Vriendengroep..wat als je die niet hebt?

heel herkenbaar!

Verder ff geen tips, alle tips zijn welkom!

niet echt tips, ik kan je wel vertellen hoe ik in vriendengroepjes terecht ben gekomen. ik ben ook 26

- op mijn 18e in de stad komen wonen waar ik nu woon, moederziel alleen. ik kende daar 1 iemand, haar had ik op mijn 15e op vakantie leren kennen en altijd contact mee blijven houden. zij ging regelmatig met haar vriendinnen op stap, en dan ging ik mee. uiteindelijk werden haar vriendinnen ook mijn vriendinnen.

- op 1 van die feestjes van die vriendin leerde ik een jongen kennen. dat klikte goed, en we hadden veel contact via msn. daar is toen een hele hechte vriendschap uit gekomen. ook hij nam me mee op sleeptouw met uitgaan en feestjes, en zo ook anderen leren kennen.

- op mijn 19e ben ik zangeres van een bandje geworden. het klikte heel goed met de gitarist, en ook hij nam me mee op sleeptouw overal naar toe. een paar jaar in die groep gezeten, totdat het contact verwaterde omdat ik uit de band stapte.

- op mijn 18e op kamers gegaan en daar vriendinnen geworden met een huisgenoot. toevallig was zij ook een vriendin van een meisje die bij me op de basisschool zat. door alles feestjes daar in huis ben ik vriendinnen met dat groepje geworden en dat is nog steeds zo

- tijdens mijn bijbaantje een leuke meid leren kennen en daar ben ik ook al 5 jaar vriendinnen mee.

- tijdens mijn werk ook mensen leren kennen waar ik al een paar jaar bevriend mee ben.

- vanuit de middelbare school en mijn opleiding heb ik grappig genoeg geen vrienden over gehouden.

- ik ben bij een toneelvereniging gegaan en daar ook leuke mensen leren kennen.

- ik ben tijdje geleden vriendinnen geworden met een oude vriendin van die huisgenoot van me... we spraken eens in het half jaar af, maar ineens zon 2 jaar geleden ging dat steeds vaker en nu zijn we beste vriendinnen. omdat ik op een gegeven moment met haar mee op stap ging, leerde ik haar vriendinnen kennen. en toen later een aantal van haar vriendinnen afhaakte vanwege relaties enzo, ging ik gewoon verder stappen die ene meid die overbleef en ook wel elke week wilde stappen, en daar ben ik ondertussen ook goeie vriendinnen mee.



sja, ik ben zelf eigenlijk redelijk afwachtend... zal zelf nooit zo snel initiatief nemen om iemand uit te nodigen maar op de een of andere manier werd ik altijd op sleeptouw genomen, en had ik dan op feestjes of uitgaan zon leuke klik met vrienden of vriendinnen van die vriendin van me, dat daar dan ook iets gezelligs uit voort kwam. vooral msn, mail, sms en hyves hebben hierin meegespeeld.

ook ben ik sinds een paar jaar reisleidster voor 1 weekje in de zomer voor jeugdkampen, en daar leer ik ook leuke mensen kennen.



heb je zelf geen vrienden of vriendinnen die je best wel eens een keer op sleeptouw willen nemen?

heb je een bepaalde hobby, zoals dansen, toneel, bepaalde teamsport, vrijwilligerswerk in het buurthuis, waar je je bij een vereniging kan aansluiten? mijn moeder zit bij een super gezellig koor (met leuke muziek en dansen enzo) en ook daar heeft ze mensen leren kennen.

het duurt wel ff voordat mensen je in hun vriendengroep opnemen... dat kan wel een half jaar tot jaar duren, maar het is denk ik vooral een kwestie van investeren, initiatief durven nemen, maar ook weer niet te happig, claimend of wanhopig overkomen.

mensen vinden je al snel aardig als je heel geinteresseerd in ze bent, en veel vragen aan ze stelt en leuke complimentjes geeft.

en misschien tref je wel iemand die er ook juist van houdt om vaak te stappen, of te wandelen of weet ik veel wat, maar er niemand voor kan vinden die dat mee wil doen...

Volgens mij is er een site www.nieuwemensenlerenkennen.nl die beantwoord aan wat jij wilt. Geen vriendengroepje van singles zoeken, maar een activiteit zoeken waar andere singles ook aan mee willen doen.



En ik denk dat dat ook de insteek zou moeten zijn; zoek niet een groepje, zoek een activiteit die je graag doet en zoek daar mensen bij. Na verloop van tijd kom je ws bij de activiteiten die jij leuk vindt, vaker dezelfde mensen tegen die je interesses delen.

volgens mij is het nieuwemensenlerenkennen.nl...

Kun je niet mensen bij jóu thuis uitnodigen? Een leuke buurvrouw, collega, iemand van de sportclub?

Hoi dreamer



Is er bij jou in de omgeving geen opgerichte vriendenclub te vinden zoals bv de forever friendsclub (zit in N. Holland)?

Zulke clubs organiseren allerhande activiteiten en je kunt zelf kiezen of je het leuk vindt om mee te gaan.

Probeer er eens naar te googelen misschien zit er ook wel zoiets bij jou in de buurt.



Verder heb ik ook een tijd in jou situatie gezeten en ik kan je vertellen dat ik daar ook helemaal niet blij van werd.

Hoop dat het je snel gaat lukken om wat leuke vrienden te vinden.

Je kunt ook gewoon alleen naar de kroeg gaan wanneer Nederland speelt. Door thuis te blijven, zitten leer je natuurlijk ook geen nieuwe mensen kennen. Meld je aan bij een vereniging, ga alleen op pad op die mooie dagen waarop je baalt dat je alleen thuis zit.



Ik heb ook geen echte vriendengroep, alleen een boel kennissen. De groep die we hadden, is uit elkaar aan het vallen. Tijdens de pubertijd was alles nog lang leve de lol. Maar nu is iedereen hun eigen leven aan het inrichten en sluit het niet meer aan op elkaars leven. Jammer, maar zo gaat het soms. Via diverse verenigingen en kennissen heb ik toch vaak iets te doen. En ben ik alleen, dan doe ik ook gewoon datgene wat ik graag wil. Van thuis zitten kan ik erg genieten, maar is het mooi weer en wil ik de stad in, dan ga ik de stad in. Of, samen met de camera, een andere stad in, een groot stuk fietsen, activiteiten doen. Ik begrijp nooit zo waarom mensen zich laten tegenhouden om iets te doen wat ze graag willen, puur omdat ze het alleen moeten doen. Je mist dan zoveel!

Spammie, ik heb in mijn eenzame periode genoeg allleen ondernomen, reizen, bios, uit eten, strand, noem maar op.

Maar ik ben nu eenmaal iemand die het veel leuker vind om dat samen met iemand te doen.

Een keertje iets alleen doen oke, maar je wordt er gewoon moe van als je altijd maar alles alleen doet.

Ik ben in het verleden ook wel alleen naar de kroeg geweest, mooi dat het me niet lukte om ergens een praatje te vinden.

Voel je je nog rotter.

Ik vind het knap dat er mensen zijn die het kunnen, alles alleen doen.

Maar ik word daar niet blij van.

Ik heb dus inderdaad een beetje hetzelfde probleem. Ik doe best veel dingen, maar er komen geen contacten uit voort. Dus ergens ligt het probleem dan toch bij mij.

Het is heel mooi om veel dingen te ondernemen, maar wat mij iedere keer weer opvalt is dat ik de mensen alleen daar zie waar ik ze van ken. Mensen zitten niet te wachten op nieuwe contacten.



Het is inderdaad heel vervelend om altijd maar weer de dingen alleen te doen. Ik was ook altijd heel ondernemend en trok er altijd op uit, maar altijd maar in mijn eentje. Dat is mij nu ontzettend tegen gaan staan.



Ik ben 33, dus dat ligt ook weer anders. Voor mijn gevoel is iedereen al gesetteld en hobbel ik er achter aan.

Dus via bekenden anderen leren kennen wordt moeilijk als je niemand kent.



Wat ik zoal doe:

- ik volg een cursus (duurt nog tot juni volgend jaar), wat best intensief is

- ik ben lid van een kano vereniging

- ik werk als beroepskracht bij een welzijnsorganisatie, dus bij de buurthuizen bij mij in de buurt.



Contact met collega's heb ik niet. Ik zie ze tijdens het werk al nauwelijks omdat iedereen zijn eigen buurthuis heeft. Dan is het ontzettend lastig om iets op te bouwen wat ook stand kan houden buiten het werk.

Met de bezoekers van het buurthuis heb ik een "zakelijk" contact. Ik weet veel van en over de doelgroep, maar het is wel mijn doelgroep. Hierin bouw ik niks voor mijzelf op.



Voor mij is het de grote vraag hoe ik contacten op kan bouwen waar eventuele vriendschappen uit voort kunnen komen.

Iemand tips?

ik ken mensen vooral vd middelbare school, studie,werk, buren.



misschien kun je met een groepsrondreis op vakantie? leeftijdsgenoten komen misschien ook op verjaardagen van zussen, broers, neven en nichten? je aansluiten bij kookclubjes etc? oproepjes plaatsen om samen met mensen naar theater oid te gaan? sportclubs (evt groepssport?) cursussen volgen bij volksuni of buurthuis?

als je ergens net woont; je buren uitnodigen voor een kennismaakborrel?

Misschien een stomme vraag, maar waarom moet het persé een groepje zijn? Waarom niet gewoon één leuke vriendin met wie je af en toe iets kunt ondernemen?



Heb je al eens op het prikbord gekeken? Mij valt op dat er best veel mensen zijn zoals jij, die gewoon hun vriendenkring willen uitbouwen/opzetten.



Veel succes ermee!

Wat Mariannanas schrijft vroeg ik me ook al af. Als ik het verhaal zo lees, is het eerder zo dat er ook geen 'losse' vrienden/vriendinnen zijn. Ik zou me ook daarop richten, het lijkt mij bijzonder lastig om vanuit het niets een vriendengroep te zoeken. Meestal begint dat toch bij 1 persoon. Of je moet bij een vereniging of club zitten, mijn groepje ontstond een beetje door het naborrelen. Altijd als laatsten over enzo haha. Maar juist met vriendengroepen denk ik dat e.e.a. sneller verwatert. Het lijkt nogal gebonden aan een context waarbinnen je elkaar vaak tegenkomt. Ik ben gestopt met de vereniging en als die anderen daar nog wel rondlopen, merk je dat je er een beetje buiten begint te vallen. Of als zij erg van uitgaan in de zin van dansen houden en jij niet zo.

Ik vind een groepje wel leuk, maar ik vind het net zo leuk om 1-op-1 af te spreken. Ik heb ook een tijd erg graag een vriendengroep gewild, maar nu ik merk dat dat vrij makkelijk uit elkaar kan vallen zodra het 'bindmiddel' weg is, is het Ideale er wel een beetje vanaf.



Maar TO, misschien kun je nog even toelichten waar het nu in essentie om gaat. Heb je vrienden, maar geen vriendengroepje (maar dan zou je niet zo vaak alleen hoeven zijn) of wil je (meer) vrienden omdat je te vaak naar je zin alleen dingen moet ondernemen? Ik kan me overigens goed voorstellen dat je niet alles alleen wil ondernemen. Al is het maar omdat je ook eens aanspraak wilt.

Hi Dreamer,

hm,...... hoe verpakt ik het nu lief? Het zit namelijk volgens mij zo:

als jij heel erg op zoek bent naar vrienden, dan werkt dat niet.

Stom, maar is zo. Lijkt dan gewoon op je voorhoofd te staan. Trouwens werkt dit so met alles, niet alleen vrienden. Iets te desperate wilen, werkt niet.

Klingt nu natuurlijk heel makkelijk om te zeggen, 'laat het los', maar dat is het natuurlijk niet. Tuurlijk will jij vrienden, tuurlijk zul jij heus wel een leuk mens zijn,......oplossing?

Ben een leuk mens voor de mensen om je heen, zelfs die die jij niet kent. Weet jij wat hierdoor verandert, jij....jij gaat glimlachen omdat jij iets geks, grappigs gezien, gedaan hebt. Durf eens wat meer outgoing in het dagelijks leven te zijn, waardoor je een giga energie veld om jezelf creert. En hierdoor voelen zich weer mensen makkelijker tot je aangetrokken. Flirt, zie jezelf als flirt, zou jij met iemand als jezelf willen flirten? Ja,,,,,, good girl, je bent op de goede weg. Nee,....... waarom niet, wat spreekt je niet aan jezelf aan. Durf dit te veranderen.

Ernaast is het natuurlijk niet verkeerd om die dingen te doen die jij leuk vindt. Ikzelf zou meteen Salsa gaan roepen. Of een leuke sportschool met groepslessen, of iets creatiefs. Maar doe het omdat jij dit leuk vindt, niet omdat jij erna toe gaat omdat jij verwacht hier meteen je beste vrienden te vinden.

Hoi Dreamer,

Hier hetzelfde verhaal. Al ben ik wel lid van een vereniging, ken ik vrij veel mensen uit de buurt en heb ik regelmatig afgesproken via internet, toch wil een echte vriendenclub niet echt lukken.

Ik denk dat het er ook aan ligt hoe het investeren in anderen gaat, zowel van jezelf als vanuit anderen. Ik kan een collegavriendin aan de lopende band mee uit vragen, uit haarzelf zal nooit iets komen, en zo krijg ik het gevoel dat ik zelf de lastige ben ("daar heb je haar weer..."). Ik ben voor veel dingen in, maar voel me daardoor ook vaak de enige die de kar trekt.



Ik zou ook wel weer eens echt wat willen opbouwen, maar ik accepteer het ook als dat niet gebeurt.

Hoe ontmoet je vrienden.. sja.. moeilijk inderdaad... meestal op het werk, of bij het sporten, een leuke cursus, etc.

Af en toe samen borrelen, met de mensen met wie het het best klikt nog eens apart borrelen, zo kweek je langzaamaan een vriendschap. Maar inderdaad, té graag willen werkt meestal niet. Ik had contact met een meisje van de sportschool. Gezellig praten in de kleedkamer, af en toe eens een berichtje op hyves. Maar élke keer drong ze erop aan samen dingen te gaan doen. Ze wilde bij me thuis komen, de stad in, thee drinken, dat ik bij haar thuis kwam. Dat ging me allemaal net te snel (we kletsten alleen maar op de sportschool!) en daardoor heb ik dat contact weer afgebouwd.

Ik dacht net als Mariannanas, waarom een groepje? Start eens met individuele vriendschappen.

Verkijk je niet op vriend(inn)engroepjes; dat lijkt erg leuk, maar kan ook lastig zijn. Bij bestaande groepjes is het lastig er tussen te komen en bij nieuw ontstane groepjes vindt er eerst nog een soort onbewuste rolverdeling plaats. (bij alleen maar voortouwnemers krijg je bonje, bij alleen maar afwachters verwatert de boel.... even ongenuanceerd verwoord).



Individuele vriendschappen zijn gelijkwaardiger, transparanter en ook eenvoudiger te vinden/op te bouwen.



Dat het jou niet lijkt te lukken vriendschappen op te bouwen, zit waarschijnlijk in wat je onbewust uitstraalt. Misschien wil je idd te graag. Of misschien heb je juist een gesloten houding. Of misschien heb je gewoon domme pech. Dat kan natuurlijk ook.

Wat in ieder geval niet helpt; bij je moeder op de bank gaan zitten

Aha, dus dan zouden eventueel een of meerdere 'losse' vriendinnen met meer jouw levensstijl van dit moment ook goed zijn?



Wat mij nav van wat je zegt over achter de bar nog te binnenschiet is iets van vrijwilligerswerk op een plek waar veel jonge mensen werken? Hier in de stad wordt er door vluchtelingenwerk van alles gedaan en daar zitten veel jongere mensen bij in de organisatie. En het is minder 'stoffig' dan sommig ander vrijwilligerswerk.

Of gewoon een oproepje plaatsen hier op het prikbord. Een beetje de boodschap die je hierboven ook schrijft: dat je vriendinnen gesetteld met kinderen zijn, maar dat jij zo graag wilt stappen en de stad in.



Groetjes,

Laura

Yep, wat Laura schrijft is indeed een hele goede (waarom heb ik er niet aangedacht?) Vrijwilligerswerk is helemaal geen gek idee.



Wat ook heel leuk kan zijn is om de politiek in te gaan, tja, moet je wel boeien, maar geloof maar dat je daar je tijd aan kwijt kunt. Zeker als je in een wat grotere stad woont is dat een hele goede mogelijkheid om heel veel mensen te leren kennen.



En als jij barervaring hebt is het meestal toch makkelijk om iets achter de tap te krijgen? Is er geen concertzaal om achter de bar te staan, waar je gratis de beste concerten kunt zien en leuk volk kunt ontmoeten?

Ik stel me zo voor dat groepjes via internet oprichten niet werkt omdat ´t dan zo geforceerd is. Ik heb zelf nooit problemen gehad met contact maken, maar ben vorig jaar verhuisd naar het buitenland en moest dus weer opnieuw beginnen. En ik merk dat´t toch allemaal via via loopt.



Wat ik als tip kan geven is juist wél overal naartoe gaan, ook met mensen die je misschien niet supergeweldig vind (maar wel okee), dan leer je weer nieuwe mensen kennen, etc.



Wat ik ook een goeie vind is, nodig mensen bij jou thuis uit voor een etentje of een borrel, het ideaalste is dan een buffet met kleine hapjes maken, met bordjes en servetjes (zodat niet iedereen op een vaste plek zit en daar niet meer vanaf komt). Vraag aan iedereen die je uitnodigt één ´vreemd´ iemand mee te nemen. Zo leer je heel snel heel veel nieuwe mensen kennen, en het zijn ook vaak leuke mensen omdat je eigen vrienden ze meenemen.

Dit kan je natuurlijk best doen met ´losse´ mensen, bv. een leuke collega, een paar nichten en neven, de buurvrouw en dat meisje van de sportschool. Juist omdat er veel mensen komen die elkaar niet kennen, kan je ook mensen uitnodigen die jij zelf niet zo heel goed kent.



En als dan blijkt dat je een interesse deelt, bv. van dezelfde muziek houdt of graag naar ´t strand gaat, whatever, natuurlijk meteen telefoonnummers uitwisselen en afspreken.



Succes!!!

Ik ben niet echt een 'vriendengroepjesmens', maar heb altijd wel veel vrienden gehad. Ik herken je ervaring wel dat iedereen een groepje lijkt te hebben of een gezinsleven heeft van de tijd dat ik nog single was. Toen ik eens op Oudejaarsavond bij mijn ouders was, omdat ik verder niemand had heb ik me wel eens heel rot gevoeld. Het was niet eens zo zeer omdat ik het niet gezellig vond bij mijn ouders, maar meer omdat ik een beetje het gevoel had een kneusje te zijn die nergens 'bijhoort'.



Inmiddels zijn mijn vriend en ik min of meer toevallig in een vriendengroepje terechtgekomen. Ik had eens zin om naar een concert te gaan, maar wist niet precies met wie. Ik heb toen een mail gestuurd aan al onze vrienden en kennisen onder het motto 'hoe meer zielen hoe meer vreugd'... Er gingen 6 mensen mee. We hebben hierna nog veel mee concerten bezocht en zijn ook andere dingen samen gaan doen. Erg gezellig.

Ik vraag me ook een beetje af wat iemand onder vriendschap verstaat. In een discussie die ik eerder gevoerd heb, blijft toch altijd aan de persoon zelf wanneer hij iemand als vriend bestempelt. Vroeger (en misschien stiekem nog wel) vind ik iemand een vriend als we als een puzzeltje in elkaar passen. Alles hetzelfde, de achtergrond, opvoeding, interesses etc. Dat is onmogelijk en dat heb ik gelukkig wel kunnen laten varen.

Een goeie vriendin van me zei ooit (toen ik zat te klagen over het gebrek aan vriendinnen): "Je kan toch voor alles een vriendin hebben? Een winkelvriendin, een muziekvriendin, een eetvriendin etc. Je hoeft niet met één iemand alles te delen."



Ik ben pas met iemand weggeweest en daar ben ik 2x eerder een paar uur mee opgetrokken. Ik kwam iemand uit de buurt tegen en die vroeg wat ze van me was. Terwijl ze erbij stond zei ik 'vriendin', terwijl ik 'kennis' meer op z'n plaats vond. Maar ik vond het vervelend om dat te zeggen, omdat ik dat zelf óok vervelend zou vinden als iemand me als kennis zou bestempelen. En op dat moment was ze ook een vriendin, want we deelden op dat moment dezelfde interesse, muziekvriendin dus.