemaakt zou hebben en het zelf zou opbiechten omdat hij zich er zo rot over voelt zou ik misschien nog met hem doorkunnen, maar in jouw geval zou dat voor mij onmogelijk zijn.



Persoonlijk zou ik dus met deze relatie stoppen.

Hier iemand die verder danwel opnieuw is begonnen met een vreemdganger,het is nu 2,5 jaar geleden dat alle kaarten op tafel lagen,daarvoor was er ook al het een en ander uitgekomen.

Ik moet eerlijk zeggen het is onzettend zwaar,en het verdriet en wantrouwen blijven nog lang aanwezig,in het dagelijks leven heb ik er nog steeds moeite mee,maar ik zie ook dat het vooruit gaat,dit gaat wel langzaam,en ik weet niet of het ooit nog over gaat,het is en blijft een pijnlijke plek in mijn hart.

Onze relatie is in bepaald opzicht tuurlijk heel anders geworden,volwassener eigenlijk en ook best wel wat zakelijker,niet dat er geen lievde is hoor,anders was ik echt niet meer bij hem,maar ik heb mijn verwachting over hem flink moeten bijstellen,heb ik een kant leren kennen die ik nog niet kon,na 25 jaar relatie waarvan 17 gehuwd.Hebben wij wel een time-out gehad van 2 maanden.Als je wilt blijven het nog wilt proberen,moet je alletwee oprecht kunnen zijn.En das best wel eng soms jezelf blootgeven.

Je hoeft ook niet te bloven dat je nog altijd bij hem blijft,je kunt zeggen dat je voor nu de keus maakt dat je ervoor wilt gaan,maar dat het geen garantie is dat je het ook volhoudt. Heel veel sterkte en succes