Relaties
alle pijlers
Verscheurd tussen hart en hoofd..
dinsdag 30 september 2025 om 10:47
23 jaar zijn we samen, met 2 kinderen in de puberleeftijd.
Vanaf de start van onze relatie voelde het comfortabel, ervaarde ik langzaamaan rust. Met de kennis van nu weet ik dat het comfortabel en veilig voelde omdat dit is wat ik ken. Na emotioneel afwezige ouders heb ik in alle veiligheid voor een emotioneel afwezige/onvolwassen man gekozen. Ik trek de kar en dit weegt zwaar. Al jaren uit ik dit en geeft hij ook aan dat we meer moeten doen. Een echt gesprek is er niet en acties komen er ook niet of ik moet dit ondernemen.
De afgelopen jaren zijn heftig geweest met gebeurtenissen en dit heeft mij nog meer doen nadenken en alle overtuigingen om niet te scheiden beginnen naar de achtergrond te verdwijnen. Dat waren vooral overtuigingen dat ik het onze kinderen niet aan kan doen, hoe zal de omgeving reageren? En een enorme loyaliteit naar ons en het 'ideale' plaatje.
We hebben 1 keer een gesprek samen gehad bij een relatie therapeut, een jaar terug, dit omdat ik altijd heb gezegd dat ik er alles aan wil hebben gedaan. Dit heeft geen vervolg gehad omdat we na dit gesprek na zouden denken om verder te gaan. Ik heb aangegeven dat ik graag wil dat hij erop terug komt en dan kijken of we het vervolgen. Dit heeft hij niet gedaan een reden kan hij niet geven behalve dat hij er dan niet aan denkt.
Kort daarna werd hij ziek, vrij ernstig en is onze focus volledig daar naar toe gegaan. Inmiddels zijn we een jaar verder en is het wederom een heftig jaar geweest door zijn gezondheid. Langzaam pakt hij weer het een en ander op maar zijn gezondheid is nog steeds niet goed (hartproblemen), hoewel hij zich gelukkig wel goed voelt.. Hij is zzp' er dus dit is ook iets wat ons bezig houdt.
De rust komt langzaam terug...maar al tijden ben ik erg in mezelf gekeerd.
Ik focus mij op veel andere dingen om mijn gevoel te onderdrukken, de realiteit te ontvluchten en ik ga er langzaam aan onder door. Verscheurd tussen mijn hart en mijn hoofd.
Kan...MAG ik nog wel scheiden? Hoe dan verder? en dan vooral in het praktische, zorgzame naar mijn partner toe. Wanneer moet ik het hem vertellen dat ik wil scheiden?
Over mezelf maak ik mij geen zorgen. Ik heb een goede baan en denk dat ik me niet erg druk hoef te maken over een woning. Maar mijn partner... we gaan er vanuit dat hij zijn werk weer in zijn geheel kan oppakken. Alleen wat als hij alleen is en terugvalt in zijn gezondheid?
Voor alle duidelijkheid; Ik hou echt nog veel van hem, niet op de manier zoals het behoort, maar dit maakt wel dat ik alles in wil zetten op een goede verstandhouding, een liefdevolle scheiding zoals ik het graag zou willen..
Ik zoek geen bevestigingen, wel ervaringen en een objectieve kijk. Daarnaast gewoon heel fijn het te uitten.
Vanaf de start van onze relatie voelde het comfortabel, ervaarde ik langzaamaan rust. Met de kennis van nu weet ik dat het comfortabel en veilig voelde omdat dit is wat ik ken. Na emotioneel afwezige ouders heb ik in alle veiligheid voor een emotioneel afwezige/onvolwassen man gekozen. Ik trek de kar en dit weegt zwaar. Al jaren uit ik dit en geeft hij ook aan dat we meer moeten doen. Een echt gesprek is er niet en acties komen er ook niet of ik moet dit ondernemen.
De afgelopen jaren zijn heftig geweest met gebeurtenissen en dit heeft mij nog meer doen nadenken en alle overtuigingen om niet te scheiden beginnen naar de achtergrond te verdwijnen. Dat waren vooral overtuigingen dat ik het onze kinderen niet aan kan doen, hoe zal de omgeving reageren? En een enorme loyaliteit naar ons en het 'ideale' plaatje.
We hebben 1 keer een gesprek samen gehad bij een relatie therapeut, een jaar terug, dit omdat ik altijd heb gezegd dat ik er alles aan wil hebben gedaan. Dit heeft geen vervolg gehad omdat we na dit gesprek na zouden denken om verder te gaan. Ik heb aangegeven dat ik graag wil dat hij erop terug komt en dan kijken of we het vervolgen. Dit heeft hij niet gedaan een reden kan hij niet geven behalve dat hij er dan niet aan denkt.
Kort daarna werd hij ziek, vrij ernstig en is onze focus volledig daar naar toe gegaan. Inmiddels zijn we een jaar verder en is het wederom een heftig jaar geweest door zijn gezondheid. Langzaam pakt hij weer het een en ander op maar zijn gezondheid is nog steeds niet goed (hartproblemen), hoewel hij zich gelukkig wel goed voelt.. Hij is zzp' er dus dit is ook iets wat ons bezig houdt.
De rust komt langzaam terug...maar al tijden ben ik erg in mezelf gekeerd.
Ik focus mij op veel andere dingen om mijn gevoel te onderdrukken, de realiteit te ontvluchten en ik ga er langzaam aan onder door. Verscheurd tussen mijn hart en mijn hoofd.
Kan...MAG ik nog wel scheiden? Hoe dan verder? en dan vooral in het praktische, zorgzame naar mijn partner toe. Wanneer moet ik het hem vertellen dat ik wil scheiden?
Over mezelf maak ik mij geen zorgen. Ik heb een goede baan en denk dat ik me niet erg druk hoef te maken over een woning. Maar mijn partner... we gaan er vanuit dat hij zijn werk weer in zijn geheel kan oppakken. Alleen wat als hij alleen is en terugvalt in zijn gezondheid?
Voor alle duidelijkheid; Ik hou echt nog veel van hem, niet op de manier zoals het behoort, maar dit maakt wel dat ik alles in wil zetten op een goede verstandhouding, een liefdevolle scheiding zoals ik het graag zou willen..
Ik zoek geen bevestigingen, wel ervaringen en een objectieve kijk. Daarnaast gewoon heel fijn het te uitten.
dinsdag 30 september 2025 om 23:31
Begin eens met dit serieus te bespreken. Ik denk dat je in een relatie jezelf moet kunnen zijn. Accepteer hem zoals hij is. Veranderen op latere leeftijd is heel erg lastig. Als jij dat niet kunt stop er dan mee. Hoe hard ook. Een volwassen mensen moet zichzelf kunnen redden. Jij bent niet zijn moeder. En jij wilt geen verstandshuwelijk begrijp ik.
woensdag 1 oktober 2025 om 07:39
woensdag 1 oktober 2025 om 12:23
Ik zou eerst aangeven hoe ernstig jij zijn onvolwassen gedrag ervaart en(dat je zo écht niet verder wilt. Daarna kun je afwachten of hij in actie komt, soms hebben mensen een wake-up call nodig om te beseffen dat het op de huidige manier niet verder kan. Jij bent aan het groeien en aan het ontwikkelen en als hij niet mee beweegt hoef je geen schuldgevoel te hebben als je uiteindelijk voor jezelf kiest. 
woensdag 1 oktober 2025 om 12:31
Eens. En... Omdat juist een van de problemen is dat hij geen initiatief neemt, zou ik niet het initiatief tot verandering (en dus de relatietherapie) bij hem laten liggen.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
woensdag 1 oktober 2025 om 12:44
Hij zal toch eerst moeten laten zien dat hij daadwerkelijk ook verandering wil. Als To nu alles gaat regelen terwijl hij het eigenlijk allemaal wel best vindt, dan verandert er niets en blijft het patroon hetzelfde.
donderdag 2 oktober 2025 om 06:40
Eigenlijk ben je al uitgecheckt. Het is ook wel veel: relatieproblemen in combinatie met serieuze gezondheidsissues. Het lijkt ook alsof je man vindt dat er in jullie relatie niets aan de hand is. En dat jij nu op alle fronten de kar moet trekken. In een fijne gelijkwaardige relatie kan je dat best een tijdje doen als de nood aan de man is. Maar als je ook de emotionele kar alleen moet trekken is dat toch anders.
Scheiden kan en mag altijd, maar denk er niet te licht over. Je wordt er niet altijd slechter van maar ook niet per se beter. En jullie kinderen dragen er ook gevolgen van terwijl ze er niet of nauwelijks invloed op hebben.
Ik vrees dat het patroon tussen jullie zonder therapie niet gaat veranderen. Verwachten dat je man het nu regelt is denk ik niet reëel. Dat heeft hij nooit gedaan, en dat gaat hij nu ook niet doen.
Ik denk dat het een optie is dat je nu de boel op scherp zet. Dat je aangeeft dat je op deze manier niet samen verder wil, en dat je weg gaat als er niets verandert. Tegelijk maakt dat therapie wel moelijker: therapie is veel en heftig. En als je iemand op scherp zet voelt dat alsof er voor die persoon nog nul ruimte is. (Doe wat is zeg, anders ga ik bij je weg) Dan kan je je afvragen of dat zin heeft. Als je echt al helemaal uitgecheckt bent heeft het ook weinig zin denk ik.
Scheiden is naar en ik zou het niemand aanraden als het niet echt nodig is. Maar soms is dat het enige wat nog resteert.
Sterkte met deze loodzware beslissing.
Scheiden kan en mag altijd, maar denk er niet te licht over. Je wordt er niet altijd slechter van maar ook niet per se beter. En jullie kinderen dragen er ook gevolgen van terwijl ze er niet of nauwelijks invloed op hebben.
Ik vrees dat het patroon tussen jullie zonder therapie niet gaat veranderen. Verwachten dat je man het nu regelt is denk ik niet reëel. Dat heeft hij nooit gedaan, en dat gaat hij nu ook niet doen.
Ik denk dat het een optie is dat je nu de boel op scherp zet. Dat je aangeeft dat je op deze manier niet samen verder wil, en dat je weg gaat als er niets verandert. Tegelijk maakt dat therapie wel moelijker: therapie is veel en heftig. En als je iemand op scherp zet voelt dat alsof er voor die persoon nog nul ruimte is. (Doe wat is zeg, anders ga ik bij je weg) Dan kan je je afvragen of dat zin heeft. Als je echt al helemaal uitgecheckt bent heeft het ook weinig zin denk ik.
Scheiden is naar en ik zou het niemand aanraden als het niet echt nodig is. Maar soms is dat het enige wat nog resteert.
Sterkte met deze loodzware beslissing.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
