Relaties
alle pijlers
Vrienden
zondag 5 april 2020 00:49
Hallo forummers
Ik zit al een tijdje met iets dat nu toch wel zwaar door begint te wegen. Heel veel van mijn vriendschappen zijn ten einde gekomen en ik heb nog geen contacten kunnen leggen met nieuwe mensen. Nu is zeker niet de periode om dit te doen en dat maakt dat ik me nog eenzamer voel. Het is een lang verhaal geworden, sorry.
In het middelbaar had ik niet zo veel vrienden, omdat ik door een depressie ging. Ik heb nog een paar oppervlakkige contacten hieraan overgehouden, maar velen van hen hebben het druk met hun baan, partner en nieuwe vrienden.
Ik leerde een elftal mensen kennen in het hoger onderwijs waarmee ik intens bevriend was. Vier van hen wonen terug thuis en sindsdien is het moeilijk geworden om contact te houden vanwege de afstand. Zij hebben ook een compleet nieuw leven opgebouwd in hun thuisstad.
Ik ben ook een drietal vrienden verloren omdat zij zich bezig hielden met overdreven uitgaan (maar dan echt veel dronken) en met drugs. Hier kon ik mezelf niet langer in vinden na mijn studententijd, zeker niet toen de drugs erbij kwam kijken.
Ik had dus nog intens contact met een viertal mensen van mijn hogere studies, maar ik ben verliefd geworden op één van hen. Dit was wederzijds. De relatie is niet goed afgelopen waardoor de groep wat in twee werd gesplitst. Twee van deze mensen zijn ook een koppel. Zij zijn verhuisd, (viertal uur reizen) en doordat ik zelf ook aan het werk ging, werd het contact ook minder. Nu zag ik net dat ze met z'n vieren hebben afgesproken, waarbij ik niet werd uitgenodigd. Waarschijnlijk omdat ze mij en mijn ex liever niet samen uitnodigen. Dit snap ik wel, maar doet nog steeds pijn.
Verder heb ik nog wel een paar mensen van mijn bachelorproefgroep waarmee ik 1 à twee keer per jaar kan afspreken. Zij wonen echter ook ver.
Via mijn tijdelijke job had ik wat vrienden gemaakt, maar mijn werk was ver reizen (ongeveer een uur rijden, heenreis). Door meerdere incidenten ivm seksueel grensoverschrijdend gedrag, heb ik klacht moeten indienen tegen mijn baas. Mijn baas maakte deel uit van de vriendengroep die ontstaan was. Hij werd ontslaan, ik nam mijn ontslag. Binnen het team lag zijn ontslag moeilijk, omdat zij hem al heel lang kenden, uit dezelfde streek kwamen (sommigen kenden hem al sinds de lagere school) en het hele verhaal ook niet wisten (ik was verplicht hier discreet mee om te springen). Na mijn ontslag heb ik me terug getrokken, deels omdat het me kwalijk werd genomen dat ik klacht had ingediend, deels omdat ik weet dat ik hen niet meer zou zien buiten het werk (was immers al moeilijk toen ik er nog werkte, mede omwille van de afstand).
Ik had nog een vriendin die ik leerde kennen op een studentenjob. Zij was degene die me aangespoord had om de klacht in te dienen. Wanneer ik met haar wilde praten over wat er gaande was op het werk, zei ze me plots dat ze geen zin had in drama van anderen. De vriendschap verliep al een tijdje eenzijdig en dit kwam als een mokerslag aan. Ik heb het contact dus verbroken.
Nu resten me er nog een paar online contacten. Dit zijn oa. een drietal mannelijke excollega's, die ik kende buiten het eerder vernoemd vriendengroepje. Ik denk niet dat ik echt met hen kan afspreken om iets te gaan doen (leeftijdsverschil, jaloerse vriendinnen, niet veel gemeenschappelijk). Daarnaast heb ik nog twee vriendinnen die ik leerde kennen op kot, maar de ene studeert nu in een andere stad en heeft het druk met haar studies. De andere is vooral veel bezig met haar vriend, heeft niet veel nood aan vriendschappen (heeft buiten mij ook weinig vrienden).
Dus de meeste van mijn vriendschappen zijn beëindigd omdat we te ver uit elkaar wonen, door rotte omstandigheden, door gebrek aan wederkerigheid en/of omdat we geen gemeenschappelijke interesses meer hadden.
Ik heb een moeilijke relatie met mijn familie (heel veel drama, waar ikzelf niet bij betrokken ben) en ik ben een sociaal persoon, wat dit toch wat harder maakt. Als ik wat introverter was, dan zou ik het waarschijnlijk minder moeilijk hebben.
Ik heb al nagedacht over sociale hobby's om mee te starten aan het einde van deze quarantaine, om eventueel te gaan cohousen/terug op kot te gaan (want ik wil nog een jaartje studeren) en een sociale bijbaan te nemen (dit heb ik financieel sowieso nodig). Ik weet dat ik wel nieuwe mensen kan ontmoeten en nieuwe contacten kan leggen, het is me immers ooit gelukt dus ik zie niet in waarom het niet nog eens zou lukken.
Toch doet het me pijn. Zeker omdat ik vlak voor de quarantaine plots zo veel mensen verloren ben en nu weer hele dagen thuis zit. Het voelt alsof ik compleet opnieuw moet beginnen en dat beangstigt me. Ik voel me vooral alleen. Godzijdank woon ik thuis, dus zie ik wel nog mijn moeder. Maar ja..
Ik zit al een tijdje met iets dat nu toch wel zwaar door begint te wegen. Heel veel van mijn vriendschappen zijn ten einde gekomen en ik heb nog geen contacten kunnen leggen met nieuwe mensen. Nu is zeker niet de periode om dit te doen en dat maakt dat ik me nog eenzamer voel. Het is een lang verhaal geworden, sorry.
In het middelbaar had ik niet zo veel vrienden, omdat ik door een depressie ging. Ik heb nog een paar oppervlakkige contacten hieraan overgehouden, maar velen van hen hebben het druk met hun baan, partner en nieuwe vrienden.
Ik leerde een elftal mensen kennen in het hoger onderwijs waarmee ik intens bevriend was. Vier van hen wonen terug thuis en sindsdien is het moeilijk geworden om contact te houden vanwege de afstand. Zij hebben ook een compleet nieuw leven opgebouwd in hun thuisstad.
Ik ben ook een drietal vrienden verloren omdat zij zich bezig hielden met overdreven uitgaan (maar dan echt veel dronken) en met drugs. Hier kon ik mezelf niet langer in vinden na mijn studententijd, zeker niet toen de drugs erbij kwam kijken.
Ik had dus nog intens contact met een viertal mensen van mijn hogere studies, maar ik ben verliefd geworden op één van hen. Dit was wederzijds. De relatie is niet goed afgelopen waardoor de groep wat in twee werd gesplitst. Twee van deze mensen zijn ook een koppel. Zij zijn verhuisd, (viertal uur reizen) en doordat ik zelf ook aan het werk ging, werd het contact ook minder. Nu zag ik net dat ze met z'n vieren hebben afgesproken, waarbij ik niet werd uitgenodigd. Waarschijnlijk omdat ze mij en mijn ex liever niet samen uitnodigen. Dit snap ik wel, maar doet nog steeds pijn.
Verder heb ik nog wel een paar mensen van mijn bachelorproefgroep waarmee ik 1 à twee keer per jaar kan afspreken. Zij wonen echter ook ver.
Via mijn tijdelijke job had ik wat vrienden gemaakt, maar mijn werk was ver reizen (ongeveer een uur rijden, heenreis). Door meerdere incidenten ivm seksueel grensoverschrijdend gedrag, heb ik klacht moeten indienen tegen mijn baas. Mijn baas maakte deel uit van de vriendengroep die ontstaan was. Hij werd ontslaan, ik nam mijn ontslag. Binnen het team lag zijn ontslag moeilijk, omdat zij hem al heel lang kenden, uit dezelfde streek kwamen (sommigen kenden hem al sinds de lagere school) en het hele verhaal ook niet wisten (ik was verplicht hier discreet mee om te springen). Na mijn ontslag heb ik me terug getrokken, deels omdat het me kwalijk werd genomen dat ik klacht had ingediend, deels omdat ik weet dat ik hen niet meer zou zien buiten het werk (was immers al moeilijk toen ik er nog werkte, mede omwille van de afstand).
Ik had nog een vriendin die ik leerde kennen op een studentenjob. Zij was degene die me aangespoord had om de klacht in te dienen. Wanneer ik met haar wilde praten over wat er gaande was op het werk, zei ze me plots dat ze geen zin had in drama van anderen. De vriendschap verliep al een tijdje eenzijdig en dit kwam als een mokerslag aan. Ik heb het contact dus verbroken.
Nu resten me er nog een paar online contacten. Dit zijn oa. een drietal mannelijke excollega's, die ik kende buiten het eerder vernoemd vriendengroepje. Ik denk niet dat ik echt met hen kan afspreken om iets te gaan doen (leeftijdsverschil, jaloerse vriendinnen, niet veel gemeenschappelijk). Daarnaast heb ik nog twee vriendinnen die ik leerde kennen op kot, maar de ene studeert nu in een andere stad en heeft het druk met haar studies. De andere is vooral veel bezig met haar vriend, heeft niet veel nood aan vriendschappen (heeft buiten mij ook weinig vrienden).
Dus de meeste van mijn vriendschappen zijn beëindigd omdat we te ver uit elkaar wonen, door rotte omstandigheden, door gebrek aan wederkerigheid en/of omdat we geen gemeenschappelijke interesses meer hadden.
Ik heb een moeilijke relatie met mijn familie (heel veel drama, waar ikzelf niet bij betrokken ben) en ik ben een sociaal persoon, wat dit toch wat harder maakt. Als ik wat introverter was, dan zou ik het waarschijnlijk minder moeilijk hebben.
Ik heb al nagedacht over sociale hobby's om mee te starten aan het einde van deze quarantaine, om eventueel te gaan cohousen/terug op kot te gaan (want ik wil nog een jaartje studeren) en een sociale bijbaan te nemen (dit heb ik financieel sowieso nodig). Ik weet dat ik wel nieuwe mensen kan ontmoeten en nieuwe contacten kan leggen, het is me immers ooit gelukt dus ik zie niet in waarom het niet nog eens zou lukken.
Toch doet het me pijn. Zeker omdat ik vlak voor de quarantaine plots zo veel mensen verloren ben en nu weer hele dagen thuis zit. Het voelt alsof ik compleet opnieuw moet beginnen en dat beangstigt me. Ik voel me vooral alleen. Godzijdank woon ik thuis, dus zie ik wel nog mijn moeder. Maar ja..
leeg
zondag 5 april 2020 02:27
Het is niet zo vreemd dat vriendschappen onder studenten niet blijven duren .
Na het studeren gaat iedereen zijn of haar eigen weg .
Dat is nu eenmaal het leven .
Probeer het je niet teveel aan te trekken .
Ook zij zullen nieuwe vriendschappen moeten opbouwen.
Nu , door de coronacrisis , is het voor niemand evident om nieuwe vrienden te vinden.
Dus je zal nog even geduld moeten hebben tot alles weer wat normaal wordt .
Ik snap dat je je nu eenzaam voelt , je verliest hen nu op dit moment , net nu mensen vrienden nodig hebben .
Eens deze crisis voorbij is , zal het makkelijker worden om nieuwe vrienden te maken . Door hobby’s, je bijbaan en je studie .
Het komt niet door jou . Het is nu eenmaal zo gelopen .
Hou vol , je zal heus nieuwe vrienden maken.
Na het studeren gaat iedereen zijn of haar eigen weg .
Dat is nu eenmaal het leven .
Probeer het je niet teveel aan te trekken .
Ook zij zullen nieuwe vriendschappen moeten opbouwen.
Nu , door de coronacrisis , is het voor niemand evident om nieuwe vrienden te vinden.
Dus je zal nog even geduld moeten hebben tot alles weer wat normaal wordt .
Ik snap dat je je nu eenzaam voelt , je verliest hen nu op dit moment , net nu mensen vrienden nodig hebben .
Eens deze crisis voorbij is , zal het makkelijker worden om nieuwe vrienden te maken . Door hobby’s, je bijbaan en je studie .
Het komt niet door jou . Het is nu eenmaal zo gelopen .
Hou vol , je zal heus nieuwe vrienden maken.
zondag 5 april 2020 10:30
Sneu voor je. Wat Sterrenwacht al zei, vriendschappen veranderen gedurende je studietijd sowieso. Misschien is het juist nu wel een goed moment om te kijken met wie je het contact nog wil oppakken en een paar nieuwe vriendschappen te sluiten. Dat kan ook alvast online! Heb je een hobby waarover je ook op een forum kunt praten o.i.d.? Wil je een nieuwe taal leren of een taal weer oppakken en daarvoor een taalmaatje zoeken? Dat zijn dingen waar je ook in tijden van corona vast in kan investeren. Of bel een vriendin die je lang niet gesproken hebt. Momenteel maakt het tenslotte niet uit of je bij elkaar om de hoek woont. Ik heb met veel mensen contact die ik irl niet zie omdat ik naar het buitenland ben verhuisd. Desondanks beschouw ik ze als mijn vrienden, als we elkaar spreken is het heel fijn en we zijn er voor elkaar. Probeer in mogelijkheden te denken!
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
zondag 5 april 2020 13:06
Hahah het zou voor na de Coronaperiode zijn. De film die ze gaan kijken komt ook dan pas uit.
Bedankt voor alle tips! Het doet deugd om het eens van me af geschreven te hebben en er feedback op te krijgen, vooral dat ik me eigenlijk geen zorgen moet maken. Hobby's en interesses zijn zeker iets waar ik over moet nadenken. Ik ben nu Italiaans en Frans aan het oppikken, dacht er al aan om hier eventueel, na de crisis, avondlessen voor te nemen. Een hobbyforum oid lijkt me inderdaad ook geen slecht idee, zou wel leuk zijn tijdens de quarantaine om online te praten met mensen.
leeg
zondag 5 april 2020 13:12
Goede ideeën! Echt, een taalmaatje of "tandempartner" kan ik van harte aanbevelen. Je kan ook op buitenlandse sites zoeken. Okee, er zijn misschien niet veel mensen die NL willen leren, maar wellicht kun je ook heel goed Engels? Zelfs als je geen native speaker bent, zijn er vast Italianen die van jouw taalkennis kunnen profiteren.
Ik merk zelf dat ik veel energie krijg van mijn afspraken via Skype.
Ik merk zelf dat ik veel energie krijg van mijn afspraken via Skype.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
