Relaties
alle pijlers
Vriendin negeert me; einde relatie?
donderdag 11 januari 2018 om 00:46
Dames,
Ik vermoed dat ik als man zijnde hier misschien aan het juiste adres ben voor wat raad.
Het is als volgt: mijn vriendin en ik hebben een LAT-relatie. We wonen allebei in een ander land en ik heb haar leren kennen in een voor haar extreme turbulente periode. Desondanks dat, zijn we voor de relatie gegaan en zijn we nu meer dan een jaar samen. Dit is altijd goed gegaan.
Helaas gaan we allebei anders om met onze emoties. Ik merk dat er soms communicatieverschillen zijn en dat als we boos of verdrietig zijn er allebei anders mee omgaan. Ik wil dan graag praten, zij trekt zich dan volledig terug.
De afgelopen drie maanden gaat het mentaal maar ook fysiek niet echt goed met me. Ik heb helaas te horen gekregen dat de tumor die ik een aantal jaar terug had, weer terug is. In mijn familie is er net met het nieuwe jaar ook een overlijden – die erg rauw op m’n dan kwam. Vanwege mijn diagnose – heb ik haar uit een opwelling gezegd dat het misschien beter is om heel even op onszelf te focussen voor een paar dagen.
Ik bedoelde dit meer als: ik wil even alles op een rij hebben. Zij heeft dit opgevat als: je gooit me uit je leven wanneer je wil met ook als laatste woorden: ik voel me onbegrepen. Ze heeft ook het idee dat ik haar niet volledig vertrouw en dingen achterhoud omdat ik me soms kan afsluiten als het te veel word. Ik begrijp haar heel goed en zie ook dat ik fout zit. Een aantal uur daarna heb ik haar gelijk gebeld om aan te geven hoe ik het bedoel en dat ik verdronk in emoties. Ze heeft niet opgenomen en me voor het eerst geblokkeerd via Facebook omdat ik als ik boos ben via daar de berichten stuur. Haar bellen – ze neemt niet op en berichten reageert ze ook niet op.
Ik ben even ten einde raad. Ik denk dat het het beste is om het te laten rusten voor nu en haar even de ruimte te geven. Inmiddels heb ik haar wel een e-mail gestuurd en daarin uitgelegd wat ik ermee bedoelde. Toch voelt het heel gemixt omdat ze me nog nooit heeft genegeerd.
Wat denken jullie?
UPDATE:
Hoi mensen...
Uit boosheid heb ik haar echt meerdere berichten gestuurd. Er ontvlamde iets bij me maar ben daarna gestopt... Er stond een second opinion gepland - waardoor ik eventueel naar haar toe zou kunnen gaan - maar dat moest ze dan wel op tijd laten weten. Heb daar meerdere malen naar gevraagd. Zij gaf mij een tijd en plaats die niet haalbaar is voor mij maar was heel bot. Ik heb ook aangegeven dat het zo niet hoeft. Niet eens een hoi of hallo net of ik een voetenveeg ben.
Nu zegt ze dat ik haar heb laten zitten terwijl ik had aangegeven nee, red ik niet + op zo een manier uitpraten hoeft niet. Dit is gisterenavond geweest.
Haar zus heeft me een bericht gestuurd dat ik met haar gevoelens speel en dat ik gewoon enorm slecht ben. Ik ben hiervan geschrokken en heb ook uitgelegd dat ik haar niet heb laten zitten. Het duurt 6 uur om bij haar te komen - lukt niet. Zij heeft mij gevraagd om haar met rust te laten dus heb dit ook besloten.
Na dit bericht een bericht gehad van mijn vriendin dat ik medogenloos, hard, onmenselijk en weet ik veel wat allemaal ben. Ik heb hier niet op gereageerd. Ondertussen is er wel iemand die wilt bemiddelen om elkaar toch te zien maar dit hoeft voor mij niet meer...
Mijn prioriteit is nu echt mijn ziekte. Vanuit haar kant is er geen begrip daarvoor en ook niet voor het verlies van mijn neefje. Ik merk dat dit enorm veel spanning meebrengt en stress... Als ik toch al als slecht wordt gezien dan verdwijn ik liever automatisch naar de achtergrond en zoek geen toenadering meer.
Ik vermoed dat ik als man zijnde hier misschien aan het juiste adres ben voor wat raad.
Het is als volgt: mijn vriendin en ik hebben een LAT-relatie. We wonen allebei in een ander land en ik heb haar leren kennen in een voor haar extreme turbulente periode. Desondanks dat, zijn we voor de relatie gegaan en zijn we nu meer dan een jaar samen. Dit is altijd goed gegaan.
Helaas gaan we allebei anders om met onze emoties. Ik merk dat er soms communicatieverschillen zijn en dat als we boos of verdrietig zijn er allebei anders mee omgaan. Ik wil dan graag praten, zij trekt zich dan volledig terug.
De afgelopen drie maanden gaat het mentaal maar ook fysiek niet echt goed met me. Ik heb helaas te horen gekregen dat de tumor die ik een aantal jaar terug had, weer terug is. In mijn familie is er net met het nieuwe jaar ook een overlijden – die erg rauw op m’n dan kwam. Vanwege mijn diagnose – heb ik haar uit een opwelling gezegd dat het misschien beter is om heel even op onszelf te focussen voor een paar dagen.
Ik bedoelde dit meer als: ik wil even alles op een rij hebben. Zij heeft dit opgevat als: je gooit me uit je leven wanneer je wil met ook als laatste woorden: ik voel me onbegrepen. Ze heeft ook het idee dat ik haar niet volledig vertrouw en dingen achterhoud omdat ik me soms kan afsluiten als het te veel word. Ik begrijp haar heel goed en zie ook dat ik fout zit. Een aantal uur daarna heb ik haar gelijk gebeld om aan te geven hoe ik het bedoel en dat ik verdronk in emoties. Ze heeft niet opgenomen en me voor het eerst geblokkeerd via Facebook omdat ik als ik boos ben via daar de berichten stuur. Haar bellen – ze neemt niet op en berichten reageert ze ook niet op.
Ik ben even ten einde raad. Ik denk dat het het beste is om het te laten rusten voor nu en haar even de ruimte te geven. Inmiddels heb ik haar wel een e-mail gestuurd en daarin uitgelegd wat ik ermee bedoelde. Toch voelt het heel gemixt omdat ze me nog nooit heeft genegeerd.
Wat denken jullie?
UPDATE:
Hoi mensen...
Uit boosheid heb ik haar echt meerdere berichten gestuurd. Er ontvlamde iets bij me maar ben daarna gestopt... Er stond een second opinion gepland - waardoor ik eventueel naar haar toe zou kunnen gaan - maar dat moest ze dan wel op tijd laten weten. Heb daar meerdere malen naar gevraagd. Zij gaf mij een tijd en plaats die niet haalbaar is voor mij maar was heel bot. Ik heb ook aangegeven dat het zo niet hoeft. Niet eens een hoi of hallo net of ik een voetenveeg ben.
Nu zegt ze dat ik haar heb laten zitten terwijl ik had aangegeven nee, red ik niet + op zo een manier uitpraten hoeft niet. Dit is gisterenavond geweest.
Haar zus heeft me een bericht gestuurd dat ik met haar gevoelens speel en dat ik gewoon enorm slecht ben. Ik ben hiervan geschrokken en heb ook uitgelegd dat ik haar niet heb laten zitten. Het duurt 6 uur om bij haar te komen - lukt niet. Zij heeft mij gevraagd om haar met rust te laten dus heb dit ook besloten.
Na dit bericht een bericht gehad van mijn vriendin dat ik medogenloos, hard, onmenselijk en weet ik veel wat allemaal ben. Ik heb hier niet op gereageerd. Ondertussen is er wel iemand die wilt bemiddelen om elkaar toch te zien maar dit hoeft voor mij niet meer...
Mijn prioriteit is nu echt mijn ziekte. Vanuit haar kant is er geen begrip daarvoor en ook niet voor het verlies van mijn neefje. Ik merk dat dit enorm veel spanning meebrengt en stress... Als ik toch al als slecht wordt gezien dan verdwijn ik liever automatisch naar de achtergrond en zoek geen toenadering meer.
anoniem_362364 wijzigde dit bericht op 12-01-2018 18:50
32.18% gewijzigd
donderdag 11 januari 2018 om 17:41
Ik zou jezelf gewoon een deadline geven. Als ze niet antwoord voor die en die datum, dan zou ik de eer aan jezelf houden.
Het kutte in deze situatie is volgens mij niet eens dat jullie geen contact meer hebben, maar vooral de onduidelijkheid die er heerst wat ergens ook eenzaamheid en een ''in de steek gelaten'' gevoel creëert.
Ik kan verder niet echt oordelen over haar gedrag, want zoals je zelf al aangeeft speelt er meer. Je moet alleen wel rust voor jezelf creëren en die krijg je niet zo.
Sterkte ermee!
Het kutte in deze situatie is volgens mij niet eens dat jullie geen contact meer hebben, maar vooral de onduidelijkheid die er heerst wat ergens ook eenzaamheid en een ''in de steek gelaten'' gevoel creëert.
Ik kan verder niet echt oordelen over haar gedrag, want zoals je zelf al aangeeft speelt er meer. Je moet alleen wel rust voor jezelf creëren en die krijg je niet zo.
Sterkte ermee!
donderdag 11 januari 2018 om 19:19
Ik ga het ook een deadline geven... Je hebt helemaal gelijk vooral nu zorgt het voor eenzaamheid en een in de steek gelaten gevoel.Perkele schreef: ↑11-01-2018 17:41Ik zou jezelf gewoon een deadline geven. Als ze niet antwoord voor die en die datum, dan zou ik de eer aan jezelf houden.
Het kutte in deze situatie is volgens mij niet eens dat jullie geen contact meer hebben, maar vooral de onduidelijkheid die er heerst wat ergens ook eenzaamheid en een ''in de steek gelaten'' gevoel creëert.
Ik kan verder niet echt oordelen over haar gedrag, want zoals je zelf al aangeeft speelt er meer. Je moet alleen wel rust voor jezelf creëren en die krijg je niet zo.
Sterkte ermee!
De rust ga ik zeker nemen.. Had het alleen graag anders willen zien.
donderdag 11 januari 2018 om 19:46
Heel slim dat je je goed laat informeren, ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd
donderdag 11 januari 2018 om 19:46
Waarom zou je een relatie willen met iemand die je zo behandelt?
donderdag 11 januari 2018 om 20:17
Even van de andere kant :
In een relatie heb ik ook gehad dat mijn vriend toen ineens tijd en ruimte wilde, maar wel nog een relatie, alleen geen idee wanneer hij weer contact wilde. Ik heb van het ene op het andere moment mijn spullen kunnen pakken en ben naar huis gegaan. Een week later wilde hij me wel weer zien en gewoon verder als vanouds, terwijl ik door de hele ellende van een break up ben gegaan zonder echt een einde.
Ik heb hem toen ook enkele dagen genegeerd want hij had me heel veel pijn gedaan en ik was ook erg boos, ik voelde me behandeld als speelgoed.
Voor hem was het een weekje rust, ik voelde me ronduit gedumpt. Hij wou rust? En dan aan de touwtjes trekken en ik kwam terug? Rust kon hij krijgen!
Het is goedgekomen, maar het vertrouwen was geknakt en het bleef bij mij maandenlang een twijfelpunt : wilde ik dit wel?
Ik denk dat de vriendin in kwestie door zoiets heengaat. Ze heeft aangegeven dat ze er voor je is, maar jij wijst haar af. Ellende zorgt bij jou voor verwijdering en ik kan me goed voorstellen dat ze twijfels heeft en zelf na wil denken nu.
Verder veel sterkte met alles uiteraard.
In een relatie heb ik ook gehad dat mijn vriend toen ineens tijd en ruimte wilde, maar wel nog een relatie, alleen geen idee wanneer hij weer contact wilde. Ik heb van het ene op het andere moment mijn spullen kunnen pakken en ben naar huis gegaan. Een week later wilde hij me wel weer zien en gewoon verder als vanouds, terwijl ik door de hele ellende van een break up ben gegaan zonder echt een einde.
Ik heb hem toen ook enkele dagen genegeerd want hij had me heel veel pijn gedaan en ik was ook erg boos, ik voelde me behandeld als speelgoed.
Voor hem was het een weekje rust, ik voelde me ronduit gedumpt. Hij wou rust? En dan aan de touwtjes trekken en ik kwam terug? Rust kon hij krijgen!
Het is goedgekomen, maar het vertrouwen was geknakt en het bleef bij mij maandenlang een twijfelpunt : wilde ik dit wel?
Ik denk dat de vriendin in kwestie door zoiets heengaat. Ze heeft aangegeven dat ze er voor je is, maar jij wijst haar af. Ellende zorgt bij jou voor verwijdering en ik kan me goed voorstellen dat ze twijfels heeft en zelf na wil denken nu.
Verder veel sterkte met alles uiteraard.
vrijdag 12 januari 2018 om 17:51
Hoi mensen...
Uit boosheid heb ik haar echt meerdere berichten gestuurd. Er ontvlamde iets bij me maar ben daarna gestopt... Er stond een second opinion gepland - waardoor ik eventueel naar haar toe zou kunnen gaan - maar dat moest ze dan wel op tijd laten weten. Heb daar meerdere malen naar gevraagd. Zij gaf mij een tijd en plaats die niet haalbaar is voor mij maar was heel bot. Ik heb ook aangegeven dat het zo niet hoeft. Niet eens een hoi of hallo net of ik een voetenveeg ben.
Nu zegt ze dat ik haar heb laten zitten terwijl ik had aangegeven nee, red ik niet + op zo een manier uitpraten hoeft niet. Dit is gisterenavond geweest.
Haar zus heeft me een bericht gestuurd dat ik met haar gevoelens speel en dat ik gewoon enorm slecht ben. Ik ben hiervan geschrokken en heb ook uitgelegd dat ik haar niet heb laten zitten. Het duurt 6 uur om bij haar te komen - lukt niet. Zij heeft mij gevraagd om haar met rust te laten dus heb dit ook besloten.
Na dit bericht een bericht gehad van mijn vriendin dat ik medogenloos, hard, onmenselijk en weet ik veel wat allemaal ben. Ik heb hier niet op gereageerd. Ondertussen is er wel iemand die wilt bemiddelen om elkaar toch te zien maar dit hoeft voor mij niet meer...
Mijn prioriteit is nu echt mijn ziekte. Vanuit haar kant is er geen begrip daarvoor en ook niet voor het verlies van mijn neefje. Ik merk dat dit enorm veel spanning meebrengt en stress... Als ik toch al als slecht wordt gezien dan verdwijn ik liever automatisch naar de achtergrond en zoek geen toenadering meer.
Uit boosheid heb ik haar echt meerdere berichten gestuurd. Er ontvlamde iets bij me maar ben daarna gestopt... Er stond een second opinion gepland - waardoor ik eventueel naar haar toe zou kunnen gaan - maar dat moest ze dan wel op tijd laten weten. Heb daar meerdere malen naar gevraagd. Zij gaf mij een tijd en plaats die niet haalbaar is voor mij maar was heel bot. Ik heb ook aangegeven dat het zo niet hoeft. Niet eens een hoi of hallo net of ik een voetenveeg ben.
Nu zegt ze dat ik haar heb laten zitten terwijl ik had aangegeven nee, red ik niet + op zo een manier uitpraten hoeft niet. Dit is gisterenavond geweest.
Haar zus heeft me een bericht gestuurd dat ik met haar gevoelens speel en dat ik gewoon enorm slecht ben. Ik ben hiervan geschrokken en heb ook uitgelegd dat ik haar niet heb laten zitten. Het duurt 6 uur om bij haar te komen - lukt niet. Zij heeft mij gevraagd om haar met rust te laten dus heb dit ook besloten.
Na dit bericht een bericht gehad van mijn vriendin dat ik medogenloos, hard, onmenselijk en weet ik veel wat allemaal ben. Ik heb hier niet op gereageerd. Ondertussen is er wel iemand die wilt bemiddelen om elkaar toch te zien maar dit hoeft voor mij niet meer...
Mijn prioriteit is nu echt mijn ziekte. Vanuit haar kant is er geen begrip daarvoor en ook niet voor het verlies van mijn neefje. Ik merk dat dit enorm veel spanning meebrengt en stress... Als ik toch al als slecht wordt gezien dan verdwijn ik liever automatisch naar de achtergrond en zoek geen toenadering meer.
vrijdag 12 januari 2018 om 17:54
Dank je wel! Moet goed komen
vrijdag 12 januari 2018 om 19:11
Er is inmiddels al het e.e.a gebeurd dus...fluttershy schreef: ↑11-01-2018 20:17Even van de andere kant :
In een relatie heb ik ook gehad dat mijn vriend toen ineens tijd en ruimte wilde, maar wel nog een relatie, alleen geen idee wanneer hij weer contact wilde. Ik heb van het ene op het andere moment mijn spullen kunnen pakken en ben naar huis gegaan. Een week later wilde hij me wel weer zien en gewoon verder als vanouds, terwijl ik door de hele ellende van een break up ben gegaan zonder echt een einde.
Ik heb hem toen ook enkele dagen genegeerd want hij had me heel veel pijn gedaan en ik was ook erg boos, ik voelde me behandeld als speelgoed.
Voor hem was het een weekje rust, ik voelde me ronduit gedumpt. Hij wou rust? En dan aan de touwtjes trekken en ik kwam terug? Rust kon hij krijgen!
Het is goedgekomen, maar het vertrouwen was geknakt en het bleef bij mij maandenlang een twijfelpunt : wilde ik dit wel?
Ik denk dat de vriendin in kwestie door zoiets heengaat. Ze heeft aangegeven dat ze er voor je is, maar jij wijst haar af. Ellende zorgt bij jou voor verwijdering en ik kan me goed voorstellen dat ze twijfels heeft en zelf na wil denken nu.
Verder veel sterkte met alles uiteraard.
Maar bedank je voor je wensen..
vrijdag 12 januari 2018 om 19:22
Update gelezen?
Hoi mensen...
Uit boosheid heb ik haar echt meerdere berichten gestuurd. Er ontvlamde iets bij me maar ben daarna gestopt... Er stond een second opinion gepland - waardoor ik eventueel naar haar toe zou kunnen gaan - maar dat moest ze dan wel op tijd laten weten. Heb daar meerdere malen naar gevraagd. Zij gaf mij een tijd en plaats die niet haalbaar is voor mij maar was heel bot. Ik heb ook aangegeven dat het zo niet hoeft. Niet eens een hoi of hallo net of ik een voetenveeg ben.
Nu zegt ze dat ik haar heb laten zitten terwijl ik had aangegeven nee, red ik niet + op zo een manier uitpraten hoeft niet. Dit is gisterenavond geweest.
Haar zus heeft me een bericht gestuurd dat ik met haar gevoelens speel en dat ik gewoon enorm slecht ben. Ik ben hiervan geschrokken en heb ook uitgelegd dat ik haar niet heb laten zitten. Het duurt 6 uur om bij haar te komen - lukt niet. Zij heeft mij gevraagd om haar met rust te laten dus heb dit ook besloten.
Na dit bericht een bericht gehad van mijn vriendin dat ik medogenloos, hard, onmenselijk en weet ik veel wat allemaal ben. Ik heb hier niet op gereageerd. Ondertussen is er wel iemand die wilt bemiddelen om elkaar toch te zien maar dit hoeft voor mij niet meer...
Mijn prioriteit is nu echt mijn ziekte. Vanuit haar kant is er geen begrip daarvoor en ook niet voor het verlies van mijn neefje. Ik merk dat dit enorm veel spanning meebrengt en stress... Als ik toch al als slecht wordt gezien dan verdwijn ik liever automatisch naar de achtergrond en zoek geen toenadering meer.
vrijdag 12 januari 2018 om 19:27
.
Dat zijn nogal beschuldigingen. Lijkt me niet makkelijk. Komen die nu voor jou echt uit de lucht vallen of zijn eerder zulke gesprekken geweest? Anders m.i. redelijk onbegrijpelijk...
Wens je sterkte To.
vrijdag 12 januari 2018 om 19:29
Ja, haar zus heeft er een keer eerder iets van gezegd een aantal maanden terug dat ik haar dus wegduwde - maar niet expliciet. Dit gaat nu over het feit dat ik met haar gevoelens zou spelen. Kijk, dan ben ik liever weg als die beschuldigingen worden gemaakt. Ik wil niemand pijn doen of het idee geven dat ik diegene pijn doen. Ben er eigenlijk ook wel goed klaar mee...
Dank u.
vrijdag 12 januari 2018 om 19:30
Ja, ik vind het ook kinderlijk en ben ook er even allemaal klaar mee...
Als het afgekoeld is kan ik gaan reflecteren, maar zie daar nu de noodzaak niet van in.
Merci.
vrijdag 12 januari 2018 om 19:33
.
Als je haar meerdere keren wegduwde, liet wachten tot jij klaar was voor contact, kan iemand dat natuurlijk opvatten als spelen met gevoelens. Dat begrijp ik wel.
Maar goed, je hebt genoeg aan jezelf. Denk dat het goed is afstand te nemen, sterkte.
