Relaties
alle pijlers
verschil houden van en gewenning
vrijdag 26 februari 2010 om 15:58
Ik ben gaan piekeren, omdat ik een vriendin vertelde dat ik van mijn vriend houd, maar wel bepaalde dingen in mijn relatie mis. Ik zei ook dat ik die dingen wel kan vinden bij andere mensen en dat het daarom voor mij geen probleem is. Toch zei zij toen dat het een gevaar kan zijn dat je bij elkaar bent uit gewenning, dat zich dat dan zal wreken (zij vindt mijn vriend overigens niet zo leuk).
vrijdag 26 februari 2010 om 15:59
Ik ben bij mijn man omdat ik nog heel vaak kriebels in mijn buik krijg als ik hem zie/hoor praten/vast houd. En ik weet van mijn ouders (in september zullen ze 45 jaar getrouwd zijn) dat zij dat ook nog steeds hebben af en toe, dat verliefde gevoel. Maar ik denk dat Wuiles gelijk heeft: het is geen wetenschap. Het is niet iets dat je kan opmeten. Twijfel je zelf waarom je nog in je relatie zit?
vrijdag 26 februari 2010 om 15:59
quote:balanszoeker schreef op 26 februari 2010 @ 15:58:
Ik ben gaan piekeren, omdat ik een vriendin vertelde dat ik van mijn vriend houd, maar wel bepaalde dingen in mijn relatie mis. Ik zei ook dat ik die dingen wel kan vinden bij andere mensen en dat het daarom voor mij geen probleem is. Toch zei zij toen dat het een gevaar kan zijn dat je bij elkaar bent uit gewenning, dat zich dat dan zal wreken (zij vindt mijn vriend overigens niet zo leuk).En dus? Je zult nooit alles bij een persoon kunnen vinden en als jij hetgeen je bij je vriend mist bij een ander kunt halen, als jullie gelukkig zijn met elkaar, dan is er toch niets aan de hand?
Ik ben gaan piekeren, omdat ik een vriendin vertelde dat ik van mijn vriend houd, maar wel bepaalde dingen in mijn relatie mis. Ik zei ook dat ik die dingen wel kan vinden bij andere mensen en dat het daarom voor mij geen probleem is. Toch zei zij toen dat het een gevaar kan zijn dat je bij elkaar bent uit gewenning, dat zich dat dan zal wreken (zij vindt mijn vriend overigens niet zo leuk).En dus? Je zult nooit alles bij een persoon kunnen vinden en als jij hetgeen je bij je vriend mist bij een ander kunt halen, als jullie gelukkig zijn met elkaar, dan is er toch niets aan de hand?
vrijdag 26 februari 2010 om 16:01
Ik weet dat ik van iemand hou als ik die persoon echt mis. Als ik blij word wanneer hij terug komt. Als ik intens ervan kan genieten om gewoon tegen hem aan te zitten en hem te ruiken.
Ik ben aan iemand gewend als ik het allemaal wel prima vind, liever alleen ben en niet meer geniet van seks/affectie/knuffelen.
Ik ben aan iemand gewend als ik het allemaal wel prima vind, liever alleen ben en niet meer geniet van seks/affectie/knuffelen.
vrijdag 26 februari 2010 om 16:02
voor mij is het belangrijk dat ik van hem hou ondanks de mindere tijden en zijn mindere kanten.
het besef dat ik het prima zonder hem kan en ook zonder hem kan leven...maar het niet wil....wat er ook gebeurd.
ik kies voor hem uit liefde...en niet voor hem uit veiligheid en regelmaat waar ik zo aan gehecht ben geraakt.
als ik door begin te krijgen dat ik blijf omdat ik niet wil dat mijn leven veranderd en bang ben wat er gebeurd als ik alles los laat....dan weet ik dat het uit gewenning is.
als ik er aan denk dat ik mijn vriend nooit meer kan kussen voelen, horen ademen, lachen dan doet mijn hart zeer.
als het gewenning is dan doet het idee zeer dat het niet meer zo is zoals het nu is....en niet perse dat je die persoon moet loslaten
het besef dat ik het prima zonder hem kan en ook zonder hem kan leven...maar het niet wil....wat er ook gebeurd.
ik kies voor hem uit liefde...en niet voor hem uit veiligheid en regelmaat waar ik zo aan gehecht ben geraakt.
als ik door begin te krijgen dat ik blijf omdat ik niet wil dat mijn leven veranderd en bang ben wat er gebeurd als ik alles los laat....dan weet ik dat het uit gewenning is.
als ik er aan denk dat ik mijn vriend nooit meer kan kussen voelen, horen ademen, lachen dan doet mijn hart zeer.
als het gewenning is dan doet het idee zeer dat het niet meer zo is zoals het nu is....en niet perse dat je die persoon moet loslaten
vrijdag 26 februari 2010 om 16:04
Hoe zou 1 persoon al je behoeften kunnen voldoen. Dat bestaat toch niet? Ik heb gierende pret met mijn beste vriendin en voer soms hele gesprekken met mijn collega over de wat meer spirituele kanten van het leven. Maar mijn man vervult de wensen die ik aan een liefdesrelatie stel, en daarom zijn we samen. En dat daar een deel gewenning bij zit kun je ook positief uitleggen. Als zijnde een hele vertrouwelijke band.
Stel je eens voor dat je vriend er morgen ineens niet meer zou zijn? Wat zou je missen? Welke aspecten in jullie relatie kunnen door niemand anders worden ingevuld?
Stel je eens voor dat je vriend er morgen ineens niet meer zou zijn? Wat zou je missen? Welke aspecten in jullie relatie kunnen door niemand anders worden ingevuld?
vrijdag 26 februari 2010 om 16:05
quote:balanszoeker schreef op 26 februari 2010 @ 15:58:
Ik ben gaan piekeren, omdat ik een vriendin vertelde dat ik van mijn vriend houd, maar wel bepaalde dingen in mijn relatie mis. Ik zei ook dat ik die dingen wel kan vinden bij andere mensen en dat het daarom voor mij geen probleem is. Toch zei zij toen dat het een gevaar kan zijn dat je bij elkaar bent uit gewenning, dat zich dat dan zal wreken (zij vindt mijn vriend overigens niet zo leuk).Ik denk dat vrijwel elke persoon wel eigenschappen heeft die je aantrekken. Maar iedereen heeft ook tekortkomingen die je niet altijd meteen ziet. En als jij het geen probeel vindt, waarom twijfel je dan toch? Denk je dat jij alleen nog uit gewenning bij je vriend bent? Ik vind dat vertrouwde gevoel (naast het verliefde gevoel) juist heerlijk, als een warme deken.
Ik ben gaan piekeren, omdat ik een vriendin vertelde dat ik van mijn vriend houd, maar wel bepaalde dingen in mijn relatie mis. Ik zei ook dat ik die dingen wel kan vinden bij andere mensen en dat het daarom voor mij geen probleem is. Toch zei zij toen dat het een gevaar kan zijn dat je bij elkaar bent uit gewenning, dat zich dat dan zal wreken (zij vindt mijn vriend overigens niet zo leuk).Ik denk dat vrijwel elke persoon wel eigenschappen heeft die je aantrekken. Maar iedereen heeft ook tekortkomingen die je niet altijd meteen ziet. En als jij het geen probeel vindt, waarom twijfel je dan toch? Denk je dat jij alleen nog uit gewenning bij je vriend bent? Ik vind dat vertrouwde gevoel (naast het verliefde gevoel) juist heerlijk, als een warme deken.
vrijdag 26 februari 2010 om 17:13
Bedankt voor jullie reacties.
Wat lil-star schrijft vind ik ook wel mooi, geeft me wel wat inzicht. Aan de andere kant heb ik dus niet het idee dat ik dat zo duidelijk kan voelen: ik ben alleen bij hem uit liefde en niet uit regelmaat. Ik hecht namelijk ook erg aan regelmaat en veiligheid en ik voel niet altijd liefde. Vaak wel hoor, maar echt niet altijd.
En hoe meer ik daar over nadenk, hoe ingewikkelder ik het vind worden. Net als wat jopje2 schrijft: iemand missen kan ook zijn door gewenning.
En andere reacties zijn ook wel relativerend, zoals wat Wuiles zegt: het is geen wetenschap. En ja, het kan natuurlijk ook een combi zijn van gewenning en liefde.
Waarom ik erover pieker? Omdat ik het idee heb dat ik het zou moeten weten om ellende te voorkomen, want wat nou als het vooral gewenning blijkt te zijn en ik daar pas achter kom nadat we een kind hebben en we dus uit elkaar moeten?
Misschien moet ik meer in het nu leven..
@Palientje: wat ik mis is soms goede communicatie-we moeten echt moeite doen om elkaar te vinden als het gaat om de meer ingewikkelde onderwerpen. Met mijn vriendinnen communiceer ik over het algemeen veel gemakkelijker. Daarnaast hebben we niet precies dezelfde humor en dat mis ik soms ook. Zou me echt leuk lijken een partner te hebben met wie je tranen met tuiten kunt lachen. Maar ik kan dat dus wel weer vinden bij een bepaalde vriendin en door naar cabaretiers te kijken
. En ik wil mijn vriend niet missen. Maar ja, of dat alleen maar is om de 'goede redenen'?
Wat lil-star schrijft vind ik ook wel mooi, geeft me wel wat inzicht. Aan de andere kant heb ik dus niet het idee dat ik dat zo duidelijk kan voelen: ik ben alleen bij hem uit liefde en niet uit regelmaat. Ik hecht namelijk ook erg aan regelmaat en veiligheid en ik voel niet altijd liefde. Vaak wel hoor, maar echt niet altijd.
En hoe meer ik daar over nadenk, hoe ingewikkelder ik het vind worden. Net als wat jopje2 schrijft: iemand missen kan ook zijn door gewenning.
En andere reacties zijn ook wel relativerend, zoals wat Wuiles zegt: het is geen wetenschap. En ja, het kan natuurlijk ook een combi zijn van gewenning en liefde.
Waarom ik erover pieker? Omdat ik het idee heb dat ik het zou moeten weten om ellende te voorkomen, want wat nou als het vooral gewenning blijkt te zijn en ik daar pas achter kom nadat we een kind hebben en we dus uit elkaar moeten?
Misschien moet ik meer in het nu leven..
@Palientje: wat ik mis is soms goede communicatie-we moeten echt moeite doen om elkaar te vinden als het gaat om de meer ingewikkelde onderwerpen. Met mijn vriendinnen communiceer ik over het algemeen veel gemakkelijker. Daarnaast hebben we niet precies dezelfde humor en dat mis ik soms ook. Zou me echt leuk lijken een partner te hebben met wie je tranen met tuiten kunt lachen. Maar ik kan dat dus wel weer vinden bij een bepaalde vriendin en door naar cabaretiers te kijken
. En ik wil mijn vriend niet missen. Maar ja, of dat alleen maar is om de 'goede redenen'?
zondag 28 februari 2010 om 09:56
Ik denk dat houden van en gewenning dan ook nog samen kan gaan. Ik hield heel veel van mijn vriend, maar uiteindelijk bleven de twijfels terugkomen. Waarom was ik bij hem? was het omdat het logisch was? We hadden al bijna 12 jaar een relatie, een huis en twee kinderen. Maar toch had ik het gevoel dat ik niet bewust koos om bij hem te zijn, dat ik iets wezenlijks miste. We hadden geen ruzie, we hadden goede seks, hij was een leuke partner en vader, maar het voelde toch niet goed. Wat geeft dan dat gevoel van onvrede? Zoek ik naar iets dat niet bestaat of was het een goede keuze om geen genoegen te willen nemen met wat ik had?
...
zondag 28 februari 2010 om 10:05
@vlammetje: zo, 12 jaar is niet niks zeg! Hoe is het nu dan? Zijn jullie uit elkaar gegaan? En hoe kijk je dan terug op die keuze? Heb je al iets anders ervaren wat meer in de richting komt van wat je zoekt? Andere vraag: zelfs als je niet datgene vindt in de liefde wat je zoekt (en je dus idd zoekt naar iets dat niet zou bestaan), geeft het dan toch een beter gevoel om zonder relatie verder te gaan? Zo van: beter alleen dan in een relatie waarin je gevoelsmatig iets mist?
zondag 28 februari 2010 om 10:12
Wij zijn inderdaad uit elkaar gegaan. En ik merk dat er voor mij gewoon weinig is veranderd in mijn dagelijks leven. Dat vertserkt het gevoel, dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Soms mis ik hem, maar ook daarbij heb ik meer het gevoel dat ik gewoon 'iemand' mis. Ik ben nu een half jaar alleen, heb gescharreld maar ook daar vond ik niet wat ik zocht.
Ik was tijdens mijn relatie ook gewend veel alleen te zijn, vandaar ook dat ik me ging afvragen wat hij nog toevoegde. Ik twijfel natuurlijk soms wel: het was niet slecht, mijn kinderen missen hun vader, hij mist zijn leven en mij. Maar dat gemis voel ik nauwelijks, want mijn leven is gewoon doorgegaan. Als ik was gebleven, had ik altijd dat gevoel gehouden van 'het zou meer moeten zijn'. Mijn twijfel bestaat dan ook voornamelijk uit de vraag, of ik er zelf wel hard genoeg aan gewerkt heb. En of het bestaat, het soort man dat ik graag naast me zou hebben. Mijn ex beschikte over veel van de goede eigenschappen, maar ik ben uiteindelijk afgegaan op het gevoel, dat ik niet genoeg van hem hield.
Ik was tijdens mijn relatie ook gewend veel alleen te zijn, vandaar ook dat ik me ging afvragen wat hij nog toevoegde. Ik twijfel natuurlijk soms wel: het was niet slecht, mijn kinderen missen hun vader, hij mist zijn leven en mij. Maar dat gemis voel ik nauwelijks, want mijn leven is gewoon doorgegaan. Als ik was gebleven, had ik altijd dat gevoel gehouden van 'het zou meer moeten zijn'. Mijn twijfel bestaat dan ook voornamelijk uit de vraag, of ik er zelf wel hard genoeg aan gewerkt heb. En of het bestaat, het soort man dat ik graag naast me zou hebben. Mijn ex beschikte over veel van de goede eigenschappen, maar ik ben uiteindelijk afgegaan op het gevoel, dat ik niet genoeg van hem hield.
...
zondag 28 februari 2010 om 10:19
@Vlammetje; ik vind het moedig van je dat je die keuze hebt gemaakt. Je zegt dat je twijfelt of je er wel hard genoeg aan gewerkt hebt. Maar als hij voor jou weinig aan je leven toevoegde, is die vraag toch niet echt meer relevant (of denk ik nu te simpel)? Ik kan me zo voorstellen dat je ergens hard voor wilt werken, als dat de moeite waard voor je is. Maar waarom zou je voor iets harder moeten knokken dan je hebt gedaan, als je het niet mist als het weg is? Of stel je die vraag aan jezelf vanwege de kinderen en vanwege hem?
Wat voor soort man zou je graag naast je willen hebben? Denk je dan aan concrete eigenschappen, of is het abstracter?
Wie weet wat het leven nog gaat brengen...
Wat voor soort man zou je graag naast je willen hebben? Denk je dan aan concrete eigenschappen, of is het abstracter?
Wie weet wat het leven nog gaat brengen...
zondag 28 februari 2010 om 10:22
Misschien is het wat kort door de bocht, maar als je je zo serieus af moet vragen of het liefde of gewenning is, om "problemen te voorkomen" - zoals je zelf schrijft - tja... zegt dat niet genoeg? Ik bedoel: ik zie ook heel duidelijk de 'mindere' kanten van mijn man, maar als iemand me vraagt of het liefde is, hoef ik daar geen seconde over na te denken (ja!). De gedachten die je omschrijft ("...want wat nou als het vooral gewenning blijkt te zijn en ik daar pas achter kom nadat we een kind hebben en we dus uit elkaar moeten?") bewijzen voor mij een hele grote onzekerheid op dat gebied. En als je over zoiets groots als kinderen nadenkt, zou die onzekerheid er toch echt niet moeten zijn (en ik ben ab-so-luut geen romanticus op dit gebied).
Het feit dat je je vraag hier op een forum zet, omdat je zelf het antwoord niet weet, impliceert voor mij dat het diep vanbinnen niet echt goed zit. Anders zou je je er niet zoveel zorgen over maken.
Het feit dat je je vraag hier op een forum zet, omdat je zelf het antwoord niet weet, impliceert voor mij dat het diep vanbinnen niet echt goed zit. Anders zou je je er niet zoveel zorgen over maken.
zondag 28 februari 2010 om 10:28
Nukje, dat zou zomaar waar kunnen zijn. Als ik naar mezelf kijk: ik heb tijdens die 12 jaar vaker het twijfelgevoel gehad, maar weer weggestopt. Ik had ten slotte een leuke en lieve man, en ik geloofde dat als we er maar ons best voor deden, het goed zou komen. En nu zie je, dat die twijfel zich niet laat wegstoppen...
Balanszoeker, ik stel die vraag omdat mijn ex mij nog graag terug zou willen, en mijn kinderen hem vreselijk missen. Ik had heel graag gehad dat ik hem ook zou missen, maar ik voel het niet. Ik heb geen plaatje van een man voor me, het is heel abstract. En tegelijkertijd voelt het zo duidelijk. Ik ben ervan overtuigd dat het dan anders zal voelen. Nu alleen nog tegenkomen!
Balanszoeker, ik stel die vraag omdat mijn ex mij nog graag terug zou willen, en mijn kinderen hem vreselijk missen. Ik had heel graag gehad dat ik hem ook zou missen, maar ik voel het niet. Ik heb geen plaatje van een man voor me, het is heel abstract. En tegelijkertijd voelt het zo duidelijk. Ik ben ervan overtuigd dat het dan anders zal voelen. Nu alleen nog tegenkomen!
...
zondag 28 februari 2010 om 10:44
@nukje: het klinkt logisch wat je schrijft. Ik weet alleen van mezelf dat ik altijd al heel veel heb nagedacht over gevoelens, dat mezelf deze moeilijke vragen stellen ook bij me hoort. Zo dacht ik als kind al na over houden van mijn ouders, in hoeverre ik hield van hun specifieke personen en in hoeverre het me ging om veiligheid e.d. Daarom concludeer ik er voor mezelf niet meteen uit dat het betekent dat ik alleen vanuit gewenning bij hem ben.
Ik weet ook zeker dat er liefde is, alleen is het geen volmaakte liefde waarin ik alles kan vinden. En is er ook ergernis.
Ik denk dat het bij mij een combinatie is van liefde en gewenning, alleen weet ik niet hoe de verdeling precies is (en daarmee benader ik het wellicht te analystisch of te exact). Ik weet namelijk ook van mezelf dat ik erg houd van gewoontes, dat ik het fijner vind samen te zijn dan single in het algemeen en dat gewenning dus zeker een rol speelt. Alleen kan ik er soms angstig van worden dat ik dat dus herken, omdat sommige mensen zeggen dat het in de liefde niet om gewenning mag gaan (zoals mijn vriendin) omdat je dan uiteindelijk in de problemen komt.
Ik vraag me dan af: zijn er dan mensen die alleen maar liefde voelen en die zoiets als gewenning uit kunnen sluiten? DAT maakt me onzeker..
@vlammetje: ik snap waarom je het je afvraagt nu. Lastig...Zou het voor jou uberhaupt een optie zijn om terug te gaan naar je ex, vooral voor hem en je kinderen? Of word je ongelukkig bij de gedachte?
Ik kan me ook nog voorstellen dat het een verschil is of je in een relatie bent die weinig toevoegt voor je gevol, of in een relatie waarin je je diep ongelukkig voelt...
Ik weet ook zeker dat er liefde is, alleen is het geen volmaakte liefde waarin ik alles kan vinden. En is er ook ergernis.
Ik denk dat het bij mij een combinatie is van liefde en gewenning, alleen weet ik niet hoe de verdeling precies is (en daarmee benader ik het wellicht te analystisch of te exact). Ik weet namelijk ook van mezelf dat ik erg houd van gewoontes, dat ik het fijner vind samen te zijn dan single in het algemeen en dat gewenning dus zeker een rol speelt. Alleen kan ik er soms angstig van worden dat ik dat dus herken, omdat sommige mensen zeggen dat het in de liefde niet om gewenning mag gaan (zoals mijn vriendin) omdat je dan uiteindelijk in de problemen komt.
Ik vraag me dan af: zijn er dan mensen die alleen maar liefde voelen en die zoiets als gewenning uit kunnen sluiten? DAT maakt me onzeker..
@vlammetje: ik snap waarom je het je afvraagt nu. Lastig...Zou het voor jou uberhaupt een optie zijn om terug te gaan naar je ex, vooral voor hem en je kinderen? Of word je ongelukkig bij de gedachte?
Ik kan me ook nog voorstellen dat het een verschil is of je in een relatie bent die weinig toevoegt voor je gevol, of in een relatie waarin je je diep ongelukkig voelt...
zondag 28 februari 2010 om 10:54
Ik zou terug kunnen gaan en niet ongelukkig worden. Maar ik zou altijd open blijven staan voor anderen. ik zou blijven denken: ooit kom ik die ander tegen en dan? Ik vond het niet eerlijk tegenover mijn ex. Ik kreeg van hem de vrijheid om te experimenteren met gevoelens voor anderen. Maar juist daardoor voelde ik dat mijn gevoel voor hem niet genoeg was. En ik vond dat bij hem blijven niet respectvol zou zijn. Juist omdat ik hem hoog aansla, wilde ik niet op die manier met hem in een relatie zitten. Het leek mij beter om het op mezelf it te vogelen. En als dan zou blijken dat ik me vergiste, dat ik hem vreselijk zou missen, dan konden we altijd nog werken aan het weer samen komen. En ik sluit niets uit, ik hou nog wel van hem, maar er blijft het gevoel dat samen verder gaan niet de weg is die ik moet volgen.
...
zondag 28 februari 2010 om 14:27
hey balanszoeker...
Tja het is inderdaad moeilijk te pijlen. Maar ik zou in jouw geval kijken wat het met je doet als je hem weer ziet.
Wat voel je in je buik ? wat voel je in je lichaam?
Heb je de behoefte hem gelijk een kus en een knuffel te geven ?Of hoeft dat niet zo zeer voor jou?
En misschien een rare vraag hoor, maar ben je vooral met hem bezig? Of merk je dat je ook steeds meer interesse in andere mensen krijgt?
Zie je een toekomst met HEM voor je? Of krijg je daar niet zo'n vrolijk gevoel bij?
Ik denk dat liefde nooit helemaal compleet kan zijn. Er zullen altijd wel aspecten zijn in een relatie die niet helemaal zijn zoals jij wilt dat ze zijn.
Alhoewel ik humor wel een hele belangrijke vind. Maar dat is meer iets persoonlijks van mij. En goede gesprekken voeren ook. Ik vind het belangrijk in een relatie dat je op dat gebied toch wel enigszins op dezelfde lijn zit.
Dat je elkaar begrijpt en weet waar je het over hebt, elkaar wilt snappen en elkaar er in kan vinden. (dat kan natuurlijk niet altijd, maar is wel belangrijk)
Natuurlijk kun je bepaalde dingen die je mist in een relatie wel vinden bij andere zoals bij vrienden. Maar dan is het toch anders.. nouja, dan vind ik het toch anders..
Dat is weer op een ander niveau.
Heb je zelf wel eens met je vriend hier over gesproken?
Hoe ziet hij dit? Hoe voelt hij zich eronder?
Tja het is inderdaad moeilijk te pijlen. Maar ik zou in jouw geval kijken wat het met je doet als je hem weer ziet.
Wat voel je in je buik ? wat voel je in je lichaam?
Heb je de behoefte hem gelijk een kus en een knuffel te geven ?Of hoeft dat niet zo zeer voor jou?
En misschien een rare vraag hoor, maar ben je vooral met hem bezig? Of merk je dat je ook steeds meer interesse in andere mensen krijgt?
Zie je een toekomst met HEM voor je? Of krijg je daar niet zo'n vrolijk gevoel bij?
Ik denk dat liefde nooit helemaal compleet kan zijn. Er zullen altijd wel aspecten zijn in een relatie die niet helemaal zijn zoals jij wilt dat ze zijn.
Alhoewel ik humor wel een hele belangrijke vind. Maar dat is meer iets persoonlijks van mij. En goede gesprekken voeren ook. Ik vind het belangrijk in een relatie dat je op dat gebied toch wel enigszins op dezelfde lijn zit.
Dat je elkaar begrijpt en weet waar je het over hebt, elkaar wilt snappen en elkaar er in kan vinden. (dat kan natuurlijk niet altijd, maar is wel belangrijk)
Natuurlijk kun je bepaalde dingen die je mist in een relatie wel vinden bij andere zoals bij vrienden. Maar dan is het toch anders.. nouja, dan vind ik het toch anders..
Dat is weer op een ander niveau.
Heb je zelf wel eens met je vriend hier over gesproken?
Hoe ziet hij dit? Hoe voelt hij zich eronder?
