Relaties
alle pijlers
Vriend met een kort lontje
donderdag 1 november 2007 om 13:06
Hai,
Ik heb al 4 jaar een hele lieve vriend , we wonen nu 2 jaar samen. Ik heb geen romatische vriend , maar hij laat altijd zien dat hij van me houdt ook waar andere bij zijn. We doen leuke dingen samen en kunnen lachen met elkaar etc. er is alleen 1 probleem en dat is zijn manier van ruzie maken of zomaar inneens boos worden.
Voorbeeld: Ik vroeg of hij m`n rug wilde insmeren omdat ik daar last van hebt, hij zegt" waar is het blik nivea" , waarop ik zeg dat het misschien handiger is om dat met olie te doen om dat nivea nogal dikkig is. Reageert hij heel boos dat ik niet naar hem luister en dat hij gewoon vraagt waar het blik nivea is!!! dus ik vraag hem waarom hij zo raar reageert en dat ik hem gewoon niet goed begrepen heb.Waarop hij boos reageert dat ik schijnbaar de enige ben die hem nooit begrijpt, ik vraag om tekst en uitleg, maar hij is verbaal iets minder sterk als mij , dus hij pakt z`n kussen en gaat met veel bombarie (dingen weggooien etc) op de bank slapen. einde verhaal voor hem.
Ik vind het belachelijk en weet niet hoe ik hier op reageren moet. Dit gebeurt vaker zomaar als we het eerst gewoon gezellig hebben. ben ik nou zo`n zeur ofzo?
Kan iemand zich een beetje herkennen in deze situatie?
Ik heb al 4 jaar een hele lieve vriend , we wonen nu 2 jaar samen. Ik heb geen romatische vriend , maar hij laat altijd zien dat hij van me houdt ook waar andere bij zijn. We doen leuke dingen samen en kunnen lachen met elkaar etc. er is alleen 1 probleem en dat is zijn manier van ruzie maken of zomaar inneens boos worden.
Voorbeeld: Ik vroeg of hij m`n rug wilde insmeren omdat ik daar last van hebt, hij zegt" waar is het blik nivea" , waarop ik zeg dat het misschien handiger is om dat met olie te doen om dat nivea nogal dikkig is. Reageert hij heel boos dat ik niet naar hem luister en dat hij gewoon vraagt waar het blik nivea is!!! dus ik vraag hem waarom hij zo raar reageert en dat ik hem gewoon niet goed begrepen heb.Waarop hij boos reageert dat ik schijnbaar de enige ben die hem nooit begrijpt, ik vraag om tekst en uitleg, maar hij is verbaal iets minder sterk als mij , dus hij pakt z`n kussen en gaat met veel bombarie (dingen weggooien etc) op de bank slapen. einde verhaal voor hem.
Ik vind het belachelijk en weet niet hoe ik hier op reageren moet. Dit gebeurt vaker zomaar als we het eerst gewoon gezellig hebben. ben ik nou zo`n zeur ofzo?
Kan iemand zich een beetje herkennen in deze situatie?
vrijdag 2 november 2007 om 11:04
Dat is toch geen schande?! Het is toch juist leuk dat vrienden jou waarderen om wie en hoe je bent? Je vriend zou daar trots op moeten zijn! Nu is hij er volgens jou gefrustreerd over en reageert dat op jou af.
Ik vind dat geen gezonde situatie!
Een goede relatie is gebaseerd op wederzijds respect en op het idee dat beide partners het beste voor elkaar willen. Bij jouw vriend zie ik dat helemaal niet.
Misschien probeert hij jou klein te houden op die manier. Ik heb zelf een ontzettende hekel aan mannen die eens iets huiselijks doen en dat dan ontzettend benadrukken, alsof het iets heel bijzonders is om een keer te koken of de was te doen als je vriendin het druk heeft.
vrijdag 2 november 2007 om 13:42
@ Benedicte
Nou wat ik bedoel te zeggen eigenlijk met het overlijden van mijn vader. Ik ben altijd wel een sterk persoon geweest ook toen in de rot tijd, als ik `m nodig had / heb was/ is hij er altijd voor me. Maar als hij dan moet veranderen bijvoorbeeld van baan doet hij net alsof het het einde van de wereld is en als hij moe is van 3 dagen naar school gaan buiten zijn werk om , dan snap ik dat, maar ik moet daar steeds mee rekening houden. dan krijg ik steeds een snauw en daarna "ow sorry ja ik ben moe" of die situatie die ik dus beschreef met het blik nivea. Ik wordt daar wel eens moe van. Hoe ik moet reageren zonder dat ik mezelf steeds wegcijfer en excuses probeer te verzinnen waarom iemand zo reageert.
Ik vind zijn gedrag belachelijk die hij vertoont bij een bepaald gevoel.(niet zijn gevoel belachelijk denk ik) Het gevoel van oje, ik vind vast geen baan e.d. (nee die vind ie ook niet als ie niet optijd solliciteert)
Ik weet namelijk ook wel dat het niet om het blik nivea ging, maar ik kan ook niet raden waar het wel omgaat als hij het niet zegt, dus ik zeg vaak als er iets is kan je dat ook gewoon tegen me zeggen. Ik wil best nadenken over wat hij zegt en kan ook dikwijls best oprecht sorry zeggen, want ik weet ook best dat ik een flapuit ben. Ik kan best aan mezelf sleutelen , maar het is ook welleens fijn dat iemand denkt" van goh we hebben net een goed en rustig gesprek gehad als we dat nou vaker zo proberen dan is het misschien niet vaak een drama"
en dat ik inderdaad neerbuigend lijk/ben tegenover hem, tja dat doet ie ook een beetje zelf. Onze vrienden bellen vaak mij , omdat hij altijd vergeet terug te bellen, hij vergeet de verjaardag van z`n moeder. Ik moet hem helpen herinneren z`n rekeningen op te sturen (en daar is ie dan ook wel blij mee als ik dat doe) Ik regelen het huishouden bijna helemaal (we werken allebei 40 uur in de week)en de boekhouding van het huis, kijk of alles klopt en betaald is, ik probeer hem er zoveel mogelijk bij te betrekken , zeg dan dat ik het ook fijn vind dat hij weet wat er in en uit gaat voor als ik iets krijg ofzo, maar dat gebeurt dan een week en dan lijkt hij het wel weer gemakkelijk te vinden dat ik het wel doe.
Klinkt misschien erg dramatisch zo, ik probeer het alleen een beetje samenhangend uit te leggen.
Nou wat ik bedoel te zeggen eigenlijk met het overlijden van mijn vader. Ik ben altijd wel een sterk persoon geweest ook toen in de rot tijd, als ik `m nodig had / heb was/ is hij er altijd voor me. Maar als hij dan moet veranderen bijvoorbeeld van baan doet hij net alsof het het einde van de wereld is en als hij moe is van 3 dagen naar school gaan buiten zijn werk om , dan snap ik dat, maar ik moet daar steeds mee rekening houden. dan krijg ik steeds een snauw en daarna "ow sorry ja ik ben moe" of die situatie die ik dus beschreef met het blik nivea. Ik wordt daar wel eens moe van. Hoe ik moet reageren zonder dat ik mezelf steeds wegcijfer en excuses probeer te verzinnen waarom iemand zo reageert.
Ik vind zijn gedrag belachelijk die hij vertoont bij een bepaald gevoel.(niet zijn gevoel belachelijk denk ik) Het gevoel van oje, ik vind vast geen baan e.d. (nee die vind ie ook niet als ie niet optijd solliciteert)
Ik weet namelijk ook wel dat het niet om het blik nivea ging, maar ik kan ook niet raden waar het wel omgaat als hij het niet zegt, dus ik zeg vaak als er iets is kan je dat ook gewoon tegen me zeggen. Ik wil best nadenken over wat hij zegt en kan ook dikwijls best oprecht sorry zeggen, want ik weet ook best dat ik een flapuit ben. Ik kan best aan mezelf sleutelen , maar het is ook welleens fijn dat iemand denkt" van goh we hebben net een goed en rustig gesprek gehad als we dat nou vaker zo proberen dan is het misschien niet vaak een drama"
en dat ik inderdaad neerbuigend lijk/ben tegenover hem, tja dat doet ie ook een beetje zelf. Onze vrienden bellen vaak mij , omdat hij altijd vergeet terug te bellen, hij vergeet de verjaardag van z`n moeder. Ik moet hem helpen herinneren z`n rekeningen op te sturen (en daar is ie dan ook wel blij mee als ik dat doe) Ik regelen het huishouden bijna helemaal (we werken allebei 40 uur in de week)en de boekhouding van het huis, kijk of alles klopt en betaald is, ik probeer hem er zoveel mogelijk bij te betrekken , zeg dan dat ik het ook fijn vind dat hij weet wat er in en uit gaat voor als ik iets krijg ofzo, maar dat gebeurt dan een week en dan lijkt hij het wel weer gemakkelijk te vinden dat ik het wel doe.
Klinkt misschien erg dramatisch zo, ik probeer het alleen een beetje samenhangend uit te leggen.
vrijdag 2 november 2007 om 14:34
Jullie lijken in een patroon te zitten van een soort 'moeder-kind' verhouding. Jij doet en regelt alles en hij stelt zich op als een kind die alles laat regelen. Het is een wisselwerking die ervoor zorgt dat jullie relatie niet helemaal gelijkwaardig is. Wiens 'schuld' dat is doet er niet zoveel toe. Je zegt dat jullie beiden fulltime werken, maar dat jij toch het hele huishouden alleen doet. Ook doe je de boekhouding alleen. Jij lijkt me wel een type die alles naar zich toetrekt en het ook flink van zichzelf vindt om alles zelf te doen. Misschien geef je je vriend ook wel de indruk dat jij het toch allemaal beter kan.
Zijn frustratie komt daar misschien ook wel uit voort. Ik heb in zo'n relatie gezeten, waarbij ik ook de dominante partij was, mijn ex vond ook altijd dat ik alles beter kon, was onzeker en liet het dus aan mij over (ook verzorging van de kids, hij heeft ze nooit een fruithapje gegeven of luiers verschoond, want dat kon hij allemaal niet).
Het zou denk ik wel goed zijn om hier eens nader naar te kijken en een taakverdeling te maken. Ik denk namelijk dat je op een gegeven moment hem niet meer als 'man' ziet, maar meer als een soort kind en dat hij daardoor ook minder aantrekkelijk wordt.
Zijn frustratie komt daar misschien ook wel uit voort. Ik heb in zo'n relatie gezeten, waarbij ik ook de dominante partij was, mijn ex vond ook altijd dat ik alles beter kon, was onzeker en liet het dus aan mij over (ook verzorging van de kids, hij heeft ze nooit een fruithapje gegeven of luiers verschoond, want dat kon hij allemaal niet).
Het zou denk ik wel goed zijn om hier eens nader naar te kijken en een taakverdeling te maken. Ik denk namelijk dat je op een gegeven moment hem niet meer als 'man' ziet, maar meer als een soort kind en dat hij daardoor ook minder aantrekkelijk wordt.
vrijdag 2 november 2007 om 15:05
Wat kun jij jezelf ophemelen ten koste van je partner, zeg!
Jullie werken allebei 40 uur per week, je vriend doet daarnaast nog een opleiding waarvoor hij drie dagen naar school moet. Met alle respect, maar het lijkt me dan inderdaad voor hem wel aardig druk en voor jou lekker relaxt als jij alleen het grootste deel het huishouden, de boekhouding en de agenda in de gaten houdt.
Mijn lontje zou nog veel korter zijn als mijn man over dit soort kleinigheden liep te miepen.
Jullie werken allebei 40 uur per week, je vriend doet daarnaast nog een opleiding waarvoor hij drie dagen naar school moet. Met alle respect, maar het lijkt me dan inderdaad voor hem wel aardig druk en voor jou lekker relaxt als jij alleen het grootste deel het huishouden, de boekhouding en de agenda in de gaten houdt.
Mijn lontje zou nog veel korter zijn als mijn man over dit soort kleinigheden liep te miepen.
zaterdag 3 november 2007 om 16:55
Tja even voor de duidelijkheid, het is niet zo dat ik nou zo graag alles naar mij toe wil trekken , het gebeurt gewoon, ik vind het huishouden ook verschrikkelijk en geef het graag uit handen hoor! En kijk zolang hij zoveel naar school is , verlang ik heus niet dat hij net zoveel doet als mij en dat is het "grote "probleem ook niet. Het probleem is dat hij daardoor chagerijnig s en nukkig waardoor ik niets goed kan doen.
Wat mij alleen een beetje pissig maakt is dat hij zwaar vermoeid is, maar zaterdag wel om 7 uur uit bed gaat om nog aan z`n auto te sleutelen. Prima, hartstikke leuk zo`n hobby, maar dan raak je dus helemaal vermoeid en als ik dus vraag wie zaterdag de boodschappen doet dan zegt ie "wat ga jij dan doen vandaag??" misschien wil ik ook wel de hele dag iets anders doen! , maar dan gebeurt er dus niets Ik ben 3 jaar geleden van baan veranderd , omdat ik vaak weg was en onregelmatige diensten had. Dat vond ik fijner en hij helemaal. Nu loopt ie te zeuren dat ik een uur langer in m`n bed kan liggen, dat vind ik dus niet leuk. Dan zeg ik oet ie ook iets in de buurt gaan zoeken
Wat mij alleen een beetje pissig maakt is dat hij zwaar vermoeid is, maar zaterdag wel om 7 uur uit bed gaat om nog aan z`n auto te sleutelen. Prima, hartstikke leuk zo`n hobby, maar dan raak je dus helemaal vermoeid en als ik dus vraag wie zaterdag de boodschappen doet dan zegt ie "wat ga jij dan doen vandaag??" misschien wil ik ook wel de hele dag iets anders doen! , maar dan gebeurt er dus niets Ik ben 3 jaar geleden van baan veranderd , omdat ik vaak weg was en onregelmatige diensten had. Dat vond ik fijner en hij helemaal. Nu loopt ie te zeuren dat ik een uur langer in m`n bed kan liggen, dat vind ik dus niet leuk. Dan zeg ik oet ie ook iets in de buurt gaan zoeken
