Relaties
alle pijlers
Verdriet
woensdag 26 augustus 2009 om 06:37
Al sinds negen jaar heb ik een vriendinschap met een, dacht ik ooit, bijzondere meid. Tot ongeveer drie jaar geleden ging het altijd goed, het was leuk en gezellig en onze vriendschap stond op zich. Als we afspraken waren we ook echt samen en dat was altijd bijzonder. Fijne gesprekken, samen sporten, stappen, shoppen, thuis voor de buis. Als ze op vakantie ging woonde ik in haar huis en er was een volledig vertrouwen, wat mij betreft. Ze was wel een beetje apart, expressief met hier en daar een steekje los, maar het deerde me niet; wij accepteerden elkaar.
Toen ik mijn man leerde kennen, was het eerste wat ze zei: 'dan kun je zeker niet meer op mijn huis passen? lekker!'
Toen zag ik dat als een grap. Tegen mijn man heeft ze echter nooit aardig gedaan en hoe langer hoe lulliger ze tegen hem ging doen. Meerdere malen heeft mijn man voor mij zich daar overheen gezet, terwijl ze hem of onvriendelijk toesprak, hem negeerde in ons huis, kwaad naar hem kijken als ze hem tegen kwam, etc (heel kinderachtig) en zo is dat altijd gebleven.
Ze raakte zwanger van nb een ex van mij en toen is het echt losgebarsten. Ik nam steeds meer afstand omdat ze hatelijk deed, wat ik ook zei, er kwam niets vriendelijks meer uit. Halverwege de zwangerschap stond ze ineens huilend op de stoep, vanuit het niets en ze had niemand meer, de vader van haar kind was doorgeflipt en liet haar in de steek( klaagklaag blèr snif). Natuurlijk, ik was er voor haar, vergaf haar haar streken. Haar huis moest helemaal opgeknapt worden en heb ik gedaan, terwijl ik doodziek was, ondanks dat mijn man het er niet mee eens was, heb ik het afgemaakt. Een bedankje kon er uiteindelijk niet vanaf en tijden later kreeg ik te horen dat haar kind geboren was. Viavia.
Ik was gekwetst, we waren de maanden daarvoor toch heel close geweest en ineens mocht ik niet meer betrokken zijn. Ook had ze altijd wel iets over mijn gezin en ik ving op dat ze eigenlijk ‘niets meer aan me had’. Ik ben ontploft, verbrak de vriendschap en na een hele tijd kon ik eindelijk mijn spulletjes bij haar halen. Ik had mijn kind bij me en ze begon zo tegen me te schreeuwen, dat mijn kind er bang van werd.
Na een tijdje kreeg ik een brief van haar, dat ze het uit wilde spreken. Ze zou al die onzin niet gezegd hebben en geen nare bijbedoelingen gehad hebben tegenover mijn man, of mijn leven of alles wat daarbij hoorde. Ze was eigenlijk beledigd dat ik dat dacht en wilde erover praten. Een lange briefwisseling volgde en uiteindelijk hebben we het goedgemaakt. Ik miste haar toch, zij zei dat ze mij miste en we gingen ervoor. Inmiddels was haar zoontje al meer dan een jaar en leerde ik hem dus pas kennen. Dat heeft altijd gestoken, maar ik probeerde er het beste van te maken. Op een goede dag waren we samen, we hadden het over de keer dat ze zo tegen mij schreeuwde waar mijn kindje bij was en toen zei ze plots: tja, sorry. Ik was die dag aan de speed. Anders trek ik het leven niet hoor!
Ik was verbaasd, verdrietig, maar liet het niet merken. Inmiddels weet ik dat ze niet anders doet dan shit roken en snuiven. Meegenomen moet worden dat ze een ernstige hartziekte heeft. Ik ben kwaad dat ze dat zo bespeelt en ondertussen tegen iedereen zielig doet hoe ziek ze is, terwijl als je het een met het ander optelt, lijkt het me toch helder? Voortdurend ligt ze in het ziekenhuis!Maar wat ik eigenlijk wil zeggen: ze maakt zo’n misbruik van andere mensen. Het komt eigenlijk hierop neer; ze vertelt mensen hoe rot ze het heeft (arm, ziek, nooit geld, geen vervoer, blabla)en tegen verschillende mensen heeft ze zelfs gezegd dat ze terminaal is. Om in een goed blaadje te komen bij personen, heb ik dus nu ontdekt, vertelt ze vervelende dingen, die niet waar zijn, tegen andere mensen. Het afgelopen jaar heb ik haar verdedigd, ondanks alles, omdat ik dacht dat ze zich ongelukkig voelde en ja, soms doen mensen dan een beetje vreemd. Echter ze gaat steeds verder. Ook heb ik ontdekt dat in het verleden ze heel veel gedaan heeft om mij zwart te maken, in een tijd dat we gewoon heel goed met elkaar omgingen. Dan heb ik het echt over een jaar of zeven,acht geleden. Ze heeft er zelfs voor gezorgd dat ik mijn relatie kwijt raakte (weet ik nu pas) die ik toen had. Vertellen wat ze dan allemaal gezegd heeft, gaat dit verhaal heel lang maken. Het probleem is nu dat ze al een tijd bezig is in een kringetje waar ik toevallig in rondwaar, om het zo te zeggen. Op een gegeven moment hoorde ik van alle kanten wel wat en schijnbaar had ze niet zo door dat ik met al die mensen omga. Er is een stel dat altijd voor haar zoon gezorgd heeft, iedere keer als het haar allemaal teveel werd, als ze weer in het ziekenhuis lag, als ze geen geld had voor normale boodschappen, ze hielpen haar met werkelijk alles. Het stel heeft zelf drie kids. Er kwam een moment dat het stel het echt even niet kon bolwerken. Ze hebben zelf een heel druk leven en hebben dus een keer ‘nee’ gezegd. Schijnbaar was dat tegen het zere been en is ze een ware hetze begonnen. Tegelijk heeft ze gezegd tegen dezelfde mensen en anderen die allemaal met elkaar omgaan dat ik een vreselijke relatie zou hebben, het zou rot gaan tussen mij en mijn man, ik zou mijn kind haten, etc. De afgelopen tijd heeft ze mijn man een paar keer op straat als stront behandeld, waar ik nota bene bij stond zonder dat ze dat zelf zag EN IK HEB DE STAP GEZET om dan niet meer met haar om te gaan. Vlak hierna werd ze weer opgenomen in het ziekenhuis, want ze zou weer eens met haar leven gespeeld hebben.
Terwijl ze dus nu in het ziekenhuis is, heeft ze me gekwetst met allemaal rotberichten, ondanks dat ik haar een aantal maal gezegd had om me met rust te laten. Hard, maar ik heb gezegd dat ik haar nooit meer wil zien. Vervolgens hebben we het allemaal gedaan: eerst mijn man, toen ik, toen dat stel, toen een andere vriendin van ons en nu een stel waar mijn man al tien jaar mee omgaat. Ze bestookt iedereen met dreigende smssen terwijl ze in het ziekenhuis ligt, verteld iedereen wat ze allemaal wel niet gaat doen als ze terug is, we zijn allemaal aan het samenspannen tegen haar en toen stuurde ze andere vrienden op mij en de anderen af. We brengen elkaar nu allemaal op de hoogte van haar grillen. Ze zou weer op sterven liggen, nou mij lijkt dat je dit soort dingen dan echt niet doet. Haar kind heeft ze gedumpt bij de volgende vreemde. Dag en nacht maakt ze nu iedereen gek met beschuldigingen, kwetsende opmerkingen en gestook.
Ik heb er heel veel verdriet van, echt. Punt is, ik kwakkel zelf met mijn gezondheid en dat deert haar de laatste drie jaar ook niet. Ik moest gereanimeerd worden begin dit jaar voor een mislukte operatie met complicaties en ze kwam langs: om te vertellen dat zij dat ook had meegemaakt en hoe zij zich toen voelde. Het kwam niet in haar op om te vragen hoe het nu eigenlijk met mij ging. En zo heb ik wel honderd voorbeelden. Nu ook, ze wist dat ik weer naar het ziekenhuis moest en me dan allemaal rotberichten sturen. Door de stress was mijn bloeddruk zo hoog, dat de artsen bezorgd waren. Ik voel me…gekwetst, verdrietig, boos, verraden. Ik weet dat het beter is als ik voor mezelf kies en er een punt achter zet. Het is echter niet makkelijk. Ik mis haar toch. En al die gevoelens….ik kan er slecht mee omgaan. Wat moet ik er allemaal mee? We zijn met z’n allen bezig de hele dag met haar gekke gedoe.
Toen ik mijn man leerde kennen, was het eerste wat ze zei: 'dan kun je zeker niet meer op mijn huis passen? lekker!'
Toen zag ik dat als een grap. Tegen mijn man heeft ze echter nooit aardig gedaan en hoe langer hoe lulliger ze tegen hem ging doen. Meerdere malen heeft mijn man voor mij zich daar overheen gezet, terwijl ze hem of onvriendelijk toesprak, hem negeerde in ons huis, kwaad naar hem kijken als ze hem tegen kwam, etc (heel kinderachtig) en zo is dat altijd gebleven.
Ze raakte zwanger van nb een ex van mij en toen is het echt losgebarsten. Ik nam steeds meer afstand omdat ze hatelijk deed, wat ik ook zei, er kwam niets vriendelijks meer uit. Halverwege de zwangerschap stond ze ineens huilend op de stoep, vanuit het niets en ze had niemand meer, de vader van haar kind was doorgeflipt en liet haar in de steek( klaagklaag blèr snif). Natuurlijk, ik was er voor haar, vergaf haar haar streken. Haar huis moest helemaal opgeknapt worden en heb ik gedaan, terwijl ik doodziek was, ondanks dat mijn man het er niet mee eens was, heb ik het afgemaakt. Een bedankje kon er uiteindelijk niet vanaf en tijden later kreeg ik te horen dat haar kind geboren was. Viavia.
Ik was gekwetst, we waren de maanden daarvoor toch heel close geweest en ineens mocht ik niet meer betrokken zijn. Ook had ze altijd wel iets over mijn gezin en ik ving op dat ze eigenlijk ‘niets meer aan me had’. Ik ben ontploft, verbrak de vriendschap en na een hele tijd kon ik eindelijk mijn spulletjes bij haar halen. Ik had mijn kind bij me en ze begon zo tegen me te schreeuwen, dat mijn kind er bang van werd.
Na een tijdje kreeg ik een brief van haar, dat ze het uit wilde spreken. Ze zou al die onzin niet gezegd hebben en geen nare bijbedoelingen gehad hebben tegenover mijn man, of mijn leven of alles wat daarbij hoorde. Ze was eigenlijk beledigd dat ik dat dacht en wilde erover praten. Een lange briefwisseling volgde en uiteindelijk hebben we het goedgemaakt. Ik miste haar toch, zij zei dat ze mij miste en we gingen ervoor. Inmiddels was haar zoontje al meer dan een jaar en leerde ik hem dus pas kennen. Dat heeft altijd gestoken, maar ik probeerde er het beste van te maken. Op een goede dag waren we samen, we hadden het over de keer dat ze zo tegen mij schreeuwde waar mijn kindje bij was en toen zei ze plots: tja, sorry. Ik was die dag aan de speed. Anders trek ik het leven niet hoor!
Ik was verbaasd, verdrietig, maar liet het niet merken. Inmiddels weet ik dat ze niet anders doet dan shit roken en snuiven. Meegenomen moet worden dat ze een ernstige hartziekte heeft. Ik ben kwaad dat ze dat zo bespeelt en ondertussen tegen iedereen zielig doet hoe ziek ze is, terwijl als je het een met het ander optelt, lijkt het me toch helder? Voortdurend ligt ze in het ziekenhuis!Maar wat ik eigenlijk wil zeggen: ze maakt zo’n misbruik van andere mensen. Het komt eigenlijk hierop neer; ze vertelt mensen hoe rot ze het heeft (arm, ziek, nooit geld, geen vervoer, blabla)en tegen verschillende mensen heeft ze zelfs gezegd dat ze terminaal is. Om in een goed blaadje te komen bij personen, heb ik dus nu ontdekt, vertelt ze vervelende dingen, die niet waar zijn, tegen andere mensen. Het afgelopen jaar heb ik haar verdedigd, ondanks alles, omdat ik dacht dat ze zich ongelukkig voelde en ja, soms doen mensen dan een beetje vreemd. Echter ze gaat steeds verder. Ook heb ik ontdekt dat in het verleden ze heel veel gedaan heeft om mij zwart te maken, in een tijd dat we gewoon heel goed met elkaar omgingen. Dan heb ik het echt over een jaar of zeven,acht geleden. Ze heeft er zelfs voor gezorgd dat ik mijn relatie kwijt raakte (weet ik nu pas) die ik toen had. Vertellen wat ze dan allemaal gezegd heeft, gaat dit verhaal heel lang maken. Het probleem is nu dat ze al een tijd bezig is in een kringetje waar ik toevallig in rondwaar, om het zo te zeggen. Op een gegeven moment hoorde ik van alle kanten wel wat en schijnbaar had ze niet zo door dat ik met al die mensen omga. Er is een stel dat altijd voor haar zoon gezorgd heeft, iedere keer als het haar allemaal teveel werd, als ze weer in het ziekenhuis lag, als ze geen geld had voor normale boodschappen, ze hielpen haar met werkelijk alles. Het stel heeft zelf drie kids. Er kwam een moment dat het stel het echt even niet kon bolwerken. Ze hebben zelf een heel druk leven en hebben dus een keer ‘nee’ gezegd. Schijnbaar was dat tegen het zere been en is ze een ware hetze begonnen. Tegelijk heeft ze gezegd tegen dezelfde mensen en anderen die allemaal met elkaar omgaan dat ik een vreselijke relatie zou hebben, het zou rot gaan tussen mij en mijn man, ik zou mijn kind haten, etc. De afgelopen tijd heeft ze mijn man een paar keer op straat als stront behandeld, waar ik nota bene bij stond zonder dat ze dat zelf zag EN IK HEB DE STAP GEZET om dan niet meer met haar om te gaan. Vlak hierna werd ze weer opgenomen in het ziekenhuis, want ze zou weer eens met haar leven gespeeld hebben.
Terwijl ze dus nu in het ziekenhuis is, heeft ze me gekwetst met allemaal rotberichten, ondanks dat ik haar een aantal maal gezegd had om me met rust te laten. Hard, maar ik heb gezegd dat ik haar nooit meer wil zien. Vervolgens hebben we het allemaal gedaan: eerst mijn man, toen ik, toen dat stel, toen een andere vriendin van ons en nu een stel waar mijn man al tien jaar mee omgaat. Ze bestookt iedereen met dreigende smssen terwijl ze in het ziekenhuis ligt, verteld iedereen wat ze allemaal wel niet gaat doen als ze terug is, we zijn allemaal aan het samenspannen tegen haar en toen stuurde ze andere vrienden op mij en de anderen af. We brengen elkaar nu allemaal op de hoogte van haar grillen. Ze zou weer op sterven liggen, nou mij lijkt dat je dit soort dingen dan echt niet doet. Haar kind heeft ze gedumpt bij de volgende vreemde. Dag en nacht maakt ze nu iedereen gek met beschuldigingen, kwetsende opmerkingen en gestook.
Ik heb er heel veel verdriet van, echt. Punt is, ik kwakkel zelf met mijn gezondheid en dat deert haar de laatste drie jaar ook niet. Ik moest gereanimeerd worden begin dit jaar voor een mislukte operatie met complicaties en ze kwam langs: om te vertellen dat zij dat ook had meegemaakt en hoe zij zich toen voelde. Het kwam niet in haar op om te vragen hoe het nu eigenlijk met mij ging. En zo heb ik wel honderd voorbeelden. Nu ook, ze wist dat ik weer naar het ziekenhuis moest en me dan allemaal rotberichten sturen. Door de stress was mijn bloeddruk zo hoog, dat de artsen bezorgd waren. Ik voel me…gekwetst, verdrietig, boos, verraden. Ik weet dat het beter is als ik voor mezelf kies en er een punt achter zet. Het is echter niet makkelijk. Ik mis haar toch. En al die gevoelens….ik kan er slecht mee omgaan. Wat moet ik er allemaal mee? We zijn met z’n allen bezig de hele dag met haar gekke gedoe.
woensdag 26 augustus 2009 om 07:39
Sjee wat een verhaal zeg. Het lijkt wel of je vriendin gewoon echt aan het doordraaien is (wat geen onwerkelijke gedachte is door die drugs.
Ik vind dat je er goed aan heb gedaan om de vriendschap te verbreken. En misschien moet je jezelf afvragen of het wel een echte vriendschap was. Zo te lezen gebruikte zij jou meer voor haar eigen hachie. Bovendien heeft ze jou zwart gemaakt, en vertelde ze leugens over je.
Het vreselijke is dat ze een kind heeft, waar ze dus totaal niet naar omkijkt. Weet je of ze nog contact heeft met haar ouders,broer/zus/familie?? Wie weet kunnen zij iets voor het jongetje (en voor haarzelf) betekenen. Als ze een keer speed gebruikt, en het jongetje doet iets waar zij van flipt.....
Maar verder denk ik dat je totaal geen contact meer met haar moet zoeken. Dit soort mensen zijn gevaarlijk (voor zichzelf en omgeving). Totaal negeren.
Sterkte (ook met je gezondheid).
Ik vind dat je er goed aan heb gedaan om de vriendschap te verbreken. En misschien moet je jezelf afvragen of het wel een echte vriendschap was. Zo te lezen gebruikte zij jou meer voor haar eigen hachie. Bovendien heeft ze jou zwart gemaakt, en vertelde ze leugens over je.
Het vreselijke is dat ze een kind heeft, waar ze dus totaal niet naar omkijkt. Weet je of ze nog contact heeft met haar ouders,broer/zus/familie?? Wie weet kunnen zij iets voor het jongetje (en voor haarzelf) betekenen. Als ze een keer speed gebruikt, en het jongetje doet iets waar zij van flipt.....
Maar verder denk ik dat je totaal geen contact meer met haar moet zoeken. Dit soort mensen zijn gevaarlijk (voor zichzelf en omgeving). Totaal negeren.
Sterkte (ook met je gezondheid).
Ik heb geen motto.
woensdag 26 augustus 2009 om 08:14
Kan het niet zijn dat je "een goede vriendin" mist in plaats van dat je "haar" mist?
Als iemand zoveel negativiteit in jouw leven veroorzaakt, dan doe je er goed aan om alle banden te verbreken. Zij voegt toch niets positiefs toe aan jouw leven? Waarom zou je kost wat kost een vriendschap willen onderhouden als de liefde van 1 kant komt? Ik denk dat je al die energie beter kunt stoppen in je gezondheid, je gezin en eventueel het opbouwen van nieuwe vriendschappen met mensen die wel iets in je leven toevoegen.
Als iemand zoveel negativiteit in jouw leven veroorzaakt, dan doe je er goed aan om alle banden te verbreken. Zij voegt toch niets positiefs toe aan jouw leven? Waarom zou je kost wat kost een vriendschap willen onderhouden als de liefde van 1 kant komt? Ik denk dat je al die energie beter kunt stoppen in je gezondheid, je gezin en eventueel het opbouwen van nieuwe vriendschappen met mensen die wel iets in je leven toevoegen.
woensdag 26 augustus 2009 om 08:40
Wow. Ik dacht dat ik soms over me heen liet lopen.
Maar dit slaat alles.....
Mirjana: kappen. Gewoon ophouden met haar. No excuses. Laat je niet manipuleren. Ze gaat niet veranderen en je hebt meer, meeeeeeeeeeeeer dan genoeg voor haar gedaan.
Weet je waarom je al zo lang over je grenzen heen laat walsen? Ik bedoel: waarom doe je dat? Dat is een belangrijke vraag.
Meid: stop ermee.
Sterke, ik hoop dat je een leukere vriendin vindt.
Maar dit slaat alles.....
Mirjana: kappen. Gewoon ophouden met haar. No excuses. Laat je niet manipuleren. Ze gaat niet veranderen en je hebt meer, meeeeeeeeeeeeer dan genoeg voor haar gedaan.
Weet je waarom je al zo lang over je grenzen heen laat walsen? Ik bedoel: waarom doe je dat? Dat is een belangrijke vraag.
Meid: stop ermee.
Sterke, ik hoop dat je een leukere vriendin vindt.
woensdag 26 augustus 2009 om 08:59
""Als iemand zoveel negativiteit in jouw leven veroorzaakt, dan doe je er goed aan om alle banden te verbreken. Zij voegt toch niets positiefs toe aan jouw leven? Waarom zou je kost wat kost een vriendschap willen onderhouden als de liefde van 1 kant komt? Ik denk dat je al die energie beter kunt stoppen in je gezondheid, je gezin en eventueel het opbouwen van nieuwe vriendschappen met mensen die wel iets in je leven toevoegen.[/quote]""
Niets meer aan toe te voegen. Dit is geen vriendin, laat haar los.
Gelukkig weet iedereen om haar heen ook dat zij degene is die onzin verkoopt. Sterkte!
Niets meer aan toe te voegen. Dit is geen vriendin, laat haar los.
Gelukkig weet iedereen om haar heen ook dat zij degene is die onzin verkoopt. Sterkte!
woensdag 26 augustus 2009 om 18:22
Hallo iedereen!
Bedankt jullie allemaal voor de reacties, het deed me meer dan goed, temeer omdat me duidelijk is dat ik dus een goede beslissing heb gemaakt.
Waarom ik nog zo lang met haar om ben gegaan, haar verdedigde en waarom ik haar toch mis....?
Het is meer, dat ik een hele andere kant van haar kende. Ik weet het, achteraf is gebleken wat ze allemaal gedaan heeft, in het verleden, maar daar wist ik eerst niks van. Ik wilde denk ik graag terug wat we 'hadden', al bleken dat dan weer leugens en bedrog.
Gelukkig heb ik zat vriendinnen, vrienden en kennissen en ja, iedereen weet dat het onzin is. Dat is óók een heel prettig gevoel....
Dank jullie allemaal!
liefs en groetjes
Mirjana
Bedankt jullie allemaal voor de reacties, het deed me meer dan goed, temeer omdat me duidelijk is dat ik dus een goede beslissing heb gemaakt.
Waarom ik nog zo lang met haar om ben gegaan, haar verdedigde en waarom ik haar toch mis....?
Het is meer, dat ik een hele andere kant van haar kende. Ik weet het, achteraf is gebleken wat ze allemaal gedaan heeft, in het verleden, maar daar wist ik eerst niks van. Ik wilde denk ik graag terug wat we 'hadden', al bleken dat dan weer leugens en bedrog.
Gelukkig heb ik zat vriendinnen, vrienden en kennissen en ja, iedereen weet dat het onzin is. Dat is óók een heel prettig gevoel....
Dank jullie allemaal!
liefs en groetjes
Mirjana
woensdag 26 augustus 2009 om 18:27
Ik kan me je verdriet voorstellen: je geloofde in haar vriendschap in het begin, achteraf blijkt het allemaal leugens en bedrog te zijn en sleept ze je mee haar ellende in.
Nou... t meeste is al gezegd... Vind het wel heel erg dat ze een kind heeft!
Nou... t meeste is al gezegd... Vind het wel heel erg dat ze een kind heeft!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 29 augustus 2009 om 07:59
Hallo allemaal!
Inmiddels zijn we een paar dagen verder en het is ongelofelijk. Ze heeft het hele dorp in haar ban. Mij laat ze in directe zin nu met rust, maar viavia probeert ze me te raken. Ze heeft het nu via iedere weg geprobeerd die ze had kunnen bedenken en heeft de afgelopen dagen bij veel mensen verdriet en chaos veroorzaakt. Het heeft me razend gemaakt en mede dankzij ook jullie reacties heb ik nu zoiets: 'wat heb ik eigenlijk nog aan haar?'
Ik breek nu definitief met haar. Het is over, voorbij, het mocht niet zo zijn en al dat gekonkel is het niet waard. Helaas kan ik niet letterlijk vertellen hoe of wat, dat zou zó herkenbaar zijn! Ze is inmiddels op alles geblokkeerd wat ik maar kan bedenken: emails, internetnetwerken, alles! Ik heb haar nummer geblokkeerd en de mensen die ze nog wel heeft en me bestookten met emails heb ik allemaal laten blokkeren.
Mijn man is vooral vreselijk kwaad en heeft gezegd van de week tegen haar:'ow, ga je weer dood? Ik hóóp het! jij veroorzaakt alleen maar chaos!' Zo ver drijft ze een ieder dus.En ze gaat heus niet dood, dat verhaal vertelt ze al zo lang. Wat haar kind betreft maakt iedereen zich zorgen. Wat daarmee gaat gebeuren weet niemand. Gisteren zag ik toevallig diegene die voor haar zoon zorgt momenteel en hij zag er goed uit. Het was moeilijk er niet op af te stappen. Maar ik weet nu inmiddels wel dat het wat hem betreft in de gaten gehouden wordt....dat dan weer wel.
liefs
Inmiddels zijn we een paar dagen verder en het is ongelofelijk. Ze heeft het hele dorp in haar ban. Mij laat ze in directe zin nu met rust, maar viavia probeert ze me te raken. Ze heeft het nu via iedere weg geprobeerd die ze had kunnen bedenken en heeft de afgelopen dagen bij veel mensen verdriet en chaos veroorzaakt. Het heeft me razend gemaakt en mede dankzij ook jullie reacties heb ik nu zoiets: 'wat heb ik eigenlijk nog aan haar?'
Ik breek nu definitief met haar. Het is over, voorbij, het mocht niet zo zijn en al dat gekonkel is het niet waard. Helaas kan ik niet letterlijk vertellen hoe of wat, dat zou zó herkenbaar zijn! Ze is inmiddels op alles geblokkeerd wat ik maar kan bedenken: emails, internetnetwerken, alles! Ik heb haar nummer geblokkeerd en de mensen die ze nog wel heeft en me bestookten met emails heb ik allemaal laten blokkeren.
Mijn man is vooral vreselijk kwaad en heeft gezegd van de week tegen haar:'ow, ga je weer dood? Ik hóóp het! jij veroorzaakt alleen maar chaos!' Zo ver drijft ze een ieder dus.En ze gaat heus niet dood, dat verhaal vertelt ze al zo lang. Wat haar kind betreft maakt iedereen zich zorgen. Wat daarmee gaat gebeuren weet niemand. Gisteren zag ik toevallig diegene die voor haar zoon zorgt momenteel en hij zag er goed uit. Het was moeilijk er niet op af te stappen. Maar ik weet nu inmiddels wel dat het wat hem betreft in de gaten gehouden wordt....dat dan weer wel.
liefs
zaterdag 29 augustus 2009 om 17:26
zaterdag 29 augustus 2009 om 19:13
Laat het langs je heen gaan, lik je wonden en laat mensen die nog open staan voor haar waanideeen voor wat het is. Dit houdt pas op als jij er daadwerkelijk niet meer voor open staat en het je aantrekt.
Moeilijk.... maar wel de enige manier.
Ik vroeg me ook al af wat je nou precies mist aan zo'n type. Degene waar jij goed bevriend mee was is al jaren niet meer de persoon waar je het nu over hebt.
Laat het los.
Moeilijk.... maar wel de enige manier.
Ik vroeg me ook al af wat je nou precies mist aan zo'n type. Degene waar jij goed bevriend mee was is al jaren niet meer de persoon waar je het nu over hebt.
Laat het los.
zondag 30 augustus 2009 om 11:37
quote:dogcrazy schreef op 29 augustus 2009 @ 19:13:
Laat het langs je heen gaan, lik je wonden en laat mensen die nog open staan voor haar waanideeen voor wat het is. Dit houdt pas op als jij er daadwerkelijk niet meer voor open staat en het je aantrekt.
Moeilijk.... maar wel de enige manier.
Ik vroeg me ook al af wat je nou precies mist aan zo'n type. Degene waar jij goed bevriend mee was is al jaren niet meer de persoon waar je het nu over hebt.
Laat het los.
Ik merk aan mezelf dat ik het best los kan laten, iedere dag een beetje meer. Het is ook gewoon zo, dat velen erin betrokken zijn en net zo hard te grazen zijn genomen, die willen dan met me praten. Dat doe ik ook gewoon, maar ik voel dat er dan toch van alles omhoog komt. Ik wil het ook heel graag loslaten...Ook heeft ze een paar zo gek gekregen dat ze naar haar toekwamen in het ziekenhuis (ze bleef volhouden dat ze terminaal was, ik geloof dat gewoon niet) en nu schijnt ze vrolijk thuis door de wijk te fietsen. Dat is toch bizar?!
Wat ik mis, is wat je zegt; de persoon die ze voor mij is geweest, die mis ik. Dat wat we ooit hadden, dat wilde ik zo graag terug, want dat was gewoon leuk. Hoewel ik natuurlijk nú inmiddels weet wat ze me eigenlijk allemaal geflikt heeft, achter mijn rug om. Dat is eigenlijk ook een heel raar gevoel...
dáárom is het denk ik ook zo dubbel, zo moeilijk...
Laat het langs je heen gaan, lik je wonden en laat mensen die nog open staan voor haar waanideeen voor wat het is. Dit houdt pas op als jij er daadwerkelijk niet meer voor open staat en het je aantrekt.
Moeilijk.... maar wel de enige manier.
Ik vroeg me ook al af wat je nou precies mist aan zo'n type. Degene waar jij goed bevriend mee was is al jaren niet meer de persoon waar je het nu over hebt.
Laat het los.
Ik merk aan mezelf dat ik het best los kan laten, iedere dag een beetje meer. Het is ook gewoon zo, dat velen erin betrokken zijn en net zo hard te grazen zijn genomen, die willen dan met me praten. Dat doe ik ook gewoon, maar ik voel dat er dan toch van alles omhoog komt. Ik wil het ook heel graag loslaten...Ook heeft ze een paar zo gek gekregen dat ze naar haar toekwamen in het ziekenhuis (ze bleef volhouden dat ze terminaal was, ik geloof dat gewoon niet) en nu schijnt ze vrolijk thuis door de wijk te fietsen. Dat is toch bizar?!
Wat ik mis, is wat je zegt; de persoon die ze voor mij is geweest, die mis ik. Dat wat we ooit hadden, dat wilde ik zo graag terug, want dat was gewoon leuk. Hoewel ik natuurlijk nú inmiddels weet wat ze me eigenlijk allemaal geflikt heeft, achter mijn rug om. Dat is eigenlijk ook een heel raar gevoel...
dáárom is het denk ik ook zo dubbel, zo moeilijk...
