Vraag voor de up-to-date-forummers van LieverNaief

Hoi iedereen,



Dit staat misschien niet in de juiste categorie, maar hier zullen meer mensen van mijn situatie op de hoogte zijn dan onder de 'seks'-categorie.



Mijn vriend heeft laatst (had ik dit al gepost?) als suggestie om ons seksleven wat spannender te maken, het idee geopperd om samen eens een pornofilmpje te kijken. Op het moment dat hij dat vroeg was ik, denk ik, in een waas waarin ik alles wel wilde doen om het spannender te maken. Mijn reactie was dan ook enthousiast.

Het moment is nog niet aangebroken om het te doen, maar gisteren ontvingen we via de post (van mijn o zo hippe tante) een 'erotisch pakketje' met ook een dvdtje met korte films erop.

Toen mijn vriend het zag, zei hij: heeft ze nu ook porno meegestuurd? Oh, dat wil ik dan wel even zien meteen. (Net toen we op het punt stonden weg te gaan..). Hij graaide het cdtje weg en probeerde het in zijn laptop te starten, zat er met smart op te wachten. Zijn reactie verbaasde me een beetje, ik had dit niet verwacht en vroeg: wil je dat zo graag zien dan? Hij vroeg of ik het hem soms kwalijk nam dat hij graag wilde zien wat erop stond en ik antwoorde: nee, natuurlijk neem ik het je niet kwalijk, maar jouw reactie verbaast me gewoon een beetje.

Tja.. achteraf herinner ik me dat toch die gedachte door me heen ging: 'he's dying to see other girls naked'. Heel stom, ik weet het. De situatie is (wat zijn ogen in zijn zak houden betreft) nu wel verbeterd, maar toch maakt het me na alles nog erg onzeker.

Het cd-tje werkte niet, dus gingen we weg: einde discussie.

Nu heb ik net toch gekeken of hij het in de dvd-speler wel doet, om te zien wat ik kon verwachten en of ik me er fijn bij zou voelen om dat samen met hem te zien. Het werkt en...



ik krijg er een naar gevoel bij. Is dit raar, stom, onbegrijpelijk, onnodig? Moet ik naar mijn gevoel luisteren en hem iets 'ontnemen' waar hij blijkbaar erg behoefte aan heeft?

In hoeverre is het gezond om in onze situatie, na wat er heeft plaatsgevonden, samen naar andere naakte, neukende mensen (vooral vrouwen) te kijken? En in hoeverre is het gezond dat ik daar toch problemen mee heb en dat ik het (mede door wat er is gebeurd) vooral zie als: 'andere meisjes kijken, maar dan samen'?

Dan voel ik me alsnog een of andere dude van hem, i.p.v. zijn vriendin.. Zeker als we allebei (zoals we van plan waren, om het idee uit te voeren) porno zouden proberen te downloaden en hij straks met films met Indonesische/Chinese meisjes komt aanzetten. Daar zou ik voor mijn gevoel nooit aan kunnen tippen (is waar hij altijd op is gevallen en nog steeds doet, terwijl ik blond ben, cup A/B heb, ander type..).

Ik voel me er echt niet lekker bij dat ik me nu ineens (en nog steeds - hopelijk niet blijvend.. :S) zo 'jaloers' voel, terwijl dat nooit in me heeft gezeten en ik er altijd van heb gewalgd als ik het om me heen zag..



Het voelt zo stom om er nu ineens van terug te krabbelen.. Helemaal met bovenstaande uitleg.



Please, please, help.

Dankjulliewel!

Dankjewel, Royanne.



Punt is dat ik dat liever niet tegen hem zeg 'kijk dan maar alleen porno', terwijl ik hem ook niets wil verbieden.

Ik heb er gewoon toch moeite mee nadat hij zo gefocust was op / geobsedeerd was door de mooie meisjes om ons heen (lang verhaal, nu heel kort gemaakt).

Maar goed.. Tja. Ik zal het inderdaad maar aankaarten dat ik er op terug wil komen. That's that. Inderdaad niet goed om iets tegen mijn zin in te doen. Ik weet dat hij mijn keuze zal respecteren, maar het zal misschien wel teleurstellend zijn.

Sorry Tangerine, je hebt gelijk. Daar heb ik even niet aan gedacht.

Maar gezien onze geschiedenis wil ik weten in hoeverre mijn gevoel erover klopt of overdreven is. En of het uberhaupt 'verstandig' of 'onverstandig' is om op dit punt samen gezellig een pornofilmpje te kijken. Want het voelt gewoon niet goed. Argh, ik probeer mezelf altijd teveel te analyseren en wil dan graag feedback van anderen. That's it..



@ Wuiles: hij is niet letterlijk vreemdgegaan met aziatische vrouwen, had gewoon veel oog voor anderen, even. Nogmaals: lang verhaal voor mensen die er niet mee bekend zijn (maar terug te lezen in andere geplaatste topics onder 'Relaties')

@ Royanne:



Ik zal het hem niet letterlijk verbieden. Maar ik serveer het hem liever ook niet op een schoteltje voor.. ik bedoel.. tja.

Maar ik zou niet zeggen dat ik 'niet wil dat hij porno kijkt'.

Ik begrijp echt wel dat hij daar af en toe behoefte aan heeft en dat herken ik zelfs, maar dan heb ik liever dat hij het doet terwijl ik het niet doorheb. Dan zet ik weer even de 'liever naief' oogklepjes op ^.^ (I know: accepteren is beter. Maar dit is mijn manier.. langzaamaan.)

Queenie, sterk verhaal en ik snap je. Maar we houden van elkaar en zijn ondanks af en toe dit soort strubbelingen helemaal op elkaar afgestemd (zelfde golflengte). Het is echt puur en alleen op dit vlak, wat heel vervelend is maar waar. Als het op meerdere punten zou storen, zou ik allang weg zijn geweest (of hij), maar hij is verder gewoon ideaal en ik wil hem niet kwijt, voor hem wederzijds.

Ik zie het posten niet als problemen aankaarten en uitvergroten, maar als middel om eraan te werken. Feedback van onbekenden (waar ik ook zeker niet alleen maar aan wil vasthouden, dat zou ook niet goed zijn), kan wel meer inzicht geven in de zaak. Zeker omdat ik, zoals je zei, soms ergens nog erg onzeker over ben en bevestiging van mijn gevoel (of juist niet) nodig heb om weer helder naar iets te kunnen kijken.

Dat we anders denken over porno, vind ik niet teveel in de weg staan. Het is nu aan ons om aan elkaar en onszelf te bewijzen dat we meer op elkaar gericht kunnen zijn zonder de sleur erin te krijgen, zonder dat de ander zich benadeeld voelt. En hoe we dan handelen, voelt voor onszelf ook stukken beter en leuker dan hoe we zouden handelen, wetende dat we de ander en onszelf tekortdoen. Snap je hem nog?

LieverNaief de analyseertherapeut.. pff..

Thanks, Queenie en Mahde.



De tijd zal het inderdaad leren; het voelt een beetje uncertain daardoor, maar zo is het nu tussen ons. En we zijn eraan aan het werken om de tijd iets te leren, zeg maar.



Mahde, reactie op jouw reactie nu:

Het klopt dat we samen een film zouden moeten uitzoeken, dan. Punt is dat dat hier (Midden Oosten) een beetje moeilijker 'uitzoeken' is en het cd-tje dat mijn tante opstuurde was snel weggegraaid.. ik weet niet of hij daarbij stilstaat eigenlijk. Maar dan nog, denk ik niet dat mijn gevoel ineens volledig relaxed en positief is. Het is in het afgelopen half uur duidelijker geworden, merk ik.



Ik heb mijn vriend net een mailtje gestuurd met ditjes en datjes, en ook dit aangekaart. Gewoon heel simpel:

" Ik kom liever terug op mijn eerste statement: dat ik het wel een spannend idee zou vinden om samen een p-filmpje te kijken. Ik doe dat toch eigenlijk liever niet. No offense. Het voelt gewoon niet chill genoeg. Misschien in de toekomst een keer.

Ik hoop dat ik je hiermee niet zwaar teleurstel; ik heb wel genoeg andere spannende ideetjes om verder met je uit te voeren "



Nou, dat is toch niet teveel gezeur, of wel? Ik hoop dat het zo een beetje relaxed overkomt. Verder heb ik er nog wat andere ditjes en datjes aan toegevoegd, waar ik hem ook over zou mailen. Dus ik maak er voor mijn gevoel niet een heel drama van (blaas het niet op/ vergroot het niet uit)..

En zoals ik schreef: misschien in de toekomst. Wellicht, als dit alles wat meer achter ons ligt, voel ik er later wel voor. Die optie houd ik open.

Ik heb niets gezegd over dat hij zelf maar een filmpje moet gaan kijken, hij mag als hij wil. Daar gaat hij ook wel vanuit, lijkt me. En ik geloof niet (omdat dat nog niet is voorgekomen en ik me toch ook niet kan voorstellen dat hij nooit porno heeft gekeken tijdens onze relatie) dat hij de volgende keer uitgebreid voor mijn neus een filmpje gaat zitten kijken. Dat houdt hij dan wel voor zichzelf, lijkt me. (Zo niet, zal ik zeggen dat ik het onprettig vind). Wat vinden jullie van mijn berichtje?



Bedankt voor jullie reacties.. wilde even wat back-up van mijn besluit .

PS: als hij uitleg vraagt, ... zal ik hem zo kort mogelijk proberen uit te leggen hoe mijn gevoel is. Het heeft toch met 'meisjes kijken' te maken en dit haat ik van mezelf. Ik weet ook dat het onderwerp gevoelig ligt bij hem.. Bij ons beide eigenlijk. Maar.. dat komt wel goed.

Wijze woorden, Mahde, ik herken het wel.



(Ik mailde hem omdat hij op zijn werk zit, ik straks naar mijn eigen cursus moet en we een beetje langs elkaar heen zullen leven vandaag. En ik wil het toch kwijt. Ik dacht dat het, als ik het zo nonchalant vertel met verder no worries, dan wel in een mailtje paste.. Hoewel we het waarschijnlijk vanavond zullen bespreken. :/ )

Om het in een mailtje te kunnen zetten, probeerde ik het zo min mogelijk zeurderig te laten overkomen, of te onzeker, maar ipv daarvan gewoon relaxed. Niets aan de hand: het is alleen dat ik er nu zo over denk en daarom dit en dat.



Ik denk dat ik zelf een beetje het gevoel heb te 'zeuren' of ergens op door te malen, door nogmaals iets aan te kaarten / mijn gevoel op tafel te leggen wat betreft het hele gebeuren wat we al uitgebreid hebben besproken en begrepen..

Ik wil daar liever niet teveel op doorhameren met gezeur of onzekerheid over WEER een andere situatie, maar liever simpele woorden gebruiken en ondertussen verdergaan om eraan te weren. (Anders hebben weer een negatieve focus ipv een positieve en dan werkt het niet).

Hm. En het mailtje was ook een makkelijke uitweg, geef ik toe.

Op papier kan ik me sowieso makkelijker verwoorden, maar ik ben ook bang dat als ik het face-to-face voor het eerst zou zeggen, ik meteen weer in het ene gevoel terugval dat ik kreeg van de vorige situatie, waardoor ik het misschien teveel daaraan koppel. Ik wil het gewoon for once eens lekker simpel houden. :S

@ Ionki:



Je hebt gelijk, ik zou het nog wel overwegen om een pornofilm met hem te kijken waar het aantal mannen en vrouwen gelijk opgaat (:P) en waar meer types in zitten zoals ik dan Aziatische meisjes. Dan weet ik ook inderdaad waar hij voor kijkt, of het simpel voor zijn plezier is (en dat ik er dan naast zit is dan als 'vrijkaartje voor het kijken' ofzo), of dat het inderdaad om het 'samen kijken' is. Eigenlijk geloof ik wel dat dit zijn idee was, daar moet ik misschien meer op vertrouwen..

Ik vraag me wel af hoe hij zou reageren op het voorstel om een selectie te maken.





@ Moosey:



Slik.



Daar moet ik even mijn gedachten over laten gaan, Moosey.

Het zijn harde woorden, maar er zit een kern van waarheid in.



Toch wil ik graag geloven (en zo hebben we dit ook besproken - en ik herken wanneer hij oprecht is) dat we ons nu bewust zijn van deze cirkel en deze proberen te verbreken door actie te ondernemen. Ik door spannendere dingen te doen, initiatief te tonen, meer vrouw te zijn.. en hij door zijn ogen in zijn zak te houden, meer liefdevolle aandacht te geven, wij allebei door de passie terug te brengen. Het is iets waar we samen aan werken, nu, op dit moment. Maar wel op een relaxte manier. Als ik naga wat ik allemaal probeer uit te vogelen klopt het dat het overkomt alsof ik enorm op mijn tenen loop, maar ik voel zelf ook dat ik er niet minder mezelf door ben. Ik ben mezelf, maar dan op een leukere manier met meer aandacht voor het een en ander. Het kost me een beetje moeite, maar ik geniet er hetzelfde moment ook van (mezelf zo te ontwikkelen) en vind het de tijd en moeite waard aangezien ik een nieuwe kant van mezelf ontdek en aan onze relatie werk.

De sfeer tussen ons is nu wel heel goed, we hebben een heel fijn weekend gehad en de vlinderkriebels fladderen weer volop..

Maar soms denk ik ook: wat nu als ik door al mijn ideeen heen ben? Er komt toch ooit een einde aan mijn inspiratie en ook ik word oud, krijg rimpels. We zijn qua uiterlijk al veranderd.. maar zoals ik ook in mijn ander topics zei: ik krijg het nog helemaal warm van hem. Zou hij dan altijd de spanning nodig hebben om van mij warm te blijven worden? Nee, de passie is er nu ook gelukkig regelmatig. Gewoon liefdevolle seks. Er is nu weer een balans, dat is een pluspunt. Maar voor hoe lang blijft dat zo.. Het is nog steeds een kwestie van: de tijd zal het leren. We moeten het maar aanzien.



Dat is mijn reactie op dit moment, mijn eerste intuitieve antwoord. Maar Moosey, ik lees je bericht vanavond nog eens (ik moet nu weg) en dan kijk ik of ik hetzelfde voel.



Dankjewel.

* Ik heb hem een tweede mailtje gestuurd waarin ik voorstelde om het er vanavond nog even over te hebben. Het mailtje teruglezend vond ik ook wel dat het misschien wat kortaf kon overkomen, heb gezegd dat ik er niet teveel gezeur omheen wilde creeeren, vandaar. Maar dat we het dus vanavond wel eventjes beter kunnen bespreken.



@ Moosey nogmaals:



Ik lees nu nogmaals je laatste alinea terug na Queenie's reactie. Het klopt dat ik niet zeker weet of hij voor mij zou kunnen gaan voor 100%, ook al zegt hij van wel. Zijn gedrag bewees toch eventjes anders en dat wil ik niet meer accepteren, daarin zou ik mezelf veel te kort doen.

Maar, ik wil ook dat hij weet waarvoor hij vecht. Daarin wil ik mezelf dus ook van mijn beste kant laten zien (in hoeverre is dit gezond; jezelf op andere fronten ontdekken en uiten zonder over je eigen grenzen heen te gaan). Ik doe mijn best.

Meer dan dat kan ik niet doen. En hoe hij daar dan op reageert, hoe hij zich na een half jaar gedraagt (een half jaar waarin ik zeker ben van mijn initiatieven en moeite), zal duidelijk maken of het toch zal werken of toch echt niet..

Het voelt nu te goed om af te kappen. Dat zou ik mezelf enorm kwalijk nemen: ik heb het althans nog niet echt, echt volledig een 100% gegeven. Misschien verg ik veel van mezelf, ja, dat geloof ik best. Ik ben een perfectionist. Maar ik weet ook dat als ik uiteindelijk op een punt kom waarvan ik zeg: 'ik heb hier moeite in gestoken, ik heb compleet het recht niet om zo behandeld te worden', dat ik dan ook echt (en goed) voor mezelf zal kiezen. Ik heb dat punt nog niet bereikt en, gezien mijn eerdere confrontaties wat dit betreft (ook in andere relaties / vriendschappen etc.), denk ik dat ik het echt tot daar in ieder geval moet uitzitten (klinkt wel heel negatief zo) om tot een goed besluit te kunnen komen waar ik helemaal achter kan staan.

Nu ben ik daar nog niet. Het voelt nog te goed.

Dus blijf ik mijn best doen...

Maar: de tijd zal het leren - en ik houd het proces (en mezelf) in de gaten.