Relaties
alle pijlers
Vriend wil spermadonor worden
zaterdag 6 juni 2009 om 21:00
Mijn vriend en ik hebben ondertussen ruim 5 jaar een relatie. Alles gaat goed met zn tweetjes, gezellig met onze 2 hondjes.
Ik kan vanwege medische redenen waarschijnlijk geen kinderen krijgen. Zeker is dit nog niet, maar de kans is niet zo groot dat het gaat lukken. Nu ben ik (vind ik) ook nogal jong voor kinderen (22 jaar), en voorlopig zit ik daar dan eigenlijk ook helemaal nog niet mee. Het is voor mij makkelijker om geen kinderen te willen dan om ze wel te willen en ze niet te kunnen krijgen, dus wil ik ze niet. Beetje soort mentaal trucje.
Ik heb tegenover mijn vriend wel eens geopperd dat hij spermadonor moet worden. Ik vind spermadonor zijn een goed doel, je helpt toch stelletjes die dolgraag kinderen willen en die ze anders niet kunnen krijgen. Dit was half als grap, half serieus. Een beetje in dezelfde trant dat ik eigenlijk zou willen dat hij bloeddonor wordt (ik kan het zelf niet, zelfde medische reden), een beetje in de trant: als je kan doneren, waarom niet.
Mijn vriend staat eigenlijk wel positief tegenover het idee van spermadonorschap, maar ik zit mezelf nu af te vragen of ik niet over mezelf te makkelijk denk. Nu wil ik nog geen kinderen, wat nou als ik op mn 30ste eigenlijk dolgraag kinderen wil, het dan inderdaad niet blijkt te lukken en ik dan tegelijkertijd het besef heb dat er misschien wel meerdere kinderen van mn vriend rondlopen. Die hoogstwaarschijnlijk ook ooit nog een keer voor de deur staan (hij is als spermadonor niet anoniem). Aan de ene kant vind ik het echt geweldig als mijn vriend spermadonor wordt (uiteraard vind ik dat hij geweldige genen heeft), maar ik vraag me af of ik niet te makkelijk denk.
Zijn er misschien vrouwen/meiden die weten hoe het is om geen kinderen te kunnen krijgen of die weten hoe het is als je vriend spermadonor is?
Wat wel duidelijk is, is dat mijn vriend zelf ook compleet geen vaderrol zou willen hebben voor die kinderen. Ze mogen hem wat hem betreft best een keer opzoeken als ze behoefte hebben te weten wie hun vader is, maar daar houdt het dan ook wel mee op.
Ik kan vanwege medische redenen waarschijnlijk geen kinderen krijgen. Zeker is dit nog niet, maar de kans is niet zo groot dat het gaat lukken. Nu ben ik (vind ik) ook nogal jong voor kinderen (22 jaar), en voorlopig zit ik daar dan eigenlijk ook helemaal nog niet mee. Het is voor mij makkelijker om geen kinderen te willen dan om ze wel te willen en ze niet te kunnen krijgen, dus wil ik ze niet. Beetje soort mentaal trucje.
Ik heb tegenover mijn vriend wel eens geopperd dat hij spermadonor moet worden. Ik vind spermadonor zijn een goed doel, je helpt toch stelletjes die dolgraag kinderen willen en die ze anders niet kunnen krijgen. Dit was half als grap, half serieus. Een beetje in dezelfde trant dat ik eigenlijk zou willen dat hij bloeddonor wordt (ik kan het zelf niet, zelfde medische reden), een beetje in de trant: als je kan doneren, waarom niet.
Mijn vriend staat eigenlijk wel positief tegenover het idee van spermadonorschap, maar ik zit mezelf nu af te vragen of ik niet over mezelf te makkelijk denk. Nu wil ik nog geen kinderen, wat nou als ik op mn 30ste eigenlijk dolgraag kinderen wil, het dan inderdaad niet blijkt te lukken en ik dan tegelijkertijd het besef heb dat er misschien wel meerdere kinderen van mn vriend rondlopen. Die hoogstwaarschijnlijk ook ooit nog een keer voor de deur staan (hij is als spermadonor niet anoniem). Aan de ene kant vind ik het echt geweldig als mijn vriend spermadonor wordt (uiteraard vind ik dat hij geweldige genen heeft), maar ik vraag me af of ik niet te makkelijk denk.
Zijn er misschien vrouwen/meiden die weten hoe het is om geen kinderen te kunnen krijgen of die weten hoe het is als je vriend spermadonor is?
Wat wel duidelijk is, is dat mijn vriend zelf ook compleet geen vaderrol zou willen hebben voor die kinderen. Ze mogen hem wat hem betreft best een keer opzoeken als ze behoefte hebben te weten wie hun vader is, maar daar houdt het dan ook wel mee op.
zaterdag 6 juni 2009 om 21:04
zaterdag 6 juni 2009 om 21:08
Mijn vriend heeft een beetje dezelfde reden als ik die had toen ik het opperde, namelijk dat hij mensen graag wil helpen. En ik geloof ik ook wel dat hij het (deels) met mij eens is dat hij goede genen heeft (intelligent, hard werkend, sportief, gezond, etc). Hij zegt zelf geen behoefte te hebben aan het opvoeden van kinderen, maar wel aan het 'zich voortplanten', wat ik op zich ook als een normaal biologisch iets zie. Mijn vriend is ook wel net wat ouder dan mij (26 jaar), is daar toch wat meer mee bezig dan ik denk ik...
zaterdag 6 juni 2009 om 21:16
Mijn man en ik staan aan de andere kant van de lijn, hij is onvruchtbaar en er is wel een kinderwens. Wij staan dus op de wachtlijst voor een donor.
Wij hebben 5 jaar lang gebruld dat we geen kinderen wilden, da's makkelijker te handelen dan ze niet kunnen krijgen nl. (om medische redenen ook, net als jij)
Donor worden doe je niet zomaar, misschien moet je vriend gewoon nog even wachten. Als hij 30 is kan hij nog steeds doneren, dan kan hij er nog mooi 4 jaar over nadenken of hij het ECHT wil. Het is nl. niet iets wat je terug kunt draaien als je spijt krijgt, er komen levende wezens uit voort....
Bovendien lijkt het me goed als jullie er samen echt achter kunnen staan.
Wij hebben 5 jaar lang gebruld dat we geen kinderen wilden, da's makkelijker te handelen dan ze niet kunnen krijgen nl. (om medische redenen ook, net als jij)
Donor worden doe je niet zomaar, misschien moet je vriend gewoon nog even wachten. Als hij 30 is kan hij nog steeds doneren, dan kan hij er nog mooi 4 jaar over nadenken of hij het ECHT wil. Het is nl. niet iets wat je terug kunt draaien als je spijt krijgt, er komen levende wezens uit voort....
Bovendien lijkt het me goed als jullie er samen echt achter kunnen staan.
zaterdag 6 juni 2009 om 21:16
Mijn vriend staat ook positief tegenover het idee.
Maar we hebben samen besloten dat hij dat pas gaat doen, als we zelf al kinderen hebben. Ik vond het idee dat als ik om een of andere manier moelijkheden zou blijken te hebben en hij wel kinderen via donaties had verwekt niet een prettig idee en dat was hij ook wel met me eens, dus besloten dat later te doen als alles bij ons goed zou lopen.
Maar dan alleen anonieme donaties dus niet zo'n doe-het-zelf site of als donor voor vrienden of iets dergelijk, maar via het ziekenhuis of its dergelijks, gaan we tzt precies over informeren hoe het beste te werk te gaan.
Als er uit dergelijke donaties kinderen komen kunnen deze wel als ze een bepaalde leeftijd bereiken de gegevens van de donor krijgen dus ze hebben eventueel de mogelijkheid contact op te nemen tegen die tijd, ook daar hebben we geen problemen mee.
Ik ben nu zwanger van mijn eerste, als we het idee hebben dat ons gezeinnetje compleet is willen we samen voor hem kijken naar deze mogelijkheid. Maar het is een besluit van ons samen, zodat we geen van ons tweetjes raar op zouden kijken als er 18 jaar of zo iemand op de stoep zou staan met zijn mooie blauwe ogen, bij wijze van spreken.
Misschien wil ik ook gaan kijken naar eicel-donatie, afhankelijk van wat voor ingrepen je daarvoor moet ondergaan wil ik misschien ook gaan doneren maar weet er niet genoeg over om dat nu te beslissen. Dit ook als ons gezinnetje compleet is eventueel dan.
Bloed geven heb ik in het verleden wel gedaan maar ik heb een vrij gangbare bloedgroep dus ze staan niet erg te springen, maar wil ik ook in de toekomst wel weer doen.
PS: We staan ook beiden gesrigistreerd als donors na ons overlijden.
Pfff bijna heilige boontjes, maar niet heus. We hebben het hier alleen wel over gehad en hebben er duidelijke gedachten over, maar zullen ons op het moment dat we er mee verder gaan goed laten informeren.
Maar we hebben samen besloten dat hij dat pas gaat doen, als we zelf al kinderen hebben. Ik vond het idee dat als ik om een of andere manier moelijkheden zou blijken te hebben en hij wel kinderen via donaties had verwekt niet een prettig idee en dat was hij ook wel met me eens, dus besloten dat later te doen als alles bij ons goed zou lopen.
Maar dan alleen anonieme donaties dus niet zo'n doe-het-zelf site of als donor voor vrienden of iets dergelijk, maar via het ziekenhuis of its dergelijks, gaan we tzt precies over informeren hoe het beste te werk te gaan.
Als er uit dergelijke donaties kinderen komen kunnen deze wel als ze een bepaalde leeftijd bereiken de gegevens van de donor krijgen dus ze hebben eventueel de mogelijkheid contact op te nemen tegen die tijd, ook daar hebben we geen problemen mee.
Ik ben nu zwanger van mijn eerste, als we het idee hebben dat ons gezeinnetje compleet is willen we samen voor hem kijken naar deze mogelijkheid. Maar het is een besluit van ons samen, zodat we geen van ons tweetjes raar op zouden kijken als er 18 jaar of zo iemand op de stoep zou staan met zijn mooie blauwe ogen, bij wijze van spreken.
Misschien wil ik ook gaan kijken naar eicel-donatie, afhankelijk van wat voor ingrepen je daarvoor moet ondergaan wil ik misschien ook gaan doneren maar weet er niet genoeg over om dat nu te beslissen. Dit ook als ons gezinnetje compleet is eventueel dan.
Bloed geven heb ik in het verleden wel gedaan maar ik heb een vrij gangbare bloedgroep dus ze staan niet erg te springen, maar wil ik ook in de toekomst wel weer doen.
PS: We staan ook beiden gesrigistreerd als donors na ons overlijden.
Pfff bijna heilige boontjes, maar niet heus. We hebben het hier alleen wel over gehad en hebben er duidelijke gedachten over, maar zullen ons op het moment dat we er mee verder gaan goed laten informeren.
zaterdag 6 juni 2009 om 21:21
zaterdag 6 juni 2009 om 21:30
quote:Bengal schreef op 06 juni 2009 @ 21:16:
Mijn man en ik staan aan de andere kant van de lijn, hij is onvruchtbaar en er is wel een kinderwens. Wij staan dus op de wachtlijst voor een donor.
Wij hebben 5 jaar lang gebruld dat we geen kinderen wilden, da's makkelijker te handelen dan ze niet kunnen krijgen nl. (om medische redenen ook, net als jij)
Donor worden doe je niet zomaar, misschien moet je vriend gewoon nog even wachten. Als hij 30 is kan hij nog steeds doneren, dan kan hij er nog mooi 4 jaar over nadenken of hij het ECHT wil. Het is nl. niet iets wat je terug kunt draaien als je spijt krijgt, er komen levende wezens uit voort....
Bovendien lijkt het me goed als jullie er samen echt achter kunnen staan.'k Vind dit een hele lieve post. @Bengal
Mijn man en ik staan aan de andere kant van de lijn, hij is onvruchtbaar en er is wel een kinderwens. Wij staan dus op de wachtlijst voor een donor.
Wij hebben 5 jaar lang gebruld dat we geen kinderen wilden, da's makkelijker te handelen dan ze niet kunnen krijgen nl. (om medische redenen ook, net als jij)
Donor worden doe je niet zomaar, misschien moet je vriend gewoon nog even wachten. Als hij 30 is kan hij nog steeds doneren, dan kan hij er nog mooi 4 jaar over nadenken of hij het ECHT wil. Het is nl. niet iets wat je terug kunt draaien als je spijt krijgt, er komen levende wezens uit voort....
Bovendien lijkt het me goed als jullie er samen echt achter kunnen staan.'k Vind dit een hele lieve post. @Bengal
zaterdag 6 juni 2009 om 22:10
Denk wel dat je het er samen over eens moet zijn.
Ik heb zelf eicellen gedoneerd aan een vriendin, 5 stuks en ze heeft nu maar liefst 3 kinderen. En ik vond het een eer en een genoegen om dat te kunnen doen, het heeft haar/hun leven radicaal veranderd, ze was zo kapot en zo intens verdrietig. ..
En nu.... hangen er 3 koters aan haar rokken, eentje van inmiddels bijna 8 en een tweeling van 6. Dus die mag nooit meer zeuren.. haha.
Ik krijg ze ooit nog wel op de koffie hoor, want een donatie is 1 ding, er komen echter wel kindertjes uit voort, mensen dus, die ook verder moeten met hun leven en met hun ingewikkelde genetische achtergrondje...
Ik ben dus geen anonieme donor, maar ik ben absoluut niet een moeder of zo, helemaal niet. De afstand is precies groot genoeg, we zijn niet klef, en ze ligt niet wekelijks op haar knietjes mij te bedanken.....
Het is gewoon goed zo en ik ben trots dat ik dit voor ze heb kunnen doen.
Vind het een goede zaak dat je op een relatief simpele manier een ander kan helpen. Alleen over 16 jaar 10 kinderen aan de deur hebben staan, dat lijkt me dan wel weer wat veel van het goede.. heb je daar invloed op dan? Op voor hoeveel bevruchtingen het sperma wordt gebruikt? Omdat het niet meer anoniem is lijkt het me niet wenselijk om met tig nakomelingen te worden geconfronteerd...
Ik heb zelf eicellen gedoneerd aan een vriendin, 5 stuks en ze heeft nu maar liefst 3 kinderen. En ik vond het een eer en een genoegen om dat te kunnen doen, het heeft haar/hun leven radicaal veranderd, ze was zo kapot en zo intens verdrietig. ..
En nu.... hangen er 3 koters aan haar rokken, eentje van inmiddels bijna 8 en een tweeling van 6. Dus die mag nooit meer zeuren.. haha.
Ik krijg ze ooit nog wel op de koffie hoor, want een donatie is 1 ding, er komen echter wel kindertjes uit voort, mensen dus, die ook verder moeten met hun leven en met hun ingewikkelde genetische achtergrondje...
Ik ben dus geen anonieme donor, maar ik ben absoluut niet een moeder of zo, helemaal niet. De afstand is precies groot genoeg, we zijn niet klef, en ze ligt niet wekelijks op haar knietjes mij te bedanken.....
Het is gewoon goed zo en ik ben trots dat ik dit voor ze heb kunnen doen.
Vind het een goede zaak dat je op een relatief simpele manier een ander kan helpen. Alleen over 16 jaar 10 kinderen aan de deur hebben staan, dat lijkt me dan wel weer wat veel van het goede.. heb je daar invloed op dan? Op voor hoeveel bevruchtingen het sperma wordt gebruikt? Omdat het niet meer anoniem is lijkt het me niet wenselijk om met tig nakomelingen te worden geconfronteerd...
zaterdag 6 juni 2009 om 22:19
Ik las je OP nog eens wat beter door. Denk dat jullie er goed aan zouden doen om , als die tijd komt, eerst maar eens voor jezelf te gaan zorgen. Oftewel, eerst maar eens zelf kijken of je kinderen wilt. En als dat lukt staat niets meer een eventueel donorschap in de weg.. Maar het idee dat het jullie niet zou lukken maar er lopen wel kindertjes van hem rond.... dat lijkt mij niet goed te verdragen eerlijk gezegd...
zaterdag 6 juni 2009 om 22:51
Oh, dank je..
Tja, het is alweer een hele tijd geleden maar geen dag spijt gehad hoor, alhoewel die punctie echt verschrikkelijk zeer deed, ging bijna onderuit.... maar ja, ik lag toch al ...... Het bleek alle pijn dubbel en dwars waard te zijn geweest. We waren zelfs tegelijk zwanger, zij van de tweeling en ik van mijn dochter, die schelen maar 6 weken..
Heel apart, want zijn dat dan zusjes??
De tijd zal het leren, hoe de kinderen elkaar zullen zien in de toekomst..... het heeft natuurlijk wel levenslange gevolgen he....
Maar anderen het geluk hebben kunnen geven van een kinderrijk leven, dat is iets waar ik echt zo trots op en dankbaar om ben..
Tja, het is alweer een hele tijd geleden maar geen dag spijt gehad hoor, alhoewel die punctie echt verschrikkelijk zeer deed, ging bijna onderuit.... maar ja, ik lag toch al ...... Het bleek alle pijn dubbel en dwars waard te zijn geweest. We waren zelfs tegelijk zwanger, zij van de tweeling en ik van mijn dochter, die schelen maar 6 weken..
Heel apart, want zijn dat dan zusjes??
De tijd zal het leren, hoe de kinderen elkaar zullen zien in de toekomst..... het heeft natuurlijk wel levenslange gevolgen he....
Maar anderen het geluk hebben kunnen geven van een kinderrijk leven, dat is iets waar ik echt zo trots op en dankbaar om ben..
zondag 7 juni 2009 om 00:29
Heb er ook bewondering voor dat je dat gedaan hebt NW, ik denk niet dat ik het zou kunnen. Ik zou bang zijn dat ik me te veel verbonden zou voelen met de kinderen.
Ben wel benieuwd hoe dit voor jou is. Voel je je op een andere manier verbonden met deze kinderen dan met kinderen van andere vriendinnen? Herken je jezelf in de kinderen van je vriendin qua uiterlijk/karakter, of denk je daar nauwelijks over na? Heb je het hier wel eens over met je vriendin?
Sorry voor mijn nieuwsgierigheid
Ben wel benieuwd hoe dit voor jou is. Voel je je op een andere manier verbonden met deze kinderen dan met kinderen van andere vriendinnen? Herken je jezelf in de kinderen van je vriendin qua uiterlijk/karakter, of denk je daar nauwelijks over na? Heb je het hier wel eens over met je vriendin?
Sorry voor mijn nieuwsgierigheid
zondag 7 juni 2009 om 08:16
Nou, het klinkt misschien raar maar ik kijk niet echt anders tegen haar kinderen aan. Kijk wel eens of ik uiterlijke overeenkomsten zie maar ze lijken sprekend op hun vader, vooral hun zoontje is een kopietje van hun vader. Ze lijken ook niet op mijn eigen kinderen, mijn dochter heeft lang steil blond haar, mn zoontje ook echt blond en zij hebben een beetje rossig-blonde krullen.
We zien elkaar ook niet zo heel vaak, doen wel eens wat samen met de kids maar nee, het zijn echt hun kids en niet de mijne. Wel een vreemd idee dat ik die kinderen had kunnen krijgen als ik met haar man zou zijn geweest, maarreeeh het is een beste vent hoor, maar dat is onmogelijk! Haha, niet mijn type!!
Ik kom ook niet op de verjaardagen, die vergeet ik ook altijd van de andere kinderen van vriendinnnen hoor, pffff.
Denk dat het misschien anders zal gaan worden als over een aantal jaren de kinderen zelf te horen krijgen hoe het zit. Het is zo ingewikkeld natuurlijk dat het nu nog te vroeg is om te vertellen.
Maar ze zijn van harte welkom hier, we zullen het zien...
En doordat ze niet mijn aller-allerbeste vriendin was/is is de afstand precies goed. We wonen ook niet in de buurt zeg maar. Daarom kon ik het ook, alles klopte.
Maar genoeg nu over mij....
TO, denk eerst maar aan jezelf, de tijd voor nobele acties komt misschien wel als jullie zelf kinderen hebben. Doneren kan altijd nog...
We zien elkaar ook niet zo heel vaak, doen wel eens wat samen met de kids maar nee, het zijn echt hun kids en niet de mijne. Wel een vreemd idee dat ik die kinderen had kunnen krijgen als ik met haar man zou zijn geweest, maarreeeh het is een beste vent hoor, maar dat is onmogelijk! Haha, niet mijn type!!
Ik kom ook niet op de verjaardagen, die vergeet ik ook altijd van de andere kinderen van vriendinnnen hoor, pffff.
Denk dat het misschien anders zal gaan worden als over een aantal jaren de kinderen zelf te horen krijgen hoe het zit. Het is zo ingewikkeld natuurlijk dat het nu nog te vroeg is om te vertellen.
Maar ze zijn van harte welkom hier, we zullen het zien...
En doordat ze niet mijn aller-allerbeste vriendin was/is is de afstand precies goed. We wonen ook niet in de buurt zeg maar. Daarom kon ik het ook, alles klopte.
Maar genoeg nu over mij....
TO, denk eerst maar aan jezelf, de tijd voor nobele acties komt misschien wel als jullie zelf kinderen hebben. Doneren kan altijd nog...
zondag 7 juni 2009 om 08:27
Zou er geen moeite mee hebben. Wél als ie 'n concreet kind bij 'n ex heeft, dat is 'n no go area wat mij betreft. Maar kinderen die hooguit pas 'n keer langskomen om kennis te maken als ze al boven de 18 zijn, geen probleem mee.
Ik zou er voor mezelf wél moeite mee hebben als er nakomelingen van mijzelf op straat zouden kunnen rondlopen, dus zelf zou ik niets doneren.
Ik zou er voor mezelf wél moeite mee hebben als er nakomelingen van mijzelf op straat zouden kunnen rondlopen, dus zelf zou ik niets doneren.
zondag 7 juni 2009 om 10:53
Thanks NW. Blijf het wel heel bijzonder vinden.
TO, ik sluit me aan bij de voorgaande schrijfsters. Doe het pas als jullie er beiden aan toe zijn. Een man mag in NL tot zijn 45ste zaaddonor zijn (en maximaal 25 kinderen verwekken op deze manier). Jullie hebben dus nog tijd genoeg om er rustig over na te denken... Het is nog niet zo heel lang zo in NL dat zaaddonors in alle gevallen bekend zijn. Over een jaar of 10 kun je veel meer ervaringen horen van zaaddonors die al dan niet werden opgespoord door hun kinderen. Wellicht kun je dan een betere afweging maken van eventuele consequenties voor jullie.
TO, ik sluit me aan bij de voorgaande schrijfsters. Doe het pas als jullie er beiden aan toe zijn. Een man mag in NL tot zijn 45ste zaaddonor zijn (en maximaal 25 kinderen verwekken op deze manier). Jullie hebben dus nog tijd genoeg om er rustig over na te denken... Het is nog niet zo heel lang zo in NL dat zaaddonors in alle gevallen bekend zijn. Over een jaar of 10 kun je veel meer ervaringen horen van zaaddonors die al dan niet werden opgespoord door hun kinderen. Wellicht kun je dan een betere afweging maken van eventuele consequenties voor jullie.
zondag 7 juni 2009 om 12:32
Iedereen heel erg bedankt voor de reacties!
Ik heb het er gisteren nog een tijd met mijn vriend over gehad, omdat mijn gevoel vooral is dat we 'nog zo jong zijn'. We zijn zelf nog niet eens aan kinderen toe, waarom dan wel kinderen gaan maken bij andere stelletjes? Ik sta er zeer positief tegenover als hij ooit sperma wil doneren, maar we hebben nu samen besloten om het in elk geval voorlopig ff niet te doen. Wanneer dan wel? Weten we nog niet, dat zien we wel, als ik er wel aan toe ben, want dat ben ik gewoon nu nog niet.
Ik heb het er gisteren nog een tijd met mijn vriend over gehad, omdat mijn gevoel vooral is dat we 'nog zo jong zijn'. We zijn zelf nog niet eens aan kinderen toe, waarom dan wel kinderen gaan maken bij andere stelletjes? Ik sta er zeer positief tegenover als hij ooit sperma wil doneren, maar we hebben nu samen besloten om het in elk geval voorlopig ff niet te doen. Wanneer dan wel? Weten we nog niet, dat zien we wel, als ik er wel aan toe ben, want dat ben ik gewoon nu nog niet.
zondag 7 juni 2009 om 12:39
Heel verstandig Mimilo!
Jullie zijn hartstikke jong nog, ga lekker je leven leven, en wie weet wat de toekomst nog brengt. Eerst maar eens voor jezelf zorgen hoor.... Misschien wil je er ooit wel zelf een poging voor wagen, zoals ik al zei, tijd zat voor die nobele dingen.....
Wie weet wil jij graag kinderen over een aantal jaren, en hopelijk lukt dat dan ook. De kans is misschien klein, maar je weet het nooit tenzij je heb probeert. Maar goed, wat ik bedoel is, als jij misschien ooit koters hebt met deze man en je denkt dat je gezin compleet is, is het vroeg genoeg hoor....
Ga lekker genieten van je vriend en je 2 doggies!
Lang leve de lol!!
Jullie zijn hartstikke jong nog, ga lekker je leven leven, en wie weet wat de toekomst nog brengt. Eerst maar eens voor jezelf zorgen hoor.... Misschien wil je er ooit wel zelf een poging voor wagen, zoals ik al zei, tijd zat voor die nobele dingen.....
Wie weet wil jij graag kinderen over een aantal jaren, en hopelijk lukt dat dan ook. De kans is misschien klein, maar je weet het nooit tenzij je heb probeert. Maar goed, wat ik bedoel is, als jij misschien ooit koters hebt met deze man en je denkt dat je gezin compleet is, is het vroeg genoeg hoor....
Ga lekker genieten van je vriend en je 2 doggies!
Lang leve de lol!!
