Relaties
alle pijlers
Verdorie, ik baal van mijzelf!!!
dinsdag 16 maart 2010 om 20:49
Ik moet het even kwijt; ik baal van mijzelf!
Ik zal proberen het kort te houden....vandaag op school aangesproken door de juf van mijn zoontje. Ze vertelde heel ernstig 'ik heb vandaag wel een paar keer op M. moeten mopperen hoor'. Hij bleek bijv. kindjes aan de kant te duwen als hij er door wilde en met buiten spelen rende hij ergens waar het niet mocht, beloofde om het niet meer te doen en deed het vervolgens toch weer. Ik heb tegen de juf gezegd 'dank je wel voor het melden, dan weet ik het voor het geval hij er over begint'. Zoon huilde tranen met tuiten toen juf mij aansprak. Hij riep dat hij haar een stomme juf vindt en nóóit meer naar school wil. Ik heb even met hem gepraat en e.e.a. uitgelegd. Het was toen redelijk snel over en morgen nieuwe dag, nieuwe kansen zullen we maar zeggen.
Vervolgens maak ik mijzelf stiekem heel erg druk om deze opmerking; de hele dag vraag ik mij af wat ik fout doe in de opvoeding. Komt het door mij, is het typisch jongetjesgedrag of hoort het bij grenzen verkennen?
Ik heb met mijn vriend (papa van M.) en oma over het consequent zijn in de opvoeding gesproken (of liever gezegd; het ontbreken daaraan)...en nu voel ik mij daar onwijs rot over!!! Ik ben zelf heel erg consequent en papa is dat minder. Oma is ook niet heel consequent/streng, maar aan de andere kant; daar zijn opa's en oma's toch ook een beetje voor (zoon is daar 1 dag per week)? Daar mag je altijd net iets meer dan thuis.
Eigenlijk baal ik nog het meeste dat ik de opmerking van de juf niet gewoon aan kan nemen en naast mij neer kan leggen (M. zit pas 6 maanden op school) en vervolgens mijn frustratie (weet niet of dat het goede woord is) uit op vriend en moeder.
Nou....dat was mijn verhaal. Weet niet goed wat ik wil horen van jullie, wil gewoon even mijn ei kwijt.
Ik zal proberen het kort te houden....vandaag op school aangesproken door de juf van mijn zoontje. Ze vertelde heel ernstig 'ik heb vandaag wel een paar keer op M. moeten mopperen hoor'. Hij bleek bijv. kindjes aan de kant te duwen als hij er door wilde en met buiten spelen rende hij ergens waar het niet mocht, beloofde om het niet meer te doen en deed het vervolgens toch weer. Ik heb tegen de juf gezegd 'dank je wel voor het melden, dan weet ik het voor het geval hij er over begint'. Zoon huilde tranen met tuiten toen juf mij aansprak. Hij riep dat hij haar een stomme juf vindt en nóóit meer naar school wil. Ik heb even met hem gepraat en e.e.a. uitgelegd. Het was toen redelijk snel over en morgen nieuwe dag, nieuwe kansen zullen we maar zeggen.
Vervolgens maak ik mijzelf stiekem heel erg druk om deze opmerking; de hele dag vraag ik mij af wat ik fout doe in de opvoeding. Komt het door mij, is het typisch jongetjesgedrag of hoort het bij grenzen verkennen?
Ik heb met mijn vriend (papa van M.) en oma over het consequent zijn in de opvoeding gesproken (of liever gezegd; het ontbreken daaraan)...en nu voel ik mij daar onwijs rot over!!! Ik ben zelf heel erg consequent en papa is dat minder. Oma is ook niet heel consequent/streng, maar aan de andere kant; daar zijn opa's en oma's toch ook een beetje voor (zoon is daar 1 dag per week)? Daar mag je altijd net iets meer dan thuis.
Eigenlijk baal ik nog het meeste dat ik de opmerking van de juf niet gewoon aan kan nemen en naast mij neer kan leggen (M. zit pas 6 maanden op school) en vervolgens mijn frustratie (weet niet of dat het goede woord is) uit op vriend en moeder.
Nou....dat was mijn verhaal. Weet niet goed wat ik wil horen van jullie, wil gewoon even mijn ei kwijt.
dinsdag 16 maart 2010 om 23:22
quote:yayah schreef op 16 maart 2010 @ 23:01:
[...]
Ik ben ook zo iemand die een schop ziet, als er geschopt wordt....
En voel eigenlijk alleen aan wat degene die de schop krijgt voelt.... Dus van mij mag er niet geschopt worden! Of ben ik nu ontaard?
Vast niet.
Wél impliceert het dat je dingen leest die er niet staan.
.
[...]
Ik ben ook zo iemand die een schop ziet, als er geschopt wordt....
En voel eigenlijk alleen aan wat degene die de schop krijgt voelt.... Dus van mij mag er niet geschopt worden! Of ben ik nu ontaard?
Vast niet.
Wél impliceert het dat je dingen leest die er niet staan.
.
dinsdag 16 maart 2010 om 23:32
Zijn Yaya en Lilaemme aan het dubbelnicken ofzo?
Allebei niet kunnen lezen en verkeerde conclusies trekken?
TO heeft niet gezegd dat ze het aanmoedigd dat zoon de juf 'stom' noemt. To benoemd bij haar zoon alleen dat boosheid geen verboden emotie is, maar dat hij dat anders kan uiten (bv: ik vind het niet leuk dat de juf boos op mij werd).
Verder is het voor een kind ook echt niet verkeerd dat hij leert dat op andere plekken andere regels gelden. Dus dat het bij opa en oma allemaal wat soepeler gaat dan thuis. Hell, zelfs onder je eigen dak gelden verschillende regels, papa is wat makkelijker dan mama bijvoorbeeld.
Leer je van onderhandelen en op het juiste moment je troeven uitspelen. Alleen maar een nuttige vaardigheid voor later.
100% consequent zijn lukt niemand, en eigenlijk vind ik het ook niet wenselijk. Je krijgt er alleen maar hele starre mensen van.
Allebei niet kunnen lezen en verkeerde conclusies trekken?
TO heeft niet gezegd dat ze het aanmoedigd dat zoon de juf 'stom' noemt. To benoemd bij haar zoon alleen dat boosheid geen verboden emotie is, maar dat hij dat anders kan uiten (bv: ik vind het niet leuk dat de juf boos op mij werd).
Verder is het voor een kind ook echt niet verkeerd dat hij leert dat op andere plekken andere regels gelden. Dus dat het bij opa en oma allemaal wat soepeler gaat dan thuis. Hell, zelfs onder je eigen dak gelden verschillende regels, papa is wat makkelijker dan mama bijvoorbeeld.
Leer je van onderhandelen en op het juiste moment je troeven uitspelen. Alleen maar een nuttige vaardigheid voor later.
100% consequent zijn lukt niemand, en eigenlijk vind ik het ook niet wenselijk. Je krijgt er alleen maar hele starre mensen van.
woensdag 17 maart 2010 om 07:19
Ik begrijp het probleem niet zo goed. De juf heeft bij jouw zoon een paar keer de grens moeten trekken. Kind is blijkbaar overstuur en nog erg jong, dus ze meldt even aan jou wat er gebeurd is en dat hij niet zo'n goede dag had. Logisch, het kind is 4. Ik lees nergens dat de juf hier een probleem van maakt of dat ze verwacht dat zoonlief zich net zo gedraagt als de meisjes in de klas. Ik lees ook nergens dat ze hem of jou veroordeelt.
Vervolgens maakt moeder daar een waar drama van en twijfelt ze aan de opvoeding en roept men hier dat het ligt aan de feminisering van het onderwijs???
To, jouw zoon was vervelend en heeft op zijn donder gehad. Zo gaat dat op school, ook als je een meester voor de klas hebt. Je hebt daar als leerkracht nu eenmaal een klas vol met kinderen, je moet je aandacht verdelen en je zal dus regels moeten stellen en moeten handhaven anders wordt het een rotzooi.
Misschien moet je het laten voor wat het is en het niet zo op jezelf betrekken.
Vervolgens maakt moeder daar een waar drama van en twijfelt ze aan de opvoeding en roept men hier dat het ligt aan de feminisering van het onderwijs???
To, jouw zoon was vervelend en heeft op zijn donder gehad. Zo gaat dat op school, ook als je een meester voor de klas hebt. Je hebt daar als leerkracht nu eenmaal een klas vol met kinderen, je moet je aandacht verdelen en je zal dus regels moeten stellen en moeten handhaven anders wordt het een rotzooi.
Misschien moet je het laten voor wat het is en het niet zo op jezelf betrekken.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
woensdag 17 maart 2010 om 08:37
Jackie, ik denk dat je je te snel druk maakt en je te veel aan trekt (en volgens mij weet je dat zelf ook). Weinig kinderen zijn altijd lief op school, dat is normaal en ligt echt niet aan je opvoeding. Je probeert je in je zoon in te leven én hem grenzen te stellen, hardstikke goed toch?
Wel herkenbaar trouwens hoor, ik maar me op zo'n moment ook meteen zorgen, maar juist door jouw verhaal zie ik dat dat niet nodig is. Volgens mij hebben zowel jij als de juf niet echt wat fout gedaan.
Wel herkenbaar trouwens hoor, ik maar me op zo'n moment ook meteen zorgen, maar juist door jouw verhaal zie ik dat dat niet nodig is. Volgens mij hebben zowel jij als de juf niet echt wat fout gedaan.
Het is zoals het is
woensdag 17 maart 2010 om 11:11
BWitched; het probleem was eigenlijk dat ik op school door juf van zoon werd aangesproken (zoon was daar enorm verdrietig om, maar dat staat hier eigenlijk buiten). In plaats van de opmerking van de juf voor kennis aan te nemen (zoals ik wel deed voorkomen aan de juf), maak ik mij er enorm druk om. Vervolgens ga ik dus twijfelen aan mijzelf en 'spreek ik mijn vriend en moeder aan op hun omgang met zoon'. Ik zet het even tussen aanhalingstekens, omdat het anders misschien nogal belerend overkomt. Ik baal van mijn eigen onzekerheid en dat ik vriend en moeder een rotgevoel geef!!!
Laat ik voorop stellen, dat er op school nou eenmaal regels zijn en dat zoon zich daaraan heeft te houden. Dat hij op dit moment nogal moeite heeft met gezag is een ander verhaal
Youk; je hebt gelijk...ik maak mij te druk (om niks eigenlijk) en dat besef ik maar al te goed als ik het nieuws lees/hoor/volg over Milly Boele....
Laat ik voorop stellen, dat er op school nou eenmaal regels zijn en dat zoon zich daaraan heeft te houden. Dat hij op dit moment nogal moeite heeft met gezag is een ander verhaal
Youk; je hebt gelijk...ik maak mij te druk (om niks eigenlijk) en dat besef ik maar al te goed als ik het nieuws lees/hoor/volg over Milly Boele....
woensdag 17 maart 2010 om 11:59
Ach Jackie, elke moeder voelt zich wel eens of zeer regelmatig onzeker over de opvoeding. Je wil het allemaal goed doen en dan kan één opmerking van de juf of zelfs van een volslagen vreemde je helemaal in de put krijgen.
Het enige dat helpt is zelf tevreden zijn over de opvoeding en weten dat je er van alles aan doet.
Relativeer, elk kind heeft zijn nukken en grillen. Kindjes die altijd zoet zitten te kleuren en nooit eens de kont tegen de krib gooien bestaan niet. En als ze al bestaan, vind ik het niet gezond.
Met de jaren zul je je echt zekerder gaan voelen over je kwaliteiten als moeder en kan je het veel beter een plek geven.
Als je wel moeite hebt met de opvoeding of als je zoons gedrag echt een probleem wordt op school kom je daar snel genoeg achter en staat de deur open voor professionele ondersteuning.
Maar volgens mij is dat allemaal niet aan de orde.
Succes ermee!
Het enige dat helpt is zelf tevreden zijn over de opvoeding en weten dat je er van alles aan doet.
Relativeer, elk kind heeft zijn nukken en grillen. Kindjes die altijd zoet zitten te kleuren en nooit eens de kont tegen de krib gooien bestaan niet. En als ze al bestaan, vind ik het niet gezond.
Met de jaren zul je je echt zekerder gaan voelen over je kwaliteiten als moeder en kan je het veel beter een plek geven.
Als je wel moeite hebt met de opvoeding of als je zoons gedrag echt een probleem wordt op school kom je daar snel genoeg achter en staat de deur open voor professionele ondersteuning.
Maar volgens mij is dat allemaal niet aan de orde.
Succes ermee!
donderdag 18 maart 2010 om 08:10
Ik denk echt dat je je niet zo druk moet maken.
De juf heeft gewoon gezegd wat er gebeurd was, verder niks. Je zoontje was overstuur en waarom blijft een vraag.
Ik zelf was als kind vaak overstuur als ik iets stouts had gedaan en mijn moeder kwam erachter.
Ik deed vaak ontzettend mijn best om niet druk, wild ofzo te zijn en schrok altijd enorm als dit toch weer fout was gegaan.
MIsschien was de juf echt naar en deed hij niks fout, misschien had ie gewoon een rotdag.
Juffen zeggen weleens iets over je kind en kinderen zijn weleens overstuur.
MOrgen weer een dag.
Je doet gewoon ontzettend je best in opvoeden, meer kun je niet doen.
Het zou me fijn voor jou lijken als je kon stoppen met tobben. MIsschien moet je gewoon iets aan je zelfvertrouwen doen ipv aan de grenzen van je zoontje of het eventuele communicatie probleem van zijn juffrouw.
De juf heeft gewoon gezegd wat er gebeurd was, verder niks. Je zoontje was overstuur en waarom blijft een vraag.
Ik zelf was als kind vaak overstuur als ik iets stouts had gedaan en mijn moeder kwam erachter.
Ik deed vaak ontzettend mijn best om niet druk, wild ofzo te zijn en schrok altijd enorm als dit toch weer fout was gegaan.
MIsschien was de juf echt naar en deed hij niks fout, misschien had ie gewoon een rotdag.
Juffen zeggen weleens iets over je kind en kinderen zijn weleens overstuur.
MOrgen weer een dag.
Je doet gewoon ontzettend je best in opvoeden, meer kun je niet doen.
Het zou me fijn voor jou lijken als je kon stoppen met tobben. MIsschien moet je gewoon iets aan je zelfvertrouwen doen ipv aan de grenzen van je zoontje of het eventuele communicatie probleem van zijn juffrouw.
donderdag 18 maart 2010 om 10:24
Ik vraag mij af welk "lelijk woord" de juf zei wat zoontje nu zelfs niet tegen zijn moeder wil zeggen?
Ik vind andere kinderen opzij duwen om er langs te kunnen nou niet bepaald heftig klinken, er zijn zo te horen geen "gewonden" gevallen en kinderen zijn nou ook weer niet van suiker. Op een plaats rennen waar dat niet mag is ernstig als dat op de plaatselijke autoweg was, maar hoe moet ik mij dat in deze situatie voorstellen? Rennen binnen in de hal van de school? Ik vind de voorbeelden meer aansluiten bij "feminisering van school". En je zoontje moet idd leren dat je niet zomaar mag duwen of rennen op plaatsen waar dat niet mag maar alle energie inperken is denk ik ook niet haalbaar.
Kortom, ik vind het verhaal niet éénduidig en allerlei vragen oproepen. Als je onderbuikgevoel hier onzeker van wordt zou ik precies willen weten wat er is voorgevallen.
Op dit moment is het een éénmalig iets met als kader morgen weer een dag. Maar als er iets niet goed gaat in de communicatie tussen juf en zoontje is nu wel het moment daar tijdig bij te zijn.
Ik vind andere kinderen opzij duwen om er langs te kunnen nou niet bepaald heftig klinken, er zijn zo te horen geen "gewonden" gevallen en kinderen zijn nou ook weer niet van suiker. Op een plaats rennen waar dat niet mag is ernstig als dat op de plaatselijke autoweg was, maar hoe moet ik mij dat in deze situatie voorstellen? Rennen binnen in de hal van de school? Ik vind de voorbeelden meer aansluiten bij "feminisering van school". En je zoontje moet idd leren dat je niet zomaar mag duwen of rennen op plaatsen waar dat niet mag maar alle energie inperken is denk ik ook niet haalbaar.
Kortom, ik vind het verhaal niet éénduidig en allerlei vragen oproepen. Als je onderbuikgevoel hier onzeker van wordt zou ik precies willen weten wat er is voorgevallen.
Op dit moment is het een éénmalig iets met als kader morgen weer een dag. Maar als er iets niet goed gaat in de communicatie tussen juf en zoontje is nu wel het moment daar tijdig bij te zijn.
donderdag 18 maart 2010 om 11:47
Je kind doet iets wat niet zo lekker valt in een (soms veel te grote ) groep. Jij als verantwoordelijke wordt daar op aangesproken. Dat is niet lekker, ten eerste omdat je er op dat moment niks mee kan en ten tweede omdat jij je er persoonlijk op aangesproken voelt omdat het over jou kind gaat. Draai het eens om een juf met 30+ kinderen in de klas kan de hulp van een ouder goed gebruiken. Jouw kind is ff lastig en ze gaat er van uit dat je daar in mee denkt. Als ze twijfels had over jou opvoedingscapaciteit had ze wellicht minder snel gedaan. Ze heeft je hulp hierin nodig en accepteer het op die manier. Als je het zelf anders ziet, of andere oplossingen ziet, meld het haar dan en praat daarover.
Ben het trouwens eens met Hanzie, dat gegeneraliseer over jongens en meisjes gedrag, Je hebt het nu over grote klassen en veel meer verantwoordelijkheid en minder gezag van de leraren. Had je vroeger klassen van max 20 leerlingen, heb je nu over groepen van minstens 30 en word je als leerkracht ook nog eens verantwoordelijk geacht voor de opvoeding, belachelijk eigenlijk. Maar ja we schuiven het maar weer een op het bordje van de Femalisering, sind het beroep onderwijzer niet zoveel prestige meer heeft is het wederom de schuld van de leraressen dat onze kinderen niet meer worden begrepen..
Ben het trouwens eens met Hanzie, dat gegeneraliseer over jongens en meisjes gedrag, Je hebt het nu over grote klassen en veel meer verantwoordelijkheid en minder gezag van de leraren. Had je vroeger klassen van max 20 leerlingen, heb je nu over groepen van minstens 30 en word je als leerkracht ook nog eens verantwoordelijk geacht voor de opvoeding, belachelijk eigenlijk. Maar ja we schuiven het maar weer een op het bordje van de Femalisering, sind het beroep onderwijzer niet zoveel prestige meer heeft is het wederom de schuld van de leraressen dat onze kinderen niet meer worden begrepen..
donderdag 18 maart 2010 om 12:21
quote:BWitched schreef op 18 maart 2010 @ 07:46:
Jackie, hoe kom je zo onzeker dan?Tja....aard van het beestje denk ik? Het is niet alleen in dit geval dat ik onzeker ben, maar eigenlijk ben ik in alles onzeker. Ik trek mij kritiek altijd persoonlijk aan, ben altijd bang dat ik dingen 'fout' doe, dat mensen mij niet mogen/aardig vinden, enz. Heel vermoeiend...ik zie het zelf ook
Jackie, hoe kom je zo onzeker dan?Tja....aard van het beestje denk ik? Het is niet alleen in dit geval dat ik onzeker ben, maar eigenlijk ben ik in alles onzeker. Ik trek mij kritiek altijd persoonlijk aan, ben altijd bang dat ik dingen 'fout' doe, dat mensen mij niet mogen/aardig vinden, enz. Heel vermoeiend...ik zie het zelf ook
donderdag 18 maart 2010 om 12:27
quote:Paekzwart schreef op 18 maart 2010 @ 10:24:
Ik vraag mij af welk "lelijk woord" de juf zei wat zoontje nu zelfs niet tegen zijn moeder wil zeggen? Geen idee, ik ben er nog niet achter. Ik moet er wel bij zeggen dat zoontje erg makkelijk is. Als ik iets aan hem vraag of ik zeg bijv. 'vertel eens aan papa wie wij bij de winkel zagen?', dan reageert hij vaak met 'geen idee' of 'zeg jij het maar'....Ik wil er ook niet te zwaar aan tillen eigenlijk.
Ik vind andere kinderen opzij duwen om er langs te kunnen nou niet bepaald heftig klinken, er zijn zo te horen geen "gewonden" gevallen en kinderen zijn nou ook weer niet van suiker. Op een plaats rennen waar dat niet mag is ernstig als dat op de plaatselijke autoweg was, maar hoe moet ik mij dat in deze situatie voorstellen? Rennen binnen in de hal van de school? Nee ze waren buiten aan het spelen (afgezet schoolplein) en daar ligt een enorme bult met zwart zand, onweerstaanbaar voor jongetjes natuurlijk! Ik heb er geen problemen mee als hij erin duikt, maar school wel en daar ging dit geval van rennen waar het niet mag over. Ik vind de voorbeelden meer aansluiten bij "feminisering van school". En je zoontje moet idd leren dat je niet zomaar mag duwen of rennen op plaatsen waar dat niet mag maar alle energie inperken is denk ik ook niet haalbaar. Het valt ook niet mee...het is een ongelooflijk energiek baasje, maar hij moet leren dat er op school andere regeltjes gelden dan thuis.
Kortom, ik vind het verhaal niet éénduidig en allerlei vragen oproepen. Als je onderbuikgevoel hier onzeker van wordt zou ik precies willen weten wat er is voorgevallen. Maandag hebben wij 10-minuten gesprek, dus als er echt iets mis is, dan hoor ik het wel. Ik wil ook niet zo'n moeder zijn die constant roept dat haar kind zoiets niet doet, enz. Kind gedraagt zich op school ongetwijfeld anders dan thuis. Ik heb juf 1x aangesproken op een voorval en dat was dat zoon met zijn rug op de verwarming was gevallen (zag ik toen hij 's avonds in bad ging) en ik vroeg wat er gebeurd was. Hij vertelde het en vertelde ook dat niemand hem ging troosten. Ik heb het aan de juf gevraagd en zij vertelde dat hij viel op een moment dat ze hem al een paar keer had geroepen. Daarom had ze hem niet getroost. Daar zat ik toch wel mee, dus later naar de juf geweest en e.e.a. uitgelegd en besproken en toen heeft ze haar excuses aangeboden. Ik laat dus niet helemaal over mij heen lopen
Op dit moment is het een éénmalig iets met als kader morgen weer een dag. Maar als er iets niet goed gaat in de communicatie tussen juf en zoontje is nu wel het moment daar tijdig bij te zijn.
Ik vraag mij af welk "lelijk woord" de juf zei wat zoontje nu zelfs niet tegen zijn moeder wil zeggen? Geen idee, ik ben er nog niet achter. Ik moet er wel bij zeggen dat zoontje erg makkelijk is. Als ik iets aan hem vraag of ik zeg bijv. 'vertel eens aan papa wie wij bij de winkel zagen?', dan reageert hij vaak met 'geen idee' of 'zeg jij het maar'....Ik wil er ook niet te zwaar aan tillen eigenlijk.
Ik vind andere kinderen opzij duwen om er langs te kunnen nou niet bepaald heftig klinken, er zijn zo te horen geen "gewonden" gevallen en kinderen zijn nou ook weer niet van suiker. Op een plaats rennen waar dat niet mag is ernstig als dat op de plaatselijke autoweg was, maar hoe moet ik mij dat in deze situatie voorstellen? Rennen binnen in de hal van de school? Nee ze waren buiten aan het spelen (afgezet schoolplein) en daar ligt een enorme bult met zwart zand, onweerstaanbaar voor jongetjes natuurlijk! Ik heb er geen problemen mee als hij erin duikt, maar school wel en daar ging dit geval van rennen waar het niet mag over. Ik vind de voorbeelden meer aansluiten bij "feminisering van school". En je zoontje moet idd leren dat je niet zomaar mag duwen of rennen op plaatsen waar dat niet mag maar alle energie inperken is denk ik ook niet haalbaar. Het valt ook niet mee...het is een ongelooflijk energiek baasje, maar hij moet leren dat er op school andere regeltjes gelden dan thuis.
Kortom, ik vind het verhaal niet éénduidig en allerlei vragen oproepen. Als je onderbuikgevoel hier onzeker van wordt zou ik precies willen weten wat er is voorgevallen. Maandag hebben wij 10-minuten gesprek, dus als er echt iets mis is, dan hoor ik het wel. Ik wil ook niet zo'n moeder zijn die constant roept dat haar kind zoiets niet doet, enz. Kind gedraagt zich op school ongetwijfeld anders dan thuis. Ik heb juf 1x aangesproken op een voorval en dat was dat zoon met zijn rug op de verwarming was gevallen (zag ik toen hij 's avonds in bad ging) en ik vroeg wat er gebeurd was. Hij vertelde het en vertelde ook dat niemand hem ging troosten. Ik heb het aan de juf gevraagd en zij vertelde dat hij viel op een moment dat ze hem al een paar keer had geroepen. Daarom had ze hem niet getroost. Daar zat ik toch wel mee, dus later naar de juf geweest en e.e.a. uitgelegd en besproken en toen heeft ze haar excuses aangeboden. Ik laat dus niet helemaal over mij heen lopen
Op dit moment is het een éénmalig iets met als kader morgen weer een dag. Maar als er iets niet goed gaat in de communicatie tussen juf en zoontje is nu wel het moment daar tijdig bij te zijn.
donderdag 18 maart 2010 om 23:28
quote:Paekzwart schreef op 18 maart 2010 @ 10:24:
Ik vraag mij af welk "lelijk woord" de juf zei wat zoontje nu zelfs niet tegen zijn moeder wil zeggen?
Wat is de meerwaarde daarvan? Misschien is het trouwens wel een verzinsel van een 4-jarige zoals zoveel doen (veel kleuters hebben een levendige fantasie). Als we toch aan het generaliseren zijn doe ik gewoon lekker mee.
Ik vraag mij af welk "lelijk woord" de juf zei wat zoontje nu zelfs niet tegen zijn moeder wil zeggen?
Wat is de meerwaarde daarvan? Misschien is het trouwens wel een verzinsel van een 4-jarige zoals zoveel doen (veel kleuters hebben een levendige fantasie). Als we toch aan het generaliseren zijn doe ik gewoon lekker mee.
