Relaties
alle pijlers
vriend vermijd contact nadat ik vertelde over verkrachting
dinsdag 29 december 2009 om 23:06
Drie jaar geleden ben ik verkracht in mijn eigen huis door de vriend van mijn vriendin. Nu is een half jaar geleden uitgekomen dat 'de vriend' ook haar kind heeft verkracht (relatie is geeindigd, aangifte komt nog). Dat was de eerste keer dat ik aan haar vertelde wat er gebeurt was. Ze is ook de enigste die er van af weet. 'De vriend' heeft mij via Hyves benaderd en een paar dagen geleden ook telefonisch.
Nu is het zo dat ik sinds kort een relatie heb. Toen ik telefonisch gebeld werd door 'de vriend', stortte ik even in. Het eerste wat ik deed was mijn vriend bellen. Hij was niet bereikbaar. Uiteindelijk heb ik het hem via sms verteld (dat vond ik al erg kut om te doen), in de hoop dat hij dan wel zou reageren. Volgende ochtend pas een reactie (via SMS) dat hij die 'vriend' wilde bellen. Ik heb de afgelopen dagen geprobeerd contact met hem te zoeken, maar niet te bereiken. Ik heb hem ook laten weten dat hij mij enorm in de kou laat staan. Ik kan begrijpen dat dit wat met hem doet. Alles wat ik wil is dat hij er voor mij is, hij hoeft er niet mee te dealen. Dat doe ik wel.
Al met al heeft hij mij dus laten barsten (tenminste zo voelt het). Ik ben behoorlijk pist en ik kras over mijn bol of ik verder met hem wil. Wij zouden vandaag praten. Is wat tussen gekomen van zijn kant, kan gebeuren. Nu ben ik zo ver dat ik hem verlopig niet wil zien en mijn telefoon heb uitgezet.
Wat is wijsheid?
Nu is het zo dat ik sinds kort een relatie heb. Toen ik telefonisch gebeld werd door 'de vriend', stortte ik even in. Het eerste wat ik deed was mijn vriend bellen. Hij was niet bereikbaar. Uiteindelijk heb ik het hem via sms verteld (dat vond ik al erg kut om te doen), in de hoop dat hij dan wel zou reageren. Volgende ochtend pas een reactie (via SMS) dat hij die 'vriend' wilde bellen. Ik heb de afgelopen dagen geprobeerd contact met hem te zoeken, maar niet te bereiken. Ik heb hem ook laten weten dat hij mij enorm in de kou laat staan. Ik kan begrijpen dat dit wat met hem doet. Alles wat ik wil is dat hij er voor mij is, hij hoeft er niet mee te dealen. Dat doe ik wel.
Al met al heeft hij mij dus laten barsten (tenminste zo voelt het). Ik ben behoorlijk pist en ik kras over mijn bol of ik verder met hem wil. Wij zouden vandaag praten. Is wat tussen gekomen van zijn kant, kan gebeuren. Nu ben ik zo ver dat ik hem verlopig niet wil zien en mijn telefoon heb uitgezet.
Wat is wijsheid?
woensdag 30 december 2009 om 11:28
quote:robbie75 schreef op 30 december 2009 @ 11:17:
[Oneens. Als je daadwerkelijk verkracht bent moet je toch alles doen zodat de dader gestraft wordt. Als je bij voorbaat de handdoek in de ring gooit omdat het toch geen zin heeft, gebeurt er zeker niets en kan de dader ongestoord verder gaan met zijn laffe praktijken..]
Je moet niks. In veel gevallen is een slachtoffer mentaal gezien helemaal niet gebaat bij een aangifte, omdat de hele procedure die volgt zwaar en vernederend voelt en de straf vaak geen genoegdoening brengt. Bovendien is de straf absoluut geen garantie dat de dader niet in herhaling vervalt. Dat een slachtoffer voorhouden: "Je moet aangifte doen want dan stopt het" vind ik iemand overhalen met valse verwachtingen.
[Oneens. Als je daadwerkelijk verkracht bent moet je toch alles doen zodat de dader gestraft wordt. Als je bij voorbaat de handdoek in de ring gooit omdat het toch geen zin heeft, gebeurt er zeker niets en kan de dader ongestoord verder gaan met zijn laffe praktijken..]
Je moet niks. In veel gevallen is een slachtoffer mentaal gezien helemaal niet gebaat bij een aangifte, omdat de hele procedure die volgt zwaar en vernederend voelt en de straf vaak geen genoegdoening brengt. Bovendien is de straf absoluut geen garantie dat de dader niet in herhaling vervalt. Dat een slachtoffer voorhouden: "Je moet aangifte doen want dan stopt het" vind ik iemand overhalen met valse verwachtingen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 30 december 2009 om 11:28
Dit topic krijgt naar mijn idee een erg vervelende wending nu.
Een slachtoffer moet aangifte doen. Als ze dat niet doet, dan kan het wel eens zo zijn dat anderen ook slachtoffer worden. Er wordt dus gesuggereerd dat ze dat had kunnen voorkomen.
Enig idee hoe dat voor to moet zijn om te lezen?
Voor anderen die iets dergelijks hebben meegemaakt?
Ik merk dat het mij persoonlijk ook raakt.
Nog meer schuldgevoel...
Een slachtoffer moet aangifte doen. Als ze dat niet doet, dan kan het wel eens zo zijn dat anderen ook slachtoffer worden. Er wordt dus gesuggereerd dat ze dat had kunnen voorkomen.
Enig idee hoe dat voor to moet zijn om te lezen?
Voor anderen die iets dergelijks hebben meegemaakt?
Ik merk dat het mij persoonlijk ook raakt.
Nog meer schuldgevoel...
woensdag 30 december 2009 om 11:31
Robbie, je 'moet' niks natuurlijk, als verkrachtingsslachtoffer. Aan dwang heeft iemand die verkracht is niet zo veel behoefte doorgaans.
Rechtszaken zijn geen pretje, de confrontatie met de dader is ontzettend moeilijk, het openbaar worden van iets wat je als een schande/schandvlek/iets zeer negatiefs ervaart is een hel en de strafmaat valt (voor het slachtoffer) ook nog wel eens tegen.
En dan is het ook nog het 'eigen schuld' idee wat vrouwen kunnen hebben. Had ik te veel gedronken? Heb ik het uitgelokt? Was ik provocatief gekleed? Een verkrachter is lang niet altijd een engerd die je van je fiets af de bosjes in trekt. In de meeste gevallen is het juist een bekende en dat maakt er mee naar buiten komen alleen nog maar moeilijker.
Rechtszaken zijn geen pretje, de confrontatie met de dader is ontzettend moeilijk, het openbaar worden van iets wat je als een schande/schandvlek/iets zeer negatiefs ervaart is een hel en de strafmaat valt (voor het slachtoffer) ook nog wel eens tegen.
En dan is het ook nog het 'eigen schuld' idee wat vrouwen kunnen hebben. Had ik te veel gedronken? Heb ik het uitgelokt? Was ik provocatief gekleed? Een verkrachter is lang niet altijd een engerd die je van je fiets af de bosjes in trekt. In de meeste gevallen is het juist een bekende en dat maakt er mee naar buiten komen alleen nog maar moeilijker.
woensdag 30 december 2009 om 11:36
Wat er in de toekomst zou gebeuren kon Kalima natuurlijk niet bevroeden. Alleen al het idee dat zij dat had kunnen voorkomen, dat uitspreken en haar opzadelen met een schuldgevoel is not done. Een man die volwassen vrouwen verkracht en die zich vervolgens tot kinderen wendt is iets wat je niet van te voren kunt bedenken.
woensdag 30 december 2009 om 11:38
quote:Poezewoes schreef op 30 december 2009 @ 11:28:
[...]
Je moet niks. In veel gevallen is een slachtoffer mentaal gezien helemaal niet gebaat bij een aangifte, omdat de hele procedure die volgt zwaar en vernederend voelt en de straf vaak geen genoegdoening brengt. Bovendien is de straf absoluut geen garantie dat de dader niet in herhaling vervalt. Dat een slachtoffer voorhouden: "Je moet aangifte doen want dan stopt het" vind ik iemand overhalen met valse verwachtingen.Tja, no offence, maar als niemand meer aangifte zou doen, zouden de slachtoffers er zeker niet bij gebaat zijn. Maar je hebt gelijk dat het geen gemakkelijke weg is.
[...]
Je moet niks. In veel gevallen is een slachtoffer mentaal gezien helemaal niet gebaat bij een aangifte, omdat de hele procedure die volgt zwaar en vernederend voelt en de straf vaak geen genoegdoening brengt. Bovendien is de straf absoluut geen garantie dat de dader niet in herhaling vervalt. Dat een slachtoffer voorhouden: "Je moet aangifte doen want dan stopt het" vind ik iemand overhalen met valse verwachtingen.Tja, no offence, maar als niemand meer aangifte zou doen, zouden de slachtoffers er zeker niet bij gebaat zijn. Maar je hebt gelijk dat het geen gemakkelijke weg is.
woensdag 30 december 2009 om 11:43
quote:robbie75 schreef op 30 december 2009 @ 11:38:
[...]
Tja, no offence, maar als niemand meer aangifte zou doen, zouden de slachtoffers er zeker niet bij gebaat zijn. Maar je hebt gelijk dat het geen gemakkelijke weg is.en dus maar weer door de zure appel heenbijten?
[...]
Tja, no offence, maar als niemand meer aangifte zou doen, zouden de slachtoffers er zeker niet bij gebaat zijn. Maar je hebt gelijk dat het geen gemakkelijke weg is.en dus maar weer door de zure appel heenbijten?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 30 december 2009 om 11:48
Als een situatie zodanig ernstig is, zoals beschreven, dat er zelfs liever geen aangifte wordt gedaan... en er nog nooit over gesproken is behalve de vriendin... dan lijkt het me zo sterk dat iemand dan een smsje stuurt om het te vertellen aan een nieuw vriendje. Vervolgens is de pijn dat hij niet reageert groter dan de angst voor 'de vriend' (zo lijkt het)
Het komt me wat vreemd over.
Het komt me wat vreemd over.
woensdag 30 december 2009 om 11:50
quote:robbie75 schreef op 30 december 2009 @ 11:38:
[...]
Tja, no offence, maar als niemand meer aangifte zou doen, zouden de slachtoffers er zeker niet bij gebaat zijn. Maar je hebt gelijk dat het geen gemakkelijke weg is.
No offence maar ik denk dat je er geen idee van hebt wat een impact een aangifte heeft op je leven, zeker als het om iemand gaat die je kent.
Er zijn gelukkig dapperen die het doen, er zijn er ook die zwijgen en die hebben daar - jammer genoeg - voor zichzelf deugende redenen voor, wat de buitenwereld er ook van vindt.
Je moet trouwens de omgevingen van verkrachte vrouwen de kost geven die na een verkrachtingsverhaal van hun kind/vriendin/nicht/zus/buurvrouw haar adviseren om maar haar mond te houden.
[...]
Tja, no offence, maar als niemand meer aangifte zou doen, zouden de slachtoffers er zeker niet bij gebaat zijn. Maar je hebt gelijk dat het geen gemakkelijke weg is.
No offence maar ik denk dat je er geen idee van hebt wat een impact een aangifte heeft op je leven, zeker als het om iemand gaat die je kent.
Er zijn gelukkig dapperen die het doen, er zijn er ook die zwijgen en die hebben daar - jammer genoeg - voor zichzelf deugende redenen voor, wat de buitenwereld er ook van vindt.
Je moet trouwens de omgevingen van verkrachte vrouwen de kost geven die na een verkrachtingsverhaal van hun kind/vriendin/nicht/zus/buurvrouw haar adviseren om maar haar mond te houden.
woensdag 30 december 2009 om 11:58
quote:rosanna08 schreef op 30 december 2009 @ 11:50:
paniek kan rare dingen met een mens doen DNM en zolang TO geen toelichting geeft lijkt het me raadzaam geen verdere aannames te doen of conclusies te trekkenHet zijn inderdaad vragen die bij mij rijzen die lijken op aannames en dat is eigenlijk elk antwoord. Iedereen vult in. Maar het is wat opmerkelijk. Zou fijn zijn als TO nog reageert.
paniek kan rare dingen met een mens doen DNM en zolang TO geen toelichting geeft lijkt het me raadzaam geen verdere aannames te doen of conclusies te trekkenHet zijn inderdaad vragen die bij mij rijzen die lijken op aannames en dat is eigenlijk elk antwoord. Iedereen vult in. Maar het is wat opmerkelijk. Zou fijn zijn als TO nog reageert.
woensdag 30 december 2009 om 11:59
Tussen aangifte en zwijgen zit nog een hele wereld. Als je niet wilt of durft aan te geven praat dan, of doe een melding. 80% van de zedendelinquenten zal doorgaan met zijn daden. Als iedereen zwijgt worden die mannen nooit gepakt. Geschat wordt dat 1 op de 4 vrouwen te maken heeft met seksueel geweld. Als je ziet hoe vaak zich dat uit in een straf voor de dader dan is dat bedroevend weinig. Natuurlijk is het moeilijk als je verkracht bent, maar realiseer je goed dat door te zwijgen je het (maatschappelijk) probleem in stand houdt. Overigens ligt hier ook wel veel werk voor hulpverlening en politie/justitie
woensdag 30 december 2009 om 12:01
woensdag 30 december 2009 om 12:02
quote:Poezewoes schreef op 30 december 2009 @ 11:28:
[...]
Je moet niks. In veel gevallen is een slachtoffer mentaal gezien helemaal niet gebaat bij een aangifte, omdat de hele procedure die volgt zwaar en vernederend voelt en de straf vaak geen genoegdoening brengt. Bovendien is de straf absoluut geen garantie dat de dader niet in herhaling vervalt. Dat een slachtoffer voorhouden: "Je moet aangifte doen want dan stopt het" vind ik iemand overhalen met valse verwachtingen.
Toch is het zo Poez. Er komen ook veel daders weg omdat niet alle slachtoffers aangifte doen. 1 aangifte is een 1 tegen 1 verhaal, 2 aangiftes tegen dezelfde dader schept een heel ander beeld.
Je kan het ook melden bij de politie en dan bijv. afspreken dat je overgaat tot aangifte als blijkt dat er vaker aangifte is gedaan of dat er een andere aangifte loopt. Straf is nooit een voldoening. Dat geldt voor elk misdrijf. Maar als je vindt dat een slachtoffer van een verkrachting geen aangifte hoeft te doen, moet iemand die getuige is dat dan wel? Waarom de laatste wel en de eerste niet? Omdat de eerste slachtoffer is?
[...]
Je moet niks. In veel gevallen is een slachtoffer mentaal gezien helemaal niet gebaat bij een aangifte, omdat de hele procedure die volgt zwaar en vernederend voelt en de straf vaak geen genoegdoening brengt. Bovendien is de straf absoluut geen garantie dat de dader niet in herhaling vervalt. Dat een slachtoffer voorhouden: "Je moet aangifte doen want dan stopt het" vind ik iemand overhalen met valse verwachtingen.
Toch is het zo Poez. Er komen ook veel daders weg omdat niet alle slachtoffers aangifte doen. 1 aangifte is een 1 tegen 1 verhaal, 2 aangiftes tegen dezelfde dader schept een heel ander beeld.
Je kan het ook melden bij de politie en dan bijv. afspreken dat je overgaat tot aangifte als blijkt dat er vaker aangifte is gedaan of dat er een andere aangifte loopt. Straf is nooit een voldoening. Dat geldt voor elk misdrijf. Maar als je vindt dat een slachtoffer van een verkrachting geen aangifte hoeft te doen, moet iemand die getuige is dat dan wel? Waarom de laatste wel en de eerste niet? Omdat de eerste slachtoffer is?
woensdag 30 december 2009 om 12:05
quote:meds schreef op 30 december 2009 @ 11:59:
Tussen aangifte en zwijgen zit nog een hele wereld. Als je niet wilt of durft aan te geven praat dan, of doe een melding. 80% van de zedendelinquenten zal doorgaan met zijn daden. Als iedereen zwijgt worden die mannen nooit gepakt. Geschat wordt dat 1 op de 4 vrouwen te maken heeft met seksueel geweld. Als je ziet hoe vaak zich dat uit in een straf voor de dader dan is dat bedroevend weinig. Natuurlijk is het moeilijk als je verkracht bent, maar realiseer je goed dat door te zwijgen je het (maatschappelijk) probleem in stand houdt. Overigens ligt hier ook wel veel werk voor hulpverlening en politie/justitieEn wat te denken van de veel te lagen straffen? Als jij jezelf maandenlang door de mangel moet laten halen in rechtzaken terwijl de dader maar 'n paar maanden hoeft te brommen, dat is geen recht en zeker geen genoegdoening om jouw ellende te verzachten. Veel zwaardere/langere straffen en 'n flinke financiele schadevergoeding lijken mij nodig om vrouwen zo ver te krijgen dat ze zichzelf die hele rompslomp van vernederingen aan willen doen.
Tussen aangifte en zwijgen zit nog een hele wereld. Als je niet wilt of durft aan te geven praat dan, of doe een melding. 80% van de zedendelinquenten zal doorgaan met zijn daden. Als iedereen zwijgt worden die mannen nooit gepakt. Geschat wordt dat 1 op de 4 vrouwen te maken heeft met seksueel geweld. Als je ziet hoe vaak zich dat uit in een straf voor de dader dan is dat bedroevend weinig. Natuurlijk is het moeilijk als je verkracht bent, maar realiseer je goed dat door te zwijgen je het (maatschappelijk) probleem in stand houdt. Overigens ligt hier ook wel veel werk voor hulpverlening en politie/justitieEn wat te denken van de veel te lagen straffen? Als jij jezelf maandenlang door de mangel moet laten halen in rechtzaken terwijl de dader maar 'n paar maanden hoeft te brommen, dat is geen recht en zeker geen genoegdoening om jouw ellende te verzachten. Veel zwaardere/langere straffen en 'n flinke financiele schadevergoeding lijken mij nodig om vrouwen zo ver te krijgen dat ze zichzelf die hele rompslomp van vernederingen aan willen doen.
woensdag 30 december 2009 om 12:06
ok, dus als slachtoffer van een verkrachting, moet je je, naast alle vervelende gevoelens die dat met zich meebrengt, ook nog schuldig voelen als je geen aangifte doet?
dus het slachtoffer verandert in een soort van dader (namelijk: een 'verrader' tegenover andere slchatoffers, of tegen vrouwen in het algemeen).
Wat raar.
Als er bij mij wordt ingebroken en ik doe geen aangifte, waarom zou ik me dan verantwoordelijk moeten voelen voor een andere inbraak? In eerste instantie is de inbreker toch de schuldige? Zo ook met verkrachtingen. De verkrachter is de dader.
dus het slachtoffer verandert in een soort van dader (namelijk: een 'verrader' tegenover andere slchatoffers, of tegen vrouwen in het algemeen).
Wat raar.
Als er bij mij wordt ingebroken en ik doe geen aangifte, waarom zou ik me dan verantwoordelijk moeten voelen voor een andere inbraak? In eerste instantie is de inbreker toch de schuldige? Zo ook met verkrachtingen. De verkrachter is de dader.
woensdag 30 december 2009 om 12:09
quote:elninjoo schreef op 30 december 2009 @ 12:05:
[...]
En wat te denken van de veel te lagen straffen? Als jij jezelf maandenlang door de mangel moet laten halen in rechtzaken terwijl de dader maar 'n paar maanden hoeft te brommen, dat is geen recht en zeker geen genoegdoening om jouw ellende te verzachten. Veel zwaardere/langere straffen en 'n flinke financiele schadevergoeding lijken mij nodig om vrouwen zo ver te krijgen dat ze zichzelf die hele rompslomp van vernederingen aan willen doen.
Eens.
Niet zozeer de financiele vergoeding, maar wel de straffen.
Het is niet aantrekkelijk om aangifte te doen. En je hebt dan al zoveel eigen ellende dat dat niet meer opweegt tegen de dader stoppen. (zo ervaar je dat dan op dat moment) Zeker als er weinig bewijzen zijn wat verwijst naar geweld. (waardoor er duidelijk bewijs is van dwang)
[...]
En wat te denken van de veel te lagen straffen? Als jij jezelf maandenlang door de mangel moet laten halen in rechtzaken terwijl de dader maar 'n paar maanden hoeft te brommen, dat is geen recht en zeker geen genoegdoening om jouw ellende te verzachten. Veel zwaardere/langere straffen en 'n flinke financiele schadevergoeding lijken mij nodig om vrouwen zo ver te krijgen dat ze zichzelf die hele rompslomp van vernederingen aan willen doen.
Eens.
Niet zozeer de financiele vergoeding, maar wel de straffen.
Het is niet aantrekkelijk om aangifte te doen. En je hebt dan al zoveel eigen ellende dat dat niet meer opweegt tegen de dader stoppen. (zo ervaar je dat dan op dat moment) Zeker als er weinig bewijzen zijn wat verwijst naar geweld. (waardoor er duidelijk bewijs is van dwang)
woensdag 30 december 2009 om 12:10
quote:meds schreef op 30 december 2009 @ 11:59:
Tussen aangifte en zwijgen zit nog een hele wereld. Als je niet wilt of durft aan te geven praat dan, of doe een melding. 80% van de zedendelinquenten zal doorgaan met zijn daden. Als iedereen zwijgt worden die mannen nooit gepakt. Geschat wordt dat 1 op de 4 vrouwen te maken heeft met seksueel geweld. Als je ziet hoe vaak zich dat uit in een straf voor de dader dan is dat bedroevend weinig. Natuurlijk is het moeilijk als je verkracht bent, maar realiseer je goed dat door te zwijgen je het (maatschappelijk) probleem in stand houdt. Overigens ligt hier ook wel veel werk voor hulpverlening en politie/justitie
Dit dus, dit snap ik niet. Het zijn toch de verkrachters die het probleem in eerste instantie in stant houden.
ik vind dat er in voorlichting over dit soort dingen, zelfs in persberichten de verkrachter er veels te veel wordt buitengelaten. Hoe vaak lees je niet : 'Een vrouw werd verkracht', in plaats van 'een man verkrachtte een vrouw'. Het lijkt me beter dat we onze aandacht vestigen op wat voor een mannen dit dan zijn, in plaats van erover te spreken als het is is wat toevallig een vrouw is overkomen. Misschien vinden sommigen het ver gezocht, maar ik vind dat de manier waarop er vaak over verkrachtingen wordt geschreven (dus de vrouw als slachtoffer, niet de dader asl man) tekenent voor hoe we in onze maatschappij met verkrachtingen omgaan.
Tussen aangifte en zwijgen zit nog een hele wereld. Als je niet wilt of durft aan te geven praat dan, of doe een melding. 80% van de zedendelinquenten zal doorgaan met zijn daden. Als iedereen zwijgt worden die mannen nooit gepakt. Geschat wordt dat 1 op de 4 vrouwen te maken heeft met seksueel geweld. Als je ziet hoe vaak zich dat uit in een straf voor de dader dan is dat bedroevend weinig. Natuurlijk is het moeilijk als je verkracht bent, maar realiseer je goed dat door te zwijgen je het (maatschappelijk) probleem in stand houdt. Overigens ligt hier ook wel veel werk voor hulpverlening en politie/justitie
Dit dus, dit snap ik niet. Het zijn toch de verkrachters die het probleem in eerste instantie in stant houden.
ik vind dat er in voorlichting over dit soort dingen, zelfs in persberichten de verkrachter er veels te veel wordt buitengelaten. Hoe vaak lees je niet : 'Een vrouw werd verkracht', in plaats van 'een man verkrachtte een vrouw'. Het lijkt me beter dat we onze aandacht vestigen op wat voor een mannen dit dan zijn, in plaats van erover te spreken als het is is wat toevallig een vrouw is overkomen. Misschien vinden sommigen het ver gezocht, maar ik vind dat de manier waarop er vaak over verkrachtingen wordt geschreven (dus de vrouw als slachtoffer, niet de dader asl man) tekenent voor hoe we in onze maatschappij met verkrachtingen omgaan.
woensdag 30 december 2009 om 12:11
quote:meds schreef op 30 december 2009 @ 12:02:
[...]
Toch is het zo Poez. Er komen ook veel daders weg omdat niet alle slachtoffers aangifte doen. 1 aangifte is een 1 tegen 1 verhaal, 2 aangiftes tegen dezelfde dader schept een heel ander beeld.
Je kan het ook melden bij de politie en dan bijv. afspreken dat je overgaat tot aangifte als blijkt dat er vaker aangifte is gedaan of dat er een andere aangifte loopt. Straf is nooit een voldoening. Dat geldt voor elk misdrijf. Maar als je vindt dat een slachtoffer van een verkrachting geen aangifte hoeft te doen, moet iemand die getuige is dat dan wel? Waarom de laatste wel en de eerste niet? Omdat de eerste slachtoffer is?Meds, ik zeg niet dat je geen aangifte moet doen. Ik zeg dat je geen aangifte moet doen met de genoemde redenen.
Aangifte is een persoonlijke afweging, geen verplichting die men je op kan leggen. En slachtoffers overhalen door valse verwachtingen te wekken, vind ik niet kies.
Over getuigen heb ik niets gezegd.
[...]
Toch is het zo Poez. Er komen ook veel daders weg omdat niet alle slachtoffers aangifte doen. 1 aangifte is een 1 tegen 1 verhaal, 2 aangiftes tegen dezelfde dader schept een heel ander beeld.
Je kan het ook melden bij de politie en dan bijv. afspreken dat je overgaat tot aangifte als blijkt dat er vaker aangifte is gedaan of dat er een andere aangifte loopt. Straf is nooit een voldoening. Dat geldt voor elk misdrijf. Maar als je vindt dat een slachtoffer van een verkrachting geen aangifte hoeft te doen, moet iemand die getuige is dat dan wel? Waarom de laatste wel en de eerste niet? Omdat de eerste slachtoffer is?Meds, ik zeg niet dat je geen aangifte moet doen. Ik zeg dat je geen aangifte moet doen met de genoemde redenen.
Aangifte is een persoonlijke afweging, geen verplichting die men je op kan leggen. En slachtoffers overhalen door valse verwachtingen te wekken, vind ik niet kies.
Over getuigen heb ik niets gezegd.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
