Relaties
alle pijlers
vriendin met psychische problemen
zaterdag 8 februari 2025 om 14:23
Even wat van me afschrijven.
Ik zit met een hoop twijfel waar ik geen blijf mee weet.
Ik heb al 6 (bijna 7) jaar lang een latrelatie met een vrouw. Destijds ben ik na jaren single te zijn geweest op haar gevallen als een blok. Ze is slim, aantrekkelijk, grappig, geïnteresseerd in de wereld… prachtig.
We hebben op die tijd ongelooflijk veel prachtige momenten gekend, enkele flinke reizen gemaakt naar bv zuid-oost-Azië, Turkije…
Als ze zich goed voelt is ze fantastisch, enthousiast, zorgzaam… ze heeft een gouden karakter. Ze heeft helaas ook een aantal psychische problemen, traumatische jeugdjaren gehad. Ze is hiervoor wel in behandeling, maar het is een wisselend verhaal. De problemen blijven de kop opsteken, ze zondert zich regelmatig meerdere dagen of zelfs twee weken communicatief gewoon af. Op haar mindere momenten vertrouwt ze niemand nog en kan ze haar trouwe kring van mensen die erg klein is afwijzen.
Met mijn twee dochters heeft ze een beetje een band, maar ook niet zeer hecht. Vriendin woont niet in bij ons, en wil ook apart blijven wonen.
Wanneer haar problematiek de kop opsteekt kan ze zich zowel naar mij als naar mijn dochters zeer hard opstellen. De ene dochter is 13 jaar en toont ook tegenspraak bij goedbedoeld advies. Dat escaleert tussen dochter en vriendin al snel in een discussie waarbij de spanning hoog oploopt. Vriendin is al een paar keer vervolgens zich gaan afzonderen, of gewoon naar huis gegaan, om zich dan een week niet meer van haar te laten horen. Bemiddelen is niet altijd succesvol gebleken. Heb al proberen uitleggen dat dochter pubert, en je niet alles letterlijk en persoonlijk moet opvatten. Er worden wel degelijk afspraken en grenzen gesteld naar dochter.
De psychische problematiek van de vriendin is echter laatste 2 jaar (sterk) toegenomen, zichtbaarder geworden: vaker zich afzonderen, naar mij toe het gevoel hebben dat ik haar niet als serieus aanziet, zich gekleineerd voelen. Enkele maanden geleden zaten we bij vrienden en dacht ze op een moment ook dat een goede vriend van me haar aan het bespotten was, wat niet was. Gevolg: ze is naar huis vertrokken. Vrienden begrepen het wel, maar de sfeer is dan wel weg. Het is altijd bang afwachten wat er gaat gebeuren.
Ze is niet altijd in de realiteit. Dat is verklaarbaar, maar het maakt het er niet makkelijker op.
Ik hou van haar, ze heeft mij ook altijd enorm gesteund. Op de goede momenten zijn we een fantastisch koppel… maar de spanning loopt de laatste tijd zo op dat er ook spanning tussen mij en mijn dochters komt, er hangt stress in de lucht.
Ik weet niet (meer) hoe hiermee om te gaan. Ik wil mijn vriendin niet kwijt want ze is mijn maatje, maar uiteraard wil ik mijn dochters ook beschermen.
7 jaar is een hele levensepisode. Ik wil haar niet opgeven, want ze heeft mij ook door moeilijke tijden geloodst, en ik zie haar graag.
Help.
Ik zit met een hoop twijfel waar ik geen blijf mee weet.
Ik heb al 6 (bijna 7) jaar lang een latrelatie met een vrouw. Destijds ben ik na jaren single te zijn geweest op haar gevallen als een blok. Ze is slim, aantrekkelijk, grappig, geïnteresseerd in de wereld… prachtig.
We hebben op die tijd ongelooflijk veel prachtige momenten gekend, enkele flinke reizen gemaakt naar bv zuid-oost-Azië, Turkije…
Als ze zich goed voelt is ze fantastisch, enthousiast, zorgzaam… ze heeft een gouden karakter. Ze heeft helaas ook een aantal psychische problemen, traumatische jeugdjaren gehad. Ze is hiervoor wel in behandeling, maar het is een wisselend verhaal. De problemen blijven de kop opsteken, ze zondert zich regelmatig meerdere dagen of zelfs twee weken communicatief gewoon af. Op haar mindere momenten vertrouwt ze niemand nog en kan ze haar trouwe kring van mensen die erg klein is afwijzen.
Met mijn twee dochters heeft ze een beetje een band, maar ook niet zeer hecht. Vriendin woont niet in bij ons, en wil ook apart blijven wonen.
Wanneer haar problematiek de kop opsteekt kan ze zich zowel naar mij als naar mijn dochters zeer hard opstellen. De ene dochter is 13 jaar en toont ook tegenspraak bij goedbedoeld advies. Dat escaleert tussen dochter en vriendin al snel in een discussie waarbij de spanning hoog oploopt. Vriendin is al een paar keer vervolgens zich gaan afzonderen, of gewoon naar huis gegaan, om zich dan een week niet meer van haar te laten horen. Bemiddelen is niet altijd succesvol gebleken. Heb al proberen uitleggen dat dochter pubert, en je niet alles letterlijk en persoonlijk moet opvatten. Er worden wel degelijk afspraken en grenzen gesteld naar dochter.
De psychische problematiek van de vriendin is echter laatste 2 jaar (sterk) toegenomen, zichtbaarder geworden: vaker zich afzonderen, naar mij toe het gevoel hebben dat ik haar niet als serieus aanziet, zich gekleineerd voelen. Enkele maanden geleden zaten we bij vrienden en dacht ze op een moment ook dat een goede vriend van me haar aan het bespotten was, wat niet was. Gevolg: ze is naar huis vertrokken. Vrienden begrepen het wel, maar de sfeer is dan wel weg. Het is altijd bang afwachten wat er gaat gebeuren.
Ze is niet altijd in de realiteit. Dat is verklaarbaar, maar het maakt het er niet makkelijker op.
Ik hou van haar, ze heeft mij ook altijd enorm gesteund. Op de goede momenten zijn we een fantastisch koppel… maar de spanning loopt de laatste tijd zo op dat er ook spanning tussen mij en mijn dochters komt, er hangt stress in de lucht.
Ik weet niet (meer) hoe hiermee om te gaan. Ik wil mijn vriendin niet kwijt want ze is mijn maatje, maar uiteraard wil ik mijn dochters ook beschermen.
7 jaar is een hele levensepisode. Ik wil haar niet opgeven, want ze heeft mij ook door moeilijke tijden geloodst, en ik zie haar graag.
Help.
nachtegaal wijzigde dit bericht op 08-02-2025 14:30
2.10% gewijzigd
zaterdag 8 februari 2025 om 14:29
Poe lastig!
Ik vind het feit dat je dochter door haar onredelijk belast wordt wel een hele belangrijke eigenlijk. Hier moet je je kind tegen beschermen.
Is je vriendin zich bewust van haar onredelijkheid? Volgt ze therapie?
Je zegt dat dit periodiek is. Kan jij de gevaar perioden inschatten? Als ja dan kan je haar in die perioden buiten je huis ontmoeten en zo botsingen met dochter vermijden.
Ik ga er uiteraard wel vanuit dat je voor je dochter opkomt tijdens een botsing (ipv erna alles pas gaan goedpraten..) Als dat niet zo is dan daar echt mee starten. Geen '1 lijn trekken richting kind' machtsblok vormen hoor. Dat is zo beschadigend!
Overigens lijkt me dat uit contact gaan juist een hele goede methode van haar, daarmee beschermt ze jullie ook.
Ik vind het feit dat je dochter door haar onredelijk belast wordt wel een hele belangrijke eigenlijk. Hier moet je je kind tegen beschermen.
Is je vriendin zich bewust van haar onredelijkheid? Volgt ze therapie?
Je zegt dat dit periodiek is. Kan jij de gevaar perioden inschatten? Als ja dan kan je haar in die perioden buiten je huis ontmoeten en zo botsingen met dochter vermijden.
Ik ga er uiteraard wel vanuit dat je voor je dochter opkomt tijdens een botsing (ipv erna alles pas gaan goedpraten..) Als dat niet zo is dan daar echt mee starten. Geen '1 lijn trekken richting kind' machtsblok vormen hoor. Dat is zo beschadigend!
Overigens lijkt me dat uit contact gaan juist een hele goede methode van haar, daarmee beschermt ze jullie ook.
gonniegijsje wijzigde dit bericht op 08-02-2025 14:34
8.00% gewijzigd
zaterdag 8 februari 2025 om 14:32
Inmiddels zou zij toch dusdanig ziekte inzicht kunnen hebben dat als ze de mindere periode voelt aankomen, zij de veiligheid en respect zou mogen voelen om te zeggen : ik duik de komende weken weer even onder.
En anders zie jij dat inmiddels al wel aankomen?
Jij en je kinderen moeten ervoor waken om niet overgeleverd te raken aan haar grillen. Dat kun en mag je vragen, zeker na 7 jaar.
En anders zie jij dat inmiddels al wel aankomen?
Jij en je kinderen moeten ervoor waken om niet overgeleverd te raken aan haar grillen. Dat kun en mag je vragen, zeker na 7 jaar.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zaterdag 8 februari 2025 om 14:33
haar gevoel van zich volledig uitgesloten voelen is er volledig, op alle momenten.
De problematiek van gedrag is met periodes, dus zeker niet altijd. Tegenwoordig elke 3 weken ongeveer.
Ze heeft hulp, ze doet haar best, maar ik mag niet in detail weten welke soort hulp. Ze wil het niet te veel delen. Ik ben er niet helemaal van overtuigd dat ze een goede voor haar helpende psycholoog heeft. Of ze is zo beschadigd dat het misschien voorlopig ook niet beter kan (?).
De problematiek van gedrag is met periodes, dus zeker niet altijd. Tegenwoordig elke 3 weken ongeveer.
Ze heeft hulp, ze doet haar best, maar ik mag niet in detail weten welke soort hulp. Ze wil het niet te veel delen. Ik ben er niet helemaal van overtuigd dat ze een goede voor haar helpende psycholoog heeft. Of ze is zo beschadigd dat het misschien voorlopig ook niet beter kan (?).
zaterdag 8 februari 2025 om 14:34
Waarom zou je niet gewoon stoppen met afspreken bij jou thuis met je vriendin als jouw kinderen er zijn? Jouw kinderen komen primair bij jou om tijd met jou door te brengen, niet voor je vriendin. Dat klinkt misschien hard maar in de basis klopt het wel.
Ik zou mijn kinderen hier niet aan blootstellen en op andere momenten met je vriendin afspreken.
Ik zou mijn kinderen hier niet aan blootstellen en op andere momenten met je vriendin afspreken.
zaterdag 8 februari 2025 om 14:35
Het is zeker niet altijd voorspelbaar, zeker niet.Doreia* schreef: ↑08-02-2025 14:32Inmiddels zou zij toch dusdanig ziekte inzicht kunnen hebben dat als ze de mindere periode voelt aankomen, zij de veiligheid en respect zou mogen voelen om te zeggen : ik duik de komende weken weer even onder.
En anders zie jij dat inmiddels al wel aankomen?
Jij en je kinderen moeten ervoor waken om niet overgeleverd te raken aan haar grillen. Dat kun en mag je vragen, zeker na 7 jaar.
Dat is het meest lastige: we hebben soms gezellige momenten, samen, in de tuin, op uitstap. En dan volgt een onschuldige uitspraak van een van de dochters, en pats, conflict.
zaterdag 8 februari 2025 om 14:35
Voor mij zou het er vooral van afhangen wat ze doet om haar problematiek af te komen.
Je zegt dat ze wel in behandeling is, maar hoe serieus neemt ze dat? Werpt het z'n vruchten af?
Gebruikt ze haar problemen bijvoorbeeld als excuus en als fait accompli of toont ze inzicht en de wil om er vanaf te komen?
Je zegt dat ze wel in behandeling is, maar hoe serieus neemt ze dat? Werpt het z'n vruchten af?
Gebruikt ze haar problemen bijvoorbeeld als excuus en als fait accompli of toont ze inzicht en de wil om er vanaf te komen?
zaterdag 8 februari 2025 om 14:37
Lastig en begrijp dat je haar niet kwijt wilt, maar zorg ervoor dat je haar liefdespartner blijft en niet haar hulpverlener!
In dit geval raakt het ook je kinderen, dat maakt het nóg lastiger, maar zij behoren hiervan geen ‘last’ te hebben. Soms is alleen liefde niet genoeg……
In dit geval raakt het ook je kinderen, dat maakt het nóg lastiger, maar zij behoren hiervan geen ‘last’ te hebben. Soms is alleen liefde niet genoeg……
Live Life to the fullest
zaterdag 8 februari 2025 om 14:38
Dat betekent dus dat jou en jouw dochters continu op ijs lopen als ze in de buurt is.nachtegaal schreef: ↑08-02-2025 14:35Het is zeker niet altijd voorspelbaar, zeker niet.
Dat is het meest lastige: we hebben soms gezellige momenten, samen, in de tuin, op uitstap. En dan volgt een onschuldige uitspraak van een van de dochters, en pats, conflict.
Ik zou niet meer afspreken met je dochters in de buurt.
Trek jezelf ook een grens als je dochters aangevallen worden? Er kan van alles spelen, en er kunnen hele duidelijke niet verwijtbare oorzaken zijn, maar dit is onveilig. Er moet dus echt iets gebeuren lijkt me.
zaterdag 8 februari 2025 om 14:41
Dit vind ik wel een enorme rode vlag, zeker in een relatie van bijna 7 jaar! Ze hoeft heus niet tot in detail te treden over haar behandelingen, maar daartussen zit echt een groot grijs gebied.nachtegaal schreef: ↑08-02-2025 14:33haar gevoel van zich volledig uitgesloten voelen is er volledig, op alle momenten.
De problematiek van gedrag is met periodes, dus zeker niet altijd. Tegenwoordig elke 3 weken ongeveer.
Ze heeft hulp, ze doet haar best, maar ik mag niet in detail weten welke soort hulp. Ze wil het niet te veel delen. Ik ben er niet helemaal van overtuigd dat ze een goede voor haar helpende psycholoog heeft. Of ze is zo beschadigd dat het misschien voorlopig ook niet beter kan (?).
Live Life to the fullest
zaterdag 8 februari 2025 om 14:50
Mee eens.GeweldigWeer schreef: ↑08-02-2025 14:41Dit vind ik wel een enorme rode vlag, zeker in een relatie van bijna 7 jaar! Ze hoeft heus niet tot in detail te treden over haar behandelingen, maar daartussen zit echt een groot grijs gebied.
Ik zou voorlopig buitenshuis afspreken..
zaterdag 8 februari 2025 om 15:13
Je wil haar niet kwijt dus elk jullie eigen weg gaan is (jammer genoeg misschien) geen optie maar ideaal toch dat jullie latten? Dat zij zich af en toe 1 of 2 weken wil terugtrekken is dan toch geen probleem en als je kinderen in co zijn komt zij niet jouw kant op wanneer zij er zijn.
attraverso wijzigde dit bericht op 08-02-2025 15:21
2.08% gewijzigd
zaterdag 8 februari 2025 om 15:21
Nou, als haar bui al zo snel kan escaleren zoals bij die vrienden, dan vraag ik me af of deze relatie wel zo levensvatbaar is?!Attraverso schreef: ↑08-02-2025 15:13Je wil haar niet kwijt dus elk jullie eigen weg gaan is (jammer genoeg misschien) geen optie maar ideaal toch dat jullie latten? Dat zij zich af en toe 1 of 2 weken wil terugtrekken is dan toch geen probleem en als je kinderen in co zijn (50/50) komt zij niet jouw kant op we neer zij er zijn.
Live Life to the fullest
zaterdag 8 februari 2025 om 15:29
Ik vind dit erg heftig, vooral ook om je dochters hieraan bloot te stellen. Het klinkt alsof iedereen met grote regelmaat op eierschalen loopt om haar te ontzien. Niet echt eerlijk om dat van je dochters te verwachten. Geen goed teken dat ze niet open is over de hulp die ze krijgt. Mijn persoonlijke ervaring daarmee: dan is er wellicht helemaal geen hulp.nachtegaal schreef: ↑08-02-2025 14:33haar gevoel van zich volledig uitgesloten voelen is er volledig, op alle momenten.
De problematiek van gedrag is met periodes, dus zeker niet altijd. Tegenwoordig elke 3 weken ongeveer.
Ze heeft hulp, ze doet haar best, maar ik mag niet in detail weten welke soort hulp. Ze wil het niet te veel delen. Ik ben er niet helemaal van overtuigd dat ze een goede voor haar helpende psycholoog heeft. Of ze is zo beschadigd dat het misschien voorlopig ook niet beter kan (?).
Het niet aanspreekbaar en niet open zijn, maakt dat het rekening houden met maar van één kant komt: van de kant van jou en je kinderen.
Je mag best wat meer eisen stellen hier, lijkt me.
zaterdag 8 februari 2025 om 15:30
Eens. Ik zou zeker de mogelijkheid overwegen dat ze helemaal geen hulp heeft.GeweldigWeer schreef: ↑08-02-2025 14:41Dit vind ik wel een enorme rode vlag, zeker in een relatie van bijna 7 jaar! Ze hoeft heus niet tot in detail te treden over haar behandelingen, maar daartussen zit echt een groot grijs gebied.
zaterdag 8 februari 2025 om 15:31
Doe dit je kinderen toch niet aannachtegaal schreef: ↑08-02-2025 14:35Het is zeker niet altijd voorspelbaar, zeker niet.
Dat is het meest lastige: we hebben soms gezellige momenten, samen, in de tuin, op uitstap. En dan volgt een onschuldige uitspraak van een van de dochters, en pats, conflict.
zaterdag 8 februari 2025 om 15:34
Is dit hoe je je leven had voorgesteld? En in de toekomst zal waarschijnlijke niks veranderen.nachtegaal schreef: ↑08-02-2025 14:35Het is zeker niet altijd voorspelbaar, zeker niet.
Dat is het meest lastige: we hebben soms gezellige momenten, samen, in de tuin, op uitstap. En dan volgt een onschuldige uitspraak van een van de dochters, en pats, conflict.
Dus je hebten leuke vriendin waar je soms leuke momenten mee hebt, Maar die het psychische zwaar heeft, niet je informeerd over welke hulp ze heeft.
En nog erger tegen je dochter uitvalt, wanneer zij denkt dat dochter over de scheef gaat (in haar ogen, hè).
Plus je weet nooit wanneer ze omslaat, dus jullie lopen op eieren. Ze kan zelfs een avondje met vrienden “verknallen”.
Ik snap dat je haar niet in de steek wilt laten, want je vind haar lief en haar problematiek daar kan zij misschien niet veel aan doen.
Je wilt er voor haar zijn, maar je bent geen hulpverlener maar haar lief/partner.
Ik zal de wel het gemene antwoord geven volgens anderen forumleden.
En als het verhaal andersom was geweest, had er allang iemand gezegd ga weg.
Maar je mag ook voor jezelf kiezen, er is op een gegeven moment ook een grens bereikt. Dit is al 7/8 jaar aan de gang en de laatste 2 jaar is het erger geworden. Dus grote kans dat het nog heftiger wordt in de komende jaren.
Waarom zou je jezelf dat aandoen of erger nog je kinderen? Jij hebt ook recht op een fijne partner, iemand waar je op kan bouwen en niet steeds op je woorden moet letten, omdat anders zij boos wordt en vertrekt. Zij vertrekt dan uit die situatie, jij mag dat ook doen.
Jij bent niet verantwoordelijk voor haar.
Hard maar waar.
Je opent niet voor niks een topic om een forum. Je zit ermee.
Misschien moet je even horen dat je ook voor jezelf mag kiezen.
zaterdag 8 februari 2025 om 15:35
Ps: sterkte hiermee, want je klinkt als een aardig iemand die niet zomaar iemand laat vallen. Dat siert je.AirMaxlover schreef: ↑08-02-2025 15:34Is dit hoe je je leven had voorgesteld? En in de toekomst zal waarschijnlijke niks veranderen.
Dus je hebten leuke vriendin waar je soms leuke momenten mee hebt, Maar die het psychische zwaar heeft, niet je informeerd over welke hulp ze heeft.
En nog erger tegen je dochter uitvalt, wanneer zij denkt dat dochter over de scheef gaat (in haar ogen, hè).
Plus je weet nooit wanneer ze omslaat, dus jullie lopen op eieren. Ze kan zelfs een avondje met vrienden “verknallen”.
Ik snap dat je haar niet in de steek wilt laten, want je vind haar lief en haar problematiek daar kan zij misschien niet veel aan doen.
Je wilt er voor haar zijn, maar je bent geen hulpverlener maar haar lief/partner.
Ik zal de wel het gemene antwoord geven volgens anderen forumleden.
En als het verhaal andersom was geweest, had er allang iemand gezegd ga weg.
Maar je mag ook voor jezelf kiezen, er is op een gegeven moment ook een grens bereikt. Dit is al 7/8 jaar aan de gang en de laatste 2 jaar is het erger geworden. Dus grote kans dat het nog heftiger wordt in de komende jaren.
Waarom zou je jezelf dat aandoen of erger nog je kinderen? Jij hebt ook recht op een fijne partner, iemand waar je op kan bouwen en niet steeds op je woorden moet letten, omdat anders zij boos wordt en vertrekt. Zij vertrekt dan uit die situatie, jij mag dat ook doen.
Jij bent niet verantwoordelijk voor haar.
Hard maar waar.
Je opent niet voor niks een topic om een forum. Je zit ermee.
Misschien moet je even horen dat je ook voor jezelf mag kiezen.
zaterdag 8 februari 2025 om 15:43
Kies voor je kinderen. Het blootstelling aan dergelijk schadelijk gedrag kan tot gevolg hebben dat jouw dochters (in een kwetsbare leeftijd nota bene) of van je vervreemden, of er zelf een psychische knauw aan over houden.
Het is heel rot dat je vriendin zoveel pech heeft in het leven. En als het alleen om jullie beiden zou gaan dan was het een andere situatie. Maar het gedrag heeft ook impact op je kinderen en die hoor je te beschermen.
Exit vriendin zou ik zeggen.
Het is heel rot dat je vriendin zoveel pech heeft in het leven. En als het alleen om jullie beiden zou gaan dan was het een andere situatie. Maar het gedrag heeft ook impact op je kinderen en die hoor je te beschermen.
Exit vriendin zou ik zeggen.
zaterdag 8 februari 2025 om 15:45
Dan is zij geen veilig persoon voor je kinderen en moet je hen tegen haar beschermen.nachtegaal schreef: ↑08-02-2025 14:35Het is zeker niet altijd voorspelbaar, zeker niet.
Dat is het meest lastige: we hebben soms gezellige momenten, samen, in de tuin, op uitstap. En dan volgt een onschuldige uitspraak van een van de dochters, en pats, conflict.
Zij kan er niets aan doen, dat zij kampt met problemen. Maar je kinderen hebben geen enkele invloed hierop voor henzelf. Bescherm hen en schroef het contact tussen hen en je vriendin een heel stuk terug.
Zeker gezien het elke 3 weken raak is.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zaterdag 8 februari 2025 om 16:25
Daar heb je helaas niets aan.
Een relatie bouw je juist door hoe je omgaat met de moeilijkheden. Daar is ze onvolwassen in, wellicht speelt trauma of een bepaalde hechtingsstijl daarin een rol.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
