Verscheurd tussen hart en hoofd..

23 jaar zijn we samen, met 2 kinderen in de puberleeftijd.
Vanaf de start van onze relatie voelde het comfortabel, ervaarde ik langzaamaan rust. Met de kennis van nu weet ik dat het comfortabel en veilig voelde omdat dit is wat ik ken. Na emotioneel afwezige ouders heb ik in alle veiligheid voor een emotioneel afwezige/onvolwassen man gekozen. Ik trek de kar en dit weegt zwaar. Al jaren uit ik dit en geeft hij ook aan dat we meer moeten doen. Een echt gesprek is er niet en acties komen er ook niet of ik moet dit ondernemen.
De afgelopen jaren zijn heftig geweest met gebeurtenissen en dit heeft mij nog meer doen nadenken en alle overtuigingen om niet te scheiden beginnen naar de achtergrond te verdwijnen. Dat waren vooral overtuigingen dat ik het onze kinderen niet aan kan doen, hoe zal de omgeving reageren? En een enorme loyaliteit naar ons en het 'ideale' plaatje.
We hebben 1 keer een gesprek samen gehad bij een relatie therapeut, een jaar terug, dit omdat ik altijd heb gezegd dat ik er alles aan wil hebben gedaan. Dit heeft geen vervolg gehad omdat we na dit gesprek na zouden denken om verder te gaan. Ik heb aangegeven dat ik graag wil dat hij erop terug komt en dan kijken of we het vervolgen. Dit heeft hij niet gedaan een reden kan hij niet geven behalve dat hij er dan niet aan denkt.
Kort daarna werd hij ziek, vrij ernstig en is onze focus volledig daar naar toe gegaan. Inmiddels zijn we een jaar verder en is het wederom een heftig jaar geweest door zijn gezondheid. Langzaam pakt hij weer het een en ander op maar zijn gezondheid is nog steeds niet goed (hartproblemen), hoewel hij zich gelukkig wel goed voelt.. Hij is zzp' er dus dit is ook iets wat ons bezig houdt.
De rust komt langzaam terug...maar al tijden ben ik erg in mezelf gekeerd.
Ik focus mij op veel andere dingen om mijn gevoel te onderdrukken, de realiteit te ontvluchten en ik ga er langzaam aan onder door. Verscheurd tussen mijn hart en mijn hoofd.
Kan...MAG ik nog wel scheiden? Hoe dan verder? en dan vooral in het praktische, zorgzame naar mijn partner toe. Wanneer moet ik het hem vertellen dat ik wil scheiden?
Over mezelf maak ik mij geen zorgen. Ik heb een goede baan en denk dat ik me niet erg druk hoef te maken over een woning. Maar mijn partner... we gaan er vanuit dat hij zijn werk weer in zijn geheel kan oppakken. Alleen wat als hij alleen is en terugvalt in zijn gezondheid?
Voor alle duidelijkheid; Ik hou echt nog veel van hem, niet op de manier zoals het behoort, maar dit maakt wel dat ik alles in wil zetten op een goede verstandhouding, een liefdevolle scheiding zoals ik het graag zou willen..

Ik zoek geen bevestigingen, wel ervaringen en een objectieve kijk. Daarnaast gewoon heel fijn het te uitten.